장음표시 사용
421쪽
tiae nomine,classem,Sc equites ab eo petierat,vtiis praeoccupatis, Iacobi vires ad Alfonsum iuuandum extenuare r.Vnde patefacto dolo,quem Granate sis machinatus fuerat, Iacobus protinus Legatos Abentu lephi, nullo dato rei ponso, toto iussit Regno excedere. Ea re intellecta,Grana tensis veritus, ne commoto bello, elapsoque induciarum die,quas cuna Malacitano Sc Gua dicensi praefectis sibi ad uel fariis Al toni us fecerat, bellum, fauentibus ipsis, contra te suscitaret,cum ei idem prefectis communicato aduentu Abeius ephi. acem in i jt,eisque persuasit,ut tanto freti auxilio,omnes simul cum ellum Alfonto inferrent;tum Iacobo, si veniret subsidio tot auxi-iariis muniti copijs resisterent. Quibus in sententiam perductis litateras ad. Abentu lephum dedit,rogans maturaret aduentum, datum rum te iii ico Alge Ziram, de Taritam, Baeticae oppida munitissima, portui, in quem esset descensurus,proxima: nunclauit praeterea, Alsonium ab sientem,neque venire, neque expectari, res . bellicas de teriori quam unquam in statu apud Baeticos este; Iacobique auxiliu: Catalanis nouas res molientibus, in dies tardius fieri. Itaq. nihil moratus Abentu lephus Herculeum fretum transmisit, atque Alge Ziram &Tarisam promissa oppida cepit,tanto cum exercitu ut, sicuti Castellana refert historia equitum leuis armaturae decem Sc septem illium fuerit, peditum vero prope infinitus. venitque Abenitale phus relicto exercitu Alge Zirae,cum paucis Malacam,ut eius,atque Ciradicensis praefectorum,initam eum Granatae Rege concordiam coia iit mai et inde prouinciam interie diuidetes, Abenivsephus versus Hispalim Fc eius confinia,Granat enses in Giennenses.& eorum propinqua loca,aciem direxerunt. conuenientes in hoc maxime vili Iacobus Mureientibus lubsidio verastet, Granatensis cum praefectis eius propullandi partes susciperet. Sed antequam exercitus diuideretur, in prouincia immisi simul,agros , & uniuersos pagos misere depopulare atque vasi are cuncta coeperunt. Agebat tunc Cordu bae priefectus Nunnius Gonsalus Lara qui ut primum Abentulephus portum tenuit, Ferdinandum Principem, Burgis consistente, de repentino illius aduentu,cum innumerabili exercitu, certiorem fecit; tantaque Maurusiorum multitudiue circunfundi Baeticam. ab eisque uniuetiam vastari,ut,ni protinus accurreret,deleri omnia necesse
422쪽
necesse esset. Qua bresn Ardinandus turbanis messi Iacobi
ut litteris & auxilio recreatus,conuocatis totius Regni proceribus, ac conscriptoexercitu, Samum fratrem cum mediocribus copiis,& magna parte procerum, Cordubam in subsidium Nunnii misit, ipse vero paulo post cum pari exercitu secutus est illum. Sed ante uuam Sanctius Cordubam venisset Nunnius tumultuario collecto
tere, sese prius in eam immisit. &cum magno,&excello animo esset non passus se intra oppidum contineri, hostes aperto in campo licet numero luperiores, aggredi est ausus. Confertis ergo m nibus, usqueadeo a Nunnianis viriliter pugnatum est,ut diu fuerit pretium anceps led multitudine Abenius epho superame,Nunnius.& cum eo ducenti quinquaginta equites s peditum quattuor millias mul occubuere ac neque vina stuperfuisset qui tantam renunclais et cladem,ni propinquum oppidum luperstites fugientes recepitu set Quo die, si Abenius ephus suos a praeda cohibuillet, ac victoria prolecutus fuisse ciliaud dubium, quin tota etiam prouincia in eius deditionem venisset.Sed timor de Drdinandim multorum procerum aduentu,atque a suis accepta plaga, a logis eum excursionibus repressit. Interea Sanctius Iacobi filius Archiepiscopus Toletanus. de quo antea diximus,suis quidem stimptibus,magna militum ma-
Mum ex Turdetanis coegit,atque una cum equitatu Tolera Madri Ati j Guadala jarae de Talauerae, quae t n signia suntArchiepilaopatus oppida conscripto,inscius proximae Larentas Cladis,verius Giennensem urbem fuit profectus in quam etii venerat LupusDiagius Pharensis , sicque deliberatum, ut expectatis locijs , simul adorirentur hostes.Verum Archiepit copus Martosj cuiusdam Vclensis ordi. nis adulationibus irretitus, asserentis Lupum paucos deferre te . ac neque esse ex peetandum, neque amittendam occasionem , qua solus une Lupo gloriosam reportare victoriam de host ibus pos et, qui maona facta praeda non longe, arsit,ac turbato ordine incedebant; consilium laudauit,statimque, minime vocatis exercitus primoribus sed reliquis,le tequi tuis is,ad hostes praeceps , tanta'. contentione properauit,ut ne expectatis quidem luis,praestim commiserit. Atlarraceni paucos illos esse, ac turbato venire ordine teque
423쪽
multitudine superare, videntes, in eos impetum clamore solito se cerunt,ac circumactos undique, breui tam misere deuicerunt; ut ne qui de ex eis euaserit quispiam, quin aut mortuas,aut captuS fuerit, una cum ipso Archiepiscopo. Eo capto, subitus in castris larracenorum tumultus exortus est, & commota seditio. diviso in duas partes exercitu,quae de Archiepiscopo contendebant, utra eum duce. rei captiuum,Granatenses ne, a quibus captus ille fuit;an Maurusii, qui potiores in exercitu erant; cumque ex cotentione, ut sepe fit ad arma iam esset conclamatum, Pre festiis Malacitantis animaduerta
seditione quae omnino incommunem totius exercitus ruinam vcrtebatur,iratus ad Archiepiscopum accelsit, i plumque telo punico, perfosso humero,occidit;Abiit inquiens,ut pro uno cane tot strenui militares Duces occumbant ; simulque abscisso ceruicibus capite,dc manu dextra qua Potificios annulos gestabat,direptis caltris, cum victoria dc opima praeda abierunt. Hac ipsa tempestate Ferdinandus Princeps,qui Burgis cum exercitu in Baeticam pergebat,audiens Nunnium Larae & Archiepiscopum auunculum cum omnibus copijs,in praelio occubuisse,oppidum Villaeregalis in itinere ii
gressus est equetem expectaturus exercitum, ubi febri correptus, tandem in i plo iuuentutis flore, atque iniquissimo Rei pubi tempore vita excelsit, Alfonsum filium paruulum successerem Regni testamento relinquens.Verum Sanctius Ferdinadi frater germanus, iuuenis strenuus ac bellicosus, successionem ad se pertinere ratus,
Regnum occupauit,seieque pro Rege gessit: ac conuocatis Regni primoribus, praesidia cum praefectis,in omnes Baeticq urbes .& munitiora oppida misit:ipse vero Hispalim venit, ut Regnum tibi stabiliret. Nam Alsonsus pater absens, tunc vel obierat, vel, ut dictum est,siqua de caussa Regno exulabat; ex quo eius filii libere de luccessione decernebant. At vero Iacobus, auditis orosperis Abeniu-sephi emursionibus, quibus adiuncto Granatensi exercitu, bis Ca. sellanorum copias cum magna eorum strage fudisset;ac Sanctium filium crudeliter interemisset, Sc Ferdinandum nepote vita excessisse iremque omnem prorsus iri perditum,PetroPrincipi iniunxit, ut protinus cum expectito exercitu mille equitum,& peditum quinque millium,quem Valentiae paratum habebat, magnis itineribus in Mur
424쪽
in Murcienses contenderet,Castellanisque subsidio esset; atque ut hostes distineret Granatensibus bellum inferret. Inde discedes PetrusMurcia venit,ubi aucto exercitu ijs,qui in pr sidijs erat Gran tente ingressus Regnum cuncti in Almeriensi prasertim,& Malacitano agro ferro,ilammaque vastare cepit.Tunc Granate Rex,&Praefecti copias suas quas ad Abenius ephum milerant redire ad se iusseruntevt Petro obuiam irent. A quibus subito d estitui se vides Abenius ephus atque intelligens Sanctium Principem classem mari parare,ut Maurusii os trajicientes interciperet, Sc auxilia impedi- rei,dimissis excursionibus , cum omni exercitu Algeziram regressus fuit. Interea Iacobus de interitu Sanctii Archiepit copi filii charilsimi valde dolens, magisque in Abenitalephum commotus,n uas quotidie copias cogere,atque eX peditionem se duce contra sarracenos suscipere promulgavit; quod animaduerteret Alfonso absente, Castellanis tam male rem gerentibus non modo Baeticae, seditotius Hispani , propugnationis curam ad se unum deferri: ess
que non modo perutile Regnis,led perquam honorificum &gloriosum,uniuersae Hispani libertatis,le vindicem, ac custodem fieri.Quid enim sibi profuisse,aiebat, tot tantasque de sarracenis , su-yeriore viis tempore victorias reportasse ; per easque sacrosanctam Christi fidem&religionem feliciter tot in locis propagasse Intra .gi,ac sacro quoque in eos bello,parta sustentaret nisi etiam pro au-fenda,promouendaque religione,vitam libeter profunderet3 Quius de caussis ac ne inultum relinqueret Archiepiscopi interitum, quem acerbissime tuleratiani inosius,quam credi poteli , sese ad expeditionem prirparauit; simulque literas cum mandatis dedit,ad
uniuertos proceres,& ciuitates suoru Regnorum, auxilium implorans sibique ad tam necessariam expeditionem,e qua totius Hispania salus Ic propugnatio pendebat, cum omni re adessent Ideprccans,atque obnixe rogans, ad proximum Resiirrectionis Dominicae diem festum Valentiam conuenirent. Per id tempus Caesaraugustae magnus inter ciues tumultus subito exortus est,& ad arma conclamatum,atque tantus furor populi in Magistratus cocitatus, ut in concurrentes ad tumultus sedandos cum falcibus & lictoribus co-sules ciuitatis, indicta caussa, manus iniectae fuerint iconiuratis, Sc
425쪽
A egidius Tarinus primus Consul e necatus. Quod ut primum Reagi innotuit, protinus Iustitiae Aragonu Praefecto madauit, ut quam acerbissime in delinquetes animaduerteret :c quibus ille, quotquot potuit comprehendere, capitis supplicio damnauit. Similis quoque Valentiae exorta est seditio inter populares : atque Vineq. prioris , sic neque huius ulla inuenta caussa, prater furorem exoptatam populi licet iam; fuit enim cum magistratibus urbis pessime actum, ipsis urbe pulsis, eorumque domibus euersis sauctore quod a Michaele Peregio, magni apud populares nominis. De quibus factos Rex certior, Dertos a Regnum ingressus, duce Petro Fernando filio, persecutus est latrunculos illos, atque uniuersos cu eorum duce Peregio , breui urbe, ac toto Regno expulit. Eo tepore concurrere plerique proceres ad bellum Granatente a Rege conuocati;
quibus iussit Regis publice fuit factum hospitium. caterum dum
Abentulephi ,& Granatensis Regu res prolpene in Betica erant; nonulli Sarraceni Valentini Regni, a Granatensiibus sollicitati , quod nullum unquam tempus opportunius ad conspirandu habituri es.sent, coniuratione facta cum Granatensibus, castella, oc arces, quae ab ipsis concessione Regia tenebantur, munire quide, atqi a Chri manorum Imperio deficere coeperunt. Id autem Abenius ephi de Granate sis industria factum fuisse creditur: cum habuerint comopertum, nisi impedito, atque domesticis implicato bellis Iacobo, se, numquam Baetica potituros; ac vel eo maximὶ, quod initio con spirationis, protinus ex Maurusiis simul de Granatensibus, rion nul la equitum turmae confluxerint, quibus indies Valentinorum conspiratio augebatur ac passim Christiani iter facietes diripiebantur.
Sarracenorum praeterea unus, nomine Habraimus, instaurare, mi
nireq. coepit arcem Serras nestratiam diciam, qua paulo ante Rex, tanquam nouis eiusmodi rebus moliedis opportunam, euerti iusserat. Primi igitur ex omnibus, qui conspirarant, fuere populi Tou- senses, at l. Alcaianae, Gallineris,& Peguanet couallium; tum Se Guadalestani, Confridenses, dc Finestratienses, antequam ad eos auxiliatij e Granata equites venissent. Post eorum aure aduentum , paullo honestiore de caussa conspirarut Monte sani,& Valladenses cum
alijs nonullis proximis Selabi populis; serpebatq. malit indies: quo-
426쪽
niam Granatenses nouas quotidie copias, arma ἰδc pecunias Valetinis clam suppeditabant;ob quam caussam Rex, qui Valentiam venerat, conuocatis primoribus Aragoniae , Cataloniae, de Valentiae, praeparatoq. comeatu, dc armamentis, bellu rebellibus indixit inee non Principem Petru accersi voluit, qui paulo ante, dimissis praesi- dijs apud Murcientes, in Catalonia reuersius, bellum cum Empori tano gerebat. Hic Emporitanus, non obstate eo bello, relictis suis oppidis milite dc armis munitis, cum magna manu militum Valen. tiam venit, Regi non modo opem laturus; sed de cotrouersiis,quas habebat cum Petro acturus; fuitq propterea Regi usqueadeo gratus eius aduentus, ut illico in Cataloniae dici Rex iusterit, ne quispiam Petru in eo bello contra Emporitanu sequeretur: neq. damni quippia illius agris,& populis inferret: qui secus faceret, capite pleacteretur. Itaq. magno coacto exercitu, atq. ab urbe egredi dece nente Rege,ut in rebelles excurreret, pleriq. ex iis de reconciliatio ne egerunt. Horum primi fuere Montesani, Sc Valladeses cum alijs
propinquis populis, quibus hoc ipso promissa fuit impunitas,quod
statim restipuerunt: quodq. non antea rebellarunt,quam Granatenses, de Maurusij equites Regnum ingressi sunt ι quasi tum fuerit iuώstior rebellionis occasio. Verum alijs,qui anteacospirauere, nempe Tousensibus, Alcaianis, Gallineranis,& alijs, quoru supra metio facta est. no modo negari veniam, sed atrocissimu inferri bellu imperauit. Vnde Valentia profectus, Algegiram venit, ubi intellexit, Tous enses arcem muniuisse,seq; in eam propugnadi caussa recepis se: ad quos misso centurione cum cohorte militum, ut dederent te Regi, cuius tam nota erat benignitas, atque resipiscentibus ad
parcendum procliuitas , illi freti quidem auxilio Alagadrachi, qui
Regno fuerat in exilium pulsus, ae tunc, cum Granatensibus reuertus, quemq. iamiam auxilio sibi ad futurum sperabant, responderunt, se non alium, quam Granatensem,&Aoeni usephum Reges tanquam veros dominos habere 3 Iacobu quidem virum bonu, no tamen sarracenoru propriu, ac veru Regem esse. Igitur reuersus Centurio, renuciato resposo, adiecit, seno arcis munitione, sed au-2iliariariu accursu impeditu abstinuisse ab illius oppugnatione . Tu Rex Algegira Setabim venit,ut prssidiarios milites,qui per arces dem ire Castella
427쪽
Castella distributi erant,sua prasentia recrearet,eisque animum adderet. Inde vero partem equitatus Alcodium, & Cocentaniam,insignia Contestaniae oppida misit, ut subsidio illis essent contra ducentos quinquaginta leuis armaturae equites Granatenses, quos ad oppugnandum Alcodium venisse intellexerat. Nec mora, insidiis non longe ab oppido collocatis, duce Alazadraco , oppidum oppugnare ausi,cum graui iactura repulsi sunt, atque eorti strenuus dux Alagadracus sagittΣ ictu interemptus: qui tamen non diu in ultus relictus est: nam sarracenis abeuntibus,atque cum eiulatu maximo humeris cadauer esterentibus,Alcodiani elati victoria ex oppido proruperunt,illos l. imprudenter, ac turbato ordine insequendtes in eorum insidias inciderunt;a quibus fere omnes trucidati sunt Magna igitur surgente fama de tam aduerso Alcodianorum successu arte & industria Granatensium consecuto,animosiores effecti sarraceni castella & arces Christianorum aliquot oppugnare tentaverunt. Cum igitur indies malum ingrauesceret, ac cresceret consipiratio, Rex in urbem reuersus, denuo proceres, qui iure beneficiario illum in eo sequi bello, atque in praesidi js esse tenebantur,conuocari iussit. Quorum primi conuenere, Garcias Ortigius Assagra Albarragini dominus, tum & Promagister Templariorum quem Asclotius in sua historia Petrum Moncadam fuisse asserit cum no
nullis cohortibus, ubi cum intellexissent venisse sarracenorum mille pedites in campum Lyriae,decimo ab urbe milliario ut excursiones in occurrentes pagos facerent; protinus Templarius, & Garcias, sumptis centum de viginti equitibus ad eos urbe exierunt. quos tam stre nue ac fortiter aggressi sunt viriliterque cum eis dimicarunt, veex ipsis ducentos dc quinquaginta occiderint, reliquos, paucis captis,ad unum profligauerint; uno tantum armigero ex nostris desiderato,dc quinque equis occisis. Interim Rege Setabim reuertente, auditum est plures farracenos equites prateriisse proximam Albaidentem vallem ireque subsidio Beni opanis, quos numero duorum millium Petrus Ferdinandus Regis filius obsessos tenebat. Verum Ferdinandus cum esset excelso animo, atque viribus, & paterna magnanimitate pr staret, hostes tanta celeritate praeuenit, ut
428쪽
rios recipere,arcem ipsam expugnauerit, oppidum intrauerit, cumctosque internecione deleverit. Unde equites, qui subsidio venerant , de expugnatione facti certiores, in Lucentum Christiano rum oppidum deflectentes, illud ceperunt, ac diripuerunt. Tum Rex qui Algegira Setabim venerat,ira commotus, quanquam est ceto iam esset ob senectutem corpore, Viribusque deiicientibus,prae graui quodam morbo, equo vix adhuc conualuerat; tamen hostes insequi decreuit cum equestribus simul & pedestribus copijs: quas secu habebat.Sed Hospitalario promagistro,& Ortiato,ac etiaolcensi Episcopo, impense illum obsecrantibus,ne urbe exiret,ioctantisque fractus laboribus, atque recenti aegritudine conflictatus, neve in manus desperatorum hostium se dederet, totiusque Regni salutem cum propria amitteret; tamen illius cursum retardare non potuerunt. Cumq. iterum reluctante illum reprimerentac se in hostes inuolaturos promitterent,si domi se contineret,sian aliter,ipsum deserturos affirmarent ι se, vel solum illos aggressurum, dicebat: quoad tandem tum medicis nouum quoque morbum ex ta aestuoi savia,&caniculae tempore,praenunciantibus tum Theologis,& An- istitibus ni tam euidens vitae discrimen effugeret, ternas poenas co minantibus; tum demum reliquis religiosis viris cum uniuerso postpulo collachrymantibus atque ipsius conatum impedire nitetibus. in urbe moestus, atque sollicitus remansit. Illi vero turbato ordine. nim: oque fatigati calore & aestu, Lucentum peruenerunt. Quibus occurrentes hostes, visi sunt numerum quingentorum equitum.& trium millium peditum, satis bene extructorum explere . In quos subito irruentes nostri, tametsi diu anceps pugna fuit, tamen augescente hostium numero & multitudine , ex concurrentibus undique sarracenis,uicti fugatique fuerunt, mortuo ortigio, & filio Bernardi Entenis, cum maiori parte equitatus . Tam ingens etiam ai flixit clades Setabitanos , qui , ut continerent Regem,similiter incaute, ac turbato quoque ordine ex oppido in ho-1i es irruperunt, ut, referente Marsilio, prouerbio fuerit trito vulgatu Setabitanis, Martis infaustus ille dies. Fuereque in eo praelio capti, cum multi equites pernobiles, tum Hospitalis promagister. qui in arcem Biarii, qua tum fuerat auxilio Granatentium equitum
429쪽
ab oppidanis recuperata , in custodiam missus: tametsi protinus asarraceno transfuga, qui multo tempore sub Rege militauerat, mireque colebat promagistrum, liberatus fuit , ac paulo post,mortuo' Rege ad Petrum Principem reuersus. Igitur tantae cladis audito nucio vehementer coturbatus Rex fuit,eoque grauius rem tulit, quod resciuit suos, neque ieruato ordine, neque coniunctis viribus, neu que satis exploratis hostium consilijs, in eos irruisse. Itaque paucis post diebus Petrus Princeps cum nonnullis proceribus ad Regem venit cui illico exercitum Rex tradidit,ut in praesidia arcium,& opis pidorum, maxime vero Murciensi Regno confinium, distribueret: quandoquidem aut quia Abenivsephus in Algegiram, ut diximus, redierat , aut quia Castellani sese iam contra Abentulephum erexerant ,&Granatentes oppresserant , evanuere equites illi exteri, qui Regnum infestabant. Sed angore animi, agitationeque corporis coflictatus Rex in morbum incidit grauissimum, a medicis multo ante de nunciatum. Qismobrem Selabi,quam ille urbem magnopere coluit,profectus,venit AlgeZiram ivbi,ingrauescente morbo, peccata sua meditatus,pro fulsis lachrymis,intimoque de illis animi anfectu dolens, Antistiti ac religiosis viris aperuit ue moxque sacros an .ctum Christi corpus sumpsit. Sed medicis,post multa adhibita remedia , omnino de ipsius vita desperantibus, Petrum accersi iussit, cuius adue mu, & praesentia non mediocriter recreatus, insequentidie, sacro religiosiisi me audito, praetentibus Antistitibus , &, quitum aderant, Regnorum proceribus, ipsum cumprimis admonuicut animo, atque oculis perpenderet, summa de immensa beneficia, quae diuina bonitas sibi Regi tota vit periodo contulisset cuti sexaginta, ac eo plus,annos regnauisset ;& nullas non ex hostibus victorias cum summa Christi laude reportasset maiores sane se reportaturum speraret, si tria potissimum semper secum animo versaret ιPrimum, si Deum tota mente timeret , eique te, suaque Omnia tot pectore commendaret Alterum, si populos in officio de concordia contineret, ex quibus Regnorum non modo incolumitas sequitur, sed incrementum & amplificatio ι huc enim Regum tota refertur foelicitas.Tertium, si fraternum concordiae vinculum cum Iac bovierino fratre retineret. Iccirco enim ei secundo loco Baleari
430쪽
eum Regnum cum adiacentibus Insulis, atque Mompelleriensem,& Perpinianensem ditiones suis Regnis propinquas, se contribuiste ; ut fraternis iunctis viribus, non modo omnibus terrori esse ambo sed concordibus interse animis, maiora moliri, ac totam Lybiae oram debellare possent. Adiecit deinde,nihil fore neque Chri . sto acceptius,neque sibi gratius , neque Regno, & Regibus tutius, quam sarracenos cunctos e Regno expellere. quod iidem viqueadeo natura impii, ac Christianorum perpetui & intestini hostes sint; venulla unquam cum Christianis deuinciri pace possint: ac neq. preci. bus,neque humanitate flecti, ut in Christum dominum animo friamo, atque fideli sint;sed infido, de ab eo semperauerso. Adh2eos
censem Episcopum , quem a puero domi aluerat,& tanquam moribus ingenio,& consilio pristantem, magnum Regni Cancellarium constituerat,necnon Sacristam Ilerdentem,eius fratrem, & Ugone Mata planium Archidiaconum Vrgelitanum , viros consilii Regii Irobatissimos ac fidelissimos, eidem plurimum commendatos h eri voluit,vna cum antiquis Aul Regiae alumnis, quos reliquis omnibus praeferri iussit. Demum cauens omnino, si eo morbo decederet,ne extra Regnum efferretur,ne scilicet eius cohonestandi funeris caussa, Petrus Princeps bellum intermittereti sicque, eo absente. augendς coipi rationis noua daretur occasio,statuit,visi mors ipsum Algezirae occuparet,in Aede Virginis, quam ipse ibi exadificarie rauerat: si Valentiae, in templo maximo,cadauer deponeretur, qu ad finito bello in coenobium Populetanu deferretur. H ccum dixi uset,ab humanis rebus omnibus te abdicare voles Regnum libere absoluteque Petro concessit: ipse vero monachalem vestem Cisterciensis ordinis suscepit, animo abeundi in coenobium, ibique,& profittendi religionem, de quod reliquum esset vitae,Deo atque coelestium contemplationi impendendi. ItaquePetrus,ut patri morem gereret. ad extrema Regni versus Murcienses perrexit; Rex vero Valentiam progressus fuit quo simulac peruenit,testametum obsignatum Epi-lcopo Valentino. postquam ille vita functus esset resignadum,tradidit.Sed ex vi morbi,cum iam vox, viresq. deficerent te totum Christo Se Virgini matri commendans ac coelestia suspiciens,vitam Deci reddidit, vii. Idus Iulij,annoChristianae salutis M. ccilicetvj. aetatis vero