장음표시 사용
11쪽
cata esse suspicatur. Verba tituli haec sunt: δυειν δὲ τὴν μὲν βουν τὴν δὲ Οιν βεβληκυί υ τοὐς 3δόντας καὶ Da. Praeter ovem et suem mas bos commemor tur; at non m0do maxime dubium est, cui deo seriae celebratae sint, Sed ignoraremus etiam si vero sollemnia Minervae dicatae essent λ', num bos ἐκ τρατυας Minervae destinatus esset Dixerit quispiam ex titulo C. I. s. n. 3599 δυσαι βοι θηλείρκαι προβάτcμ αρρενι conici posse, Minervae in aliis sacrificiis etiam mares boves immolatos esse. Sed quomodo hoc loco exprimi poterat, ei seminam bovem mactandam esse 2 Vocabulum δηλεια adiungi necesse erat, nam δυσαι βοῖ καὶ προβάαν ἄρρενι facile perperam intellegi potuit. Ita demonstravisse videor, Cereri et feminas et mares boves immolatos esse, boves Eleusiniis ei immolatos magnam partem mares fuisse; Minervae Panathenaeis tantum vaccas esse Sacrificatas, certeque verisimile esse, omnino ei marem bovem non eSSe mactatum. Restat, ut pauca de sexu animalium deis inferis mactatorum adiciamus. Schoemannus
l. l. II, p. 236) aliique viri docti dicunt, deis inseris tantum seminas aut castratas victimas immolatas esse, mares non esse. Unum exemplum asserre p0SSum, quo praeseribitur, ut Proserpinae - hanc enim Plutonis coniugem in numero inferorum deorum habebimus δ' - aper immoletur, alterumque, quo praecipi videtur, ut Plutoni aries sacrificetur. Quod ad prius sacrificium Proserpinae factum attinet, fortasse quispiam responderit non necesse esse Proserpinam inter inferos deos numerare, in altero video multa dubia
esse man8ura. At certe mentionem laciam utriusque. Liceat antea commemorem heroibus mortuisque maribus - i. e. non castratis - animalibus sacrificia lacta esse '). Pausanias IV, 32, 33 narrat Messenios Aristomeni taurum immolare ταυρον, δν ἐναγίζειν μέλλουσιν). Philostratus Her. XIX, 741) perhibet, Thessalos Troiam navigantes quotannis Achilli sacra sacere solitos esse , ducimioυντες τιν Ἀχιλλέα κω βόθρους δρυξαντες ἀν
ζεν -'. Plutarchus Aristid. 21 dicit Plataeenses tauro in proelio occisis Sacra facere. At redeamus ad propositum. In illo titulo Myconio m quem iam saepius commemoravi legimus: Mρῖν κάπρον τέλεον. De hoc igitur non dubitandum est. Venimus ad alterum sacrificium
λε) sus etiam hostia Minervae propria non videtur fuisse. ty) cf. Μommsen, BeortoL, p. 257 ad titulum M. Lenorm. recherches archeol. k Eleusis. n. 25 p. 70 sqq. λη cf. titulum C. I. O. 26 columnis illis Herodis Attici inscriptum. λ') cf. autem etymol. magn. p. 345. ρὶ Grioch. Epigramme. Berol. 1878. γλὶ cf. Paus. II, 10, 1. Luc. de luctu c. s. c. I. G. 1051.aaὶ 'sδηναιον II, p. 237.
12쪽
Plutoni factum. Κaibet v. n. 1034 titulum affert, quo Caliupolitis a nescio quo deo heroeve Aeni in urbe culto oraculum datur ad pestilentiam avertendam β).
Priore loco Τheocriti κνάχων videtur arietem significare; altero loco vocem ad colorem pertinere FritZschius putat. At licet χνηχος ad colorem pertineat et a colore haec appellatio arietis sumpta sit, in nostro titulo certe nihil aliud nisi aries - et is quidem niger - vocabulo significari potest; atque etiam Theocr. ΙΙΙ, 5 κνάκωνa potius arietem quam flavum intellegemus. Quod ad sexum attinet, accedit, quod et in altero carmine Τheocriti et in illo Anthol. Pal. VI, 32, 4 κνακον de ariete τρύroo dicitur, n0Stro autem in titulo κυηκος opponitur μηλω - μῆλον et marem et seminam ovem significat ' -, quod Proserpinae immolandum sit. Confitebimur, verisimile esse, Plutoni arietem eSSesacrificatum.
13쪽
In universum credere licet, legem valuisse, ut h08tiae maturitate quadam aetatis essent si). , Nullum animal in proprios usus mactabant, quin eius aliquam partem deo consecrarent adolendam δ' et, et in pr0prios uSus pecora plerumque non mactata eSSe, priusquam maturitatem quandam adepta essent, demonstrare opus non videtur. Saepe etiam praescribi videmus, ut laρεῖα τέλεια immolentur. Velut titulo ap. Rangabsi ant. heli. n. 821 b y): τή Ποσειδaut ἱερεῖον τέχειου και τήν stὶ rio Σωτῆρe ἱερεῖον τέλειον tit. illo Myconio 'Aδηναιου II, p. 238 Κύρχν κὰπρου τελεου 'Aχελω φ τέλειον; tit. Vetere
erant 2 Veteres ipsi in hac re longe inter se dissenserunt. Hesychius v. τέλεια di cit: τέλεια ἱέρὰ τὰ ' ἐνιαυσια, οἱ δὲ τὰ ὴμέρας δέκα υπερβεβηκοτα. Η0c talSum esse, inScriptionibus docemur. C. I. G. 2656 praescribitur: ἐμβαχχέτωσαν δὲ οἱ δύοντες ἐπιμεν τῶ τελείω Uoiobς δυο, ἐπι δὲ rata δειν φ δβoiou. C. I. A. ΙΙ, n. 610 διδύναι τῆιερεια ταληθινου μὲν - του δὲ τελέου κτλ. ra αδ ηυia igitur i. e. lactentia animalia τελεωις opponi videmus; animalia autem, quae modo decem dies excesserunt, sunt lactentia' . De ovibus dicit Androtion ap. Athen. IX, 17, p. 375: παλαιις νομος τῆς ἐπιτυγῆς ἔνεκεν των θρεμμάτων) μη σφάττειν πρύβατον ἄπεκτον φ ατοκον, και νυν δὲ xvi. et Philocharus ap. Athen. I, 16, 9: χαὶ κεκωλυσθαι Ἀθήναρσιν ὰπέκτου νὴς μηδένα τευεσθαι ἐπιλειπουσης ποτὲ της τῶν ζώων τουτων τενέσεως). Certe lex modo breve tempus valuit, et Athenis minus inaudita fuit, quod, si veteri scriptori fidem habemus y , in urbe Minervae agni omnino non immolabantur. Ceteris deis et Athenis et aliis locis agni mactabantur δ' .aβ) vcl. Hemann, Gottesd. Alit., 9 26, adn. 2I. βὶ Stura, lex Xenoph. II, p. 564.27 cf. Keil, Philologus Suppl. II, p. 623. 233 cf. Leng, Naturgesch. Gotha 1851. de vitulis et ovibus I, p. 654; de porcellis, p. 468.
14쪽
Intellegimus, nos hoc modo non multum proficere, singula igitur exempla persequamur et quot habemus praecepta. latrus in etym0l. magn. V. τριττυαν δυσέαν dicit Sacrificium constare εκ βοῶν, αν γ, θῶν ἀρσένων, πάντων τριετῶν, Τheogn0StuS: τριτ αἶ θυσια ῆτις ἐκ τριων -υν θ ο τι τριετῆ ῆν τὰ δυόμενα. C. I. G. 3538 δὲ). Pergamenis ab Apolline oraculum datur ad pestilentiam avertendam: ἐπτὰ γεραροὐντων εἰς ἶματα μῆρ' ἐπὶ βωμῶν
Arietem trium annorum se immolaturum esse Iovi promittit Ganymedes Luc. diat. deor. 4, 2:κριὼν τυδὴσεσθαι' ἔχομεν δὲ τον τριετῆ τὐν μέταυ. - C. I. G. 2360 δ' victimae enumerantur Suovetaurilibus destinatae δ'): δύειν δὲ ῶν μὲν βουν βεβληκοτα, την δὲ ola βεβληκυῖαν τους δδοντας καὶ Da λειν μὴ πρεσβυτερον ἐνιαυσιου καὶ . . . η'. Aristoteles hist. anim. 6, 21 dicit: τοὐς δδόντας βάλλει βο9ς διέτης κώ Ουχ dbooυς dii' ἄσπερ tππος, re vera autem et bos et ovis SinguliS annis aetatis usque ad peractum tertium binos dentes eiiciunt; animalia igitur, quae primum abiecerunt dentes, primum aetatis annum peregerunt, quae poStremum, trium mΠ0rum Sunt. Haec esse Sacrificanda, certum est.
C. I. G. 3538 praecipitur ut Minervae iuvenca duorum annorum immoletur miHδι μὲν μοσχου διετηρονος); inscripti0ne de mysteriis Andaniae celebrandis, ut Cabiris suseiusdem aetatis mactetur: τοῖς Μεγάλοις δεοις δάμαλιν διετῆ συν. Titulo illo Myconio*β)destinantur Σεμεχηι ἐτησιον, stoνυσφ Λἴνει ἐτησιον, sit Xδονὰν II Moνψ δερ τὰ δ' μελανα ἐτησια. Il. VI, 93 et X, 292 boves unius anni immolantur, Il. II, 403 taurus
quinque annorum et Od. XIV, 419 aper quinque annorum δ'). Graviora his exemplis praecepta illa ex inscriptionibus allata esse, omnibus perSua8um erit, praesertim cum inter se non longe differant. Τamen pro certo non affirmaverim, consuetudinem fui8Se, ut boves ovesque duorum vel trium annorum immolarentur, sues, primo aut Secundo anno aetatis peract0. Deinde autem veteres praeter haec adulta animalia novellos agnos porcos vitulos capellas immolare solebant. Agnorum sacriscia fuisse usitatissima, supra p. 7) vidi-3λὶ circiter imperatore Μ. Antonino. 32) in insula Ceo reperist. 333 cui deo sollemnia dicata sint, ignoramus. δ' sus immolandus annorum et paucorum mensium est; omnia igitur animalia Solitaurilibus destinata trium annorum fuisse, ab illis scriptoribus non recte proditum videtur. cf. etiam Theocr. epigr. IV, 17. 343 Ῥοήναιον 1873, tom. II, P. 23S. ε) adn. Cumanudis: τὰ ὁποια φαίνονταί μορ- τὰ τῆς συκη θείαις σφαχτά. 7ὶ cf. Aristoph. Ach. 783.
15쪽
mus, porcellorum non rariora suisse ex multis exemplis apparet. Ad lustrandos homines vel locos porcellos maxime idoneos habitos esse, pernotum est. Apoll. Rhod. Schol. 4, 704:τὼ καθάρσιον Hrει, ε m χοιρίδιον μικρὼν, ἄπερ οι ἁγνό ντες δυσαντες τας χεῖρας του drνι μένου αρο ατι αὐτob βρέχουσιν. Veterem imaginem habemus δ' in qua Orestes ab Apolline porcello lustratus cernitur. Schol. Aristoph. Εir. 374: η sayμητηρ χοιροκτόνος δrt τοις μυουμένοις ἐστὶν χοιρίδιον δύειν δυοκης. inscr. de myst. And. ἄταν ἐν τφ θεάτρω καθαίρει Sc. ὁ ἱερευςὶ, χοιρισχους τρεις δ'). Porphyr. vita
Vituli immolantur Veneri Luc. dial. meretr. 7, 1 δυσαι τῆ θυαλια δε Me τύ Dχήποις δάμαλιν ἔχατερα -; Babrius fab. 37: ὁ δε μοσχος ἄδμῆς - βωμὴν ούματος Hὴσων -; agni vituli capellae Paus. VI, 2, 2 μαντικην δε j μεν ἐρίφων aetat ἀρνῶν τε κάρμοσχων εστιν. Arrian. de Venat. c. 34 ot δε μόσχου δυσαντες. In imaginem capella Baccho immolata reperitur. inscr. ap. R08Sium Hellen. II, p. 112, n. 45. Soli capella sacrificatur: 'Aikν ἔριφον λευκὼν θ πυρρόν. Aelianus etiam narrat de nat. anim. 12, 3M. Τenedios Baccho vitulum iam modo natum immolavisse: Γενεδtot ειν stoνυσφ τρεφουσικυουσαν βοῖν, το δε ἀρτιyενες βρεφος καταδύουσιν. Quamquam tam recentia animalia saepius immolata esse non verisimile est, tamen mihi certum videtur, sacrificia lactentium animalium usitatissima fuisse. Aesch. Eum. 430: ἔστ' si προς δυδρος ιάματος καθαρσιουσpariat καθαιμάξωσι νεοδῆλου βοτου. Thebis deis inferis lactentes porcelli sacrificabantur. Paus. IX, 8, 1: μὶ ἐς τὰ με-
Plurimum autem valent inscripti0nes, quarum Supra mentionem fecimus:
16쪽
Accedunt fragmenta inscriptionum ap. Rangabe II, 2336:-lC ') et
II, 8l6ε' ' Ηρας ἱερέ- ἱερωσυνα . .... τελεουεβ)FFH Hoc loco de pellibus victimarum adultarum agi consentaneum est. Pro quaque pelle Sacerdoti dermaticum ternarum drachmarum solutum videtur ε'). In Myconio denique titulo seriptum videmus: υχε λωὰμ τέλειον χαι δέκα αρυες et paulo infra τέλεtου καὶ ἔτερα δύο. Perspicuum est, SaepiSSi me lactentia animalia deis oblata esse. Hesychium denique meminerimus v. τέtitu dicere: τέχεια ἱερα etα ἐνιαυσια, οἱ δὲ τα ἡ μέρας δέκα ὁ περβεβηκοτα. Vox τελεια Significat matura, apta ad Sacrificium animalia; nemo autem animalia undecim vel duodecim dierum τέλεια dixiSSet, nisi animalia huius aetatis saepe s crificata eSSent. Pauca adiciamus de victimis, quae si rες vel αδμητοι dicuntur. Quibus vocabulis primum significantur animalia, quae nondum iugi S Subdita sunt, laboresque nondum tolerant m. Notum est, veteres vetare, bovem aratorem immolari, οδre xta οὐ ς-ὼν γεωργος
Interdum quidem boves aratores sacrificari videmus, velut Lindit Herculi bove rem divinam laciunt siq), Thebani Apollini βλ); semper autem sacrificantes varias ambages nexuisse sabulasque finxisse, quibus factum excusarent, scriptores produnt. Anab. VI, 2, 22 Xen0phon immolat βους ὁπb ἁμάξης, ix αι rὰρ προβατα οὐκέτι θνα, et g 25: μου bG ἁμύξης ἔδυσεν), , οὐ rὰρ ην ἄλλα ἱερεῖα βδ)e. Altera autem vis, quae vocabulis ἄδμητος subeSt, est vis virginitatis. Pe suadere mihi non potui, Graecos virgines victimas omnibus deis gratiores esse putavisse quam alias βδ). Ut supra vidimus p. 7) Androtion ap. Atti . IX, 17, p. 375 dicit, vetere
etiam lege sancitum fuisse, ne agnus imm0laretur, priuSquam t0nSUS eSSet, neve ovis, priusquam peperisset. - Verum e8Se mihi videtur, Minervae virgini virgines victimas placuisse, minime autem, ut exemplum afferam, Cereri β'.
17쪽
Contra Cereri matres victimae gratissimae videntur suisse. C. I. Att. II 466 παρηὶ orou δε και τοῖς 'Uευσωοις βους τροφίας δύο κω ἔδυσαν. Scr0sa in mysteriis Eleusiniis immolata saepissime reperitur non modo in Eleusiniis nummis sed etiam aliarum urbium, in quibus praecipue Cererem eSSe cultam constat ββ). Deinde saepius praescribitur, ut Cereri praegnantia animalia immolentur. InScr. de myst. And.: δυσάντω ψ μὲν sάμανι συν ἐπιτοκα. Alia inscriptionesi ;a μητρι Aidy υες δυο καλὼστευουσαι θ ἐτέρα ἐr κυμον et paullo infra sθμητρι υν ἐν κυ-
Ac Cornutus de nat. deor. c. 28, p. 211 prodit, usitatissime sacrificia suum gravidarum Cereri facta esse: λουσι δ' υς ἐγκυμονας Πν shμηγγι πάνυ οἰκείους. Atque etiam aliis deis praegnantia animalia imm0labantur. Paus. ΙΙ, 11, 4 dicit Eumenidibus Sicyone oves praegnantes mactatas e8se: κατὰ δὲ ετος ἔκαστον ἐπτην ἶμωρ ij σφισιν Φουσι δυοντες προβατα ἐγχυμον a. IX, 25, 6: Pelargae heroidi B0eotiae victimam praegnantem immolatam esse: χάι οἱ θυσία φέρον ἐν τῆ ηαστρὶ ἱερεῖον. Quinetiam Dianae videntur in insula Patmosi 'b praegnantes caprae immolatae eSSe. Κaibet epigr. gr. n. 872 Πατνεῖν παραβώμια ιδέξαι σπαιρόντων atrasv εμβρυα καλλιδύτων si
18쪽
Nigra animalia imprimis deis inferis et heroibus sacrificabantur. Od. XI, 33 Ulixes immolat inferis et Tiresiae nigras oves si . Kalbet epigr. 1034β'). , me τιν μὲν Εὐχαθῖν ταμεῖν κνηῶν δε αιJ δὲ μῆλον
Pelopi Olympiae niger aries mactatur. Pau8. V, 13, 2: τὼ δε ἱερειον εστι χριις μελας. Thessali Troiam navigantes Achilli nigrum taurum immolant. Philostr. Heroic. 19, p. 741: ἀνακαλου υτες τιν Ἀχιλλεα ταῖρον ἀν μελανα ῶς τεθνεῶτι εσφαττον. Strabo VI, 53: Dart υσι δε Κάλχαντι μελανα κριὴν οἱ μαντευομενοι. Eurip. El. 516 cf. v. 92) Orestes in tumulo Agamemnonis ovem nigram mactat' i. Deinde etiam aliis atrocibus deis nigrae victimae mactantur; velut ab Atheniensibus perniciosis ventis. Aristoph. ran 848 et Schol. τοὐς δε χaetati tδωδεις δυεμους τυφῶς --χουσι ' τουτφ εννιον μελανα ἄρνα σφαγιν, μως λήξἴ τι πνευμα. - Α Smyrnaeis Bubrosti: Ρlui. qu. Symp. 6, 8, 1 Σμυρναῖοι δυουσι Βουβρώστει ταυρον με lava και κατακόψαντες
Epimenides cum Athenas lustraret et nigras et albas oves mactavit. Diog. Laert. I, p. 110 ' μενίδης εχύθηρεν τὴν πόλιν αὐτων Atheniensium) καὶ επαυσε τὼν χοροὴν τοῖτονῶν τρόπον. λαβων προβατα με χανα τε καὶ λευκὰ fraxεν πρὴς του 'υρειον πάρον. Neptuno denique, domino ravi maris, κυανοχαιτην, Saepe nigra animalia Sacrificabantur. Od. III, 6 ἱερὰ με ν, ενοσόχθονι κυανοχαίτην '
Cornutus de nat. deor. 22: κώι θυουσιν αὐτc Neptuno) ταυρους παμμέλανας διὰ τὴν χροιὰν πελάτους.
60ὶ cf. p. 6- ε,3 cf. Hor. Sat. I, 8, 27: Canidia cum manes evocet, pullam agnam mactat. sε ὶ Didymus ad Od. III, 6: εθυον Ποσειδωνι ταυρους μέ ανας διὰ τὴν χροιαν του ἄδατος τὴν ἐκ του βώδους.
19쪽
Sed etiam alba animalia Neptuno immolabantur. Ἀβενναιον II, p. 237 in tit. Myconio Ποσειδῶνι τεριευθη κριὸς καλλιστευων λευκος et paulo infra Ποσειδωνι Φυχόω υὴς λευκος. Albus taurus ei immolatur Pind. Ol. 13,99 69)-ταιρον ἀργαντα 'δ) πατρὶ δει M. Rubentes vel sulvi boves Neptuno 8
crificantur Pind. Pyth. 4, 365 2053
In insula Rhodo Soli capella alba vel rubra immolatur inscr. ap. Ross. Heli. II, p. 112: 'Aiαμ εριφον λευκον η πυρρον ). Album equum Athenienses mactant heroi Toxari. Luc. Scyth. II, ὁ δ' οἶν μιισδος
Veneri etiam hilari et lascivae a meretricibus alba capella immolatur. Luc. dial. mer. 7, 1: ὼν ἔτι τοιουτον εραστην εὐρωμεν, o doς ὁ φεας ἐστι δυσαι μεν Ἀ Πανδ μ ν δεήσει λευκὸν μηκάδα
β γ Schesiastes ἀπαντα s. ν splendentsm i. e. egregium taurum significare non recte iudicare videtur. ε' Rubro colore vividam quandam et vigentem vim exprimi, BGris mos. Symb., p. 348 sqq. mpiose exponit. εβὶ cf. Herod. VII, 113 τδν Στρυμονα, ἐς τον οἱ μάγοι Persarum, ἐκαλχιρέοντο σφάζοντες ἴππους
ερὶ Strabo 17, p. 809 narrat Arabes Veneri albam vaccam alere.
20쪽
Α. DE PARTIBUS, QUAE DEIS COMBUSTAE SINT.
Notum est, saepe totas victimas vel combustas vel in terram infossas esse, inseris m0rtuisque sacrificatas aut lustrandi causa mactatas M'. Haec h0locautomata quae dicuntur praetereamus. Aliarum h0Stiarum deis certae partes comburebantur. Multum ad0ctis viris disputatum est, praeter 0ssa et sebum caro combusta sit necne ' . Illud Boechhii ''), Lacedaemonios sola ossa cremasSe, Athenienses etiam carnem, exemplis probare n0n p088um, Sed certissimum videtur omnino carnem deis esse combustam. Ad exempla, quibus Nitgschius l. l. hoc factum esse probare conatur, hoc loco tantum adiungamus Athen. IV, 27, p. 146:ot δὲ τὴν dapbν α κραν και ὀστα τ' ἄβρωτα τοις δεοις ἐπιδέ-
P0ll. VI, 55: ' μου δε κλῆρος θ πρωρον τῶν κρεων μοῖρα. Arist. av. 900 vituperatur, quod deis tantum ossa Sine carne combusta Sint. - Suidas V. Καρικὸν θυμa: εm τῶν ἁσυχα 'xtat disti ra μέλη δυόντων. Intellegitur morem fuisse, ut etiam caro cremaretur. Nec minus certum est religiosos plus carnis crema8Se quam impios' . Quaeramus, quae partes deis c0mbustae sint. Od. XIV, 427 omnium membrorum parteS cremantur. ὁ ωμοθετεtro συβωτης, πύντων dρχομενος μελέων, ἐς πωνα δημον lu). Idem posteris etiam temporibus interdum videtur factum eSSe. Di0n. Halyc. 7, 72 δείραντές τε κώὶ μελίσαντες ἀπαρχας ἐλάμβανον ἐκ του σπλοχμου aetat παντὴς ἄλλου με χους' .