장음표시 사용
221쪽
Gip. V De Oficiis Gentiam erga se imulam
In Iure eivili non agitur nisi de iure perfecto, & ideo inae fontes iuris hujus ab Imperatore refertur principium e Nemiis nem laede. Quemadmodum itaque ex hoe sonte fluit jus perseactum non patiendi lassionem inter singulos in Jure privatorum; ita quoque idem ex eodem stula inter Gentes, ad quas lex prohibitiva laesionis non minus pertinet, quam ad singulos. s. a M.
De Iare be- Quoniam jus non patiendi laesionem ius persectum dexti refl- est . aga.), jus autem perfectum involvit jus cogendi par-
flendi S tem alteram, ne faciat . a 33. parta. Phil. prad. unis. ἰ Geninionem quaelibet alteri ladere intentanti non modo vi rejistere, verum etiam p I- praecaVma, quam lapi vi adigere potest, ne denuo ladere audeat. Ius nos patiendi laesionem involvit etiam ius ad media ibi Iud exequendi, R ideo vim, quae ad laesionem avertendam RPraecavendam necessaria, licitam facit 3. IIo. para. r. Pιιι pra I. univ.. .
I. a s 4. . - Similiter qhia Genti unicuique competit jηs perse-ςJ- ctum non patiendi, ut ab altera laedatur a a. , jus au ςRU β ' tem non patiendi, ut quis te laedat, jus securitatis est
91 ι art. r. Jur. vat. ς Genti unicuique competit jus securitatis, mi qua Gens alteram lassit, vel udere intendit, contra jus securitatis hoc ficit, omnisque layio iuri securitatis adversatura ri. Non confundend- est jus cum exemtione juris sui, quae nullam involvit obligationem, ut ideo licitum a debito sic di.
stinguendum f. Iro. Part. ι. Phil. min. uniri, Quamvis itaque jus non patiendi laesionem nullam admittat restrictio. nem , cum alias quoque Iesionem simpliciter prohibere non posset lex naturae; non tamen inde sequitur, nullam laesionem esse tolerandam et juris enim exeeutionem non solum desectus virium saepe impossibilem reddit, verum etiam Prudentia mo- is dera Diqitigod by Corale
222쪽
ae inde vascentibus Furibus. In
deratur, ut recte non facias, quod sacere licebat. Facile patet, quae hic dicuntur de jure securitatis Gentium, ea de quovis jure valere. Physica impossibilitas, quae ex desectu virium nascitur, facile agnoscitur, modo animus impetu asse ctuum non perturbetur, sed tranquilla mente circumspectione& accurata consideratione utamur; prudentia vero requirit, ne, dum jure tuo utaris, desis ossicio cuidam erga teipsum vel etiam alios, consequenter quae prudentiae sunt, ea peniti se ossiciorum perscrutatio manifestat.
. ass. Genti nulli naturaliter competit jus ad aliquem allum, qui De iure ad mad exercitium imperii alterius Gentis pertinet. Etenim imperium, stum, qai ad prouti in populo, seu Gente originarie est, summum est . exercitiams T. pari. 8. Jur. nat. 2. Quamobrem cum summitas imperii imperii Gemconsistat in independentia exercitii ejusdem ab alterius cu- tis alterius jusdam voluntate I. 44. pari. 8. Jar. ηα.ὰς actus Omnes Gentis pertinet. cujusdam, qui ad exercitium impedi civilis pertinent, prosus independentes sunt a voluntate Gentis cujusdam alterius. Naturaliter itaque Genti nulli competere potest jus ad ali-- quem actum, qui ad exercitium imperii alterius Gentis per- . tinet g. a s 6. pari. 1. Phil. Raft. v iv . Imperium civile originarie res populi propria est 3 apart. S. Iuri nar. , ut ideo jua ad actum quemcunque , qui ad illius exercitium pertinet, libertati Gentium naturali repugnet I. 66 Parr.δ.e 9. IS 3. para. r. 3-.nax. .litiusmodi itaque jus eum contradictionem involvat s. 43. Ontia. impossibile g. 79. GDI. , adeoque nullum est. Quamobrem nullum datur Ius Gentium naturale ad actus, qui ad exercitium imperii Gentis alterius pertinet; sed quemadmodum vi libertatis naturalis homini unicuique permittendum, ut in agendo, conseoquenter etiam in exercitio juris sui, suo stet judicio, quamdiu nil agit, quod est contra jus tuum f. Is 6 para. .Fur. L, ita etiam vi libertatis naturalis Gentium unicuique earum Permittendum,
223쪽
mo Cap. II. De osciis Gentium erga se invicem
ut in exerestio imperii suo stet judicio. Immo cum imperium civile oriatur ex pacto, quo homines in civitatem colvere 4. Part. 3. Pr. nat. , & vi cujus singuli se obligarunt universis, quod commune bonum promovere velint 6. 28. pari. 3. Dr. nat. ἔ singulorum obligatio non respicit nisi universos& ius universorum in sngulos, quod imperium est l. 3I. parriae. ,rinao, non pertinet nisi ad universos, qui inter se eontraxerunt , consequenter nulla prorsus ratio naturalis est, e Gens quaedam alia quicquam huius juris participare possit. a 36.
De injuria Quoniam Genti nulli naturaliter competit jus ad Gentifacta aliquem actum , qui ad exercitium imperii alterius Gentis sese immi- pertinet I. ass. 3 1i Gens quaedam quid facere audet, quod ad
semis regi- exercitium imperii alterius Gentis pertinet, nullo jure S contra μιmini ejus. alterius Gentis hoc facit, ac per consequens injuriam eidem facit g.
8 9. pari. r. Jur. nai.9. Sese immiscere regimini alieno, quomodocunque tandem fiat, libertati naturali Gentium adversatur, vi cujus prorsus independens est a voluntate aliarum gentium in agendo I. I 63. Part. l. Jur. nat. . Gentes autem qua tales quicquid agunt.
id vi imperii agunt. . a s 7. De se non ' Quoniam Genti nulli naturaliter competit jus ad ali- immiscendo quem actum, qui ad exercitium imperii alterius Gentis per- regimini ali- tinet g. ass.), Rector autem civitatis imperium exercet eno. h. 4 a. pari. 8. Jur. nat.2, & regimen in exercitio imperii consistit a 38. pari. r. Jur. nat. ς nullus Rector civitatis habet jus regimini alieno se immiscendi, consequenter urgere nequit, ut alteris civitate sua quid constituat, vel faciat, aut nou faciat, nec regimen Rectoris unius civitatis subest judicio Rectoris alterius cujusdam.
224쪽
ae inde vascentibus Furibus. Io I
- Si qua talia fiunt, ea absque omni iure fiunt. Et quamuis minus potens tandem cedere cogatur potentiori; potentia tamen non dat ius, quod hic aliunde non habet. . s. a 38 Si Rector civitatis nimium oneret subditos, aut eoΙ nimis ἀν- Si Rellor e - riter tractet; Redor alterius civitatis vi re flere nequiis pro iis ta- vitatis nimi
men intercedere potest. Nullus enim Rector civitatiS habet justi,n oneret regimini alieno se immiscendi, nec hoc judicio ejus subest atit nimis duat g. as . . Quamobrem cum regimini alieno sese immisceat, rit re fractis si Rector alius civitatis nimium oneret subditos, aut eos ni-sabditos. in is duriter tractet, &ipse eidem vi resistat, quod per se patet; in hypothesi prupositionis praesentis eidem vi resistere nequit.
. Quoniam Gens quaelibet omni studio id agere de-het, ut aliae quoque Gentes sint felices g. 362. , non aurem tenetur ultra id , quod in potastate sua est s. a 6 o. icum vi male imperanti resistere non possit, per demonstrata, consequenter nil iupersit, quam ut precibus eum permovere studeat, ut animum mutet, seu pro subditis nimium oneratis, aut nimis duriter tractatis intercedat, quin pro iis intercedere recte possit, dubitandum est. Quod erat alterum.
Minimus ea, quae in intercessione prudentiae sunt: ea enim ad prudentiam civilem spectant, de qua in Politica agitur. Quoniam prudentiae habenda ratio est, haud raro contingit, ut ipsa quoque intercessio non sit in potestate, consequenter petentibus recte denegetur s3. I 6O. .
Gens nulla alteram vi adigere potest ad religionem suam in An Gres λR0. sua introducendam, vel ad eam simplettendam. Etenim cum qxedam coel' cimitii Jus Gentium . Cc Recto- possit ad rei Diqiij oo by Gorale
225쪽
dior Cap. II. De inciis Gentium erga se invicem
gionem Gen-Rectori civitatis curae esse debeat, ut subditi Deum colanti herius . 4s η. paret. 8. Jur. nat.=, modus autem colendi Deum reli- amplectea- gio sit g. si a. pari. a. Theol. rat.ὰς disponere de iis, quae addam. religionem pertinent, ad exercitium imperii civilis, seu regimen l. a i pari. r. Jh. naid pertinet. Quamobrem cum
Genti nulli competat jus ad aliquem actum, qui ad exercitium imperii alterius Gentis pertinet ass.); Gens quoque nulla alteram vi adigere potest ad religionem suam in Rep. sua introducendam, vel ad eam amplectendam.
Non jam quaestio est de eo , num religio vi propagari possit; sed de jure Gentis in Gentem agitur. Neque hic
attendenda est distinctio inter religionem veram & falsam, ut in casu collisionis juris Gentium ossicium εrga Deum vincere . ' dicatur: nulla enim gens est , quae non existimet religionem suam esse veram. vis vero medium aptum non est ad veritatem persuadendam.
An religionis Quoniam Gens nulla alteram vi adigere potest ad re- eausa Gen- Iigionem suam amplectendam g. a 3 9. ; nec religionis c satem perio Gentem aliam subigendi , imperio suo subjiciendi jus habet. suo subjicere
liceat. Agitur hic de iure, quod Gentibus naturaliter competit. Quamobrem nostram non facimus litem Theologorum de religione propaganda, qui non ex principiis rationis , quae Iuris naturae doctor est I. as9. Para. r. Phil.Fract. uvis. , sed revelationis eandem definiunt. g. 26 I.
De Mosis Osticquid Gens una adpersuadendum aliis verum Dei cultum com Gretis eirea ferae potest; ad id conferendum naturaliter obligatur. Θοψ tamen verum Dei ea ad euodem amplectendam adduci nequeat; id serendum. Quoni-
226쪽
ae inde vascentibus Furibus. 2o3
am enim homines Deum colere obliganturr q. 123 r. pari. r. Jur. nat. , consequenter etiam Gentes q. a. 3.), vitanda vero est tam superstitio g. ras 6. pari. L Jur. nat.), quae ex erroneis de Deo & providentia divina opinionibus quoad ea, quae homini bona vel mala evenire possunt, nascitur c sa S. pari. r. Jur. vat. , quam idololatria g. 126 a. pari. r. Jur. vat. , quar in cultu divino falsorum Deorum consistit a 38. pari. I. Jur. vat. , & quod Gens quaelibet sibi debet, id etiam debet alteri cuicunque, quantum in potestate est . 136. isio. ; quicquid Gens una conferre potest ad promovendum verum Dei cultum apud Gentes alias, ad id conserendum naturaliter obligatur. Enimvero Gens nulla alteram vi adigere potest ad religionem suam amplectendam I. a 3 9. , consequenter nil restat, quam ut eam persuadeat aliis. Quicquid igitur ad persuadendum religionem, seu verum Dei cultum conferre potest; ad id conserendum naturaliter obligatur. Quod erat unam.
Sunt vero ossicia Gentis erga Gentes alias, quibus earum sellicitas promovetur, ossicia humanitatis g. 164.). Quamobrem cum quoad ossicia humanitatis obligationi tuae satisfaceris, si ea obtuleris,ubi alter eadem recusat I. 6ss.66s.. pari. r. Jar. nat.ὰς si qua Gens alteri verum Dei cultum persuadere conetur, ea vero ad eandem amplectendum se addu-r ci minime patiatur, id serendum. Quod erat alterum.
Ubi a vi discesseris, non alia suppetunt media veriam Dei cultum promovendi, quam ut homines eum doceantur sve . per doctores vivos, qui, si ad exteras Gentes mittuntur, Mumonisii appellantur, sive per mortuos, qui sunt libri da vero Dei cultu conscripti. Persuasio vero fit argumentis, quibus paselim veritas adstruitur, vel falsitas errorum oppositorum ostena' ditur, partim motiva suppeditantur ad religionem amplecten-Ce a - dam.
227쪽
χω Cap. II. De ossiciis Gentium ergae se invicem
dam. Variant autem tam argumenta priora pro diversa ea γpacitate illorum , quibus Veritas persuaderi debet, quam po . steriora pro diversitate inclinationum & morum eorundem, qui in assensum influunt, ubi quoque praejudicia multum momenti habent. Quoniam vero Gens in iis . quae ad religionem amplectendam pertinent , a seipsa unice dependet, nec cogi potest; si missionarios admittere S in regione sua tolerare nolit, nec permittere ut libri apportentur, in quibus cultus divinus alius, quam apud eam receptus est , docetur & inculcatur, id ferendum. Cautione autem haud exigua opus est, s qua Gens ad amplectendam religionem suam aliam adducere velit. Naturalis enim Oblieatio, de qua loquitur propositio praesens, supponit cultum divinum verum: alias nubia est, immo cum nemo hominum animis aliorum errores in. sinuare debeat sq. po8. ρον r. r. Pur. nat. , s qua Gens fabsum Dei cultum aliis persuadere vel ir, peccat 44. . pari. DPhil. pra I. uniin , eamque laedit I. 693. para. l. Iur. nat. Arduum vero cum si de vero Dei cultu seu vera rei gione iudicium, ad eam aliis persuadendam nonnisi omnibus pro expensis procedendum, in casu dubio ab hoc proposto demstendum. Considerandum hic quoque est . quaenam sint pruindentiae partes, ne nihil agendo nobis noceamus. Atque ideo multa circumspectione opus est, quam nemo non admitti quando inter privatos res agitur. Ius autem Gentium ab eo non dissert, quo privati inter se utuntur =. 3. - Obiter quasi scuti alibi, ita etiam hic talia monemus, cum quae ex institu. to facienda tractatio ad Jus naturae ac Gentium minime per
Geuti nulli competit jur missionarios punieadi, vel mali Ua- .ss II; sed p eas tolerare nolit, jus saltem jubendi, ut e terris suis discellait, nhi publicam quietem turbaverint, aut refracitarii discedere nolint. Etenim Gens nulla ad religiovem alterius Gentis
228쪽
ctendam persuaderi nequit, id ferendum β. abr. , conste-qucnter a voluntate Gentis uniuscujusque dependet, utrum missionarios, hoc est, eos, qui religionem ipsi persuadere volunt ab ea diversiam, qua utitur, tolerare velit, nec nC. Quoniam vero si tolerare nolit, sufficit, ut disicedere jubeantur, id quod per se patet; nullum quoque competit Genti jus eos puniendi, vel male tractandi, sed saltein jubendi, ut e terris suis discedant. Quod erat primunm Enimvero si missionarii quietem publicam turbent, eum ea in civitate sit conservanda l. 19. pari. 8- Jar. nata', consequenter qui eandem turbant, Rem p. laedant, qui vero hoc faciunt, puniri possint g. s79. pari. R. Jur. nat.=ς missionarii quoque puniri possunt, non tanquam missionarii, sed tanquam turbatores quietis publicae, seu tranquillitatis. Quod
Denique eum missionarii ferre debeant, si Gens non patiatur ad religionem, quam ipsi persuadere volunt, ample- . ctendam se adduci . a 63.); si e terris discedere jubentur. discedere quoque debent, cos uenter obedire jubenti Lao . pari. 7. Jurinat. L Quamobrem cum istiusmodi iussus habeat rationem legis 3 3 . pari. Io Phil. prast. νηiνὰ, Iegibus autem addendae sint poenae, quae ad cohibendam legum transgressionem, quantum datur, sufficiunt fg s. mi. g. Iuri nato; quin missionarii refractarii, qui scilicet jussi di sic dere e terris nolunt, puniri possint, ob detrectatam scilicet - obedientiam , quam debent, dubitandum non est. Quod
Supra iam annotavimus mi. f. et s9. , non valare hic di- stinctionem inter religionum ver m R. falsam. Cum enim Cc 3 quae
229쪽
stos cap. II. De ossiciis Gentium erga se invicem
quaelibet Gens, nisi contrarii convincatur, vel persuadeatur , putet, religionem suam esse veram; veritas religionis minime apta est ad jus Gentium circa religionum diversitatem determiis nandum inter paries dissentientes. Qui vero missionarios to- Ierue non vult, ei non Plus juris in eos competit, quam sussicit, ut non tolerentur. Ac ideo quivis facile videt, nullo prorsus jure eos Poenis coerceri, multo minus poenis capitalio hus eos assici poste, nifi accedat delictum, quod tanta poena, quanta in eosdem statuitur . coerceri meretur. Notandum vero etiam hic est, quod paulo ante annotavimus nοι.3.26O. , nos hic non progredi ultra ea, quae ex principiis Iuris naturalis demonstrari possunt, nec nostrum facere, quod ad forum Theologorum spectatis. 263.
An disrestas Ob diversarem religionis Gens nulla alteri osscia hamanis religionis Ob- tis, quae Gentes sbi invicem debent, denegare potest. Etenim ossistet ossetis cia, quae Gentes Gentibus debent, non supponunt identi. Gentium eam talem religionis, sed citra respectum ullum ad eandem dega se invi- monstrantur, quemadmodum eX singulorum demonstratione
e . abunde patet. Quamobrem ad ea sibi invicem praestanda . obligantur Gentes citra ullum ad religionem resipectum. Ob religionis itaque diversitatem Gens nulla alteri ossicia humanitatis , quae Gentes sibi invicem debent, denegare potest. Nihil hie peeuliare deprehenditur in Iure Gentium, quod
non idem obtineat inter privatos. Dilectio hominum , seucharitas f. 62o. Part. l. Jur. nat. , quae omnia ossicia hominis erga alios complectitur I. 6 6 4. Para. ἐ. Jur. nat. , ad quoscunque homines extenditur simpliciter, sine ullo religionis reis spectu cf. 6I8. para. r. Iur. nat. . Et nemo nostrum est, quihoe non agnoscat, & Perversam Opioionem veterum non damnet , quae odio haberi jubet alii religioni addictos not. g.
230쪽
ae inde nassentibus Dribus. sto
6 Ig. Part. l. pr. nat. . Qui vero hoc agnoscit inter homi nes singulos, idem etiam admittere tenetur inter Gentes f. 30.
g. 264. Gens tina quesibet alteri jur suum tribuere debet. Etenim Fundamen- unicuique jus suum tribuendum g. 9aa. palm r. Jur. vat. 2. tam justitie Quam obsim cum naturaliter Gentes sibi invicem ad eadem inter Gentes.
obligentur, ad quae singuli obligantur singulis β. 3. ; Gens quoque unaquaelibet alteri jus suum tribuere debet.
Nee naturae lex jura Gentibus frustra dat, nee frustra sibi invicem ea acquirunt. Nulla autem iuris foret utilitas, si ab arbitrici alterius dependeret, utrum tibi jus tuum tribuere vel- . Iet, nec ne, & tu in voluntate ipsus acquiscere deberes. Unde facile intelligitur, perfectam esse Gentium ad tribuendum si mutuo jus suum obligationem. . a 6 s. Quoniam Gens unaquaelibet jus suum tribuere al- De justitia ateri debet I. α6s in Virtus autem, qua cuique jus suum tri. Gentibus co-buitur, justitia est . 926. pari. I. Jur. naid; Gentes inter se ju- lenda. stitiam eolere debent, consequenter sollicte Mi cavere, ne quid committant, quod i justitiae adversum . Taa .part. r. Jur vat.2.
Etsi justitia non si colenda utilitatis causa, sed cum sensu debiti atque ossicii; multa tamen utilitas in Gentem redundat, fi justam se praebeat aliis, nec a justitiae tramite se abduci patiatur. Multum quoque consuleretur generi humano, si Gentes in universum omnes earumque Rectores justitiae amantes essent . scuti ex adverso injustitia plurimorum malo