Satirae

2쪽

BRCENSITAE

PROOEMIO ET INDICE RERUM

4쪽

PERSII VITA,

. MORIBUS ET SCRIBENDI GENERE.

Debellatis tot tantisque nationibris a Romanis omnique ratione expilatiῆ, ingentes diuitiae, qua que eX his nasci solent . a ualitia, luxuria omniaque vitiorum genera, Romam confluXerant, qui bus tandem conriapti victores et enervati omnem honesia iis et liberiatis sensum adeo amiseruNt, Vt graui stimum seruitutis iugum, a turpissimis interdum hominibus sibi inpolitum , aequo animo paterentur. Prisca illa animi magnitudo et gravitas, qua Romani veteres reliqDas nationes praestiterant, vili cos iit adulationi puerilique leuitati. Etenim ipsa frugalitas, mater paene omni tam Vi tutum, qMibus nomen Domanum vel hostes infestillimos in sui admirationem rapia erat, opibus orbis terrarum in Urbem congestis expulsa adeo euanuit, ut ira pari cis admodum gera erosioris indolis. qui a communi vitioruni contagio intactum

fertia uerant animum, vestigia eius Temanerent.

Vitibi a libertatis. quam Augustus ciuibus, magis ut fui i psius saluti, quam ut eorum commodiSCoti suleret . reliquerat, a Tibello funditus sub lata a), Romani, cura rerum publicarum oniissa,

or. Iur.

5쪽

DE PERSII VITA, conuertebant animos ad res priuatas, atque amor

patriaE studiumque rerum communium sensim sensimque exstirpabatur. Quum iam ab unius benevolentia aut inuidia omnia vel exspectanda Meltimenda essent, id omnes agebant, Ut, qUibuscumque rebus possent, gratiam eiuS aucupBrentur, neque quidquam committerent, quod minus illi Placeret. Delatoriam porro greges, per Italiam omnesque prouincias spsa si, non facta soluin et dicta, sed ex ii, etiam intima animi sensa Timabantur et vel domesticorum fidem ita festam reddebant. Quam Oh rem nemo liberam vocem emit tere audebat a vel taciti imperatorum insaniam resque imperii ruentes adspiciebant, vel obculte et ambigue loquebantur, sortemque suam domi des- Iitescentes lugebant. Inde quoque sermonis indoles et natura Colorem traXit; quae, quum antea simplex esset et aperta, quandoqDidem nemini fraudi erat, ea proloqui, quae cogitasset, nunci obscutitate quadam obuoluta erat et tecta, atqucta naturali stiriplicitate in dies magis magisque deflexit b). Ipsa eloquentia foro relicto vel in scholarum umbraculis abscondita situ conrumpebatur. vel in senatu peregrino fuco oblita in laudandis Imperatoribus sententiisque ilIorum abiecte comprobandis erat occupata; quumque rerum argu mentoriamque magnitudo deficeret, inani verborum pompae sententigrumque tumori studebat c). Sensu sublimitatis verae, decoris et ingenuitatis obtuso, studium conlocabatur in Knbus minutis, et noui-ν Huc quoque imago pertinet, quam Tacitus

Hist. I. a. temporum, quae Neronis mortem inse- . Creta sunt, adumbrauit.

H Senec. Controv. praef. ad i. I. Quintil. Inst. IX. 3.

Auctor de conrupi. eloq. c. 24, 28, 31. Diuitiaco by Corale

6쪽

HORIBVs ET SCRIBENDI GENERE. 7

tatis cupidine et acuminis ieiuni scriptores obscuri et inepti fiebant. Μutata rei publicae forma moribusque pristinis exutis . sermo quidem nouis subinde dicendi rationibus et verbis passim auctus est, praecipue a peregrinis, qui Undique eta prouinciis Romam confluxerant, at mDIta contrariit, quae antiquam puritatem eius candoremque contamin

rent. Multa plebeia ei ad missa sunt, multa adulandi studium inuexit; maior tamen Conruptelao Pars grammaticorum et rhetorum scholis debetur. communique fere furori, quo ad versus conscribendos vulgo compellebantur Q, omnisvae elod Carmina scribendi studium sub Augusto potissim

apud Romanos ita increbuit, ut ad elegantiam pertineret, versus scribere et recitare. Horat. Epist. II. i.

Io8 seqq. et r. 9o seqq. Illud studium, in quod

tunc animi vel sponte inclinabant, ab Aia gusto ipso promotum est cum honoribus, quos Poetis concessit,' tum bibliothecarum publicarum institutione. Hic morbus communis non inminutias sed potius auctus est sub sequentibus Imperatoribus, quum Vnusquisque, nisi animi causa aut otii fallendi scriberet, facilius et commodiust poetices studio

nomen se in aentiarum esse arbitraretur, quam alia quacumque re grauiori. Pς tron. II 8. Etiam Tiberius . crudelissim)is rurpissimusque Princeps, graeca et latina poemata fecit, Euphorionem, Rhianum et Parthenium de quibus v. Suidam et Voss. do hist. Maec. in graecis, in latinis Μessalam Cor. vinum imitatus. Sueton. in Tib. o. Cf. Tacit. Aran. I. II; XIII. 3. Caligula quidem, qui caedibus, rapinis et stupris omnia miscuit, Virgilii et Livii scripta abolere tentauit, Sueton. Calig. 34. ingenio illorum scriptorum et gloria Obsensus, verum illis favi IIe videtur, qui vel ipsius laudes canerent, vel libidini excitandae vertibus suis inservirent. Ne Claudius quidem a Μusis erat auersus. Sueton. Claud. 3. 28. o. Plin. Epist. I. I 3; Tacit.

Annal. XIII 3 Ner omnes liberales disciplinas

7쪽

g DE PERSII VITA,

mientia et poesis, quam non in natiirae et Ingenii polibris, sed in obsernandis aritiam praeceptis p stam ὐxili in ahqrii , in pneritos declamati Ories abiit et in sit idi isti troportim et figurarum adhibenda ina iam albi fici tim. Ita dicio veri et pulcri semel corimipti , placendi quoque studium scriptoros infra fidem inleXit, ut Don Optima qriaeque sequerentia i , EX empla liae veterum scriptoriam imitti nil a sibi proponet qui, verum' ut ea chartis inlinerent. 'riue multitudini probarentiar, qriaeqNe in magna frequontia a Ddito Luna risitata mari imas exclamationes Plarim que exi ita rerit. Ne De vero ii, inq tibias alii or spiritus inerat, in uiri Der erant Omnino ab iliis vitiis. qua θ lmiris aetatis essent; plerique vigo te et vi desiliuit aliorum vultigiis inhaes si iiDt. et iri soni eritiar ina vario o in Atia Occia prili inuentionis et cona politionis laudem Degle erυnt. Erant sanμ illa tempora nolli poeseos generi magis quam satilicia aut Onili UdRta; Dana moriam Coi iri tela. lux riri a B et prosiationis insania vitio- Tianique omnis genetis in naritias t8nla erat, ut contemplanti haec disiicile esset, satiram non scri- hete. Atque his L semporibus vitiebat Atilias Pe

sua Flacci 4 e), natus Volateret , vetusto Hetruriae

Eer adtigit, poesin qNe eXerciali. SNet. Ner. . 2 δ latitat. IX. a'. Tres et tis versias non vltimae. Nolac profert Schol. ad Liacan. II l. r 6 i. Veriam cs. Tacit. Ann. XIV. i'. Satiram quoque aiat Ca meri scii 'lit, qυo C odium Pollioriem, et alierum. quo Asranium QDinctianum, mollitia corporis in. famem, perstrinxit. Dei. Domit. i. Tacit. Aran. XV. - . Quam ob rein Neronem ab Iuvenali IV. io6. tactiam pratant inter Pretes ι Persit gentis raro in Romanorem monimentis menisi io lit. Tempore belli Plinici seriandi circa s44sorebat C.. Persius militari laude conspicuus. Annia

8쪽

oppido, sub Tibetio a. V. r. 37. prid rion. Decbr. Fahio Perlico, Lucio Vitellio Coss. f). equesiti genere, sanguine et adfinitate primi ordinis viris

coniunctiis. Flaccum patrem amisit annos fere sex Daltis. Vsque ad duodecimum sexatis annum Volaterris ni antit. Tum Romam delatus ad n uinum Pamemoriem prammaticum g) et Virginium Flaccum ille tolem ι . Aia nos sexdecim natus indiseiplinam venit Anunei Cornuti , philosoplii stoici i), eoque patre magis et amico, qUam ma.

post hunc parallo mimis centum alter C. Perflua urbantiale ot doctrina inligrais. Cic. de Orat. Il. 6. Veria in dubitari potest , an illi ad nostri Perili ponus pertinuerint. Meritio qHoque iit Persit poetae Pbocaeensis apud Polluc. in Oilotia. IX. 6. Calliodorus natum eum dicit anno sequenti, quodat, Eusebio forsan mutuatus est, quem vide in

e) Rheninius Fannias Palaemon erat nobilis grammaticus tempore Claudii. Verna natus literas didicit quum paedagogus ultet. deinde manatiuillus Romae

doctiit. Eiat omnibus viatis infamis. Palamque et Iih Go t mox Claudio pri uicantibus . nemini mMιus institutionem μου rorum . vel iuuenum eommittendam. Capiebat homin s cum ni moria r rum . tum facilitate orotion ISἰ ncc rou etiam Poemata fucirbat ρx tran-pore. Sueton. de Clar. Damin. Quadragema annus ex schola cepit, nec paullo miniis ex resamiliari, cuius erat diligentissimus. Ibid. ιγ Vir in us Fiamus rhetor sub Traiano mortiri s est. Scripsit de arte dicendi. Quint. inst. IIi. ι; Tacit. Anii. XV, 7 .i Ahius us. Cornu us in ν, stoicae sectae aemulus. magnam humanitatis disciplinarum gloriam nactus est. Philosophiam Romae prosellus irati en inti ad sapientiam erudiundae Omne teuisus inpennebat.

9쪽

I De PERSII VITA,

gistro usus est. Amicos habuit a prima adolescentia Caesium Bassum h) ex Annaeum Lucanum, quem

per Cornutum cognouerat, poetas, quorum ille lyricum, hic epic ira poeseos genus secutus est. Erat Persius. vi auctoris eitas vitae verbis utar, morum lenissiansrum, virginalis fra verecundiae, formae pulcrae, Jummaeque PietatiS in matrem,

Drorem et amitam. Ad curatiorem naturae eius

atque indolis imaginem in scriptis, quae reliquit, expressam videmus, uiuid illimis quali coloribus depictam, cuius pulcritudine adcensi vel inuiti cogimur in iudicio de satiris eius ferendo id potius hectare, quod pollicere potuisset, si vel aequiori Musis tempore vixisset, vel longior aetas ei subpetiuisset ad ea polienda, quae satis pulcre inchoaverat, quam i alieniles illos conatus ad seueras critices regulas exigere. Est sane quod miremur, tantam grauitatem et constantiam in iuuene praesertim locuplete fuisse, ut omnes Voluptates, quibus, ex illius actatis opinione . vel honeste frui potuisset, respuerit, tantum vir tiatis et honeltatis ardorem, quo erim quavis pagina abreptum videmus, tantam seueritatem in omni mollitie castiganda mori husqiae esseminatis acerbe notandis . Ut barbatum aliquem ex priscis Romanis existimes audire. Quod antem maxime nos ei conciliat, est pietas sensus, quem erga Cornutum praeceptorem declarat, tam candidus et vehemens, ut quisque

Quum Neronem, insignem eruditionem adsectantem, libere dicto Obsendisset, in extilium est electras. Dio Cass. LXII. a 9. cf. quae ibi in novis laudantur. Suidas in Kορνουτος Cornutum historicum, Livii aequalem, Cum hoc pl1ilosopho consudit. adde not. ad Pers. Sat. v. 16.

10쪽

NORIBVs ET SCRIBENDI GENERE.

animaduertat, in rei magnitia dine verbis adsequenda etam magnopere e Iahorasse, nec tamen sibi

satis fecisse. Quibias virtutibus instructus dignissimus sane fuit amicitia et consuetudine Paeti Thraseae l), summi et clarissimi viri, quo curia etiam

adfinitate erat coniunctos. Decessit Persius vel septimo vel octauo anno imperii Neronis s. v. c. 315. Auctor Uitae eius memoriae proditum reliquit, eum in pueritia Priaetextam et Odomoricon librum unum et paucos versus in socrum T liraseae Arriam matrem, quae se ante virum occiderat, scripsisse . quae omnia Cornuto auctore R matro Persit abolita sint. Porro, raro Persium et tardo scripsisse, librumque, quem nunc etiam habent Us. vltimam manum eius non esse expertum. In huius ultima parte versus aliquot esse demptos, ut finitus videretur. Cornutum quo ipsiam nonnulla conrexisse, Caesioque petenti, ut ederetur

liber, edendum tradidisse. Continet hic liber, a

I Thraseas Paetus Patauinus. Tacit. Aran. XVI. a I. Gener Caecina 'a ti et Irriae, de quibus V. Martiat. I. i ; Plin. Epist. III. i6; Dio. Call. LX. i 6.

Erat stoicias et admirator Catonis Vticensis, cratiis vitam scripserat, atque Vir antiqriae plane virtutis et inter tot abdoctissimos Neronis adulatores t olus erectus et constans, intrepidias et grauis, notaque humanitate et clementia. Plin. Epist. VIII. zz. 3. Is Neroni inuitas ob mialtas res, praecipue ob sententiam de Antistio. Tacite I. c. XIV. 48. Tamen virtutem Tliraseae vel inuitus ad nouit. Plui. rei PUbi. ger. praec. c. sq. T. XII. ed. Huit. Adcusatus deinde, Tacit. l. c. XVI. 1i; mortis arbitrium ad-εepit, venisque 1ectis obcuhuit. Tacit. l. c. 3i; Sueton. Ner. 37; Schol. ad Iuvenal. V. 36; Dio Call. LXII. 16. Laudauit eum postea Aurubnus

Rusicus, quod ipsi sub Domitiano capitale suit.

liberque exustus, est. Tacit. Vii. APic. a et 4SἐSueton. Domit. IO.