장음표시 사용
1쪽
aS partis the Foundations of Wester Civiligation Preservatio Projeci'
Reproductions may noti made ithout permission hom
2쪽
photocopyi reproductionuo purposos in excessis satruse,' that user mantis liabis for copyriunt infringement. This institutio reservos the riunt to refus to accepi acopyircle is, in iis uosement fulsi limentis inmortiorinoulo involve violationis ins copyrisnt lain.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT
BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM TARC FI
5쪽
6쪽
7쪽
IIerod. II, 3 de Hesiodo et Homero .
duum sors obtulerit, ut hoc mihi proludendi munus deserretur, argumentum elegi, quo pertractando libentius ea provincia defuncturus viderer quam elicius Sentiebam enim a plurimorum V V. I D. de theologia Sophoclea consensu me aliquantum diScedere non quo elegantiora desiderarem, Sed contra locorum, de quibus maxime agitur, accuratam Xplicationem. Praeterea, qui inde a uobhero ' in hac quaestion versati sint, eos necessitudinem theologiae et artis Sophocleae plus justo despexisse putabam; quarum rerum neutram diligenter curare placuit V. D. Adolpho Schoellio ). Sed is librum, quem de vita Sophoclis inscripsit, satius habuit ad publicas res pertinere. Qui autem quid Sophoclos de rebus divinis Senserit, explicaverunt, ab iis n0n 0teram non dissentire, quum aliis in rebus, tum in eo, quod quasi curta Sententia mihi videbatur, quam amplexi illi, e. c. Arn PassoWius ), elcherus ), Dronkius' Sopheciem nonnullis locis tantum non Christianum poetam secerint. Quocirca hoc quidem curans. Ut locos, qui exstant maXime mem0rabiles explicarem deinde ovis imprimis numen, imo maginem, adumbrarem denique in principiis imaginum di inarum quam potui studiosissime VerSarer, memor quidem hoc in genere uberrimae, quae est apud Herodotum, sententiae: e V. D. qui huic argumento operam dederunt, libris modicum trahere potui praesidium;
praeSertim quum l0cos accurato explicare SophocleOS, SuperSedere Oleant. Qualis ratio nuperrime etiam a V. D. Arnolito Passowi,' instituta, adeo incerta videtur ut non Imutilua In tuo jure dubitare possis utrum lilirum de poeta Graeco an de auctore talium sabulariim On- sectunt iii anilibus habeas quales media aetate maxime Francogallos Xeoluis Se conStat. Quod vero attinet ad artis Sophocleae rationem, neque Aristotelis auctorit B Omnibus numeris absoluta iserebatur quem persuasum haberem quae de timore praeter miserie Ordiam tragoediis efficiendo' statuit, ea non necessaria statuere. Ita accidit, ut et fabulae Sophocleae, in quibus jain pridem studioso multum voltitatus ora In denuo essent perlegendae et in artis deorumque ratione, alieno sero praesidi carerent. Jam tuum Vi Sperari OSSit Umquam lare, ut Uetae uniVersa sententis. quam inde ori litot sem, usque ad Gedipuis Coloneum
8쪽
prOSequeretur, ea Sic inveniatur ut extrema cum primis contexi OsSint opora tamen danda videtui'. ut singuli loci quantum fieri potest justo nexu comprehendantur. Quam rem dissicillima ut videtur ita digessisse in locos duos eo satius suit quum muneris Osficiis obstrictonii hi lintiis alior Xantiandus esset. Igitur totam materiam, quam in atram paginarum anguStia coaletare non liceroti quadripartitam distribui. Quaseritur enim in a ' quaestione: I. lualia Sint unima, quae in sabulis Sophocleis inveniuntur; II. Sintne ea aetatis Sophocleae an illius ad quam sabularum argumenta pertinent an alius cujuspiam; III. voluerit no Sophocles sive ista, sive alia numina dearunt imagines, an providentiant. R Dulndo Sejunctam, an quidquid demum esse; Ι praui uni vii luit quo ne ac consilio in sabulis Scribendis numinibus usus sit. Jam et O. luunt Dei I, II, III in unum colligi OSSe videantur, extili tui litisnCap. I. iluul Sophocles de dii aequalium Suae aetati SenSerit, adumbrata nonnullarum fabularum ratione theologica.
g. l. De dental nntur B. g. . DE luuilo in Euripidea. g. . De illis Oph0eleis. ratione maximi ll alii tib sabularum illuui in cyclo Thebano verSantur. Cap. II. de sinitulis tragos illarunt Sophoclearunt illis. R. H. De det tragicis.
g. 2. De historia tragoedias Atticae. g. . De sabularunt Sophoclis quae aetate Di tui runt idei Septem.
Quid Sophocles de iis aequalium suae aetati senserit, cl- umbrata nonnullarum fabularum ratione theologi ea,
enim nihil denique interes Se rati utriun ah n mini lius . in liri : uinu nil quiad Ctum dicatur non dubitaverunt, quin iluae do ilii linnii nihil plainierint. rarum tuum mota hum. tum artibus ingenuis utilitatem ti erre possint haud ni di Oer mi alii quaeram nun se Piri'li ClRnt. diis effici statuerunt: alii denique. Pgante R. ite O l serpetui illis id Rm ΓrDP rim ut hominibus Onfectas non ad homines auctores referri exi Stimaverunt. Hi fluidem. Rhim in deos diSputantes, non solum superstitiones sed tiam publice Ru R epta religio DP Omnes X
stinguere conati Sunt neque vel virtutem vel ingenium. vitam incolumem a diis hominibus petendam esse, Sed haec, AEL modo habeant. a se ipAis habere homines arbitrati Suo
juro omni tempore θεοι appellati sunt. Nihil enim, neque ad Xternas commoditates augendas neque ad persectionem rerum humanaram universam Valere dixerunt, nisi quae suis stantes viribus homines inveniant, a justa ratione profecti. Audacissimi quidem illi et plane tragici homines Ipsam en in rationem, in qua stare Vellent quum a dii habere repudiarent.
quin etiam, si quis fluit iratura in deos Pontialserit. lam ni stare deos vel ipsum dicerent: ratione tamen qui in rim tionem peterent omnibus numeris ab Solutam liaeSerunt ut . Velut inter astra o terram SuSpensi, Summae locum darent mi Seri Cordiae. Quid enim ut exemplo Ul: ir magis tibi nil intuli Prani Dioveat, quan Academici illius quisquis is est. Spectaculum quisluunt R. ludita ili inve ligandi profectus multa eas lue haud aliena in deos disputasset in lino itu nosti linis. Se it ran se iSSe confiteretur ut naturam deorum tolleret quos esse, sibi ex In intra tan PDSAE Xuri dixerat; Oil ut Stenderet quam difficiles res divinae haberent ex- pii Catia S id ilia Dd paucissimis orbis expedire poterat Et quid mirum quod qui illum talia ratio in illi P il lin sena dedit Ecclesiastici 'l qui lio sati intelligerent deo eos quos esse. Cottu Cli illi in unu nran Sihi P. Rnim exuri posse die serpi neutiquam dici deos Romanorum PNO luit igitur dia hilal in illa. tuam tu id se rectissime invenit in Cicerone Creugerus q) eademlliri inuisse Xa limRndet vid tui Bd mi R. tuos Romani. Ciceroni aequales sere probarent. Sed nil tundi lirnil i is R. lirii videntiam lualemcunque. Atqui propter talem rationem, quaei Plist Um Pn distoli B l O tae Graeci lia ullo infra memorandi quod is universam deorum naturam Su tulit. P Cim ill juri mn is laudRnda Sit inceritas utrum Ciceronis an . Sive Diagorae, minus Rimul Bl in deo inve ti ilia et aera pietati l lenisSima in Vulgum daret et aperte non es SP l 'MN. Bllirmni Et: vi Fam DSatensis ibi etiam ludibrio deos haberet. Similem Diagoricael ni P lihil iΝ lihil CBrneades rationem Secutu OSi qui Goyri ρικa ς Ui ερωτθσεσι deorum Iir Vidini iam di ni vel Et inter Oetas urit id es Is enim in Iph. Τaur. Τ ), facinora haud lautia hili dii sala tith ut Atatuit os diva rao hia datiιονων sva κaκον. Unde rationem habens liniti UlRTum D Et ii . luarum illa rem haec cogitationem rei negat ut o plerumque affirmet Dira Biton m. D neget firmationem. Confecerit aliquiS. non ille considerans deos quidem amnino ita Pt Pr imagines suas non esse Euripidem proposuisse esse quidem deos, sed fieri non iraSSe ut Rint mali dii iluae fuit equalium Sententia qua e re Sequeretur poetae aut Porundem deo tum aliam naturam aut alio deo placuisse. t de hoc infra dicetur. Maligno Orte irratit Pi tali re sententiam Aristopliane hominem carpebat cujus sabulas Atheniensibus pernicio Sas tutaret. Et jure luidem. Quid enin magis ad Opiniones de diis confundendas idoneum. luam iliti id iris eis pos sedibu Euripides amovebat sic ut Musarum matrem in Atti a Pi illi,eavit i. se quod sanctissim tim matri deorum numen cum Cereri confusum perturbabat uuid laedere magis religiones potuit quam quod Juppiter non modo justa rationen indum gubPrnarp. sed pilam. Ob id ipSum vitii vituperaretur. dignus esse dicebatur mo-
' In his Laetantii . div. innti II 3.
9쪽
bebant pr0fecto talia dubitationen de opinione Euripidis tollere, Sic ut in Alit, v I hane,
se τους ιδ ας Iaπεπεικεν υκ Lat θεους ' ), Sustulerunt recentioribus. Nam quum Iuppitere Opinione i Opulari S SSet qui cunctas res o suo qualicumque arbitrio adeo moderaretur, ut Vituperare uni nequaquam fas esset quum inter omne conStaret deos aκOD quoque
apparere qui nihil Secius illud negavit is uiui cum attributi Subjecta evertit. Dii enim,
humanitu inVenti niSi conformatione, non sunt ea autem se maxini sunt: seque Prgo litoreSS POSSunt. Re On rniantur. Juocirca nequaqua In Riul'. lirare de diri μ), estus iiii Em Superjacere augendo. Pilue detre et ar quicquam: Sed de libera Si deorum ill inlita ut bene Se habeat quidquid iis attribuitur neque ulliani se proliensis ni in uni lil. lini Dinidatur reprehendere in imaginibus rerum, nisi ea, qua n Sub Stuntu dlSCr Upul si X l tuu Untur: dii autem non est sub Stantia nisi conformatione e quo Conlis itur nilii linillulta in illi, in SSepOSSe niSi quod conformatur ibi auten penitu e xl rimere eorun inlligine, ultitue et On-Sentaneum et DeceSS est ut nillil nini tui salSi continere OSsint, Sed tu mi iri Plitas in in genere cernatur eo ut URm litur imum conformetur. Quodsi hae vel Nunt. Mulliatur. quae de imaginibus deorvi delibantur ea de Substantia eluum Plit, Riri inui l lium Iara lini Cm ab Solutum ovi arbitriuria est anteni. Jovis SubStantiam Ogare, etsi id stl ta undUm Hlim. modo cum alia natura ne potui SSe qui deni lio Stulti l C. Atque illiu In Ondem Sin Sentonii R. qua aestualium deum Supreinum tentavit hoc nunciaret: Dial OR POs statuisse contendit contra Sub Stantia in eoru ui iluaeritur . t ulla tundem Nil Pratum Illi Stantia.
Omni res quae in animo St. n il linibu circumscripta quiliu iit, aliis rebus V juncia Sit, non ineSt. Eam igitur saeuitatem. Hi ejusmodi finibu m animo Circumjacium US. Ut non expliceim', vel cur Sit reS. Vel quas lia ili, Pontineat, Sed imago ejus multi in seminutul'. in sua re pelluceat q), Sentiendi saeuit nimii Bppellanius. Non Plgo Conlpi trulli Milli PDdUSpecie rei. Sed imitati modo, quae placet topter ire uitus. Sive terminution Om. Ulu Eximitati0Iae quo magis tellucebit in ι niuium Pn magis senti Plur CN. lelm l l l 'hi uin MitUSt, In imagine vel, ut it pSa res, Vel ut non it sed hoc solum et lieta iiii Urit Et lint. PCeSSe
imaginibus per lineamenta adumbrandi S unde Dialem liabet ii Oellii illud de illi lilineis dictum ' .
bene autem eorum Sententia qui artes ingenuas pro instrumentis terminationis disponunt ). quippe qua disserant inter Se utilitate ad terminandum. Denique apertum est imaginibus extirimendis imitationem imaginum continere, sic ut ipsis imaginibus rerum. Re igitur quas ProXime memoraVimuS, pellucere possunt in imaginibu Omnes estque in his unitas quaedam
imagini tu in Sub tantinopi non secus atque in sentiendo hujus ipsius rei cum dearum Ulli OI it: it C. In Dulgi nihil liut Elii dearum pSae deae tanto non insunt quantum interest intor ut, ilinii: tan Et peciem Sive pellucendum. Quae igitur sub Stantia Sequitur quidem ex- Si Sion tu ian. lud Vocatur. Inne tamen i rimaui nori SSe, Sed principium contineri essentia vel verborum lati docet. In hac igitur Omne res consistere consentaneum est. Quum Rutem siti ri Ii illium. Di, DP Titio Ii Continua non datur et Continet quaecumque res Omnes continent. Contino Orgo eti: un Speciem. Quoniam autem OnSi Stunt omnia in essentia. Speciem haecli: ibe: it no OSSe S et Circa Omnia et cir a Semet ipSam. Primum quidem circa XSistentiam quam vii C:uit. Inde duae reSSequulitur Altera. X Si Stentiam intelligendam esse essentiam quoad haec speciem habet circa se ipsam Altera, Si eciem eSSMeSSentiam. XSi Stentia Oppositam quae Θgatur. ilia uui gitur de .XSi Ste Iatia. Sed mittamus priorem et videamus de ratione exsistentiae Patet; Lut Uni iluu In Etauitur II OSSenti negata Si V in SSentia quae lucet circa semet ipsam quodlioli nn lilii St. ni Si Sic ut Se conferat QSsentia ad se ipSamu et semet ipsam negare exsistentiam et Ili H Uglialdi NON Ilii Selii et ili Salu referre. Quod, ut in quavis natura perspicuum ita facile
Intelligetur. loci Cuju Slibet di Scil lin: te irincipium cum exsiStentiae notione cogitare velis. Fluunt uitent O illa exSi Stentiae ration res tres. Primi illi idem diisserentiae notitia univerSa. quam continet aequabilitas exsistentiae. iluit: id P Diget in Se Elis It ut Semet ii sani. 4uoad autem se sibi Opponit exsistentia ossicit contradictionem. Juod Si haec Ora Sunt alii aret et disserentiae notionem prodire e Requabili in te. Sive e X EX Si teriti: i. Se referente ad se ipsam neque aequabilitatem eo, quod negat Se iliSaan. Olli stulti etiani jUS τ ιι η ν luculentiorem disterentiae notionem praestare. JaIn ut Sus plane Iide In Titi videtur illarentiae. ExSiStentia enim a se ipsa differens. Ρ:utim Si Secum estuabilis liartim a semet di Stincta, Sive quaSi repercussa XSistentia. At- siue iri Ole ration intelligitur auSSa. io Steriore Consecuti QSSe. lucet caussae notione aequabilitatem et illerentiam reeonciliari. Jam concludendum St. 8Se aliquid in quo eXSi- Stenti: et tota P Secum adaei luata manis estetur. En hoc fluidem Significamus rem veram Sivere II l. id illEC tum adductam. isectum igitur tertium habemus, ab essentia profecti. Quod autem
Sti ei EI luit, et X Si Stid ita eae res, luibus nihil Sit. luam Species circa XSiStentiam accidentia leno tetultur. Dii triι ubi X Si Stentia cogitatur. Speciei opposita facit ut emanent propria. Ita lue ilia ulli in Eli et manifeStetur exsistentia, Secum adaequata primo ille continet acci-dontici nitor i PDliri; Sihi. Hae autem Si V verum flectum necessariam essentiam intelli-ROndR ESSE COII, EI Itali Eum St. Et cauSSRm. Supra demonstratum est contineri exsistentia indistin tione a se Ociani aequabili. )uod Si id ipSum quod necessarium est, ponitur tamquam cauSSa Sui ipsius Secum aequabilis. Substantiam id efficit. Accidentia igitur ne substantiae quidem effecta lacile intelligitur, nihil esse quam fugaces quaedam Substantiae affectiones. ire: i litiun intereunt. Ialia Occuraunt rerum Status ac conditio, in terris quae evanescunti
10쪽
perinile atque ΠΗTSerunt: iluaecumque sensibus, tui in Oprie vocantur non solum sed otia in immana pleraque: leni lue tui ite tu ilici solet, et is intuitus. Contra, substant utili inti lue non OSSe paret e riu definitione. Igitur cleariim Sub Statili: consistit in Iebus iis . tuli in il is sint necossari: iuintil
Substantia rei. Haec stacitur eo, quod inago si iani vi rann rint in at substanti m. Rii petat tri In neXSi Stentiam eoque PSO Sub Stantiam. Nam quuIn gitur ile exsisteritia nouatur Os entia qua negata quum PS a Specie contineatui'. Oiise litaneum est. luunt de sp ei as itur spectari exS1Steritiam. Quarti tuam clua Sola ratio ii iiDe ipse lio sit infra xpli an lunt i t. Appetantique agitur ad subStantiarn illictgini si urina vis non attrahit possint neceSRal in. linit muri causSam Suam Secum ae luabileni essiciunt: Spectat alnon hae in lagii. lusiniam Specientha t. Indidem est quod quamvis non in sint in imagino pii liriari si porcilio i in tamen sertinet ad a. Alteram in sentiendo unitatem habOq. luoad do acti otio uitur iliui se ima lino
e gnati0 inficiuntur. Atque haec pios pio unitas et si pociosa uilitas i nien sentiendi
Scilicet Iuni cogitatione. Haec quiden ii se posita est quod spectat imitatio in ipsa specie
efficiendu uti Stantiani erunt lino auten ine R in Omlationibus. Distat quidem ab ea unitate. quae Ogiti itionis St, eo quod Sentiendi lieetat exsiStentiam. Cogitandi reapSe progreditur ad SuhSinlli in m. Magis ideirco expedita, tuae rebus Cogitatis eum rebus adeo BSt unitaS. Quae sil P in P, , Ut ut iii tui Ilio liliarEt lio daretur, necesse SSet, Ut SSentia praeter negationem et pecten ii PER EXSi, tonii alii Ogitetur. Quod quum fieri posse negRndum Sit Conficitur cogitati III in illud hili II OSSe cum Ssentia ut quamcumque in Orinam Ogitati transierit in EAlldEIli era I SO S Sentii trali Sit S se judieanda sit. Quod idem confirmatur pilaetus cum si reie-HIIli lotioni hus Onserendis Ille en illi ut manifestati exSiStentiae causSam includentis ne- COSSItudo, astu rationali S. Ne tu ulla in Ie diverSa specierum ratio. tuae nisi necessitudine.
ratione fundata iuui Ofticiantur Altera cogitandi unitas, minime illa quidem aequabilitas est cogitati Olli In i uni do univerSa. Atqui eum qualitate hae intelligenda. Non enim xsistere dis i linteSt, lusi Bil luantitaten respicimus. quo intelligi potest, alterius cum altera unitatis Bellunt illitate Iil Inlii nu inseri absolutam sesso. Ite igitur finis cogitandi ut quum nobis quii leni nilii Sit, quani differentia iis qui de iis rebus lilii losophantur versandum SSe videatur in cogitatione indifferentia ab Solutae. Sed hae linetenus. AI ertum Vero est. X Sistere imREHi VI in ii Cie, SMmulationen iluandam. Quam ad reti qui intendor animum voluerit istierinulti ita CiS, SiVe lentem Singulorum liominum. Sive universum alicujus gentis ingenium e X Oleliduni reSpiciens, comprobatam inveniet. Obi quidem propter uripideae non Olum. Sed Plial totius luaeStionis tenorem uitam rem ursisse, satis. Imagines enim adeo afficiunturaSSimulatione ut convertantur ii Species. Juod non fieri non potest quia imagine Spectant ad exsiStentiam et ad flectum hic auten idem est, ac species. Si ieetant ergo rerum imagineS ad Specie rerum. Suguntur Si seciebus Quum vero pollueendo spectent ad Spe ieS. et quidquid in inagii libus non Ri si ieciei id alienum ab ini aginibus neque hoc assimulatiu in Llaetum. Sed ii rebus. Ilia Sunt speciei. RASimulandis utile est. Quamquam animadvertas Velini iluae e Si imaginun et Si estiorum hominibus quidem excolendarum conditio permulta inde ab initio in intaginibus inesse et continuari solere quae praeeit ut Sint Specierum: tuo in genere memo
rabile eXenil tu In inti liri ilionemus verborum notiones. Unde concludendum Videtur imagine per SolRI Si ieci ill qua Spe tent exsistentiam in flectum Seu specie aSSimulandas. OStra Sen
tiendi rationi denegatum esse. Igitur ut ad l)ropositum redeamus, quoniam et ipSae SpecieS. imo videlicet ideae imaginibus possunt terminari. 3erSpicuum Si quae tantum in SpeciebuSidearum VerSantur ea as Simulare in Se fluae pellulendo species Spectant. Duple igitur. --que Sane tanti in quovi genere a curato definiri imaginum ad species deam assimulatio: altera quae interna intra il)sas imagine tendat ad l)ecies altera quae X terna tque
adventicia imagine ad Species trahat. Quae ubi in circuitus imaginum penetravit detrahit
de Specie integra sive de l)erfectione imaginum. Quae tuum ita Sint veri in ille est notionem assimulationis proficero aliquid posse ad ideas eas ilia a dii Perte X larimunt dijudicandas. Ab SSentia autem quum re oriantur. On-Sentaneum videtur. Si iecie terminanda Originem traxiSSe a Specie, es Sentiae quae est circa EXSi Stentiam. Quod si serum . peeSse est vocabulum fuisse aliquod, quo et illa Species et unitas rei liel lucentis eum ea in qua pelluceret, Sive cum imagine, eXprimeretur. Unde Rutem primum EXStiterit ut Species essentiae imo XSistentia, terminaretur, neque hoc loco dijudi-