장음표시 사용
131쪽
120 HISTORlA ECCLESIASTICA. sciae iiDJconsecuti, Deo gratias et laudes devote concinunt.
Multa illic habitantes beneficia Dei sentiunt. meritoque gratulantes, in beati patris Ebrui si meritis tripudiant et considunt. Quidam vir, genere Brito, nomine GOisseedus, in
pago Corboniensi i habitavit; qui multis ut ipse re
serebat in juventute rapinis et latrocitatis studuit; sed post aliquod tempus, inspirante Deo, vitam salubriter mutavit. Legitimam enim conjugem, Domine Hild burgem, duxit, ejusque utilibus monitis adquievit, et crudelibus lethi serisque satellitiis renuntiavit, et labore
manuum quae sibi necessaria erant procuravit. Ρorro de rebus cuin sudoro adquisitis eleemosynas faciebat, egenis et clericis ac eremitis monachisque distribue bat, et hujusmodi viris totius sui porismatis quaestus superflua tribuebat, suoque suorumque victui sola necessaria reservabat. Hic societatem Uticensium expetiit, et frater in Christo sectus, fraternitatem Optime servavit. In praecipuis Sanctorum sestis ad Uticense coenobium veniebat; sed praecepti legis memor, vacuus fratres visitare nolebat.
fi i55. J Quondam, biennio ante mortem Henrici regis, admirabilis res contigit: Docte a) scilicet Natalis
Innocentium subitanea nix ex improviso tanta Cecidit, quantam nullus mortalium illius aevi viderat, vel a paedagogis suis visam aliquando audierat. Nam aditus d morum obstruxit,. Viarum superficies obtexit, montes et valles coaequavit, aves et animalia suffocavit, ho-
132쪽
mines etiam submersit, innumerisque fidelibus ecclesiarum introitus ipso die penitus denegavit. Sub tanta aeris intemperie praelatus Goislaedus surrexit, niviumque nimietatem postposuit, jumentum panibus similagineis i) oneravit, et filium suum secum ducens, ad solemnitatem sancti patris Ebrulfi festinavit. Quicum ad quamdam aquam, nomine Riselam a , pervenisset, nec eam, quia pons ibi nullus erat, et aquae intumuerant, transvadari potuisset, timore et tremore anxius, ad clemeiatem Dominum suspiravit, ac ut sibi suffragaretur exoravit. Ρio itaque flagrans desiderio, divinam opem protinus persensit, et ultra ripam absque visibili ductore se solum invenit; filium vero suum cum jumento et sarcina remansisse in altera ripa c
gnovit. Deinde filius ejus qui sorsitati inaequalis fidei
et meriti erat pavidus usque ad umbilicum aquam intravit, jumentum panibus onustum secum traxit, et licet dissiculter salvus exiit. Panis siquidem, qui servis Dei deserebatur, in aquis suit; sed aquis intactus et inhumectatus mansit. Idoneus itaque panis ad usum simulorum Christi coelitus servatus est, miroque modo siccus de mediis undis extractus est. Denique Pater cum prole ad destinatum locum pervenit, viarum et aquarum pericula qualiter evaserit gaudens enarravit, meritisque sancti patris Ebrulfi cujus sestum expetebat deputavit. Multi, qui tunc ad solemnia converam
133쪽
i 22 HISTORIA ECCLESIASI ICA.rant, ut haec audierunt, Dominum Deum Sabaoth, qui
Suos Semper Consolatur, glorificaverunt.
Tunc Guarinus abbas Uticen se coenobium regebat, et praelatum virum pro magna devotione, qua erga Deum servebat, vehementer diligebat, et veneranter honorabat. Idem Damque pater erga Dei cultum servidus erat, atque hujusmodi sediminis specimen in assiduis exercitationibus agitabat. Religiosos homines honorabat, sibique reverenter praeserebat, Studiisque honis solerter inhaerebat. Ipse Dimirum, quamvis peritia litterarum admodum imbutus esset, sese humiliabat, et postposita magisterii dignitate, ad diversa ossicia, quae junioribus competunt, velut unus ex illis avide currebat, alacriterque peragens, laudabile subjectis exemplum exhibebat. Staturae quidem mediocris et gracilis ac macilentus erat, agilisque ad Omnia commoda, utpote qui corpulentia nulla graVabatur, pro perabat. Ab aliis doctrinae et instructionis verbum, humilitatis causa, cupide audiebat, et multoties ea etiam, quae melius noverat, a parthus vel a subjectis diligenter inquirebat, atque velut discipulus humiliter auscultabat. Eloquentia in disserendis lectionibus divinae legis ubertim alliuebat, et prolanda syntagmata lucide discutiens reserabat. Adolescens sere XXIII annorum ad monachatum venit, in quo XLVI annis summo regi militavit si), ingeniique sagacis et seduli sediminis emolumenta metricis carminibus et dicacibus epistolis, aliisque dic latibus propalavit. Ex quibus unum miraculum huic nostro nitor libello indere,
134쪽
quod ipse didicit in Anglia, positus apud Torne iam si)cum Rodberto abbate a), et scripto tradidit, Eliensi episcopo S cum monachili conventu deprecante. Textus autem epistolae hujusmodi est 4 :
Universis sanctae Ecclesiaestiis, princ*ue mandatis regulae eximii Patris Benedicti Obedientibus, utinam
minimus servus sermorum Dei, Heraeus, Eliensis occi
. sim minister indignus, Propositum bene incomtum meliori e concludere. Ad laudem et honorem patroni monachortim S. Benedicti rem noriter vis nos relatione dignam, non immerito audientibus Suaoem, retinentibus utilem, adhuc nescientibus eι fortasse profuturam notiscare voluimus. Tempore Henrici regis Anglorum, ducis Normiannorum, anno regni ejus in Anglia xvi', comittitus in Normannis x' 5 in possessione ecclesim nostriar erat quidam homo, nomine Briastan, in vilia quar vocatur
tria Q. Hic, testantibus .icinis ejus, injuste nulli
135쪽
i 24 HISTORIA ECCLESIASTICA. Illi Mili sit
nocebat; aliena non rapiens, Pacisce suis contentus erat. Use etiam nec multum diues, nec nimium pau- 'er, secundum laicorum ordinem in possessione mediocri seipsum et familiolam honeste regebat. Vicinis
suis indigentibus nummos, non tamen ad usuram, iaccommodabat, sed Pruter in elitatem multorum a debitoribus vadimonia retinebat. Ita se inter utrumque habebat, quod nec Optimis viris melior, neque malis deterior cestimaretiar. Qtii cum se quietum ab omni parte putaret, nec alicui se esse inoidiosum
aestimaret, disina gratia sicut rei exitus probarit MViratus, vinculis reguliae Sancti Benedicti sese ligari et habitu insigniri desiderauis. Quid plura Z Venit ad
monasterium nostrum, in honore sancti Petri apostoli, et sandire Etheldridie i) constructum, a monachis misericordiam petiuit, se suaque ditioni eorum tradere
promisis. Sed proh dolori ille iniquus, per cujus inpia diam de Paradiso Adam cecidit, illius posteritati,
usque ad norissimum qui venturus est, inridere minime cessabit. Verum Deus, qui misericorditer omnia suauiterque disponit, semper velut omn*otens de malis hona, de bonis meliora facit. Hoc cum a multis audiretur nam licet majoris non esset, aliquantu Etamen famne homo ille erat , quidam Henrici regis minister, vectialiter autem diaboli semus, armatus lupinis dentibus accurrit.
136쪽
Verum, ut sciatis quis vel qualis iste tuerit, paululum a proposito d rediamur. Hic Rodberius nominatur, et Malarteis i) cognominatur : quod nos
lingua latina malum artificem exponimus, nec immerito. se namque nullum Penitus ossicium habebat, nisi tantum insidiari. Omnibus dico : monachis scilicet τel clericis, militibus et rusticis, et totius ordinis hominibus, tam religione jamosis quam aliter visentibus. Sed, ne mendacium incurrere videar, frequenter hoc agebat, quocumque malitiam suam dilatare valebat. Omnes itaque cEqualiter Pro Posse accuSabat, ut omnes in damnum mitteret totis viribus laborabat.
Cum alicia vel pluribus nocebat, inter illos numeniabatur, de quibus dicitur: Laetantur cum malefecerint, et exultant in rebus pessimis sa . Si autem ex vero damnare nequibat, Per eum qui in illo loquebatur diabolum inuentor Ialsitatis mendax et piater ejus ossiciebatur. Sed cum nullus, etiam cum eo ab infantia inseparabiliter permanens, hujus viri mala non dico scribere, red etiam referre τaleat nam jure mille artifex 5) vocaretur , redeamus ad incoepta. Audito, us diximus, rumore proedicti τiri religionis
bitum iani ere cupientis, magistri sui doctrinam, qui semper metititur aut dec*it, secutus, adpenit ille Rodbertus. Qui dicturtis mendacium, a mendacio in c*iens, clit nobis : Hunc hominem : Brimian scilicet.
137쪽
i-26 utSTORIA ECCLESIAMlCΑ. lil 5-II lGJ furem esse, pecuniam regis propriam in latroeinio habere, celare, et ut criminis hujus judicium et poenam evadere valeat, non causa alterius salutis monaehatum quaerere sciatis. Ipse Namque thesaurum occultum invenit, ex quo furtim sublato foenerator effectus est. Tantorum itaque reus criminum, latrocinii vid licet et usurpe, praesentiae regis vel judicum metuit assistere. Quapropter huc ad vos ex regis imperio missus, interdico ne illum iri vestro collegio audeatis Suscipere. Nos autem, audita regis Gyensione, timentes iram ejus incurrere, noluimus hunc hominem coetui
nostro conjungere. Quid Plura Z Sub M ussoribus missus, ducitur ad judicium. Ra νο autem Basso i)
sedente pro tribunali, congregatis etiam prooincial bus unioensis apud mntedoniam sa ut mos est in Anglia , ego ψse Demaeus, cum abhatibus Ramat Ramessensi sue , et Rodberio Tomensi, necnon clericis pluribus et monachis intefui. Et ne vos longius protraham, accusatus ille cum Maore Proesentatum crimina sibi falso imposita renopamur. Ille non acta negabat, quod non Iecerat confieri nequibam. E contra de mendacis arguitur, deridetur; erat enim aliquantulum corPulentiata, mediocris personar, et ho
138쪽
multas oeno illatas sibi sine merito contumelias, velut Susannam praejudica erunt ψ3um, cum omni Omnino possessione ditioni regis tradendum. Post tale judiacium, cum sua reddere cogeretur, quar in ρρυmptu erant reddidit; absentia ubi essent, et qui essent debitores indictioit. Sed cum pluria reddere', et majora indicare compelleretur, Anglica lingua : Τhat wat mini auert godet militin that ic sege solli, remondebat. Quod nos Latini dicimus : Mi domine, scit Deus Omnipotens quia veritatem dico. Hoc verbo sin ius repetuo, nihil aliud dicebat. Pr palatis omnibus quarhabebat, asseruntur reliquiaP. Qui cum jurare deberet, dixit uxori sum : Soror mea, per illud quod nos astringit vinculum charitatis, te adjum, Ne me Periurium incurrere patiaris. Plus enim animae periculum quam Corporis Cruciatus expavesco. Si igitur aliquid residui tua tibi conscientia demonstrat, in medium proferre non disseras. Plus enim inimicus noster spiritualis animarum damnationem, quam carnis lacera tionem desiderat. Ad quem illa : Domine, inquit, praeter indicata nil omnino nisi xvi solidos et duos tantum anulos, Iu denarios appendentes, habeo. Quibus in praesentia prolatis, ουirago subjunxit: Carissime conjunx, modo jura securus; ego postea confirmansmea teste conscientia te verum jurasse, nuda manu
serrum calidum, si jusseris, coram omnibus qui videre Viauerint, portabo. Quid multa Θ juravit, ac deinde sub custodia ligatus, ac Lundoniam ductus, ibi in
carcerem obscurum retruditur. Ibique vinculi erreis, Plus quam satis ponderosis, fortiter et contumeliose constrictus, famis et Irigoris cruciatibus diuitimis Diuili ou by Cooste
139쪽
non modico te ore coarctatur. Positus autem in
tali miseria, diuinum auxilium pro Posse suo et scientia, tam grasei necessitate cogente, adesse sibi postulabat. Sed quia meritis suis, quae Permodia, vel, ut Nerius dicam e nulla esse credebat, hoc se impetrarerissidebat, sanctum Benedictum, cujus se Princeptis ut dictum est subditurum non ficte deoorerat, necnon sanctam Mirginem Meldridam, in cujus monasterio hoc idem se jacturiam preeoiderat, corde lacσ-mabili, et voce qua Poterat, incessanter a Vocabat. Hinc itaque oneratus ac constrictus ferro, hinc frigore cruciatus, illinc fatigatus sejunio, miserabilem vitam qui pro certo mori mallet, quam injeliciter
vipere, juxta instimationem meam integris v mensibus lugens, in tenebris sustinuit. Et videns nullum mnitus humanum sibi adesse auxilium, sanctum B nedictum et sanctam uetaridam continuis gemiliabus , suNiriis, singultibus, quandoque lac miscorde vel Ore ruminando Propocare non cessabat.
Quid plura Z Nocte quadam cum signa per urbem ad
nocturntis laudes pulsarentur. et ille in carcere cum coeteris angustiis ab omni cibo triduum continuasset
jejunua, jam Pene desciens, et a corPoris restaratione Penitus deverans, nomina sanctorum flebili τoce r petebat. Sed Deus clemens et misericors, qui fons totius bonitatis inde iens permanet, qui nullum in necessitate positum spernit, neminem pro Potentia vel diuitiis eligit, satis utatam, et Propter desiderii augmentationem, et, ut adepta magis diligeretur, dilatam, tandem poscenti misericordiam suam exhibuit. Adsunt enim clamnnti sanctus Benedictus et sancta De Diuiti by Cooste
140쪽
Veniensibus autem Sanctis cum ipso lumine, sancta
Meldri ρrius locuta est: Quid nos, inquit, Bri tati, totiens lacrimis pulsast Quid nos tantis clamoribus commoves Ille quidem, jam debilitatus jejunio, nunc
quasi in excessia mentis redditus, ει gatiuio reFletus ρro tanto miraculo, nihil Omnino remondem poterat. Tunc Sancta subjungens ait : Ego sum Egeldrida, quam tu toties invocasti. Hic adest sanctus Benedictus, sub cujus habitu te Deo serviturum devovisti, et a quo auxilium multoties poposcisti. Vis liberari P Au-άisa hiac ωOce, reoixit miritus ejus, et quasi de aOmno eoigilians, ait : Domina mea, si aliquo modo vivere Possem, ab isto execrabili carcere exire vellem. Sed jam me diversis angustiis sic atactum video, quod, amissis viribus corporis omnibus, evadendi spem Dul iam ulterius habeo. Tunc sancta vir , ad sanctum Benedictum conuersa, dixit: Sancte Benedicte, quare
non facis quod tibi a Domino praeceptum est 3 Ad hnec
Merba υir venerabilis Benedictus manum suam ad
besas a) misit, eι ex utraque parte fregit, atque demdibus vinculati sic extraxit, quod illo nihil omnino Jensit, et plus jussu quam actu illas fregisse visus est. Qui, cum ab eo illas remorisset, de manu quasi indignam projecit, trabem, quin solarium S illius