Quaestiones Sacrificales.

31쪽

κτων σκύμνους.

Xen0ph. anab. ΙΙ, 2, 9: ταῖτα δ' -οσαν σφάξαντες κάπρον Me ταῖρον καὶ λύκου καὶ κριόν δ'.Immolabant etiam feras, quas posteris temporibus edebant, antiquissimis autem cum genera et usus sacrificiorum constituerentur respuebant.1δη cf. Suidas v. K ιχ3ν θυμα; Erasmus adag. p. 221: Carica victima. 3λὶ cf. Plin. hist. nat. 18, 3. - Ceterum Festus Romanos etiam Sirio rutilos canes immolasse testatur. λδὸ) cf. Hygin. sab. 267. - Plutarchus qu. rom. 2b0 narrat Athenienses etiam canes arce arcuisse. 133ὶ Paus. VII, 18, 7. δ' Bothe, Μus. rhen. III, p. 633: πάλλευκον suspicatur Scribendum esSe.

32쪽

Attamen saepius piscibus sacrificabant. Julianus orat. V, 176 d dicit perinde ut caneS et equ08 ευ τελεστικαῖς θυσίαις pisceS immolari, εν τιμητηρίαις non item. - Apud Athenaeum VII, p. 297 Agatharchides narrat s τοὐς Βοιωτοὐς τὰς ὁπερφυεῖς των Κω

num recte vocem suppleverit. Si vero fμερον scribendum est, saepius sues silvaticas immolatas esse, conicere liceat. λδοὶ cf. etiam Arrian. de venat. c. 33: θυειν δὲ χρὴ καὶ dri θῆρρ εἶ πράξαντα καὶ δνατιδέναι ἀπαρ

χὰς τῶν dισχομένων - Dianae .i3y) cf. Engol: Κypros II, 155. 185. Apollini etiam lepores videntur sacri fuisse. cf. C. I. G. 2247. Philol. Suppl. II, 579. λδθὶ Talpae cf. Griech. Mythol. Preller-Plev I, p. 437ὶ Neptuno non videntur immolatae esse. Cornut. 22, p. 194 cum Osanno pro voce ἀσπαλώκους vocabulum ἀσφαλε- scribendum erit. cf. Paus. VII, 21, 3. Suidas I, p. 56).λδ'ὶ cf. Plato rep. III, p. 404 B, Schol. Aristoph. pax 717, Nitzschii comm. ad Odyss. IV, 363.

33쪽

' σκάρον αὐδηεντα παρὰ βωμαῖσι πυρώσας. Atque etiam Hecatae pisces immolabantur. Athen. VII, p. 325: Moiiδδωρος δὲ ἐν τοις περι θεῶ ν τῆ ' δεῖν φηest δύεσθαι τρ*iην - γ χαις κηλευμένα δέσοινα dea vocatur. - Cornut. c. 34, p. 232: καθιέρωσαν δὲ χάι τρίγλην αὐτῆ. - Ιn insula Delo Athenaeus IV, p. 173 a) dicit esse, qui kδυβύitit vocentur propter munera quae in sacrificiis faciendis praestent. Videtur intellegendum esse etiam hoc l0co pisces immolatos esse. Anguillae saepius videntur immolatae esse. Menander ap. Athen. IV, p. 146: χώιδυνεν τοις θεοις προβάτιον τυρον μέλι κτλ. et VIII, 365:

Ut supra vidimus, aliis deis alia animalia optatiora suisse eisque potius immolata esse λε', ita aliis animalia imm0lari omnino non licebat, quae aliis Saepe offerebantur. - Deis tantum s τὰ νενομισμένα ἱερεῖα et grata esse, multis locis dicitur. Artemid. II, p. 122, c. 33: δυειν δεοις τὰ νενομισμένα ἐκ τφ drαθὴν πῶσιν, τὰ δε ἀνοσια θ μηνευπρσμένα ιερεῖα δυειν δεοις, μῆνιν τῶν θεων otς εδυσέ τις προσαroρευει ei qui hoc Se fecisse somniavisset' - Sed aliis locis alius mos aliaeque leges erant.1εη cf. Erasmus adag. P. 221. λελ) σχυος inter praestantiores erat pisces: cf. Athen. VIL p. 3lse. De boce cf. Athen. VIII, p. 356b ἔφθος εύπεπτος, ὁ δ' detr) δνθράκων r υκύτερος καὶ ἁπαλώτερος. λε' Aliis locis sacerdotibus et initiatis pisces neque edere neque attingere licebat. Megarae Sagerdos Neptuni Plui. qu. symp. VIII, 8, M, Argis sacerdos Iunonis et qui sacris Cereris et Proserpinae initiati erant piscibus se abstinebant Aelian. de nat. anim. IX, 65). Aliis locis pisces ex alveis quibuS-dam nemini licebat capere, praeterquam sacerdotibus inaus. I, 38, 13.1 3i velut Cereri sues, Baccho capras. δεεὶ es. Anton. Lib. met. 20.

34쪽

Multis locis Veneri sues mactari non licebat. Aristoph. Ach. 793 Megarensis dicit, sacrificia suum Veneri non placere, et Scholiastes adnotat: etroiiot των 'Hi θυων οὐ λουσι χοιρους τῆ Ἀφροδί I. Artemid. V, 80, p. 267 ἀναφρόδιπος ταρ ὁ χιῶρος, et Schol. Arist. pax 39: υς - ἀναφρύδιτον γὰρ τὼ et 40: τοὐς δας ἀλλοτρίους εDαὶ φαμεν - δεου, βορβορώδεις τάρ. - Cornut. c. 24, p. 199:

λεβὶ cf. etiam Festus, P. 544. -) in Pamphylia cultam. λμὶ cf. Hecher, comm. Cali., p. 39, Avienus descr. Oct. tere. 1015. - Εngel: Κypros II, 183 dicit, Veneri Uraniae sues non mactatas esse, sed soli Pandemo. Quod si verum est, posteris demum temporibus constitutum esse potest, nam Venus Urania quae dicitur non a principio a Ρandemo illa distincta est. M8 cf. Cicero de 'livin. I, 40. λεῖ) cf. Joh. Lyd. de mens. IV, 44, 3; Porphyr. de abst. 3, 23. β', Ρaus. II, 24, 1: Apollini Argis oves mactantur, Paus. VIII, 38, 6, in Arcadia sues. cf. Paus. X, 11, 4; Theocr. V, 82. - Ephemeris 1860. 53 n. 3798 in titulo Eleusinio: Mρισιν astra.

35쪽

Sues multis l0cis impurae habentur atque etiam templis deorum arcentur. Strabo XII, c. 575 de templo Iovis Abbretani in Mysia culti: τὴ δὲ τέριενος--αώης dytστειας

Minervae etiam capellis non videtur sacrificatum esse. Athen. XIII, 51, p. 587:δτι δε δαiii χαίρουσιν at atrες, διοπερ οὐδ' εὶς δκροπολιν ἄνεισι es ζῶον, οὐδ' Gως 'Ag 1να θύεται διὰ τουτο, ἁ χος ἔστι χθος. Νeque Athenis sacerd0ti Minervae licebat agnas immolare. Androtion ap. Acten. IX, 17, p. 375: καὶ νυν δὲ τὴν τῆς 'Aδηνας ἱέρειαν οὐ θύειν υνῆν. Aristot. Ethic. Nicom. V, 10 Graecos vetari Iovi oves immolare, viri docti putant β'.1ba) tit. ex Nubia, ex aetate Philipporum. λβδ) Facere non possum, quin hoc loco aliud exemplum afferam non admodum alienum a proposito, quo demonStretur, quam incerta sint, quae a singulis scriptoribus de his rebus prodantur. Scholi stes ad Soph. Oed. Col. 100 dicit Dηφὰ ea μὲν ἱερὰ Ουουσι Mνημοσυ ρ Μουσα eς κτλ. et Plutarchus

36쪽

At res maxime dubia est cum propter incertam et mend0sam scripturam λββ) tum ideo, quod ab hoc uno scriptore commemoratur. Praeterea certum est, Iovi a Graecis arietes immolatos esse. Luc. diat. deor. IV, 2 promittit Ganymedes se Iovi arietem immolaturum esse πχρι δυτυδννσεσθαι τιν τιν μέταν c. - Aristoph. aves 568: κὰν su δυην βασιλέι κριον δρ). Quin etiam de ovium sacrificio Iovi facto dicere videtur Pausanias IX, 3, 4: αἱ μὲν δὸποχειρ Beotiae) και τα τέλ- δηλειαν θύσαντες τῆ 'ma βουν ἔκαστοι κω ταύρου τρο sit τὰ ἱέρεια olaoυ καὶ θυμάτων πληρη χαδέουσιν ἐπι του βωμού, ἐδιωτat δε, ὁποσα λουσιν οἱ πλου mot' τοῖς δε οὐχ ὁμοιως δυναμις τὰ λεπτοτερα των προβάτων λ*y) θύειν καθεστηκεν.

λβοὶ Codicibus traditum est το Mrα δύειν diλὰ μή; Mo προβατα. Lambinus coniecit M αυα δυειν dλλὰ μὴ su προβατα. Sed Aristotelem si ad Thebaicum morem, cuius mentio fit Herod. II, 42, Spectasset, scripturum fuisse: θ το αθας ία θύειν diad μη προβατα nuper iam recte monuit Ramsauer Ethica Nicom. Lips. 1878, adn. p. 335. Idemque recte mea quidem sententia l. l. IX, 2 verba καθάπερ οὐδετφ dιὶ πάνταὶ θύεται explicavit p. 587 adn. 1βε) cf. etiam Paus. I, 24, 2; Schol. Apoll. Rhod. II, 653.147) Γρύβατα ap. Behher. anecd. p. 112: sπάντα τὰ τετράποδαε dicuntur, p. 296 autem, ut plerumque apud veteres Scriptores, προβατα tantum oves significant. V. προβάτεια : τὰ χωρία τὰ ἐπιτήδεια πρῖς νομην προβάτων καὶ ανῶν καὶ τῶν αλλων βοσκημώτων. σ