장음표시 사용
481쪽
sino, cum Hispania in Belgium festinans, Aureliam cum Francisco I Rege, Leonor que Regina pervenisset, agitatum in Regis concilio inter proceres, de retinem do Caesare fuit, sed dissentientibus procerum sententiis , ac potissimum contradiacente propter fidem aesari a Rege datam, Mommorantis, nihil decretum Coeperat tamen Caesar, post Ambosianum incendiunt de Regis fide dubitare, nec levis erat suspicio. Quare Carolus captandae benevolentis Esiampi dominae, occasionem sollicite quaesivit, quod eam in summa apud Regem gratia elle videret, ac subinde Caesarem facunda garrulitate oblectaret obtulit se ultra occano. Forte ad focum Caesar coenam Xspectans,sedebat,quo cum Humpia venisset, minu prehensam propius adduxit, sermonemque magna familiaritate humanitat que miscere cum ea coepit. Gestabat tum in digitis magni pretii annulum, cui Adainas ingemis valoris insertus erat, quemque excidere velut casu permisit. Illa subito inclinans sese annulum e paVimen to sublevat, de Caesari praesentat. At Caesar blande subridens, ut is nune juris
inquit; nam hi vetus Casarum, Regumque mos V, ut qua manu exeidunt, nune a sub amitibui eripiant. Cum illa Caesarem Vene
482쪽
rata, tanto se munere indignam fateretur; λ ait ille, hune annulum tibi serva. - --jui suscepti a m itinerit, λαοθoquis Aureliam Hs aliquando recorderis.
Egit linampia tum gratias, mem emse tanti beneficii, honoris,& doni futuram promisit. Nihil ex eo tempore de Caesare retinendo, violandaque fide amolius audire Rex voluit. Quin imbParistos festina, vij, it celeberrima pompa veniens in urbem, Regni metropolim,Caesar excipe ' oretur, curavit Exceperunt illum omnes εRegni ordines, digno Caesi a Majestati honore Astutiam hic videre, simul&h manitatem licet. Heut ibid.
Aliud , sed ipsius humanitatis factum , subjungam Cum e Belgio Carolus in Hiiamniam discedens , lissinga secundos
ventos expectaret,cum Seldio, Ferdi ad in fratris sui legato, multam in noctem serra monem miscuit Delapsa interim totis milia, aut jam dormiente, cum ministro rum nullus appareret, ipse Carolus lumen Seldio, quanquam recusanti, per gradus ad cubiculum usque praetulit , adjecitque; sim. Feldi, Carabisn se rem, tu aliquando εxerritibus exeubtiliquastipatum, nunc solum,
vim, nune tibi servit, ct tamen prasert Haba hoa
483쪽
auo in hae fortia , rasima, Divis M astaris moriam amisso, meique v. Heut Mini. Certe tantus monarcha, lina fastu alienus fuit, ut inferiorem is alumunquam despiceret. Unde quotiescunque Joa nem Fredericum, Principem captivum, forte prκteribat , detecto capite salut bat. -
Quid nunc de Ferdinando II dicam pomnium confe lio est, non aliud illum, qu m ipsam in terris humanitatem, beni nitatemque fuisse. Et vero ex ipsis tum castris, non pauci Uiennam excurrebant, ut quod de ejus humanitate, fama apud eos spargebat, praesentes agnoscerent, experirenturque. Audebo dicere. Nemo Ferdinandum unquam adiit , qui nonie'ignissimum , humanissimumque, digressiis appellarii. . Antistes Coloniensis,imperii Princeps elector, & ipse Ferri nandus , cum apud Principes alios hujus
Caesaris humanitatem extolleret, a, in quiebat , Fardinandi humamia est, qua mortam k--da rapit, timidas erigit, perturbatos commponit Ufictoi solatur, ινφem a se m 'am di-
Egregium Caesaris elogium , dc ab optimo Principe Lamor.
484쪽
Et pro isto hominum animos omnino rapiebat inmutabatque Unde cum in Austria rustici , qui tumultum imprudentes excitarant, eum forte quodam die publica in supplicationu nibi aliud, quam
humanitatem benevolantiamque incessu, vultu, oculis pirantem vidissent, ea prorsus commoti, captique , exclamarunt: Nunquans se id a suras fuisse, quod attentarant , se τὸ sames ani Fredit, indum vidissent. Nihi aliud se Ca sarem, quam ipsam benignitatem. Idem dicebant,quicunque illi in aulassem viebant. Nam ubi hos laeto propter morbum aExos intelligebat, de eorum valetudine fieri quotidie certior volebat,num Vis morbi invalesceret amplius, aut diminu retur Ad eosde,corporis sui medicosuestis nabat, ut diligenter curaret,praecipiebat. Idem ossicium iis,qui procul inurbe coe sarea degebant, ubi eorum valetudo periclitabatur, libentissime praestabat; virisn mirum e nobilitate, vel Ecclesiastico ordis ne primis.
Sed nec Rudolphus Lamp. quicquam in deesse voluit, quod gratum subditis bis esse possit. Quippe tantae mansuetudinis
fuit, ut in omnium amorem sese insinu
485쪽
Videbatur quandoque maiestatis suae oblitus, ita illam humanissime ad omnium voluntatem inclinabat. Nunquam excam descebat, nunquam iracundia vehementiore aut certe rarissime perturbabatur. Pacato tranquilloque animo cum omisbus agebat, loquebaturque.
Maximilianus I Lamp. aut omnino injurias non sensisse, aut in illas obduruisse videbatur. Privatas multas,dc magnas,eX- celso animo publica, saluti condonabat. Non eum vel vindictae cupiditas, velambitio impellere poterat, ut quicquam,quod justi moderatique Principis non esset , -- uam admitteret , pati ipse malebat, autissimulare, quam coma minem tranquillistatem perturbare.
Cum juvenis admodum esset , quidam e Senatorio ordine, illi dixit, Turcas a no- bis captos benigne nimis tractari, quosis medio tolli, Reipublicae expediret. Cui Maximilianus , Cum quibui risu p. M. misis binum erit' qui labores a litte rum ma moriam reliqui Pacisci iaci mi. in vina
Maledicos, d occulth infestos ita fer bat, ut eorum memoriam ex animo de peli
486쪽
pelleret. Si omnino non posset, dicere solebat , Satius esse, ut quarant aliti cur non puniat, quam ei nimium , aut moderat nimis, s puniarit. Addamus illud. Quidam in alterum injurius, delationem apud Caesarem anteverteratri cui Caesar, a femstra, inquit , dum prospicio, vidi adventantem reum , , vix animam recipi tem. μι stalarum aliquorgr.-dus ejus pedibus prohibera, ut adsit. Et Iam i-sram aurem nescio q- mihi intus pulset. Hae sit alter in pudorein periculo. Ex variis Paner ωVit. i
. Uno ficto, Philippus II Hispaniarum Rex, inter alia quam plurima, mansuetissimum animum suum ostendit. Scripse at
manu sua tantus monarcha, ad Ponti cem maximum litteras. Cum arenam autem , ut siccarentur, forte postularet, quia secretis erat, vel stupore Vel terrine Correptu atramentum infudit. Errorgravis, Min tantum Regem Sed hic nec ira excanduit , nec Verbum ullum acerbius protulit Sua se mansuetudine involvens, chartam aliam in manus sumpsit, iterum scripsit Haesit mortuo similior, quam vivo secretarius. Causi innavi tom. a.
487쪽
rum Principe. Nisi hominem Albertum Pium novi
semus Divum interris fuisse crederemi Talem incredibilis mansuetudo faciebSupra omnia, quae turbare poterant , armum tanebat. Et quanquam non par quet dana ei proponerentur, quae merito genirosum Principem poterant Xacerbari nullum tamen ex ejus ore durius verbuaudiebatur , nullum indignantis animignum, in ejus vultu apparebat. Imbinc gnum Principe judicabat, OmmoVeri. Perpetua tranquillitate mens ejus sese corinebat. Et hoc proprium esse Divorum shitrabatur, quos imitari Principes debrent, qui eorum in terris vices gerua Scrib. in Pol.
SEmper fuit Austriacorum Principut
sermonis Mabilitate in animi heri nitate , in hominum affectum influet Sciunt quippe gratam amnibus esse facitatem. Nec exiitimaverunt unquam,de i
488쪽
Gente Austriaea. Pari GL 3 stigio dignitatis suae quicquam detrahi , si
se ad subditos suos. etiam plebejos , inclinarenti Venire ad se omnes permittuns, a diunt omnes, blandh omnibus respondent. Inde tantus eorum in subditis amor , ut subesse illis gloriosum arbitrentur, Certo jucundum Consideremus igitur eorum
Rudolphus J. Imp. omnibus patebat, Semel cum frequens admodum populi ad aulam concursus esset , in ipse e senestri prospectans , submoveri tenuioris fortunae quosdam, a satellitibus videret, exclamavit, sed non sine stomacho , Per Deum, finita homini ad meum,ira. Non mim ideo ad imperium vocatui sum , ut in arcula includar. Adeo neminem Ipse rejiciebat , ιlliturna eum adeumsi adimebatur Lips. l. L. mon.
, Eiusdem animi fuit Frideri nis III. Caesar, qui ultro ad se cujuscunq; ordinis homines evocabat, blandius cum infimis agebat, dos perterritos majestatis aspectu animadverteret,antinum addebat, ipseque eredis interrogabat.Frequenter auten ore solobat, 3 opam
489쪽
oportere Imperatorem auditu sepe non audire,
is Usu sapa non videre. Praestat hoc prudens simulatio, quae nec virtutem deserit, nec consilia arcana detegit. In profundo regnantis animus est De Roo.Cuspin.d alii.
Nemo affabilior faciliorque Maximiliano I. Caesare. Haec omnium est confesto Tenuissimae sortis hominibus sui co piam libenter faciebat. Quod si quandoque majestatis reverentia perturbarentur, deambulabat cum iis, ut, quae conceperant, proferre possent, vulgaria quaedam familiariaque interrogando, iniciebat , ut sui tandem compotes, quae vellent, praesenti animo exponerent. Ubi audierat , dato humanissime responso , laetos a se dimittebat. Non opus plura ipse dicere solebat Firiles subditos, semperiatos e Prin-eipi Eo pactu discedere debere. Bqrb. in apol.
At vero Ferdinandus Imp. hac virtute vere se Austriacum ostendit. Certa hora quotidie conditionis omnis homine , sereno iacato vulpii audiebat, iis sine fastidio clementissime respondebat.
490쪽
Gente Austriaea. Pars III. 439
Semel ministrum a cubiculis, quod sortis infimae mulierem ab aditu arcuisset, graviter objurgavit dicebat enim, se nos ex-eiadimu inopes, o conspectu nostro, qui nobis iam ad divina majastatis tribunal evenisi Meui.
Alia, cum inter venandum , illi libellorum supplicum fascicultis oblatus esset, eundem venationis magistro tradidit, ino- nuitq; ut quae petebantur , colligeret,sibi' que referret. Ille vero cum id se ficere non posse, respondisset , Sinite eri , inquit Caesar, remescribas, qui id possunt. Istud autem sane lepidum , etsi omnino serium Miles quidam annis gravis, multa stipendia confecerat,in militando vitam suam saepius gravis imo discrimini pro eo objecerat. Ut solutionem efflagitaret, ad Caesaris Ferdinandi aulam accessit. Indicatur Caesari ille, quia gravissimis tum
negotiis intentus. Redeat, inquit, alias, rampora oportu nim Tum miser, tantumae iii ri frustra igitur confecer, Verbis duntaxat tribus abserere Liribus verbis Cas rem a res dare ιννε est, ne astimanda amporis iacti tantisti. Renunciatur Ferdinando a Veniat, inquit, sed ea lege, ut tria tantum verba depromat Ρω-