장음표시 사용
171쪽
Cebastinus non me adisset, &c. Ita Curtius,ita philotas voluit: qui ista scilicet, ni mesubtralebas,
Pag. IIo.Maligna est calamitas ctfere noxius, suos licio crucietur, acquiescit alieno. Vt verum sensum at sequare, lege, cruciatur. Nam is iste: Noxius dum supplicio suo torque tur, in alieno interim solamen habet &leurnae. Ibi l. Gravi pereacquiescebam, cum me malis indormientem meis vinciendo excitauerunt. Vncto parricida ct proditori tam alti quies somni
Parum aut nihil ad rem vox proditori. An enim proditor Philotas 3 & ille vero quorum sui, an sociorum λ Si ad regem trahis, non prodere co' sitabat hunc, sed perdere. Minus ergo, quam pho sceleris grauitate. Quid autem tricori CP sic hoc etiam emendamus,unius syllabae detra-G ione: Vndeo parricida ct prodito tam alti quiesse. Valde & ex intimis affeetibus Naturae.Non cadit securitas,& securitas v sq; ad . somnum, & somnum deniq; tam profundum, non haec, inquam, cadit in parricidam,& parricidam quidem eum,qui se proditum iam sciat Sdelatum. Hoc ex sequetibus ita elucescit, Vt qui
non Videat, no luscum oporteat esse, non luscitiosum, sed plane coecunii&supra omnia omnibno exempla coecitatis. MIbid. Sed ne te mihi credidisse paeniteat, res ad m, deferebatur a puero, qui non testem, non pign/indicii exhibere poterat impletum omnes meta
172쪽
Istud vero n5 mutandum.Nam aliena mens, etsi non importuna : Se ne me tibi credidisse paeni teat, tamquam praecisio sit, qua sermonem ab rumpat de venia, quam antea rex dedisset. V rum de fide reconciliatae mihi gratiae tuae plura non dicam, ne credidisse tibi poenitere videar. Ac praeeunt huc ista, quae proxime praeeunt: at his ritatem primu innocentia mea, deinde tua deae tera obtulerat. Non timui ne plus aliena credulitati apud te liceret, quam clementia tua. in quibus & lege dum forte potius attulerat. Hoc autem etsi non absurdum,ut dixi, non tamen verum,& simplicissimus in excuso ille sen sus:Ne te poeniteat excusanti tum mihi credidisse, sue ne tem cre alit frustra credidisse videaris, iterabo hic excusa tionem apud Macedones,ut constet & his, me- rito habitam mihi fide, nec sine vera causa qua audieram silentio me pressisse. Pag. 171. denisponi delatum indicium, quoperiturus eram cubiculum regis solud intraui ferro quia
dem cinctus. Cur distulifacinus ' ausine Dymno
non sum ausus IEtiamsi bis dicetur idem, & quatumuis Molio non si nente, placet inibi tamen impensus Digata lectio quam reddo Curtio volenti: Deairpore delatum indicium,quid opperiturus eram Z tilum regis, &c. suus cuique sensus, mihi meus: ci Cm non pauciores, spero, quam Modij se-
1bid. Non mehercule ista me magistidunt, quamquω smyntain Perdicca suM restatu es regi:
173쪽
VA L. Acin Atii iN Q. cum quo quὸ amicitiafuerit mihi non recuse ἐι fendere, si fratrem regis no oportuit diseria nobis. vix germana ista,non recuso defendere.Dicturus fuisse magis videtur, non defendam, non excusabo: ut negatio forsan expellenda sine qua fiat illa fere sententia. Scilicet ita defendebat, quia costaret satis, omnibus omnino diligendii fuisse fratre regis. quod si is non fuerit;nullam inquit, des iasionem sta adhibiti istum. Iino vero sic ait: aliam se veram & legitimam allaturum, nisi ista ipsa sit, quod&ita re amatus,&amandus necessariὁ fuerit ille. Atq; ea vera profecto sentetia, veris & sinceris verbis. Tamen in mentem veniebat , recusso defendere: id est, satisfacere pro ea culpa, si culpa fuit. Haud inepte sane, tame hercle frustia. Ibid. Ain autem in illosori agradu positum etiam venerari nece se erat. 'trum quaeso, quod non cunnaui, reus sum ' η , ρυκλον istud,vmesu. Ernendo verissime, iterum.
Respicit ad illud prius: At enim Dynitin se sccidit. Num igitur acturum eum hoc diuinare potui rPag. 17 r. Scripsisse me hoc fateor regi, non de reges ipsisse. Non enim faciebam inutiam,sed pro eε
Nihil erat nocesse geminare verbum friui s :quod vulgati posteriore loco venirilius omittunt. At sententia duplex potest esse. Ad regem
scripsi,non ad alium de rege: quod si factu ro,in uidiam isse factum videri queam. Nunc qiata a)ipsum, pro fama scilicet eius timuisse me Metexistima
175쪽
ex quarto libro, quem illic emendatum, ble e iam tum emendandum destinabam. Scilicetin ieo de particula interim suspicabamur, quae si re .stitueretur, ita fere usurpata esset, ut hic volu- .mus usurpatam.' Verba sunt pag. 8 . Haud alias tam alacrem viderant regem, o vultu eius interrito, certamspem victoria augurabantur. Inseruimus ibitum praepositionem, ct ex vultu: nunc hoc amplius, interrito illud mutandum censemus in interitu. Nam de interrito vultu minus hidquam pro re:quippe in tanta regis alacritate,quantam lhaud alias in eo milites vidi sen t. Mihi valde sic placeat: & pexo non aliis item elegantibus ingeniis displiciturum.
Ibid. Solent rei capitis adhibere vobisparentes. Duos tres ego nuper amisi : patrem nec ostendere dpessum, nec inuocare audeo, quum ct ipse tanti ris criminis reussit. . Nihili verbum in hac re,adbibere. Mihi liquor, hilare corrigendum: cui respondet, quod hic iam habes , Ostendere. Sic & lib. 7. in simili paene caussa: I sus est tres suos exhibere admodum iuuenes io regi ignotos ob aetatem. Nec in dissimili adeo, quamquam non cadem, supra isto libro: Res az me deferebatur a puero,qui non testem, non pignus indi- ici, exbibere poterat. Ceterum hic an non adstricito Inimis scriptum dolent exhibereparentes'Non hec
cle vero parentes tantum: sed omnino propi in quiore cognatione reum contingentes: & si a
tim subditur de ipsis fratribus.Vnam altera rori Voculam puto periisse, qua coniectura quilibQe facile reuocarit. Pag, ιγῖ-
176쪽
CvRT. LIB. VI. ANIMAD. go Pag. i73. Et nem facio dicendi: quoniam ultimarerbagrauia uni auribus. Omnino generalis haec sententia, & optime sc a Modio constituta: quam pessime destruit iterum Lugdunensis quicumque est editor, &ad praesentem concionem adstringit, recepto in textum pestris. scilicet utrumque suo more secutus editionum geuus, ne alteri forte pra iudicaret, &ipse vero medium quod ille ais bat ubique secaret. Nunc hinc, nunc illinestat: utrinque alternis causam dicit. Hic Modio sedar, cum visa reiicit: cum vestris etiam tenet,vulgo gratificatur.Abi inepte, quo dignus es, nec arbitrum ingere te doctis, qui suo iudicio melius stabunt. Pag. i7 . Ludibrio eifuisse rusticos homines, Phyga g ct I'aphlagonas Upestatos, qui non erube- fieret Macedo natus homines linguae Aa per in
Vocula hic etiam certo excidit, qua repostast totum elegantius: ludibrio ei fui sese: rusticos homines, Phrygass ct Paphlagonas appellatos. Mac dones suos ctiam Philippus ioco noto rusticiores dicebat, qui scapham scapham appellarent: quo, si forte, potuit alludi. Paga76. amisimus regem,incidimin insuperbiam. Non forte, sed certo, sed omnino legendum vulgata iteration e: Amisimus Alexandru , amisimus rege. sed has no necessastias mutationes nec vacat omnes persequi, nec est sane hic propositum nobis. Indignitas tamen rei saepe cogit, uti L vindicem
177쪽
VA L. Aci DALII IN Q. vindicem di retraham vel in transitu, quae immerito multa nimis iii exsilium acta. Pag. i77. Cum Phthias circumlatis oculis, ut incideret in Calin quendam hau procul stante pra- pius eum iussi accedere. verbu incidere vim proprie no eam habet, ut opera dedita qu gratur, sed casi offeratur. Ideo malim hic, ut inciserat, quod est, cum incidisset. Pag. Ι78. Omnes Ggo a Nicomacho nominati mora patrio,dato signosaxis obrutisunt. Alium morem Arrianus ingerit, qui no si is
ait obrutos, sed confossos telis, siue προσακονι-
quod sequenti quidem libro apud nostru Lyncesti Alexandro euenit: etsi&ibidem
in Polemonem saxa moliuntur, suo quidem, ut iterum addit, more. Dece tero, cauillari Curtium bili& insimulare negligentiae possis, qui
dicata Nicomacho nominatos omnes supplicio affectos. Id verofalsum, ac duplici quidem modo.Neccnim illi omnes, neq; rursus ij tan- tu. Primum non omnes.Impunis enim Amyntas, qui si periva&ipse a Dymno inter coscios Nicomacho detectus. Et verisimile, Ootquot tib illo Nicomachus hic acceperat, eoru neminem sub traxi s , ut nec addidissequc inqua, de quo alter forte tacuisset. Ille autem supra: Simul gratulatar quo fortisiimustuue m non dubitassetfia iungere Demetrio corporis coodi, Peucolao, Nicanori. adiicit his Aphebeium. Ioceum, Diogenem, archepolim, Amyntam. Hic p6stremus certe libro deincipe causam pro se dicit,& absoluitur. Ac suspi-
178쪽
CvRT. LIB. VL A Ni MAD. greari liceat, praeter hunc alios etiam fortas e no- nullos iudiciu ac supplicium effugisse: de quibus quidquid siti Amyntas certe palam no vna interemtus. Non igitur omnes prorsus , qui at Nicomacho nominati. Iam neque illi tantum. Nam etiam Philotas ipse & Calis:quos manife-l stumite est ab indice nequaquam nominatos.l Quid verbis igitur istis ancipitibus faciemus λ Ekeidisse Curtio imprudenti ipsi credemus,an
magis: at emendatione quam opportunam inueniemus Audacia magna utendum sit: quam ego huiusmodi vix mihi permiserim, a Maeedo-isibus damnati. Mos quide ille Macedonum ve- iustus, ut ipsoru cognitio esset, quem &noster ipse nos docuit hoc libro: De capitalibus rebus vetusto Macedonsi modo inquirebat exercitus:in pace erat vulgi. Nihil potestas regum valebat, n prius valuisset nescio quid occulti hic mendio auctoritas.Itaq; Alexader Macedones inquit de te iudicaturi sunt:& ipsi Macedones Philotam inquinare innoxios veste fusticabantur. Sed utcunque hoc firmemus , a recepta lectione nimium recedit. An ergo po- lius 3 Omnes ergo etsi a Nicomacho non nominari. Sic omnem facillime cludamus obiectionem , neque Curtium tamen scripsisse sic facile probe-imus. Alij viderint hoc. ad reliqua nos prope
Ibid. Dum inficiatus effarinu crudeliter torquerii r videbatur: post confessonem Philotas ne amico- rum quidem misericordiam meruit.
179쪽
VA L. Ac ID ALII INHie verὁ dele vocem Philotaue, quae tam manifesta temerariae glossae, ut mirum sit haud etiam pridem deprehensam. Curtius quidem si addidisset, non eo quo nunc est loco,sed initio statim posuisset.sed nec addidit, nec opus fuit, cum in medio , non alium quam Philotam de . signari.
180쪽
virum nobilissa C. & patritium Vratistaviens . D te quoque itur, MonauDCL. non quia nemini obtrudip it, sed quod nemini magis volo. uid enim Z ego te tacitus hie, omittam' Absit, nes Dysirint,
ut hoc tantu in me admittam sicelin. Ita enim sentio, ita loquor icelus,ac plane nescis, honoremtibi non habere, qui tot nominibus debe- r. V riuata mittam mea, uot publicasune nomisa, quibus obstricti omnes tibisumus, qui literas ct harum quodcunsgenus tracta-mm'Es animin, si sint vires, explicandi omnia his es velutpro tendi. δειo sum autem,s nec vires absint ' Nemo est omnium, qui, quantum debeat, Inemat vel neget. Ad hoc