장음표시 사용
911쪽
bellum secerunt,illatacausa, quod de suis liberis collocandis pacti sitissent, id nulla ratione aut aequitate subsistere. Sed ut ad propositum reuertar, cum per Italiam nihil iam ageretur
scinonensi nullus esset motus: illi quendam genere nobilem, & cum eo monachos aliquot iniserunt legatos ad Regem. nam id genus hominibus uti conlaeuertit in eiust nodi rebus: quod facere ipsos opinor & calliditate quada, α parsimoniae causa. Nam Franciscanus ille Regi author fuerat, teum quem diximus a-
eum, ipsis liberalissime redderet. Hi de qui
us diximus legati, primum excusabant se desuperioris temporis consilio, ac Regem orabant ut eius quam accepisset,aniuriae mem etiam deponeret. Ad hunc modum deprecati, coeperunt agere de induciis, in iisq; socios omnesacconscederatos comprehendebant, &Regi Caietam, ac quicquid reliquum erat iis locis, di ut per inducias commeatum inferresipermittebant. Hoc etiam petebant, ut indic vetur dies , quem ad diem soch Dederis miti rent legatos,constituendet pacis causa,qua linpetrata, velle ipsos intermissim bellum persis qui & traiecto mari, quod Hispanias ab Ast,sa diuidit,in Mauritaniam proiicisci dicebant. Superb
912쪽
Superioribus enim annis expugnauerant Gr natam, ei regni summam occupauerant: qua certe victoria, non fuit ulla nostris temporibus illustrior, ac ipsorum maiores frustia fa pe illam desiderarunt. Quo magis vellem, iupserum quide causa, ut elusinodi tantum bellis occupati, firmam pacem nobiscum coluis sent. Rex iis auditis postulatis , remisit cum i fatis in Hispanias Clerium Delphinatem, n ili genere natum, & pacem cum illis facere
cupiebat aut inducias, non comprehensis e rum sectis. Quod si conditiones ab eis propositas tunc accepisset, Caietam seruasset: qua sola defensa, potuisset totum deinde regnum, ope amicorum quos iis locis habebat recuperare. Sed antequam in Hispaniam ille venit, amissa fuit Caieta, & reuersius illinc nouas rationes atq; mandata secum attulit. Petebat Hispaniae Rex, ut vetus amicitia atq; foedus i ter nos redintegraretur, ut colunctis deinde ubribus, Italia sebigeretur, & ut ei bello uterq; tibteresset,sed inducias primum fieri volebat, quet suis confoederatis essent communes,&in Tai rinis diem constitui, quo sociorum omnium legati venirent. Cogitabat enim ab eo scedore honesta aliqua ratione discedere,vt ipse quidem prae se serebat:sed mea fert opinio, nec
nihil postea de eo cognoui, ipsius fuisse conm
913쪽
lii, ut tempus extraheret, ac Friderico Regi Neapolitano spacium daret re niendi se decolligendi e superioribus bellis tametsi rerum summam & eius regni imperium ad se trans. ferre maluisset,in quo plus haberet iuris quam possessores ipsi. Andegavensium quidem fo, milia suum ius omnium potissimum esse contendit: sed is est illius regni situs, & eorum qui
incolant, ea natura, ut mihi videatur eius este,
qui occupare illud atque tueri possit, nouis enim imperijs valde student. Is quem dixi, Cle rius, in Hispaniam sui tremi Gis a Rege, & f miliet Arragonicet nonnihil fauebat, inq; spem
venerat consequendi agrum Crotoniensem,
quem Hispaniae Rex bello nuper in Calabria acquisierat. Reversus ab ea legatione, que dam Hispaniae Regis legatum adduxit, & in econcilio,quid actum esset,& quid impetrasset, exposuit: Hispaniae Rege, qui ius & actionem habere se dicat in regno Neapolitano, re c&tentum Calabria, quae Siciliae sit finitima: retia
quam vero eius regni partem regi concedere, ipse nq; velle interesse ei bello,&simptus in ea re facturum, quantos Rex faceret. Aderam cum ista referret, ac complures dolum subesse iudicabant, ideoq placuit vi aliquis maiori praeditus ingenio ac rerum usii, mitteretur. Is
Lait Boc ius,vir magni consili, quo multum fuerat
914쪽
suerat usus Ludovicus undecimus. Qui cum Clerio venerat ex Hispani, legatus, non confirmabat quod ille dixerat, sed urbanε excusans, existim are se dicebat, illum nisi in mam datis haberet,non esse dicturum. quo quidem sermone magis augebat omnibus suspici nem . nulli enim persuaderi potuit, Hispaniae Regem , aut ipsum velle interesse ei bello, aut pares cum Rese sumptus factiarum esse. Iam enim quinq; circiter oppida Calabriae tenobat , & in his Crotonem, primi nominis. Vbi Bocagius & Clerius in Hispaniam Venerunt, tributum fuit eis hospitium,in loco, bi nemo haberet ad ipsos aditu, & ne quis cum eis colloqueretur , obseruatum fuit. Rex autem atq; Regina ter cum illis in collocutionem ven runt,& cum Bocagius recitaret, quid ille, n per ab ipsis in Galliam reuersus , commem rasset, respondebant, non quod ita constituis.
sint, sed quod aliquid eius generis fieri possit,
locutos esse cum eo familiarius: hoc etiam addidisse, non se recusare molestiam atq; lab rem componendi belli, quod nobis cum Ne politanis intercedat ,&sperare pacem se posse facere,cum utilem Regi,tum honesta.Respon- sim hoc Clerius grauiter tulit,& contendebat illos ad eum modu, ut ipse in Gallijs recitasset,
dixisse.Bocagij tande opera & diligentia hactet
915쪽
fuerunt in menses duos iudiciar, in quibus Lysorum, no quidem sech foederis,sed generi &generorum parentes comprehendebatur. Hi erant Maximilianus Gesar, & Henricus septimus, Angliae Rex. Vbidomum reuersus Boca
sius, de sua legatione retulisset ad concilium, sensit Rex, prudenter a semissum stasse illum, dubitatione ia omni sublata. Bocagius & illud addebat, pceter inducias nihil se potuisse impetraret in Regis arbitrio esse ,vel admittere illas, vel repudiare. Ad concilium re introducta, Rex confirmauit pactum, ac prudenter quidem. Cum enim sepe frustra tentasset comsoederationem illam dissoluere, iam illud his induciis consequebatur. Venturos quoq; post se legatos ex Hispaniis dicebat, &dis edenti sibi Regem confirmasse, potestatem illos esse habituros omnino pacistendi: cum etiam discederet, Hispaniae Resis filium unicum graui,
ter aegrotasse.Duodecimo fere die post, allatae sint literae ad Bocagium, eius caduceatoris, quem in Hispaniis reliquerat, deducendi causa legatos, qui illi ic in Galliam venturi erant, ut antea diximus:iis literis nunciabatur, quod le- gati,de quibus constitutum sit,diutius more tur, factum esse morte Castilia principis, filii Regis: quem cassim adeo grauiter ac imm derate ferant eius parentes, ut metuendum sit,
916쪽
ne regina dolore expugnata, vitam finiat. Fuit
certe longe vehementissima omnium eius regni tristitia. Nam ut a legatis postea cognoui cessatum fuit publice & priuatim ab omni labore totos quadraginta dies, & lugubrem v stem ferebant omnis generis homines, nec id modo, rum etiam nobiles,& qui erant re lau-ta,ntulas, quibus veherentur, atris vestibus i tegebant, & omnium urbium ac oppidorum portis fuerunt seper imposita nigri coloris v xilla. Margarita, Maximiliani Caesaris filia, in sextum iam mensem grauida, postquam de marito cognouit ,incredibili afflicta moerore peperit ante diem, & infantem edidit mort una. Quam erant haec acerba huic familiae, tam celebri, tam honoratae tamque potenti, quae multitudine prouinciarum & amplissimis finibus longe superabat alios, quae Gran tam & agrum illum omnem suae nuper diti*ni coniunxerat, quae Regem ut ab Italia cum exercitu discederet, coegit, & ipsius euertiti stitutum Z Decreuerat Pontifex Romanus at tribuere illis nomen , ut Christianissimi dic rentur,& in suis ipse literis atq; sermone sic eos vocabat: sed cum ex Cardinalibus quidam rosisterent,neq; Galliam vellent appellatione illa priuari, Catholicos nominari iussit. Breuiter,
videbantur esse omnium regum beatissimi:
917쪽
sed praeter eam acerbitatem aliud etiam accidit eiusdem fere generis. Ipsorum filia natu maxima, habebat in matrimonic usitaniae Regis filium. Is totio mense post nuptias co
lapsus cum equo, in aspectu uxoris , ceruicem sibi perfregit, eoq; casia fuit exanimatus. Non multo poli, parentes, ne quem omnino per Lusitaniam haberent inimicum, ei qui nunc rerum potitur, Emanueli, eandem filiam n ptum collocabant. Hispani autem omnes natura valde oderunt Lusitanos & contemnunt
etiam. Itaque quod illi, qui non esset futurus acceptus multitudini, suam filiam in matriamonium dedissent, vehementer ipsos poenituit. Et quanquam eo dolore valde afficiebantur:tamen per primas regni ciuitates circumduxerunt ambos,& fidem ac iusiurandum eis praestari ab omnibus iubebant, & ut ad ipsos ordine ac successione deferretur summa imp perij,cauebant. Filia paulo post coepit gestare
uterum,eoq; nuncio filerunt nonnihil recre ii parentes, sed ne tantulum quidem gaudium, suit eis diuturnum. nam puerum quidem ediadit eiusdem cum patre nominis, verum ipsa dolore partus extincta periit.Sed nunc ad n stra reuertor. Ambosae Rex erat . quod est ad
Ligerim flume eratq; eius propositi, oppidum Marcu pulcherrimis aedificijs ornare, & Ne
918쪽
poli secum adduxerat pustores,sculptores,& id genus alios artifices valde praestantes ,α qui quid uspia erat elegans atq; venustu, id omne magno studio comparabat. Na quod ado: sces erat, toga qtate sibi pollicebatur,& de reueitu in Italia cogitabat, &erratu a se bello stiperiori fatebatur ipse,& quid peccasset familiari, ter comemorabat, & si quado amissum regiasi recuperaret,inulto se prudelios administrati m omnia dicebat, & equites cataphractos, ad mille& quingentos per Italiam deligere, eisq; praeficere Marchionem Mantuae, de Ursinos,& Vitellios, & Romae praefectum c5stituerat. Eius sumptus dimidiam partem erant depe silui Florentini, in sex menses, atque his copijs decreuit in uadere Neapolim. Alexander Pomtifex iratus Venetis, pacem & amicitiam eius valde sollicitabat, & occulte quendam misit, oui Regem per me adibat. Sed & Veneti non
detrectabant coniurare nobiscum aduersus
Mediolani Ducem ut de Hispanijs sapra dictum est. Maximilianus quoque Caesar in gnopere cupiebat esse illi ouam amicissimus,& coniunctis viribus optabat nobiscum It hae bellum facere odio Venetorum,qui & Austriacae familia: & imperij quoq; Romani possessiones nonnullas occupauerat. Habebat in
animo Rex emendare iurisdictione, & ordinu
919쪽
Ecclesiasticum, & remittere plurimum de th-butis, neq; amplius quam proceres regni d c uissent, extra ordinem imperare, cuius pecuniae summa erant circiter sexcenta aure rum millia quotannis eamq; pecuniam destinauerat commodis ac necenitatibus Reipi blicae: ipse autem consilieto Franciae Regii patrimonio, quod est ad aureorum millia quingenta, futurus erat contentus, qua sanE re populum valde recreasset, qui nunc admodum grauatur,& supra duodecies centena aure rum millia dependit.Monachorum etiam ordines aliquot ad se ieriorem disciplinam a Dducere cogitabat, & ex ipsis, cui vitae sanctimonia praestare videbantur, libi habebat familiares. De Episcopis ita sentiebat, oportere ipsos uno esse colentos sacerdotio, & suis prae- esse Ecclesiis: Cardinalibus autem putabat albquanto plus indulgeri posse. Praeclara quidem voluntas illius atque studium: sed perficiendi summa erat sutura difficultas.In homines eg nos valde erat munificus & liberalis, & certis diebus cognoscebat de querimonijs atq; causis Omnium, qui quaq; de re aliquid ad ipsum d ferrent, quod pauperum & miserorum homianum causa inprimis faciebat.Et licet non mutita conficeret, tamen eo pertinebat institutum hoc, ut praesecti in ossicio atq; metu contine-
920쪽
rentur.Sed ecce,cum esset Ambola,& eos, qui pila exercebantur in arce,spectaret una cum
ore,variis de rebus sermonem institui ac inter alia dicebat, sperare, nihil se facturum esse deinceps,quo Deum offendat. Iis pronunci iis verbis e vestigio concidit, amissa loquendi facultate,& quo in loco fuit collapsus, perm sit, donec e vita migrasset. Recollegit se bis terve, di suspirans implorabat auxilium diuisenum,& virginis Mariae & dies Claudii atque Blasii, cumque ad eum modum decubuisset per horas nouem , decessit. Quidquid est eius rei,commemorauit mihi Andesauorum Epia scopus, quo ille utebatur sacrilico, paucis nim anth diebus domum prosectus eram. Atque hic quidem est exitus potentissimi Regis, qui cum tam multa tamque splendida haberetard ificia,mortuus est in loco totius arcis vilissimo.Nam urinae faciendae causa omnes eo co-
fluebant, quo magis videre licet miseriam nostrae vitae, quam tantis defatigati laboribus Maerumnis cogimur deponere,quocunque tem-goris puncto Deus praeceperit. Supra dixi de Hieronymo, qui Florentinis inter alia multa pronunciauerat etiade Regis aduentu, quem excitatum esse dicebat a Deo, ut per vim & a ma statum Ecclesiae emendaret,ac simul Italiae tyrannos mutet iret,&quoniam diuinitus ea