장음표시 사용
21쪽
Μirabilia sunt, quae ad reliqua explieanda attulerunt interpretes. Videtur atroclus . Casau bonus inquit, de tolemaeo prodendo cogitasse, et tacite eum hoste conspirasse: quem monet ut nauticae curam capessat, ut sciat paratam sibi ignominiam, quae victos sequatur . Ficus enim edere
nihil aliud esse nisi mollius vivere Schol ad Aristoph. Vesp. 301. Villebrusius autem vertit illud των συκ- τρωγειν inuta privataria vitam redire ficusque eomedere Sed quomodo vel piscium illa donatio significare possit, navalis rei curam . Antigono gerendam esse, vel scire comedere luxuriosioris sive
mollioris adeoque privati vitae generis esse, dissicile πιι ad intelligendum. Ex Aristophane certe eiusque interprete meeo nihil ejusmos deduci potest. Patrocli autem, quae sertur,
perfidia non ea eris suit, quin postea quoque Phila 'io regnante Amypsaeae elassis imperium gereret Athen. XIV, p. 621, A. Manifestum 'uiem primum illud videtur, piseiis illis et Gubus missis simile quid a Patroclo signiscatum e Milion iis, quorum Scythae Darium admonitum voluerint. Dani quadam iaciatione, nullari jam amplius salutis 'iam Antigono relictam esse, designasse Patroclus videtur. Non negligendum enim est, de mulini, pisesbus ex de ervias sembus sermonem esse. Sensus igitur esse videtur, pereundiim omnino esse Macedonibus, ita ut aut si confligerent mari, in quo plurimum tum valebant Aegyptii, praeda serent piscium.
aut si terra bellum gererent, commeatus interirent inopia, nisi erudis arborum lauetibus famem depellerent. Cujus aenigmatis rationem ita vertit Antigonus in rem suam, ut certum jam
sibi maris imperium significari judicaret, nisi quod se re non
possent sacerent, ut erudas sicus comederent.
Athen. X, p. 12 F. Φυλαρχος δε φησιν ἐν τριε η
22쪽
elatus esse videtur Phy Iarchus in historiis suis ad angi viei aliquὀd exeniplum, quod ut illustraret, adjiciendam put vi Milonis memoriam. Laudat de eo paullo ante Athenaeus p. 4l2 Theodorum Hierapolitam ἐν τοῖς περὶ drωνιον et Alexandrum Aetolum Pausan. VI, 14, 2 3. De Doriei epigrammate, quod adjecisse verbis suis Phylarchus dicitur viis. Jae s. Animadvers. ad Antii Vol Π, Ρ. 2, p. 196. Allien IV. p. 150 , D. Ἐν τριτη ὁ αυτος Φυλαρχος
αλ φίε ων πεφνραμένων κα ου μονον, φησὶν οἱ παραγινομενοι τέων Ibλατων ἀπο τῶν κωμῶν καὶ τοὐν πολεων
λατον, ἀλλὰ καὶ οι παριοντες ξένοι πωτῶν ἐφειστνω των παί
δων οὐ μι-ο. n. , μ ιο -τι τῶν παρασκεν σθέντων. sunt editionis Din forsanae, dubia autem nonnulla. Pro καὶ τῶν καλύει ἡ τῶν τε -ἴνων scribendum puto κοὐ κω
λαριων Minνων τε, si tamen οἰσυῖνα omissis substantivo suo significare pol est , virgae sive eruies saligneae quod ex Homeri Od. V 25 6, ubi μαεe sunt οἰσνῖναι, non sequitur. Καθως repres hensum a Plirynicho h. v. -- ἐκποιεῖν est suffice ii Athen. IV, p. 67 C). δίζασθαι igitur eo reserendum et vertendum est: ut loca sussicerent ad exeipiendam multitudinem etc. - ΠροDiuitia ' Corale
23쪽
κῬυντων εἶναι δεινῶν ναομνετέον ubi του μέλλειν χρονος non verterim cum SchWeighaeusero Adnot. ad h. l. cunctatio'is tempus, e tempus, ubi quid imminet. . LIB. v. Athene VIII, p. 833 Α. καὶ Φυλαρχος δ' ἐν τεταρτα εω
emeέναι τινας πολ1αχου ον Θεὸν παντα ἰχθυ τι γωλλακι M. καὶ πτροῖς, το tanto ν συμβαίνοντος καὶ ἐπὶ βατραχora . Ad piscium, ranarum ae tritici imbres cluemadmodum devenerit Phylarehus, docere videtur Appianus, a Sch eighaeu- sero laudatus, Illyr. 4 Αὐταριέας gens Illyr. καὶ ἐκ Θεοβλαβειας Ἀπολλωνος ἔσχατον κακου περιελθειν Μολιστομέν- αντον και Κελτοις τοι Κίρφροις λεγομένοις ἐπὶ Λελφους κων - - ama ' έκναι - αυτίκα - πλέονας αὐτῶν
πρὸ ἐμιχειρῆσεως, σων στί τε καὶ Τέλλης καὶ πρη- ρον ἐρεμπεσοντων ἐπιγενέσθαι δὶ τοῖς ἡ προστρίφασιν ἄπειρον βιαπραχωνππιος, ο διασαπέντες τα --πα διες θειραν. De re ipsa id quae ab Athenaeo ad pagina e Phania et Heraeside
24쪽
ου--εως του τὰ φαρμαον --αιτο και ἐπιγνοντος τὰ νε- νό ιενον ἐκ της των μήλων συνθέσεως. De malorum hoc genere ipse Athenaeus multus est ejusd. libri cap. 20-22. De phariaco sivo quod apud Nicandrum Est phariro opiose dixit Schneide ad Nic. Alex. 398. Vel hapostrema rem denotant, qua ad medicamenti illius cydoniorum malorum mentionem auctor delatus est. Usi quidam erant phariaco isto ad necandum aliquem , quo quum nihil effectum esset, ausa reperta est in isto tydoniorum malorum odore. Athen VI p. 251, C. Biuαρχος ὁ ἐν ἔκτου ἱστοριωνκροπίαν φησὶ τον υ λεβανδρον κόλακα θεασαμ ενον τὰν βασιλέα ταρασσομενον ὁ ον εἰληφε φαρμακον εἰπεῖν, ἁ - , τί δεῖ ποιεῖν 1μας, τι καὶ μεῖς οι τουωτα πασχετε κοὐ
τον 'Auυανδρον μολις ἀναβλέsuramor, ποῖοι θεα , φῆσαι -- μιμαι μὴ τοις θ εοῖσιν ἐχθρo Aliam de ejusdem ieesiae adulatione historio tradit,
βασιλείαι/, Ἀριστος κ- - - , -τριοι μῖν νόμος - φοι, ἐρωμενοι δὴ ἀμνότερον του A--χον. Antiocinis Soter, Seleues lanioris et successor in imperio intelligemius est mathemisti a d. II, p. 193. Adjici ab ho p. 98, ubi de regum Seleucid agitur luxuria, hic Ph3larchi locus poterat. Nam si'. Aihen XIII, 86, quo
loco usus est, neque de Antiocho isto nequo de Seleueidis sermo est. De Themisone, Pythermo Ephesio haec ab Athenaeo VII, p. 289 F. asseruntur: καὶ Θεμίσων ὁ Κt ροος,
alii quam principesalem uni instar colerentiu . Allier . VI, p. 253.
25쪽
Sermo esse videtur de Gallograecis, qui Antiocho Sotere regnante in Asia minore consederunt. Flathe hiat blae . II, p. 200-202. Athen. VI, p. 271 B. -υλαρχος ὁ ἐν ἔκτη στορι ν καὶ Βυζαντιον φησὶν -τω Βιθννων δεσποσαι Λα-do inris
naeo, et Theopompum Phγlarcheis similia tradenisu de ' - militis ap. Athen. X, p. 526 E.
Demetrius quod eum comica scena Lysimachi aulam om-paraxit, e qua disyllabi omnes prodirent, Casau bonus explicavit, servis inprimis graves in omoediis paries, horum autem nomina vel monos liaba vel disyllaba fuisse monens. De ipsius Demetrii luxuria vid Democharem p. Athen. VI, p. 253, A. templa memorantem, quae seortis eius Leaenae ac Lamiae Athenis exstructa suerint. lutaret, Demetr. 24 27. then.
XII, p. 535 536. XIII, p. 577 678. Phylarchi verbis si millima sunt, quae a Plutarcho reseruntii Jemvir. 5. --
26쪽
-- τῆς mum λεγεν νυν πρῶτον ἐωρακέναι πορνην προερ- χην Ῥη ρηι 'πιν 'rara timi τριος ἔφη σωφρονεστέραν. - τὴν ὲ-του πόρνην τῆς ἐκείνου Πηνελ προς, decuriatii sori se o Phylarcheis illis. Sed latius eivini rem patere, docet qui mox afferetur hylarci, e libro Hiis quarto decimo locus, i, quo eadem apiuiret utrius ius scriptoris eonsensio. Coram ad Plutarchi Demetr. 25.1. B. Mu
Loci explicatio quaerenda est apud ipsum Athenaeum p. 671, E. Καὶ δια τί παρα τιλαι τ0 ποιεῖ vj vrce τινες σTεφανον παι se apud Anacreontem): φησὶ ναρ ἐν τω δευτέρου των μήλων .
γματα ἡ λογος ἐπιτήδειος. Reseruntur mox grammaticorum, qui commentati erant de Anacreonte, Aristarchi, Tenari sententiae, nec eae tamen sufficientes. Veram rei explicationem inventam esse a Menodoto Samio in libro de Sami insulae memorabilibus , ubi λυro ut uterentur in coronis nectendis, Cares, eteres Sami incolas, commotos oraculo quodam Apollinis esse demonstratum sit. Quam enodoti sententiam, Nicaeneti quoque Samii poeiae carmine quodam confirmatam, sussuratum ita esse Hephaestionem grammaticum, ut hoc tantum de suo dixerit, Phylarchum illum salicis usum noxisse, quamquam nec Nicaeneti illa nec Anacreoniis sciverit, a nonnullis autem eorum,
quae apud Menodorum tradita sint, dissensisse. Satis diligens igitur Phylarchus veterum thorum perscrutator. Schol. Appollon IV, Meummis Ποσει νος Ηος
27쪽
χαριι μενον αντῆ ,i μητρὶ Κλεοπάαρα τῆ 'I ρεχθεως Apollod. III. 15. 1. et UeFne Obs. i. 7. 336 437. -mo est iuuin ab Aeaeubipio Phinei viso.
Laudantur de Crobym Strabo II, p. 18, . et Steph.
legerentur: ως Ἀθηνας πειραν χουσαν καλὴν το εἶδος νηπι eis. Sed sic quoque supervacanea viderentur sequentia χῖτις καὶ θερ et εἰδος putem e glossii exortum in c0ntextum venisse.
28쪽
θεν καλει Κουρῆτα λαον ῆνεσαν. Curetes ut attingeret tirlarchus, Aetolorum fortasse' orse 'nes 'hopiam se ferant Strabo . e. 3. ominis ratio satis pervagiata. s. Agathon. p. Athen XII, p. 528, D Lobeck
κιθαριν Vid. Xenoph. Cyrop. VIII 3, Q. Plutaret, Themistoel. 29 et Sintenis ad h. l. p. l85 186. Pro κιθαριν quRmquam hoc non amplius pertinere ad Phylarchum videtur, melius fortasse κιδαριν scribitur. Fidem autem facit Suidas etiam
Plutarchum l. l. Phalarchum ante oculos habui se, quem ceris c. 32 laudavit.
29쪽
L M, e, Antiochi Thei uxor, maritum, qui udi a Ipsa Berenicen Ptolemaei Philadelphi filiam, duxerat, quamquam recoliciliatum postea sibi, nisi secerat. Flathei, p. 206. Nox autem ipsa Berenice cum silio occisa bellum in minet ucum Ptolemaeo vergelu, Berenices ratre In quo rerum ψiscrimine Sophronem istum Laodice suspeeium habuisse vid tur Ephesum ium in potestate Aegyptiorum suisse, eris e Pot,b. V, 4 et 5, quos locos laudavit Schweighaeuser, colligi non potest. - Leoniti Epicuri amicae, satis celebraium apud ἡteres nomen fuisse detur. Plutaret, non posse suav. vivi sec. Epimar. p. 1097, D. --αρεδρος Beuker An. Gr. Tom. I, p. 288 παρεδροι οἱ αἱρονμενοι τοῖς ρχοεκτιν οἰον βοηθῶ καὶ συμμν- καὶ pitium. - παρακολλψαν Pol b. I, 12, 7 67, 2. III, 32, 2. X, 38, 3. Alben I, p. 6 F. adsequi . . cognoscere, intelligere. - ὁ δῖ σνλλαβων sequibus cognitis L Dicit auctor, simulasse Sophronem, nutu illo a se pellir se aliquid Danaen, et illi audientilius aliis dixit, se illi quidem id gratificatur una, sed tamen biduum sibi petere spatii, quo super ea re amplius deliberaret . la SchWε igrhaelaser. Sed mirum lamen esset, si Sophron iduum si hi expetivisese ad deliberandum de eo, quod non nisi per illun ipsi Danae ausa fuisset significare. Excidisse aliquid videtur. Laodice enim, qua leel eum e medio tollere ruperet ossi-eium sive munus quod da in ei iniunxisse videtur. Iam ille sic enim scriptor pergit, animadvertens quidem , quia illa machinaretur per Danaen edoetus , sed simulans , morem se ei gerere, biduum sibi ad deliberaisum expetivit. - ro τι- στεψα Aομένη Schweigb recie A. συμβαι isoni ἐπι-μβ. non convenit antecedenti να-πεν ει - φραγέν. hylarebeae narrationis tenor servatur.
30쪽
--μνη , παρέμειναν- νων ναος παντος 'ola --οι Me--σθείσης, - εν ξαντο similia his et iisdem sere Mi bis, ut Aelianus, narrat Plutarchus de solert. an. p. 985 A, addens simul, sabulam iam Archilocliui attigisse Mythica
fuisse videtur rei ratio, nec tamen prol filis sic t , quum locus, ad quem delatus suisset Coeranus, postea quoque ab eo appellatus fuerit. Cohaei Et soriasse, ut illa de Arione sabulari 1luller Dor. Tom. II, p. 369 not. , cum saeris Neptuni, per quem Coeranum Arehilochus dixerat e quinquaginta horninibus solum serva in m esse. Alia de delphinorum qui pariter atque pompili inter sacros pisces reserebantur Athen. II, p. 282, E . eum hominibus familiaritate id ap. Pluia olim de sint. n. p. 984. s. Casa ub ad Athen. p. 286, C.