De genetivi apud Graecos poetas antiquissimos usu. [microform] : dissertatio inauguralis ...

1쪽

aS part of the 'Foundations of Western Civiligation Ρreservation Ρrojeci'

Funded by the

Reproductions nia noti made ithout permission hom

Columbia Universit Library

3쪽

DE GENETlV APUD GRAECOS POETAS

PLACE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT BIBLI GRAPHIC MICROFORM ARGET

Master Negativs Restrictions O USe: Original Materia a Filmex Existin Bibliographic Record

TECHNICA MICROFORM DATA

5쪽

Contimeter

in ches

i si si iis iiiiiiiiiiii l

turn 2.8

2.5 2.2

6쪽

C UTI DE GENETIVI VI ET NATUM.

QUAM

IN PHILOSOPHIA HONORES

H. XL L. c.

PUBLICE DEFENDET

AUCTOR

PILLAVIENSIS.

TYPIS ACADEMICIS DA ONSMANIS.

8쪽

HUNC LIBELLUM

ESSE VOLUIT AUCTOR.

eaput I. De genetivi vi et natura.

1. Nullus ortasse in arte grammatica locus adhue adeo in tenebris versatur atque quasi Oedipum desiderat, quam illa quaestio, quae est de casuum in inguis antiquis natura et notione simulque, ut par est, principalem illorum significationem perscrutatur. Quod qui summo studio disceptarent, exstiterunt quidem multi, impulsi maxime cum aliis . Hermanni operibus, tum libro de emendanda ratione graecae strammaticae atque postea affinitate linguarum indogermanicarum detecta, quum harum comparatione multum adjuvaretitur remque quasi ex altiore loco intuerentur, latioribus finibus studia sua descripserunt; at qui candido animo neque opinionibus praejudicatis ductus ea, quae praestiterunt, consideraVerit, eum fugere non poterit, quam longe a recta casuum intellegentia absint. Quum enim, si via et ratione rem tractare Voluissent, usu firmissime constituto ad ejus principia et quasilontes, quantum fieri posset, esset ascendendum: hi malebant prosecti ex principiis speciem quidem justae rationis praebentibus, sed quibus rea non ab omni parte

Ponderatur, ratiocinantes casuum notiones construere in

9쪽

constructasque sermonis usum, quum sponte non Obsequeretur, quasi V conclude: et coartare. Concedo, si illam, quam ostendi, iam ingrediaris, graviter desiderari linguae anscritae syntaxin plane cumulateque et ita, ut singula inter se ordine sint conexa, tractatam: nam ut aliis locis ita hac in parte haec lingua

integerrime initia conservasse Videtur, quibus accurate excussis nova lux rei afferretur et magna necopinataqu' fortasse efficerentur. Sed etiam ea, quae ad hoc tempus explorata sunt, si circumspecte et considerate adhibueris, de casuum in linguis antiquis natura nonnulla

haud levia colligere licebit, quae ut tam diu neglecta et

inculta acuerint, equidem miror quo pacto actum sit. Quamquam origo quidem casuum, ut sermonis ipsius origo, longum certe tempus post OStram aetatem, Orta88 semper crassis occultata et circumsus tenebris latebit ut in Homeri carminibus, ita in sermone singula quasdam parte in unum aliquid atque congruens coaluisse sentimus, sed qua ratione aut quo tempore hoc factum sit, hoc illa gens atque illa aetas, qua coaluerunt, celat quaerentique, ut ita dicam, os suum tacitum praebet. Propositum nobis est, hac nostra disputatione a

suum, inprimis genetivi, naturam quae sit in Homeri et Hesiodi carminibus, explorare et demonstrare. Praetermisissemus igitur illam quaestionem interiorεm et magis reconditam, nisi res ipsa postulasset, ut breviter attingeremus. Nam et omneS, qui de casuum origine libros compoSuere, eam quam eXeus serant notionem principalem non modo ut sontem, sed

quasi ut regulam immutabilem omnibus linguis omnibusque aetatibus adhibendam esse censuerunt; et in Homeri carminibus tam multa sunt, quae quum postea

ab usu quotidiani sermonis jam diu sint intermissa, ex posteriorum scriptorum libris explicari jam non possunt,

ut nisi ipsam casuum vim recte perspexeris, sempera recta Via aberres.

Quum igitur silentio hanc quaestionem praeterire non possimus, praecipuas de hac re opiniones exponere conati sumus et dijudicare tum ea, quae nobis quidem linguam ipsam considerantibus quaerentibusque rationem, qua ex indοgermanica moruerit, de casuum apud Homerum notione effici posse identur, constituimus atque probaVimus; non quo negemus, ore ut posteriore tempore melius atque rectius de hac re judicetur sed id

maxime egimus, ut quae ad hoc tempus constituta sint levia esse et infirma vincamus. Nostram ipsorum Sententiam retinebimus, dolie aut rebus quae obstant resellatur aut alia melior asseratur.

2. Atque latissime hodie etiam floret inter grammaticos illa casuum interpretatio, qua singuli casus ad loci relationes referuntur, ita ut genetivus quaestioni unde dativus quaestioni ser, accusativus quaestioni quo respondeat. Antiquissima est haec sententia et fortasse vel ad grammaticos Alexandrinos reserenda. Probata autem et ad singula accommodat recentiore demum est tempore Hariungi libro, qui est

eler die Casus, thre sitan und Bedeurung. Erlang. 1831 ). Omnem ait observationem a sensibus initium ducere.,, iisere Mahmehnuuta, inquit . l. p. 4 sq. 9 schiah thesis duro die Stane, thesis duro de Getat. Die ianiiche Hrnehmun gehi uberali oran, reserdient durum auo die prache fruiar, is de seisirgeri. Vermoge de Analogia des eistigen und Sinniatam, sed

in Librum Mutineri, paullo prius editum Die Bedeuruns deram His, Caina tin Modi. Munct. 18 27. inspicero mihi non

licuit. Tamen quamvis multa propria habeat, in re ipsa amariun gio differre non videtur.

10쪽

vo da aus au das seselige ubertragen Dd, Acherer auraegrunam undis besttamen si Itaque, quum casus in linguis Veteribus interdum ita inveniantur, ut ad relationes loci referendi siut, hanc eorum esse notionem principalem l. l. p. 5); usurparique genetivum et accusativum ad locum significandum, Rut ecquo aut ad quem quid moveatur. Ubi quid sit, in nonnullis linguis duobus casibus indicari, quorum alter locum ipsum occupatum significet, alter locum, qui ex actionis regione situs sit et ita exsistere instrumentalem localem, ablativum et dativum. . . . . Ex his casuum varios usus exponit, qua in disputatione non parva mentis utitur subtilitate, id quod ne adve sarii quidem negare potuerunt: s. Rumpet, Casus&hre p. 95 annot. 3. Huic doctrina locali obluctantur grammatici

illi et philosophi, qui Humboldii dogmatis et placitis nisi antiquum praeceptum repetiVerunt, ex quo genetivus quaestioni et jus datiVus quaestioni cui accusativus quaestioni quem respondeat. Summum et primum locum inter hos obtinet L Rumpe libro suo Die Casus&hre in besondere Beziehun au die rischiache prache. Hall. 1845. Atque casus quidem

censet vocum formas in ipso sermonis ingenio positas et necessario cum eo conjunctas esse casus igitur

uniuscujusque significationem in omnibus linguis, quibus idem casus sit, utique eandem esse l. l. p. 124 id quod

idem adversarii defendere videntur, qui doctrinam localem sequuntur. Loqui autem non posse homines, nisi per sententias l. l. p. 108 sq. quarum necessaria membra esse subjectum et praedicatum l. l. p. 110. Subjecto respondere nomen, praedicato Verbum l. l. p. 110 sq. Jam ex casibus nominativum esse casum subjectil. l. p. 126 sq. accusativum objecti . . ejus nominis, quo addito verbum augeatur Vel determinetur l. l. p. 127 sq.. genetivum attributi i. e. eius nominis, quo addito substantivum augeatur vel determinetur l. l. p. 128. Denique quum subjectum conjunctum cum praedicato t. e. ipsa sententia substantivo sit determinanda, usurpari dativum ablativum, instrumentalem, locativum l. l. p. 129. Attamen illi, qui hanc doctrinam sequuntur, quamvis scientia et subtilitate praestare videantur, Vix auctoritatem ullam consequuti sunt atque etiam ea, quae, quum inveteratis opinionibus obluctarentur, minime contemnenda, sed etiam probanda attulerunt, nimis neglecta sunt. Quod factum esse mihi videtur propterea, quod et nostrorum grammaticorum artibus bellum acerrimum inserunt cons inprim. l. l. 771 sqq. et casuum

notiones, quibus ex mentis nostrae indole malumus aliisqni significatum esse, quod aut sensibus aut imaginatione percipere possimus, ad relationes reducunt grammaticas, in quibus nihil inest imaginationis. 4. Atque ita factum est, ut ii viri, qui novissimo tempore de Homero scripserunt, age is bach et J L Roche iterum a parte illorum starent, qui casibus linguae graecae relationes loci subjectas esse

volunt.