장음표시 사용
881쪽
thom agensis quo valde utebatur familiariter,&cum bis alij quidam humilis coditionis homines. hi summittebant quosdam Helvetios, qui dicerent,velle se confligere cum hoste; noque tamen sui propositi rationem vitam adferebant: Regi enim licebat uti pace, nec opus erat ei proelio decertare, nisi ut i psum obsidione liberaret. Hostes vero non solum multitia dine & numero sis perabant, praefertim equi- . tam,verumetiam I se communiuerant rossis atque vallo, ut noceri ipsis nequaquam pos set,& soluta iam obsidione non erat quod ptionem ullam ex oppido metuerent,& nobio cum illis tantum reserat. Aurelianus autem,& quibus ipse persuaserat, videbantur eo spe etare, ut in ipsis castris atque munitionibus hostem adorirem sed incidit grauior quaedam deliberatio, ne videlicet Heluetj, con- iunctis omnibus copiis, Regem, qui prae ipsis
erat infirmior ,& primos exercitus comprehenderent ac captiuos abdisterent, neqUe wanere fuit ea suspicio , ut postea sum dicturus His rebus inter nos disceptatis, non absque magna contentione,& eousq; , ut Aureliorum Dux Auraicae principi conuitium faceret, ac mendacium exprobraret.Gius Piennius, miraeus, M oruilletius, A mbianorii praetor,Ca nutum praesectus & ego, reuersi ad hostium castra,
882쪽
castra,pacem secimus omnino talem, ut facile viderem non esse suturam firmam, sed nostr rum rerum status & anni tempus propemodum eo cogebant,ut scilicet honesta aliqua ratione illinc discederemus,impetrata pace, tuae ' literis mandata posset in omnes partes dimit- ti. Ad eum finem Rex inprimis respiciebat, de iri frequenti concilio,pr sente Aureliano,quid esset voluntatis,ostenderat. Eius pacis barerant conditiones : ut Mediolani Dux Genuae possessionem retineat, sed ex ea urbe, cuius maxima sit opportunitas, Regi subsidium de auxilia quaecunque praestet: ut suo sumptu ii ues duas longas instruat, quae Neapolis arci, quam tunc nostri adhuc tenebant, subsidio proficiscantur, ut anno post tres eiusdem g neris naues habeat i nstructas,& si regem con- , tingat Neapolim redire, belli gerendi causa, ut tum ipse comiteturn nostris copiis det iter per situm agrum atque ditionem.Quod si V neti eam pacem intra duos menses non recipiant,& familiam Arragonicam propugnare velint, ut aduersum eos Regi ferat auxilium: ea tamen lege, ut quicquid ipsis bello fuerit ademptum, ei cedat: deinde, quoniam Regi ad eam profectionem mutuo dederat ce'- tum & viginti quatuor aureorum millia, remisit eius summae ad octoginta millia. Cautu
883쪽
etiam sui ut ciues Genuenses duos, & Medi Ianenses totidem,Regi daret obsides. Am G nuae, errariae Ducis, qui neutrius erat facti nis,fideicommissa suit in annos duos, & sumptus qui custodiae causa fierent, aequis portio
nibus ambo sustinebant. Quod si quid ex ea
urbe Mediolani Dux contra Regem moliretur, iam illi licebat eam arcem in Regis pol statem tradere. Quos promiserat Mediol nenses obsides, eos dedit, Genuenses quoque daturus,ni properanter Rex abiisset, quod ubi vidit, intulit aliquid ad excusationem. Postquam haec omnia iureiurando confirmauit,
Rex quoq; si sena interpositit ,sic constituit postero die commigrare. Sed ea nocte Helvetii, qui in nostris erant castris, frequentes ad comcilium conuenerunt, sub suo quisque vexillo, ut ipsorum seri consuetudo. Suadebant nomnulli,Regem,& qui cum ipse erant, potentio- . res omnes debere comprehendi. Alii vero timnaestre stipendium ab eo postulandum esse contendebant,quodpater eius pactus esset d re,quoties domo cum signis exissent. Erant sententiae, quae dicerent, non ipsum quidem, sed eius familiares oportere capi: & iam cogutabant,quod decreuissent,perficere, sed priuGquam inter ipsos conuenit , Rex cognito e xum consilio, ingressus iter Taurinum comtendit.
884쪽
tendit. Erat in ipsorum castris Lornaeus,qui multa iam consiletudine linguam eorum sci bat,& copiis aliquot erat praefectus. Is Regem de eo certiorem fecit, & mihi deinde rem omnem exposuit. Iniquum erat quod postulabant.Nam&in mensem unum duntaxat fuit eis promissum stipendium,& antequam is e
iret,domum reuerterunt. Qtu cum Rege suerant Neapoli, comprehenderunt praetorem
Diuionensem & Lornarum, ac satisfieri sibi postulabant in dies quindecim, domum red undi causa. Reliquis omnibus promissum suit stipendium trimestre, & cum obsides atque fideiussores accepissent, nihil amplius mouerunt.Vt autem turbam hanc excitarent,nostri
homines, qui factam compositionem grauia terserebant, illis persuaserant,& ex ipsorum praesectis, quidam A uraleae Principem de eo
commonuit,atque is deinde regem.Vbi Ta rinum Rex venit, Gium, Gannarum & me ad Mediolani Ducena misit,oratum, ut ad se colloquendi causa veniret. Et cum multae essenta nobis adductae rationes,an eam sententiam,
ut diceremus, nihil ab eo fieri posse utilius ad confirmandam pacem:ille, quamobrem id sibi non esset integrum, plurima respondit, Aboc in primis,quod cum Papiae Rex esset, ini-
Usuissent consilia de se capiendo. Comitem
885쪽
Liniacum & Cardinalem Maclodiensem non hoc modo, sed & alia quaedam eius generis non obsture dixisse. Multa quidem tunc su runt a nostris dicta par uni prudenter, sed a. quibus me latet.in hoc autem tempore, grauiter & serio Rex cupiebat eius pacem at laeamicitiam. Ille quidem non recusabat venire ad colloquium, sed intei posito sepimento de flumine eius loci:quod ubi Rex cognouit, illi co distessit, mihique negocium danat, ut V netias redirem, alios vero Genuam mittebat, ut nauibus illis, quas Mediolani Dux daturus erat,copias imponerent: verum ille, cum nostri maximos sumptus fecissent, non solum
remoratus est eos, verum etiam naues duas Neapolim misit, quae nostros oppugnarunt. Causa, cur ad Vcnetos remitterer, haec erat, ut cognosterem an ratam vellent habere ni
per factam pacem, Sc ijs quae Rex postuloret,atisfacere,quorum primum erat, ut Monopolim, Apuliae oppidum quod nobis ad merant,redderent: alterum, ut Marchionem Mantuae & reliquas copias, Ferdinando R gi subsidio in istas reuocarent: postremum, ut profiterentur, Ferdinandum non esse eius mederis,quod nuper cum Pontifice Romano caeterisquefecissent. Cum eo venissem Axc Peruat amante sed non aeque ac superioribus, meum
886쪽
mensibus, cuius haec crat causa, quod nobis . iam cum ipsis bellum intercederet. Vbi de iis mandatis Reipublicae Dux cognouit, dicebat
se communicata recum senatu, breui responsurum.Mox decreta fuit trium dierum suppliacatio,& in pauperes distributς facultates,& h hitae conciones ad populum, &ad Deum est fae preces,ut quod commodum sit atque scelix Reipublica consilium suggerat. Percuncta locognoui , hanc esse ipsorum consuetudinem, quoties de re graui deliberatur. Religionem enim admodum diligenter procurant,& templa sumptuose exornant,in eoque pares ipsos cum Romanis, & sanctimonia illi tribuedum esse puzo,quod Rempub. habent adeo florei tem & amplam, digni certe tanta prosperit te. Vbi per dies quindecim essem commorutus esiponderunt,sie nihil eorum quςpeterem,
posse praestare, neque ullum ipsis esse bellum Ru Rese, & quicquid secissent, hoc totum
pertinere ad defensionem Mediolani Ducis, socij & confoederati, quem Rex profli are u lit. Cum ea publice Dux pronunciasset, iussus senatu, solus mecum ac separatim in collo- . quium venit ac eiushiodi conditiones deser bat, ut Ferdinandus, praestiιa fide ac tur iurando, regnum Neapolitanum Regi accortum serat, α aureorum millia quinquaginta
887쪽
annua,&iam statim mediocrem aliquam pecuniae sinamam dependat,& oppida quaedam e aut partem aliquam Apuliae, Regi permittat, qui Tarentum alioqui possideat: e curaturos ut in ea Regni parte unum & alterii oppidum illi praeterea detur: id nobis ad bellum Turcia
cum valde fore opportunum. Nam quo tempore primum in Italiam Rex venit, multam eius rei mentionem secerat, ideoque bellum hoc Neapolitanum a se susceptum esse dic
bat. Id erat autem simulatum, ac merito nom. stros homines eius figmenti pudere debeat. Est enim Deus, qui cogitationes omneis nouit, nec illi quicquam esse potest occultum. Hoc praeterea addebat, quod si bellum rex aduersus Turcam suscipiat, illam Apuliae partem satis ei futura: deinde Italiam omnem in eius belli societatem esse venturam, & Maximili num quoque Caesarem. ipsosque 3 Regem authoritate sita facile posse omnibus per It liam persuadere. Quantum ad ipsos pertineat, velle L Resi subministrare in eo bello cem
tum naues instructas rebus omnibus, fioque sumptu alere equitum millia quinque. Pec niam vero,quam sit daturus Ardinandus eam
se mutuo illi daturos: quod eo faciebant, ut Brundusium, Hidruntum & alia quaedam Apuliae loca,in su'm potestatem redigerent. Eo
888쪽
accepto responso, dicebam me relaturum ad Rege. Postea reuertor ad Mediolani Ducem: qui tum erat Vigesti ,in venationibus occupatus. Orabam, ut priuatim mihi cum ipso colloqui liceret. Grauate quidem ille primo, sed tamen concessit. Ibi tum coepi urgere ac sollia citare, ut quas nuper esset pollicitus naues, dia mitteret. arx enim Neapolis nondum deditibonem fecerat.Erat Genuae Pero Bassus, missus a Rege, ut idem negocium procuraret. Qui se ii de reditu meo cognouit, missis ad me sit ris, grauiter de Mediolani Duce questus, insidiose illum &Derfide agere dicebat, eo quod interim dum limulet velle subministrare n ues,miserit duas hostibus auxilio Nam Genuet praesectus,cum ab eo de nauibus interpellaretur, respondit, nolle se illas armari milite Gaulico,neq; plures quam vigintiquinq; ex nostris velle imponere,& multa id genus alia, quae ad excusationem pertinerent, dicebat, temporis extrahendi causa, ut interim nostri, dissiculi te & inopia adducti, arcis Neapolitanae deditione facerent. Sciebat enim Mediolani Dux, illos non amplius mensem unum posse tolerare obsidionem, & quas per prouinciam Rex conduci iusserat copias, eae non poterant id nee subuenire nostris, nisi adiunctas sibi hab rent duas illas naues, propterea quod hostes
889쪽
maxima classe & exercitu arcem obsiderent. adiuti a Venetis & Hispaniarum Rege. Tridi uni sui cum Duce, atque interim re semel ad cocilium introducta, coepit stomachari, quod quantum ad naves pertinebat, non probarem eius responsum, ac dicebat pollicitum se qui de, ut Regi subministraret naues, no autem, ut militem ullum Gallicum iis imponi pateretur. Ad ea respondi, excusationem hanc valde esse infirmam. quod si mulam aliquam praesta tem commodato mihi claret, ut alpes tran rem; atq; interim iuberet,ur pedes illam ded cerem, neq; usam eius mihi concederet,an ex stimet ullum se mihi beneficium praestitisse3Post multam disceptationem abduxit me in diuerticulum. Ibi carpi commemorare,quanta sollicitudo, quantusq; labor meus & aliorum interueni flet,ut pax constitueretur: docebam, in quantum periculum Regis fortunas leu caret,quod a pactis discederet,& arces illas ii bis eripi pateretur, ad eamq; rem auxilia summitteret hostibus iis amissis arcibus,totum regnum a nobis desecturu esse: cogitare secum velit, quantum ex ea re sit oriturum dissidium inter ipsum atq; Regem eius iniuriae perpet ana & immortalem futuram esse memoriam.
Quod si paeta seruet, Tarentini agri possessi nem omnem pollicebat: simul demostrabam,
890쪽
DE BEL NE A P. LIB. V. δοquantum periculum &sibi & Italiae toti conciliaret, quod mallet illa Apuliae oppida esse
imperij ac ditionis Venetorum. Ille, quae dic rem,vera quidem esse omnia profitebatur, a que inprimis illud de Venetis, verum exitus ι . eius Orationis erat, ut diceret, nullam sibi poGse cum Rege firmam aut tutam esse amici
PHILIPPI COMIN EI, EQUITIS, COM
coepi discedere domum, deductus ab eo circiter milliare num. Intereundum aliquid e cogitabat, ut me, quem tristem
esse videbat, placaret. Et ut solent ij, qui subiato sententiam mutant, dicebat velle se mihi singulare quoddam beneficium praestare, ut tanto potior essem Regi: postridie se missiserum esse Galeactum is erat summo apud eum loco) ut naues Genua dimittat, & reliquis