Examen quietismi sive Quietis mysticae, adjectum est B.Dn.D. Speneri judicium. Auctore Joh. Wolfg. Jaegero, ..

2쪽

, Nier Secta quae in hoc seculo fuerunt, Caput etiam extulit Quieti semus. Author ejus fuit Michael Molinos, Sacerdos ex Hispanis oriundus, Mysticorum praecipuus. Nequa enim quisquam tam altos sensus habet, quam iste. Nee etiam quisquam tantas persecutiones ab Ecclesia Romana sustinuit, quam ille, licet libellus quem ediderat, multis approbationibus fuerit munitus. Approbavit enim eum Archi- Episcopus. Regiensis Martinet Nannec, de vιlla nova; ante Episcopus Cajetanus ; qui satetur in sua probatione, quod liber Molinossi opus sit .ut, Iissimum ad aedificationem fidelium. Secundus, qui testimonium APPROBATIONIS pro dicto

Molinoso tulit,est Francisicus Maria Generalis Franciscanorum,qua ait, quod iste Myst icus Doctor Molinos hummum apicem Contemplati nis attigerit, adeoque quod non tantum dignus sit approbatione, sed

etiam, quod fructuosissimus sit iis, qui VI T A M SPIRI Tusineunt vel calcant.

Tertius consor fuit Martinus Martis foetetatis Iesu Consuutator in S. congregatione Qualificator in Sancta Roma,& Inquisitor Fidei Generalis vir doctissimus, cujus eruditionem & humanitatem etiam mihi Romae experiri licuit ΑΟ. I 67 . qui confitetur, quod laude de luce sit dignissimus Molinosii liber, & quod Contemplatores ad sui mam persectionem ducat. Praetereo Franciscum Gereatum praedicatorem apud Hispaniae Regem, Provincialem in Provincia Andalusia, & definitorem Generalem, qui par judicium, imo maius fert &c. His tamen & aliis testimoniis non obstantibus liber ille, dictus in sua Lingua Gmda Spirituale, postea censura notatus & tandem damnatus suit, ab Innocentio XI. Pontifice licet invito. Nos inpraesentiarum in Compendio exhibebimus omnia illa Arcana mystica, aut fastigium illud PERFECTIONIS, ut B. Lector exinde eo facilius iudicare queat, an recte a sede Romana damnatus .suerit Hispanus ille Doctor. Faxit Ter Opi. Mac ut nil nisi vera &Sancta loquamur Spiremuι ac iudicemus.

3쪽

Ι-ipimus ergo a primo Libro Dueis illius spiritualis, in cuius fio

te statim pulchra. pia de talia eomparent, quae sine scelere& impi tate reiici aut damnari non potant.' Et primo quidem dicit, ut in hominis Anima, quae sit Centrum, domicilium ac regnum DEI, fessedeat supremus iste Rex, necessum cst, ut puriscetur ab omni peccato,

Secundo; ut Anima non turbetur per tentationes, qualescunque inimicus ille gravissimus Diabolus per se ves per. Creaturas velit excitare; sed ut quieta si, & tranquilla, eum sciat, quod in se habeat Propugnaculum Sc Castellum sortissimum nempe DEUM, sub cujua .

defensione tuta sit. - Tereid, ut Anima in se semper maneat recollecta ac perorati nem in se redeat, quotiescunque ab extra sollicitetur. Quarto, orationem esse optimam armaturam, ad repellandum inimieum Infernalem. PQuinto, in tempestate gravissima assiictionum Animam, veluti Noam in area semper 'securam 8c tranquillam esse debere quasi sun ma esset serenitas.

Haec sanὸ, s, ut iacent, spectentur, magnam videntur spirare PIETATEM: Verum binas addit lineas, ex quibus statim transi uri, quid sub illiscoloribus latitet. Dicit enim, quod Anima talis debeat esse vacua ab omnibus affectibus, abstracta ab omnibus costa tionibus, exuta a desideriis, libera ab omni timore dic. In summa

mystica talis Anima debet esse sine ulla MOTU , N ACTIONE, quae Inactio, seu cessatio ac suspensio ab omni actione potissimum est Mysterium, & fundus Theologiae hujus, de qua quid sit sentiendum ,

in sequeritibus dicetur. In serando Capite Molinos tradit, quod in oratione seu precibωs ad DEUM, plane non opus sit ullo discursu vel sermocinationei sed quod illa anima felicissima sit, quae omni tali discursu est privata: Nam Me clarum argumentum esse quod DEUS Animam talem mARIDITATE eonstitutam velit per viam intre rem oc per SILE TIUM Aerum ad divinam suam praesentiam ducere. Et hanc orationem esse facilem, atque omnium securissimam.

quia libera fit ab omia operatione di facultatis Imaginatione, quaesi.

4쪽

subjecta alias sit non si item prastigiis Nillusionibus satanae, sed etiammbribus humoris Melancholici. Producit in hanc rem exemplam Mosis, eum quo postquam DEUS loqueretur praeeiperet, ut in Montem Sinai alcenderet, tum subito Montem suisie tenebris densisque nubibus involutum; atque in illis Mosen per septem dies Otiosum, atque in summo silenti mam. fisse. Post hos autem septem dies demum Mosen per Montem asce disse; atque ipsum omni consolatione impletum fi lisse. Atque hoe planὰ modo Animam per ariditatem tenebras, Se per lentium ad DE IM immediaia accedere debere: omnia ratiocinia humana, ditansus omnes sive imaginationes aditum talem prohibere

M ORATIONEM ipsam foedare.

Haec sententia iterum videtur speciem habere a sed totum ritium latitat in eo, quod Molinos ORATIONEM pure passivam per hane methodum introdueere sategit. Quae sane ORATIO ad Denm non pertingit, nequei placet.Nam vera, devota, & Deo grata OR ATIO seuPRECATIO est e quae per suspiriadaeremitus per vocem cordia i 'di oris peragitur. Nec orans ibi passu se habet, sed eum toto animi impendio gemhus & verba fundit, prout constat ex exemplis omnium Sanctorum muru Testamento, Davidis inprimis, qui e profundis τί mavrr ad Deum, adeo non per silentium ves otium oravit, sed et mans, di Salvator ipse noster in Ara Crucis Exemplum oramvis sa

etissimum proponere Olens, exclamavat; Pateris mamia rure, --endo Spiritum meum.

Secundo in Q mire decipitur Molinos. quod putat ORATI NEM talem esse facilem ae securam, quod Iibera sit ab operatione timemationis. Nihil enim dissiellius est, quam Phantasiae N Imagunationi nostrae SII ENTIUM imperare, ut nihil agant, nee sese m .eant et Par dissicultas est in Inteste ctu, lieri enim non smus in ea -- ventra, quae staturi, quod Anima nostra st Essentiarum cogitans, ut voluit Mate ramhe,Serate ipsum Cartesus,tamen id certum est, quod Intellectus noster vigilante Anima rarissime sit in otio ac Quiete;

quod quilibet in seipsis experiri potest. . Adhate eum talis ORATIO PASSIVA se iuxta Mysticosa ---Qsima, quia ius in lana ThoolograHospes ignorat, Spirat Ha

5쪽

talia non esse in nostra potestate, sed a Spiritu S. provenire, qui est Spiritus sans, ubi & quando vult, teste Christo. In tertio Capite Molinos uberius explicat, quomodo homo per medιιπιιonem, & Orattonem activam non possit pervenire ad pers monem ; contra vero possit per istam ligaturam omnium Animae potentiarum ,& per orationem Passivam. Nam,inquit,si pulli Corvorum a parentibus iuis derelinquantur,quia ipsos vident a se degenerare, dum plumas non habent inprimis diebus nigras. Si, inquit, isti pulli ita respiciuntur a DEO, ut ipse iis praebeat alimentum, quanto magis DEUS Animas respiciet, licet non agant, vel discurrant vel necessitates suas verbaliter exponant ; dummodo ora sua aperiant Ceelum versus: Novit enim iam DEUS in iis, habitans earum necum

Verum enim vero licet haec ratio Molinosii satis probet provia dum DEI oculum erga Creaturas suas, dum etiam pullis corvorum derelictis prospicit; licet etiam invicte exinde probetur, quod DEUS majorem curam Animarum pretioso sanguine Filii sui redemtarum. quam aliarum rerum habeat;tamen exinde male omnino insertur,quod Anima fidelis nee mentaliter nec verbaliter hoc est actsve debeat orare, i di implorare auxilium DEI,sed quod Passive di in Quiete saltem se ten re debeat. Contrarium evidenter ostendimus in exemplo Davidis Galvatoris di omnium fidelium. Illud vero in eodem Capite nimis duriun est, eum dicit Molianos, quod qui ad persectionem contendat in Oratione Passisa, nihil debeat cogitare, ne quidem de DEO, aut SS. Trinitate, vel etiam Es.sentia divina, multo minus de rebus Creatis, nam inquit, omnes istae Species ideae atque imagines licet Dei-formes videantur, non tamen sunt DEUS ipse, qui nec species, nec Imago, nec Idea, vel forma ali

qua est. .

Hoc, inquam,crudum admodum videtur, ac propterea etiam in ter Propolitiones a Pontifice XI. damnatas reperitur: Ubi tamen id mirum nobis est, quod tales assertiones in Molinosio damnatae fuerint, quae amen in aliis Doctoribus fuere cum veneratione admissae; nam Bonaventura dictus alias Doctor Seraphicus eadem tradit Th. Myst.: p. 2. q. un. p. 38 . Et quid est CΛLIGO Dionγsii Areopagitae aliud quam id, quod dicit Moono .. In Diuitigod by Gocrate

6쪽

In Quarto Capite tradit Molinos, quod Anima non debeat et se aflicta, s deprehendat, quod PRECES suae sint aridae. Nam, inquit, duo sunt Modi orandi; Primus modus est, cum oratio est tenera, delitiosa, amorosa, plena gustu Se sensu. Alter est o

scurus, aridus, desolatus, tentatus 3c tenetiricosus. ' Primus modus

tertinet ad Initiantes in vita Spirituali; secundus est pro proficientuus, de qui in via sunt ad PERFECTIONEM. Primum modum

largitur DEUS ad lucrandas Animas i, alterum ad eas purifieandas: In primo modo tractat Deus fidelem ut Infiniem & miserabilem ; in secundo ut sortem Sc virum. Post modum addit. Scia quod DEVS utata un oratione ARIDITATE ut VELO, ut nesciamus, quid DEUS operetur in nobis, atque ita humiliamur. Nam si sentiremus aut cognosceremus, quid DEUS Meiat in nobis, tum facise praesumtio animum nostrum imirare quasi aliquid Boni ipsi secissemus. In his sunt bona Mixta malis. Nam quod quandoque ARDDITAS in preeibus nostris sit, ipsi experimur. At quod praecise peream ARIDITATEM purifieetur Anima nostra, id S. Codex non dicit ; Per fidem enim dieit Apostolus, quod purificentur Corda nostra. Adhate PURITAS Animae est qualitas spiritualis introducta in Aniamam nostram a Spiritu S. Tertio, potius nobis orandum est, ut DEUS tollat a nostris preeibus eam ariditatem, & in nobis desideria aecendat devota at DEUM. Ufide nobis non plaeet obseuram tenebHeqsa Mystieorum oratio ς omnes tenebrae nobis suspectae sunt; DEUS essentialiter Lux est, unde quo magis DEus seu Lux habitat in cordibus nostris, eo magis tenebras depellit, ita ut in LUMINE ejus videamus LUMEN.maxime in devotis precibus. vid. Ps. 27. U. I.

In Capite V. declarat quod duplex sit RATIO devotionis ,primam esse Essentialem: alteram accidentalem. Primam esse Insensibilem, eamque describit, quod sit promtitudo quaedam Animi, qua devotus se subjiciat voluntati, etiamsi opere ipso nil praestet, sed expectet operatiouem DEI. Vocat eam Insensibilem, quia in illa nullus sit rastus, nulla dulcedo nee suavitas; Imo hane haberi posse inter Ariditatem

7쪽

MAGidentalem vero consistere inguitu, in suavitate Cordis, in teneritudine lacrymarum, aut a sentibilibus affectibus. Hane nouesse quaerendam, quia obstae,ilo sit PERFECTIONI; &has suavit tes aut ustus perceptos consolationes em NATURAE. non GR TLE. Animam cum sit SPIRITUS, ex se nihil sentire, nec etiam ex se sensum Amoris habere. Haec sententia meretur condemnationem, quia revera tendit in Ruinam omnis Devotionis & Pietatis. Vera enim Devotio se exeris ' trira ustaei, i pei S charitatis; qui actus omnes percipiuntur ab Anima sideli Actu non directo tantum, Ied& reflexo. Deinde impossibile est,ut in vero di devoto Amore erila DEUM

M 'M. q-um; quae SUAVITAS non est ex . NASURA, ipsa Indole AMORIS Divisi, ubi DEUS ipse per suavissimas distillationes Divinas se in amore gustandum praebet.

In sexto capite distinguit MoIinos inter tenebra elises 3e ins Mes, quae distinctio hactenus nulli bi lecta fuis r. Infelices vocat illas. quae oriantur ex peccato, de sic hominem perducant ad aeternum prae cipitium. Felices ver5 ab eo vocantur, quas DEUS permittit in anima, . . ut illa fundetur & stabiliatur ua Virtute. Et liae' felices nominantur. quia illuminant, sortificant & majoris lucis radios in anima proserunt rUnde, inquit. non urus est,ut Te assileas, quasi inistis tenebris DEUM non habeas: Sed potiuscrede, quod Te DE Us ad Interiora & in Paradisum ducere Melit; Unle in illo Statu nil des rare debes, nullam lentibilem devotronem, sed simpliciter Beneplacito divino Te subin

. Mira Theologi siquae in Tenebris felicitatemqnaerit;&quae

a purganaim animam non racem Necessarias tenebras facit. sane viam non docet Spiritus S.in scripriara S. NequeSalvator noster,qui Lux 'est omnem hominem illuininans, hae methodo utitur ad felicitatem

aeternam comparandam.

Neque unquam Veritas illa Personalis & Divina hoc est Filius Dat deficieria admum, aut sensumDegotionis reieci De beneplacito Divinores est certa, quod se homo illi submittere debeat, sed non in sensu Myllico αpermadum Indifferentiae. De qua alibi prolixe agemus multa legun-Disjtiaos by Cooste '

8쪽

leguntur, quae Ecclesiae Romanae Principia evertunt, dicit viaim, quod

Homo ad PURIFICATIONEM animae suae non possit pervenire per Mortiscationes externas, quas aliis poenitentias appellant, quia quicquid homo po proprias suas operationes faciat, id ipsum non perducere ad persectionem aut Virtutem. Itaque necessum esse, ut DEUS in nobis o retur, per ARIDITATES &Cruces internas. Sicut enim Agricola non aestimet Fructus, qni sponte nascantur; sed eos potius, quos ipse seminet: Ita quoque DEUM in nobis nihil aesti irrare, quam quod ipse plantet. Quare praeparandam esse animam nostram, ut sit veluti charta, ut loquitur, Bianca, sive charta pura, cui nihil inscriptum est, ubi sapientia Divina characteres ducere debeat. Haec, inquam, Praxin Ecclesiae Romanae evertunt, quae plurimum exercitiis illis poenitentialibus, & mortiscationi tribuit: Et quidem si nude ita verba spectantur, nil maligni videntur spirare; Sed bendest advertendum, quod venenum in eo latitet, dum ariditatι, quae vitium est in anima, perfectionem adscribit. Item quod hypothesin s veat, de IN ACTIONE hominis,&denique quod DEUM faciat Immediate &solum operantem, ligatis omnibus potentiis Humanis, qui

error quoque est Poireti.

Id ergo verum quidem est, quod DEUS nullam aestimet plantam, nisi quam ipse plantat: Sed ille plantat non immediatE; verum Mediante verbo suo,quod SEMEN est divinum: Neque homo mere se

in omnibus passive habet, Quanquam enim id certum lit, in articulo de Conversione, tamen in poenitentia & renovatione etiam operatur, licet non per vires nativas, sed dativas, hoc est collatas a Deo. In octavo 3e nono Capite Molinos tractat de martyrio spiritu

li, quod summum est mysterium Mysticorum,&in quo inprimis PE FECTIONEM suam quaerunt. Dictum autem Martyrium Spirituale praesupponit STATUM PASSIVUM, de quo in antecedentibus dictum, ubi nempe homo adeo nihil operatur, ut se in solidum relinquat operationi Divinae, sine ullo proprio MOTU Posto itaque isto STATU PASSIVO, tum tradit Molinos.

quod DEUS hominem talem in durissima experimenta deducat. Tum, inquit, experieris talia tormenta & dolores, qui in intimum animum tuum penetrabunt: omnes Te Creaturae, quas alias faventes expcr.

9쪽

tus es, a Te recedent, nec in angustiis tuis compassionem ostendent romnes animae tuae potentiae exarescent: Nullam bonam cogitationem

ne de Deo quidem habebis. Ceelum ipsum instar ferri erit, ex quo nullum senties solaminis minimi influxum. Inimici Tui invisibiles Te persequentur, per suggestiones libidinosas, superbiam, furorem, maledimonem, quin & blasphemiam ipsius Dei, & sacramentorum

ejus

Per has tentationes, ait Molinos, purificat DEUS animam tuam, R expolit eam a serrugine superbiae, avaritiae, vanitatis, ambitionis, praesumtionis, & amoris proprii. Per eas ipsas tentationes, anima ad

prosundam SUI cognitionem devenit, di iudicat, quod nihil peius . nihil magis impium, nihil magis abominabile in terra si, quam IPS MET. Unde lese humiliat, sibi vilescit, imo sibi ipsi est abominationi.

Non emo timendae sunt illae ipsae tentationes, & o exclamat M linos, quam felices essent animae, si quiescerent in illis assultibus, & cr detent, quod omnes illae tentationes sint causatae a Diabolo, & receptae a mnu DEI, ad lucrandas animas, atque in eorum summum Com

modum.

Tandem etiam remedium contra has tentationes in capite n no promit, ut videlicet con una posata dissimulatione, cum tranquilla

aliqua dissimulatione contemnantur; ideo quia Diabolum nihil magis assigat ceu spiritum quendam superbum quam ejus contemptus, di si pline non curetur nec assirmant, quicquid ille memoriae turpitudinis vel abominationis repraesentet: Ac proinde, inquit Molinos age cum ipso, quasi nihil de ipso sentias vel scias; adeoque vide ut anumam tuam habeas in pare& tranquillitate; non move Te, non disturre, non responde DiaboIo: Nihil enim periculosius est, quam inruirere in rationes tentationis ejusmodi; ita enim multi misere fuere

ecepti. Tandem ait, oportet ut scias, quod maxima tentatio sit, non habere tentationes: ac proin exultare potes, prae gaudio, quando Tetentationes aggrediuntur, quibus occurrere& resistere debes, non

agendo, sed PATIENDO; in pace & silentio animi ac resignataone. Haec doctrina Molinosi licet sit speciosa, plane tamen adversa est Salvatoris nostri & Apostolorum Sanctissimae doctrinae ; eorum enim consilium est, ut omni ad itata & virium nostrarum impendio resex fiamus Diuitigeo by Corale

10쪽

stamus, tentationibus non carnas tantum nostrae, sed maximc etiam Diaboli. Paulus Eph. s. v. u. Divinam quandam nobis Armaturam sistit, quam nobis commendat, ceu necessariam, ut tentationibus Diaboli resistamus : Non suadet virecstaticus otium, Inactionem vel pacem, sed bellum di quidem summa vi & Contcntione gerendum add.

x. Petr. I.

Nec porro scriptura ullibi cogitationes scedas, lascivas, sodomiticas& blasphemas, pro medio unquam ponit purgandi animas n stras, multo minus suadet, ut liberum ipsis campum in anima nostrare Vnquamus, ut sese diffundere pro lubitu possint. Plane non, sed Preces devotae & ardentes, non PASSIVA, sed activa commendantur

Matth. 26. V. H. Iac. I. V. 2. Apoc. 3. V. Io.

In Capite undecimci tractat Molinos de Raceulimento Interiore, quod in Lingua latina vix nomen habet, nee verti commode potest .

quam RECOLLECTIO INTERNA. Mira phrass, quae miram quoque doctrinam in se eontinetr dicit enim, quod Anima in ista Reeodectione SUI ex toto obliviseatur i In SILENTIO stet in prasentia DEI, sese eum ipso AMOROSE uniat: DEVM intueatur in FNDE PURA sine forma; sine speeie, sine Imasine, sine ulla distincti ne Persectionum; cum plenaria oblivione sui ipsus, di omnium quae

sunt in hae vita.

Haec sane Theologia, nulli bi in Principio totius Theologiae hoe est in Codice sacro legitur; Vbi potius contra dieitur, quod Aniama DEVM cognoscens,atque se ipsi uniens, non recolligatur IN TR Ase, sed potius in DEVM tendat per Fidem, prout in VERBO mani sestatum: verbum speciem & Imaginem DEI praesentat, ut supra n

lavimus ex loco Classico I. Cor. II. V. u.

Nec etiam verum est, quod FIDES isthaee PVRA non attendat ad persectiones Divinas, cum potius persectiones Divinae FIDEM accendant, & quo penetrantior est eorum cognitio, eo FIDES sit PURIOR. Ex: gr. FIDES nititur veritate Divina, adeo, ut sine illa nequidem FIDES detur; porro nutritur a bonitate & benignitate Diavina, eonfidit in omnipotentia DEI, confirmatur per Miserico diam DEI. sie etiam unio eum DEO Amorosa non fastidit amplexum divinarum persectionum; quin potius tot sunt MOTIVΛ Amoris B a atqui