장음표시 사용
441쪽
Iunior LECTORI S. E Auctore hujus Chronici nullibi plenius aliquid res ac
quam apud Continuatorem hujus Chronicae quem simul edo. Uerba tamen Alberii Dantsi de eo, uti habentur Metropol. l. XII. c. 4. subiungam: Lubieensi Aelesia tum ps N
ιιι.Cum praedecessere suo in P si eausam magni belli eontrectatis.' uis Ecelsa per annos viginti tres Operosim quidemPontifex atapitulo dilectis. ibis eonsecratuη Ωui Regi Damimmis ad obsequia volenssuaproinde Ee-eles agravis re onerosm,nimium sumptuose e splendidus Legationes,
atri obibat. ista Ecclesia impensis, quodipsumquesenses, sed nihil eo res facta es melior.Pomi, quando quiemisse sed rebus assuetin matris geren-
di , seipsum quandoque videbatur ingerere. CognationemDam locul se misi e unde pset,non erat. 4Argentum formatum,quodduo eis naiae ores donavere magno pondere ad de rem Erinstructionem pontis. calis mense eum caeteris avolavit. Non es quo glorietur Delsa 6Miemporibu, aucta Ecclesiapr talis, ditatam me isam Episcopalem, extrumcades,mel incuria tibicensi,velin arce Utinensi. Bene haberet,si quad. hui ante etiam post illum teneret. Viginti milha marearum aris alieniret usum in Melsa, quum moreretur. Creditum es, eum maerorem auxisse inor is, fata eisproperasse. iii cordis videbam Pontifex, unctis le .
nemouis, nusii negans audientiam, domnia verbo promptus, ut nemo dura-
ism6M quereretur constantia aliquando des deratas. Memoriam
fm reliqui apud multos creditores , qui quererentur re optarent, unde suum reciperet Exornavit tamen magno sumptuo ueem Dominisum
.isaeelsa Iubiconsequatodiat insignis visitur in medio Ecclesiae, ubi etiam amn tiam quiescis imprimis vero laudendus quoque est, quod Ant cetarum suorum,EpiscoporumLubeeensium brevem historiam dc Chio nieis Episcopalis Lubecensis mensis registro concinnatam posteris r linquere volueriti quam ad sua inque tempora superioris scilicet seculi ini-. tium continuavit Anonymus quidem, sed non contemnendus scriptor. Videntur vero duo in paucorum manibus hactenus suisse, nunquam certei publicam lucem aspexerunt. Allegat Mummend e tum aliquoties vir . Henriea. Bangerisu in notis suis ad Helmoldum P. et i .4 p. 33 o usus illo ipso M oka nobis mumo accepto, quod nunc publico. Bene meri. 'turum me arbitratus de Patria meo Imperiali Lubera, dum de Episcopis
eorrum ago, deque ipsi Episcopi, tacensibus, ex quorum nurnero ub
442쪽
timi ex Serenissima Ducali Holsatica familia oriundi, IOHANNES de CHRISTl ANUS ALBERTUS, Oloriosissimi Principes, Parenti meo mihique singularis clementiae signa plus vice simplici exhibuerunt. Possem
Vero nunc ex Helmolia ornoia Lubeeensi, cujus ipsis saepe verbis uti tur Mummenoebus,dc Alberio Crania o hoc Chronicon alicubi illustra ri .sed id mei instituti non esse saepius professus sum. Poterit autem Leeton reliquos Episcopos superioris seculi ex chytra historia Saxoniae petere dci eorum, qui hoc seculo Ecclesiam illam rexerunt,4 ea addere, quae habe cdiligens Dane ierim in Topographia Holotia pari. III. c. s. Unum tantum & alterum monebo. Crummendlle M primum Epistopum Aldenburgensem sediit Mareo vem,4 consentientem sibi habet, imo secutus est Helooldum qui lib. a. Chron. Stav. Gir ita de hoc Episcopo scribit: mis urbi Aldenburg prineelumis M Casar Ponti em dederas venerabilem virum Marconem, Dbdens ei omnem Obotritorum promineiam,vss ad Penem Her ωrbem Diamine e praeterea civitatem opinatissimam rasile qua alio nomine Heidebo dieitur, ovidem eura deligavit. Et hunc deindepopulas Obotritorum se.
Qirorumsaero baptismatisfonte laetisse additi Non parum proinde miror, ab Arimo Bremense hist Eccles d. a. c. g. Edvvardum vocari primum Episcopum Aldenburgensem, qui quidem primus sui Episcopus, ex quo 4lavicus ille Aldenburgicus Episcopatus Archiepiscopatu Hamburgensi ab Ottone subjectus primus etiam,quem Archiepiscopus Hamburgensis Adeldagus ordinavit Episcopum, alias jure primus nominatur Marco,ceu
Egiardum scribit Adamus Bremensis his .Eee J.a.c.s Latineuter a-arium, quam recte, ipse viderit. In aliis exemplaribus legitur Eumarginab imolis l.I.c. II E ardvi vocatur ab Adaldago Hammenburgensi Episcopo esse ordinatum. consentiunt omne In urigonis historia secutus est Helmoldum,4 quidem in narratione de ejus sorore Obotritorum regulo Billingio data, quam tamen ille multo
pleniorem habet lib. I. c. I3. Eticanis tempore Suviam a fide recessisse,nee Mamiu,nee Helmol, habent, sed potius illius tempore Stavos perstitisse in fide,&eeclesias ubiq;, monasteria erecta. Post Eziconem vero contigerunt ea quae de LX. presbyteris tr cidatis refert Mummersochius, sine dubio ex Adamo,cujus ipsa verba ex lib. a.
Qua de Beianon habet, omnia penesex Moldiui . c. i 3 verbis ejusa tentis, Helmoldo etiam citato. Quae sub Mone contigit Aldenburgensis Episcopatus divisio per Adelbeditum Archiepiscopum Hammaburgensem, memoratur ab Helinoid bb. L . M. Quae de Viseliti habet, etiam ςx Heluialiis descripsit, qui tamen multo plura
Et hae quidem sufficiant vale, Lector, Miave.
443쪽
445쪽
vera Ecclesia Dei, Om 1 a sitius 'raeuta
fuit sacerdotibus demandata, ut una sim do strina Legis&Evangelii simul auditoribus suis anno rum seriem, ac Historiam Ecclesia omnium te; porum incertos fastos digestam, proponerent ut homines agnofierent ingens Dei beneficium esse quod conservet Ecclesias Vet salutares gubernatores, ipsum cel brantes&invocantes 'quod pericula avertit dissipationum belloruit.' morborum S contagionum. Dchis beneficiis, ut piae mentes grati agant Deo, ac precentur, ut deinceps etiam cuna haec perlauta , tunalia depellat impedimentia, quae ocere huic Ecclesiae di adserie publica detrimenta possent commendare posteritati proposui, initia hujus Ecclesiae Gernrodensis, conservatae immensa Dei bonitate, inter gentium confusiones ac imperiorum uinas, jam per annos sescentos. Deinde insigniores mutationes in gubernatione dignissimae , ut omnibus in conspecti sint quomodo aliae post alias in locum di stationem, mi tabili modo sic Deo hanc Abbatiam gubernante fiat collocatae atque legitimo justo modo ordinatae. Etsi vero minus salutares uber natores Abbatia interdum habuerit, ac multae ac magnae incidant diissit ultates, in ollinem quantumvis placidam & tranquillam guberna-ffinem, nam hominu in naturae sunt infirmae' tamen Dei beneficia
multae Reverendissimae, Illustriss Principes, ae multae A ikStai,
ni inae, summa curia dignitate ac laudes, magnum decus desornamen
tum nullis intermori tutum seculis huic Abbatiae attulerunt. Inter salutares & felices Abbatia gubernatores , quam gloriosa fuit gu bernatio Illustrissimarum Principum ac Dominarum ortarum ex dilustri stemmate Ducum Saxoniae ac Principum Anhaltinorum . quin .. . .. . . o sum
446쪽
rum praecipua fuit celebritas in Germania jam annis Oo. Ex tam iis Principibus aliquot non tantum alumna: dc membra Abbatiae fuere, sed Magistratus moles ac molestias perferre non recusaverunt. Illarum igitur memoria repetiturin celebratur , uti par est fieri decet, gratissima atque honorificentissima mentione. Ac ut com
servaretur memoria antiquissimorum monumentorum, in hac Eccle
sies, gravi, pio lono consilio inchoata & ordinata est Biblioth ea, in qua colligitur thesaurus optimorum scriptorum. Ecclesia enim debet domicilium esse librorum', in quibus vocem suam Deus patefecit, seriem temporum a mundo condito promulgavit. Hosii depostum sacrosanctum . in hoc domicilio suo custoditi vult propagari. Quod autem vita di gubernatio singularum Abbatissa-ru' , hoc libro eo ordine non est annotata . quo decet describere hi orias clarorum virorum . in quibus ornandis , solet mentio fierim alium , ducationum Rerum gestarum S: exitus vitae , ratio est, quod plurima cognitione a praedecessoribus meis non sunt annotata, tantum breves Titulos in veteribus membranis signatos esse reperi,
ex quibus utcunque narrationem contexui. Reliqua enim quae non dubiis historiarum monumentis hodie constant, prorsus intercidere
potui 3 praesertim quae de bellicosissimo Duce Saxonum Gerone sese monumentis antiquis superfuere , in hunc librum digessi , amore patria motus. Ac spero hoc meum studium candido lectori probatum iri oro autem aeternum patrem Domini Jhesu Christi, ut hanc Ecclesiam . divinam in laudem a praediisto Duce Marchione dica si , non sinat turbari,aut barbaricis vastationibus dissipari Sed deine ν clementer, pro sua admiranda bonitate tueatur regat , ut in maneant vigeant, vox Evangelii, honesta studia pietatis, leges, judicia&omnes nervi disciplinae, nosque omnes faciat σκ ελεους, ut unum simus in ipso, Amen. Diex Lal. Iulii Anno 3 6 . quo dieante nos sexcentos vitam interris clausit suam, Illustria ea aetate, Duε, 3 3 ρ μοι . hujus Abbatiae autore fundator.
447쪽
. Rati nido est bene meritorum Principum memoriam conservare, qui Ecclesiam Christi propagararint , ac barbaros ad Evangelii doctri. ample tendam ad luxeriti t. Quare recitabo historiam laudatissimi Marchionis Geronis, qui ante 'annos sexcentos, hanc Ecclesiam errarodensem ad gloriam Dei aeterni, dc veritatis propagationem&salutem publicam privatam omnium tam suorum
quam eXternorum, constituit, ac ordinavit
Natus fuit e celeberrima prosapia stirpis Comitum Stadensium, quorima ea aetate, priecipua fuit celebritas in Saaeonia. Admidium militare eum fuiste institutumo a i1uefactum, ostendunt insignes eius Victoriae, quae celebratae fuerunt temporibus duo rum sit morum Imperatorum Henrici primi e Ottonis primi Nam Henricus Auceps chim Brandeburgum asperrima hyeme expugnasset, profligatis Henetis Sora-bi Anno Christi noningentesimo vicesimo septimo : limitum praefides designavit, quos Marchiones nominamus, ut arcas ab hostium incurnonibus custodirent. Marchiam igitur Brandelaburgensem commendavit Duc Sigefrid, fratri conjugis,Iedliti ldi : Marchiam autem Lusatiae Duci Geroni. . Hi duo Duces, primi Marchiones in Germania, novam dignitatem ab Imperatore Henrico acceptam, summa cum laude ac utilitate Saxonia defenderunt praesidio firmo, hostiles populationes Sci vorum ad Albim&Salam cohibuerunt,in armis propulsarunt. Dectabunt autem ex hac mortali vita eodem tempore Imperator Henricus ScSigefridus Marchio Brandelaburgensis. In Imperio igitur cum Anno Christi noni gentesimo tricesimo septiano, Henrico Aucupi successit filius Otto, qui propter rerum gestarum amplitudinem, postea dictus est magi mi Marchiam Brandeburgeniem post obitum Marchionis Sigefridi, quia non reliquit haeredem, an ardus is ter Ottonis ex patre, non vero matre, haereditario jure petivit. Sed Gero Marchio Lusiitiae, ob virtutem, sapientiam&felicitatem in rebus Dellicis Henrico Aucupi praestitam, admirationem peperit, Ec conciliavit favorem Imperatoris ottonis Magni tantum, ut Marchiam Briandeburgensem, invito fratre Tanguardo, illi destinaverit ac Regali donatione concesserit. Tanguardus indigne serens Marchionem Ger nem ibi prieferri, qui fiterit Jure successionis, mortuo Marchioni proximus bel-him movit contra fratrem Ottonem, ac in belli societatem concitavit, Eherhardiuri anconicie Ducem Giselbertum Lotharingiae inicem, sed statim poenas dedit rebellionis. Nam in oppugnatione Heresburgi in templo, juxta altare it scribunt spergensis Sc Craninus a copiis Ottonis est perfossus. Gero Marchio I tuatiar, Deo sic fortunante consilii conatus ordinariae xle timae potestatis, habitus est ab Ottone Magno primus inter omnes suos Duces , dc op ra ius atque conliliis ad magnas res in gubernatione, plurimum usus est oblitauit igitur Marchiam Brandeburgensem&hanc conjunxit cum Marchia Lusatiar eo tempore, per decennium ab ipso antea gloriose administratae. Anno noningentesimo quadragesimo primo Otto Imperator, ex sacro fonte baptisinatis, Marchioni G toni suscepit filium, quem inmemoriam Sigefridi Marchionis, nominavit Sitridum. Memorabilis est liberialitas Sc munificentia Ottonis, in sacro Baptismate recens nato
Marchioni Sigefrido exhibita,quam ipsius ostendit decretum inEcclesia Gernrodensi, Dei beneficio, in hodiernum diem conservatum cujus decreti tenor talis est
Decret una Ottonis Magni , roboratum 'Marchioni, Anno Christis i.
In nomine sanctae individuae Trinitatis, Oti di na opitulante gratia REM comperiat omnium Melium nostrorum tam praesentium quam futurorum industris quod ssaeitatibnibus ditetissimi aurcbioni nori Geronis ceterorumque Comitum nostrifu
448쪽
dem Geronis filio, nostro autem spirituali filioli, videlicet Sistido, quem sacribaptumatu fonte emaminius , in Comitatu praelibat patris ejin, in pago, Sueuon nuncupato, obtemperante concessinus inproprium totum scilicet, quos Iarebio Gero, in illis ser et is mester- ein dictis, nostri tenvi beneficii. Hoesulum excepto, quod de rae dio sancti uberti ad Abbatiam Heru ridensem pertinet praestitum ei habuim bis
et tum, eum omniproprietate quam intra illam A farcbam hactenus habuimus. Eidem 6 Wadicto Si rido jure perenni in proprium hoc Regali praecepto tribuimus, cum novo casello in Osteret in constructoo omnibus appendiim suis, illac legaliter aspicientibus, an cipiis, Iris , pratis pascuis, DIvi , aquis , aquarum decursibus, molendivis piscationibus, mitio inviis terris, culiis D incvltis. Praeterea S letiam insaltu Lahel dictam, ilii dedimus, quam Bardoprius in beneficium tenuit, iuxta villam Cocstede Insuper duodecim mancipia, quorum nomina subter notata sunt Paulus, umendo, Bone Achter Christan, cremburg, Henricus, fio ger Henno, Histe, Ache, Dilmer v mmque hoc decretum conscribi, per quod Regia potestate sanximus, ut memoratus Sifridus deis omnibus nostro dono sibi inproprium collatis liberrimam babeat potestatem habendi, vendendi, donandi, commutandi sev quicqviIexinde sibi placuerit, faciendi Asanu nostra subitis signatum, reannidi nostri impressione roboratum. Datuma Idus Iunii. Anno incarna tionis Domini, I. indictione 3.
Otto Imperator cum suis praesecisset exercitibus Geronem, Marchionem Bran-deburgens in Lusatiensem : Vagrii Mevelli, Obotriti Uchri S Zus1ki consilia communicarimi de interficiendo Gerone, insignem ob virtutem, sapientiam 3 felicitatem, quaesormidabilis filii cunctis barbaris. Itaque convenerunt triginta barbar rum Duces, ut conjunctis viribus,mabno numero militum stipati impetum in eum facerent atque trucidarent. Sed Marcnio Gero postquam terribilem illorum adventum cognovisset intrepido animo ac magna celeritate cum copiis suis, nocte ircuit in eos, triginta barbarorum Duces oppressit, ac una nocte omnes extinxit. De illa magna strage Principum barbarorum , reperti sunt Uvitebergae in celeberrima Bibliotheca, Illustrissimi Principis, Ducis Saxoniae, Electoris Friderici, hi Rithmi Germanici et
Witichindus Monachus, qui descripsit res gestas Ottonis primi, tertio libro geno. rum Saxonicorum his verbis laudat Geronem Erant quippe in Gerone multa artes bonae bellandi peritia, in rebus civilibus bona consilia, latis eloquentiae, mulitim scientiae S. qui prudentiam suam opere magis Ostenderet quam ore in acquirendo strenuitas, in dando largitas, dc, quod optimum erat, ad cultum divinum bonum studium. Quae potest maior laus de Principe, industria militari de bellica laude Clorissimo, dici aut cogitarissiae virtutes in Marchione Gerone enituerunt in bellis, ab Ottone Imperatore gestis contra Vandalos, Francos, Lotharios, Danos riclavos Ottonem ter in Italiam secutus est, ac maxima Ottonis Magni res gestae intGeronis auxilio & virtute... Debellatis tot barbaricis Principibus circa annum Domini non ingentesimum, quadragesimum quartum, a Gerone Marchione conscripti milites, cum crebra ex peditionem issent attenuati, nec premiis Sc stipendiis adjuti ornati, eo quod passim tributa essent denegata, iublicae pentiones disturbatae exarserunt in Ducem, diripere atque praedari eius Drovincias tentarunt. Otto dum in Alsati bello contra Henricum iratrem esset distentus, seditione intellecta, Geronem sibi dilectissimum noluit deserere. Mamis igitur consectis itineribus, seditionem volens reprimere, milites odia in ipsum Imperatorem converterunt. Sed Otto fidelissimorum bellatorum manu stipatus, graviter in autoreSanimadvertit, dcreliquos qui in praeliis Maressionis Geronis strenue pugnassent aegalibus donis ornavit aeditavit. Expertus est in hoc conflictu suorum militum Marchio Gero, verum eta, quod de suis civibus seditim sis Thucydides inquit: -- A. Dia in ic ι. cimrus species mali est in seditione
449쪽
ua quanquam fuit in magnis dissicultatibus, divina tamen protectione est servatus, incolumis evasit. In civilibus autem bellis Germaniae, denuo crevit potentia ba hararum Gentium. Nam Obotriti Haicam Ducem Ottonis, cum ingenti exercitu delevertint. Tali successu serociores facti, inhiarunt limitibus Marchionis Geronis, jampridem temporibus Henriei primi amissis. Igitur Imperator Otto cum anima, vertisset, non sussicere Geronem contra omnes illas nationes harbaricas, coniumit suum exercim cum copiis Marchionis Geronis, qui Obotritos adeo profligarunt,
ut non potueritat in posterum vires colligere, tantum etiam terrorem coeteris barbaris incusserunt, ut ad Christianam fidem sese converterint Ic impetrata pace, arma deposuerint Ludolphus filius Ottonis Magni in praemium vi tri&laudis bellicae, no Christi noningentesimo quinquagesimo secundo, omnem regionem Sermunt, quam liberalitate parentis acceperat, Marchioni Geroni concessit Ic donavit, ut tali Regali munere, gloriosissimum ducem ornaret, atque sibi perpetua amicitia devinciret.
Testantur illud hae literar Ottonis:
In nomine sanctae 'indi viduae Trinitatis. Otto, Dei favente elementia Rex. Notum sit omnibusfidelibus nostri; praesentibus Ufuturis, quod nos omnem regionem Ser-mvnt nuncupatam, flionostro Ludolpho inproprietatem donavimus. Filius vero noster. Conradi Duci, nostrique Marchionis Geronis interventu ure Marcas ejusdem praedictae regionis, eum omnibus appenditiis adjacentiis suis, jure perenni supra nominato Murchioni, in proprietatem donaetvit. Posteaque praedicti nostri nos obtemperantes petitioni, probationique jussimus inde bo praebens praeceptum conscribi per quod volumus firmiterque jubemus, ut praenotatus Marchio noster Gero, de Bis omnibus nostro dono sibi in proprium concesss, a modo is deinceps omni tempore Iiberrimara teneas potestatem habendi, donandi, vendendi, fedquicquidplacuerilsibi ea inde faciendi me nostra concesso vi obtineat vigorem, manu nostra subtus eam firmavimus, is annuli nostri impres ne insigniri jussimus. Datum . Calen Augusti, Anno Dominicae incarnationis ysa indictione octava. Regnanteprostione Rege anno Is Mum labusen in Deim mine feliciter, Amen. Anno sequem Imperator Otto, Victor ex Ithalia cum rediis et, conspirarunt
contraeum, nitus, gener, Arnolphus Schirensis in mes, apiscopus Moguntinus, proptereaquod duxisset in uxorem Adetheidin viduam Lotharii regis Ithaliae. Igitur Imperator cum Gerone Marchione, qui in fide sua antiqua permanserat, obsedit reis belles Moguntiae. Sed post quadraginta dies, obsessi, clam Imperatore, noste aufugerunt cum expeditis copiis Ratisbonam,in urbem nihil hostiliter metuentem, cuparunt ac praesidio imposito firmarunt. Imperator illos insecutus, Ratis nae ciuentalem partem chi instructo exercim ipse obsedit, orientalem vero Marchio Gero. Cum per multos dies fortiter utrinque pugnatum esset, semes oppidanos urgereccepit. Egressi ergo ad pugnam, intus instructa acie, pedites equitesque impetum fecerunt in castra Geronis, totvictoriis quot praeliis clarum, pugnatum est eo die a tertia usque ad nonam horam noctis, in quo constititia Arnolphus telis pers iis Ecarmis exutus occubuit. Vide CrantZium lio. 4. cap. . Urspergensis dicit, Ludol. phum tentash Geronem, tot victoriis, quot pugnis clarum. Tam continentibus bellis Marchio Gero implicitus, Vchri rati potentiam ejusdcvires Saxoniae exhaustas esse, irruperunt populabundi inica limites Geronis. Contra hos copias suas duxit Marchio Gero, ac praelio commisso, summa gloria desvirmae eos devicit, Anno Christi, noningentesimo, quinquagelimo quarto In eo praelio Hilei praesidio Dux Conradus gener Imperatoris, cum valido eouitatu ab Imperatore in auxilium mistus. Praedam ingentem de hostibus duxish, dc nac Victoria laetitiam magnam Saxoniae exortam fuisse, Witichindus stribit Parta de Uchris Victoria, Marchio Gerora cutus estImperatorem Ottonem in bellum Ungaricii , ouod incidit initio Augusti,, uno Christi noningentesimo, quinquagesimo quinto destrium dierum continenti praelio duravit In quo praelio Dux Conradus gener Imperatoris, Multi praesta
res viri ceciderunt. Interea Sclavi Vari eventu, cum Duce Hermanno, in defen-hop qa Saxoniae relicto, trans Albimpugnarimi. In depopulando autem immanem Gggha saevitiam
450쪽
4ro ANNALTς Ellym DTNImu civitiam Coeareleemis exercuerunt. Urbem enim, contra fidem datam civibus, fundi is everterunt, ac nullum e nropugnatoribus superstitem reliquerunt. Ideo Iinperator Otto debellatis Ungaris Aoc scelus ulturus, per illorum improbissimorum hominum regiones est reversus, ferro igne omnia vastans, usque ad Raxam fmvium transitu propter paludes dissicillimum. Ubi ab hostibus fuit circumfusius Scir hibitus ab opere&itinere. Fuit a tergo arborum robore Sarmatorum mam vas tus ex adverso fluvius, fluvioque contigua palus. Dum Imperiator in his angustiis per plures dies esset, ac exercitus morbori tame periclitari coepisset, missus est Marchio Gero ad Stoine erum principem barbaronim, colloquendi gratia : Si se Imperatori dederit, amicum non hostem fore. Igitur Gero super paludem iumen principem barbaroriam salumvir. Cui clavus aequalia respondit. Ad quem Marchio satis tibi esset, si bellum gerens contra unum nostrorum de servis Domini mei, non conoea Dominum meum Regem. Quis tibi exercitus quae arma, ut talia praesumas si aliqua vobis virtus, si artes, si audacia adsit, date nobila locum ad vos transeundi, sive vobis huc veniendi ut aequato loco fortitudo pugnatoris appareat. Sclavus barbarico more frendens, d multa convicia eVomens, irrisit Imperatorem videns eum multi id magnis molestiis uncommodis aggravatum. Sed Marchio Gero ad haec commotus, ut iit animi ardentissimi. In Heroicis enim Viris Nemesis dominatur Crastinus, inquit, dies declarabit, tuin populus tuus sortes viribus sitis, an non: Nam cras vobiscum congredientes, proculdubio nos videbitis laeversus in castra retulit Marchio Gero quae audierat. Imperator itaque noete consurgens jussit sagittis Et aliis machinis bellicis hostem ad pugnam provocare, Ic quasi
vi flumen ac paludem velle transcendere. clavi autem nihil aliud, nisi terrorem excitari, hesterna comminatione similem rati iter totis viribus defenderunt. At Gero cum paucis miliare ferme unum a castris discedens, hoste ignorante, tres ponte coleriter construxit, ac missis nunei ad Imperatorem, Otum exercitum revocavit. Ottonis legiones cum pervenistent ad pontes, obviare illis barbaris contenderunt. dpedites harbarorum longiorem iam currentes, ct inopinatum certamen inermies,
Ptigatione di luti , militibus Imperatoris cesserunt, atque fuga praesidium quaesiverunt Stoine ero colle eminentiori cum eouitibus eventum belli exspeetante , socios inire fugam cernens , fugitin ipse , abdiditque se cum duobuss tellitibus in sylvam quandam, in qua repertus, a militibus est occisus. Postea ar-elii Gero eduxit in praelia , filium suum Siseidum sedecim annorum adolescen
tem ut paternae virtutis spectator I imitator emet Statim autem Heroica natura in eo sese exeruit, in rebus gestis contra michmannum patruum Imperatoris, quem tribus magnis eliis Gero superavit, Anno Christi, non ingentesiuno, quinquage11mo septimo. Sob hanc causam exarsit in Ottonem, quod in imperio ad summos honores eveheret tantum bene meritos duces, consilia cum illis communic ret, se excluso, qui cognatione ei proximus, Jure successionis hereditatibus amplissimis ornatus Totis igitur viribus bellum movit contra Marchionem Geronem, eo tempore virtute belli in Vietoriis celebratissimum, ut illo expugnato, omnem laudem victoriarum in se transferret ac immortale nomen sibi compamaret. Sed
Wichmannus, etsi fuerit potens, fortis, di belli non ignarus in liciter commissis duobus praeliis cum Marchione Gerone, tertia vice Victus, dedit se in fidem Geronis&filii sui Sifridi, obsecrans, ut intercederent pro eo apud Imperatorem parmum suum, culpam deprecarentur. Interposita ergo fide pro supplici, apud Ottonem vix pater&filius obtinuerunt, ut ei concederetur cum Imperiali gratia, in patria degeres conjugis patrimonio frui. Non coactus sacramentum terribile Geroni videri dedit se contra Imperatorem atque Imperium Ottonis nunquam aliquid perverie consilio aut resecturum. Dimissus verbfidem datam infregit, ad rebellionem so licitavit Haroldum Danorum Regem, qui non cito ob perfidiam, volens sibi betare ichmannum, etiamsi bellum adornasset contra Ottonem, dolum ejus pates it.
Marchio igitur Gero non immemor juramenti, cum Wichmannum accusari .eu esse cognovisset, expulit illum patria, inquam eum restitueriat ac ad Barbaros res gavit. Ab illis libenter susceptus, cum denuo arma contra Imperatorem silmpsisset,
iritum in magnis angustiis Miseriis exhalavit. Ita Deus divinitus perfidiam