장음표시 사용
21쪽
ubi mutata voce φιλοσοφια in μουσικτὶ initium ethi orationis habemus, quod magis etiam iii insequentibus apparet:
nam idem fere in D. 187 3 dicitur
si quis musicae arti nimis indulget
484 D Antiopae versus r. 183 exstant. 48, sqq. ut ZethuS de musicae artis studio, ita Callicles. quid de philosophia iudicandum sit. exponit ueros et iuvenes philosophiae disciplinam magis decere. quam Viro A. Ilam maturam et mores hominum molliri cottidiano et nimis frequenti usu D. 18b)' 4852 παρχει obeti tib Vθpo Tis , IV TIV R,Fuης Hvαυδρφοενέσθαι et 486 Α, ubi lato sententia poscente
phionem Musicis studiis 'effeminari quod ad musica in respicit dicit Zethus Socratem eiusque modi viro in pueriles' ludos recumbentes existimat Callicles 'Philosophia, ut ait, hominem in vita publica et privata . . avita activa alienum facit et, cum eum ad contemplationem ducat ea de causa omni ratione caret 486 - r. diu. Ea non uti optimum est. nam argutiis illis tantum meitur, ut deficiente victu exiguam vitam degeasi' 486 r. 188.)Sed cum philosophiae defendendae studium praevaleat, in insequentibus de Amphionis responsis quibus muSica et imprimis oratoris ars laudatur sarcior SerVata esse non miramur. Ex his turba civium non eruditorum amphi dis-4
Plato in Gorgia cum contra sophistarum et rhetorum impuram et falsam sapientiam scriberet, quaerere quibus in fundamentis positi essent, qua ratione et Via procederent, quem denique finem assequi studerent, ipsius philosophiae munus et Officium non solum laude dignum, sed etiam grRtum acceptumque esse ostendit. Cum nobilem illum dialogum ita institueret, ut duas parte opponeret, quae aliter sentiebant aliter agebant et docedant, quarum haec philosophiae argumentis, illa artis rhetoricae argutiis in disputatione adversarium in suas partes deducere Studebat, praeelarissimae illius disputationis, adulescens haec in Scen ipse spectaVerat, recordatus est, in qua moribus et natura discrepantes fratres inter e certantes sinXerat, ubi vitam activam vitae contemplativae opposuerat uripides. Qua ratione lato eumque secuti Romanorum scriptores es quoque Cic. de orat. II, 37, 1 bb; de rep. I, 18, 30 in adhibendo Antiopae exemplo usi sint, iam Vidimus nec disputationis formas amplius persequemur, sed medii etiam aevi temporibus Vitae contemplativae et activae controversiam storuisse vitarumque simulacra ab optimo tum sculptore Michelangelo in Iulii II papae sepulcro posita
De cantico chori, quod fratrum disputationem sequitur, nihil constat. Attamen, si cauta interpretatione duo fragmenta ei adscribenda propono, ut faciam, adducor, quod nobilissimum et pulcherrimum omnium uripidis fragmentorum in suo loco poni vehementer cupio. In parodo
22쪽
Anaxagoream philosophiam, quam in suum usum immutaverat poeta, in hymno illo Amphionem illustrasse verisimile est. Tum in disputatione musicae et rhetoricae artis, philosophiae virtutes, studia litterarum ut vitae humanae summa celebrantur, quae a Graecis una Voce totopic in
Ρlatonis haed. st sententia explentur, quae Euripide0
fragmento continentur, qu Verborum maiestat et plendore ne unum quidem invenies nobilius. Quare auctoritate magistri praestantissimi nixus, qui Here. I p. 26 27 Εint i d. griech. Trag. p. 26 27 sic scripsit:
ἔρIae is ελετημα η προσιζει Verse, in denen die apologetischeobsichi utage legi. Da si aut Anaxagoras ehen, bestatig sic dadurch, agdie se deroypus des θεωρ lettκoc ioc in uterer ei ist', hoc fragmentum choro post disputationem fratrum attribui velim ). Cum etiam de musica sit disputatio, quod eosdem numeros habet ac D 902 et eadem ratione cum pronomine δατι incipit, considerandum est, sitne inserendum hule chori cantico etiam D. 1028
3 cf. est, Sept tragises d'Euripide, introd. p. V VI
Argumentis stabiliri non posse haec conamina Valde doleo, nec quicquam certi habeo, quo defendor, si tu, qui legisti,
Diodori in Satyri illo de vita Euripidis dialogo verbis
uteris κομφοτερα φαtvat Lot λετει ηπερ ἀλγὶθινωτερα. In proximis cum locum, ubi pede firmo consistamus, raro inveniamus sed in lubrico versemur, breVis ero et tum tantum coniecturis nitar cum nulla alia via incedere
4. 1etus tertius. Post chori canticum Antiopam scenam induxisse
Euripidem pro certo stare potest, nam cum in antecedentibus nulla lacuna esset, sed omnia inter se artissime conexa sint, prologus, parodux eiu8que additamentum, κιθαριομα,
unde disputatio fratrum exorta est, ellii sententiam non comprobo, qui Antiopam post prologum inducit, ubi Amphio, cum eam recipere Velit, a Zetho duris Verbis accusatur, quod servam fugitivam recipiat haec omnia haud firma et ex argumentis tantum ficta sunt et pergit p. 222 et cette profonde diversite, qui es separe, doli claterrato ut instant et deveni une ource feconde de querelles', qua de causa a viro doctissimo tune adnectitur disputatio. Ex eis, quae modo exposui. dubium non erit, quin logico ordine omnes fabulam partes se excipiant nulla lacuna intermissa. Quare nunc Antiopam introducenti hoc mihi certissimum est e comparatione aliarum fabularum disputatione habita et pace facta nec morali nec physica qualitate et itati iam fratrum alterum ab altero Histinxisse Euripidem et Zethum in muti histrionis personam recumbere Ita difficultatibus, quam propter trium histrionum consuetudinem exstiterant, sublatis insequentia faciliora fiunt, nam fratrum alternatione imisSa simplici colloquii forma Amphio solus inde rem gerit, quare poeta difficili in insequentibus utriusque distinctione liberatur.
In insequentibus Antiopam veniSse certum St, quae etsi, δεop. Avisuetoματω λυθέvethou Apoll. bibl. i. e. intercedente divino numine vincula et duram vilissimae servae vitam
23쪽
disputatione finita de scena discesserant revenisse hoc quoque certum est sed qua re aut quo consilio adducti sint et quando iterum scenam introierint, scire nos ut accuratius describere posse negandum St. In colloquio, quod sequitur et quod matrem inter et filium fit, duae partes plane et certe apparent una ubi Antiopa rogata quae sit, quid velit sortem et calamitates suas enarrat . In altera parte longiorem excursum de serVitute et Servorum misera vita suspicari fortasse probare OSSum US. In priore parte unum Amphionis et quattuor Antiopae fragmenta sunt: Antiopa orsa a D. M.
nam convenit hoc fragmentum sticho mythiae qua colloquium ordiri necesse est, suae ipsius vitae id quod quidem in Prologo nondum audivimus enarrat D. 207
quod ex Apollodori bibl. ΙΙΙ, , b et Hygini ab. 8 argu
mentis notum est. Tum ex Amphionis' responso a Iove in satyrum mutato ei vim inlatam esse docemur, nam filius matri vehementer oppugnat D. 2101 Huic parti fortasse attribuenda acu fr. , . 7, 15; r. et T. quibus duris et ignobilibus laboribus Antiopa Occupata fuerit,
plane demonstratur frumentum vel noctu mola terere ORCin St. f. Propertii IV 14, 1bὶ A quotiens famulam pensis oneravit iniquis. Posteri mulieris poenam graviorem reddiderunt ferreas fruges molere eam coactam esse narratiles Ε. Μ. 6 8et τ' 'Avettoπη b Νυκτευς αα Δευς pinv d DIατερα beto ouaα εποὶηos χαλκας ληθε tu κρὶθας Unger, Theb parad. p. 82); confusione quadam eius poenae crudelitatem in patrem Nycteum transtulit auctor).2 Wilam ita disposuit. 3 Clem Alex. Strom. V 71 'Aμ ρέω λέ sit et si 'A LORI. A
Restant monnulli fragmenta, ubi ' calamitatem suam queritur Antiopa extremae autem desperationi se non dat, sed deliberans, quomodo miseria orta sit, D. 208: et δ' 'μελ ἐκ θεω καὶ παιδ' lusi,
24쪽
D. 217 et δουλο ou ὁρ*c Gou κακου; quorum D. 211, 218, fortasse quoque D. 217, propter sententiam generalem choro attribuenda sunt, etiam Si de loco,
ubi olim posita sint, dubitare licet.
Cum de restituendo colloqui desperemus, in me quo animi motu et affectu et qua ratione Antiopa calamitates suas enarraverit, in ropertii carmine demonstratur Dametsi uripidis fabulam non accurate XyreSSit, tamen quo animo haec gerantur, satis apparet idque poetae Romani plurimum interfuit. 5. Reun n. Dubitationes vero augentur in proXimis, cum quomodo agnitio filiorum et matris facta sit, nullo loco certis argumentis tradatur, pastorem perruptis errorum nubibus matrem esse Antiopam edixisse tantum constat Gras igitur sententiam refellendam esse credo, qui agnitionem per infantium ineunabula a aus I 38 9 commemorata fieri Oluit, nam Euripidem, quam in Ione excogitaverat agnitionem Aristotelis a. p. 1454 b primam et minime artificiosam), repetere viveredendum est. Sed cum in ultimis vitae fabulis in Ione, Hypsipyla, Melanippa varias agnitionum forma Ostendisset, poetam in Antiopa omissis difficultatibus et impedimentis simplici agnitione usum esse censeo, eum, ubicumque huiuS
fabulae argumenta Xstant, hoc unum Videamus perse inmeSSe per pastorem agnitionem quae si difficilis factu fuisset, explicatius certe descripta esset. Quare RStorem, Cum bAntiopa, ut vidimus, infantes accepisse ideoque eam iam Vidisse Ostenderimus tune in colloquio matris eum si iis habito e narratione et Vis agnoscere Antiopn I ersunsum habemus. Erravisse autem mihi videtur HO annus in pu sculo de anagnorismo p. 45, 46, ubi exstat: Amphion et Zethus matrem postquam auxilium petentem primo domo inscii expulerunt h), per pastorem qui eo edueavit, OgBO-
1 Hoc probo, nam Hygin et Properti testibiIs Antiopa advenit, filii matrem parum intellegunt eamque recipere dubitant. quidem statim tum agnitionem sequi mihi persuasi.
Scunt, quare si, ut celeriter matrem a crudeli cruciatu Dircae tueantur eamque ipsam illo crudelissimo supplicio afficiant', nam cum hac ratione agnitio et liberatio nimis raptim praecipitarentur agnitionem iam prius factam esse censeo, in colloquio λ), de quo iam egimus, cuius partes tantum statuere possumus ubi Antiopae ita narratur et deservitute agitur. Paulo post agnitionem fieri credo, ita ut inter agnitionem et Dircae supplicium longius spatium intercedat, quod Fricis partibus et adventu turbulentoliarachoregematis eiusque Bacchicis antibus ) maioris quam adhuc censuerunt viri docti ponderis est, ubi Dircae reginae et invidiosae aemulae motus et affectus demonstrare, eiusque naturam et mores minutim describere poetae summae curae erat et quo melius in hoc potissimum spectatorum attentionem contraheret, simplicem reddidit agnitionem. Agnitioni fortasse attribuendum est ac D. 13 salvete gemini, me propage sanguinisi' Sed qua Via perreXerit poeta. Oninino ignotum tantisque ost usis tenebris scintillas tantum perpaucas ad dispiciendum infesti casus reliquerunt. Nam quo tempore, quibus rebus adducta, quid factura Dirca cenam introierit, quid dixerit aut egerit, non con Stat Cum poeta arachoregemate sicut in Hippolyto usus esset, eam cum maenadum cohorte irruisse e scholio in ur. Hipp. 8 constat et ab ea perbae halionem Liberi illuc delata postquam repperit, Antiopam ad mortem trahi ex argumento Hygini docemur. Huic parti, quod eum ea incipiant et in ea certe quaerendae sint Liberi dei ommemorationem eiusque maturae et divinae
1 Euripidem, postquam in Ione et in Hypsipyla lyricam agnitionem
adhibuit, dialogi minus artificiosa forma hic usum esse verisimile est.2 Exigua fortasse rudera Bacchici carminis in Pae. Ir. 12 cervicum floros dispendite crines exstant et ac D inc.
agite ite evolvite rapite, coma tractate Per aspera m et humum, scindite vestem eiu ad Dircae chorum Bacchicum recte iam rettulit Hariungius Eur rest.
25쪽
potentiae laudes et documenta, attribuendum esse crediderim D. 203, quod iam saepius tractatum est: I9δου δὲ θαλαμotc Ouκιλω
M. Mayeri De ur mythopoeia p. 76 emendati probanda esset, si exstaret Ools Ouvτα, sed κομῶντα recte EX-plicavit etersenus in consessu societatis archaeologicae, cum de Frickenhausit opusculo LenaenVasen) ageret, dicens collatis vasculorum picturis significari hedera Omatam Liberi imaginem. Nee eum ernio Arch. Zeit. XI p. 113 facio, qui ex illo fragmento locum fabulae Thebas
fuisse opinatur concedendum est fuisse Thebis trabem hedera cinctam, quam pio corde ut de numen colebant Omines sed hoc loco eam Τhebanam non spectari, sed ab utile locum ante casam rustieam pastoris in monte Cithaerone fuisse tenendum est etiamsi miro quodam casu ter novae personae e urbe Thebis adveniunt. 6. Nunti narratio. Insuit denique lacunae nuntii narratio, qui ad chorum ), fortasse ad pastorem, nam filii et mater absunt, explicate de eis, quae viderat, de liberata Antiopa et de punita Dirca refert longo sane excursu. Eius nuntii unum tantum fragmentum servatum esse valde dolemus, nam certe magna vi et colore poetico praeditum neqtie haud
dissimilem fuisse eum nuntii in Hippolyto narrationi opinor. D. 22I
et si tot Δίκη λ Iouo παtδ' alvαt povo, )δatκvuot δ' fp v citi ἐστι μη κακος', propter generalem sententiam a choro dictum esse crediderim postquam nuntius finem narrandi fecit. Nam quasi sententiae coniunctione cum insequentibus nectitur, ubi chorus easdem sententias profert de Lyci nece, quas hic de coniugis Dircae. 7. XOduS. Post nuntii narrationem matrem et filios reVersos esse ex initio fragmentorum nuper BVentorum pyaret, quorum conexum, qui primi ediderunt non perspexerant. Tum Blassi contigit, ut ingeniosa illa animi sagacitate fragmentum B, quod omnes fere, qui legerant et quorum opera et labore Mahamius valde sublevatus erat, Antiopae et pastori tribuerant ad locum Suum tran Sponeret, cum Rrtem esse infimam fragmenti C col. I dixit. emo adhuc fragmenta eo ordine pertractavit. acconius Blassii inventionem noverat in Ominavit quidem Fleck. Ann. 1892 tamen eam minime curavit eiusque interpretationem valde mihi displicere confiteor. Me pedem aliquantulum Protulisse spero.
In fragmentis chartae tractandis primo textum chartae iterum ac saepius perquiSitae formam adicto apparatu critico, tum ommentariolum eriticum et eXplicans praebebo et quae singulis liartibus contineantur et quomodo diiudicanda sint
ostendum.1 cf. ur fr. Ib1.2 Wilam hoc fragmentum cuidam attribui Vult, v δικη povo oo κακhv δειξε, Amphioni, quem respondere censet ad Dircam obiurgantem eum, quod servili condicione ac vita utatur idem fragmenta, ubi de servitute agitur, huc transferri vult. Olonis quoque in elegiis Xρθυος et Δεκη proditoris et ultoris munere funguntur Hiller-Crustus
26쪽
v. 1 in charta a ηοδε corruptae litterae T vestigium posse legi comparatis omnibus huius litterae formis quae in charta exstant, concedes, nam semper hastis directis in superiore et inferiore fine curvatis ad latus recurrit cf. . . . i). Quare essii coniectura βουλης χου μαλιστα tJησδε
mihi haud displicet. v. mirabili Modo iuvenis auxilium Iovis signum
Iiaternitatis postulat, nam IoVem patrem e8se nondum proceri ei stat.
αλλ' orta il1Jstc. Arnimi coniecturam, minime probo, Damvehementer dubitat Amphio de Iove patre, quare a Mercurio in ultimis fabulae versibus diligenter id enuntiatur et probatur. Eiusmodi de dis dubitationes saepius in Euripidis
fabulis recurrunt, quorum comparatione Sus ειπερ etiam
ho loco sensu flagitari concedo iis, qui iam antea sic restituerant. Conferenda imprimis haethontis verba cf. Arnim suppl. ur. l . 69 in inferiore columna V. T).
multaque alia. Euripidem ex his sententiis, quomodo Atheniens se impriniisque Aristophanes ostenderint, planea pliaret e Ran. 89 et hesm 4 i51. Accedit, quod in Prop. carmine IV, 14, 21 Antiopa eodem modo dubitationes
profert, si deus es, tibi turpe tuam servire puellam. V. 4. Jκτα es Troad 684 et huc VII 5, 6; ικται ATD. Sed nec quarto a Chr. Saecul neque Aegyptii scribae aetate iam a pro t pronuntiatum esse crediderim. v. 7 μένου cit ornimius to λμ hJot Dirca necata duabus viis tergendum est fratribus fugiendi aut manendi, quarum prior eum minime eos deceat, refutanda Si quare manent, et manentibus certamen Rudendum est requiritur praeterea in Arnimi coniectura, quid audeant fratres. raetereato λαωat hie unae minus OBVenit: hoc Arnimius raro curat.
I cf. Aristoph. an. 89 et adn. Ochii in hunc versum Euripidis r. 900. quibus dubitantis hominis verbis opposita sunt r. 991; non longe abest r. 900 a Phoen. 86. 2 Non cum d Meyero Gesch. d. Alt. I 157 consentio, qui Bellerolihontis verbis r. 286 sensum et animi motum poetae ipsius significari vult, qui se in Bellerophontis personam mutatum Stendat, sed cum scholio illo Med. 29 facio: obet δε ob orlicieticio b tot πης
27쪽
34 v. 14 ob αρ Jαλι ob ol Jαλι Keilii coniectura parum placet, quod sensus Specialis inest; sed Omnino neque homines nec deos decere contendit Amphio amicos in rebus angustis relinquere; quare generalis sensu ob αρ καλ69. V. 1 παρισθι, quod essio, ἀλλ' ἐλθὲ quod Dielegio placuit, mimi coniectura superari puto, quod Iuppiter ipse nec venit, nec Venie Ab Iove postulari πιθονὲ ex Amphionis verbis, quae antea fiunt, optime e sententia requiritur. Nimia poetae licentia vindicanda est, qui τραν vocem primam syllabam brevem exhibentem adhibuit. In fragmentora Amphio diserte exponit, quid exspectandum sit. Iovis auxilio opus est, et si re Vera paterest, nos adiuvabit; nam nunc e Ventum est, ut duabus tantum iis proficiscamur mors aut victoria hostis sumenda est.' um praecepta dat patri, quae non multum disterunt ab opprobriis Amphitryonis in Herc. v. 339 et 49 sqq. Wil. Herc. p. 288; es quoque hoen. 4). In ultimis
Iuppiter invocatur, alius atque antea ferae venationi OIium de eventum, ut Lycus in manus filiorum incidat. His verbis factis mater, quae adhuc in scena erRt. Dum v. 10 appellatur, et filii discedunt domumque intrant Chorus solus manet et iam videt venientem eum, de quo huc usque verba facta Sunt. Fragm. N. . . A 17-27. Chorus δ' uetoJc, εἰ χρη δυξαοα τυραvvικὰιoJκ Jπτρωt, Λυκος παρεGett IlIli,p.ευ φιλοι. Lycus rtouciet' 'A tor Dαι πετραγ
V. 19 in charta etsi aegre tamen certe legitur Ouσταγ-
Hypsipylae firmatur Arn suppl. ur. p. 53 V. 32)ttJvες νυολοντες καta θJOVO ποια απος quare consuli ea requiri a rege iam demonstraVi. Guvδρωυ- τες Lycus Antiopam solam esse non putat, sed postquam fugit a quibusdam hominibus adiutam et occultam esse recte
esse mihi videtur et consulto poetam alteram Vocem addidisse infra demonstrabitur. In ippol. 1155 Ione 50, Andr. 1048 γὶμ νατε tantum XSint. Regem Lycum chorus Atheniensium ut par e Si non noVit, VerS 'ε χρη δοξασα tupetvvtκω σκηπτρωt nobis demonstratur agnosci Lycum, quod Sceptrum tenens advenit. Et praeclara est poetae ars Tacet in chorus, dum exspectat, quem finem habiturus sit dolus fratrum . um celeri cursu eXanimatus festinatione Lycus in scenam prorumpit armatis circumdatus Exstante initio eius verborum rossot' 'Avettortaqhoc pro certo stat. De ea nunc quaeri etiam proximo Versu δραρομοι .... πέτρα elucet: ubi est Antiopa, quae effugit in montes γ' neque exspectat responsum, sed intimpergit: quinam eam adiuverunt quanam e regione Vel oppido sunt γ' t iteratione illa ciet μηυατ ειπατε festinationem
28쪽
Tum corrupta charta multorum ver8uum iacturnm quorum tamen spatium et numerum Recurate statuere possumus, valde dolemus. Quare primo quaerendum est, quot versus exciderint. Iam in fine r. venientem Lycum in scenam, in D. B col. Deum homine quodam eum colloquentem et domum ineuntem, ut Antiopam comprehendat, idem US. Incipit r. is superiore margine, totum chartae lalium praebet is elucet e D. V col. II, 36 vel 3 versus. quare in D. A deficiunt decem fere versus Fragmentum pars inferior totius folii est nam exstat margo inferior, quare deficiunt 20 versus. Inde ab adventu fr. . v. 193uSque ad huius personae περιπεetatae fr. C col. I intermissi sunt sexaginta fere versus et ita disponenda sunt fragmenta.
V. 1. τε pro certo stare potest, nam Blassiti lectiones praeelarissimas omnibus fere locis probare potui hoc loco turto legit: sed seripsit in charta scriba litteram ad Requatam fere , quare quomodo lassius u legerit, plane apparet. V. 13. F pGupεtet φρουροιτε rnimi optativum minus usitatum inveni quare e comparatione aliorum locorum e g. Herc. 244. 322, 24 imperativum ut formam magis adamatam restitui. περιβολου πέτρας περιβολιε πετραν m. Icum fr. o quoque mons voce πέτρα signiscetur, hoc loco chartae textus non mutandUS St. V. 14. παντη βλέποvJτε Arnim. cum remittere custodiam et pastoris et hori magnopere intersit, hoc loco βλεπoveta ferri non potest: nam etiam dum circumsistunt ERSam, circum Spicere possunt, Sed per totam regionem diffusi satellites de seena discedere coguntur, quia V 261 Flech Ann. 1892 p. 87 sqq.
29쪽
Lyci ne clamores quidem audiunt, quare 6κλω μολοvJτες melius hoc effici posse crediderim. V. 15sqq. Omnia etsi incerta, tamen e sententia emendari possunt. In v. 16 affirmativi futuri etavo, Blasg loco notionem optandi induco, θελοὶ ovablocit, quod in charta legitur ΣΑΙ. Blassius autem iure atque merito necandi Verbum restituit, quod e conexu versuum desiderari mihi Videtur. povsuJσα quod Rupplevi suadente Brutinio et coli. Or. 1130 Ελέγη φovguat 1αvθαvo th υμβολOV te Deo. In D. o Lyco duos versus 1 et 2 attribuendos
esse statuit lassius quem secutus inesse ei censeo, quod
verbis illis notissimis explicamus, quae Hercules Flarapto per aera dicta audivit:
θαvovetαι inserui, quod iam in V. 3 fratres mortuos esse audierat Lycus et ita hoc co θανονται ironte συμμαχοuc ἀνωφελεις appellat. Ad μα iv λοIω cf. Soph. l. 63. Mirum in modum acconius p. 253 scripsit transire narrationis
flumen ab exordio fragmenti H ad initium D. Q gen ganessu o quasi essu intervallo'. Sed quid est quasi nessu intervallo' Ne unus quidem versu intermissus est, ab ultimis και τάχ' ειοεταε statim progredimur in vetας ae ματ lv orae et cum Verbis ταχ' laεται sententia non finiatur, hos duos quoque insequentes la in versus Seo attribuere cogimur. Hanc totam partem Arnimius stichomythiae in modum restituit colloquente Lyco eum pastore. Sed cum stich0- mythiae datis et acceptis responsi ratio par BOB Sit eum statuendam esse stichomythiam censeat, ne quid reliqui sit, unum Versum v. a excidisse proponit. O autem cuni nullo modo adducamur, ut textui vim inferamus et ita Stichomythiam quacumque ratione restituamus complures Versus B et 6, 10-12 sententiarum conexu dat coniungere non dubitamus. Pastorem cum rege colloqui consentio
cum Arnimio, nam is solus ἄνθρωπε v. 2happellari potest, ab eo solo v. 6 et 10 dici possunt, nam choro haec Verba non
conveniunt, imprimis v. 6, cum Athenienses sint. Sed ξανους v. 7 et luot v. 11 in eos referendos esse Verisimile est. V. 3 τε κοτε nemo nisi gemini esse possunt, cum Lycus Orum mortem alludat. Quare sequitur, ut Antiopam filios suos invenisse aut quaesivisse saltem noverit. Antiopa eodem venerat ubi liberos pastori tradiderat, qui non
iam negati erant sed quos iam dudum mortuos esse dicit pastor. Erravit Sane Apoll. Rhod scholiasta, qui fratres dolo Lycum arcessisse tradit μεταπεμ.φαp.εvo δὲ ovouκου, ω ἐκδωσovτες τ' 'A torta tu, optimat ἔνιελλον Haec uripides eri non finxerat, sed Lycum praeter omnium X-
spectationem advenientem fecit, ita ut novum et improvisum periculum fabulae inferret, quo difficultates augerentur animique spectatorum iterum sollicitarentur. Fragm. l. . . Q -21 Arn. v. 19-39; Chorus. ξδ' ἀρκuisv tδJti: ἀ θεο θεληt, - πλητεὶ πεοειται et vδ' ἀνὰ τέτη ταχα.
fortasse e terti correptum Wil.
30쪽
v. 19, 20 ηδ' o βεβαια πιστJt Aria. Haec VerbR, quae Arn pastori dat, cum ad antecedentes versus referBDtur, aliter distinguerem, pausa intercedente post ri tatic 's' u βεβαια πιστις', quibus tum magis opponitur nova sententia α θεις ἐληt, quam ad θαvω δὲ κειοε referrem. Sed aliam chori cogitationem ex insequentium sententia agitari mihi videtur, Lycum omnino ignorantem in laqueum incidere sicut Eur Herc. 29. Quare ad hunc locum restituendum eo magis Herculis exemplo nitor, quod tota sententia simillima est et in charta quoque XStat βροχοι αιδρις quam quam apud Euripidem non recurrit, e tragico usu fui Asedocent Aesch. g. 1059, Suppl. 463, Soph. O. C. 48; ιδρι saepius in Euripide legitur, cf. Med. 285 alia Fortasse moriendi notionem hic vitari et chori verba ex ambiguo dici melius est. πλητεις πεσειτα verbis effigies sane solidaeXprimitur, qua spectatorum animi ad impetum, quem po Stea fratres in regem faciunt, praeparantur. V. 26 pro δραl10Jvτες, quod te lesio Mahamo, Arnimio placuit, propter currendi notionem malui 10λOJντες sup Iilere, quod iam a Keilio propositum erat. v. 29 ραιπα chorus, cum Lycus e casa nondum egreS-sus sit nihil videt, audit tantum illius elamores. Quare videndi verbum non intellegimus. δ α παρακαλε Nil R-miigii coniecturam sententias melius conecti ratu comprobo.Quomodo ὁραι exstiterit. haud dubium est ΡΑΙ-ΟΔAr. v. 1 τα ι δJ tit et tu α quibus vesti iis ἴδη eonte e tura einekii iam conclusum firmatur. Ubi Lycus domum intravit, chorus duobus VerSibus iambicis Lycum intus fratres quos mortuo credebat. Visu-
rum esse Vaticinatur et dochmiacorum numerorum Ver8ibus deorum vi nefario homines inciri nec quemquam hominum eorum Voluntatem effugere posse exponit. Hic eadem ratione atque in hoen. 291 Euripides usus est versibus dochmiacis anteposuit duos iambicos dochmiis antecedunt nonnullae Syllabae quarum mutationes haec sunt:
et ita scribendum esse e comparatione insequentium chori VerSuum apparebit. Dum ea in cena geruntur, e casa rustica auditur clamor Lyci tib μοι 10t, choro interiectiones I I attribuendae sunt. V. 11 quamvis Valde corruptu Ssit tamen de Lyci clamore dicta esse verba luget. In v. 29 iambicum metrum reseco in initi κλυεις; δ' u Bam, Si eum insequentibus oniungimus, numeri profliguntur; quo laeto post iambicum metrum incipiunt dochmi inde
v. 30 2πεGεν, quod in charta exstat non percipio poena tardo pede ingreditur, sed tamen cadit, capit nefario cum simul viderit. Reeurrit iste versus apud Stobaeum auckD. 223, ubi urto πεIouet ἔλαθε legimus; hoc melius intellegitur: poena pedibus uno- nefarii hominis clam' se obiicit ita ut amplius progredi nequeat, sed profligamur Verbis ταν lxv. Quod si significaret cum simul assecuta Sit, intellegeremuS,1 Quod similiter dictum in fr. adesp. 493 ορας Δικηυ Μαυδου θλ