Tractatus de beneficiis ecclesiasticis Caroli Gagliardi 1 Caroli Gagliardi

61쪽

52 Dosatam, tiά plena habetur in Deoia. ro M. eoram Emer

IX. Ex praemissis igitur ii liuido palel potestatem Collegialas

origendi usque ad ann. I 62 a. penes Dioecesanos Episcopos fuisse: ex eo tempore vero usque ad praesens Sedi Apostolicae omnino illam reservari. X. Quod autem spectat ad probationes status collegialis Εeelesiae plura Mic animadvertenda censemus. XI. Nimirum eum possessio in jure sit factum non minus re io, ne ipse titulus: factum externum, et continuum, quod jus adquisitum demonstrat, idcirco ne dominia sint incerta, ul- qua sinis esset litium, logos civiles latae suerunt, quae ad praescriptionem perlinent, tamquam remedium ad civium jura tuenda necessarium. Itaque eamdem vim praescriptioni illast tribuunt, quam aperte reclamant transactiones, et res judic lae : υι sunt judisse treminata, transaetisne eomposita, Mnsioris temporis silentio inita fr). Unde cum possessor pnei sice, et publice praerogativis suo juri adnexis tempore a lege ad praeseriptionem iudueendam dosinito utitur, litulos pili ho re non cogitur, qui ob temporis diuturnitatem, rerumque vicissitudines sorsan perierint. XlI. Jamvero in Collegialis riclesiis centenariam praescriptionem Canones requirunt, quo diutissimo temporis intervallo Pe Apostolicae adsensum praesumunt. Ad rem Card. Petra in Cominentariis ad Pontificias Constitutiones: praescr*tis, is quil, validitatem ereetionis inducis per spatium centum annorum . et comenδυδ Papae praesumitur, si fuerit in alam Coliegsalitatis salum impii Io, Ginest contrarium declar svr : eae anteeMenti enim amiti collegialitatis praesumitur. eonis alio: in L. aice possi sis C. de probat. sa) cui proprie, aptisque verbis respondet Lolterius s31, et Bolaquoque adhaesit M. uuamobrem ecclesiasticas sanctiones dein

lectu tituli erectionis probationes suppletorias exhibendas esse deeernunt, quibus Ecclesiae collegialitas eruatur. uti expresse 1ὶ L. a M. R de verbor. aiynis. et commentar. constit. VII. Innocent. IV. n. 13. 3ὶ De Re Benefletaria Lib. I. quaest. IL n. 52.

Decis. die XXVI. Juvii iros. eoram Molinea Conusto.

62쪽

oonstituit Ianoeentius III si). Ηine eadem Rota dio XXVII. Iunii IIo l. censuit: de sente etiam fundusione, eι pristisio ast tolico, Mindinis, et conjecturis satis manifeata, potest Colle assius sa). XIII. Denique polissima indicia heio reserra duxi, quibus Ε elesias collegialitas juxta canones struatur. Ei I. ex immemorabili existimatione Collegiali latis iunetis enuncialim antiquis 3M. 2. Ex Apostolicis Lilleris ad Eeelesiarum collegialium Canonicos directis I).

mat ipsius Ecclesiae: quippo quod Capitulis, si Col legi isadprobatis, ut observat Gongalea 6)dicet tantum do illa ali ad sa-ciendam pubblicam fidem 4. Ex communi area, et massa s7ὶ, 5. Ex convocatione 4 ilularium de mandato Canoni ei principalis Dignitalis illorum Capitis. et congregationibus capitulari,

6. Εx elections, vel collations canonicatus saeta per Capitulum, ei canonicos ad rem congregatos s9ὶ.

li in choro . si toti in Capitulo laeta per Canonicos capitulariter congregatos si o).8. Ex juramento dato a beneficiariis do servandis constit lionibus, statutis, et consuetudinibus ipsius Ecclesiae s r I). 1ὶ Iu cap. Postulasti de IureF.

4' cap. Statutum do Rescriptis in VI

63쪽

s. Ex vonditionibus, loea limibus, aliisque coniraelibus o pitulariter initis si . Io. Ex Animarum cura, quae sit penes Capitulum, licet habitu tantum sal. Ir. Ex aelibus S. Visitationis, in quibus a Dioreesano Episcopo Ecclesia Collogialis dieatur 3).XlV. Itaque ex praedictis. aliisquo sufficientibus conjecturis Ecclesia existimari debet Collegiala, licet de pius landalione, es privilegio non constet, ut etiam censuit Sacra Riluum Congregalio ta .

quod in Iure minime praescribatur, ut indicia, et conjecturae, quas exposuimus simul concurrant in eadem Eeclesia, ut collingialibus gaudeat praerogativis. sed aliquas ei inesse satis erit', juxta decisionem S. Rotae Sin, ex quibus illius status argui possit. 1 AP. IV. De uniona bene orum.

I. Per unionem erecta leneficia mutantur, augentur, deminuumtur, δυνrimuntur. II. Unio seu ad vitam, seu temporanea intuitu personarum omnino tetua.

IV. Quae rei aeque mine alia, vel accessoria est. U. aeque principalia conservaι singulis benesciis unitis statum

suum.

VI. Sed accessoria eaesinguis, ac sumri ι statum unitia, et aIteri subjicit. VII. cathedrales Ecclesiae unire Sedes Apostolica solummodo Fotest, ac solet ea in re volunta rem Regis requirere. VIII. Beneseia uero cujusque dioecesia pro ius ut Episeopus i r Rota par. 16. recent. 9. decis. 96O. n. 5. αὶ Loller. quaest. 14. n. 93. 3ὶ Rota dedis. 48 a. coram Ludovisio. 4M S. congregati Rit. in una caputaquens. 16. Januar. 162o. Rota deeis. 584. n. a. par. . div.

64쪽

uniat: inferiores praelati, et ordinarii Loorumpotestate unien-H destituuntur. IX. Qua nihilominus potitur cvitulum Sede vaeaute sine Porse3sorum praejudicio. X. Reservata, vel assecla,vel devoluta nil Summum Ponti emob Ordinarii negligentiam benescia non potest 'Discopustinire jure ordinario, et senerali. XL. Sed parochialibus primum Ecclesiis egenis, ut Episeo .vniat eliam assem, et referratia, jure speciali cautum e3ι. XII. Seeundo in fanorem Seminarii. XIII. Post vacationem vero, necnon fietas, continuaeque r servotioni ob ala bene is Ponti ea vetarunt Seminariotiniri. XIV. benedictus XIV. unionem nonnisi posι nonam Maeam in subsidium permisit pro Seminariis. XV. Regni Aev. mores a Seminarii laeta,et unione non eae uuι mensas Episcopalea, Cuitula, et bene is liberae collationis. XVI. Unionem nulla restinatio et provisio impedit eae Tridantino, cui lamen Summus Ponti ae in Fraaei derogare solet. XVII. In Cathedralibus et Collegialis mytynibus seis Opicum consensu Casituli possunt praebendis tenuibus bene ia simplieia etiam unire. XVIII. Ex oniatir ea in re decretum Tridentinum. XIX. canonico Poenstentiario maeben primo vacasura uniri debet. XX. Aecnon canoniso Theologo. XXI. Benedictus XIII. uisique Canoniso υι praebenda primo

vacatura constituatur, iterum sanaeit.

XXII. Unius dioecesis beneficia cum illis alterius tinire non licet. XXIII. Nee padioehiales Eeclesias monasteriis, abbatiis, Guι praebendis.

XXIV. Aeo beneseia liberae collationis bene iis de Drepa

tronatus, nec vicissim haec illis gias consensu Patronorum. V. Uniones Aseostolica etiam auctoritate factae nonnisi ei Dyitimis caussis coram ordinario rite ostensis,nocatisque vo candis a robantur. XXVI. Antiquas tiniones in favorem Ecclesiamι uris trina-ιus Potestas laica tuetur. XXVII. Reyula Caneellariae praescribit in unionibus e regin. sionem certi valoris, litterasque pontificias committi adpar-Ies vocatis vocandis.

XXVIII. Alia resula uniones a Pom defune o factas, e eotum

65쪽

XXIX. Mae praee uae quaessionea in ea sis unionum emisara

solent.

XXX. Quaestiones de unionum residuale,aut nullitate eae adiu eus remum, et legibus eonymis de tendae. XXXI. Ob necessitatem, xel utilualem Melesiae tantum unioeanonibus permittitur. XXXII. Quorum interest, ιι omnes vocandi, et audiandi. AXXIII. Taesta veritas, vel eaeposita Duitas enervat vim

tinionis.

XXXIV. Ante unionem, vel ellus ericusionem citandi audiensi sunt Patroni, possessores bene torum. Capitulum, MI DE- utati pro Seminario, omnesque generatim interesse habentes. XXXV. Cathedralium unio post maturam res diaeuasionem facta nullas fere quaestiones patitur. XXXVI. Meus ante quam t. XXXVII. In dissolmenda tinione eae sesae leges, et eo sitiones

Jere tiauveniunt.

I. Erecta beneficia non semel mutationem, augmentum, d minutionem . aut suppressionem unione canonica sortiuntur: quam Robussus desinit esse annoxionem boneficiorum, seu Ecclesiarum ab Episcopo vel alio Superiore sactam si). II. Olim fieri solebat saepius contemplatione alicujus persinnae ad ejus vitam duratura, quae ideo per illius mortem expirans, appellabatur unio temporanea, seu personalis. Sed eam improbant sacri canones sa). Synodus etiam Tridentina sancivitne plura bene licia incompat bilin per viam unonis ad victam reciperentur, aut retinerentur 3). Quoi iam docente Fagna notinis ad vitam non eat proprie uni, sed magis quaedam PGLIsam dispensatio prohibitae pluralitatis 4).lli. Vera unio perpetua, et realis est, quae sit contems llone Ecclesiae ob caussam publicae utilitatis, vel necessitatis

1 Robussi in praae. benes par. I. tit. de unionibus. . . et) Cone. Toletanum XII. in can. tinio 3. C. Io. qu. 3, eon , stiluil, ut Amres Ecclesiae uni nequaquam committantu Presbytero: quia solus per totas Ecelesias nec ossicium valet persolvere, nee populis saeerdotali jure occurrere, sed nec rebus earum Z necessariam curam i endere.

66쪽

Iosthabito respectu personarum, eaque lege, ut in perpetuum

gret.

IV. Dividitur in o salem, seu aeque priscipalem, et Seresium,Seu inaequalem, quam gub elisam vel acceδδο amn cupant. Alterutra earum species ex lenore decreti, et .bullarum unionis inspicienda est: et ubi haec deperiverint, ex observa tis, et usii rerum, qua vetusto , qua recentiori, quae suam ut essectus caussam plerumque indicant.

V . Socialia, amu aeque principalis unio suum cuique Eeclosiae primaevum statum, dignitatem. jurisdictionem, Omniaque jura clim singulis honoribus, et oneribus introgra, et immola comservat: perinde ae si essent duae revera Εeclesiae sub unius rogimine titularis beneficiarii, seu reeloris. Haec sere numquam usurpatur in beneficiis inferioribus. At in Ecclesiis Cathedralibus non raro occurrit frin, quarum unaquaeque, ut ante unionem , sic suo subest Metropolitano post unionem set . In collationibus ideirco, atque impetrationibus utraque debet nominatim

exprimi. VI. Servilis vere, seu aee 3orsa, seu aubjectica, in bene-eiis inferioribus frequentior, nomen ac statum unius. Vel plurium benesciorum destruons. et immulans alteri Ecclesiae, anthenescio iam quam superiori et principali adeo subjectat Ecclesiam unitam velut inferiorem, et accessoriam, ut haec lalem SO illa unionem nullas relineat prioris stalus praerogativas: sedessiciatur membrum, seu praedium, seu pars altersus, litulumque simul, et naturam amillat suam , manentibus lanium

oneribus , et proventibus 3). Adsumit autem illius, cui t) Inflante Carolo Utriusq. Sie. Rogo Benedi eius XIV. Collegiatam Eeelesiam Τerlitii in cathedralem primo erexit, eamque continuo uniit aeque principaliter eum Episeopali Flaetosi a Iuvenae ii hae lege, ut una alteri subjecta nulli modo foret, sod ambae conu thedrales per se consisterent ex aequo. Id liquet ex const. tinia senitus X lv, seu ponti se iis bullis subpum bio dalis 26. Nov. 749, et impressis Io. III. Bullarii ejusdem Ponti sieis, ubi formam licia hujusce unionis inspicere. α) Ex traditis a Fagnano in e . notiti I. ne Rede vacante. 3) Idem Benedicius XIV. petitionibus Caroli Emmanuelis Saris. diniae Regis indulgensCalliedralem Ecclesiam proxit in oppido Pi narolii Prou. Taurinensis, in quo Abbas S. Mariae Ord. Cister- '

67쪽

unita est, nomen, ipsiusque privilegiis gaudet, et usibus saeo usurmai si). Al jura propria non amittit, quae ad Ecclesiam

principalem, cui est unita, transseruntur sa). dii emadmodum nec jura. quae diversis dioecesanis debentur, unio isthaeo minuit .

nec laedi l. , nec mutat 3j. Tertiam speciem addit Emmanuel Gonetalea M, qua duae nimirum Εoclesiae ita in unum veluti

corpus commiscentur, et coalescunt, ut una ex duabus fiat. Sed hanc ipsam ab altera specie unionis accessoriae ac subiectivaopulo nil differre. Il. Cathedrales Ecelesias insimul unire potest Summus dumtaxat Pontifex plenaria, qua pollet potestate in universi orbis Ecclesiis s5ὶ: quemadmodum Rex duas provincias, plurave regna potest in unu in redigere 6). Discretio autem potestalis spiritua- ciens. iurisdictionem quasi episeopalem habebat, Sedemque Episeopalem statuens in Collegiata Ecclesia S. Donali ejusdem Oppidi, huic alteram S. Maurilii collegialem D:elesiam submisit, Et subjectiva unione adpexuit: cons. in sacrosaneta 66, quam dedit 23. Dec. I 748, tom. II. Bullar. x in Alex. IlI. in cap. recolentes 3. de statu monachorum. 2 B. Gregor. H. in cap. quia monasterium R. de relig. domib. 3ὶ Ηοnor. ill . in cap. sua nobis 9, etsis. de confirm. utili. Monasterium in lando Marciano Dioecesis Nucerinae in Campania silum, quod hostilitas Longobardorum ita desolavit tunditus, ut

ne unus inibi monachus superfuisset; B. Gregorius M. Monasterio Surrentivo ea 4 ego univit eum omnibus bonis, et actionibus ipsius,' et Abbati Agapito utriusque regimen demandavit, ut sua cuique jura Surrentino, et Nucerino Episcopis inviolata servaremur, in eoque idei reo non Surrenti, sed Nuceriae Praesul iurisdictionem dioecesanam haberet, caR. ne rebus a. de relig. domib. consera lex. III. decretalem in caP. cum saeculum Id. de jurep. 4ὶ Gonetalea in cap. sicut unire 8 de eaceas. praelat. , ubi laudat cap. recolentea 3. de itat. monach. ει cap. cum dilecιus 6.

de his, quiae vi.

5) S. Greg. M. em et temporis 44, eι can. postquam 45. C.

6) Nov. VIII; ei XXIV. Imperiali auctoritate non semel civitates, populique diversi coaluerunt in unum, sicut Albani, et Romani apud Livium: do quibus ita canit Ovid. fastor. lib. VI. Haec ubi narravit, Tacitum, fortemque Quirinum Binaque eum populis reyna coisse εuis.

68쪽

lis a temporali jure divino constituta postulat, ut epis pales sedes, Ecclesiaequs Cathedrales mundanis provinciarum, et civitatum mulationibus, quae temporali Regum pstes late sunt, minime subjaestant si . Verum consuevit Sedes Apostolica v luntati Regum, et principum saecularium obsecundare quum iuerigendis novis, tum uniendis, sejungendisve antiquis Cathedr libus Ecclesiis set). Legato autem a laleto nequaquam licebit duos episcopatus insimul unire, nee unum in duos vice versa discindero sine mandato speciali Sedis Apostolicae: quamvis ei

ponit scias vicos Papa generatim mandaverit s3j. IIII. Sisuti unire Episcopatus, atque potestati gubseres alienae, ad Summum Ponti Oem pertinere dignoscitum ita Episeopi est Meleriarum auae Dioeeesia unio, et εubjectis earum, Coelestinus III rescripsit 4). duoniam plenam oblinet dispositionem EpiscopusEcclesiarum omnium suae Dioecesis 5j. Sed ut Episeopi dispositio sit legitima, conseasus est Capitulim lare eommuni socίOs , oenerosque recePto Ima nomen juneIta Iunius, inquit, hubes. i) Nieol. I. in ean. Dye I eralorum I. disι. Io. Mec S.Inno centium Ι. reseripsisse ad Alexandrum Anti henum Episcopum tradit. Miscitaris, utrum dixisse imperiali judicio provinciis, ut duae metro ole sant, sis duo metropolitani Episcosi δεδεμιnominari β Non nisum esι ad mobilitatem necessitatum humanarum Dei Ecclesiam commutara, honoresque, aut divisiones PerPe-ιi, quas pro suis caussis faciendas dueteris I erator. . . Ecce quemadmodum imperiati judicio verbis suis Nicolaus inquit, non possunt ecclesiastica jura dissolui. a) Innocentius III. in cap. r. ne sede vacante aliquid innovetur, collaudat Regis postulationem pro dissolvenda unione Eeclesiae Glastoniensis eum Bathonielisi, quam suus seeerat praedecessor. Ecclesiam Tertilii hoe in Regno ereelam in Cathedralem a Benedicto XIV. praevia Regis caroli postulatione, aliamquePi. narolii in provincia Taurinensi ad petionem Sardininiae Regis, . eum uuione congrua altorius Eeclesiae paullo superius dictum eli. 3ὶ Innoe. Ill. in eap. quod translationem 4. de osse. legasi. 43 Coelestin. III. in cap. sicut unire8. de eaeess. Praelator. 5) Innoe. IlI. in cap. nisi specialis 3, eι cap. quod translationem 4. de osse. legati. consonat apocrypha ep. Anacleti in Cian. una aesue I 5. C. 3. qu. 6

69쪽

6Ο sui requirendus si iure communi. et ordinario: meus ubi Te

donlina Synodus,vel Sedes Apostolica specialim nonnullas uni num species mandat Episcopis, posthabito etiam capituli eo sensu. Inferiores nulem praelati, et Abbales, quamvis ordinariam habeant iurisdictionem, nequeunt beneficia unire. Nam Coelestinus III. quum rescripsisset facultatem Husmodi ad Episcopos pertinere: sano videtur 0rdinarios locorum Episcopis inferiores exclusisse set j. Quare consentiensibus Abbalibus Episseopus dioecesanus unionem conficiet in casibus jure permi sis s3J: nisi praeseriptio longaeva talem Abbalibus potestalem quastsivisset, quoniam jura ejusmodi episcopalia preseribi non prohibent sacri canones si . Vicario Episeopi nee etiam lidebit sine mandato speciali uniones beneficiorum consieere 5ὶ . quia exceptas insimul cum jure conserendi. IX. Sed Cupitulum Episcopali sede vacante valet unionem conscere, et comprobare: propterea quod ea pertinet ad Epire palem non ordinem, sed jurisdictionem. Potestas autem jurisdictionis ad Capitulum, seu Capitularem Vicarium tota pertransit ex communi Doctorum sontentia s6): dummodo nil dotrahat ipsa

juribus episcopalibus s7). Quo igitur jure nequit Capitulum conferro lieno seia ad liberam solius Episcopi collationem spectantia s8ὶ, eodem prohibesur per viam unionis disponere de inibbus beneficiis, jura Episcopalia tunc diminuentis q).

t Ιon enitus III. in ea . pastoralia VII. de donat. etem tua nuper VIII. de his, quae sunt a Praelas. sine cons. cviι-

70쪽

X. Εpiseopum iuro ordinario non posse reservata, ci assecla Sedi Apostolicae beneficia unire, praeterquam in nonnullis c sibus mox odissorendis, jam liquet. Sed ea ipsum posis unire beneficia suae Dioecesis, dummodo non sint exempla, quorum eollatio ob suam negligentiam esset devoIula ad Papam, censet Barbosa I): ea innixus ratione,quod aliud sit jus devolutionis a juro unionis. Desolutio enim refertur ad illulum impediens, ne Episcopus titulum,seu perpetuam beneficii devoluti ad intubal rationem conlatre valeat: tinia autem respicii proprietatem. seu originariam, directamque Episcopi potestatem super omnibus suae Dioecesis beneficiis. Propterea negligentiae poenam nouextendi a casu devolutionis ad easum unionis opinatur. At S. Congregatio concilii contra censuit Episcopo jus non emo devoluta ad Sedem Apostoli eam beneficia uniendi, tamquam assecla et reservata in ipso unionis tempore set).

XI. Ex Tridentino autem deerolo possum Episeopi etiam tamquam Seria Apostolicae delegavit Daeta formam juria, εὐne tamen praejudicio obtinentium, facere. tinsenes perpetuas quammeumque Moisaiarum parochiasium,et baptismalium, vi aliis tim bene resorum curatorum, vel non curatorum eum euralia propter earum paupertiatem, vi in oeseris casibus a jure permissis: etiamai Getae Ecclesiae, vel benesosa essent generaliter vel vecialiter reservata, aut qualite eumque -- feeta. Quae tiniones etiam non poδ3int remeari. nec quoquo modo infringivigore eo cramque provisionis,etiam eae cati sa resignationis,vel derogationis plebs aulein offerat inopi Eeelosiae parochiali congruam dolem vel necessarias ad eam restaurandam impensas:tunc non licebit Episcopo ex pauperialis caussa ipsam alteri parochiae unire, sed tempus indicero suta

ciens ,in quo promissa possit plebs adimplere 4M.Εl ubi plebs unimi, in

ni adversetur probabilem caussam exponens, audienda est: quuα - 1 Barbosa lib. V. Dr. eoeles. cap. I 6. num. 3I. a) S. Congr. cone. in Sulmonensi I 3. Iunii Iair, apud m-

garit. to . R. in conm. ad Rey. II. Cancell. num. Illa, ex plu- .rium DD. sententia. 3ὶ Teid. in cap. ut etiam 5. aess. BI. de reform.