Hermanni Conringii Assertio Juris Moguntini In Coronandis Regibus Romanorum

11쪽

8 Irivilegio interdum alii quoque id cesserit. Facile patebitilius pronunciati veritas, si oculos circumferas per omnem orbem Europaeum. Et vero in hoc ipso ita nunc appellato Romano Imperio, Italici Regni non nisi Archiepisco. pus Mediolanensis. Imperii Romani proprie sic dicti coronationem sacram ipse Papa solet peragere. De primatu Praesulum Galliae est quidem acris contentior attamen certum est, inter omnes Archiepiscopos unum Rhememtem , cui reges ungendi ius est, Si inicem Se Parem esse Franciae ; adeoque hactenus omnibus aliis Praesulibus emi

nere. Anselmus Cantuariensis iam circa annum Iro; in haec verba scripsit ad Ernolim Priorem e C inqueretur Rexetim omnibus Diseopis se Principibus suis, quia scum iliam cor mare nolo P a ero ei rorona seua Bonorem, quem ei Primaι Regni IH

debes per eon etudinem.

Vsque adeo profecto id passim est usitatum, ut quidam

rerum nostrarum non satis gnari, propter consecrationes Regias, quas frequentissime Coloniensis peregit, huic primum locum tribuerint. Super Ommes magnates scribli Matthaeus Paris in Arenuo rer. Anglicain. ad annum Ia s7.tet. 6 3 3 - edit. Parisiensis J supereminens es Archiepiscopus Coloniensis, qui

coronare renetur Regem At a nia apud Aquisgranum, ab a, qua se approbata consuetudine.

Merito igitur dixeris, iure eommuni gentium Christi narum primario Praesuli hane dignitatem competere. Vn- de necessario sequiturr quicquid ab hoc communi iure atque more abit. id fieri non nisi vi cuiusdam privilegii. Nec vero sine causa ita. in omni orbe Christiano Europaeo invaluit. Iure enim utique id quod in republica Streipublicae negotiis sacri est officii maximum, convenit illi qui inter sacros proceres est potissimus. Inaequalia enim inaequa-a Ebus

12쪽

da γ

n, in

icae

Tus deberi, illius iuris est quod nobisscum nascitiiroinnivix que mentibus natura inscribitur. Tum demum vero illud in hoc negotio rite observatur, quando sacer honor max, mus attribuitur illi. qui inter sacros reipubl. Principes max,

mus est. Hisce in hunc modum praemissis, ut ad rem ipsam veniamus. non dubitamus in universum asserere: Eminenti semo Hectori Moguntino merito competere ratione μι Primarus omne omnino sacrum iEud coronandi just ex antim ma octis gentorum minorum amplius M perpetua consuetudine , i d jus ipsi hodieque esse integrum extra diaeresim Coloniensem: Coloniensi autem Sedi nan nisi ex simulari rivilegis jus hoc c-venire . irique duntaxas intra suam dirimo. Probabimus autem hane assertionem notiram per partea.

Ae PRiMvM quidem . ratione seu Primarus eam tere Moguntino omne jus coronandi, non amplius est dissicile Ditem m. Etenim jam tum demonstravimus: iure gentium Christianarum communi, cui pro fundamento est, ut minclo vidimus, ipsum naturae lus in univm B oi Europaeo , ad illum, qui inter Praesules primum in regrio quovis locum obtinet, ius coronandi spectare. Demonstra .vimus iam tum itidem et agi nune non nisi de coronae R gni Germanici , aut cui cum majoribus loquamur R gni Francorum, collatione. Iam vero in Regno hoc Fran. comm Germanico, inter Praesules ac Principes Primatum etiamnum obtinere Moguntinam Sedem, nisi fallor, omni dubio caret. Habuit vero illa Sedes hanc dignitatem

ab initio usque Regni hujus. atim enim, facta illa .vasti Francorum Im λη anno 34a tres in partes divisione, Moguntinus Archiepistopus eoncessit in ditionem Regni B Fram

13쪽

r . Francorum orientalis t Coloniensis autem ac Trevirensis

anno demum 87o illi Regno accesserunt, cum ante fuissent partes Regni Lotharieniis et ceu alibi probatur. Neuter vero eorum etiam post dubium fecit Moguntino locum prumum. Hinc iam otionis Magni aevo Moguntinus audiit summus Pontifex, Pontifex maximus; comparatione nimi rum facta cum reliquis Regni huius Praesulibus. Satis frequenter hae appellationes occurrunt apud vgitekindum. qui res otionis Magni calamo tradidit scriptor Sequenti seculo decimo Marianus Scotus iarat. s. scri- here non dubitavit e Post Papam βα- haletur Moreminis Archiepisco' usque in hodierasum Hem. Iste itaque in Regno Germanico Primatus Moguntini Archiepiscopi, cum itiisdem eareat dubio, jam sola meridiano clarius manifessa est utique veritas pronunciati mei. ' Et xero hoe ius ex Primatu isto competere Mogun. tino, iam tum olim profecto non fuit isnoratum. Hine mitekindus i. r. de Henrico I verba faciens notanter scrupsit et Cinritie ei reretur muctio cum diademate a summo Pomsifice, qui eo tempore Heriger- em , Benedistus VII Papa

in literis ovibus . illigiso Archiepiscopo pallium coni liti addidit haec verba: Docio Wi pallio scit.) memiseris, cur praedecesseres nostri mis prMecessoribus cmcessertimi ι sem

c mania es Gallia, post summi cuis en Pontifiras, is amn πει Hemineis, negariis, i. eis, o Rege conserem δε - Θοodo habemda, eaeteris omnibus tam ingrchiepiscopis quam Episcopis, Ansia Bea rarietate, Acut justum is rectum esse videtur, praemineas.

Moguntinus ipse hoc Primatus jure tretus, aegre quondam permisit, a colonienso consecrationem ogiam institui.

14쪽

Aschamaburgensis presbyter, scriptor, prout illis tempor,hus, prudens, peritus δέ disertus, ac praeter hoc candidus. i per iniuriam enim Coloniensis Defensor fidem eius vocat

in dubium) ad annum I 4r Imperaroris sitius Henricus -- feratus est in Regem -- grani M. Herim o Calamense Arta episcopo : vix se aegre super hoc impuraso e enseu Luivolis Arichiepissopi, ad quem, propter Primarum Moga ti Sedis, c-ere .eio Regis se catera negotiorum Regni dissostri. pG -- peram, M. Sed de priore satis.

Harces , Moguistina Sedi hacten- - isse integrum. Facili, mum vero hoc quoque est demonstratu et quippe quum M Defensores Colonienses Regum neminem ex omni aevo potuerint producere, cdebuislint autem producere, quum idem , quod hic nos, ursisset Eminentist Elector Ugui, tinus qui fuerit coronatus a Coloniensi extra eius dioeceis sin: M quisque possit, evoluta Regum Germanicorum historia, veritatem pronunciati nostri sine labore assequi. Reges cum desint, ad foeminas confugientes, unam iactiarant illi Defensores coronationem Elisabethae . coniugis Alberti I Austriacit hanc enim coronatam esse a Colo. niensi Norinabergae astante Moguntino. Neque nos ningamus id faetium es . Sed factum est sngulari Moguntini consensu et prout non adeo pridem Eteonoram Ferdinancti II uxorem Trevirensis coronavit, lad rogatus a Mosin lino, & hujus nomine, quia ipse Moguntinus sacris ins

lis non esset initiatus. . . .

15쪽

II. Fuerunt autem sic satis multi Germaniae Regum extra Coloniensem dioecesin coronati. Germaniae Regum in. quam: nec enim de Caesarea corona est quod nunc aga.

mus, aut simus solliciti eum Desensoribus Coloniensibus ς : cis an trans Alpes post Lotharium Ludovicus I l, Carolus Calvus. Carolus Crassus, Ze Arnolphus, Caesarea corona sint insigniti i Nemo vero Regum ante Ottonem lMagnum Aqui rani, aut alibi cis Rhenum, legitur coro. inatus. Ex adverso, etsi monumenta vetera omnes coro, nationum illarum actus non ea, qua par erat diligentia, memoraverint , attamen constat Arnolphum Franeqfurti coro. j natum Regem anno 387 mense Novembri. Eius filius Lin doricus videtur etri'onatos Forcheimii. Ita enim ad amnum mo notat Regino e Proceres-Optimaues, qui sed ditisne iis mini fueratar, ad Forebrim in -- congregari, Ludovicum filium priam Principis Regem super se creaAEt, ct coronatum Minoisque renamentis indutum isse igio Regni sublimatat. Aquis- , orant certe a Coloniense non potuit coronari. quod Regno Lothariensi tum praeesset Zuenieboldus, atque adeo CGIoniensis haud numeraretur tum inter proceres Regni illius Francorum, quod cesserat Ludovieo. Hi ne ipse Regino statim subiungit: Dum hae in Germania aguntur, o c. i

i liuie successit Conradus I, fuit quidem unctus m i Regem, ut loquitur Witekindus I. I, Aquilarant tamen iti. idem coronari non potuit; quod simulae cibiit Ludovicus. Regnum omne Lothariense occupaverit Carolus Simplex Galliis iam anno fra: ut recte colligit Sirmondus. Huius successori Henrico I Saxoni, renuenti tamen, Moguntinus inriserus, non Coloniensis qui id nee p tuite tum adhuc, amo M aliquamdiu post, Anec inter Carolum &Henricum nostrum pacto omnia conssiluerentur,

16쪽

ceu liquet ex Capitulis a Sirmondo editis pag. 442, haerens in ditione Caroli Simplicis anno 9I9. diadema atque unis

Dionem obtulit. Diserte ui kindus i. I: Cum ei offerretur timctio eum diademate a summo Pantifice, eo sempore Heritererat, nanormit, nec ramen sus pis. Dithmarus etiam l. r. Disrepatis unctionem benediarionis a Herigero A chiepissopo exhiis Liam, Amtecessorum more priorum, non desiis imis, nec Fuscipere

Idem Dishmarus l. 3 de Henrico II ita seribite mimo.

que ad Metuistiam celeriter properando Rhenum securus eum stan His IIT. Dus Funis i dem communi devoti ne in Regem eis .a I Huso ejusdem Sedis Archiepiscolo, se reta eorumque serumn -xilio, coronatus. Defensoreb Colonienses pag. s 7 exist, mant, Henrici hanc coronationem potius causam Coloniensem iuvarer quia eam irritam pronunciavit Colonien-ss Heribertus, Si Henricum coegerit denuo coronam

Aqui rani accipere, idque astipulante Gregorio U Papa. Verum esto, id fecerit Heribertus, & iure secerit, qu

rum neutrum concesserim: id tamen manet, Henricum fuisse unctum coronatumque extra Coloniensem dioecesi non a Coloniense sed Moguntino; atque adeo hoc quo. que exemplo constare, Coloniensi extra suam dioecesn n, hil esse iuris in coronatione.

Henrici successor proximus Conradus II itidem Mois gumiae coronatus est, & quidem ab Aribone Moguntino. . uti refert Wippo. Post hunc etiam Rudolphus Sue s. adversus Henriis cum IV electus, Moguntiae consecratus est a Suefrido Arari piseopo in Regem , ut loquitur Marianus Scotus l. Philippus Suevus itidem coronam accepit Moguntiae, 'sed per Episcopum Tarentasiensem, quod abesset domo M guntinus. B s. Avo-

17쪽

. . Avorum 8c nostra memoria quinque ultimi Caesares. 3e dentove nuperus isticis memoriae Ungariae Rex, em nati itidem sunt extra dioecesin Coloniensem, itidem tamen non a Coloniense sed a Moguntino. Praeter hos vero neminem reperias coronatum extra dioecesin illam. Aeproinde non est, quod de secundi nostri pronunciati veritate quisquam dubitet. Observandum vero etiam atque etiam est, hasce eoa nationes Moguntinum celebrasse. Se Romanis Pontis, cibus, 3e Caesaribus, Se omnibus Imperii ordinibus, nemine excepto, approbantibus. Hoc sane est argumento, non exercuisse tantum illos actus Moguntinum, sed Se summo iure, cui nemo potuit contradicere, exercuisse. Neque vero vel ipsi Colonienses illas Moguntihas coronationes accusaverunt, nisi quod olim interdum desideraverint in illis, quasi justo loco non missent institutae. Ex quo sane illa Liperstitio desiit, intra hoste centum annos, Moguntinas coronationes tanquam rite factas ipsi Colonienses probaverunt: nisi quod nuper admodum coeperint aliter opinari: ceu post apparebit clarius.1 I I. Licet itaque iam tum TERTIO etiam amrmarer

cinniens non competere aliquod jus coronanae nisi intra duee- summa Hoc sane ultro sequitur ex iis quae jam probata dedi-mvq. Si enim Moguntinus per octingentos annos amplius, usque ad hoc tempuS, Omnes coronationes extra Col

niensem dioecesin initi rutas peregit, utique cetiamsi nullo niteretur Sedis suae Primatu vel usucapione atque praescriptione sibi ius firmum certumque iam aequisivisset, contra' Coloniensem e etsi forte huic ex constitutione Caroli Magni olim illud jus competiisset. . , Fuig

18쪽

Fuit vero etiam ipsorummet Coloniensium PraeIulum perpetuo eadem nobiscum sententia; nisi quod paucos cis annos illi coeperint omne omnino coronandi jus sibi solis simpliciter arrogare.

Ita vero illos lamper antehac sensisse probare lieet non

uno argumento.

. . Ac primum quidem id palam est ex eo, quod nunquam ticantehac quidem fuerint usi ullo praetextu ad jus suum constituendum, quo non simul involverint dioecesin Colmniensem. Antiquissimae scit. de coronandi isthoe iurecontroversiae illae sunt, quae circa inaugurationem otionis Magni, ia denuo circa Henrici IV coronationem fuerunt . excitatae. Vtrobique autem Coloniensis non nisi ad suae dioeceseos iura provocaviti De prima contentione agens itekindus i. a. diserte id narrat. Verba ejus sunt: Meum quaestio esset Pontificum in consecrando Rege, Trevirensis videlicet se Colonia Agrippina r isitas, quia antiquior Sedes esset.

tanquam a B. Petro Apostolo fundata e sius vero, quia ejus ad diaeresim pertineret lotus e se ob id sibi Gomenire axbitrari μοι Jujus consecrationis honorem. In eandem seruentiam disserit fere M Dithmarus i. a. p. 7s. Alteram contentionem narrans Lambertus prodit idem esse praetextum anno ros . Integer locus hie est: Imperaroris sitius e r. ν ratus in in Retem Aquiloani ab Hermarino Coloniense Archia piscopo , vix or egre super hoc impetraro consensu Mupolia Archiepiscopi: ad quem propter, PrimaMum Moguntina Sedis consecratio Regis catera negotiorum Regni iasositio potis mum pertinebat. Sed Imper ur potius Hemanno Arehiensicopo hoc primilegis vendicabar , propter claritatem generis ejus,

19쪽

Post secundam hanc contentionem magis qUidem s lito ad se traxere coronationis solemnia Colonientes, itidem tamen non alio praetextu quam illo, quod Carolus M gnus instituerit . ut omnis coronatio fiat Aqui rani, a que ita consecrationes Regum a sese solis iure dioeceseos

institui debere. Talia enim iactitari Se passim persuaderic non nisi per figmenta tamen ) coepere seculo duodecimo. Nec vero legere est quidquam aliud. praeter haec duo, ab Archiepiscopis Coloniensibus, aut etiam aliis, unquam per annos pene octingentos, es e praetextum suo cor nandi iuri.

a. Paret in perpetua ipsorum mei Coloniensium sentemtia ex eo etiam, quod nunquam vel tentaverint Coloniemses quemquam coronare extra suam dioecesin. Certe neomo vel conatus hujus exemplum aliquod adduxerit. Qui vero saltim non tentaverint tale quid Colonienses, invitat

Imperii infinitis turrus, si existimassent sui iuris en, pas-sm locorum coronationes instituere Z Certe quas corona tiones extra Aqui ranum instituerunt, vel Coloniae peregere, ut factum in coronatione uxoris Conradi II, vel Bonnae quod observarum in Carolo IV N Ruperto. Ad se et si nonnunquam coronationes a Moguntinis peractas improbaverint Colonienses, semper tamen e tantum praetextu id fecerunt, quod illae institutae essent extra locum coronationi ab' Carolo Magno dedicatum. Patet hoc ex ipsa nuperrima Coloniensium Defensione. M infra a nohis et artisime ostendetur. . Tales vero quere lae clemum coeperunt seculo duodecimo. Antehac certe nullum' vestigium apparet querelae alicujus Coloniensum Praesulum . quasi non ad Moguntinum, sed ad sese solos ius coronandi pertineat. Imo vero Omnes Pr

ceres

20쪽

II Ceres Germaniae antehac aliquamdiu uni Moguntino jus hoc coronandi adscripserant, ipse unus id exercuerat sictis diu, nemine reclamante. Huam denique est haec sententia ipsorummet Colm iniensium ex .eoaetiam, quod post iam conditam Auream bullam Carolinam curaverint, per Rupertum Caesarem. singularibus tabulis sibi conferri privilegium ac facultatem coronandi interdum, extra Aqui ranum quidem, tamen

in dioecesi sua. Meminit huius privilegii Harimannus Maurus pene sub initium illius libri, quo solemnia coronationis Caroli V quam accuratissime persecutus est ad posterit,tem. Non potuerunt Mofecto tale quid a Caesare expotere, persuali sibi iam esse fas, passim locorum coronatio. ἰnes instituere. Imo ne quidem temere permisissent, intra. limites suae dioeceseos a Ruperio Caesare se constringi, sed existimassent hoe ipso sibi injuriam fieri, perinde atque hodie creditur. Certe quo tempore illam Ruperti bullam acceptaverunt. multum alieni fuere ab ea, quae hodie placet naccessbribus sententia. quod ex illa Harimanni Mauri historia eonstet, saltem etiam tum, quando Carolus V fuit coronatus. cred, tum fuisse ipsismet quoque Coloniensibus, sibi intra suam tantum dissicesin ius esse quem coronaret obtulerunt enim Carolo illud Rupertinum privit sium, ut si forte Aqui granum nollet proficisci luis grastantis caussa, saltim alibI

intra dioecesin Coloniensem pateretur se coronari, quoniam id liceat ex Ruperti concessione. Neque vero Mauri testim nium in dubium vocare licet, quum ille fuerit tum a comstiis Coloniensi Archiepiseopo, ac proinde omnium re . Tum maxime gnarus. Imo vero illa tempestate in vulgus

fuit hoc decantatissimum: ceu apparet vel ex eo, quod Ni C colaus