Quaestiones Sacrificales.

21쪽

Praeter sebum et semora deis pars viscerum 'q) comburitur, imprimis sel. Athen. IV, 27, 9 I46 καὶ την ἐνεοῖς ἐπιλυτες. Porph. antr. Nymph. 18 την δε 'Ioiην ληνς, ἄδεν και τοις θεοις τὴν χολην Deinde spina δρους vel 3σφύς ακρα) deis crematur, quae pars etiam caudam comprehendebat Π). Aristoph. pax Schol. 1054: ωος ταρ εἶχον την ὀσφυν κat την κέρκον ἐπιτιθέναι τfm L Menand. ap. Athen. IV, 27, g l46 ot δὲ τὴν ὀσφὼν ακραν τοις θεοῖς ἐπιθέντες. Caudam in ara positam comburi etiam imaginibus d 0cemur ). Scapulas ωμοπλάτην)Mercurio sacrificari dicit Scholiastes ad Aristoph. Plui. 1130: τφ 'Ερμῆ ως εwyrat ζῶμοπλάτη υ ιερείου ἀφιέρωτο, et ad v. 1128, ei bracchium. animalium brutorum sacrum esse: εστι δὲ ἱερὸς ' μυὼ ὁ βραχιων των dioxων Denique pelles victimarum saepius videntur combustae esse. Luc. de saer. 13: ὁ δὲ ινεὼς ἐπὶ πῆσι πυρ ἀναχαυσας ἐπέθηκε φέρων αὐτῆ δορα την atyα και αὐτοῖς ἐρίοις

re προβατον. De linguis hostiarum, quas Saepe crematas eSSe constat, infra Separatim agemus.

SuidaS V. κωλακρέτης, Schol. Arist. vesp. 693, Plui. 1185 dicunt: νομος δὲ τὰ ὁ λειπόμενα etῆς δυσιας τοὐς ιερέας λαμβάνειν, ἁ εἰσιν iata δέρματα καὶ χωλάῖ. Quae quamVis non accurate dicta sint, tamen universe complectuntur, quae ex hoStii3 pro Sacrificiis laciendis sacerdotibus tribuenda sint. Sacerdotes enim accipiunt ex hoStiis quaedam non edulia et partes quasdam edules. In illis praeter pelles cornua vesicae ch0rdae et a squalida quaedam et sebosa carnium maxime sub pelle 'q)ε δεισόαι κρεῶν λ) habenda sunt. Pellis cedebat ut videtur sacerdotibus in min0ribus sacrificiis; in quibus

22쪽

non antiquo iure sacerdotibus cedebat, ut in πταις ἐπ δετοις εορταic' )ε civitati reddebatur ' ). Inter Ἀρωσμα quae ex publicis et quae ex privatis sacrificiis redundarint distinguendum esse, compluria decreta docent, at Saepe non constat, utrum constitutiones ad sola publica an simul ad privata pertineant sacrificia' , singulaeque constitutiones inter . se maxime diversae sunt. Persequamur igitur Singula exempla.C. I. A. II, 631'q). ε

κωλῆν πλευριν tutoυ θμόκραιραν χορδῆς κτλίθμητρος χλοης: δεισόας κρεῶν κτλ.Boeckhius i. t. putat, pelles u0n ipsas traditas esse sacerdoti Iunonis ex iis sacrificiis, quae ibi commemorantur, sed pro pelle adultae victimae τελεου ἱερεtot,' esse ternarum drachmarum dermaticum sacerdoti solutum. Cereris sacerdoti pelles omnino non videntur ceSsisse. δεισιας χρεων BoeckhiuS Suspicatur squalidas et sebosas partes carnium maxime sub pelle esse. Deinde accipit sacerdos pernam νωλῆψ, partem c0Stae πλευρον ἰσχρου), maxillam chorda sive lactibus circumvolutam θμίκραιραν χορδῆς', Carnium partes eaedem quae sacerdoti Iunonis ecdebant, sacerdoti Cereris aliarumque dearum tribuebantur. C. I. O. 2656 yy): πριαμενη τὴν twητειαν τῆς 'Αρτέμιδος τῆς Περταίας κτλ. θ δὲ ut μένη '') ἱεράσεται ἐπὶ γυῆς τῆς αὐτῆς καὶ δύσει τὰ ἱερὰ τὰ δημοτελεα καὶ τὰ ἐδιωτικά κωπὶ cf. Boecth, oecon. Athen. I, 296; II, 121. 83ὶ Notum est Athenis το δερματικον, quod ibi ex certis sacrificiis redigebatur in publicum. c. I. A. II, 162 add.: το ἀρὶ γριον τὸ ἐκ του δερματικου. C. I. G. 157 δερματικά enumerantur 'ἐκ τῆς δυσίας N ' μθ τόν hy ονψ παρὰ στρατηrῶν. ἐκ τῆς δυσιας τω 'A ωve παρὰ στρατηrῶν. ἐκ τῆς δυσιας Hρηνη παρὰ στρατ νῶν. Liceat hoc loco pauca dicamus de sacrificiis Paci factis. Scholiastes ad Aristoph. pax 10ls prodit: φασὶ ναρ δυσιαν τελεισθαι Εἰρηννν, τον δὲ βωμὼν αἱ ματουσθαι . καὶ ἐδίως δν αιμωτὶ Εἰρήνην Οὐουσιν. - cf. Com. Nep. Timoth. c. 2 - . Nostro autem in titulo δερματικὰ ἐκ τῆς δυσως τρ Εἰρηνην commemorantur. Intellegitur ei etiam sacrificia cruenta, ut ita dicam, facta esse. 18' V. Boecth, de decr. Halyc. ind. leci. Berol. 1835 6, p. 7. - εβὶ cf. Rangabsi II, 8I6. ββ sic Boecth. l. l., p. 8; Rangabsi: dimidiam partem sarciminis. - cf. -US. V. Athen. IX, p. 368 E. δίωται μάλισθ' ἱερωσυνα κωλη, τδ πλευρὸν, ὴμ αγ' ἀριστερά. et C. I. A. II, 632, ubi inter ερώσυνα enumerantur σκέλος, πλευρον, ἡ μικραιρα. V87ὶ decretum Halycarnassense fortasse ex temporibus Octaviani Augusti.'βὶ Sacerdotalia munera saepius auctione publiea veniisse, Dionysius Halyc. Archaeol. II, 21,

23쪽

των δυομένων δημosis. Similes igitur partes Dianae Pergaeae sacerdos accipit atque illae sacerd0tes Iun0nis et ceterarum dearum. Pelles ei tantum ex publicis sacrificiis codunt. Deinde praecipitur, ut praeter haec omnia sacerdoti etiam ea danda sint, quae mulieribus prytanum tribuantur ex publicis sacrificiis.

δὶ ἀρρένων τή e Sc. Orgeonum igitur h0stias sacerdos gratis immolare debet; ex privatis sacrificiis ei cedunt victimarum omnium pelle8'', certa pecunia, carnium partes: ex teneris hostiis perna dextra cum sem0re διηνεκὴς), ex adultis dupla pecunia, cetera eadem; ex bovetantum pellis sine carne et tantundem pecuniae, quantum ex Sacrificio tenerae ho8tiae, ut videtur; boum pelles enim aliquanto pluris erant quam ceter0rum animalium. C. I. G. 2448'β): ot δὲ επιμηνιοι 'β) δυουτες τὰς δυσόας ταύτας ἀποδωσον τι τse κορυφτός τε ἐλλυτας ' ἰ) πάντας χat των Mihχνων τὰ ἡπόση, τὰ δὲ λοιπὰ ἐξούντι αὐτοί omnes igitur Sacerdotes aliquam partem videntur accipere: qui sacrificia faciunt, maiorem. ΙnScr. revue archsiolog. nouvelle s6rie 1874, p. 106'')

p. 292 dicit, sed praeter hoc unum plebiscitum eiusdem civitatis, ex qua Dionysius oriundus, nullum exemplum fuit notum. Ante hos duos annos altera inscriptio reperta est, ex qua sacerdotium duodecim deorum ad Bosporum cultorum venale fuisse intellegitur. v. Curtius in Μοnaisber. der Beri. Acad. 1877, p. 475 : ὁ πριώμενος τὰν ἱερωτε tau τῶνJ οεῖν τῶν δυώδεκα ἱερωτευσεe- ωα κτλ.cf. Schol. Arist. pax 1022. 'st) decretum Piraeensium. saec. IV, cf. Foucari, des associations religieuges cheg les Grecs, p. 189. matri deorum.

a, de quibus v. Foucari, l. l., p. 20 sqq. pa) cf. C. I. G., n. 82.8 ὶ Halicarnassio decreto constitutum erat, ut tantum ex publicis sacrificiis pelles sacerdoti darentur. 'β) ex insula Thera. - Agitur de sacrificio Musis et quibusdam heroibus faciendo. 'β) ἐπιμηνtoe sunt sacrificuli, qui menstrua sacra curant. Boeckh. ad C. I. G. 3641 b add.'7ὶ ἐλλύτης est placentae genus V. Hesych. ἐλλυτις. β') pertinet ad sacrificia Dianae Milesiae facienda. ''γ δ υν sumit sacerdos Arist. pax 1053. cf. Schol.

24쪽

καὶ των Gio υ θεων των fAτε μ ενόω '') δσων ἱέρctetat o ἱερευς λάψεται τὰ γέρεα τὰ αὐτὰ καὶ χωλην ἀντὶ της ὐρῆς, δμ μην βασιλευς λαμβάνη: δὲ εὐστου θυη ὴ πολις id φεται γλῶσσαν ὀσφὼν δασέαν ἀ ρθυ. ξένος tεροποtἶ τω Ἀπολλωνι προ νασθαι των dστῶν, D ὰν θέλη o ξένος - διδουαι δὲ τ η ἱερεῖ τὰ γέρεα ἀπερ ὴ πολις διδot. Sacerdoti pelles omnium victimarum cedunt. Si unam hostiam immolat, si civitas sacrificium quod dicitur εὐστὴν lacit, Si peregrinus Ap0llini rem sacram facit sacerd0s linguam et caudam cum quibusdam partibus carnis sumit. Si plures hostias mactat vel Si aliis deis, quorum sacra curat, sacrificia facit, pro cauda femur unius hostiae accipit, cetera eadem, quae ex aliis sacrificiis.

C. I. G. 2265: Delio Apollini a Pariis sy) bos immolatur. Pellis bovis sacerdoti videtur data esse: τὴ δὲ IMέρας τob βοὸς ris πρῆξαι τὴν ἱερέαJ. Monaisber. der Beri. Acad. 1877, p. 475, Ε. Curtius, titulum prodit hunc: ὁ πριά

μένων πάντ α ταJ δέρματα καὶ τ ὰρ κωλέας Da Di γυωτae δυωντι μῖς δυώδεκαδεο ς. Praeter pelles igitur ambo femora sacerdoti hoc loco cedere videntur. C. I. Att. III, n. 73δ'': παρέχειν δὲ καὶ αν δεφ re καθῆκον, δεξιον σκέλος καὶ

ρ') cf. C. I. G. 2906 παραστησας μὰν τοῖς ἐντεμενίοις osola την θυσίαν. 101) sfairo un sacris est, dans tequel les chairs de la victime soni gritiees, e l. l. . p. 107. 1023 vTitulus non videtur secundi p. Chr. saeculi fine aut tertii antiquior esse. ε Dittenbergeo. Tractantur sacrificia Μηνὶ τυράννω facienda. Μην Τυραννος colebatur in omnibus Ρhrygiae Lydiae Pisi- , diae urbibus, ut nummi demonstrant imperatorum aetate cusi. Do quo deo cs Waddington ad Lebasii inScrr., p. 215 ad n 668: sdans plusi eurs inscriptions latinos du quatrieme si ecle te dieu Attis porte lenom de Menotyrannos Orelli I900. 1901. 2264. 2353.) noni emprunte au culte de Men, alors qu'il S'sit, eblit un rapprochement et meme une confusion entre les deux cultes voy. Origen. Philosoph. ed ΜillerV, 9) ; et Boecth. ad C. I. s. n. 667 - 3438): sΜηνιτυραννος hoc est manifestum dominus Lunus vel Lunia. Non dubitat vir doctissimus quin vox τύρα oς a Lydis et Phrygibus manaverit ad Graecos.

25쪽

-τακοπτετωλ'' ἐν τφJ I se ἐὰν δε τις τράπεζαν πληρφ τρο δεφ λαμβαγέτω ris Durυ. ὁμοέως δε παρέξουσιν οἱ ερανιστάὶ τὰ καθῆκοντα τφ δεφ δεξιὸν σκελος καὶ δορὰν κτὰ.τf δεφ i. e. ei, qui sacra dei curet, dextrum femur et pellem dari, non est, cur miremur; singulare in nostris titulis est, quod ei etiam caput, pedes, pectus vel pectoris partes cedunt. Deinde de sacrificiis dicitur, ex quibus ei, qui sacrificium fecerit, s0lum femur et umerus cedant, cetera τω ἱερφ i. e. ei qui condidit templum et sacerdotibus δ' ). Societates Uaν στῶν C. I. G. 127; 2525 b. commemorantur, ex cenis eorum Sacerdoti aliquid datum eSse, h0c uno loco, quantum scio traditum est. Ex titulo Myconio: υβῆναιον II, p. 238: Ποσειδωνι χριός Ἀν ἱερεῖ riωσσα καὶ βρα

Sacerdoti igitur ex sacrificiis arietis et tauri linguae et singula femora cedunt. Ceterum plane perSpicere non p0tui, sed certum videtur, hostiarum linguas partim sacerdotibus partim sacrificantibus ipsis datas esse. Inser. de mysteriis Andaniae celebrandis: ἱεροῖ δείπνου οἱ ἱεροὶ δῶ τῶν θυμάτων τῶν ἀνομενων εν τα πομπα ἀφελόντες δρ' ἐκάστου τὰ νομιμα τοῖς δεοῖς, τὰ ioid πὰ κρεα

Bovis ἡ γεμόνος vel herois '' tertiam partem sacerdotibus cessisse Athenaeus VI, 27, p. 235 tradit: εν ον υνακειν ἐπε et νος στ*χης γεγραπται ' ο τοῖν δε βοοιν τοῖν lymovotvτοιν εξαιρουμενοιν τι μὲν τρίτον μερος εἰς του drῶνα, τὰ δε δυο μέρη, τὼ μεν ἔτεροντιν ἱερεῖ τι δε τοῖς παρασίτοις λ0 9. Restat ut pauca dicamus de eis partibus hostiarum, quae nec combustae nec Sacerdotibus datae sint.

26쪽

Caro victimarum e privatis sacrificiis aut venibat δ''), aut cum amicis ad cenam invitatis comedebatur V'). Ceterum per8picuum est, licuisse, carnem non comesam conSe Vare alioque temp0re conSumere vel aliis impertire Ex publicis sacrificiis carnes non saepe venibant. C. I. O. 70λλ' de carnibus dicitur quae crudae vendendae sint: τα δὲ κρέα ἀποδύ- σθae Carne victimarum Panathenaicis ceterisque magnis s0llemnibus mactatarum aut plebi cenae fiebant aut frusta cruda distribuebantur. C. I. A. H, 570: ἐς τὰ ἱέρὰ τὰ κοινὰ ἐν oso σιν έ settων Jτat Πχωδῆς οἶνον χωρέχειν ὴδb ' ἐκ τουJ κοινου. C. I. G. 3599: και προδυεσθαι τω sit τφ L itia τὰ π έμμαJτα ἐπιτελέσαι και es δει-

Bulletin de corresp. heli. VIII 1878), p. 615 tit. vetere Rhodio: Ποτειδῶνι Φυταλ-

est et ex libris scriptorum tituli8que apparet. Carnes senatoribus dandae commemorantur Schol. Arist. pax 893: τὰ ματεροεια, o υ τῆ βουλύ σκευάζεται μετὰ τὰς θυσίας κρέα.

λὶψὶ Solis in sacrificiis Vestas factis hoc non licebat facere. Eustath. ad Od. 1579, 45 η, 2983: Getes. 1θύομεν ἐφ' ων οὐκ ἔστι φασὶ μεταδουMae obm ἐξενε ειν. cf. Hesych. I, 207 ; Paroemi0gr gr. I, 97; et plura ap. Preuner: Hestia-Vesta, p. 74sqq. Hostias ei mactatas totas esse combustas mea quidem Sententia eX his locis conici non potest. v. Gerhard , griech. Mythoi., 9 292, 3 B. cuius sententiam iam Schoemannus, i. l. II, p. 214 respuit. iii) Iovi a demo quodam Atheniensium sacrificium sit.

27쪽

Uxores prytanum certas partes accepisse, discimus ex inscriptione C. I. G. 2656: ἔμω δε θ ἱέρεια ἰσόμορος και ταῖς τυναιξὶ των πρυτάνεων. C. I. A. ΙΙ, 163 enumerantur, quibus ex sacrificiis Panathenaicis prae ceteris carnes dandae sint: καὶ νείμαντ ας ταις πρυτάνJεσιν πιντε μερίδας καὶ τοις λυέα ἄρχουσιν , καταμιαις τῆς δεου μίαν, καὶ τοις ἱέρ οποιοῖς δ') μιανJ χαι τυις στρατητοῖς καὶ τοῖς ταξιάρχfοις καὶ Goῖς πομπευσι τοις 'Aδθυakις και τα la χανης voLJς κατὰ τὰ εὶωδύτα, τὰ δὲ Giα

Andaniae cenarum participe8 Sunt των τεχνιτῶν ot λειτουρryσαντες ἐν ταῶςJ χορείαις καὶ τῆν ὁπηρεσιὼν ot λειτουρτουντες αὐτοις. Singulis etiam, qui bene meruerunt aut de sacris restituendis aut erga sacrificantes ipsos carnes atque etiam pelles victimarum dantur: Tit. de mySter. Andan. celebr. : μασόστρατος μετεχέτω μετὰ τῶν ιερων τῶν τε θυσιῶν καὶ των μυστρορων, καὶ ἶσα κα οἱ θύοντες ποτὶ τa vclua τραπε ωντι και τῶν θυμάτων τὰ δερματα λαμβανέτω μασίστρατος. εἰς τὴν ἱερὴν δειπνον καὶ παραλαβόντω μασίστρατον καὶ τὰν γυναῖκα καὶ τὰς γενεὰς αὐτου.

λλη cf. Boec . ad C. I. G. 147. λιβὶ cf. tit. ex insula Amorgo, Mittheiiungen des archaolog. Instit. gu Athen I, p. 342.

28쪽

C. DE LINGUIS VICTIMARUM.

Homericis temporibus cremantur linguae deis, quibus victima sacrificatur. Od. r. 341: γλωσσας ἐν πυρὶ βάλλου, ἀνιστώμενοι δ' ἐπέλειβον. Ρ0steris temporibus complures scriptores dicunt eas Mercurio combustas eSSe. Schol. Arist. Plui. 111 l. et Paroemiogr. gr. I, 41b: ὴ τλῶττα τῶν δυομένων - Ερμῆν δέδοται. Ap0ll. Rhod. Schol. I, 517: ἐπεὶ γὰρ ' μης λογος εἶναι παραδέδοται ὁρτανον δε αυτου 8 νωσσα εἰκότως τc Emst αὐτὸν θύουσιν. Plutarchus autem Ph0c. Ι, dicit: ἱερείου διαπεπρar μένου rλωσσα και meita δ ta-

λείπεται.

Interdum etiam praeconibus linguae dabantur, certe Athenis. Aristoph. Plui. 1111:

Consuetudo autem non erat, ut sacerdotibus aliisve linguae hostiarum darentur. Di8tinguendum esse puto inter maiora publica et inter minora privata sacrificia. Schol. ad Arist. Plui. 1111, dicit: τῶν ἱερε υ 8 νωττα etcν ' μῆ δίδοται ἐν ταις δημοτελεσι δυσέαις. Publicis igitur in sacrificiis suspicor plerumque linguas separatim exsectas postea Separatim crematas esse, in privatis ab eis qui sacrificium fecissent domum relatas, antequam cubitum irent, cum ultima libatione ' Mercurio c0mbustas esse M'.

29쪽

.... ἐπί τε riώσσηρσι χέοντοαὶθομέναις, υπνου δὲ διὰ κνέφας ἐμνώοντο. Nostra cum sententia illud Plutarchi non pugnat: sἱ Hoυ διαπεπραγένου γλῶσσα ι κotita διαλειπετate. Dicit de partibus victimae, quas deis comburendas esse credas ').χotitaυλ 80lam e visceribus non licere deis cremare Athenaeus IV, 27, p. 146, Sch0liastes ad Arist. pac. 717, eqv. 1179, vesp. 11 44 docent; linguam autem non una cum ceteris partibus cremari sed relinqui nos iam ex aliis l0cis coniecimus. Postea etiam linguas erematas esse, Plutarchus non negat.

Suidas I, p. 448 et II, p. 215 dicit: εξ δυσιαι, ἐμψύχων ἐθυον , προβάτου θῖς

βοδες ανις υνιδος χηνος. Tantum edulia animalia enumerat, nam cum deos participes cenarum et convivas cogitarent Graeci animalibus sacrificare non decebat, nisi quae ipsi ederent. Tamen equos asinos canes ac praeter illa animalia domestica, ut ita dicam, etiam feras et pisces deis immolaverunt. Apud Homerum semel tantum sacrificium equorum Scamandro a Τmianis lactum commemoratur λ δ), posteris autem temporibus saepius equi aut in fluctus demissi aut mactati sunt. Neptuno equi immolantur ab Argivis. Paus. VIII, 7, 2: καθίεσαν εἱς τηνίείνην τή Ποσειδῶνι ιππους οἱ Ἀργεtot κεκοσμένους χαλινο ς. - Εustath. ad Il. XXI, 131, p. 1227 et ad XXIII, 148, p. 1293: καλεσαν δὲ καὶ ἐν τάῖς δόναις ζωοὐς tππους λη .λλη) cf. Schol. rλῶσσαν, ῆτις ὐπνου ἐπιπεσοντος θρεμει, εὶκοτως τῶ θυουσιν. λ'ὶ cave no ex hoc loco conicias, linguas praeconibus vel sacerdotibus sepositas esse. Neque enim femorum, quae sacerdotibus cessisse supra vidimus, mentio fit. 120) sive χολικας. api) cf. Julian orat. V, 176 d. : θυσιῶν ων κοινωνειν ἄξιον καὶ τραπεζουν OEOῖς. λ a) cf. Porphyr. de abst. 1, 14: οἱ ta ηυες oύτε κυν oparoυσιν ἶππους ἐσθίουσeν οὐτ' δνους

i*εὶ cf. Cass. Dio 48, 48, qui Sextum Pompeium vivos equos in mare demisisse prodit. Herod. VII,

30쪽

Soli in summo Taygeto equi immolantur. Ρaus. III, 20, 5: και αλλα τε αὐτοδι ' φθυου τι καὶ 7ππους. - Festus v. October equus) testatur, in insula Rhodo S0li quotannis quadrigas in mare demi8sas esse. - Apud Philostratum Her. XI, 1, p. 309 Palamedes

Athenienses heroi Τοxari equum mactant. Luc. Scyth. 2: ὁ δ' οἶν μισεις τῆς

ἐάσεως εeti καὶ υυν δ διδοται αὐτόρ λευκος ιππος καταδ μ ενος ἐπὶ τρο μγθμ art. Pelopidas pro Virgine, quam deus popoScerat, equam immolat Plui. Pel. 22: εκ τούτου λαβοντες τζυ ιππον ἐπὶ τους et φους θνον των παρθένων κω κατευξάμενοι καὶ καταστέψαντες ἐνέτεμον. - Τyndareus cum procos Helenae iureiurando obstringeret equum

mactasse dicitur Asini Delphis Apollini videntur immolati esse C. I. G. n. 1688: τα laselia Dρόα συναλ οντων το bJς ouo υJς ιδ . s De asini84 BoeckhiuS inquit Onon est quod dubites; non Graeci Hyperb0raeos fecissent Apollini asinorum hecatomben offerentes, nisi in Graecia qu0que asini mactati Apollini essent et Aelianus narrat de nat. anim. XII, 3M Sara-c0ros Marti asinos mactariSSe. Ventis Tarentinos immolasse asinos docet Hesychius v. ἀνεμώτας : oνος ἄφετος ἱερος ις ἀνέμοις δυομενος ἐν Ταραντίνοις. Lactantius de falsa rel. I, 21 narrat sapud Lampsacum Priapo litabilem victimam

esse aSellum a. 113: τον Στρύμονα, ἐς τῖν οἱ βοοι ἐκαλλιρέοντο σφύζοντες ιππους λευκούς. - Rangabe, ant. holi , n. 821b titulum in insula Paro repertum prodit: Ουειν τῶ Ποσειδave istον λυδιακον. Keil autem Philol. Suppl. ΙΙ, p. 623 legendum esse dicit: τῶ Ποσειδαve Mo του λαφύρου ἱερgιον τέλae M. λῖβ) Ptolomaeum Philopatorem Soli quattuor elephantos ingenti magnitudine immolasse Aelianus narrat nai. anim. VII, 44. cf. Porph. de abst. II, 25.1263 Paus. III, 20, s 1273 carnem asinorum edi dicunt Lucianus Asin. 33, Scholiastes ad Aristoph. vesp. 194, Pollux IX, 48. At tantum servi pauperesque agricolae eam ridentur edisse. Porphyrius de abst. 1, 14 omnino

negat Graecos carnem asinorum edisse.

128ὶ Ahrongius de dies. dor., p. 486, cf. p. 545ὶ scribit ἄνους, quod Schoemannus 6. l. II, p. 232ὶ probat, Boecisti δνους placet Wel hero et O. Muellero Dorer I, p. 279 . β') Hyperboraeos Apollini asinos immolasse, multi scriptores narrant: Schol. Pind. Pyth. X, G: Oi