장음표시 사용
111쪽
CONCI L. TRID. non oportere, cum Ecclesia in neminem iussi. cium exerceat, qui non prius in ipsam per Ba-
, e..., ptismi ianuam fuerit ingressus. Quid Onim mihi
inquit Apostolus de iis, qui foris sunt, judi
aereus, de div.ν. care ξ Secus est de domesticis fidei, quos Christus Dominus Iavaero Baptismi sui corporis membra semel effecit; nam hos, si se postea crimine aliquo contaminaverint, non jam repetito Baptismo ablui, crim id in Ecclesia Catholica nulla ratione liceat, sed ante hoc tribunal, tanquam reos . ..,sum d. sisti voluit: ut per sacerdotum sententiam , non η semel, sed quoties ab admissis peccatis ad ipsum pCenitentes confugerint, possent Iiberari. Alius est praeterea Baptismi, alius Poenitentiae fructus: per Baptismum enim Christum induentes, nova lis . .. prorsus in illo effcimur creatura , plenam, Rintegram peccatorum omnium remissionem consequentes: ad quam tamen novitatem, & integritatem per Sacramentum P nitentiae sine magnis nostris fletibus, & laboribus, divina id exigente justitia , pervenire nequaquam possumus: ut merito Poenitentia laboriosus quidam BaptiLmus a Sanctis Patribus dictus fuerit. Est autem hoc Sacramentum Poenitentiae lapsis post Baptis.
mum ad salutem necessarium, ut nondum reget
neratis ipse Baptismus. De potibus, O stum hujus Sacramenti . Caput III. Docet praeterea sancta Synodus, Sacramen ii Poenitentiae formam, in qua praecipue ipsius vis sita est, in illic ministri verbis positam esse: Ego te absolvo, &α quibus quidem de Ecclesiae sanctae more preces quaedam laedabiliter alunguntur ; ad ipsius tamen Eormae issentiam
112쪽
nequaquam spectant, neque ad ipsius Sacramen' sup u.ε. ti administrationem sunt necessariae. Sunt autem defusti e .
quasi materia hujus Sacramenti ipsius poenitentis actus, nempe, Contritio, Confessio, di Satisfactio . Qui quatenus in poenitente ad integritatem Sacramenti , ad plenamque, perfectam peccatorum remissionem ex Dei institutione requirumtur , hac ratione Poenitentiae partes dicuntur. Sane vero res , dc effectus hujus Sacramenti , quantum ad ejus vim , ct efficaciam pertinet , reconciliatio est cum Deo, quam interdum in viris piis, & cum devotione hoc Sacramentum percipientibus, conscientiae pax, ac serenitas cum vehementi spiritus consolatione consequi solet. Haec de partibus, & effectu hujus Sacramenti sancta Synodus tradens, simul eorum sententias damnat, qui poenitentiae partes incussos conscientiae terrores , & fidem esse contendunt.
De Contritione. Cap. IV. Contritio, quae primum locum inter dictos Sapr. δει α
poenitentis actus habet, animi dolor, ac de testatio est de peccato commisso, cum proposito non peccandi de caetero . Fuit autem quovis tempore ad impetrandam veniam peccatorum hic
contritionis motus necessarius, & in homine post Baptismum lapso ita demum praeparat ad remissionem peccatorum , si cum fiducia divinae misericordiae , & voto praitandi reliqua, conjunctus sit, quae ad rite suscipiendum hoc Sacramentum
requiruntur. Declarat igitur saneta Synodus , I maritis. hanc contritionem non solum cessationem a peccato , & vitae novae propositum , & inchoationem 'sed veteris etiam odium continere, juxta illud: ProjL
113쪽
a. Et venIt,de paenit. d. I. . Totam. de
Projicite a vobis omnes iniquitates vestras,in qui bus praevaricati estis, & facite vobis cor novum s& spiritum novum. Et certe qui illos sanct rum clamores considerarit: Tibi soli peeeavi, &malum coram te feci: Laboravi in gemitu meo , Iavabo per singulas noctes lectum meum : Ree gitabo tibi omnes annos meos in amaritudine animae meae ; dc alios hujusmodi generis : facile intelliget, eos ex vehementi quodam anteactae vitae odio, & ingenti peccatorum detestatione manasse . Docet praeterea , etsi Contritionem hanc aliquando charitate perfectam esse contingat , hominemque Deo reconciliare , prius quam hoc Sacramentum actu suscipiatur, ipsam nihilominus reconciliationem ipsi Contriti i sine Sacramenti voto , quod in illa incIuditur, non esse ad scribendam. Illam vero Contritionem impersectam , quae Attrltio dicitur, quoniam vel ex tu pitudinis peccati conside ratione, vel ex gehennae sdc poenarum metu communiter concipitur; si v luntatem peccandi excludat, cum spe venite ; declarat , non solum non facere hominem hypocri- tam , & magis peccatorem , verum etiam donum
Dei esse, & Spiritus sancti impulsum, non adhuc quidem inhabitantis, sed tantum moventis, quo poenitens adjutus viam sibi ad justitiam parat. Et
quamvis sine Sacramento Poenitentiae per se ad justificationem perducere peccatorem nequeat, ta men eum ad Dei gratiam in Sacramento Poenitentiae impetrandam disponit. Hoc enim timore utiliter concussi Nini vitae ad Ionae praedicatio. nem plenam terroribus poenitentiam egerunt, &misericordiam a Domino impetrarunt. Quamobrem salso quidam calumniantur Catholicos scriptores, quasi tradiderint, Sacramentum Podi
114쪽
nitentiae, absque bono motu suscipientium, gratiam conserre, quod nunquam Ecesesia Dei do. cuit, neque sensit: sed & falso docent, Contri. tionem esih extortam, & coactam, non liberam fidi volunt3riam.
De Confessone. Cap. R. af X institutione Saeramenti Poenitentiae iam LM.
a explicata universa Ecclesia semper intelle- Jacob. s. xit, institutam etiam esse a Domino integram pec- ἴ- Hic catorum Consessionem, & omnibus post Bantis--χο-mum lapsis jure divino necetiariam existere: quia d.
Dominus noster Iesus Christus e terris ascensurus ρ ad coelos sacerdotes sui ipsius Uicarios reliquit, tanquam praesides , dc judices, ad quos omnia mortalia crimina deserantur, in quae Christifideles ceciderint: qui, pro potestate clavium remissionis, ac retentionis peccatorum sententiam pronuncient. Constat enim, siaeerdotes judicium hoc, incognita causa, exercere non potuisse, neque aequitatem quidem illos in poenis injungendis . . servare potuisse, si in genere dumtaxat, di non nominia Etapotius in specie, ae sigillatim sua ipsi peccata de se Iclarassent. Ex his colligitur, oportere a pinniten' - nristibus omnia peccata mortalia, quorum post dili- DI - 's. gentem sui discussionem conscientiam habent, in ἱ- -ῶerum , confessione recenseri , etiam si occultissima illa sint, & tantum adversus duo ultima Decalogi prς--.cepta commissa, quae nonnunquam animum gra
vius sauciant, & periculosiora sunt iis, quae in s. manifesto admittuntur; nam venialia, quibris agratia Dei non excludimur, &in quae frequeωρος xius labimur, quamquam recte, & utiliter, es. 8 ''μφ Diraque omnem praesumptionem in Consessione di
115쪽
cantur, quod piorum hominum usus demonstrat , taceri tamen citra culpam, multisque aliis remediis expiari possitnt. Verum, cum universa mortalia peccata, etiam cogitationis, homines irae filios, & Dei inimicos reddant; necessum est omnium etiam veniam, cum aperta , & verecunda Consessione, a Deo quaerere. Itaque dum omnia , quae memoriae Occurrunt, peccata Christi fideles confiteri student, proculdubio omnia divinae misericordiar agnostenda exponunt; qui vero secus faciunt, & scienter aliqua retinent, nihil divinae honitati per sacerdotem remittendum proponunt. Si enim erubescat aegrotus vulnus medico detege Te, quod ignorat, medicina non curat. Colligitur praeterea, etiam eas circumstantias in confessione explicandas esse , quae speciem peccati mutant , quod sine illis peceata ipsa nec a poenitentibus integre exponantur,nec judicibus innotescant, ct fieri nequeat, ut de gravitate criminum resti censere possint, & poenam, quam Oportet, pro illis poenitentibus imponere. Unde alienum a ratione eit, docere , circumstantias has ab hominibus otiosis excogitatas fuisse; aut unam tantum cireumstantiam confitendam esse , nempe peecasse
in fratrem. Sed & impium est, Consessionem, quae hac ratione fieri praecipitur, impossibilem dicere , aut carnificinam illam conscientiarum appellare. Constat enim, nihil aliud in Ecclesia a Poeni tentibus exigi , quam ut, postquam quisque diligentius se excusserit, & conscientiae suae siluis omnes , di Iatebras exploraverit, ea peccata confiteatur , quibus se Dominum , & Deum suum mortaliter offendisse meminerit: reliqua autem peccata, quae diligenter cogitanti non occurrunt, in universitim eadem confessione incluta esse intelliguntur, pro
116쪽
q dbus fideliter cum Propheta dicimus: Ab occul-- . tis meis munda me, Domine. Ipsa vero hujusmodi Confessionis dissicultas, ac peccata detegendi verecundia gravis quidem videri posset, nisi tot,
tantisque commodis , & contolationibus levaretur , quae omnibus, digne ad hoc Sacramentum accedentibus, per Abiblutionem certissime conferuntur . Caeterum, quoad modum confitendi
secreto apud solum Sacerdotem, et sit Christus i non vetuerit, quin aliquis in vindictam suorum scelerum, & sui humiliationem, cum ob aliorum exemplum, tum ob Ecclesiae ostenis aedificationem , delicta sua publice confiteri possit: non est tamen hoc divino praecepto mandatum, nec satis consulto humana aliqua lege praeciperetur, ut delicta , praesertim secreta, publica essent confessione aperienda . Unde cum a san tissimis, et IS antiquissimis Patribus magno, unanimique consensu secreta Confessio sacramentalis, qua ab L nitio Ecclesia sancta usa est,&modo etiam utitur, fuerit semper commendata; manifeste refellitur inanis eorum calumnia, qui eam a di- , vino mandato alienam , & inventum humanum i . cinis. E esse, atque a Patribus in Concilio Lateranensi ter, Inn.-
congregatis initium habuille docere non Ueren- omni,
tur. Neque enim per Lateranense Concilium Ecclesia statuit, ut Christi fideles confiterentur, quod via. inf. a. is jure divino necessarium , & institutum esse intellexerat; sed ut praeceptum Confessionis saltem semel in anno, ab omnibus, & singulis, cum ad annos discretionis pervenissent, impleretur. Unde jam in universa Ecclesia cum in senti animarum fidelium fructu observatur mos ille salutaris confitendi saero illo,& maxime acceptabili tempore Quadragesimiae : quem morem haec S. Synodus in
117쪽
xime probat, & amplectitur, tanquam pium,
De ministro hujus Sacramenti, O Absolutione . Caput G
Irea ministrum autem hujus Sacramenti, de- clarat S. Synodus, falsas esse, & a veritate1 . .. . io. Euangelii penitus alienaS doctrinas omnes,quae ad alios quosvis homines, praeter Episcopos, & sacerdotes, clavium ministerium perniciose extemdunt : putantes verba illa Domini: Quaecunque alligaveritis super terram, erunt aIligata & in Muth. I in coelo: & quaecunque solveritis super terram, e runt soluta & in coelo: &: Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis: & quorum retinue-D-. 2.. ritis, retenta sunt : ad omnes Christifideles indisserenter, & promiscue, contra institutionem hujus Sacramenti, ita fuisse dicta, ut qui-ir vis potestatem habeat remittendi peccata, publica quidem per correptionem, si correptus acquieverit , secreta vero per spontaneam Confessionem, cuicumque factam. Docet quoque, etiam sacerdotes, qui peccato mortali tenentuF, per virtutem Spiritus sancti in ordinatione collatam, tanquam Christi ministros, iunctionem remittendi peccata exercere ; eosque prave sentire, . aeri yώ- in m lis sacerdotibus hanc potestatem non esseleelina, Contendunt. Quamvis autem Absolutio sacerdo. M. a. ' tis alieni beneficii sit dispensatio, tamen non est infra e. s. solum nudum ministerium vel annuntiandi Euangelium , vel declarandi remilla esse peccata: sed ad instar actus judicialis, quo ab ipso, velut a judice sentantia pronunciatur: atque ideo non
debet paenitens adeo sibi de sua ipsius fide bla diris
118쪽
diri, ut etiamsi nulla illi adsit contritio, aut Sa-eerdoti animus serio agendi, & vere absolvendi desit; putet tamen se propter suam solam fidem,
vere, & coram Deo esse absolutum: nec enim fides sine Paenitentia remissionem ullam peccatorum praestaret; nec is esset, nisi salutis suae negligentissimos, qui sacerdotem jocose absolventem cognosceret, & non alium serio agentem sedulo requireret . De ea suum reserva time. Cap. VII.
ΩVoniam igitur natura, ct ratio judicii illud ea.
e postit, ut sententia in subditos dumta '--ε. ratur; persuasum semper in Ecclesia Dei fuit, & verissimum esse Synodus haec confirmat, nullius momenti absolutionem eam esse debere quam sacerdos in eum profert, in quem ordinariam, aut subdelegatam non habet judisdictionem . Magnopere vero ad Christiani populi disciplinam pertinere, sanctissimu Patribus nostris visiim est , ut atroeiora quaedam,& graviora eri- Loomine. mina non a quibusvis, sed a summis dumtaxat
sacerdotibus absolverentur; unde merito Ponti- νιν.sces Μaximi pro suprema potestate sibi in Ec-esesia universa tradita, causas aliquas criminum graviores suo potuerunt peculiari judicio reservare. Neque dubitandum est, quando omnia , , p. quae a Deo sunt, ordinata sunt, quin hoc idem Episcopis omnibus in sua cuique Dioecesi, in ae- c. quicumque sdificationem tamen, non in destructionem, li-eeat pro illis in subditor tradita supra reliquos in- σιεν. O cap. feriores Sacerdotes auctoritate, praesertim quo Gaad illa, quibus excommunicationis censura annexa est. Hanc autem delictorum reservationem, ii . G a con-
119쪽
consonum est divinae auctoritati, non tantum in externa politia, sed etiam coram Deo vim habere. Verumtamen pie admodum, ne hae ipsis occasione aliquis pereat, in eadem Ecclesia Dei custoditum semper fuit, ut nulla sit reservatio in articulo mortis: atque ideo omnes sacerdotes quoslibet pomitentes a quibusvis peccatis, & censuris absolvere possunt, extra quem articulum sacerdotes, cum nihil possint in casibus reserva. tis id unum poenitentibus persuadere nitantur, ut ad Superiores, S legitimos judices pro beneficio abso linionis accedant.
De Satisfactionis necessitate , ct fructu.
Cap. VIII. DEmum quoad Satista tionem, quae ex omniabus Poenitentiae partibus, quemadmodum a Patribus nostris Christiano populo fuit perpetuo tempore commendata, ita una maxime nostra
aetate , summo pietatis praetextu, impugnatur ab iis, qui speciem pietatis habent ; virtutem autem ejus abnegarunt: sancta Synodus declarat, falsum omnino esse, & a verbo Dei alienum , culpam a Domino nunquam remitti , quin universa etiam poena condonetur: perspicua enim ,& illustria in sacris litteris exempla reperiuntur, quibus praeter divinam traditionem hic error quam manifestissime revincitur. Sane & divinae justitiae ratio exigere videtur, ut aliter ati eo in oratiam recipiantur , qui ante Baptismum per tonorantiam deliquerint: aliter vero, qu1
semel'a peccati, & Darmonis servitute liberati, & accepto Spiritus sancti dono , scienter templum Dei violare, & Spiritum Sanctum contri. Ere non formidaverint. Et divinam clementiam decet.
120쪽
deeet , ne ita nobis absque ulla satisfactione pec- Η ομ. in
cata dimittantur, ut, Occasione accCpta, peccata leviora putantes , velut injurii, & contumelios Spiritui sancto , in graviora labamur, thesaurizantes nobis iram in die irae. Proculdubio enim magnopere a peccato revocant, & quasi Damo quodam coercent hae satisfactoriae poenae pcautioresque , & vigilantiores in futurum poenitentes efficiunt; medentur quoque peccatorum reliquiis ,& vitiosos habitus male vivendo comparatos contrariis virtutum aEtionibus tollunt. , Neque vero securior ulla via in Ecclesia Dei uia. quam existimata fuit ad amovendam imminentem I NAE 3 . a Domino poenam, quam ut linc poenitentiae o ιz. . ''yi' pera homines cum vero animi dolore frequentent.
Accedit ad haec , quod, dum satisfaciendo patimur pro peccatis, Christo Jesu, qui pro pec' ἡ is
catis nostris satisfecit, ex quo omnis nostra sus p=DM. scientia est, conformes essicimur, certissimam 3 quoque inde arrham habentes: quod sit compati- PhΠ0. mur , &conglorificabimur. Neque Uero ita no stra est satisfactio haec , quam pro peccatis nostriS G..iae. 6.
exsolvimus , ut non sit per Christum Jesum e nam α'
qui ex nobis , tanquam ex nobis, nihil possumus , Luc. 3. io. II. eo COOPerante, qui nos confortat, omnia possimus: Ita non habet homo, unde glorietur, ted q. ed. pania
omnis gloriatio nostra in Christo est, in quo vivimus, in quo meremur, in quo satιsfacimus i Canoagis. 3. facientes fructus dignos poenitentiae: qui ex illo vim habent; ab illo offeruntur Patri; S per ιμ οπι c illum acceptantur a Patre . Debent ergo sacer- :dotes Domini, quantum spiritus, ct prudentia s. p. s. suggesIerit, pro qualitate criminum, & poenitentium facultate salutares, ct convenientes sati GD tiones injungere ; ne, si forte peccatis con 'G 3 niveant a