장음표시 사용
161쪽
meti dabat& fides tam certa unius inrese tuum, quantumuis Eostem Alexandri. Alia scriptura alienam sententiam gignat: quippe ho 'es Philippi fuerat cum O r. exsulareised hospiti,pignora iis r. s. a.
v. f. conseruata riserat. pag. Iso Uva ratio erat caedendo aperire altum Sed hoc quo I magni operis: crebri namqb nos nνώ
uerant stipites, ct in se taplicati arborum ramisissensis circosissimiles lento vimine fustraban-
Vulgo nodauerant. Sed & hoc& illud pariter ineptum. Quis nodos nodare dicatΘquid autem ad rem si nodi stipites nudarunt 3 itios tamen il- .li quomodo nudarσὶ Emendo, orauerant. Nbdi crebri intervcnientes durant & inobediens caedenti faciunt lignum: quod nemo usq; ad colignum ut ignoret. Pag. lsi. Iam aliquantulum altitudinis opus creu rut, cum barbari desierato ,regionem quam occu- pallerant,pos retineri gentemseuam 'didere Addenda praenositio: iam in aliquantulum. lite 4. Iamque a fundo maris in altitud nem modicum opus
Ibid. Inter que B. goas erat θecie ingularissaro, atquin ipse fore pueritiae, cui se Dariusfuerat, mox Alexander si east. Non potest abesse, quam a Dadcfuit in intem A branis, quod adest, uota supereti in vulgatis ue orat assuetus. Pag. Ist. Nec tamen sinus pestis, que nodo colligus, in genua descenditi l .
162쪽
Pag. I 3. Ceterum Satibarnanem, quem Satrapenariarum ipsi praefecisset, defecise ab eo.
Est&Satrapia: quod potius videtur c si verbo
praefecisset, ut alteru Satrapen cu in si m plicisι φῖt.
Ibid. In vertice herbidus capus. in θoc multitudinem imbellium comere iubenti ipsi qua rupes erat, arborum tru os ct saxa obmoliuntur. Qui attetius hoc legit, neq; preteruolat oculo vel animo, cum necesse est offendi. Quo enim consilio illi saxa& arborum truncos obmoliebantur ea parte, qua erat rupes ξ Hic quide nulla , munitione opus, ubi rupes ipso satis arduu munimentum. Contra potius, qua rives deerat. Illic natura deficiente, manu &arte subueniendum erat. ed non ita tamen auctor scripsit,cuius hece coiectura nostra no arbitraria,sed certa lectior
qua rupes ederat. boccst ubi leniore sam gio eratu ubmissa, quomodo paulo ante locutus, in ipsa
descriptione Praerupta rupes erat,quaslectat occiderem : eadem, qua Pergit ad Orientem, leniore submisso fastigio multis arboribin obsita. Ecce, qua rupes humilior, arbores ad manum , quas CX, isas iis Hispariter intercludendo ad pu moliebantur. P.lJ 6. A cprimo repurgari iubet quidquid ingredi ρέ sent:deinde pt occurrebant in iae cotes prcruptaes pes, irritus labor videbatur, os ante natura.
Vulgo repugnari, & quacuns, ex posset. Di c d in
quod sentio. Non mihi totus hic locus stati facit:quemia vereor ut satis integrum habeamus. Κ Σ Certe
163쪽
VAL. AC i DALII IN QL. Certe ante eu deesse videtur nescio quid , quo significet ad obsidendam Artacaenam,quae A tacoana Arriano, Diodoro Chortacana, Craterum missum. Nam paullo inferius ecce: Hinc ad craterum, qAi Artacaenim obsidebat edit. Nisi enim &hic diserte missum praedicat, intelligamus apud regem in oppugnatione rupis haesiise,in cuius obsidionem antea fuerat relictus, Hoc igitur omissum turbare & sequetia potuit, ut nec verba nunc fortasis omnia, nec sentcntia compareat satis expedita. Ibi d. Varia igitur caede consumptisunt. Alij in m dios ignes,alij in petras praecipitauere, quida manibus hostium si obtulerunt, pauci semiusulati venere in potestatem. Minus proprie caedem dixerit omnia haec genera mortis. Scribo, Varia igitur clade coseumtisunt. Et id verum mihi sane liquet. Pag. is7. Ab hac urbe digress upplementum nouorum militum occurrit. Zolus D.equites ex Graecia
adduxerat,tria millia ex Illyrico Antipater misi rat. Thesse tequires centum ct triginta cum Phia lippo erant. Ex Lydia duo millia ct DC. peregrinnus miles aduenerant. CCC. equites gentis eius demsequebantur. Diu me & acriter hic locus torsit i neq; dum inuent,in quo penitus acquiescam.Primum offendebar, quod ait peregrinus miles, & mox,gentis
eius . Cur gentem ipsam no nominauitΘOffen debar &ibi de hoc quod cu miles dixisset, equite subiungit. An equites ergo no sub nomine militum Z
164쪽
CVRT. LIB. VI. ANIMAD. 7 ditum λ sunt vero:sed noster etiam alias equitem a milite discernitivi huc de pedite magis capiat. Ita paullo superius: amicos vero ct equites,cum 1 his principes militum a sternantes quidem, sed recusare non au sis Persicis onerauerat vestibus. Et in feri u ,: Iam ad omnis aditus disso siti milites .equites itinera quos ob φdere iusii, ne quis ad Parmenione oίcultus euaderet. Si ccnim Iogendum omnino ibi cum vulgati , etsi basi . Modij vocem milites non habebant. Et lib. Io. Intra i facium armati omnesarent, hisec mili- aes, hinc equites, illinc phalanx. Hoc igitur planum: alterum denorni negentis omissis, leue Sed illis
quid faciemus Z Thesali equites centum o triginta cum Pulippo erant. Quid enim sibi vol ut scimus equitibus Thessalis praepositum Philippum. Emultis id locis constat ex is olib. maxime:Hos
Thessali equites claudebat Philippo duce. id autem
hoc ad milites nouos, qui nunc primum aduenisse memoraturὶ An is sensus in hoc loco, Phia lippum e Thessalia recentes hos centum & triginta adduxisseὸ Sic videtur.At inquit, Erat cum Philippo: nec mentio usquam,si memini satis, ab
Alexandro Philippum digressiim.Ita verba magis hoc innuerint, ex omni Thessali equitatus numero centum & triginta iam salte Philippo superfuisse:reliquos scilicet variis superioribus praeliis absumtos. At sid hoc dici attinebat isto locoὸ Importune inserat enumerationi suppi menti, nisi aliud praeterea addat. Quod si is sensus, addidisse profecto mihi aliquid videtur,&xideor id ipsum hic videre,sed diuulsum a pri
165쪽
VA L. Acin Azii as Q ribus & trassectu. Liceat enim coniicere, in hanc sentetiamsic illa cohaesisse: Thessali equites centumo triginta cum Philippo erant: CCC. equites possis αdebeas equites hic omittere ) gentis eiusdem sique bantur. Id enim nunc dicat: Equitatum Thessa tum, qui cum Philippo,ad centum&triginta recidisse: his in subsit diurn & supplementum Ve'nisse nouos Thessalos trecentos. Sed haereo adhuc ego de interpretatione verboru priorum et quorum si ista vera; de traductione redi c. Quo firmem, non habeo, & facilius inuenerit alius, quo infirmet. Si tamen aliquid in re; quae tradi ximus & coniunximus, iis vel praeponi vel posta poni debebunt interiecta adhuc ista : 'Ex Lydia duo millia o DC. peregrinus miles adurnerant. Rogo considerent alij diligentius,& vel haesitatevi me
confirment sine mea laude, vel refellant errantem sine mea fraude. modice ac modeste fieri rumque volo, alter m certe sine calumnia, quam non feremus,&speramus
Pugnandi sane cum nemine mihi lubido,na tura ac disciplina facto ad quietem: si quis tamen im pudenter & procaciter lacesset, ita vet
mima animatus & armatus, ut tenacritatis cum suae citius .pc niteat, quam me audentiae meae. 'Bene si quidlmonemus , utilitati tuae, lector, haud laudi nostrae studemus: male si quid etiam aliquando, te scilicet aequum est ignoscere,si t men videbor , quod spero, in D εθλοῖς Τανοῦ ἀποθει - ψογον.
166쪽
Ibid. Hac manu adsecta Drancasperuenit. Sive potius Drangas, ut vulgais edHiqne S.DiOdor. Diν Δραγγίνην. Ibid. Iam nonum diem utiua erant uni externa ianon tutis modo rex edinuictus intesilaofacinore petebatar. Nescio quid monstri alit vulgatum interritu , pro tutus , quod in scriptis. Sed & hoc trans ponendum vidcatur sic potius: exterea vi non inuictus modo rex. se tutus. Ita sensus enim velit, cisi de verborum ordine scio auctores aliquando ita variare. Ait, 'on modo nunquam victum externo tali scclere, sed nec unquam, reapse nimirum,attentatum, quo tuc domestico sit petitus. Quid autem, si ex utraque is et ione conglutinatiso psis binis vocibus unam facias i Haud equidem disculter ex interritus & ixtus, satirae ratus. Calidum hoc est,& sit fortas e nimis callidum: valde tamen suspicioni fauet de iterarum in hanc vocem tacita conspiratio, & m gis ipsa sententia:quae omnino vult, non inuietum modo regelii externis insidiisaed ctiam prorsus intentatum. Quomodo vocabulum primo dis sitierit, mox in diuersia literae abierint, &nata denique sit ex librariorum haritantia diuersi tas, in promptu erat ostendere, nisi nollem vi deri isus aequo coi di irae isti tribuere: de viden examen omnes mediocriter ii, hoc studio verta ti. Pag.i38. Quibus iuvet in auditis, e re em in parricidio dedi l se constanter abnuit, nec pila religiona. . . . vota retcrct, pus fui.
167쪽
. VAL. ACIDALII IN Non venustius tantum, sed&rectius sit, in parricidium. quomodo volo prorsus emendari. Pag. l6o. Rex item quaerens an Philotam adisset, au
Forsan iterκm. Pag.i6s. Nullius tam indicio Philotas particeps d sinabatur. Quod vulgo participes sceleris destinabatur, ferri possit,si inter emendes. Ibid. Tum rex,Qualis inquit,ergo animi vobis videtur, qui huius rei delatum indicium id ipsum si presiit, quodnofuisse ranum Dymni exitus deri
rat8 Incertam rem deferens tormenta no timuit. Ceballinus ne momentum quidem temporis disu Iit exonerarest, ut eo, ubi lavabar, irrumperet.
Philotassolus nihil timuit, nihil credidit. - Quis ille, qui rem deferes incertam tormen ta non timui ne dicitur Z Addi nomen debuerat. nec potest vero capi de Philota: quod cum putaret Glareanus, intricauit se magis&loci , quam expedivit. Etiam Modius haeret , cui obscurum oppido locum esse penitus assentior;illud quoq; fere,ut in mem branis scribitu r,ita legendum. Earum ista scriptura: Incertam rem d ferens tormenta non timuit Ceballinus. Ne momentum quidem, &c. Ita quidem hercle distinguendum potius. Nam deserebat a fratre audita Ceballinus. At idem etiamne ad Alexandrum irrupit ipse comodum lauantem Z Id vero falsum. Non
enim hic ipsi regi, sed Metroni cuidam indicium deferebat, qui recta protinus Alexandro.
168쪽
Cyn T. Li A. VI. ANi MAP. 76 Huius omissi im nomen, inserendum rursus, &omnia sunt plana. Periit illud affinitate literarum, quae excipiebant. Ita vero scribe nunc &inter pu n ge: Incertam rem deferens tormenta non timuit Ceballinus Metron ne momentum quisem te
ris distulit exonerarest, ut fortasse quin melius) eo, ubi lavabar rruperet.Ne dubites audi & recognosce superiora, quae probant non modo, sed flagitant,sed exposcunt: Coeperat Cebastino esse Psilotas V pectus. itas non vltra interpellandum ratis, nobili iuueni Metroui erat nomen siuper armamev- rarium possito,quod eius pararetur indicat. Ille Cebaia lino in armametario abscondito protinuHegi corprufo te curanti quilam ex detulisto stendit. Satin clare, satin' ordine ista Curtius Θ Ille quidem plene omnia haec & plane. Nam Arrianus breuiter nec adeo diserte; Diodotus paulld disertius ac prolixius idem mutile tamen *pe, neq; hic nomen exprimit eius, qui indicis Ceballini index. Vnufuisse ex regiis pueris ait.Sed bene, quod eXCu tio nobis & hoc,&alia constant,ne foris quqr mus, cuius abunde est copia domi. Pag. 168. Ecquid videris odio etiamsi nimis tri Philotavi teneri' Solus quippes uidit eu dicere.
Non dam no eum, malo tamen eo. Dicere est
causam agere Nolebat scilicet agere patrio ser
Pag. i . absquide optimus causae meae iudex, cum illi utring cognita causa tam damnare me liceat, quam absoluere. Non cognita liberari ab absente nonpossum, quia praesente damnatussum.
169쪽
VA L. Ac IDALii 1 Na Quid itaModiusvmns maluerit,quam quod inexcusis esse idem notat, ut , non mehercule ςxputo. Vix illud interpretere ullo pacto ut quadrer: hoc rei conuenientissimum omnibus modis. Nec ego iam quid qua dubito reponcre, qui illud tamen dubito adhuc leuiter,an non 8
sequetia, tu Τελμ*ς ιγμ nunc disiuncta,tenore uno continuanda: cu isti viis cognita causa tam damnare me liceat quam absoluere; non curiit a rero liberari ab absente non p im, qui a. p. d. m. ' Ibid. Sed quamquam vincti hominis non siuperuacua filum sed etiam inuis defensio est, qua iudice non docere ridetur, sed arguere: tamen ut ni licet, dicere, memet ipse non deseram, nec committam, ut damnatus etiam me extentia ridear. .
Non arguta magis haec qua vera lectio: quam tamen ita esse non potui pe suadere cuidam, in
aliam sententiam non minus equidem acutam, Curtio tamen alienam, transpositione & correctione non prorsus inepta, sed omnino se peruacua,torquenti. Legi ille sic volebar, & debere pertendebat quamquam pincti hominis non inui selum, edetiam superuacua defensio est,qui iudicem non docere viaetur, ferae arguere. Nempe, aiebat, qUi uvinctus causam dicit, praeiudicio vinculorum se magis ipsum arguit,quam oratione iudicem instruit. Atq; hinc proximo libro Amyntas, vinculis solutus, eleganter: epraeiudici' dicimus cJu-
sam hiberis corporibus animuΓ habitum etiam iis quo te comitari jemque redidisti.Aciem hominis vide: sed tenςat ipsς hoc, quamdiu 'oleti, & amet suum solus
170쪽
cvn T. Lin. VI. ANIMA O. 77siliis sine riuati: nobis hebetioribus acum c placet expressae scripturae, magis acre & penetrans&prorsus a mucrone ingensi Curtiani. Vincti hominis defeesibnem liquetes se superuacuam,
utpote iam damnati. eadem autem cur lauisa λnon enim docere videtur iudicem, sed arguere. quomodo tamen arguereὸ Unctus reus, cum se defendit, iudicem sane arguit & accusat, a quo iniuste damnatus vult videri. Damnati excusatio iudicis est accusatio. Et huic tantum sensui
conueniunt, quae in altero orationis membro: a
quibus abhorret nimium quantum , imo cum quibus directo pugnat alterius,quem ine dicere lentio, noua letitio & interpretatio. Ibid. Nicomachus,quem taciturum arcana desime ipso credebat, confessas, aliis nominatis me pnum subtrahebat. Olim per interrogatione esserenda mihi vitidebantur haec: alia n unc mens attonitus co sideranti. Maius enim vitiu nec in distinctione tan- tu,sed ipsa scriptura .VtNicomachus subtraxisse Philois nomen dicatur,ineptia,neq; quidquam eo hqret locus, si sic am plius feramus. Vt apte ex se apta omnia, sic loc u integrum rescribe: alia colurationis caput mouisse credit rex. Potuit ergo Dynmnus eupraeterire, que equebatur' Praesertim cim quaerentiscios velfalsofuerim nominandus, quo facilius, qui entabatur, posset ii esti. Non enim detectofacinore nο