Dissertatio de numis monetariorum veterum culpa vitiosis ...

41쪽

si qui sunt praeterea. Pertinere huc potest numus ille, olim orisDni Foucauit, nunc Parmensis Cimelia*m

archii, in quo ipse R. P. Harduinus fate-z tur vitiose insculptum fuisse CONMAX-iuia ANTINUS. Ita in Constantini numo R. . Cham illarii Aa in T. pro B R P.

NAT. Bono Reipublica Nato , deprehensum est. Plura id genus, ad quartum potissi-ixum Augustorum saeculum spectantia , vel antea sub Claudio Gothico , ac Tyrannis etiam occurentia errata, negligenda censet Jobertus Instrucrion. 8. Ce sent des monstres , don it ne faut faire des miractes , seu quoi i ne faut amat rien tabli , car quoi que cela Ue eche pas, que ea medaille ne sei an-rique, et en diminue notablemen Ie prix. Monis stra haec sunt, e quibus elicienda non hunt prodigiar neque super his unquam fundamentis quidquam'abilire oportet. Licet eviim, quo minus antinuus habeatur numus, ea vitia non Unt , ejusdem tamen de pretio multum detrabunt. Ejuscemodi monis

strosum Cimelli nostrinumum aeneum parvi moduri

42쪽

moduli, quid sibi vellet, frustra fili, cum indagassem , ita habet r

Haud multo minori literarum perturbatione insignem numum refert octissimus P. Jobertas Instruct. XI. in cujus Versa parte ita habetur.

Ex qua Epigraphe precationem integram elicere tentavit R. P. Harduinus, incredibili ingenio.

CAPUT III.

De inscriptionibus inusitata forma insculptis, quae

vitio non sunt. Or Ossent nonnulla, ab antiquis sculpto

hq ribus num orum formis inserta, Vitio f scripta videri Tironibus, quibus orthoianis graphiae Veteris ratio non satis perspectatatur est Cavendum certe incipientibus, ne, lim quae praeter solitum scripta legerint , e- ustioribus praesertim in monetis , illico τυποχαρπιι ων lapsus arbitrentur usta quippe , quae serius recte hoc modo, alio item olim recte scribebantur Valent huc etiam , quae dudum monuit octissimus Romanorum Tercntius Varro Lib. IV. de

43쪽

Lingua Lat. Quoniam verborum novorum, ,eterum discordia omnis in consuetudine communi quot modis literarum comutatio Isacta, qui animadverterit, scrutari facilius origines parietur verborum. Reperiet enim us commutata, ut insuperioribus libris en i maxime propter bis quaternas causas Li-erarum enim fit demptione, aut additione , pro-

iter earum artationem, aut commutationem, item

,llabarum productionem Oc. Hos aliter usurpa- os aliis temporibust scribendi modos, qui- Iu Silam e re numaria exemplis illustrabo.

Additione itera insignia sunt illa in fa- viii niliarum numis r ΑΑLA VI IRTVS. EELIX. pro VALA VIRTUS FELIX uperfluam hic vocalem nemo suspicetur

ed Quintilianum audiat L Lib. I. Cap. s. qui vocales junguntur, aut unam longam faciunt, veteres scripsere, qui geminatione earum, zelut

pice , utebantur. longam syllabam etiam angiori charactere expressam in Augusti

,djectionem literae haec etiam prae inferunt,etustate excusandares ΑXSIVS MAGVMUS. ALEXSANDREA. Nam&Tabu- e Graecae vetustissimae proferuntur ab Eruitissimis Viris, Sponio,&Naffeto,in quibusnte literam usitatam, eius loco, vadis ibitum legitur, ut: ΣENOΦΙΛΟΣ. pro ENOΦΙΛΟΣ. quod latini imitati fuisse virntur, retento Graeco characterem neu alii CH. ponendi essent ante S. Dein-

FO RIVS FOVLVIVS pro FURIUS,

44쪽

RIVS FVLVIVS similia sunt: ID MART. Idibus Martiis LEIBERTAS PRE VERNVM. SERVE ILIUS PLEBEI DE PARTHEIS PREIMVS. de quibus ita

Quiritilianas Lib. I. cap. I 2. Diutius durarit, ιEL jungendis eadem ratione, qua Graecis EL uterentur. Pariter in Graecorum numis, a tina nomina, quae l. longum complectuntur, jam per Ei jam per I scripta extant: ANI GNINOC WANIGNEINOC NIKO- ΠΟΛΙΤΩN. NIKOΠΟΛEITΩN. Atque alia eius generis. Sub Demptionis specimen offerunt prisca illa: SI DI V. desiderata litet S. PREI VERNUM CAPTU pro CAPTUM. Scin medio vocabulo PlLIPVS unico P medio, cum alias duplici scribatur et I LiPPVS. vel PHILIPPUS Nam aspirationem H ubi praeter solitum omissam quis

viderit, sculptorem erroris Continuo arguere non debet. Ita praeter το PILIPPUS.

reperiuntur TRIVMPUS VIS ADU S. GRACCUS pro TRIVMPHUS HYPSAEUS GRACCHUS. De his Quintilisnus Lib. L cap. . ita docet L Apud nos potest: quaers an inscripto sit vitium, si H literas, non

nota cujus quidem ratio nititua cui temporibus est saepius Parci si me ea vereres usi . Iiam in voca hlibus, cum Edos, Irιosque dicebant. Diu deinde ii reservatum , ne consonanribus aspiraretur incliGraccis, O Triumpis Erupit re P tempore

45쪽

adhuc quibusdam inscriptionibus maneant. Quod Grammatici Veteris testimonium illa etiam eXcusat, in M. Antonii numis CHORTIS.

SPECULATORVM. CHORTIVM.

PRAETORIARUM. cum enim Varrone teste, ora diceretur, quod deinde Cohors dictum ex Antonii tempore o Cor , cum aspiratione, Chors scribi solitum fui ias videtur in Gallieni porro numis COOR. PRAE T. VI. P. VI. F. cibors praetoria sextum pia, siextum felix , affectat lo quaedam antiquitatis est , si ex proposito aspirationem omisit sculptor aut si loco CORS. per duo . longam exprimere voluit. Neque vero in Graecis numis vllios Assime scriptura, cum haec latinis usitata, aspi ra;iο- rationis notam , graecis vocabulis prae- η igitur cha-Nam eadem haec notam, graecis o re rabulis' longum, id est duo Ε brevia va- ebat , olim etiam sic scripta , quorum auo m. haec eadem inquam litera

Iτα, apud veteres graecos aspirationis vim btinuit, eandemque ad latinos, una cumhrma characteris Η, transtulit. id per picue ex Athenaeo discimus, qui lib. IX. ita a ab et 'Ohu , est καὶ ια Φου Η ο μου τυ-

46쪽

quocιrca etiam Romani aspirati οwnibus vocabulis το H praescribunt.

Recte igitur more prisco in numis hahetur: HIM EPA. pro υ-α. YSAC. pro

Yψας ΗΙΠΠONIm pro 'Iππονικων. Et in Ephesino Helvii Pertinacis nurno, quem e Cimelio D. Begon. R. P. Harduinus siningulariter ob hanc etiam literae Η. notam produxit, legitur: Π ΗΕΛΥ. EPTIN. Πήδειος Ελουιος Πεντινα Lapidem item antiquum,horum testem,cAe mmusΛ ius Epist. XIX. lib. Galliae Antiq. quaedamselecta producit. Sunt etiam,qui notam H in duas olim sectam uis e putent, nempe quam rum prior asperi, lanis altera spiritus va

lud Δίγαμαί, quod Claudius Augustus

Latinae orthographiae pro V consonante intulit pro aspirationis charactere usurpatum olim fuisse, apud Victorinum habetur, ut qάμιαξα pro μαξα. Et apud Priscianum pro spiritu leni in Tripode elophis Byzantium allato ΔΗMOΦOgΩN. Q A DA Oli N. pro ΔΗΜΟΦΟΩN. ΛΑΟ-

zm num Pompeiae familiae legitur. . Ommu

47쪽

rationis diversae superant species, quae sera omnes, o soni simi ritudinem factae,in usu tum fortasse receptae, excusationem a vi ctio merentur : Contui. utatio haec in Oiscalibus, consonantibus locum habuit, in latinis juxta , a Graecis numis O spicua. Excusari a sculptoris lapsu an hac ra-ltione possit numisma seu uers, e argento puro, mus ei nostri, in inculo rclinquo.

ublius Septimius Geta Pius Augustus Britannuus. aput Laureatum Getae.

FED EXERC. R. P. III. COS. II.

edes exercituum, Tribunitia potestate tertium. nini iterum. Mulier velata stans utraque a an signum militare attinet , tertium sionum a sinistrum latus humi uelixum. Frequentissima haec epigraphe, tam per Ma

IDES scripta deprehenditur, non FEDES. βμ ade et ab Orthographiae vitio pulgarita

48쪽

sculptor posset, ab affectata quadam vetuia statis imitatione non potest. Siquidem erant Voces quaepiam cleribus, quas per alii, alii per I voealem exararent. Ita GENET X. in veteribus numis legitur, quod subinde GENITRIX scriptum

est. Quintilianus rursum haec comprobat: Lib. I. cap. I a Bere nunc E litera , termina- musa a veterum comicorum adhuc libris invenio. Heri ad me venit, o c. Et haeret etiamnum

in Italico idlomate haec pronuntiatio me, ex vocabulo des, quod fortasse olim litera E scriptum , aut ejusdem sono, praesertim a labe nunciatum fuit ouando etiamnum E clausum Itali Galli praesertim, quasi cum I permixtum efferunt.

Veniam praeterea utcunque merentur

ista AETRUSCVS pro ETRUSCUS. similia alia , praesertim dum graecis literis scripta sunt AITPΩCΚΙΛΛΑΝ. pro ETPOΥCΚΙΛΛΑN. ubi pariter a pro Orpositum , ad dialectum Doricam confugere potest uti Milla AMYMTA pro AMYNTA AHOMONIATAN pro ΑΠΟΛΛONIA-ΤΩN ejusdem dialecti beneficio ab erratis eximuntur. Latini vetetes, quod omnes norunt,

is pes loco, posuere Num haec iaferunt i DIVOS IVLIOS AEGYPTOS.PHi LlPPOS DEO VOLCANO. alia

Ouintilianus Lib. I. cap. s. his assinia profert Quid O atque V. permutata snvicem, ut Hecoba,

49쪽

ct 4vurix, CuIchides, fulixena ' Idem cap. I a. de Orthogr. Cervom ct servom scribi O, Hli reris.' iiivilia in Graecis occurrere identur EΛINONTIΩN. pro ΣΕΛINOTNTIΩΝ. item O NI IDN Alias etiam vocaleso soni similitudinem in Graecis numis commutatas deprehendere est ALPIΠΤΟΙ. pro AIΓΥΓITOT in Antonii, Cleopatrael numo nostri Mus ei. BI PITIΩN. IPAKOLΣION. In quibus I loco 'insculptum est. In Atheniensium numis ΑΘΕ, ΑΘΗ in The- banorum ΕΒΗ, & ΘΗΒΗ reperitur, quod ipsum argumento est , praeter caetera, olvi sono literae . longo prolatum fuisse. Pari ratione in aere veteri ANTONIO C. pro ANTONIs C. NεOΚOpΩN. pro EΩΚOPΩN. quin, NEOXOPΩ legere est quod postremum tamen vitiis accenseri

mallem. Consonantium porro commutatio, fa cius

cta in aere Veteri, antiquae orthographiae, μ' soni similitudine itidem excusatur a via Iliatio. FORTUNA OPSEQUENS . pro alii OBSEQUENS uti&in marmoribus, quae subro deprehendit Erudissimus Spanhemius AP gμ 'SENS OPSIDES. videntur purgari posse a

Viti notam cavente etiam Quintiliano lib. Lcap. II. Sed B quoque in aliorum Ioeum dedimus aliquando, unde Byrrhus, ct Brues Et cap. 9. Nam cicero Canopi, arus exercitum dicit, ipsi Canobon vocant ' Permutatae igitur sunt B, P.

Pari rationem loco G positum damnare a non

50쪽

hon ausim O C Vimus S pro GVL-NlVS cum ipse Quintilianus in simili du-hit et Lib. i. cap. 9. Nam duos in unico nomine faciebat Barbarisinos Tinca Placentinus , reprehendenι Hortensio credimus , preculam pro pergula dicens, ct immuιatione C pro G uteretur, transmuta ιιone , cum praeponere canucein

Siculi adeo, dum Romanis parebant, elementum C loco sui , inscriptionibus Giae C riuriorum intulerunt uti legimus

Graeci saepe , cum Latina nomina numis insculperent, V consonantem duplici modo reddebant: ΑΛΕPIANOC. ΥΑ-AEPIANOC BUBIOQ- ΥIBIOC porro Graeculi semilatim C. OVA L. HOSTI MES. COVINTUS AUG. Cajus Valens Bostilianus Messus Quintus Augustus. Atque

his assinia plura in Coloniarum numis prae. Cipue occurrunt , quarum artifices Latinae orthographiae exacta peritia nonnun.

quam destitutos fuisse , facile quisque sibi persuadebit Graeca rursum permutata fuisse, constat e numis, haec elementa Z,&Σ. in ἔ