P. Vergili Maronis Opera

11쪽

PRAEFATIO

Codices autem Vergiliani non illis necessitudinis legibus

Coniunguntur quas Stemmate facile reddas hoc solum praedicare licet, libros nostros omnis unius esse familiae. Cum autem schedae Vaticano-Sangallenses A Vaticanae

(F Sangallenses G Veronenses V , codices etiam Medi-ceus M Palatinus P Romanus de , uncialibus litteris

scripti, omnes ab uno libro qualem supra dixi originem primum sed longis quidem intervallis deducant, arctioribus coniunctionis vinculis cohaerent , C, quorum Onspiratione testimonium locupletius ne desideres A autemere vel nihil vel parum proderunt. Sed quia nullus Codex carmina integra servat Fautem et, maxime pannosi sunt, ad aera saepissime recurrendum St, UOTU CODSENSUS magni est aestimandus Singulorum autem haud aequa auctoritas est, sed, ab homine barbaro descriptus videtur qui quae ipsis oculis subiecta erant accurate saepius non reddidit, nedum optimam quamque lectionem ex archetypo interpolato eligere potuit' restant igitur P codices et forma scripturae et ingenio Scribarum praeclari quorum ut neuter Verum semper exhibet, Sed vitiis omnis generis abundat, ita Palatini auctoritatem paulo praeCellere CenSeo, nec tamen talem esse ut Mediceum vel Semper vel saepe

. . . vires racm vii. o Lapithas M' . . . Calydona P My h merentem Frum Jhci et Lapithis . . . Calydone . M'Aes merente(N 'es' cxl. 66 sat funere Pydii fusos fuso susis, vidimus ingentis et designavimus agros et sat funera MPA U'c fusis N 'he vidimus ingentis et desolavimus hyri agros.

De aetate codicis Romani multi disputaverunt eum non ante Saec vi scriptum fuisse, rationibus palaeographicis istis, nuperrime docuit vir in hac arte praeclarissimus L. Traube in Siren mihiuliana.

12쪽

PRAEFATIO

superet inter fautem et P dubitanti subvenit codex Gudianus qui, quamvis Saeculo nono litteris minusculis

sit scriptus, tamen ex Communi Ceterorum archetypo ortus

est, et, si ad scribae fidem et intellegentiam spectes, dignus videbitur qui in consilium vocetur itaque cum Medice et Palatini non eadem sit virtus, solus autem P veram lectionem paulo aepius praebeat Gudianus etiam cum Medice vel Palatino saepius in verum SerVando quam in errorem propagando fere conspiret, in Silitibus inter illos iudicandis Gudiani testimonium adhibendum est, et ConSenSUS, contra P vel ' contra hic autem paulo aepius quam ille, dignus fide censendus St. Sed neque CorreCtOTES Medice et Palatini antiquissimos neglegas ' libris enim bonis usi sunt, et quamquam ubi diversam lectionem praebet Corrector, interpolationis occurrit suspicio, ubi tamen M'cum ' vel ' cum, Conspirat meliorem archetypi lectionem Saepius conservare putandus est 'Quam igitur rationem inter optimos codices exsistere

opiner quasi adumbratam habesci de reliquis, qui litteris

minusculis scripti sunt, non Si Cur multa dicam neque

Cuius rei testimonia locupletissima attulit Ribbeck in Prolegomenis micet enim vir doctus Palatini auctoritati nimium inservire

videatur, eis velut Nettieship Thilo, Deutiche, Guthling, Chatelain

qui Mediceum pluris faciunt astipulari non possum minime autem in carminibus Vergili recensendis valent artis palaeographicae rationes, quippe ubi vitia pleraque in archetypo interpolato requirenda sint, et potius ex ingenio scribarum quam ex errore vel neglegentia scribendi oriantur. Novem Medice correctores agnoscit M. Hos ann quorum secundum etiam subscriptionem dictam Aproniani scripsisse putat;

quam tamen cave ne re vera proniani esse credas.

Etiam grammaticorum testimonia, ad textum antiquorum Scriptorum restituendum, adhibenda esse inter omnis constat minus autem Poetae nostro ProSunt, quippe qui ipsi non nisi interpolatis libris usi sint.

13쪽

PRAEFATIO

enim qui vulgo laudantur Parisinus fas et Bernensis I a(qui unius et eiusdem codici parte sunt, Saec. ix , DEQUE Eernenses 5 et 18 saec. ix , neque Minoraugiensis(Saec xii , neque Pragensis r saec. ix , propriam habent

auctoritatem' quamvis inter se intima sit necessitudo et interdum in omnibus verum quid interluceat vel veri simile Restat ut de rationibus huius editionis pauca disseram. primum igitur nihil novi Speres vetuerunt enim me ipsius erga poetam pietas et huius bibliothecae leges ne longius ab optimorum codicum auctoritate discederem vetuit etiam animi pudor, ne eo stultus inruere viderer quo viri praeclarissimi-Henry, Conington, Ribbech, vicata Deutiche, ceteri-non nisi pedetemptim ingredi ausi sunt sed satis mihi fuit si horum umeris gigantum quasi nanus insidens tantum quantum illi dispexerint ipse dispicere valerem. Codices FG abcmi cum Saepissime laudaVerim,

non tamen omnis etiam minimas scripturae nugas ' describendas esse censui, sed ea Sola lectiones quae aut veriores aut exquisitiores mihi visae sint, aut usui esse ad veram codicum indolem intellegendam praeter Supra dictos etiam recentiores quosdam interdum protuli, Velut Moretanos, Hamburgensis, Lei densis, Gothanos, Parisinos, Pierii codices.libros quinque et quadraginta manu scriptos qui in biblio

Parisini so fragmentum, quod ceteris praecCllere videtur, brevius Si quam ut multum prosit non ineunte Saeculo, de optimo libro schedarum Vaticanarum simillimo, descriptus videtur codex, Sed solos,v. En iii. 68I-v. 3 continet.

xii. III tabentes 'et Nominum propriorum varietatem, quae maxima St, PrOrSUS neglexi.

14쪽

PRAEFATIO

theca Bodleiana servantur non ipse Contuli-defuit enim et mihi tempus et ipsis dignitas- sed opera usus quam mihi benevolentissime navavit amicus meus F. Madan, Canonicianum saec. x , Mentelianum primum Saec. x , Menagianum priorem saec. xvj, Venetum Saec XV , Dorvillianum saec. XV , nonnumquam in lucem protraxi sigia codicum litteris uncialibus scriptorum in prima quaque apparatus Critici ineunte linea posui, ut facile animadvertatur qui textum in quaque pagina exhibitum Contineant. Rem orthographicam ad unam normam quam praecipit Brambach quoad potui, revocare studui quia autem de multis vocabulis ipsi inter se dissentiebant Romani, neque

codices aut grammaticorum regulae multum ProSunt, DECESSE

est ut suo quisque arbitrio quodammodo utatur, Sed religione quadam, ne Quintiliani iudicio damnetur imperitos improbantis qui formas in veteribus libris repertas mutare Soleant, et dum librariorum insectari volunt inscientiam Suam ConfiteantUr.

Editorum emendationes quae probabiliores mihi viderentur in apparatu Critico notavi, Plerasque autem hariolationes, transpositiones, damnationes neglexi quas Si quaeris, quod ad Aeneida attinet in eo libro invenies quem maxima cura atque scientia abhinc undecim annos edidit P. Deutiche'. in editione autem praeclara quam iterum

Non quod totis numeris perfecta mihi videatur, Sed quia Solus vir doctus orthographiam in artem redegit, citius autem veritas ex Error qUam ex Confusione emergit sed etiam recentiorum Si quis probabilia praecipere videbatur rationem habui. P. Vergili Maronis Aeneis, edidit T vademia, in nem Gloriam crambit Mira Deretiche, 88s etiam illi editioni quam curaverunt Ladewig-Schaper multum de suo addidit 18s I, soa, Iso . loco praeterea in usum scholarum delegit BOS. vide etiam quae contulit in den Aresbe iraten de philolo Schen Vergin are Derlin passim.

15쪽

PRAEFATIO curavit O. Ribbeck cuius sine auxilio ne digitum quidem

tranSVerSum progredi possumus omnis materia praebetur Unde textus Constituatur, textus autem ipse Vergilio minime dignus videtur cum igitur nondum apud iuvenes nostros ita usitatus sit ut quasi exemplaris vice fungatur, non omnem lectionis diversitatem in adnotationibus meis reddendam Statui quae coniecit enite ex ipsius libro, in Museo Britannico servato, dePromPSi. Amicis meis Carolo Canna Herberto at gratias ago meritas, quorum hic Chedas accuratissime perlegit, ille consilio suo numquam mihi defuit.

F. A. H. Scribebam Londini

Mense Maia MDCCCC.

16쪽

SIGLA

A, Schedae Vaticano-Eerolinenses saec. ii vel iiium, Schedae Vaticanae saec. iii init vel iv

bs Codex Bernensis 63 Saec. ix Codex Pernensis I 8 Saec ignin Code Minoraugiensis saec. xii re Code Pragensis saec. ix Serti m Servii commentarii' erue m Servius Danielis vel Deuteroservius quem

17쪽

R VERGILI MARONIS

BUCOLICAECLOGA I

MELIBOEUS TITVRVS

M. TITYRE, tu patulae recubans sub tegmine fagi silvestrem tenui musam meditaris avena nos patriae finis et dulcia linquimus arva.no patriam fugimus tu, Tityre, lentus in umbra formoSam resonare doces Amaryllida silvas. 3T O Meliboee, deus nobis haec otia fecit. namque erit ille mihi semper deus illius aram saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus. ille meas errare boves, ut cernis, et ipSum ludere quae vellem Calamo permisit agresti. Io M. Non equidem invideo, miror magis randique totis usque adeo turbatur agris. en ipse Capellas protinus aeger ago hanc etiam vix, Tityre, duco. hic inter densas Corylos modo namque gemellOS, Spem gregis, a Silice in nuda conixa reliquit. 13saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset, de caelo tactas memini praediCere UerCUS. sed tamen iste deus qui sit, da, Tityre, nobis. T. Vrbem quam dicunt Romam, Meliboee, putavi Stultus ego huic nostrae Similem, quo Saepe Solemu ao pastores ovium teneros depellere fetus.

18쪽

P. VERGILI MARONIS

sic canibus catulos similis, sic matribus haedos noram, si ParVi COmPonere magna Solebam. verum haec tantum alias inter caput extulit urbes quantum lenta solent inter Viburna cupressi. 5M. Et quae tanta fuit Romam tibi causa videndi T. Libertas, quae Sera tamen CSPexit inertem, candidior postquam tondenti barba cadebat, respexit tamen et longo post tempore venit, postquam nos Amarylli habet, Galatea reliquit. go namque fatebor enim, dum me Galatea tenebat, nec spes libertatis erat ne Cura peculi. quamvis multa meis exiret victima Saeptis, pinguis et ingratae premeretur Caseu Urbi, non tamquam gravis aere domum mihi dextra redibat. M. Mirabar quid maesta deos, Amarylli, VOCareS, Cui pendere sua patereris in arbore poma;

Tityrus hinc aberat, ipsae te, Tityre, inuS,

ipsi te fontes, ipsa haec arbusta VOCabant. T. Quid facerem neque servitio me exire licebat one tam praesentis alibi Cognoscere diVOS. hic illum vidi iuvenem, Meliboee, quotanniS bis senos cui nostra dies altaria fumant.

hic mihi responsum primus dedit ille petenti:

pascite ut ante boves, pueri summittite tauroS.' S

et tibi magna satis, quamvis lapis omnia nudus

limosoque palus obducat pascua iunco non insueta gravis temptabunt pabula fetas, nec mala vicini pecoris Contagia laedent. Sofortunate senex, hic inter flumina nota et fontis sacros frigus Captabis PaCum.

hinc tibi quae semper vicino ab limite saepes Hyblaeis apibus florem depasta Salicti

19쪽

ECLOGA I

saepe levi somnum suadebit inire susurro 33 hinc alta sub rupe Canet frondator ad auras;

nec tamen interea raUCae, tua CUra, at UmbeS, ne gemere aeria Cessabit turtur ab ulmo. T. Ante leves ergo pascentur in aethere Cervi,

et freta destituent nudos in litore piscis, o ante pererratis amborum finibus exsul aut Ararim Parthus bibet aut Germania Tigrim, quam nostro illius labatur pectore Vultus. At nos hinc alii sitientis ibimus Afros, pars Scythiam et rapidum Cretae veniemus Oaxen 63 et penitus toto divisos orbe Britannos. En umquam patrio longo post tempore sinis, pauperis et tuguri CongeStum CaeSpite Culmen, poSt aliquot mea regna, videns mirabor aristas pimpius haec tam Culta novalia miles habebit, robarbarus has segetes mera quo discordia civis produxit miseros' his nos consevimu agros insere nunc, Meliboee, piros, pone ordine vitis. ite meae, quondam felix pecus, ite Capellae.non ego vos posthac viridi proiectus in antro 3 dumosa pendere procul de rupe videbo;

Carmina nulla Canam non me PaSCente, Capellae, florentem cytisum et salices Carpeti amaraS. T. Hic tamen hanc mecum potera requieSCere noctem

fronde super viridi sunt nobis mitia poma, o Castaneae molles et pressi copia lactis, et iam summa procul villarum culmina fumant, maioresque cadunt altis de montibus umbrae.

quod rapit cretam inferpretati H Cretae Misso Certe veniemus ad Oxum Schrater Geticae veniemus ad Ogum Helior o perduxit ethnhis nos PNh: en quis et Schol. Bern et in mSrem felix quon

dam Nabcst et hanc hac a by nocte B de a Pi

20쪽

P. VERGILI MARONIS ECLOGA II

FORMOSVM pastor Corydon ardebat Alexim, delicias domini; nec quid Speraret habebat.

tantum inter densas, umbrosa Cacumina, fagos

adsidue veniebat ibi haec incondita solus montibus et silvis studio iactabat inani s O crudelis Alexi, nihil mea carmina Curas pnil nostri miserere mori me denique cogis pnunc etiam pecudes umbras et frigora captant; nunc viridis etiam occultant pineta lacertos, Thestylis et rapido fessis messoribus aestu Ioasia serpyllumque herbas contundit olentis. at mecum raucis, tua dum Vestigia lustro, sole sub ardenti resonant arbusta cicadis.

nonne fuit satius tristis Amaryllidis iras atque superba pati fastidia nonne Menalcan, is quamvis ille niger, quamvis tu Candidus esses p

formose puer, nimium ne crede colori lalba ligustra cadunt, vaccinia nigra leguntUr. despectus tibi sum, ne qui in quaeris, Alexi, quam dives pecoris, nivei quam lactis abundans. omille meae Siculis errant in montibus agnae, lac mihi non aestate novum, non frigore defit. Canto quae solitus, Si quando armenta vocabat, Amphion Dircaeus in Actaeo Aracyntho. ne sum adeo informisti nuper me in litore vidi, ascum placidum ventis staret mare non ego Daphnim iudice te metuam, si numquam fallit imago. tantum libeat mecum tibi sordida rura