Phylarchi Historiarum Reliquiae

2쪽

HISTORIARUM RELIQUIAE

4쪽

VIRO CLARISSIΜO AC PRAESTANTISSIMO

6쪽

Inter Xenophontem ae Polybium qui rebus, quas illustrarunt

commentarias suis, ipsi suppares historiarum auctores exstiterunt, quamquam et multi fuerunt nee plane eontemnendi, sere omnes tamen interierunt. Fragmentorum vero eorum, quae aetatem tulerunt, non plane exigua copia est, eaque si exspectationi, quam ejusmodi ortasse reliquiae movent, ad rerum aut ad sententiarum gravitatem non usquequaque satisfaciunt, ad literarum tamen historicarum, quales ea aetate fuerunt, rationem cognoscendam eonferre nonnihil posse videntur. Sic Phylarebo quoque quam operam tribuimus per hanc scriptionem, desendi quodammodo posse ipsaque illa, quam a Polybifexperius est, judicii Me lutate commendari adeo videtur. Non desunt enim, quae suspectum illud Judinum reddant ei assen- Mnem nostram Ohibere ante mos jubeant, quam satis omnia

examanaverimus.

Βερενειης τελεττης, καὶ ως - Θαν το ν Κλεομένους τοῖ -- δαιμον , ἐπιστρατενσαντος αὐτὴ υντι--s T Misa τὸν Ἀντίοχον inast τὸν Περγαμηνον Gμένη ἐπιτομην ρινθικὴν περὶ τῆς του Λιος ἐπιφανειας περ ευρηματων, παρεμβάσεων βιβλια In quibus praeter στρατιάν, quod ab aliis jam correctum est

7쪽

Pro h latilio passim hilarchus legitur , c. apud Plu- inrchum Tom. II p. 345. . apud Euseb. Praep. Evang. p. 156 et 164 recie reprehens ab interpri Porphyr de abst. c. 560 ei in varietate lectionis ap. Athenaeum v. Schweighaeuse ad . VI, p. 255 F. a XIII p. 606, D.), satis manifesto autem vitio. Minus soriasse olli possit quae de patria Phylarchi du-

nium II p. 58, C. e quo ambigebatur iantum , num Athoniensis esset an mucraui Gλαρχος ὁ Ἀθηναῖος ξ μ ριαμ os, o Suid quod Aegyptius simul et Naucralita dicitur, eodem redit. χχγonius autem non sine caussa dici potuisse ,

quoque ydiunctis societati Achaeorum, aucrati in Aegypto.

Aequalem eum fuisse rebus, quas in libi is historiarum narravit, e Pol 3bio apparet II, 56. ἐπεὶ d των κατὰ τον αυτους και - ρους ζέρατα γεγρανόιων ταρ ἐνιρις nodoχῆς ζιουιαι BD e-χoc ἐν πολHοις mdo ων καὶ τἀναντία γρανων α νειῆ , eodeni atque Plutarcho teste aeque obtrectavit Arato, tuan essusq

rium. Operum, quae in lueem emisit Pli iurelius clarissimum liliud dubio id suit, quod mentoravit Suidas libris octo et vi .ginti ab eo compositum esse in quo quod susceptam a Pyrrho in Peloponnesum expeditionem narravisse eam quo Bd Ptolemaei usque Euergetis ac Berenices atque Cleomenis, Laceqqφ'

ii 'ni triin legis, qui bello ab Antigone petitus verit, morieu deduxisse ferri ir, 'rdium ejus o snisi ignissis dquer

8쪽

. . . a

- , dummissi, , historimi, eum suam mi multum ultra μι- liis, Cim, meni eum rini Mimium eam. Nequis de Gramini numero , itari po- videtur octavum enim ei vicesimum, qui po-

strentus fuit. Hau testimonio, laudat Athenaeus VI p. 251 C, et ita laudat, ut quae de Apollophan isto, Antigoni adulatore, traduntur, vix alio nisi ad victoriam ad Sellasiam referri

possint. Certum praeterea est e tribus Bl, eodem Athenaeo serin vatis fragmentis, postremo lihros de Cleomene et de rebus

Lacedaemoniorum egisse VI, p. 271 E. XII, p. 521 B. IV, p. 141, 3. De initio destituti sumus ejusmodi testimoniis.

Pyrrhi in Peloponnesum Expeditionem traditam esse a Phylar- cho, B Plutarch. Pyrrii. e. 27 patet, ubi de fossae, qua munierant Lacedaemonii urbem suam, modo hujus et Hieronymi Cardiani inter so testimonia comparantur dubium vero, num initium inde opus ceperit, an prooemio quodam eoque fortasse ampliori, quale postea Polybium quoque eonfecisse videmus, de rebus expositum fuerit paullo antea vel ab Alexandro M. vel a successoribus ejus gestis. In tertio libro sermo erat '

Athen. VIII p. 334 A. de Patroclo, quem classis ducem Ptolemaeus Lagi plus decem annis ante illam Pyrrhi expedibtionem Atheniensibus contra Antigonuin Demetrii filium auxilion, erat Palatia I, ri L Sed multa quoque per digressionein ameria suerunt sic quae p. Athen XII. p. 589 o libro teri .et vi sint de luxuria AIexandri ex ovilium eius traduntur, et alia plura , quorum in fragmentis se exempla offerent. Midae si mrro verba sequimur, qualita praeterea vel

qisinque scriptiones Phylarelius reliquerat de rebus Antiochi et Eumenis ei das i, epitiunen mγsticam, de amas adve i seriis κοῖ -- --o. inventis, denique ρεμ νά-- .libros noxem.' agnis aulam iisque in explicabilibus hic locus dissicultatibus laborat Eumenes enim ille cogitarinm potest nisi i , qui Philetaerum patruum in imperis e gami secutus, ab Sole dis quum desee et, icio' is, quam de Antiocho Seleuci teaioris stio ad Sardes reporta imo dieb

9쪽

iur, liberiniet sesque ει dii'. seniori in Ruid sibi. dignissima fuit, sed dubium tamen, num singularem Phyliu elius de vi seriptionem edideriti milia enam visio Maia euh:

eium est, nisi ut repelleretur Antisci, impetus, ei ex cere magis Rubus tum demum Pergamenorin imperium eoepit, postquam iii Pumenem secutus es Attalus, superatis eum Antiocho merae Gallis, regium etiam nomen assecta u. bus regni illius initiis eis superstes adhuc Phylarchus fuit, non

ita magni tamen ei momenti fuisse videntur, ut de originibus ejus peeuliari libro exponeret. Accedit, quod Eumenem istum Phylarchus, si quidem Asiaticas res cum Graecis consociabat, in majori opere suo nullo modo silentio transire poterat, ut qui ad eam ipsam aetatem pertineret Ol. 129 , quam illustrandam sibi sumsisset. Hinc illa, quae Suidas dixit, de Antiocho et Eumene Pergameno non fuisse probabile est, nisi aliquam majoris illius operis partem, seorsim laudatam ut

Theopompi de dem agogis Atheniensium et de rebus mirabilibiis libri Theopomp. d. ichers, p. 29 laudantur. Sequentia verba ἐπιτοριῆν μυθικὴν περὶ τῆς του Λιος ἐπι -- νειας quaerere primum licet, num seorsim accipienda sint, ita ut Phylarchus et universam mystorum epitomen et de Iovis adventu librum singularem consecisse dicatur, an oniunctim,

ait de Iovis adventu epitome niγibio intelligatur. Eptismo mythica per se Apollodori bibliothecae instar eompendium hi--riae mythicae suerit. Hui modi vero opus jure dubitaveris, num Phylarchi iam aetati conveniat. De Jovis autem adventu

liber quid sit, Remo sariis extundat, nisi de sabulis cogitetur, quibus in conspectum se homnibus dedisse dupuer dieitin istmonD. H. VIII, 56), quae tamen interpretatio plura,sem τῶν τοῖ -ὸς να-- flagitaret. meo melius explica eris mysticam de Jovis adventu epitomen Levantur fortasso dissoli ies. quum pri στεμ eio substituentes Arx ,-- ς ἐπιν. vii nen mysticam inde ab Iovis adventu intelliimus. in

larum atque iustoriarum confinia quum distane es,et discernere, ad consectandas vero illas qui tum suerunt audivi es, miro modo

3 Strabo Ira c. 4, p. 148 sler. Idem videtur Eunaenes, quem per errorem Justinus Bilhuniae regem dixit CXXVII, 3 et Pausanias cuna

10쪽

propenderent, tum proseisci soleban a mythicis temporibus hin, tum oecasio ubi data esset, ad ea recurrere εὶ te epitome illa mythica caput intelligi possit mytholavictima condito Iovis sive deorum Olympiorum regno initum. Hic si addimus, quod praeter ampliorem illam historiam non est, Phylarchi libris, qui seruntur apud Suidam, qui ab

alio ullo scriptore memoretur, quamquam locorum, qui servati sunt ex eo, multi sane ejusmodi sunt, ut ex minoribus

potius ejus scriptis desumta videantur, non nimium ortasse aberrabimus a vero, ni Suidam aut quoquo hic sonis ramis est, M tu in ua eadem uis' singulares quasdam Pirae operis enu merasse, qua res reserendas esse puta Hi, quae initium ac finem essecissent. Hino colligi Mnni videtur, quid deissis sarienduin sit. libris παρεμβασε κ, quae sectio manifesto se eorruptam prodit. Scribendum esse suspicor a se 'Nημαι - N-μπυη

τρωνειν ἐπιβαλλοπινοι τὴν αντων των προσματωπι ιν αναν-καιαν νήσωνται προς τὴν στοριαν XII, 28, 3 . Quod ut concedamus ita verum esse, ut neque Thucydides, neque Xenophon, neque ipse denique Polybius, sine illo, quo suerunt in gerendis rebus . usu eandem in narrandis iis artem praestitissent, Phriarchi tamen inde non magis quam plurimorum

4 Vald conquestus est de hoc more Polabius, historicis suae aetatis nimium istud enim mathicarum genealogiarum studium plus uno laeste probram. Diuitia ' Corale