Hermanni Conringii Assertio Juris Moguntini In Coronandis Regibus Romanorum

21쪽

siarim igitur ad illa usque tempora habemus consemetientes nobis Colonienses. Quin dixeris,etiam diu post in ea.dem illos mansisse sententia et utpote cum in sublequenti. hus coronationibus non illi Moguntino suas vices commiserint, aut diserte prodiderint sibi solis ubivis locorum ius coronandi competere, etsi haud ignorarent. Moguntinum nolle videri vicaria potestate fungi. Hi suae acius luc Iento solent esse indicio consensionis. Nec vero quod lac rint sibi nonnulli Praesulum Coloniensium caveri aliquo. modo, id dissensionem significat, ceu infra apparebit.. Vnus hie pernetuus ipsorummet Coloniensium eon. sensus satis est prodando iuri Moguntino, ες decidenda integrae controversae. Cessat enim lis omnis, si ipsis C Ioniensibus fatentibus, extra dioecesin nihil habeant iuris in consecrandis Regibus. Certe heri M nudiu, tertius de- mum nata dissensio cedere debet perpetuae aliquot secul rum consensioni. IV. Et vero ea est ratio etiam illius Iuris eoronandi, quo

gaudet Coloniensis Sedes in sua dioecesi, ut ipsa quoque Ionga consuetudine potius M liberali concessione Mogun- tinae Sedis nitatur, quam ullo iusto titulo alio. Id quod . Ario loco obiter a nobis iam demonstrabitur.

Nihil

22쪽

Nihil videlicet est salsius duobus illis, quorum praetextu Coloniensis ius aliquod coronandi ante aliquot secula sibi aequisivit in stia dioeces. Est autem Alterum horum e quia

num institutis, Regem Aqui rami sis Colomensi consecra ref- sit. Primum sane Illud. quod jactitavit olim Coloniensis, cis . L roli Magni lege defritum esse, tit coronationes omnes Aquis aniinstituatatur, ac proinde Hibi non posse institui legitimaου corona. tiones , inanis fabula est.

Esto tamen, ita constituisse Carolum: lex utique illa fuerit postiva. At vero non potuit Carolus positivam i gem condere, quam in perpetuum teneatur Respubl. obserita vare. Nulla lex positiva adeo certo obligate sed potest mintari si res exigat, ab iis, quos penes est reipublicae potestas summa. Ac proinde Se potuisset olim, M potest hodie, Lex quaevis Carolina mutari, si id postulat salus publiea. Utut igitur Carolus Magnus ita forte sanxisset, non tamen propterea necessum estet non alibi coronationem instituere, fi

Caesari M ordinibus Imperii placeat ab illa lege discedere. Confitetur hoc ipsum hodie quidem Coloniensis ultro; Mintra hoste centum annos sex ordine coronationes, extra

quoque dioecesin Coloniensem, sunt institutae. Ipsemet CDrolus IV in sua Aurea Bulla fatetur, extra Aquisgranum posse interdum Regem coronari: M vero ipsemet erat Bonnae non Aquisgrani coronatus. Iam quoque supra probavumus, neminem eorum, qui Ottonem Magnum antecesserunt Germaniae Regum . a Ludovico Germanico usque, Aquisgrani fuisse coronatum: post item quam multos alibi coronatos, Coloniense non reclamante, nisi quod seculo

duodecimo coeperit vulso persuaderi, Aquisgrata duntaxat . legitime quem coronati. C a Ita

23쪽

Ita scilicet sese res habet. Seculo duodecimo post na. tum Christum nata est fabula de Caroli Magni quadam te

ge circa locum iustum coronationis Regiae. Nec vero a te illa tempora reperias temere aliquod vestigium em, quae post multis arrisit, absurdae sententiae: quasi ad essentiam cut .sa loquar coronationis pertineati, ut in Migrani. '

Possit quidem forte videri, iam tum Henrico It regnanis te opinionem illam invaluissis; idque quoniam Heribertus

Coloniensis post coronationem Moguntinam adegerit He ricum . ut pateretur sese denuo eligi M Aquisgrani coro.

nari. Verum tamen sorte haud iniuria dubites de fide illius historiae. Defensores enim quidem p. 47. laudant testem Adelboldum Traiectinum Eptiuoeum . qui id mmmoraverit in descriptione vitae Caesaris issitas Henricit sed testatur quidem & Sigebertus I. δε vis. Mustr. cap. I 39. ut Be Beha , talem librum ab Adesboldo conscriptum esset an vero ille hodieque si superstes, multum dubito. Extat enim quidem libellus hoe nomine in Divis Bam digensibus Greteteri; sed mutilus. eumque hac inscriptione

in ipso codice Ms. repertus I Vita Henrici Imperatoris--ἀγώοlia Episcopo Trajectensi, ut creditur, conscripta. Qim patet Iibellum dubii esse autoris. Alium omnino librum ejusdem argumenti Adelboldo adscriptum vulgavit Henricus C ninus tomo VI. Antiquar. lectionis Sed cum auctor ille narret, quemadmodum divorum ordini ab Eugenio III anno Iris sit adscriptus Henricus Caesar. Adelboldus autem obierit anno Ioar, ut refert I Beha, neque hic libellus potest esse Adelboldi. Et vero GretZerus quoque suspicatur.em hunc Numosi monachi. Editor Canisius non amdet assimiam Adesboldi esse , quia in m . codice nomen

24쪽

t a nullum invenit. In Canistano porro libello nihiIlegitur de repetita illa Henrici unctione Regia, quae sit Aquisy ni instituta per Coloniensem. An in GretZeriana editi ne id habeatur, nescio: quum non sit ad manum. Vt amtem forte tale quid , quale Desensores narrant, ibi legis, de fide tamen narrationis merito dubites, quod ab incer to au chore fabula fit prosecta. Nec vero quidquam eiu modi habet Dithmarus , qui serie annorum observata dii, genter satis Henrici omnia ipse coaevus persecutus est usque ad annum Io I9, atque adeo omnia XVI priorum annorum, Henrici acta. Nihil tale habet historieorum eius aevi alius Imo plane adversa prope habet Magnum Chronicon Beugicum Pistorii de Heriberto Ze Henrico pag. 92. Sed be fa-hulosum utique est . quod habet Defensor Colaisiensia' pag. 37, iteratam illam coronationem perarum esse adsti purante Gregorio V Pontificer constat enim Gregorium 'obiisse anno 999, triennio integro antequam intoni tertio successit Henricus Rex. Certe sola haec fabula apta est

omnem narrationem suspectam reddere. Ea vera Henrici II Caesaris arate nondum fuisse persissem st

prudentioribus , omuem coronationem nusquam Hibi rite qua

Miagram institui, liquet etiam clarissime ex eo, quod Hemrici promimus succesIor Conradus H unctus sit Moguntiae . praetentibus Regni Episcopis δε Principibus , a Mogunt,no Aribone . atque adeo ipso eonsentiente Coloniense; qua Reginam consecravit, itidem vero non Aquisgrani, sed in Ecclesia Colaniensi: ut reseri Wippo in vita cim ἀ- Quamquam porro heri potuerit, ut Aqui rani quom sit coronatus Henricus ab Heriberto, nec tamen veὶ inde fas fuerit collia gere, priorem coronationem milla improbatam. Sic stiis firm quem nimirum illa aetate fui praeter primam maxime

25쪽

ata lamnem atque adeo sacram coronationem . repetere coronationes , idque per Episcopos. In Galliae fit Angliae Regum historiis occurrunt exempla quammulta. 1molidem Francorum Reges saepius fuerunt uncti, florente familia Carolina. Pipinus videlicet his r Carolus Magnus quatere Ludovicus Pius his r Carolus Calvus quinquies rLudovicus Lotharii filius his. Toties & Ludovicus Balbus aliique sunt uncti. Quod testimoniis indubitatis ex veteri aevo ostendere est in promptu, si res exigat. Verum non est hujus id loci: praesertim fabula illa, de irrita reddita prima Moguntina Henrici coronatione, jam in sibilos producta. a. Confirmat idem eoronatio Rudolphi Suevi anno io77. Moguntiae instituta , praesentibus Legatis Romanae Sessis Se multis Principibus. Et vero ipse Pontifex pro-havit hunc actum bt agnovit Rudoiphum Regemr non facturus, nisi credidimet, extra Aquisgranum posse Reges recte institui. ' Videtur idem confirmare Se Henrici V inauguratio.' Etsi enim Vrspergensis scribat, hunc anno Io99 a patrefactum Regem AquisVanir Otto tamen Frisngensis. cui . potior debetur fides , ita loquitur l. 7. Chron. e. 8. Minoamatione Domini MCIII Imperator Henricus natalem Do

mini Moguntia celebrans , ibipse Henrico filio suo rege post se designato, Idem otio ejusdem libri cap. a. de eodem Henrico V, post patrem abdicatum, sic loquitur: Reversi ad

filium Optimatas Imperialia deferunt, eumque primo a patre ei ctum , per impositionem man. Apostolica Sedis Legatorum, eum ctorumque electione, Regem vocant. Paulo ante vero sub capitis illius initium narraverat. maximum conventum Principum

Moguntiae factum esse anno M C V L Ut omnino fit v risimile,

26쪽

Σ risimile, etiam Henricum V Moguntiae consecratum

non Aqui rani. Id quod si ita est, etiam hinc licebit pro.

nunciato nostro argumentum petere. Eodem seculo tamen duodecimo, circa tempora Fri. derici I, fateor, coepisse passim eredi, amoto Magno legem aliquam ejusmodi Aquisgrann bus 'ventem elistiaram, eamque constitutionem coepisse, δι iam tum M ex eo tempore magno pretio aestimari. Palam hoc est ex iis, quae l.I. canit Gui, therus de Aqui rano. me sibi prima lora veluti eum Ia Rein

Carolus esse volens, Magno cum Francia Re, Utraque serviret , primam gestare eoronam tusis, edi in saeria Reges ibi Sede Leari. Ar simul a nostro secessit Gasgis Regno, Nos nisum Regni morem servamus; at ira Iure suo gauder, nostra jam nescia legis. Initio seculi decimi tertii, anno nimirum Iao2, Principes, qui elegerant otionem IV, in suis ad Innocentium Prupam literis, quas recitat Baroniuri scribunt inter alia de ONione illo: Ad Romani Regni fastigium juste or maris siliter iLiam elegimus, or sicuti debuimus 'sius electioni consensimus, 'sum

ue in Augustorum Sede, a Caria Magno apud 'Hetranum huic dignitati deputata , Ioeavimus , ese corona-Had mare per ma--m Ad phi Coismensis Archiepiscopi, ea qua debuit solemnisare, feliciter coronamimus. Tales voculae iii hac tempestate passim sparsae sunt, antehae plane nunquam auditae.

Et vero supersunt hodieque . a Goldasto ramo II GUM tutioia Imperialium pag. 6. traditae, tabulae Friderici II Caesaris, conlirmantes insertum aliquod diploma Friderici Irquo anno II 66, concessum a Carolo Magno de Aqui rano privilegium, ab vibis illius incolis sibi oblatum, roboravit. Vtraeque

27쪽

utraeque illae tabulae videntur sic satis genuinae esse. Vt proinde jam palam sit, post annum illius seculi sexagesimum aliquid sparsum fuisse in vulgus, de privilegio Carolino circa coronationes Regias, Aquisgrani duntaxat instituendas. Et sane in illo Carolino haec verba leguntur: Hiemero Domino Aposto o Leane III , or omnibus pradictis nobilibus es egregiis personis commetans , merui ab omnibus obtinere. pra nimia devotione, quam erga ipso locum o Matrem Dom- nostri Iesia Christi habebam , ut in remplo eodem Sedes Regia i Minervae, is locus Reeatis se caput Gasgia trans Alpes haberetur: ac in ipsa Sede Reges siueresseres o Modes Regni initiarentuae, o iniriali jure dehinc Imperasoriam . Majestatem Roma sine

uri interdiatione plenius exequerentur. Confirmatum se sam citum in hoe a Domno Apostolico Leone Romamorum Pontifio , or a me Carolo Roma--- Imperatore Augusto, primo a ctare hujus templi or Aci: quatenus rarum se incomulsum hoc st tmtum es decretum nostrum maneaι, or hae Sedes Regni trans AL- res habeatur, sisque caput ommum civitatum Provinciainum

Haec est illa celeberrima scit. Caroli Magni Lex. quae a seculo duodecimo usque plurimis persuasit , coronatiu-nes legitimas non nisi Aquisgrani posse fieri. At vero omne illud privilegium essse ab Aquisgranensibu& illa ipsa aetate confilium. 3e inepte quidem confictum. hodie sane non potest quem fugere, qui in veterum monumentis vel mediocriter est versatus. . Non est hujus temporis, ineptiasti assanias illas in lucem producere; at vero a Carolo Magno institutum non esse , ut consecratio aut initiatio Regum prima fiat Aquis, Palam est vel ex eo. quod cum hoc privilegium existimetur traditum anno circiter g , C .rolus biennio post omne regnum suum in tres partes inter

28쪽

. filios totidem diviserit, non nisi uni illorum attributa ea . parte, quae Aqui ranum comprehendit. Quae formula divisionis hodieque ex parte superest, edita per P. Pithoeum 1e Annalibus inserta a Baronio : quodque Ludovicus Pius Caroli filius statim anno gr6, non Aqui rani, sed Rhemis

a Stephano Papa coronari sese fecerit, eum tamen memo4ria Carolinorum institutorum recentissima tum esset, Se apud Pium filium observatio eorum longe religiosissima. Nec enim nunc urgebo , quod nemo plane omnium C, roli posterorum memoretur Aqui rani consecratus, e iam illorum , quorum in ditione fuit Aqui ranum. Cui autem fiat verisimile , usque adeo neglectam fuisse sacram legem Caroli, nec tantum neglectam , sed etiim ex omni hominum notitia elapsam , idque per illa etiam recentisi, .ma tempora Verum non est quod hisce nunc i,nmor mur, quum ipsi Colonienses fateantur, fas esse . non in ista Aqui ranensium urbe coronationes instituere. AEque vanum autem est illud etiam aberum: nempe, I p ἀ- ροβι solus olomensis Regem rise consecrare. Defensores enim Collanienses p. 4I bc a provocant etiam

ad constitutionem quandam Caroli Magni; sed minus sunt instructi aliquo aestimonio quam Aqui ranenses. Nec enim hactenus, quod sciam, vel figmento natum est ejus argumenti aliquia diploma. Ne id quidem verum est, quod testibus, Petro a Beec Caesareo, k Collectore Chronici Magni docent pag. 4r.

cormandi Ludovicum Pium a Carolo esse tributum Hibribotri Archiepiscopo Colamen . . Nec enim illi autores m - rentur inter fidos testes rerum aevi Carolini numerari,

homines heri Se nudius tertius demum, ut ita dicam, nati. Sed & genuina illius Carolinae aetatis monumenta mem D rant

29쪽

irant quidem , Ludovicum iitum Pium a Carolo pacie cωronatum anno 8I3; per Hildeboldum id factum , nonimemoranti Imo vero nec Hildeboldi nec alterius alic .ius Episcopi manu factam illam coronationem, non passus nos est ignorare Theganus I. de gestis Ludovisi cap. s. Pr lixe enim ille describens quae tum mei it Carolus, inter alia haec habet: Tum jus eum P ter. uir propr- --- cormam, qua erat super altare, eleva ex , ct ca suo imponerest, ob re

cordarionem omnium praceptorum, qua manda eraδ ei patre.

Certe a Corolina aliqua lege non est protectum iti liud ius coronandi, quo fruitur Coloniensis in dioecesi Batnee illorum quishuam obtentu talis alicujus legis hactenus ius illud suum asieruit. Speciosiis maxime M antiquissimus& unicus praetextus aliquot seculis fuit et quod collaecrati . nes debeant fieri a dioeceianis in qualibet dioecesi . aliae ab Episcopis, aliae ab Archiepiscopo , prout consecrati nes sunt aliae atque aliae 2 ac seoinde consecrationem quo- que Regalem, quae intra dioecesin fit Coloniensem , a Coloniense Archiepiscopo esse instituendam.

1 . Est vero, ceu iam ante diximus, etiam hic praetextus perlevis. Nec enim consecratio illa Regia sacrum characteis

rem imprimit, aut vere meretur accenseti numero comsecrationum aliarum: sed potius externa quaedam est cereis monia ad exemplum moris Hebraeorum composita, idque aevo sequiore demum , interque istas gentes Germanicas Sarmaticas. Utque si haec consecratio eiusdem cum

aliis ordinia, nihil prohibet tamm, quo minua illa peragi rite possit ab eo , in cujus dioecesi non est locus ille ubi com.secratio instituenda est. Etsi enim dioecesibus singulis sua sint iura prudenter constituta per canones Ecclesiasticos rnotum tamen est, non eum esse rigorom canonum, ut sine

u omni

30쪽

omni exceptione stricte semper sint observandi. Circa conse. crationes saepenumero aliquid indulgeri . palam est. . Non vocabitur hoc. scio. in dubim, hodie quidem a Coloniensibus, utpote quum ipsimet velint, omnes consecrationes Regias etiam extra suam dioecesin. a sese instituendas esse.

Agnoverunt autem hoe iam etiam olim iidem Colonienses : eoque passi sunt Ottones tres Aquisgrani a Mo-guntinis consecrari.

De Ottone I enim utique clarum illud est ex iis. quae

itekindus narrat l. a. Frustra enim Defensores pag. 48. Se sta conantur reliciuas partes in illa consecratione etiam migberto Colonienti attribuere . idque testimonio Wite hinclit eum hic tantum significet ad coronae impositionem operam Wigberti advenine: ων-- cinwinens diademate aureo as i is pontificibus talae erra es- istiano, Ee diserte testetur, ab Hildeberto esse dictum: nunguam de capite tuo inum miserarionis deficiam. Quae verba indubie spectant adestusonem olei in caput otionis, quo ritu tum constitit tinctio. AEque nihil ad rem facit. quod iidem Defensores udigent, consensu Wigberti eam consecrationem esse institintam. testibus itikindoia Dithmaro. Videatur Dithmarus lib. a. pag. E 3. Etiam ira enim patet, vel canones de comsecratione non esse strictae observantiae, vel illos ad hune actum non pertinere. Alterutrum enim nisi ponas, non luit in potestate Miserti adversus canonum praecepta con

sentire.

Ottonem II saltim ex parte esse consecratum a Moguntino , fatentur ipsi infensores p. s r debuisset autem adibium actum plane non admitti Moguntinus, si consecratibunice esset juris dioeceunt. Frustra vero ex eo, quod Rum D a rius