Albii Tibulli Carmina libri tres cum libro quarto Sulpiciae et aliorum. Nouis curis castigauit Chr. G. Heyne

2쪽

ET ALIORUM

NOVI A CURIS CAATIGAVIT

EDITIO TERTIA EMENDATIOR ET AUCTIOR.

4쪽

ΡRAEFATIO

NOVAE EDITIONIS. Constantiam in me et fidem in amore semel

suscepto nemo puto desiderabit, qui me viderit Tibullo, cui ante XL annos iuuenilem operam, ante XX hos annos curas secundas, addixeram, nunc senile quoque studium impertire.

Laus in amore moris Ne tamen ultimam manum ei admouere recusarem, mouit me multarum reia

rum, quas Tibullo debeo, grata recordatio. Nam primum eorum studiorum tirocinia in eo posueram, ad quae colenda ac docenda aliquando ut euocarer in latis erat; cum enim aliis studiis addictus, et ad aliud vitae munerumque genus , essem delatus: postea tamen ex ea opera, quam aliquando necessitatibus adactus in hoc poeta posueram, Omnis vitae meae ratio ducta est; tum constituenda Tibulli lectione ct interpretatione sensum et iudicium veri, boni et pulcri, de quo in hoc litterarum genere isto tempore nondum magnopere laborabant homines, acueram; quid in litteris graecis et latinis ad formanda ingenia a a utili-

5쪽

xv PRΛEFATIO utilitatem veram ac vim haberet, animaduert ram, et quo modo ad id consequendum interpretatio classicorum scriptorum instituenda, qua in re continenda esset, perspicere coeperam; tum

vero multum illa opera in Tibullo posita mihi profuit ad molliorem aliquem animi sensum habutumque induendum, quo ad beneuolentiam humanitatemque animo imbibendam procliuior eLsem, ita ut grata aliis facere, iniucunda aliis smgere adsuescerem. Nam, etsi multo potentiora et emcaciora esse possunt multarum virtutum praecepta, Elei tamen ita euenire, ut, si non modo verba, sed sententias et res expendimus in scriptoribus legendis et uaterpretandis, per temporum ac rerum caussas ii deat interdum et haereat aliquid animo, aut contrahatur sentie di habitus aliquis. Non itaque siue ab annis meis siue a studiis, alienum esse visum est, Tibullum recognostere: cum librarius nuntiasset, velle seponere operam in recudendo libro; etsi non dis.fitear, sectum id esse tempore meo valde alieno, Cum occupationum mearum interualla aliis essent curis destinata. Cum tamen mature didicissem, non mihi res sed me rebus submittere: accinisi me ad operam hanc, ita, ut, poetae carminibus et notis obseruationibusque iterum perlectis, emendarem, delerem et adderem ea quae petas

et usus docuerat: Quod enim in grauioribus diccipi,

6쪽

NOVAE EDITIONIS.

ciplinis fieri et selet, et debet ; id nec minus I cum habet in scriptorum veterum interpretatione ut critica, ut si vicies ad aliquem scriptorem dilia gentius recensendum accesseris, vicies videas aliud melius posse constitui, aliud perperam esse tentatum; quae ipse res homines do flos ad modestiam et verecundiam in his studiis adducere debet. Est autem inter ossicia viri boni et dore, ut, quae semel euulgauit, quamdiu vixerit, emendare et limare, noua autem lectione et animaduersione locupletare haud desinat; etiamsi non licuerit, id quod paucis contigit, in eodem

semper genere, multo minus in argumento e dem, omnem aetatem constimere, sed aliis studiis, aliis curis sit , arandum. De itaque instrlegendum passim animaduerteram, aliorum qu que seu obseruationes seu coniecturas, in Tibul-

Ium , locis filis adscripsi ; excussi quoque tres dices Guelpherbrianos, de quibus in 'codicum

accuratius actum Videbis. i

Ceterum de ipso genere interpretandi et Commentandi, quod in hoc poeta, postea in Virgilio, amplexus stim, multa hic addere necin se haud est, quandoquidem aliis iam locis eius consilium, fines, veros et prauos vis, declaravi. Cum superioribus aetatibus ad auctoritatessere et sectas reuocata esset veterum scriptorum 3 3 tractauis

7쪽

tractandorum ratior ipse allaboraui magno cuin studio, ut partim omnem hane rationem ad ce tus caussas et certa principia reuocarem, partimὰ

quid in ea consilio, temporibus, hominibus, quibus opera ea esset destinata, tribuendum fili: declararem; posse adeo diuersa commentandi es.se genera utilia et probanda; curandum modi, esse, ut primo loco scriptoris verba, sententias et res redis intelligant ii, quibus scribimus; in iuuenili vero lectione ut iudicium cum in sensu

vero eruendo tum in sententiae veritate peripiacienda acuatur, sensus boni pulcrique moueatur et excitetur. Habet ac seruat laudem suam bona Critica ὁ non το continet ea aut emit omniae quae quaerimus; vii nec sine lectionis veritate esse potest interpretatio bona; sunto editiones, quae una in critica occupatae sint, sunto aliae, quae in Ela interpretatione; sunto quae virumque amplectannir; ipsa interpretatio instituatur paucis, fiat pluribus, prouti lubeat aut tum sit; octu pati sint alii in conuertendo script re in sermonem patrium, alii in interpretandi genere alio; nam versiones, quas vocamus, et idine sunt genus interpretationis perpetuaes constituatur modo unumquodquo genus e natura sua et ex consilio et usu. Relinquatur tamen

8쪽

yropositum habetur, verum etiam sententia e quiritur; quam nisi plane teneas, ne de lectonis quidem veritate plane constare potest, multo minus de sententiarum veritate, de dictionis ven sate et de ceteris. In poetarum autem lectione , sensum verum saepe non assequeris, elegantiam autem ac pulcritudinem carminis vix unquam te- , nebis, nisi in promtu tibi sit, ad vulgares enunti Ationes poetica reuocare; ita demum claras noti nes ac certum iudicium assequi licebit; saepe it que facilius est criticam exercere quam bene i

terpretari, etiam ea, quae critico acumine e cogitaueris. Laus porro siua esto etiam ei commentandi generi, in quo sententiarum caussae ex ipsa sermonis, seu recte seu usu constituti, rati no licet enim eorum, quae legas, sensum qualemcunque animo tenere, ut tamen nec Verba sngula nec verborum ac sententiarum vim ess

quaris , ex scriptorum usu, aetatum opinionibus ac iudiciis, ductae apponuntur; admonitiones quoque breues et utiles de ipsis sententiis ac rebus aut de vero pulcroque subiiciuntur. Nihil in hoc reprehendi posse video, nisi quod in aliis generiabus pari iure reprehendas: s non certo cum i dicio, non cum dilectu ac consilio, non sermone Ct modo idoneo, non ingenue ac modeste, sed aut cum fastu ac supercilio, aut cum cauillatione et contumelia aliori , id, quod professus sis,

9쪽

ψtia PRAEFATIO NOVAE EDITIONIS. exsecutus fueris. Atqui haec non rerum, sed hominum vitia sunt: quae ab humanitatis stidiis quam maxime aliena esse debebant. O nsillamus tamen bonis litteris ac moribus saltim in eo, ut istam hominum infirmitatem aequo animo λ 'ramus: memores di sti Ciceroniani: Conueniet esse aequum et faecem , musta multis de ture suo e deviem. Scr. Μ. Maio cIDIOCCXCVII.

10쪽

EDITIONIS SECUNDAE.

Thodiit ante hos viginti annos Tibullus iuuenilibus meis curis expolitus; sed habitu externo

tam parum comto et concinno, vitiis autem typographicis tam Bede coinquinatus, ut eum inspicere pigeret puderetque; adeo sugillata et suLiusa erant omnia livoribus et ulceribus a typographo inmissis. Hoc est iniquum illud Germanorum satum in his litteris, ut, cum apud ceteras nationes libri classici sub prelum reuocati emi a plerisque Eleant propter nitorem et 'ornatum ty-POgraphicum, nostrorum contra virorum do 'orum labores tam sordida et saeculenta charta, tam obtusis et exesis litterarum formis, tam su- Pine et vitiose plerumque excudantur, ut ipso adspeetu exteris, qui elegantiae commendationi sorte plus, quam debebant, tribuunt, fastidium moueant; quo fit, ut raro classicorum script rum editiones a nostratibus adornatae extra Gemmaniae fines exportentur. Cum itaque redemtor libri, honestissimus vir, Iunius, iam dudum deflaientibus exemplaribus, mecum egisset, Vt a s rectanO