De genetivi apud Graecos poetas antiquissimos usu. [microform] : dissertatio inauguralis ...

21쪽

sentiat, verba similitudinis et dissimilitudinis, quum ut subjectum objecto, ita objectum subjecto simile sit, verbum Πνοι, quum is, cui quid est, habeat aliquid et similes relationes subjicias talibus locis Arat dios. 29.

ν λαίλαπι ποντο Nicand. h. 100. ηεις si λοιιέν σιναλεξητ ριον ἄταις tiam locus quaestioni quo respondens quum rem se moventem excipiat, hoc modo dativo reddi potest . 3. ' σιδι προῖα φεν Nicand th. 176. προ Det vilis di πονro Apollon Rhod. IV, 9. κραιπνους χέρσεν ποδας λὶ κεν ibid. 443. θελκτ ρι φαριιακ Πaσσεναι Θέρι καὶ πνοιῆσιν Arat phoen. 604. η ὁ θέει alni.

Et Apollonius Rhodius dicit I, 926. sit δ' ιρεν arq-σaμενοι quod Ventus vela inflat. Et a loco dativus etiam ad finem transfertur, quem actio persequitur Arat.

Magis haec dativi notio hebetata est in alis qui

dicetur ethico, qui quum rem Vel hominem significet, ad quem actio ita refertur, ut aut ejus interesge aut ad eum pertinere cogitetur, inter tres illas dativi, locativi, instrumentalis notiones intercedit, ut arctius conjungantur Arat phaenom. 677. λ ni χυνιοχεν Εριφοι- σολενίη ἴξ ευθυς απέρχονται. adem cum notione dativum cum participio conjunctum invenimus in locis, ubi genetivum absolutum exspectamus Apollon Rhod. III, 225 1δωρ προρέεσκε, ο μἐν ωθι δυοιιένησιν -- uero Πληιάδεσσιν, α/ιοιβyidi δ' νιοι sat κρυστaλλου

υπνος ἐπὶ βλεφαροιιν λώλει νυκτα φυλασσομένοισιν, ex quo videbis quanto audasius posteriores poetae epici hoc dativo usi sint. Ceterum alius generis est dativus instrumentalis in Theocr. XV, 134. λυσασα δἐ κοειαν καὶ ἐπὶ σφυρα κολπον ἐνεῖσαι στήθεσι φαινοφιένοις λιγυρος αρξιυμεθ' ἀοιδaς.

Jam instrumentalem, ut supra explicaVimus, ab initio rem cum alia conjunctam significat, quam notionem etiam in graeco sermone retinuit, ubi cum pronomine veto conjunctus est Apollon Rhod. I, 1194.ἐn χθονὶ θῆκε φαρέτρην αυτοῖσιν ιοξοισιν Plerumque autem instrumentalis, et hic est proprius ejus locus

e8 casus earum rerum, quae cum actione conjunctae

etiam instrumentalis, quem vocant, disserentiae atque Perperam ex notione instrumenti vel causae efficientis interpretantur. Nam etiam hic instrumentalis indicat, quomodo Vel quemadmodum, qua ratione quid sive majus sive minus, sive posterius sive prius etc. sit; neque hoc nomen, quod disserentiam indicat, amplificationem vel comminutionem efficit. Notionem hujus casus intelleges clarissime, si comparaveris exempli gratia Arat phaenom. 80. τέτρασι γαρ ιοψζ διιυδις aτέοντα ocuzζν κεανος δέχεται. Eodem modo intellegendus est instrumentalis differentiae Theocr. XII, 18. γενεῆς ἐδιηκοσl σιν πειτα Theocr. p. 20, 8. πολλοῖς μησὶν ἔπισθε κηνι avroi Theocr. XXIV, 2 νυκτὶ νεώ χερον. Denique ad modum tertinet instrumentalis limitativus,

22쪽

qui quum valere aliquid non omnino, sed ex aliqua parte

indicet, et ipse definit, quomodo quid valeat T 431. βίη και χερσι καὶ ἔπει φέριερος Nieand. b. 381. ιν p

Deinde illas res, quae actionem comitantur, aetionem efficere cogitare possumus; tque etiam hanc notionem subit casus instrumentalis instrumentalia causae iscientis aut moventis. Definit autem etiam hie instrumentalis, quomodo factum sit, ut aliquid eveniat. Apollon Rhod. II, 2l2. ιι ιοι νοος esδεν κασταίσι θεοπροπίησι ibid. III, 1077. τον Πληιε δάκρυσι ot ρης

meriti Atque haec motio item non solum riualitatem verbi determinat . indicans quomodo quis quid efficiat, sed etiam derivatur ex principali illa, qua instrumentalis rem cum alia conjunctam significat: nam instrumentum necessari, cum eo, qui in Strumento utitur, sonjunctum est Apollon Rhod. I, 670. βάκτρεν ερειδοφιένη. Exposita igitur hac secunda dativi vi instrumentasse, reliquum ist is de tertia quae in graeco dativo inest notione dicamus, de locali. Dativus localis proprie loci et temporis determinationibus accommodatus est signifieatque id loci vel temporis punctum, in quo acti fiat. Differt igitur a genetivo loci et temporis, qui ambitum

describit, intra quem actio cadat Phira exposituri eramus cap. IV et cap. VII. Hae igitur tres notiones datiVO graeco continentur: neque alia alii subdita est, sed, ut ita dicam, omnes parem locum tenent quamquam id quidem negare non

possumus, post omerum paullatim absorberi locativum et ex parte instrumentalem, ita ut mallent praepositionem adhibere, qua aut loci aut conjunctionis

notionem indicarent, dativo autem relationem praepositionis describerent. At perfecta est nunquam haec absorptio retinuitque dativus usque ad aetatem graecae linguae novissimam vim localem et instrumentalem.

14. Venimus jam ad genetivum, de quo maxime haec quaestio instituitur atque in hoc casu, id ad quod in dativo aspiratum vidimus, perfectum est. Genetivus enim graecus ablativum re vera, ut ita dicam, in potestatem redegit, neque ut iam supra demonstravimus, apud Homerum ullus locus invenitur quo genetivus per se locum significet, unde quid proficiscatur: sed haec vis in voce cum genetivo conjuncta aut inest aut intellegenda est. Genetivus autem ip8e Si cum accusativo comparaveris ), ab hoc casu vi aut partitiva aut

causali differt i. e. genetivus illum circulum Bereicii describit, intra quem quid aut est aut cogitatur atque

haec est genetivi propria natura. Significat igitur genetivus primum eam rem intra cujus ambitum quid est geneti s aristrvus. Atque imprimis quidem hoc genetivo utimur, ut rem aliquam partem alius rei vel in numero aliquo esse indicemus: qui genetivus non tantum verbis adjicitur '), sed etiam substantivis, adjectivis, numeralibus, pronominibus:

140. χαριζομε λὶ παρεοντων χ 403. βεβρευκως βοος I 170. κηρi κω ν οδίος τε καὶ EDρυβάτης si επέ- σθω B 14. δια γυναικων I 74. πολλων αγρομένων f. Dicitur deinde hic genetivus etiam de temporis spatio,

9 Hoe clarissimo elucescit ex exemplis, quae asser J La Rochol. l. part lil, p. 152-178.10 Delegamus eos, qui de hac re melius et id doctissimo institui volunt, ad locum . a Rochii, quom attulimus adnot. 9.

23쪽

intra quod quid fiat vel factum sit A 691. τῶν προ-

et=ων-έων. De certo autem et definito temporis puncto, ut supra demonstravimus, dativus localis usurpatur, cujus quidem natura eo ipto a genetivi dissert, quod localis est, genetivi partitiva. Jam, ut actio intra aliquod temporis spatium cadere potest, eodem modo intra aliam actionem aut esse ut cogitari potest quod si in lingua graeca accidit, constructio adhibetur genetivi absoluti, qui nihil aliud indicat, quam universae enuntiationis relationem genetivam ) Deinde hic genetivus trans-

esse tacultatem rerum accedentium cum sententia primaria connectendarum. Fateor me hoc non satis intellegere: nam etiarnsi revera eas res accedentes cum sententia primaria conjunguntur, tamen eaedam 'asu etiam latroduci videntur in sententiam Participium autem significat introduci non tam res, quam actiones, quae vel sunt, vel facta sunt. Nos genetivum, qui dicitur, absolutum ita explicamus. Eodem modo, quo res, quae substantivo redditur, relationem init genetivi, eodem modo actio qua verbo vel tota sententia declaratur, hanc relationem grammaticam recipere potest Conjungitur autem actio

serri potest ad indicandum locum, aut intra cujus ambitum sit aliquid aut qui particulatim actione carpatur.

tali relatione aut cum una aliqua voce aut cum tota gententia ita ut actio sententiae primariae intra hane actionem adat, quae relationem genetivi indui Sermone si hane relationem exprimere Oluerunt nequo confugere ad conjunctionum vel praepositionum subsidium, quae quamvis amnes tamen aliud significant neque hane relationem aeque reserunt: nihil relinquebatur, nisi ut ipsam totam sententiam casu genetivo pronunciarent. Neque haec totius sententiae relatio genetiva reddi potuit, si tempora finita retinuerunt: necesso igitur erat, modo finitos modis infinitis mutar i. o. aut infinitivo aut participio uti, quae declinationem et casum genetivum admittunt. Neque tamen nihil reserro apparet, utrum hic an illis modus usurpetur: nam infinitivo actio ipsa per se premitur, participio actio rei adhaerens notatur. Usu igitur in sermone posteriorum scriptorum infinitivus et participium ita distinguuntur, ut si illa actio, qua relationem genetivi subit, grammatico ex voce una aliqua pendeat, infinitivus ponatur, exceptis nonnullis verbis, quibuscum etiam participium conjungitur illa notione, quam modo explicarimus; sin autem actio primaria sententiae intra aliam actionem cadat, praecipue relatione temporali aut causali, participium. Infinitivi genetivus toti sententia adjungitur vi tantum consecutiva et finali of riige gr. gr. II. 47. 22. adnot. . p. 259ὶ sed haec ipsa constructio maximo disserentiam genetivorum infinitivi et participii illustrat, quoniam etiam hoc Ioeo ad rem pertinet actio, non actio alicui rei inhaerens. Apud Homerum, quae est in illius carminibus simplicitas sensiontiarum et constructionum, genetivus infinitivi linquam, genetivus participii, quem genetisum absolutum dicero solemus, non saepe legitur Tamen probaris non possum eorum sententiam, qui in Homero initia et incunabula hujus genetivi inveniri neque hanc constructionem multo ante aetatem Homericam exstitisse arbitrantur in quorum numero etiam Classe est cL I. I. p. 13 . Nam et similes constructiones in omnibus linguis indogermanicis usurpantur, ita ut non propriae uni alicui, ed omnibus communes esse rideantur et sermonis ingenio tam conVenienter sormatae sunt, ut mirum laret, nisi ex antiquissimo jam tempore originem deducerent. Atque

illi quidem Homeri loci, quos vestigia illius primae originis praebere

24쪽

hujus genetivi antiquissima vestigia contineri putamus. Deinde genetivus ad relationes, quas non oculis cernimus, sed mente percipimus, transfertur significatque eam rem, intra quam aliquid cogitatur; quem genetivum ruge quidem serietivum relationis, O genetivum determinationis Gen. de Begrangung dicere Dialumus, quum relationem dativo tribuerimus. Atque ita cum

verbis curae, indignationis, peritiae, incipiendi, dominandi, complendi, tangendi et aliis conjungitur ad id indicandum, intra cujus fines curam, indignationem, peritiam et cogitamus: A 56. λὶδετο γαρ aνaων Archilocli fragm. 124 Bergh έο χολουιιενος Μ 229ιιενεος ὁ φιέγα φρένας - δε ιπλοντ' II 299. εἰδείη τεραων 47. σέο ρξοsta A 38. ενέδοιο τε τι νa-σσεις Apollo Rhod. I, 842. δεξιτερης χειρ θίγεν.

Memoranda sunt a Verba, quae praeter accusativum genetivum sibi sumunt partem indicantem, intra quam

ιασσατο χειρος. Atque hac ratione cum genetivo verba conjunguntur, qui in proga oratione vix hunc casum

admittunt: φ 36 γνωτον χληλων Arat dios. 316. χει- μωνος κε λέγοιεν ibid. 334. ειποι τις ἐπερχομένου χει- ιιωνος ibid. 2. αεξομένου διδάσκει ιηνής ibid. 61. et- μωνος συναγειρομένοι, διδάσκοι Idem genetivus

θυέων ἀγέραστον - Jam cum comparativis conjunctus genetivus determinationis eam rem indicat, intra quam gradationis notio sit cogitanda: D898. ἐνέρτερος Οερανιωνων. Atque idem est genetivus, qui cum verbis

compositis vel praepositionibus ipsis conjungitur, idem genetivus exclamationis, qui quasi ambitum exclamationis describit v. 209. I m 'Oδυσῆος διιυμονος heocr. XV, 4. ω τυις λει άτω pirati et sine interiectioneTheocr. XV, b, πολλω χλω ibid. b. χρηστω οἰκτίριιονος ἀνδρος. Latissime denique patet genetivus cum substantivis

aut verbo εἶναι adjecto aut non adjecto conjunctus, qui fere omnes substantivi relationes reddere potest. Nam supra ut diximus actionis casum esse accu8atiVum, ita substantivi proprius est casus genetiVus, quoniam substantivum statum immanentem, non actionem accidentem describit atque genetivus rem significat, intra quam hic status immanens cogitatur.

Reliqua, qua in dissortatione Amplissim Philosophorum ordini tradita inerant, nune quidem omittimus: reservavimus autem in aliud tempus, quo totam hanc rem copiosius tractare instituimus.

putant, mihi quidem nihil demonstrare videntur nisi vim illam vivam Homericae constructionis et omnino graeci sermonis, quae mento tantum et cogitatione percipi, non regulis eoartari potesti

25쪽

I tua sum ego Carolus Frederi a illius Abinoe a. d. XIV. Cui April. 18 si illariae patre optimo Iulio et matre dεlectissima

milia e gente tiar. Fide evangelica educatus eique addictus sum. Anno 1858 e gymnasio Gumbinnem cum maturitalia testim is D missu Academia Amretinae prorectore ill Richelo civis faetuse apud facultatem philo8ophicam nomen Pr ram mm. Docuerunt me per tres annos e dimidium pros sit. Maen-hram logiem pros sit Lehra encyclopaediam philologicam, Grae- eorum antiptitates, litterarim Graecarum historiam, doctrinam metricam Horoetii attrarum interpretationem pros. E. Frisiacinder Romanorum antiquitates, litterarum Romanorum historiam, mytholosiam Graecam, quaestionem mmericam pros in Maselman otum Samoritam pros. l. Gi ct ech Romanorum et Graecorum historiam pros iu Zacher Macte agellanae chreatomathiae theotiscae interpretationem is doct. Herbs Mahesmarii interpretationem. Denique eminarii philologici Mercitationibus interfui omnibus u γε eaeerriistionibus philologicis, qua institui pro . M. Ariciniar. Hi omnibu viris nec minua uis, qui antea litteras me m