Prolegomena in Demosthenis quae fertur Orationem adversus Olympiodorum [microform]. Dissertatio philologica quam...scripsit Conradus Rueger..

41쪽

Vides orationem ab initio usque ad finem mira quadam verborum inopia esse ae tantam molem repetitionem et itera-itolium cuiusvis generis continere, quanta maior vix cogitari potest. Si oratio nostra nullo alio vitio laboraret, nonne haec inaudita verborum inopia sufficeret ad eam Demostheni abiudieandam Num in huius orationibus aut privatis aut publicisi sui simile invenitur Quid quod ex spuriis orationibus sola oratio XLVIIJ adversus Euergum et fortasse oratione quae distuntur Apollodoreae hae ex parte eam aequiperant. Quod Cisse pag. 3 ext r. dicit eum his orationi XLVIII non com-niunem esse molestisSimam pronominum Pio et Dio iterationem, id verum est de pronomine Proc, non de pronomineo P ro; hoc enim in oratione nostra centies quinquagies et noxie inVeni, i. e. paene ter in unaquaque para grapho in

nonnullis septies, ef β 28, 1 bl in aliis sexies rab, tu inquies in II, 8, 26, si bis quater in V 26, 2b, 36, 3s as.

In reliquis quae adornatum pertinent scriptorem or. XLVIII, suamquam Demosthenicam elegantiam vigorem alacritatem milliine aequat, tamen non reprehenderim Magnam industriam in ipendit in amplisseationem et exornationem Singulorum Verborum et Sententiarum. Utile pagg. 5 sqq. auctore RelidamtZio Ind. I S. v. Erneiterung tria maxime genera amplificationis distinguit: i. Quae negati preSSa Sunt ea affirmative iterantur σχ α καχ αρσιν καὶrθεσιν). Ei quae Utile ex D 2, 16, 32, 36, al, bo collegit addes 2 μὴ ἀδικουμενο - αλλα ψευδο τι εIκαλῶν. 2. Quae affirmatiVe repreSSa Sunt, ea negative repetuntur.

42쪽

Substantiva cognominata tria ec II 6, 36, 3s Sumpta. Adde ex V 2 α προφάσει κα/ ibistat. Adiectiva cognominata quinque, ex II, 22, io ad. 58 sumpta Aidde ex talis dixi: Dὰ καt resim rώριμα. Adverbia cognominata tria: IT cl. Is et 8 καλω κα δικαίωσ; sed legitur idem etiam Vs, praeterea hue pertinet ἀριστα καὶ ἀσφαλέστατα β 22, quod ile falso adiectivis ad

numerat. A quilii VIII 3, 5 e, etiam, illae 'εο/εyrice voeatur, Supervaeua. ut si dixerim, PeroSita8.

τι ἀδικον, ται uro, ab διὰ τί ον ἐπεσκxii' fixiν - ὴ διὰ τί. Antitheton vel Contrapositum, quod Utile pag. 6 inor. XLVIII prorsus deesse dicit nescio an recte agnoSeam V 2 κἀγω μὴν ἐπιδ)ημῶν αντο παρέδωκα, τὰ δ' 'Oλυμ

Valile infra Demosthenem est scriptor orationis nostrae sigm Sententiarum, quas quam eximia arte ille et excoluerit et usurpaverit, nemini ignotum est. Ex figuris apud Demo- stlienem usitatissimis solae extant Interrogatio quae dicitur rhetori ea semel f ἀλλὰ τί ταντα σπουδάζω U. et apostrophe vel aversus a iudice sermo bis Lai-a sextr. da extr.-a6 parum accurate Utile pag. i dieita at ii hypophorae autem vel subiectionis, quae in Demosthenis orationibus saepissime reperitur, ne Vestigium quidem deprehendimus Oecurrit praeterea pro Sopopoein

43쪽

Sentis filiam nudus hae ex parte orationis habitus sit. Deinde de origine Demostliente haud parvam Suspicionem mihi id movet, quod notissimae illii dicendi foranulae et locutiones ad exornationem et amplificationem Spectantes, quae in omnibus orationibus vere Demosthenicis sexcenties leguntur ac tot locis occurrunt, ut quasi in sucum et sanguinem Summi oratoris transisse videantur, in hac oratione prorsus desunt: die has potissimum formulas: αλ εκεῖν αν ροίstnir Ahoi

Denique hoc loco pauea addam de affectibus concitatis resiboc et de affectibus compositis licto;). In quos quantum industilae ne studii a scriptore orationis adversus Olympiodorum impensum sit, nemo non intelleget, qui vel leviter eam percurrerit. Haecipue affectibus compositis ibo;), quibus Amores et instituta et laeta et Vita eorum, qui causas agunt ad conciliandam iudieiim benevolentiam pi libantur oratio summo. opere abundat Singulos locos, ubi ei expressi sunt, diligenter collegit hie pag. T. Vere iam Blas l. l. pag. assanimadvertit in liis affectibus eoinpositis diligentissime expolitis

mAXimam, virtutem orationis poni neque improbabile esse Dionysium alicarnassensem, item atque nostra aetate ellium, hac ipsa virtute perductum esSe, ut rationem in numero genuinamini haberet. Tamen si orationes Vere Demosthenieas percenSemuS, paene omnia alia magis exculta et expolita in-VeIiimus quam niseetus compositos. Quod iam antiqui rhetores animadVerterunt, eum quod ad Aonottar attinet Lysiam et Imperidem Demostheni anteponant et Pseudo-Longin περιri or da,2 de Ilyperide): Oικον εχει μετὰ γλυκi etiτο dia Dru, ἐφηδνr Hiενον - siημοσθενη ἀν)ηθοποί)ητοσ. audatile iudieat Blas l. l. pag. 16s: hie meni endliel Demo- Sthenes oninus au fur illiselie Rede beatilagi und eschult War, Sehen imam deutlielisten in dei Vormuniiselia Areden. die in dieser Bees ung an dei fertigen und geriebenen Rediter eigen uni dureliaus nichi de mersalirenen reulierχigensi ingling. Prorsus idem valet de plerisque aliis Orntionibus eum privatis tum publicis, iiθικώτατοι ex omnibus sunt rationes pro Phormione et in i ononem habitae. Videmus igitur ne lac quidem ex parte orationem adVerSus Olympiodorum Demosthenis naturam et indolem exprimere. Venio nunc ad tertiam elocutionis partem, ad Compositionem.

Quae quantopere in oratione XLVIII neglecta sit, statim apparebit, eum ea, quae de hiatu Benseler' et de lege rhythmie Blass' docuerunt paululum respexerimus. Ille enim nisus auctoritate Ciceronis orat ad bi singulis orationibus examinatis demonstravit Demosthenem a foedioribus istis litatibus, qui fiunt, quum vocales longae sive diphthongi in fine verborum aliis vocalibus in initio verborum, autecedunt, abstinuisse'. Atqui tales foediores hiatus in oratione XLVIII

non minus quam ciuitum sexaginta et tres inveniuntur i. e. paene ternae in Singulis para graphis, nam octoginta et Septem eXi mpliS, quae Benseter l. l. pag. ia ex priore parte orationis collegit, ex altera septuaginta et sex addi possunt.

44쪽

Non maiorem rationein quam hiatus Vitandi Seriptor rationis nostrae habuit legis quae dicitur rhythmieae observandae. Ex hac lege a Blassio primo aesturatius examinata Demosilienes eaVet, ne plures quam duae breves Sythibae deinceps Sequantur. Quam legem auctor liuius orationis omnino non noSse videtur; nam multis locis tres quattuor pluresque syllaba breves facit deinceps Subsequentes et hi retro raro d&κωνται - δια

Alia etsi minor diversitas inter nostrum et Demosthenem efficitur usu infinitivi loeo substantivi positi et nominum pro

priorum.

Infinitivum articulo ornatum Demosthenes adeo in deliciis habet, ut in orationibus privatis in quinque fere paragraphi, Semel eum ponat.' In oratione XLVIII septem exempla liuius infinitivi reperiuntur i. e. in et feres unum et hi, ,

Nomina propria Demosthenes multo saepius sine articiusquam cum articulo ponit, ita ut in orationibus privatis quinque fere nomina sine articulo respondeant uni cum articulii. In oratione XLVIII equidem numeravi viginti et ex nomina propria eum articulo, et exaginta et septem sine articulo,' ita ut duo fere nomina sine articuli, respondeant uni cum

articulo. Sed ex illis hie pag. 82 auctore Sehulgi pag. si

recte monet secernenda SSe en nomina personarum, quibus' CL Siggi d. q. i. Der Versasser itolin angebliel voti Demosthenes fur Apollodor geschriebene Reden in annal phil. Stililii. VI, d2s. Stix, Zum Gebraue de Infinitiv et Demosthenes, IMI.' CL Sehu Igii prolem pagg. 8- θ Sigg. l. l. agg. Iob sq.' Ex his quattuor nominum ea est con licio, ut articulo locus nullus sit Lia Motice ibo i νθρω reo mi Movi ou praedieatum , dicit. I, iis tu inessumgdωρε voeativus). aec quattuor nomina hie l. l. m. iij, qui si nomina propria cum articulo, a sine articulo numerat, consulto videtur omisisse, errat autem in eo, quod reo contineri diei tria nomina personarum sine artieulo et unum cum articulo insunt potius duo cum

si adversarius significetur, in liae oratione numero quadraginta et quattuor.' Etenim nominibus adVersariorum Vulgo rarissime articulus adicitur. Utile pag. 8a in decem orationibus Suppositietis, quas tracta XXXV XXXXIII, XLVI-L LII LIII, LIX quattuordecim tantum locis articulum nomini adversarii

adiectum invenit XLVII, 6A, LII sis bis3, 26, 22, 28 LIX, 2( non invenire potui), bis bis3 As 6s, i2, XLVII, 63 LIX, 3. Equidem genuinas Demosthenis orationes privatas XXVII-XXXI. XXXVI XXXIV XLI, XLV LIV-LV LVII pereurrens duobus tantum loeis adversarii nomen articulo ornatum repperi XLI, 2 o si AP ordine, VII, 26 του πατρο του EP PH MP. Etiam in oratione XXXIII nomen adversariinniculo semper aret, V. Sehulge pag. as. Videtur igitur paene in constanti oratorum usu fuisse, eum adverSarium deSignant, artieuhim omittere. Iamiam ut videatinis num forte aliae diversitates inter nostram orationem et Demosthenis oratione priVata appareant, paulisper in nominibus adversariorum commoremur atque omneStoi HS quibus nomina adversarii et in his et in illa leguntur, in medium proferamus.

In oratione XLVIII nomen adversarii obviam est quadragies et quater i. e. in fere i semel atque id quindecim locis sine pronominibus Pro vel Prota f. I, 2 ter a bis,

unde triginta autem locis eum liis pronominibus coniunctum

Plane aliam rationem sequi Demosthenem vides ex hac tabula. aegitur nomen adversarii' Chle pag. 32 numerat quadraginta et duo, omissis tribu Vocativis Lai, a s ab et adnumerato atrian Oeoc quod tamen o non exilibet debetur Belikero et g. I. - Non hue retulerim XXXVII, 38 Do i ανείσαντι Πανταινεrio cum hic articulus necessario postuletur et XXXIX, 2 or Doctoro redελφου

- Eos locos, ubi pronominibus Proc orro, locus nullus 88 PoteSt, uncis ineludam.

45쪽

Sentis iii plerisque orationibus privatis Demost lienis nomen adversarii longe rarius extare qualia in nostra, in nulla toties quoties in liae. Quod in ratione XXXI adversus Boeotuni de nomine nomen m/- Saepe legitur non mirum est, qui eardo causae in hoc ipso nomine versatur. Etiam oratio XXXVJ pro Phormione proprie liue non referenda est, quia defensio est P rh raro; itaque plii ponderi in nomine rei Phormionis quam adversarii Apollodori iacet Phormionis nomen legi septiesdeeieS. Praeterea Demosthenis rationes ab or. XLVII eo aliquanto disserunt, quod in illis nominibus adversariorum pronomina OUFO , Ut ore multo rarius adduntur qua in in hae. In

' Laudat iii libellus. LIIaec ratio deuterologia St. Laudatur testimonium.

or. XLVIII, ut Supra vidimus, nomen Olympiodori pronominibus Piού, νεοσί ornatum S undetricies, non ornatum est quindecies vel detractis locis inchisis duodecies in Demosthenis orationibus nomina adversariorum pronominibus illis carent centies quinquies vel detractis loeis ineliust duodeseptuagies, non carent trietesquater. Idem fere quod de nominibus adVei Sariorum valet etiam de allocutioite iudicum; ' haec quoque in oratione nostra aepius legitur quam in Demosthenis orationibus privatis. Noster iudices alloquitur in duodesexaginta j septies et trietes et Lisse l. l. , i. e. in I tu feres Semel ac Semper eadem formulati rei'δρε δικασταί. Demosthenes iudices alloquitur

formula formula

i De allocutione in universum conferas oberent gium in oemelii Pruele g. grammat ad Demosth contiones VIA.

46쪽

Ex hae labula lueet Demosthenem iudiees pauli rarius alloqui tuam auctorem or. XLVIII Si omnes rationes privatas complectimur in tres fere paragi aptios una eadit allocutio fili ,6 inveniuntur is allocutiones). Praeterea notandum est Demosthenem in omnibus orationibus, exceptis ori . XXXVIII XL et orationibus tutelaribus, qua adulescen compoSuit, Variare inter formulas rar fera/κασraia et, tr ε ubi , t eum in nostra oratione sola formula se urδρε δικασrat reperiatur. Extremo loeo pauea disseram de eoneXiοne, Struetur .eompositione Sententiarum.

' Sigg. l. l. pag. iis licit in quattuor paragrapho eadere unam allocutionem, ne lite vero respexit orationes XXXVII XXXVIII XXXVIIII. XXXXI, V suas nullis argumentis assatis Demostheni abiudieat.

Sententiarum conexio implicissima est ac fere omni varietate arte elegantia caret. Perpaucas tantum particula ad nectendas sententias scriptor orationis XLVIII adllibet, omnium saepissime utitur particula καί, quae interdum adeo coacerVata St, ut Summum

taedium excitet, et imprimis V 15, 26, 21, 2a 2s, 32, 38, 6.

Novas sententias, i introducit non minus quam centum quadragilita duas, nova periodos quadraginta cf. bis, , , ,s, II, 12, 1a, is quater iis, 1 bis, 18, is, o, I bis, 22, 23, 2 bis, i, 28, 2s, 1 bis, 32, 33, 38, a bis os bi bis, 56 58. ' Quod quam non ex more dicendi Demosthenis sit, perspicue inde apparet, quod V. c. in oratione XXXVI, quae paulo longior nostra est 62s ), particula et duodecim tantum

Praeter particulam copulativam ui ad nectendas periodos noster adhibet particulanis quadragies ter, ii duodeeieS, o P undecies, ta quater, ἀλλά ter, ,- bis et nonnullas alias. Uno tantum loco his extat particula τοίνυν, id quod eo magis notandum est, quod haec particula Demostheni in orationibus iudicialibus in summis deliciis est. Omnes locos, ubi legitur, diligenter collegit Roseliber i. d. q. i. die partike τοίνυν inde altissilien Delias. Annal phil. IX, 18ia, pag. 16 Sqq. Ex tabula ab hoc viro docto proposita apparet particulam et obita in Demosthenis orationibus privatis 66 ββ omnino legi centum et nonaginta locis, i. e. in tribus fere parapraphi Semel. Mirum igitur in modum usu huius particulae oratio noStradiscrepat ob rationibus vere Demosthenicis. Deinde scriptoris orationis XLVIII proprium est Singulas Sententias inter se quasi concatenare, ita ut verbum aliquod ex antecedenti periodo promat et initio sequentis inserat. Blas l. l. pag. bos affert haec exempla: β 2 Sqq. retamν

τον δικαστα α ψηφίσασθαι -- ψηφισαμενων δε ταντα ' Utile l. l. pag. 8s numerat undequadraginta periodos, Sed quadra ginta profert exempla in his corrigas 5 ter in iis quater 22 bis i 22.

47쪽

Intellegis hac consuetudine facilem orationis decursum molestissime retardari, cum omnia bis dici necesse sit. Apud Demosthenem in orationibus privatis talia perraro legi, cf. v. c. or. XXXVI, si retior πεντήκοντα τάλαντα ἐν ουν τοι πεro - κοντα ταλάντοι το πο/e XLI,3 Πολυευκτοσγαρ ὴν τι Θριάσιοσ-.οντο ο Πολύευκτοσ, XXXVII, συνελθειν ' isti . συνήλθοιιεν, ibid. 23 do. Alia non minus molesta consuetudo auctoris orationis XLVIII est, ut ea quae dixit iterum iterumque recapitulet atque inmemoriam auditoris revocet, non modo in fine maiorum partium orationis, ubi recapitulationes plane suo loco sunt atque etiam alias frequentissime leguntur, sed etiam in ipso orationis decursu Confera quaeso I si istiet ii iii ,οφία τυ 'ρὴσιον οἰκέτην περὶ τον αργυρίου ον - κεν, ω κατὰ ἀσσrx κα- τὰ Πρὰ μα αντον περὶ τον ἰσομοιρεῖν πάντων

IIue pertinent etiam brevia illa enuntiata saepissime in orationem inserta, quae pronomine, Pto introducta antecedentia bl eviter complectuntur. Utile l. l. pag. 61 collegit haec exempla: Ia καὶ ταντ ἐστὶν ἀ κάτερο ήμων ειχεν β 28 καὶ τὰ τὴν πραχθέντα ταντ 1iae, ibid. καὶ χῆ κοινωνία τῆ προστυνιον ταν ἐγώ ἀπέλαυσα. β 38 καὶ α μὴν προσασίζεται ταντ oti b; 'Oλ. μὴν τοίνυν τοιουτοσί ἐστιν ἀνθρωποσ.Ηis adde VI καὶ ταυτα ποιων ἐλάνθανε τον Κόνωνα. β ταντ' ἐχρῆν, πόν, ω. c. d. - δια/ιαρτνρασθαι β 2 καὶ συrεβεβηκει, ω omltεθ ήμειβ αντὶ καλλίστ1 ἀγα λ i. Similia quamquam non nego apud Demosthenem hic illic legi, tamen vix usquam in tam brevi spatio stipata invenies. Ut conexio, ita structura et compositio sententiarum Saepenumero reprehendendi ansam praebet. Liceat mihi hic gravissima vitia partim iam a Sehaefero, lassio, Utile notata, ex paragraphorum ordine breviter enumerare: 1 ἐπειδὰν ναό τινο ἀδικωνται, ἀλλω τε καὶ νέ ων - Repentina numeri mutatio, quae per ellipsin Videtur ex

Numerus mutatur praeterea n f μὰ δ ον παρεκάλεσεν, D'μοκω κοινὴ - πράξειν με ἐμου πάντα, β ι καὶ ν

Male me habet duplex Plisec praecipue alterum. Utrumque pus praecedens stis superfluum est. Similia additamenta inania inveniuntur DB διελών δ' ἐγώ τὰ δi; ταυτασ

48쪽

Coepta structura omittitur per ἀνακόλorctor IIae neglegentia, quam Demosthenes perraro, in orationibus privatis rarius etiam quam in publicis admisit,' in or XLVIII quater legitur. Praeter hunc locum Pλομαι δε καὶ περὶ τῶν

Cf. G. II. Selines erum ad hunc locum. ) 18 i ,ολλω χρόνω στερον κ αtrari et ij υποφία Pronomen trivii non habet ad quod apte referatur; nam in eis quae haec verba proxime praecedunt de suspicione in Servum illum non res est atque is locus, ubi haec suspieio memoratur, ra6, longius abest quam ut pronomen uiuii ad eum referri possit. Itaque rectius diceretur τῆ ναοφίαστὴ προ τ οἰκετ*ir Vel ξ κείrxi cet. Pronomen κεῖνοσ, ut hoc statim inseram, in oratione XLVIII uno tantum loco extat om iησαν κεινοι παρχil ων εἰλ)ηφότε* DemoSthenem animadvertisse mihi videor hoc pronomen longe magis adamare, praecipue in orationibus publi- eis V. . in centum primis paragraphis Leptineae quadragies

quater legitur i. e. in duabas fereri semel et gratis, , 6, 2 8, 16, 18, 22, 23, 2b, 31, 32 bis, 3b, 36, 38, 3, 5 56, ut 62, 2 ter, a, b, 6s, 22 bis id, i ter 82bis 83bis, a, 86 ter 8s, s) Constanter fere usurpatur in formulis illis' Ηoech, de Demosthenis adversus Pantaenetum oratione, Berol. 1828, pag. 21 ανακόλουθo laudat ex huius orationis Lao, quod tamen ,maxime excusatur Summa animi perturbatione, quam locus ille prae se ferib. De anacoluthis et eberum ad Aristotr. p. 538. Sigg. l. l. p. 25. ' Anaeoluthon quod Utile si statuit rαι ἐχρῆν υro aeri equi

dem invenire non possum.

usitatissimis de quibus supra disputavimus, ἀλλ' ἐκεῖν ἀνεροίlti P αντον ον γαρ ἐκεῖνο, νε ιν ειπειν, αλλ ίσμεν ἐκει rosa resti Sim. 3 Paulo rarius est in orationibus privatis neque tamen in ulla tam rarum quam in or XLVIII velut

in oratione XXVII 6 ββ legitur vicies, in or. XXIX Boiss)terdecies, in or XXX 3 ββ novis, in or. XXXVI (62 ββ duodevicies, in or. XXXVII 6 duodevicies.

3 οπω - ἐγω - το μερο λάβοιμι - οντο ἀπο- λα ιβάνοι. Tempus repentino mutatur idem fit L 2 μωμοκω και συνθῆκα πρό με ποιησάμενοσ, Id τι ἐγω - μεμισθωμενο ει)ην - και - ἐδανεισάμην, β 58 ἀντι- λουμεν - πεῖσαι - ψηφίζεσθαι. Cf. Utileum pag. T. Idem v d pag. ab summo iure reprehendit Structuram sententiarum Lissi P μἐν τρόπον - ειχομεν, et L 6- ἐχρην γαρ ανιόν - διαι αρτυρασθαι. Maxima cernitur neglegentia etiam ra8 καὶ α μεν προ

καὶ των ἐμῶν ρωτρ. Displicet mihi pronomen et ori oue Statim post praecedens Pisi poSitum. - 1 πάλιν λεγω τι ν ἀκόλουθόν ἐστιν υπεναντία μεν πράττειν σοι 'Oλυμπιόδωρε, ἐμε, κοινὴ δ' ἀναλίσκειν μετὰ σου εἰ ο τι αν ἀει δεsi, ονδ' ἐκλιπειν τ)ην ἀμφισβ)ητησιν κτλ.Audacior sententiarum Structura per ellipSin explicanda, quam G. II. Sehaefer recte sic resolvit: νδ ἀκόλουθόν ἐστιν υπεναντία μεν πράττειν σοι με, ἐκλιπειν δε κτλ. Inconcinnitas quaedam mihi inesse videtur in ea enuntiatione, quae legitur extrema G1 ἐὰν δε χχ ἐθελη - ω υγιεστι λεγοντοβ. Pendent hic ex enuntiato principali ον ήδη κατα- φαγὴ εστα duo enuntiata secundaria quorum tamen alterum καὶ δικαίω κτλ. minus quadrat ad Verbum regen καταφανήσεσίαι. Similiter res se habet g 5 πω ἀν ουν μαλλών - ν'a ἀκουσαι. nuntiatum etα δε συνθ)ηκα κτλ. mihi periodi concinnitatem videtur turbare.

49쪽

Pessima transitionis formula, quam iam Blas l. l. in strue- turis repreliendendis rettulit. Idem iure suo offendit in primo enuntiat L εἰ μεν ουν - et Prosti P. Apertum Si inneperiodum Sensu carere ranni duo enuntiata participialia partieulis introducta minime quadrant ad ea, quae I Reeedunt participia, quibus coordinata sunt iiii Axoυμενο - ἀλλὰ

Sed haec sussciant. Satis demonstrasse milii videor orationem adversus Olympiodorum habitam omnibus ex partibus Demosthene prorsus indignam esse. Intellextitius eam tanta multitudine vitiorum et neglegentiarum cuiusvis generis qualere ac tantam copiam rerum ab usu Demosthenie longissime recedentium continere, ut vix dubium esse possit, quin alii seriptori tribuenda sit. Ut ellio concedamus magnam partem illorum mendorum ex icto rorare studio explicandam esse Demo- stlienis certe non est ad efficiendam ictore recta vitioso genere seribendi uti Quisnam auctor orationis fuerit, quamquam dicere non possum, tamen id videtur constare logogi aptium nequalem, non rhetorem euin fuisse; hoc tota orationis indolses satis indieat neque unqua in a quoquam in dubium Vocatum est. Item paene pro certo affirmari potest orationem adversus olympiodorum ab eodem Scriptore compositam esse a quo orationes adverSuS

Maeartatum XXXXIII et adversus Laeritum XXXVJ quod

de illa primus coniecit A. Sehaese l. l. pag. 2a 3 de hae Blasst. l. pag. as Sqq. de utraque autem hiribus demonstravit Utile. ' Utrum orationes, quae dicuntur Apollodoreae cum

Utiles alii scriptori an cum Blassio eidem Scriptori assignandae sint ut orationes XLVIII, XLIII, XXXV non ausim diiudicare. Denique facere non poSSum quin moneam similitudines quaSdam, quae neSeio num fortuitae sint, intercedere internoStram orationem et r. XL προ Ποιωτον περὶ προικοσ):

Eadem sententia isdem fero verbis expressa legitur etiam r. XLI 2Iδια ταυτα ιέντοι κτλ. Praeterea conferas huius orationis L κα εἰ μέν κτλ. cum r. XLVIII ra. y CL LIXJ os tu τε λόγω ἀποφαινω νμῖν κ α μεμαρυρηται.

50쪽

Etiam cum oratione XXXV in Laeritum intercedunt orationi XL aliquot similitudines imprimis color et habitus utriusque orationis mihi nonnullis locis videtur simillimus esse. Vid. v. c. r. XXXV, 3 exti . do exti . in. si in et XL, 53 med. 5Textr. 6i med. Sed hac de re fusius disputandi mihi

fortasse postea occasio offeretur.

vit'.

Natus sum Conradus Ruge Brandisia VIII die mensis Aprilis anni'. s. LXII patre Roberto, quem adhuc superstitem esse Valde laetor, matre Agnes e gente treckiuss, quam mihi ante tredecim annos morte ereptam lugeo collacrimoque.Litterarum rudimentis imbutus Bochltigiae, in quam urbem parentes anno XVII transmigraverant, inde ab anno LXXV usque ad annum LXXX alumnus fui illustris apud Grimam Moidani, rectore Aemilio uellero praeceptoribus intero, Wundero, ochio, Gastio, e in holdio, quibus viris cum ouinibus tum imprimis Muellero rectori iam gratamque in

omne tempus SerVabo animam.

Maturitatis testimonium adeptus Lipsiam me contuli, ut philologiae studiis operam navarem. Ubi per octo semestria adii scholas, quas habuerunt viri illustrissimi Curtius, Eckstein, Gard thau Sen, II einge, Lange, LipsiuS,Noorden, Ribbeck, Struem peti, Volgi, enck, indiscli, undi Zarncke. Proseminarii philologici exercitationibus interfui per IV. Semestria, seminarii historici exercitationibus per II semestria, seminarii philologici sodalis fui ordinarius per II semestria. Praeterea frequentavi societatem Ribbeckianam, societatis graecae Lipsit, Seminarii paedagogici Ecksteinii, seminarii germanici Zarnekii etiamnunc sum Sodalis. Omnibus his viris illustrissimis et optime de me meritis gratias ago quam maxima Semperque habebo.