장음표시 사용
31쪽
- 29 propera Servari non OSSe itaque interiore exin pari digestionem in litteras eiusdem O Secuturos, Oloninrum mention signata quas ille in eo prodidit numero'. Et quod Italia valet, idem in reliqua regiones endere si contendo, id iam minus audacter dictum videbitur, ubi in singulis terris qua d litoribus traduntur, eum eis Ontuleris qua de interioribus memorantur. Videntur enim, quae in altera Xstant deseriptione, non iam e periplo Uum Xenumeratione quadam provinciarum Romanarum de-SUmilia SSe, quia populi, Oloniae, Oppida et civium Romanorum et Latinorum veterum et foederatorum et stipendiaria enumerantur, quae in quaque iurisdietione tum aut rani aut
26 sqq. In altera autenm descriptione non Ominantur iun- tum singula, soc simul traduntur quae in quoque Oeo memoratu digna visa sunt, velut historica, naturalia, alia, ita ut hau deseriptio se maxim ab altera abhorroat. Quare facere non OSSuuius quin, et quae de litoribus traduntur tquae de intortoribus provinciarum Romanarum artibus referuntur, X eodem auctore deprompta SSe negemu S. Iam si quis is fuerit, quaerimus, e quo Plinius litoralem deseriptionem Xeerpserit, iuran X Omanis auctoribus eum fuisse credendum est. Nam pluribus illa non potest debori, nisi forte Melam i linium eis leni auctoribus uno eodemque ordine usos esse Xistimabimus. Omanum vero se inii suisse ipsa verba indicio sunt, cum toties nos i. e. Romani Gra0eis opponantur, id quod Plinius, ubi Graecos sequitur ut Iubam Isidorum, alios, facere non Olet: Xeepto fortasse o oeo qui est IV, 20, ubi nostri Tartesson appotant salso tradidit of III, 7). Atque in hoc fonte ruendo illud primum semonstrandum osse uici, erraSSe eo qui Melam illum utitorem de quo agimus suisse Xi Silanaverunt. Is 1iim : inflini abest ut robotur a Plinio, ut repr0h0ndi videatur his qu0s sublue loei III, 39: nuc ignoro ingratine Segnis animi existimari posse merito, si biter atque in transi ursu ud tune modum' ef 38 clientur serru ninium terrarum alumna Italia H. q. s. quae verba ad Melam Spectare quivis persentiscat qui summatim it ireviter ab
32쪽
Danuvio amne eodemque Histro Xadversum adi fauces, contrari eorum percussu muri interiecto dulciscente, pleriquo divor falso, et epos etiam ad adcola'. In plerorumqu0 autem numero Mela habendus est: e 'I, 56. Itaque vald0 dubitandum videtur, num linius eum, cui segnitiem imporii iamque exprobra Verit, Secutus Sit primarium. Tenendumos d0inclo id quod ex indicis tabula apparet Molam ante a linio non esse consultum, quamquam ab initio libri III 0riplum hune nostrum in Sum Sse vocatum e ipsis fragmentis elueet: f. r. 2-il. Huc adde quod linius in illis fragmuniis interdum plura praebet quam Mela: f. h. 11. 15. 27 28. 29. 38 39. 44. 47. l. 3. 63 66, alia Nam quod aiunt aliorum Melae de chorographia opus eXfidisse, ruetissimo sol, uehius docuit eius verba: dicam autem alias
plura et Xaetius, nune ut quaeque erunt larissima et trie- tim', non ad alteram horographiam pertinere, sed in Xplicanda esse, ut nihil aliud Mela significavserit nisi hoc qua0 in Xpositione unicuique parti praeposita obiter tantum atque in transcursu dicat, de eis in ipsa argumentationuuberius se esse acturum. Quibus de causis non dubito quin ea, quae de litoribus traduntur, alii auctori deb0antur. Ex quo officitur, id quod aput rei est, eundem perlegeten et Mola his linio esse consultum. Num casu fustium SSe, ut eadem verba a Mela et pari modo coniuncta linius otios poneret, nemo ibi persuadebit: f. h. 3. 5. 39. 44. 49. l. 53. 56, lin.
Dixi do communi fonte nunc is qui fuerit, VideamuS. In qua quaestione multum m profecissem Brunnii diss0rtation libenter confiteor, pruesertim cum videam non habitu eius ratione fruetum non esse Sperandum. Apparet enim X indicis fabula hunc nostrum auctorem, cuius ante G mul
ani Antiatoni in in die laudantur. E quibus porro ei sunt excludendi, qui in iudicibus librorum IV. V. V non recensentur. Quo nim duee linius in omnibus de chorographia libris usus est, ius ipsius nomen in indices non esse ab O
33쪽
relatum prorsus abhorret a probabilitate. Quattuor igitur restant uetores NepOS, Agrippa, Varro facinus, M. Varro i. e. Reatinus , cle quibus Singulis quic sit siu-
Ac Nepos quidem, quamqvan geographien quaedam fortasse scripsit, quippe qui in eorum numero laudetur, quibus in seseriptione seographica proprie dicta usus si linius' es Brunnium p. 5), tamen tam parvi ab ipso linio
aestimari videtur, ut totam orae maritimae deseription0m i lubori num facile credat. Vituperatur enim his locis V, 4: minus pro ei mirentur portentosa Graecia mendacia cleiis set niti Lixo prodita, qui cogitent OStro nuperque paullo minus monstrifiea quaedam de iisdem tradidisse, praevalidam hanc urbem' i. e. LiXum maioremque magna Carthagine, praeterea X adVers eius sitam et prope inmenso
tractu ab ingi, quaeque alia Cornelius Nepos avidissimo erodidit'. - III, 12T: Histrum in Hadriam illusere pluri- quo dixere falso et Nepos etiam Padi adeola'. Quorum lo-
eorum OSterior eo plus alere debet, quod Plinius non ita multo ante III, 1 secuturum se esse hanc rationem dixerat: Quapropter auctorem neminem unum Sequar, Sed ut quemque VeriSSinium in quaque parte arbitrabor, quoniam Ommune ferme omnibus fuit, ut eos quisque liligentissim situs diceret in quibus ipse prodebat ideo ne eul pab nee Oarguam quemquam. Reliqua Nepoti fraginentu, quae addito nomine ei tribuuntur, Xeepto uno de quo OX
die0mus, nihil aliud probant nisi hoc Plinium sicut sex aliis
auctoribus, Si quas diverSas Xhiberent menSurnS, ne unius auctoritati s committeret, ii etiam e Nepote nonnulla eXeeri SiSSe quoque Oe aptiSSimum videretur, operi suo in- Serui Sse. - Maioris contra vel potius maximi momonii ad
perSol Vendam hane quaestionem eSt fragmentum quo VI, 1990xiat. Ibi nim Cornus insulae menti fit, quam Nepos Ontra Carthaginem esse eontendit. Auctor autem ille, quem Plinius primarium secutus est, O Ordine, qui litorum tractu sit, in orbe loseribendo usus est. Nopos igitur hic auctor fuisse non potest, nam si fuisset, Corne insula una cum Me-nitig V, 42 commemoranda fuit
34쪽
- 32 Item M. Agrippam, de quo deinceps diuendum est, illum perlegeten fuisse negandum Videtur. Ac primum quido statim id perspicuum fore spero, ubi Agrippae Ommentariis deberi Ostendero, quae a lini in enumerandis divitatibus Romanis traduntur: quod cf. De offenum hilol. t. XXX. p. 269 27 sqq. Namque series illas linium non ab semet compositas, Sed ex ali desumptas exhiber ex hoe
uno loco intellegi pot0st, qui legitur III, 36 adloci formula Galba imperator . . . . Augusti autem temporibus eas esse OmpOSita eredendum S propterea, quod interdum a se provinetarum divisiones servantur, qua non diutius quam Augustu regnaverit durasse constat: cf. etersenum Musei
Rhun. t. X a. 1854 p. 100. Quam ob rem si Perlustramus
Omne eo auetores, qui illo tempore fuere a linio tuo sunt
adhibiti, d alio nullo oogitare licet, nisi de August h. e. Agrippa quando hunc constat chorographiam edidisse sex commoniariis ab illo relictis de quo videndi post F. it-
Atquo in Italia describenda Augustum secutum Se SSeipso linius confit0tur III, 17. Eundem autem in reliquis Romanorum prOVincii consuluisS Videtur, cum, quae de his traduntur, talia sint qualia quae de Italia memorantur. Αο-00dit quod X indie capere Onieeturam licet. Cum nimant divitat0 Hispaniarum et Galliae Narbonensis nu
reconssentur. Excludendi sunt et qui ante Augustum fuere, et qui in reliquis de chorographia libris non nominantur, ut Turranius Grastilis. Restant Agrippa et Augustus. Quare quidem non dubito quin, quae de interioribus provinciarum Romanarum partibus referuntur, AuguSto Agrippaeque dub0antur. Hanc igitur descriptionem eum Agrippa confecerit,
periplum illum composuisse non potest, quoniam utramque descriptionem X eodem fonto non fluXisse supra dictum est. A De quis dicat factum esse posse, ut Plinius in provinciis doseribendis mommentarios, litoribus alterum quoddam
35쪽
- 33 Agrippae opus attigerit nec omnino peculiare de litoribus opus ab Agrippa confectum St cf. etersenum Mus Rhen. I p. 396), nec in altera commentariorum parte credi debet periplum XStiti8Se, quia, quae in priore parte XStiterunt, nihil aliud fuisse videntur nisi epitome et quidem ab altera
manu postea e commentariis Xeerpta es etersenum Mus.
Rh. VIII p. 208. Tenendum est praetere commentarios Agrippae pr0pter bellicas rationes in tabellario principis absconditos fuisse quod es Ritschelium l. s. s. p. 518, Frandseni de Agrippa librum p. 19 sqq. Forbigeri Handbuch d. ait Geogr. p. 47 adn. Quos quidem commentarios linius ut inspiceret, ab Vespasian amico fastillime impetrare potuit
es Frandesenum p. 88), Mela non item Aecedit quod Plinius ex illo periplo nonnulla D. 14 0 32 in librum II in
Seruit Secundum ea, quae III, 2 proposuerat, ubi locorum nuda nomina' inquit et quanta dabitur brevitate ponentur, claritate causisque dilatis in suas paries nune enim Sernio de toto est Agrippam igitur, quia nomen eius in indicem libri II non est relatum, etiam periplum de quo agitur On- fecisse negandum St. Eadem de causa ne Varro quidem facinus illum periplum composuisse potest, quamquam ab e chorographiam conditam esse constat es Riesium in Varr. at Menipp. p. 26 sqq. Sed quoniam id opus poetarum Ore Onseetum est, ObStant non modo mensurae, quae in periplo a Mela et
Ρlinio in usum adscito posita erant ef. r. 22. 24. 40. 4. 65), sed etiam delectus et struetura verborum. Conseras fragmenta, quae e illo periplo supra exhibui, quibus haud Seio an quicquam cogitari possit a poetico olore alienius. Quoniam igitur ne Nepos nec Agrippa nec Varro tacinus credi potest ille auctor fuisse, tamquam necessitate aliqua ad Varronem Reatinum ducimur. tque in hunc ipsum
Omnia commodissime conveniunt Primiani enim de ora maritima eum seripsisse eertum est de quo vide iiseh0lium disputantem usui Rhen novi t. VI a. 848 p. 34
36쪽
34 ob causam dubitari nequit, quod in omnibus de chorographia libris priamo loco aut inter primos laudatur. Sunt praetorea loci nonnulli, qui nec ante nec post Varronem Onseripti esse videantur, ut D. 10, ubi Liternum coloniam esse ab Augusto doductam nee sela nec linius tradiderunt. Eidem Galliam seeundum Caesarem in tres partes diviserunt Augusto litor dividente. Atque lae quidem hactenus. Restat ut quaeramus, utrum e eodem periplo an ex alio libro Varroniano d0- prompta sint fragmenta, quae adseripto nomine Varroni tribuuntur Sunt autem ea haec quae infra Seripsi.
III, 8. In universam Hispaniam M. Varro pervenisse Hiberos et orsa et hoenicas Celtasque et Poenos tradit.
m 45. Italia abest a circumdatis terris Histria ab Liburnia quibusdam locis centenam pass. ab Epiro et Illyrico L, ab Africaminus CC, ut auctor est M. Varro, ab Sardinia CXX, ab Sicilia MD, a Corcyra minus LXXX ab Issa L.
III, 5. Magna Graecia patet LXXXVI M pass., ut auctor est Varro pleriqu0 LXXV fecere.
III, 101 Hoc intorvallum pedestri continuare transitu pontibus iactis primum Pyrrhus Epiri rex cogitavit, post eum M. Varro, eum classibus Pompei iratico bello praeesset; utrumque alia impedivere curae.
III, 109. In agro Reatino utiliae lacum, in quo fluctuetur insula Italia umbilicum esse M. Varro tradit.
III, 142 Narona colonia. M. Varro LXXXVIIII civitatus so
ΙV, 2. Ceos. Ex hac prosectam delicatiorem laminis vestem auctor est Varro.
37쪽
IV, 66. Tonge clarissima et Cycladum media ac templo Apollinis et mercatu celebrata Delos, quae diu fluctuata, ut proditur, sola motum terrae non sensit ad M. Varronis aetatem. Mucianus prodidit bis concussam .
IV, 77. . . circuitu Vero totius Ponti ieiens semel, ut auctor est Varro et fere veteres. Nepos Cornelius CCCL milia adicit, Artomidorus XXVIIII l. XVIIIIm facit, Agrippa XXIII l. LX mil., Mueianus XXIIII l. XXV M. Simili modo de Europae latere mensuram alii XXIIII. LXXVIIII Mi determinavere, alii XI milia. M. Varro ad hunc modum metitur ab ostio Ponti Apolloniam CLXXXVIIII D pass. Callatim tantundem, ad ostium Histri CXXV, ad Borysthenen CCL Cherronesum Heracleotarum oppidum CCCLXXV M pass. ad anticapaeum, quod aliqui Bosporum Oeant, extremum in Europae ora, CCXIIII D, quae summa efficit
lXIII l. XXXVII, D. Agrippa a Byzantio ad flumen Histrum LX, cf. IV. 46), inde Panticapaeum CXXXVJ.
IV, 115. Erratum et in omnibus inclutis ab Minio, quem supra diximus, CC M pass., ut auctor est Varro, abest eminius, quem alibi quidam intellegunt et imaeum vocant, oblivionis antiquis dictus multumque sabulosus ab Durio Tagus CC M passuum interveniente Munda Tagus auriferis harenis celebratur ab eo LXm pass. promuntorium Sacrum e media prope Hispaniae fronte prosilit. XIIII M pass. inde ad Pyrenaeum medium colligi Varro tradit, ad Anam vero, quo Lusitaniam a Baetica discrevimus CXXV M passuum, a Gadibus II M pass. additis.
VI, 38. Caspium mare). nrumpit autem, artis saucibus et in longitudinem spatiosis, atque ubi coepit in latitudinem pandi lunatis obliquatur cornibus, velut ad Maeotium lacum ab ore descendens, silicis, ut auctor es t M. Varro, similitudine.
VI, 51. Casp. mare . Haustum ipsius maris dulcem esse et Alexander Magnus prodidit et M. Varro talem perlatum Pompeio iuxta res gerenti Mithridatico bollo, magnitudine haut ubi influentium amnium victo salo. 52 adicit idem Pompei ductu exploratum in Bactros VII diebus ex India perveniri ad Iachrum flumen quod in Oxum influat, et ex eo per Caspium in Cyrum Subvectos, et V non amplius dierum terreno itinere ad Phasim in Potitum Indicas posse devehi merces.
38쪽
Omnia quae exhibui fragmenta negari vix potest ex ipso Varrone SSe deprompta Tenendunt est enitis, quid de Romanis auctoribus linius existimavorii in praefation0 21: os enim benignum, ut arbitror. et plenum ingenui pudoris fateri per quo profeceris, non ut plerique ex iis quos attigi
eorunt seit enim conferentem auetores me depreliendissea iuratissimis ut proXimis veteres transcriptos ad verbum neque nominatis e. q. S. Quod idem in geographos cadere
hinc potest intellegi, quod Mela huic liniana sententia uadsontitur p. 65 d. arth. Ita quo quae e Romanis
auctoribus addit nomine referuntur, e singulis singillatimeXeerpta credenda Sunt. Quapropter non recte videtur L. Brunnius senSisse, cum fragmenta Muciano oborieonisendit. In alter enim quattuor verba haec Mueianus prodidit bis concussam iam abrupte Ostia sunt, ut in verborum continuitatem postea inserta esse primo adspectu do ceamur. Nam si quae antecedunt Muciano debersentur, dicendum fuerat ex quo vel simile quiddam. Quare fudere non possum quin eum Silligio arbitrer linium serindu ad saepissim alibi, ne unius auctoritati Sese committeret, quae Mucianus tradidorat Varronianis adiecisse. Idemque de altero fragmento statuendum erit. Nam quae Varroni tribuitur mensura, eadem S atque Summa diStantiarum, qua indes traduntur, ubi Varronis de litoribus opere linium usum esse e ei quae Supra dicta sunt conicere licos. Non os igitur, cur mensuram traditam ex alio sepromptam
EX Ora autem maritimae descriptione fragmenta supra collocata derivata esse non videntur. Nam primum in verborum continuitatem ea post demum inserta esse eum ipsa verba indicio sunt ex parte abrupte posita, tum fragmenta 10 0 6. In altor enim ea deum, sed mendatiora traduntur,
qua non ita multo ante IV, 112 0 113 ex Varrone, ut
o eis quae de orae maritimae descriptione supra diximus apparet, Sunt deprompta. Quare quoniam Varronem semetipsum in eodem libro sic vituperasse non est veri simile, X alio fonte fragmentum 10 fluxisse credendum est. Idemque in alterum fragmentum cadere existimo. Namque hae verba:
39쪽
oni do Ha, sed de Co insula haec traduntur cf. Harduinum XX adn. 18): ut fragmentum illud inserundum fuerit in lib. V g 134, ubi de C agitur. In his igitur fragmentis,
quia OStea Sunt inserta, nomen auctoris linius adiecit. Eandemque rationem nihil obstat quominus Plinium in ceteris quoque, quae modo exhibui fragmenti Varronianis se
Quodsi iam quaerimus, unde fragmenta illa hausta sint, neminem, ut opinor, adVerSantem habebimus, si ea ex alio Varronis opusculo geographie a Plinio esse Xcerpta dixerimus. Geographica autem praeter eriplum exhibebant
libri III Logationum, Disciplinarum libri, Ephemeris navaliS, Antiquitates quos libros in hac causa iam . itfehelius composuit Muso Rhen. n. f. VI p. 555 adn. 12. Ex his aut0m libris exeludendi sunt Ephemeris navalis et Antiquitates illa quidem, quod geographica proprie dicta non ita multa ibi xstitisse serisimile est e ruitschelium p. 532 sq.); hae autem, quod ad Italiam tantum spectabant. Restant igitur Legationes et Disciplinae. De quibu quamquam ad certum iudieium vi poterimus pervenire es eundem p. 514. 528 555 adn. 12), amon quod mihi ad probabilitatem proximuneeedere Visum est, paucis Significabo. Ac primum quid0m illud puto non esse neglegendum, fragmunia illa omnia ad eas tantum regione pertinere, quaSipse Varro legatus aggressus est es Ritschelium p. 500 sqq.)h. e. Hispanias, Graeeiam magnam et inSulas, Ponticam regionum do quibus Varronem in libris legationum uberius et distinctius dixisso probabilis mihi quidem Ritscholii
esse coniectura videtur. Praeterea ad ea animus est advertendus, quae Plinius posuerat III, 1 haece: quapropter auctorem neminem unum Sequar, Sed ut quemque VeriSSimum in quaque parte arbitrabor, quoniam commune ferme Omnibus
fuit, ut eos quisque diligentissime situs diceret in quibus ipsuprodebat. Commodeque huic meae sententia illud favet, quod legationum libri necesse est post annum 705, itaque post periplum scripti sint: cf. RitSehelium . 498. VnuS
40쪽
- 38 d lacu utiliae locus non videtur satis convenire. Sec tamendo utilia lacu in legationibus Varro eodem iure dicere O- fuit, quo in libro rerum rustiearum geographica inseruit: of Ritscholii se disciplinis commentatione. 19. Postremo accedit, quod praeter orae maritima descriptionem et logationum libros alium Varronis librum geographicum a linio in usum esse Vocatum ne levissim quidem vestigio indicatur. Quodsi ita res se habet est id sane mihi persun- sum, dubium non 8Se videtur quin linius, quae de litoribus proposuit, e Varronis periplo excepti quae addito nomin aliis d0beri ipse indicavis, quae autem Varroni Snomine adscripto tradidit, X legationum libris derivaverit.
Quamquam non nega Verim factum esse posse, ut Sive imprudentia sive consilio, in minoribus potissimum mensuris asserendis, interdum nomen auctori omiserit.
loco genitum esse Dionysium terrarum orbis situ reeentis-Simum laetorem, quem ad commentanda omnia in Orientem praemiserit divo Augustus ituro in Armoniam ad Parthicas ArabicuSque res maiore filio, non me praeterit'. Ibi Isidorum pro Dionysio Substituendum esse rectissime suspicatus est Bernii ardyus ad Dionys Perieg. p. 496 adn. cui uellerus adsentitur in Geogr. r. min. Ol. I proleg. p. LXXXI. Nam
Dionysius ille, quem Plinius in librorum IV indidibus
restenSet, eum Sit in numero eorum, quorum omina in refractando demum opere a Plini adiecta SSe Supra SDΠ-dimus, cumque en Isidoro deberi mox demonstraturi simus, idem, qui in loco supra exhibito laudatur, SSe non poteSt, siquidem recte hunc auctorem Plinius dicit novissimum. Duos