장음표시 사용
11쪽
Iocatum. Haec consensus praesumtio in caussa t, cur acito
inuenta scilicet a Praetore eum in finem, ut actio principalis, quae ex natura contractus cum filio celebrati, v c. mutuo, oritur et directo sduersus patrem non datur, cum filius patrem directo ciuiliter obligare nequeat, L δ. β. de Restinae Vend. g. vlt. f. de Acceptu. per hanc apta reddatur, quo in patrem etiam dari queat. Vide quae de sontibus Adiectitiarum Qualita. tum B ERGE avs in Dissert. Iur. XII. uberius explicat. Filius itaque per contractum uel uerum, uel quasi talem obligat patrem Io. I. de Action. I. r . f. de veg. ges. et Dae posem ad ' de Peculio, licet uel inuito, uel prohibente etiam patre contraXerit t. as kr. l. I. pr. f de Perni. quia praesumtio iuris et de iure est, batrem obligari uoluisse, dum semel peculium concessit, quod, si omnino obligari noluisset, adimere debebat STRvv. Deris. Sabbath. e. Ia. Decis. I. inde sola prohibitione, ne cum filio contrahatur, ab institoria saltem, quae in solidum est, libe rari uoluisse putatur. VIII.
Dum autem ex quibus caussis Actio de peculio detur, inue. stigamus, obuiam fit quaestio a VTRUM ETIAM PALTER DE CONTRAClTIBVS FI Lll TENEATUR QUI EXTRA CAUSSAM PECULII CELEBRATI SUNT. Ratio du.hitandi est α in lege 3. g. s. et C et L δ. f. do perut ubi expresse
sancitatum, quo dominus ex fideiussione serui, nisi in rem peculiarem facta sit, non obligetur. 3 in natura consensus prae sumti, ut cuius Pater solum in id, quod et quantum ad se per tinet, ideoque tantum in contractus ex administratione peculii filio concessi per Genientes, consensisse uidetur Nuia obligatio haec ex re nhsci dicitur με. de V. O. Verum enim uero MPatrem ex fidejussione filii indistinctae teneri, docemur ex I. a. f. de lectit atque eX eo discimus βὰ patris praesumtum con.
sensum non tantu in pertinere ad contractus filii circa rem pe.
culti, sed etiam ad alios, quos filius qui peculium habet, licet non semper QVA TENVS habet, iniit. Rationem quaera.
12쪽
mus in aequitate, quae Omnis praesumtionis iuris et de iure fons est, quia scit. Pater peculium filio concedens alios peris mouet homines, ut cum silio contractus ineat, tuto ignari. quidnam in peculio sit filii, uel utrum obiectum contractus sit res peculiaris, cum hic saltim in ha materia spectetur, quod pater concedendo filio administiationen peculii et eam non adimendo occasionem aliis praebuerit, bona fide cum filio con. trahendi I. I. g. ro. et M. Is de perui. Altera quaestio est, b)
CULIOTENUS. Negat omnium S cIIo EpFFIus meis p. M7. et patrem ex delictis filii neque de peculio noque de noxa teneri contendit meis. 2oo. p. Ποδ. et L AvTER B. ad Is h. c. ga innixi in lege π.1. de R. I. ubi saucitum est, EX POENA.LiBUS CAVSSiS NON SOLERE IN PATREM DE PE. CVLIO ACTlONEM DAR . Nec ullam hi, et plures alii Doctores, limitationem admittent, nisi lN QUANTUM EX DELICTO FI LlI PECVLlVM AUCTUM SIT. add ΒΑ ago.
sh in uoce situs n. g. qui sibi tamen non constare uidetur, uid. in uoce Pater n. /st. Sed quanquam uerum sit, ex delicto regulariter contra Patrem agi non posse, cum pater filio non ad delinquendum, sed ad contrahendum peculium concesserit. ideoque praesumtus patiis consensus ad non cogitata extendi non debeat, id quod supra citata lege Iδ. d. de R. I. nec non l. r. f 7. de his qui deueerint, cautum est, praeter illam tamen limi.
tationem, quod pater teneatur, a si ex delicto filii PECVLlv MAUCTUM est Ls. g. ra. d. de peculio I. r. ν. ao Is de ui et ui ammata, aliam addamus oportet, si scit. b) FILIUS IN MUNERE.
curio factus tutores dedit, et pupillorum rem saluam fore, Caueri non curauit. l. 3. ν. U. f. de pecul. cuius ratio in eo sta est,
QUOD, REMPUBLICAM SALUAM FORE PATER OB STRlCTVS SlT, atque ita pater filio peculium concedens consensum suum in id etiam dedisse putetur, ut respublica, quae filium ad munus publicum uocando, eum sibi obligar, . B a Indemnis
13쪽
uidemus praelietur, ad analogiam iuitius praesumtionis, quam supra de contractibus extra rem peculii celebratis enucleaui. Quo loco meminisse debemus, quod, si filius munus ET AU. TORiTATE ET VTi LlTATE publicum gesserit, pater ignorans obligetur ut praesumti consensus seculiotenus, sciens et tacens autem, cum ibi tota scientia pro consensu eXpresso re. putetur in solidum, si autem filius munus AUCTORlTATE quidem peculium, VTlLITATE uero priuatum obierit, pater
sciens et tacens tantum peculio tenus obligetur, atque sic taci. tus consensus pro expressis non sccipiatur. BRVNNEM. ad. l. r. C. quod cum eo qui in alien. Restat tertia limitatio. c) QVOD -
fCi L: CET EX VERO ETlAM FlLII DELICTO PATER OBLIGEΤUR , non IMMEDIATE quidem ex facto et delicto filii, uti supra dictum 'est, sed MEDl ANTE quodam CON. TRACTU. Si SCi LICET FILlVS IN IUDICIO CONDE. MNATUS EST. Hane itaque ad Actionem requiritur, ut ne a iudice INQUISlTORIVS aduersus filium, sed ACCUSATO. RIVS PROCESSUS a patre laesa institutus, a filio lis rite con. testata, per hanc IN IVDlCiO CONTRACTUM et filius
tandem condemnatus sit. Cum enim perditis contestationem contrahi in iure dicatur, HVBER. Pruel. P. II. L. V. tit. . ILI . I. I. g. ιι. f. de pecul. BERGE Rus in D/Fert. de Dominio litis. . δή. sas esse Romani putarunt, ut ubi filius ex iudicato ob. Iigatur, haec actio etiam pecὸliotenus aduersu. patrem detur, et pater ita teneatur, non tanquam ex delicto, sed ex quasi
eatur ergo haec actio lVDICATl DE PECULIO, atque uestitur noua quasi quadam qualitate, ut ad patrem penetret. NOMEN uidelicet ab effectu, RE IUDICATA, UlM ner. uuinque a LlT S CONTESTATlONE habet. Obiectio adneris haec a nobis disputare nasci uidetur ex eo, quod in publicis caussis Patria potestas ce sset. I. f. de bis qui sui uel ahen. iur. adeoque filius in munere publico constitutus delinquendo patrem nec peculio tenus Obligare queat, cum peculium hoc
respectu non habeat, sed pro patre samilias et sui iuris homina
14쪽
reputetur. Sed reminiscamur oportet, quae in fauorem rei. publicae introducta sunt, in eius odium detorqueri non debere, et idςirco patrem ut iudicati omnino obligatum esse, cum non caussa litis, sed saltim iudicatum, spectetur, atque hoc modo actio, quae alias aduersus patrem non datur, per contractum litis contestationis eain qualitatem acquirat, ut etiam . aduersus patrem ualeat. .i X. Ρost caussas effectum actionis de peculio uideamus oportet. Non in solidum sed tantum peculiotenus dari ν. 36. I. deis 3. Oeemur. Nec hoc tamen sine temperamento accipiendum est. Cum enim in SOLlDUM regulariter eam significa.
. tionem habeat, ut OMNE QUOD DEBETUR COMPLE., CTATUR, in hac de peculio actione nonnunquam in solidum obligatus est pater, nonnunquam autem minus. Scilicet in . praesenti materia per ultra uires peculii non tenetur, sed sal. tim in id, quod ex peculio sacere potest. Ex quo consequitur, solidum acquirere creditorem, si tantum in peculio est, ultra peculii uires autem nihil. Filius uero semper in solidum te. netur, ita, ut, Patre excuta, ad id, quod restat, obligatus peris 'maneat. STRYCx. Vbu Moderπ. Tit. de Perelio ν. I. et tit. quod .mm eo etc. ν. I. Tempedarunt hanc leges ex peculio execu. tionem diuersa ratione. Nam quod I) Patrem attinet a spectatur quantitas peculii, non quae tempore sententiae dictae, sed quae rei iudicatae fuit. L so. pr. F. de pecul. ideoque si post sententiam latam et antequam uires rei iudicatae acciperer, pe. cultum uel audium, uel minutum eth, hoc creditoribus filii uel utilitati, uel damno cedit. b Pater antequam ex peculio Q. tisfacit filii creditoribus, detrahit id, quod si hi filius debet, tam ex contractu, quam eX delicto. BavNNEM. ad I. s. st. de Acul. in eoque Pater iure Praelationis Pitur. Deducit autem Pater
ex pecu Iio non ipsam substanti an daε Capital) sed quod extra
illam filio per modum contractus, v. c. mutui etc. dedit, et deinceps reliquum sol tu credit rhbus. ν. s. I. quod cum eo ere
Id enim peculium esse existimatur, quod superest, detracto,s 3 quod
15쪽
quod patri ex caussa contractus debetur, I s st. a. s de Pectil. I. 6. st de Tribui. M. Qua eX iuris sanctione ducimus, patrem eum filio hoc 'in peculio contrahere absque uitio nulli talis, quod si intercederet, pater pecuniam a filio consum tam cum praelationis fauore in odium reliquorum creditorum non detrahere posset, sed illam perdidisse eλistimaretur. Sed. illud tamen notandum eis, quod Pater in Profectitio tantum ad emo. ctum repetitionis contrahat, non uero ut ipse obligetur. et quoad filium, scimus eum quidem in solidum teneri, sed ita, ut heneficio competentiae se tueatur.
Caussa et effectu Actionis de peculio eXplicatis, restat, ut, o
quem in foro Germanico usum habeat, perspiciamus. Negant hunc praeter Batavos tu reconsultos Germanorum edi iam permulti, iique Summi Viri, e quibus Tiso u si vuin Dissertationibus, quas de essectu Iuris, quem Patria potestas in 'Germania habet, nee non ubi adiit. I. de his qui fui uel alieni Ariseommentatur, conscripsit, et TiTIVM in Iure Privato nomi.
nasse sufficiat, quorum sententia his sere argumentis nititur quod a) patria potestas in patrio iuro, Saxonico et Aleman. nico incognita fuerit, atque Germani solum noturae ductum secuti sint, b in caussis uero decidendis primum ad patria iura respiciendum fit c) quibus si Romanum ius aduertetur, i l. iud haud receptum esse putandum sit, d) liberi idcirco a p, rentibus aliquid accipientes tacite et particulariter einancipen. tur ideoque nec peculium prosectilium detur. Alii ob inste. nuentiam actionem hanc a foro concessisse putant. Sed, quod saee horum dixerim, his argumentis eam uim inesse, quae patriam potestatem e Germania exterminari queat, uix puta. ' - . rem. Quamuis enim a) facile concedam, apud Germanos aum 'patriae potestatis non suisse rigorem, qui apud Roma.rios nihilominus tamen uestigia alicuius Patriae potestatis M. hemus in SPECULO SAXONICO Art. s. lib. r. verbis. Nimi der Sobn ein L ib bo des Valers Leben, die sim ebenoborit is, und gemui Mnder mit ibr, und surbet donaebiae
16쪽
nem, ceu unicum fere emancipationis in Saxonia modum. vid. ZOBE L. ad d arr. II. I. r. Deeuti Sax. Addo. Art. II. L. a. Der V ter mae mobI dev Sobn einest verareren und ausetisse ob er um ungereebe he laget mird, Henseri ex von ibm uicti igesonderi is, . asso dos er sebmere aust den millen Habes alium patriae potestatis effectum, qui post emancipati nem cessaI, ergo patriae potestati proprie conuenit. Et quamquam me non fugiat, Scni LTER v M praesidium sententiae meae, quod ex cap. XXV. Speculi Meuiei excire possem, ubi haec uerba: Sprubi ein Mann eis Tind an unier Dieretelen Iabren, und is es unsibul le, der Vater fiosi fur es Iehmeren . uberzeugi man ra. der Gerari , und hat sim der Vater Guib augeben , da DP manvon pussen dem MVer und dem Ricbter. Har er rhm nult Gut ang*eben, der Vater sod son sein seres Guib nubη pvssem Gemnner der Sun damae, elen Gur, er sil dem Mager uod dem Rubter pussen. it Xtorqaerere, ut pecuniam istam, augethan Gurb, non prose clivi, sed aduentitii irregularis, uel etiam castren iis, aut quasi ca. strensis natuygm habere contendat; Ex eo tamen, quod Pecu lii
17쪽
si militiscis et adueniitii mentionem facit, argumentor, lυissu aliquam patriam potestatem, hac enim deficiente, quid opus est, peculii mentionem facere 3 Et licet etiam concedam latque satear, patrem potuisse per donati, nem certam pecuniae suin. mam, uel de bonis suis mobilibus quidpiam eo effectu ad li. heros impuberes transferre, ut hoc ipsorum quasi patrimo. nium euaderet, non tamen uideo, qua ratione tib hoc diuerso
casu b) ad negationem iuris Romani quoad profectitium recepti argumentari quis possit. Eito , ignorarint Ghrmani naturam peculii profectitii, num eliinde sequitur, ergo nec recepto Romanorum iure Germania sicut alias, ita et maiorem patriae potestatis rigore mi inprimis peculiorum differentiam at. que inde uenientem de peculio actionem admisit Z quid quod eo magis iuris Romani receptionem asserere queam, quia in iure Patrio de eo nihil sancitum est, atque sic Romanum ius subsidiarium esse possit. c Pugnam itaque Romani cum Saxo. nico uel Alemannico iure hac in parte non ostendesa cum fatearis, silere de hac re leges Patrias. Quod si dixeris, contrarium etiam Patriis in legibus statui, cum d) liberi quicquid
a parentibus accipiunt, id ipsis pleno iure acquiratur, primum negabo thesin, absque restrictione positam, et certis limitibus circumscribam, quia illud de rebus mobilibus tantum uerum . est, in immobilibus uero secus existimare debet, utpote quo. rum donatio liberis a patre extra iudicialiter facta nunquam ualuit, Weiebbilae Art. ao. deinceps autem urgebo, ex praemisso: Donatio inter patrem et filium apud Germanos ualet, non estici consequentiam : Ergo praesuinenda est donatio inter patrem et filium, quoties pater filio exercendi ingenii ergo ali. quid a rationibus suis separatim concessit, atque administra nodum tradidit. Differt itaque a bonis omnino separatis, quae Germani Augegeben Gurb uocitarunt, istud de quo quaeri. . mus, peculium prosectilium, quia in illo pater proprietatem sibi non reseruauit, in hoc autem et proprietatem et potassionem retinet. Quid quod ipsae donationes illae, quas obteruantia Germanici sori sustinet, dum ad mobilia restringuntur.
18쪽
ceu exceptio quaedam, regulam firmant. Permotum hac re
ScΗILTE vM esse puto, ut, cum in Eoreis. XXVII. g. 6.δε. δ7. peeulium profectitium Germanis incongitum, et quic.' quid Patres liberis a suis separatum rationibus concesserint, aduentitii generis fuisse, nec ex eo praesumtionem, quod peculiotenus obligari uoluerint, oriri potuisse contendisset, tamens. o. fateatur.
OMNEM H INC DOCTRINAM TUNC DEMUM UE. RAM ESSE, SI PATER TANTUM LlBERIS A SVlS RATIONlBUS SEPARARlT , QUANTUM AD IPSORUM SUSTENTATIONEM SUFFECERIT, QUOD SI SECUS, NON PRAESUMI PATREM LlBERIS MINO. RIBVS NECESSARlA A LlMENTA PRO FACULTATI. . BUS DENEGASSE, AC PROPTEREA EOS EMANCLPASSE, SED POTIUS lNDUSTRIAM EORUM EXERCERS VOLVISSE, SALUA ET PATRIA POTESTATE ET IURE FILIORUM FAMIL AS.
Cui sententiae eo lubentius accedo, quia certum est, apud Gemmanos solennes emancipationis modos in usu non fuisse, sed liberos eo ipso e patris potestate exiisse, si uel pater ipsos, dando de quo uiuere possent, a sua oeconomia separarit, uel ipsi aequirentes de quo uiuerent, ab rationibus et familia pDtris se separarint. Notatu enim dignum est, patrem apud Saxones non potuisse pro lubito liberos emancipare, nisi dede, rit, quantum ad sustentationem sussicere posset, id quod patet ex SPECVLO SAX. L. a. f. s. uerbis: der Vater met den Sobn mobI von ibm Dadern, mis Dbmasseanes Guis vor Gerichre, das der Sobn annebmen misi, mis Genu esse
ubi haud inepte Glossa Dartimb fagi er bis fuir Gerichte, Dis Hisbes gestitelis Arumb
et ad uerba sequentia Das der Sobn annebmen xxia γα sedi dissem hans δε meretin,
19쪽
Tandem nec ab infrequentia casuum ad negationem iuris re. cepti argumentationem ualere puto. Uid. COCCEIus in Iur. Controu. tic de bis qui fui uel Aleni Iuris M. qu. ao. p. 67. G ti de pecul. F. U. p. XI.
Quod si etiam de Usu reliqui fori Germanici res dubia ui
deri posset in Saxonia certe Electorali Constitutio X. ParcII. et Deris M. Nov. v. satis docet, iuris ciuilis de patria potestate dispositionem apud nos ualere, cuius effectus CARpZovI ad a Const. per omnia fere capita demonstrauit, et nos in foro quotidie experimur. Obiicitur passiin, parentes in Saxonia, se cus ac de iure Romano licuit, cum libris contractum emtionis uenditionis iniri posse, ita ut liberi eo iplo, quia pater aliquid eis uendit, tacite et particulariter emancipati esse putentur: sed respondeo, nec hanc sententiam a Lipsiensibus t Ctis admitti, et a Summo Prouocationum Senatu tantum ferri. quia Pateruenditionem iudicialiter confirmari curans, expresse in emamcipationem filii particularem consentire uidetur, cum nolit . . actum subsistere, nisi impedimenta remoueat, i. e. filium pro emancipato agnoscat. Pei sisto itaque in hac sententia, quod quoties hodia filius uel ex re patris uel intuitu patris aliquid accipit, toties praesumtio pro prosectitia qualitate militet, et pater Peculiotenus, uti de iure Rom)no, teneatur, propterea quod nec donatio regulariter praesumitur, L as. st de probar. XII.
Ad alterum , quod ex PRAESUMTO PATRlS
CONSENSU deuenit, obligationis genus accedo, cuius praesumtionis sons est aequitas, ne quis ex re aliena cum damno illius, cuius res fuit, locupletior fiat. ΑCTiONEM I E IN REM UERSO nominamus. Datur illi qcii cum filio iami Iias contraxit, aduersus Patrem, in cuius rem aliquid ex eiusmodi contractu uersum est, ad id, quod eX
contracta debetur, in quantum uersum, praestandum. Negat B c Η o vi v s de Action. Diup. VII. ib. r. iu fiu et UiNNius 'ad , φ. I. de Act. quod haec actio ex TACITO CONSE
20쪽
SV oriatur, id quod amplector, cum tacitus contunsus de sciente et tacente praedicetur g. r. I. de Obl. quae quos ex Contril. a. f. de neg. gest. PRAESUMTUS uero CONSENSU s da IGNORANTE etiam a Gratur, ideoque haec actio ex eo
detur, si quid SINE VOLUNTATE PATRIS IN Eius
REM VERSVM est. si M. I. quod cum eo. Et cum EX tacito consensu ueri contractus Oriantur, L ρ. f. prosoc. i. et δ. . de Mand L s. U. de Deat. 13. f. de rebus creditis, ex praesumto
eon nis non nisii QUA Sl CONTRACTUS efficiantur.
Ficta hanc et praesumta conuentio in caussa est, cur actio ista Adiectitiae qualitatis nominetur, quia scilicet uestimentum est actionis ex contractu cum filio inito deuenientis, cuius ope actio ista aduersas patrem ualet, qui alias exceptione deficien.
tis obligationis se tueretur. Vnam ait IUSTINIANVs 3. 4. ur. I. quod eum eo qui in a pol. tam peculii quam in rem uersi actionem esse, uerum illam unitatem non in itenditate sorma.
lium ponit. l. s. g. a. . de in Rem Verso, sed potius in compati. bilitate, cum utraque Actio in uno libello ita institui possit ut
duae sequantur condemnationes, ceu duplex duarum ememas caussarum, hoc quidem sine, si non tantum in rem uersum sit, quantum a filio mutuo acceptum est, reliquum ope actio. nis de peculio creditor consequatur. . Multo magis de in rem
Verso agere conuenit, ubi uel peculium bona fide a Patre . ademtum, uel elapso annali spatio actio de peculio praescripta uel morte filii extincta est. l. r. f. de in Rem V. uel quando expeculio non solidum recuperari potest l. r. f. d. t. Alia, quae huic proxime accedit, actio est, NEGOTIORUM GESTO R UM. Conuenit negotiorum gestio cum uniuersione in rem in .eo, quod utraque praesumto consensu nititur illius, cuius utilitati cedit negotium uel res, sed differt utraque a) qua sub- lectum Actiuum & passivum, quum uertat in rem, qui cum filio contrahit, negotium gerat, qui utilitatem alterius immo diate quaerit; Actor in praesenti hac actione non semper inis, tentionem habeat quaerendi utilitatem patiis, cedat tamen