De titulo Augusti, praeside Conr. Samuele Scurzfleischio, prof. P. disseret M. Io. Erdmann Daschitzky, Vratislav. In auditorio maiori, 9. Kal Augusti, 1696

11쪽

'ci iam , venerationis ple- uim AVGUSTI nomen est, quod diviniore consilio, fato- .l Vegentis Romanae scitum,' itque ab Octavio biceptiarn audioritate eius comprobal um , Romuliqueri Quirinil omittibus praelatum, timab omnibus Oectavii succesta ribus constanter servatum, d religione quadam ac reverentia populorum semper clilium est atque celebratum Florus in extremo epitomes rerum manarum. Hactatum ei; ziu in senatu , an

quia Octavnis con velut conditor instaurasi t imperium, Romulus vocaretur se hanimus reverentius reverentia maiori dignum

tisum est nomen inusti, ut scilicet iam tum, dum colis terras, ipso nomine tit Eo consecraretur. m. c. g.

l. Ante Florum Vellesus, Taberii temporum aeqvalis tradit, Oetavio ad stiriamum imperii gradum evecto A igusti cognomen a senatu populoque ti- 1 butum,

12쪽

buttam, annitente Munatio Planco, cuius auctoritatem reliqui haud gravato secuti sunt, titulumqVesingularem ioviam ei decernendum pariter ac deserendum censuerunt. Cognomencio viro Punci sententia consensus universienatis popul ea indidit. lib. II. .sI. Virum dicit, quem sortissimum principem dicere voluit, quippe civi

victo animose Antonio, belloque civili consedi o,sbius imperavit, A summi Principis potestate rempublicana constituit perinde ac administravit Diodo

, in Siculi LXXXVII Ecloga a Zo Imm . . .

III. De inirini cognomine tacet Suetonius, cetera plenius traditi&testamenti adoptionisque titulo Caeserem, ex Senatusconssilio Aus histum maioricum splendore appellatum scribit. Eo ea C. Cae

saris, Hinde Augusti cognomen assem ita

rerum te amento maioris avunculi qui fuit C. Iuliiis Caesar alterum MunatisPlanci Ciceroni familiaris, cuius epistolae supersunt sententia cum quibusdam censentibi, Romulum apprigari oportere quo seipsum conitorem urseo, prae-- fuisset ut Augusi potius vocaretur, non tantum novo, sedetiam ampliore cognomine Plancus ergo sui agiis vicit, ac reliquos deinde Senatores Quiritesque, ut ex Velleio intelligitur, in suam sententiam deduxit. Insigniorem Augusti appellationem idem scriptor altius repetit, causamque subiicit s

13쪽

cit, quo loca quoque religiosa, religiose dedica

go o cis ceterum de Planco id Cicero b.

silur LII. c. s. Appianus . IV Di, XLVIII. Servius Vergilii interpres commemora P, primo quidem Octavio destinatum suille Quirini titulum, sed ab eo non susceptum, de consulto recusatum, indicat Suetonius in eo autem errat Ser Vius, ct errantcna feci Viantur, qui putant, Octavium primo sit rinum diectum, inde Caesarem, post mmmine Au gu i permansi se Georg III. s

n. L Nihil tale retulit, vetonius, nec tamen dis simulavit Dio Cassius, cupidum fuissessiiscipiendi cognominis Quirini, sed ratione civili vitandae o sensa duetum abstinuissili I Quirinus idem est , qui Suetonii Romulus, eo cognomine appellatur a poetis, quibus haec scribendi ratio constat, ut undecunque amplificandae laudis materiam quaerant. liberiori titulorum genere utantur. Repugnet licet Servius rationes historiae conturbet.

Nihilo eniim verius est , quod scribit, Caesarem deinde appellatum, propterea Vod hoc nomen supremis tuli tabulis consecutus en, neque ad hoc conse- quen-

14쪽

quendum&stiscipiendum, ei opus sui S. . L consensit, cum aliunde,&ex diversa caula iam tum obtineret, eoque post Actiacam Victoriam lateretur. Probant hoc numi,d inlcriptiones, quae fidem publicam habent, utrisque si ii agatur gravis de verax

scriptor Livius, qui imperante Octavio Augusto, populi Romani historiam consignavit. J A rae aetas Dii dederunt, ut ideremus , po taedum Actiacum, ab Imperatore Caesare Auguso, pace terra marique parta I M. U. Ceterus a blenne illud. Dei providentia se- laetum Augusti cognomen, a sacro augurali verbo originem de auctoritatem suam ducit, atque hoc indicat Suetonius, prolato Ennii versii, in quo aICI sun augurium vocatur, C. Extat in libro I. annalium Ennianor una, exiisque adducitur, Varronis, Suetonio prioris, ac eadem verba legentis, testimonio comprobatur l. II de re, . c. o. inoindicio apparet, nihil hic mutandum, neque delendum augurii vocabulum, neque aliud videlicet imperii, quod minime congruit, reponendum. VI omni aetate, qua literarum honos floruit Icreditum es , aliquid divinitatis in hoc inest titulo,

qVem veneratione facratum, judicio cinterpretatione Quiritium, usius temporum secutoriamque perpetuus, ab aliis Imperatorum Romanorum titulis, d cognom inibus distinxit.

15쪽

VII. Idcirco Graeci haud aliter, atque Latini cy- ponunt, Latinorumque vim exprimunt,4 explanatione sua probant ac retinint, sacrum quiddam ac venerabile hoc vocabulo complectuntur Appianus, scriptor haud negligens,indicat, eo ipse nomine Octavitam Romae consecratum simul appellatum, potestatem Gaio Caesare maiorem, certe hoc titillo, naagis venerabilem,&quod hinc sequitur, opinione Onanium magis sanctam accepist , de bellas Ci dii bus lib. Idem instra confirmat, Octavio cons blatum suscepturo, urbem ad sacrificandum ingresstiro, auspicium XII vultures praebuista, ut vel ut alter Romulus, de integro urbem conderet, signoque diviniore admonitus, constitueret imperium, virtute consilioque dissici lima eius negotia explicaret, de bes Civit. lib. III. Omine haud vano, cui fidem fecit eventus, postquam anno ab urbe condita D CCX XIlI summam est adeptus potestatem.

Ad hanc splendidus Augusti titulus accessiit, ut firmati iam imperii novus idem solennisqVehonoresset, anno ab V. Q DCCXXVlI. Ex A. D. KAL. FEBR. Quod firmat idoneus testis Censbrinus, laribit ex ante rem dcc um saelum a me

ί arri Imperator Caesar divis ius sententia L. Munacti P nci a Senatu celerisque citibus

Augusti oppe at es, e septimum M.

16쪽

Vipsani PDrippa III COSS. De dis Natali

cap. XX Alii tamen a Censorino dissentiunt, cIdibus anuariis additum Augusti nomen putant, au-etore Ovidio temporibi is priori, quem sequendum arbitratur Carolus Neapolitanus Fastor Las . Nec improbavit Casau bonus, dissidentes aliorum de die sententias una retulit, error autem in anno admissus est, quem DCCXVII. ibi stupputatum, aut potius librarii vitio positum, sed in novissit ma ceteroquin emendati JJima editione, repetitum lagimus&miramur. Alii annum ab V. Q proximum DCCXXVI. rationibus suis adhibent, eoque hunc titulum Augusto decretum collatumque

volunt. Rei gestae historiam persectitus est Dra b. LII Supersunt num testes, non dubia inscriptionum monumenta. S. P. R.

IIX. Ab hoc tempore perpetuus, ct ad silccessor propagatus est Augusti titulus auspicio divinus, elogio imgularis, xiormula blennis. Exempla huius sunt in statuis, lapidibus de numis, a quibus historiae auxilium saepe ac firmamentum petanatas. Nam qui Caesar antea seorsim, nunc CAAR AU GVS V coniunctim nuncupatur&scribitUr,quod tituli

17쪽

tituli in numis incisi ostendunt Graecus extat, quo Consiulatus Octavii VII. insignitur, Dionisque ad

hanc rem pertinens narratio constri natur. NIKO-

alius, qui conditoris oppidi huius prope Aectium e tructi, memoriam servat. NIKOHOAI IEPA. Aversia parte EBAΣTO KTlΣTHΣ. Latinus, sed perrarus, conspect u nostro dignus, duos consules aperte signat Oectavium Caeserem, de M. yipsanium Agrippam,uterque annum DCCXXVII. indicat, quo alter septimum, alter tertium, urbis consulatum gerebat. CAESAR AUGUSTUS M. AGRIPPA Quare haec Caesaris Augusti appellatio in formulam abiit, de a graviscriptore Livio ultirpata est , t. XXIIT. c. a. Postrema omnimn Hispania)no rademum aetate tertio post collatiam Augusti titulum anno, cui DXXX. V. C. respondet duritu

auspicioque Augusti Caesaris , perdomita es.

Hispaniam intelligit, Asturiae Mantabriae regionibus comprehensam , quod ex Dione intelligitur, b. LV. IX. Cum igitur in summo esset regiae potestatis fastigio Octavius, varios sitscepit honores, titulos, quorum alii seccessionem familiae 5 nominis , alii avectoritatem per se maximam, alii maximam simul secram significarunt, nullam vero novam ei potestaten addiderunt. es, his autem diverium est

18쪽

Imperatoris nomen quod norinimbus titulisque omnibus praeposuit OctaVius, revera ut praenomen

esset restique iuris praelio Actiaco parti, Quiritiumque obsequio firmati documentum. Fidem rei facit vetars inscriptio. M P. CAESAR Di l. F. AI GUSTUS. Contra duces exercitu in summi castrorum praesecti titulum imperatoris nomini gentilitio Cubiecerunt, ut causem recepti huius tituli ostenderent, qui ab exercitu appellati imperatores, populi certe auspicio praeerant copiis, de mandata

potestate fungebantcn .X. Aliquando tamen, velut extra cirriae usim, veteres, de formularium periti homines Augustum, regio iure imperantem, brevitatis cause Caeserem nominarunt, quem non ignorabant, more iusti

iniritium, nominari imperatorem Caesarem Augusum , si integri eius tituli ratio habeatiir. Quod probare supervacuum est , praesertim quum ipsi iuris elementa praebeant exemplum. Nam in illis non alius, quam Octavius Augustus, Ca ris nomine intelligitur, , Ast de iure nat. em. civ. Congruit nova Iustiniani Constitutio quae extat ove XXX a principio. antis sit, qui hic dubitet, Octavius, an aliquis ab Octavio diversius intelligatur. Auctor enim imperii&conditator nemo fuit, praeter Octavium Augustum, cuius successitone merito gloriatur Iustinianus. Evenit

autem

19쪽

autem deinceps, at Cae a novo exemplo diceretur, non quilum: aererum praec stet, sed qui spe indirn- taxat luccedendi in imperio haberet. vo pacto idem

es Caelii , qui designatus successor, secus quam antehac, siti periori tempore, quo Caesar Augusu dici consuevit. Ea res admonet, ut legantur historiae augustae scriptores, Tacit, Tranquillo posteriores, qui minores vulgo appellantur, Aelii

S artiani in Aelio Vero cap. I. Itium Capitolinis in Marbo, cap. V. N VII. Sed ubi Cae-s res in imperii consertium ascitisiunt, aequali cum Imperatoribus tituloci honore utebantur, quod primum contigit impetante Marco Antonino, qui fratrem Lucium Verum non idccestarem destinavit,

ct heredem instituit, sed imperii secium declaravit, Caeseremque Augustum dixit, ex eoque tempore duo Augusti, prodito novi moris exemplo imperium summa potestate administrarunt Spartianus

in Vero cap. V. 'Capitosinus in Marco c. VII Quum ergo fuit haec imperandi secietas, ut paria

aequo iure duo Augusti imperarent, non regnum, neque unius mansit imperium, quoad neuter sine altero itis statuendi habuit,legesque sanciendi. Contra usis venit, quum Augustorum alter alteri obnoxius, ct iunior seniori, filius patri adoptivus adoptanti, certa ratione potestatisqve temperatione devin-

20쪽

Veriam, quem Marcus Augustum dixit, pr reter re Verentiam officia, senior Augusto exhibuit, sorsan aetatis ratione exhibere debuit, in gravissimis reipublicae partibus obtemperasti Marco, atqVe ex huitis voluntate qmnino ge Tisse bellum. Namque

ei obsecuti es, ut legati proconstri, e prae

imperatora , cap. V. in Vero. Praecipua ergo Marci auctoritas suit, quae cum exacta alterius aequalitate conciliari non potest, .illo etiam argumento confirmatur, quod Marciis, tanqVam Augustus flanior, exercitum, civem ero ducendum tradidit, allocutias est, ut potestatem de eo statuendi integram sibi reservaret Quisquis enim non suo arbitram iacit, nec facienda, praesertim in bello, decernit, is quin alteri audiens sit, dubitari non oportet.

Iam primum , Capitolinus pergit, Marcus pro ambobis Cpro se Nero ad milites es sicut u ADLOCUTIO in numina inscriptionibus pro consiensis imperio pro consensi imperii, sive ut Casaubonus legit, consὸnsu in imperio graviter se, ad Marci mores egit cap. eodem. Nam

ita se comparavit,&rationes suas iniit, ut Marci institutis convenienter viveret, maxime sub imperii initium, d ante expeditionem contra Parthos susceptam. Leges tamen supersunt Marci dc Lucii Veri, divorum fratrum nomine inscriptae, in pand

istas, atque in codicem relatae, . si deditis.