Theologumena Sophoclea [microform]

21쪽

gradu descendentes signis at idque dupli i ration . prout iit doniti R. quoad do in Atie manl

I Cit. Hirria. l. l. Φ Inseramus huic Jo eo nonnullii olo attributi mitiginum. Potorni Vir ira stanti R qimu 'un iacum si ei dontis mile finiti, allum definiti denominarer quamvis fieri possito ut is adam docutio prout di xus tritioni hii piarit. alit hi, aut illud habenda sit. Iecidi nil en in noti Onim ille usus habet, quod videsistet non duitur, ut tri hii tum 4 ut e ti inturam efficere, indo finiti ast idonti

sic, ut educere in illa dii litur sivi eum ilii enim flua rius sint in imas rine, ilicit. is a r c ni in littrihui in amni ilsubstantiae, Iliae peducet in hi eo tu ipΝ imiiginem in is posti m suu Qiqqimul: it rationi liuiti ni ci xtirnii titui ' id venticia. Illud autem, ut attributum ali illi nil pes ilicere in ima in ilii iitur trihu ni Diti litri is tori illai L. Rl ni ilatis ni mndem omnes habere apparebunt, eamque in tormim Primum sic, ut Pir ii mitrans ni illi Rit imita non littributum dicatiar. Et haec fluidoni adjectio. Altero te ut aliquid pollui ero illeatur initigiatis it id fluod pestum t. Og tur. Idius non esse, quum non dicatiIr, ne illi idem non sesso imagini' sed, luti tandom du sit. ano vid pro licet, ae it

dentis indefiniti esse rationem. Tertio sic, ut o tuo P pollucero gentitur imaginis cilii id pius pes luteat, pro latur ' Ianc

i niti inti lii ro primum domos quarum universe diceret Labdacidas esse . nos . . die Lab-dnkidenhilusor ). li enitivus ne identis indefiniti): secundo domus a Labdacidi Ortas. ConSe-

perspicuum est ration in dilui accidoris definitivit. Unil duae ros sequuntur. Primum speciem pam, quacum accid sento indefinito attribuitur aliquid imagini, differro paullo a in tib pa, quaeum substantia rei in imas rine peducet, quam ab ea specio, quacum uilii itur imae iiii lili quid Excedit pii in substantiam versus utramque hanc speciem aecidentis indefiniti species, quo primum dicatur, esse ulli tui ii iiivgiliis, id quod cognition om perso 'tiorem pra Stat, quam, tuo diei tur esse liquid circa imaginem do inde illa uti lion die litur il uid sit imagitii attributum, asseveretur tamen hoc SSO illius Clarum ost imaginem ei id late iidplitiit assimulari oppi AS in substantiam suam, quo qui utitur, Si Sentiat, Psso alii luid imaginis ut id pilunil nam dieatur non sesse illiu potius de eo tantum dubitetur, quo tandem modo altera res cur ulterii 'it hapri:it. lni vlTO Ptiam ars imulati in eo liuod adjicitur liquid imagini, quum sentiatur,pΡllucer certi aliquii tirca magi ii iii, i i die alit r. iuid id sit, luod pessuestre sentitur; quamvis ob id ipsum, quod pHlueet, non liqueat, utrum sit ire a male in m npense tui turn esse illius aut vero, quid Sit imaginis. Quin etiam in substantia specio asMimulati in si quod O imago in luttii liii . Usilia eo non datur sp cie imaginum integra utilAlt raui R iluitur se natura ne idoniis indefiniti haec se ilicset ui genitivus huic significando utilis sit. At lue de divinis

luidem initiginibus ut illi ny II Ona r nisi forma diu δε clio I ii On ii sitatum, recentioribus otium poetis, i te Iristotilliin simila II uetateni biri ratibus, rarissi in ita iiiit fluuii adjectionem in somoro :ixime redundare constet requentissimam. Videsicet, quod in togritat In specii proprius est, rem Omnino eum diibitatione circa imaginem verSari, sontir . quam illi ho uno dubit tiro illa id tandem sit ros imaginis Miluo intelligi quoquo Oiserit, vera esse quae de imaginibus divinis assimulari lis supra liqputavimus. IIae pnim ipsa adpo negationis sorma, Ut in Osteriore accidentis indi liniti membro, lini plius noli ti uini irintur, sicut ili OSteriore substantia peducentis et aloetionis membro non est attributum ire: inuigilli In ii Pi lii ali OK in imagine substanti: i lio adpo unum non dicatur, quid sit illud imaginis liii . in illa: tin, Pgationi forma reeseditur ab integritato speciei essentiam n gandam an tu irenti S. Ad quam membra rogationi R ii . viii r lii Pt. Ortine ' . lit prior sta et tu nil o poμtorior ni in ptur xsistentia Proximo ver accid ns indo finitum id ui peti Onom, tu in itiam ait posti m ae odit ubi talis imaginis, qualis efficitur subjecto et adjecto, simili luit lini illius, cum mirili ea tua ibim cognitionis simplicitate inam maxime natiiram peducere Sseveratur, quae generi ei, nil luias Subbi illi Ill illi viij i tu i iri iii 't. propria si Di Vl: it i go proximo haec Titio, iton qui dom i accidentis definiti, sed ab illi: i iiiiiii, init Ofiniti ilua aliud tulit pii iiii ii iij v i pi o so, signifieotur, quam subjocti natura, plut in illo

Cir a P Calyl so Pnque in locutions se Ompii titioni in luti lilii nosse ullam, tuae Iermanno placuit, nedum superlativi notion in il uarii V. D. Piipitis R. v. dio mali ilicit dis rhabensio. Sed dane teri non potest, ut aliter Pri r vo Pn 'εύων initiliginti Ir. luam ipt Od partim si se numen. Qua quum ita sint, in σε aco significat illi mirii divilia specie idustri, illi Oil partim si ut non sic ut in illo ae Λιος δευς dea, qua Jovis sit, iis dea-buΝ. tua noti Jovis filiit, tum ii διοι, luod θεὰ ων sit, aliis num iiii biis δέοις, quae non sint θε a s , sed numendi O JHrat M. illiu ii iii ixi: alii tantur: ii , tum si ininis humanitus Onerati R. Ol poliatur. ὶuod vero Tagi: mlSS IO- utione dia γε se ira , iiiiiiiiiiiiiii:i in vi in lilio itiet iste alicujus nomini vocem in adjecerunt, accidente carentem, velut Sopho ID in Ai. v. 7s, T. 771 r. Euri I, illo iii Phoon. v. sit, G. Ierm. iluos locos ad locutioncm dia θεὰων quod Papiu liiihil, M. non in si v xit illi, V. . : hac re, tam tum libest, ut, vel longiorem Ssimulandi cosi Suetudineminiscentes, uecidente Sul erse terent, via pers et toro simplicis a peti specie uti mallent, tuam accidentis, adjecto anu exi, ut hujus ratiori ni illiari in Iona Pro invola ironi continuaroni illiu tinnstetendi, pirorum ratione moti, mitterent. n. q. 2O; λ, 23 κ. Prioris res insigite exonalitiam, stipetans luido illud ad humanam naturum, habes, qtio Neoptolom n Ulv μ m I hilii l. Sopli es. v. 34 uo dicit, quem quum suo juro perorsus Met, Ore Homericotirnet tuaΝi p esse ili vina illi Atren . Nilni. iii ilu: ilitum paullatim decresceret iij octivum εος, nemini ignotum nee, quod tu nigeriis diis ζύχιλλεχ s ..dser horrit ho A. intortir tatur, init. Ιl. Padh. 1866 , ea de re reprobandus est V. D. illium dicro θε titi on vi rAioni Vossitina . dis rhabens εἰ littin naturae amissionem faciant. Illum vero decrescentem locutionis i qum ro viti tetigiqso satis est. lui nihil attineat ad imaginos divinas assimulandas. - uuae quum ita sint, Conse luitur primum bono so habere illud, luod in tofinitione porum posuimus, carer deos integros uocidentibus subgtantiae ilia a iiiii conformaro in deo tentet, nihil ille conficiet speciem absolutam. Deinde, adjectioni am assimulandi ration m os P. cons ni eum se sit, qua senera et psiam rerum definiantur, sic quidem, ut, loet sequente Subjectum, spe ies. luiis viiles icit in dii se adem i fit, ae persona prascedente, generis ore cognitio appetatur. Unde est, ut

22쪽

mala abdacidarum a miluam poenas in morari is libu illi i se tu sylal sumi l . . EX litarent , Si nuSiluam indicabat. e. Sese tu admisSum osse Oxi Stimate. Nam ipmd alami in Bl, initio continuata dieitur non ideire pro liter Polus admissum continuata dicitur: no piidem . hi mala, velut Tantalidarum. respi iuntur d. rasi quo modo di ilipi ubi se Laio auditores

μουAVῬιυς. Jantum inde ab initio speciei profundendae mollum statutum suisso. nihil mirantur, dum han roma quam identidem revolvimur, bene teneam ius: vix lari, pecie imaginum integra uti.

chorum Sentire tutabant ante lios nil pam admissam 3oni nullo pacto Cogitare poteraut . Qua ituum ita sint, uili diei Chorus. sentem Lal, dacidarum a de asilicuam esse, ut culpa auctori S .PXli inrotur . . t Ille illi tam a deo luod dicit consentaneum PSt hunc εira gentem et Ohi πει familias ab initio aut alia de re choro videri aut ideo quod gentem perOSUS ESSet. Ita Ut Stri lilietior Et anti Strolilia a usque ad . O, non dicitur: OStori a dii affliguntur ideo illlod Rjoles ullium conti axprant sed aut temsere aut i luod deorum aliqui majoreSI UrUdiu CSt. aut ob lium causSam. Qui ergi contendunt. Ol,lio leni eXiStimaViSSe, culpam majorum lio Steri . . OXlii undani ' esse ii hoc loco Sententiam suam firmare ne lueunt. Altero. Mala alia aliis Ilio exciti iuntur ea choro res necessaria videtur Fortunatos

enim sei Od in initi stro liliae illos dicit. lui nulla mala sexperientes vitam agant hane rem non Si l robare auditoribu l oterat. t. piorum domus a deo labefactatae fuerint eo anullis mali liberos esse diceret; sed cum laecie duntaxat veri ita Si fieri non OSSe, Sten debat ut illi a mulis liberi ossent. Quocirca lirasissens ἐλtii τε in v. 582 . non tempori eSt, Sed judicii dat dubitari vix intest, tuin ἄγευστος κακων ἰών v. 580 . eorum Siguificetur,

imo desinatur versu et luente quorum domus non ali efactatae sint. Sensu enim caret arti-Clli γ al, ni Si erSuni diu Sic exeipi versia v. bl Statuis, ut ἰοι aκων γευστN ἰων MV- ιου Oiιου γευ scitιενος lilaeci Se filii Onatur. Quodsi Iermannus κακων de ..inSigni aliquo malo' dictum acciti it me haerere ateor, quo modo Vir gregius Oam rem Verbi ἄγευστος κακῶν Xl rimi. Cen Seret fluum acis of ὰγευστος rectiSsime eorum diceretur quibu insignia mala acciderint. Ita lue . . . istibus insigne aliquod malum. ut ait Hermannus, acciderit. VerbiSOiGι - ἰῶν Ion deSignantur. Sed, Si postulabant senes, ut auditoreS, aκων illorum Reci

liniente S de in Signibus malis cogitarent digni prant qui irriderentur ilia: Vis alto Speci0Sac Uillurn Sapientia in Cederet. Quin etiam ne malum quidem quod illis hominibus aeciderit. VerbU aκων de inratur. Quae pnim ista ratio: quibus hominibus malum accidorit. iis aliorum infinita Risel tu malorum Collia: idcirco ii iluihus nullum malum acciderit, felices Sunt Qui Si Nominativo Ddai ιονες v. di et intelliguntur aut tintiliciter definitur Ddats oxia, aut cum Rnimi Ηlndam commotione definitur si vero oda tuo νες sunt: OS: ident gen in Walirhastglucklich). in Ruteni vocativus est cJuiuot ες, non definitur. iluae Sit Ddaιμονia, Sed huic Sorti it Unei tuae a Si invident elises. nos: te glii klicli si nil docti ident gen . elche etc.).

Clurum Vel ESt, liriori rationis utro lue roSpectu eos. luibus nullum malum acciderit, Omnino felice OSSe demon Strari. Jam haec res per Se perSpicua primum non eget argumento, itu adhibito seri Sane noti l OteSt. illi in Sententia ut uit HermannuS. . . inepta ' Conficiatur). Deinde. Si argumentum e v. Tl sit illi rei quaeras magis etiam, ut ita dicam, caSSUmquaeSiveri S iluam nullum. Num i luod mala ab alii progrediuntur ad EOS. quae quaeSO, cauSSa St. si Od eo selice liutemus. luibus ne ullum luidem malunt acciderit Quam ad rem auditoribu tiroba Iidani nihil attinebat dicere, pilue in omne domeRtico malum ingruere, neqtie domibu labefactatis iii illos ingruere neque omnino alietia eneri malum quoquo modo aeVire in eo S. lui non essent Ddaitio ς; Sed illos, tui Verbi οισι - αἰῶν Significantur, ORS ES POSSidere dicendum erat illine υJaιιιον ia propriae Viderentur. QuaSi enim,

quod tui mali alicujus generis infelix evadit, idcirco is, qui vacat illis, felix sit. Aliter res eSt. Si ευdaismνες vocativus intelligitur, ut, qui sententia, quae equitur relativa, denotantur. ii homine non omnino sed hac adeo ipsa in i e selices dicantur. Iu0 mal 1. SiVe nullum

23쪽

iis acciderit, sive iisigne tithun. Si rei ne ita qui dem intolligitur, nec, quo pacto verbi αλευ-

Nam V iis lacinoris qu0 Antig0na persequebatur . . Insaniam reprehenderat. Re quidem On- Sisi perinde perdit et a poetae ratione qualem catastropha Ocet alieno atque alia quae-u lue de Antigona lecantat Sagne Stud adulatorii dedecoris exemplar. Non autem 1 code' ' ura adducere Umme memoratur. quo unusquisque mali facinoris ab es a duo oriebatui'. peraeti poena det. Quae erum i Sta dementia: dat aliquis poenas acinoris quod ultu se egit. Sic ut PSe facinu In Se admittat Et Cujus facinoris poenas illum dare existimemus qui Primu Hi l perniciem τ ducebatur meque intelligi potest quid ibi velit sentontia Saeptu Illa memoratR in): unus qui Silue in malum et calamitosum facinus adducitur si a dore illud seri videatur. Iliod facinus ab iis dactum iSt. in quibus triginem ducit Satis Videlicet erat fixi SSe: suci si genti In την adductu eSt, ut intelligi OSSel. Omne deinceps genu b. ab 'li' proli cluni deo a leo in Singula quaeque prava et perniciosa sua facinora adduci. Et Similis an huic cogitationis videtur Hesiodium illud ) δς δέ κε φιαοτυoix σιν ἐκ ν επι κO 6M OGGa l γευ soae ... Ου δε ιουροτί λ γενε ιετύπισθε λέλειπτat. Sed multum intereS inter hoc dictum et Sententiam quam chorus v. 58l o ' a 'ἄν etc. et v. 618 Sq το κακον

OOκειν in . nuncidi. HeMOduS Itim magnum Seelu ab auctore genti commissum dicit quod eme Iat ut unIVerSa ejus prole caeca Sit h0ru vero Sophocleus loci proxime memoratis non illeli genti Ruetorem Sellus commisiSSO; neque alii locis vel chorus vel aliae personae se mente di Vmitu O Caelata collossientes caeco esSe affirmant qui a Stirpe Sive sonti sive

mSOnti, oriantur. Sed occaecam potius illi dicuntur il uotieSCumque ad mala et infausta lacinora Se On Vertunt quod dicere alienuan Oret. si ab initio caeci animo fingerentur Quae tuum Ita Sint Dron hi quidem adstipulari nequeo. Sophoclem id quod dicit V i de Go-SchlechtSiluch abutis suis offinxisse. arbiti ato: si quidem in voce . . Fluch poenae notionemines Se Voluit f. D. id qu0 distincto pronunciare nim illi pla uit.' Quodsi necesse quidem est ill alia lata ita X cipiant eaque noceSsitudi invicta quadam vi divina. non tamen sic a Ui Jer Bitur DSteri Ora 'tirin flagitii a priore admissi. 3oena danda sit sed sic ut alia uli a eum lia non mi licita ad iacinora laetenda singuli tuiquρ mentibus perti Iubat1S. tra-liantur illla iamb m In re tum malorum tu tigredientium tum Occaecationis divinae rati ne-CUSSaTI UODSI Stat Nempe ut malo mini pestis domo divinitus labefactata in omnes domesticos In Vaden, T 'S OCOSSRrin Ogilsetur duplici ratione fieri potest. aut quidem sic ut mala non Inter Se n Pli Citii eadem ne essaria adere videantur. Aut Sic ut alia domesticorum mala ex allIS RSe Vldeantur fieri non potui S Se ' credatur. ut alia e alii non nascerentur Sive

huc. IV Illa re Sumpta mala aecidunt necessaria et de auctore o τι Z1biris ἀπ' Οἰδiπουκ κω ' ποιον ουχι νων δε ζωsa ιν ευῖ tum ἐμπει θων τις Ld ἐχει λυσιν et ea de re Reel lim domi Sti CIS. tuo mean bra domus sunt a deo labefactatas. 0 enim Antigona recte G Oιδι που dicere poterat nisi sentiebat . interdicti novam calamitato ea ipsa de re in See Sororem Ingruere. Ilio ab Oedipo orirentur. Jam quaeso vel unum locum asseras e quo liqueret, quum mala in omnes domesticos et l)ropter originem torum et deo auctore non ingruere non OSSe dicantur . de Singultis quibusque malis personis talem Sententiam expro-

24쪽

nisentibus, sic ei Hasum fuisse, ut intelligerent cur et fieri non potuerit quin aliud quodque inatum aliud sequeretur in eo. quod alius sequeretur aliud. vis divina cinesset: aut sic luntaXat ut existimarent utramque rem ita Se habere. Exemplo utar plano et perspicuo Unde confici potest. Alitigonae do interdicto Creontis et calamitate oluae fratrem prosterneret. Si perSuasum fuisse. ut intelligeret cur fieri non potuerit. quin Creontis illo

interdicto etiam mortuus vexaretur: et per deum fieri non potuerit. ut mortuo bene ess0t. Quodsi ne personae quidem arguunt cur necesse Sit. Ut mala progrediantur et in eo quod progrediantur. Jovis auctoritas insit quo argumento firmemus poetae ipsi exploratum suiss0.etit utruque re neceSSaria esset Sequitur utramque cum Ap te veri pronunciari. Similitordo occaecatione divina Sentiendum est. Qua quum Juppiter utatur malorum progredientium auctor perinde illa necessaria dicitur atque ipse malorum progresSus. I si autem duplex diis necessitudini respectus. Alter illi hominos ad perniciem et flagitium. sente divinitus occae

p st, cur etiam lata sit a Jovo o illa Et haec o malorum adversus immerito homines

continuatio unde scis. Sophoclem non pro ipso illo numine, quoquo modo. Reciperentur. Oluisse quod quidem dilucide chorus ultimo Trachiniarum versu πῆ si dicit: πολλα δε πη tiara καὶ aινοπaθῆ l ODJἐν τουτων, o τι ith Zευς Sellicet, ut intelligatur, cur leX. rOXime memorata. R OV lata sit hoc imum intelligatur nocesse est qua ratione deus illam tulerit. Hoc autem non magis ullo loco arguitur, quam chorus h. l. arguit vel latam a Jove legem illam PSSe. Quare, quid mirum quod rationem legis usquo eo Loro carentis. illi V. D. alio

ut in serni et ni l l hi uitia ad dia antur illi. Et se eodem numine quod ut it . . . ..UnSeru

Cihil . . CUlli R. . . t MUN R. . . Sutililissim .' . . OX piare . similibus utuntur qua Si Vel Sponte appareat

poetRE X litorii tum lili Sp. t. Pur illigitia inente divinitus occaecata admiSSa auctoribu culpaednndR PRAEIll. t. i l ration deu auctorse ite ite et turpissime illi lectores excruciare judi- 'Rndi luit. Ill dium sensu in vim iunt iliai di unt se poetae sententia homine in diScrimen. JUOCum sill ni Odra illi Ralutar . i deo ad duo sapient r. Τ Α R0 dolo scilicet haec Asententia illud noli iti no Strati l Dei:i P . . Ver nil se in rod te. At tui optimum Graecum anili adeo ratiocinatione Sum S Se credatis uasi coiit inuo. si vel omne S. malis afflicti deo agn0Scant.

25쪽

qui malis non affligantur agn0Scere deos nequeant. Et quid tandem tum de his t

tatuamus quae non divinitu cadant Nempe nihil dicitur nec stropha ' nec in iniphaei'. Onmia mala quibus utantur homineS, diVinitus immiSSa videri non magis, uni nunciatur qui mali vacent idcirco vacare quod nulla divinitus immittantur. His omnibus VV. Dii ne concedi quidem potest. Sed potiu etiam atque etiam negandum videtur et tuli culpae naturas Sophocli placuiSSe, quarum altera parricidae et inceStuum auctor lil . altera boni sint, fieri possit; et, γoetam facinora, quae cum occaecation divina homines fecerint, illis culpae darentur. Voluisse. Atqui ne descendunt quidem V. D. ad hanc quaestiOnem simpliciter reSpondendam Volueritne Soph0cles, necne voluerit, Oedipodi, ut exemplo utar pater intersetu nuptiaeque maternae culpae darentur. Cui quaestioni qui respondent firmantes, cum iis videlicet, Si recte ita reSpondeant quaerendum foret, qua re Poeta in eum vecordiae finem adduci posset, ut, quem invicta vi ad 1,arricidium et incestum tractum esse diceret inscientem, ei ista facinora culpae Mentur, vellet. Qui quum et in lagm. Tyr. diceret: κω 'Esιaρτων ουτις νθρῶπιον κακος, et in exint O. R. Oedipum ανδρα κροτιστον magna cum laude celebraret. Si nihilo minu voluisse apparuerit, ut culpa parricidii et incestus in illum conferretur, poenariam quidem unam eandemque culpae vero duplicem rationem StatuiSSe apparuerit alteram. lua parricidae et inceStorum auctores et Selerati viderentur et capite

damnandi, alteram qua non celerati quippe qui Sive Singuli sapientia luadam divina ad culpam traherentur, sic tamen, ut poena dii culpae darent riuo quid umquam excogitatiun absurdius γ sive culpam quasi patriam iereditatem alii ab aliis acciperent. Qua de re cotera et de ἐχθροdais ιοοι et de moribus Oedip0di Subtiliter clisputans. V. D. Schneidewinus V haec praecipit: Sodann 0aclite ian dasS.'' Scil. .,nach dem Glauben de Alteriliunis' ). Oedipus an-geerbie unde rug. Sche velim quid Sit, cur . . non ScripSerit .des Sophokles. Nempe. Si istam sententiam Graecorum Omnivni suiSSe firmare valebat at gumentis, id quod non fecit illo lect0ribus hoc untaxat gratum sacere poterat ut ad Sol)hoclem illam referret. qui scilicet et quasstionis propositae et ejus rei SSet, quam dicit . . da Alterilium. Φθιτων, ad Λαβδακιδὰν reserendum. De Genitivi clunulatis s. Matth. l. i. g. 380 n. 2 JacobitZ ad Xenoph. Cyrop. VI l. . b. De V abulo ικος v. etiam riStot polit. I.

I, 6 coli. Herm. antiq. graec. HI g. 9 n. 3; huc. I. 37. 'Asχata, cum πιπτοντ conjungendum Denique praep0Siti ἐπι non ad verbum quidem πiπτον referendum, Sed hoc abSoluto SenS Si P0Situm est, ct Plat legg. IV, 709 A: vsa νορα παντοχι iπτουοαι , ut mala alia cum alii accidisse dicantur. Sic cadebant res adversae domuum Labdacidarum, tui interierant, ut novi continuo rebus adversis exciperentur. Quippe inii Dat quum res, quarum altera alteri Succedat, tum, quae sive tempore, Sive loco qualicumque ratione inter Se conjungantur, indicat. 'Anauasσει, c. Vsιατων, ei Antig. V. 763 r. μαγου παλλύσσεύ); ac si prior

domus, rixoς), miseriis suis de satisfecerit.

ix' Praes. O. R. pag. 2 seqq.