장음표시 사용
171쪽
Quamuis ipse Couar. ibidem ab hac sententia dissentiat ex illa,ut existimat,iurisPontificij regu- la t quae dictat , causas ecclesiasticas tractandas iaexaminandas esse apud iudices ecclesiasticos. tr.de iudiciys. Constat vero,addit, causam possessoriam etiam simplicem, indistincte dici eccle- . . siasticam. e. nie.de ea polys' prust.in Clem. πin e.γme. destequestr.post e fructu.in tament. Quae tamen iura iudicio meo non probant ductam iuris Pontificij regulam. Sed propius ad Oius confirmationem accedere videtur.e.causam.T. tridepraesta Vbi. negat textus decimas detineri
posse a laico, non alia ratione, quam quod ius decimandi spirituala sit: Ergo & detentio siue possessio earum spiritualis videtur. Interim idem
ipse Couarru. d. c.3 . n. 2. praedictet iuris Pontisci, regulae, ut ipse vocat, 'onita plane insistit, quin censet posse iudicem fecularem compellere Iai-- cum recusantem decimarum solutionem, cum tantum agatur, , an decimae sint solutae, vel teneatur ille soluere vel alius . non autem de iure decimarum, nec de exemptione aut priuilegio. Eece Didacus Couarruvias re ipsa incidit in pri
Quae ut explicatior st, subi jciam hie disticti
nem Panorm .m dc.2.extra.de iuramento calumnia.
ubi cum generaliter de possessione rei spiritualis disputationem instituisset, variasq; Doctorum sententias recitasset, tandem distinctione quada
172쪽
ita diss)ntientes inter se conciliat. Aut enim quae o ritur, inquit, de remere spirituali, aut quasi spirituali,aut de re merὸ temporali. De remete spiri- , tuali, quando de re spirituali disceptatio est:veluti, an matrimonium vel collatio benefici j eccle- siastici valeat;vel an quis iure teneatur ad soluendas decimas milia, quae adiudicem secularem non pertinent, ne quidem incidenter. e. t .de ordinaeognis. c. lator. extr. qui iiij int legitimi. cumsimilibus praecipue textus esi in e. r.extra.de iudi- et . De quasi spiritu li, quando agitur possesso- ra. rio, habente causam proprietatis annexam, utpo- te quod in eo aliqua probatio proprietatis requiratur,ut in iure pationalias.e.3.extra.de iudicise. vel si agatur ad restitutionem coniugis quae post sponsalia contracta cognita fuit.e ex ιν semissa8χA . exparte I extr.dersitui spotia: His duobus & similibus casibus iudex ecclesiasticus necessario adi . tur, quod matrimonii ius etiam in quaestionem veniat. De merc temporali contenditur,quando. res nihil spirituale in se continet neque annexum habetmeluti cum de eo quod mere facti est quaeritur. Exempli gra.si clericus agat contra laicum i 'retinendae possessionis suae ecclesiae, nam hoc casu recte recurrit clericus ad iudicem secularem veis laicum cohibeat a turbatione ecclcsiae. Et sie in caeteris, ubi facti non turis, quaestio vertitur.
u. Non obst. it textus in d. c. causa extr. de prae- '
Icriptio: Tametsi enim res spiritualis possideri n5 , possit .
173쪽
post a laico , non tamen ideo consequens est, possessionem rei spiritualis esse spiritualem; siqui- .i dem possessionem decimarum ex effectu suo me- timur, qui est, ut aliquod commodum ex ea ca piatur; quod cum in laicum regulariter non ca-
dit, idcirco recte dicimus laicum decimas poss- dere non posse, licet alioquin possessio per se spe clata, non sit spiritualis. Sicut e diuerso videmus in iure patronatus, quod etsi per laicum possideril possit, non tamen ideo mere temporale cst, cum s eius cognitio ad iudicem ecclesiasticum pertit neat.c.3. extra de iudie. Itaque ut rem summatim 'complectar, quod attinet ad praesens argumen tum de iudice decimarum; Si de sola carum pos. sessione siue adquirenda, siue retinenda, siue re cuperanda agatur contra laicum; non minus latis, cus iudex quam ecclesiasticus aditur; cum liaec res sit utriusque fori.arg. ca. 2. de iureiuriin 6.dc c. fia.de irro compet.eod.lib.Sinde ipso iure deciamandi,ad solum ccclesiasticum iudicem causa re fertur. aec. a. ext.deiussit. Diui,contra Iaicum. Nam si contra clericum, semper & in quavis causa cognoscit tantummodo iudex ecclesiasticus. e.1ιῶς ιigentiM.extri de foro com t. π authent latuimus. C. de Episcopis π elericis.
Illud quaesitum fuit,an si ex priuilegio S. Pon
tificis ius decimandi laico concessum sit, uter iu- . dex,laicus vel ecclesiasticus adiri debeat λ Et ma- gis est, quod iudex laicus ex sententia Petri Reis e Dussi dedecim.*Io.n.39. coupract.quos.ls.
174쪽
ὶ Et ratio est, quia πη- , - iutaodi ius declinandi, naturam autholitate Ecclesiae siue S. Pontificis. imi ouo hoe ius decimandi tanquam Diu, se ductum fuit. i . - . Idem est&ineonduetate decimarum xii
quoq; ratione mercedis recte conueniatur e i nimilaicessculariaeo r.Zn. . res uvitavi . . e in casu non de iure decimandi agitur
175쪽
lusis diuini γAnaturalisset,e n.3. 4. H primitiae iuris naturalissunt, cum explicationat i est.28.ν consiluit Τ. deperit. red.
Religio erga Deum, i naturalis ιuris e i. . ' , 6. De quantιtate primitiarum. . De oblationibus ingeneres peririn. 8.
De praerepto vereris testamenti de oblationibur, quod a Gregorio repetitum ea, an liget. Io. De disserentia primitiarum , oblationum CZ deci
PRimitiae sunt, prima frugum obuentio siue μ
eius pars Domino offerenda in usum sacer- . totum. c. Lextra. ic decimis, quae & in veteri Testamento non minus quam decimae soluebantur. JExodi 22. Decimas tuas erprimitias tuas non e tardabis reddere. 8e eodem libro primi . tias frugum terrae esiae deferes in Domum Domini o Dei tui. Et Malachiae tertio capite, conqueritur i 'Deus de Iudaeis de non solutis decimis N primi- . iijs: Institutae veto erant,ut populus primitias on ferendo gratias ageret de beneficiis a Deo rece- , ptis. D. Thomas in2.2. quaest. 86. ytico . in re pons ' Has & saeti Canones postea probarum, desecuis . t untis e. moderamine. ine. doctos. erine. reuerti i mini. is. quaestione I. Gregorius VII. in Concilio , , . - Iuveranens: oportet aurem e umentius, inquitι. nos deei M π primitias , quas ιure sacerdotum esse sancimus , ab omni populo acespere. Refert Gratia- , , malac.LI6. quaest . Quo fit, ut priinitiae in ex- ,
176쪽
elesiariim bonis pumerenturm c. v I verborisignifica Sed quaestionis est', an primitiae iuris diuini
. - . . snt De iure vel is Test intenti nWr tur, Ut probant supradicta loca. Nequi bis alius locus Ex'di 23. cap. Loquere sillis Isiau, tollant mihi primitias . ab omni homineqvi σεν - . ironeu',accipietis ea . quasi primitiae non praece. ,, sed arbitrariaefuerint. Sed respondetur, primiti rum nomine ibi accipi ea quae populus offerebis . . ad tabernaculi fabricam & ornatum. Me V . : sis oractum.b 7.cia r. Vtcunque id sit, cerem est hoc pra ceptum veteris Testamentinvita rixa praecepta, per Christi mortem abolitu
177쪽
premum Dei in res omnes dominatum re imperium Secus vero, non naturali, hed Pontificio iure debetur, c ut&suprad. c.3. explicauimus. J Sic etiam primitiae quatenus sunt ad usum sacrumis honorem, ad cultum diuinum naturali iure Hluuntur: Secus vero iure tantum Pontificio. Haec AZorius dich. cap. 27. 'Idem Gregorius de Valentia commentar. Th e log.tomo 3.disputatione 6. q.ς. puncto 4.in fine Sed paulo aliter , cuius haec verba stini. Primitiae non ex aliquo naturali aut diuino praecepto, hoc quis dem tempore Oferri debent eum his praeceptis satis- sat sistentando quocunque modo suffienter ministros, G offerendo quatistunque alias res extern in honorem Deivedex decreto ecclesiae,iuxta receptam Iocorum consuetudinem G nec itatem ministrorum Ecclesiae. Citat ibidem & Sylvestrum' veri . Deciama.num. . Vbi refert eum, asserentem posse tolli
obligationem soluendi primitias per contrariam consuetudinem , eo modo quo potest alicubi tolli per contrariam consuetudinem obligatio soluendi decimas. Quae etsi vera concedamus: non tamen tollunt rationem illam, qua primitiae institutae dicuntur; videlicet ut primitias offerendo Deo gratiae reddantur , quod iuri naturali conuenire videtur, ut supra dictum est. Nam &hine voluit Petrus Rebuisus in dict. tra 2. de decimis. num. II. &seq. non valere consuetudinem, ut nihil pro primitias offeratur Deor cum iuris naturalis
praecepta diuina quadam prouidentia constituta
178쪽
snt,adeoque immutabilia t ' linia in spe transsis urenisuris. . - . Sed huic facile oceurritur, quod ni pili i-l tiarum ad praecepta auris naturalis reser ii nia. possit , sed ad selum instinctum natural re quo solemus propendere in benefactores nostri non per speciem obligationis,sed liberae remu-- . rationis. inod satis liquet ex V iani fessis in Med.tsi lege. a 8. 1. eo viait. f. deperitio is his 'ditatis. quo liberalitas nullam obligaribheu
. ctionem inducit contra eum qui liberalitate ni re periuscst: alioqui ea in petitionem haere stitis ' ; . nirit. naturaliter. s.
. ii Ergo primitiae,ere iuris naturalis n fuit quidem religionem erga Devis,esse, m naturali, excid: de tam sedainge e. very esl,Vt aliquo saltem religionli cultii Am ,noscamus;at in specie ut hoe vel alioeertiun ue diuinus. cultus Deo exhibeatur, ad iustium.. - lς non pertinet,sed id fit vel ex ordinationes e. ' . clops, vel pro cuiusq; nationis lege,siue is oris, usiuearbitratu.
. utem quantitate primitiis selire hi m
. ion ex veteri lege constat nec ecclesiastic :-l
a . qui qu/dragesima' pae emsi iis inam dicebantur praestare,qui sem, minimam partem: caeterae porri s
179쪽
ev.I. extra. dedecimv. In lege ecclesiastica nequidem ulla talis ratio est; sed nodie consiletudinem loci sequimur, ut notat in I.Innocentius. At putat Azorius dict. p. 27.vssa & consuetudine primitias magna ex parte sublatas esse, & legem de illis soluendis. fere ubique antiquatam; &vbi. huiusmodi lex erat, minime primitias solui; nisi Petantur a clericis. Iam quod ad oblationes attinet, dicim .inquit textus in c. causa. I .iq. de verborum silenificat. quoeeumrue de propriis G licitis rebus ecclesiae aside- tibin o feruntur. ime id fiat in ultima voluntate,siue inter vivos tam de rebus immobilibus quam
mobilibus, per textum in cap. cum inter. 24.i .d.tit. de verbor. significat. c. Statuimus. 6. I 6. quasl.I. . qui oblationes.cum Panormitanus in Lc.causa.
Sicut igitur quando aliquid homini donatur, dicitur donatio: ita quando D s, o sue Ecclesiae,
oblatio a iure nominatur. Consuetudine tamen specialiter obtentum est, ut ea quae sub Missae fa- erificio offeruntur, solo oblationis nomine contineantur. quorum meminit textus in eap. Omnis Christianis. de eonsecrat.dist. I .in si duo. infine.II.in c.qui sacerdos, cum c.fin. I . quaest.I. Videnturque hae speciales oblationes inductae ad imitationem veteris Testamenti. Cum enim Exodia .cap. diictum csset: Non apparebis in conspectu meo acu- Gregorius VII. in synodo Romana id traduxit ad Misiarum oblationes in d. cap.omnis
180쪽
Christianus,lta inquiens.omnu Chri Banieiprota in ad Missarum solennia aliquid Deo osserre, Cr dur iscere ad memoriam quod Deusper Moi ea dixit: Niu apparebis in eo pesta meo vacavi. . . Vnde hie incidit quaestio , an ad huiusmo n. ' .. oblationes missales ex praecepto obligemur λ Ee magis est,quod non; eo quod praeceptum sit vG i teris Testamenti ceremoniale, quod utique pes mortem Christi sublatum est, Ῥυupra titiin W'- bauimus facit. c. icum. extra. de purificatio nepotipartum. Neque mouere nos debet quod a Gregori VII. ut ante dictum est. rursus rea petitum & renouatum fuerit apud Christianore quia id usu populi receptum non est, ut necessit', Min qualibet constitutione, quae ante non si t quam moribus urentium approbata siti ea.m isti . Luges eum est. distinctas, vel saltem in dinsuetudinem abijt .Quare d. ap. omnis Christia- nus,eatenus seruandum est, quatenus dictat com. Retudo loci osterendum esse sub Missa; ita quod hare consuetudo obligandi animo intiaducta e fuerit: quod inde colligitur. ubi hae oblationes iaclericorum necessariam sustentationema in - brieam siue alium usam pium conferunturimi, qui si per modum liberae deuotionis hae oblatio- .nes fiant , consaetudo loci neminem obstringii. ut et g nter e pluat Dominicuν Soto. quem omnino Irid .due u stria er iure, tibro nono , quaestionetertia. artis. i. ,res Dubium autem deinde. σAxorium M. 7. Amralium, 7.i.M. Porro