장음표시 사용
11쪽
recognoscerem librum, nuper autem denuntiaΩset, rationes suas ita ferre, ut Tibullum sub pr tum quam primum reuocaret: committere nolui, ut, quantum in me esset, tam parum honesto ore et habitu iterum prodiret splendidus Eques, Tibullus, quo primum in conspectum venerat. Pr fligato itaque Virgilio partem aliquam otii Tibuuli olim meis curis vulgati, ine vero absente ab operis excusi, exemplari emendando impendere
constitui. Sed, quod fieri Qlet, ut, ubi 34 priasi inos amores redieris, iis iterum in loscas, idem mihi accidit, ut Tibulli dulcedine adeo c
perer, ut modo hunc modo illum locum accuratius exculprem, venustates earumque Caussas e
ponerem, hoc mutarem, illud polirem, alia molius constituerem; laudem etiam ad tristionem poetae in multis locis emendandam progrederer. Vt autem quae in noua hac editione praeter eorrectionem eorum, quae in priore vitiose exiscusa fuerant, praestita sint, melius constet, pamcis ea in fronte libri ipse commemorabo. Priamum multa aut a consilio talis editionis aut ab os.ficio boni interpretis aliena resecui, adieci alia, inprimis in interpretatione et illustratione poetae, quibus elegantiae eius ac venustates earumque caussae meliore luce illustrarentur; neque ideo refugi monere: interdum ea, quae passim a viri doctis in aliis libris, et ad alios auctores, copiose exposita fiunt, sed quae, ut in memoriam reum
12쪽
. EDITIONIS SECUNDΛΕ. . i xx caret, necesse videbam esse ei, qui tantam ex Tibulli lectone, quantam licet, voluptatem capere vellet. Cum itaque circumspicerem, quid Iectorem aut tenere, aut, nisi animo id hoc ipsis temporis momento, quo legeret, obuersaretur, voluptatis si uctum deminuere posset: incidi in loca nonnulla, quae et ipse olim expedita et intellectu facilia putaueram, in quibus tamen nune me haerere sentiebam. Egi quoque hoc ,. ut ad ea, quae in Tibullo singularia sunt, aut raro ot via, legentis animum conuerterem. Carminum argumenta apposui ita concinnata, ut elegiae cuiusque summam, consilium ac praestantiam cognosteret qui vellet, posset. Inlaetam ab initio reliqueram criticam. libri partem 3 mox tamen inter legendum intelligebam, retraelandam mihi esse et hanc, primum
quod me Scaligeri et Brouhhusit auistoritati, etsi
ab ea iam ante in multis locis recesseram, numium tamen in aliis etiamnum tribuisse videbam ;
tum quod in lectionis Tibullianae sontibus, et rivulis propagatis, sit periores interpretes sequutus, prorsus caecutieram. Erant enim nunc ad
manum editiones plures veteres, inque his Viacentina, inprimis autem Aldinarum, ut Gryphianas, Colinaeanas et Plantinianas taceam, apparatus, qui in priore recensione cum ceteris desuerat ; aderat etiam maior rei criticae usus, ut laetionis Tibullianae et carminis per codices et
13쪽
xii PRAEFATIO EDIT. SECUNDAE. editiones propagati vicissitudines et sortunas nuno sagacius indagare possem. Exposui rei summam in commentatione, huic praelamini subie sta, de Tibulli lactione seu contexto. De singulis autem lectionibus in singulis lacis aut mutaui pri
res obseruationes, aut nouas ex noua librorum comparatione subnatas subtexui. Coruinianum
quoque nunc Tibullum adhibui cum varietate i Aionis a docta manu veteri editioni Vicentinae adscripta, et cum alia a lac. Tollit manu prosecta, de qua in eatam commentatione monui diligentius : in qua omnino de toto hoc genere, deque editionibus inprimis Tibulli egi multo ac ratius, quam olim a me fieri potuit. Nam, praeteream, quam z47s exaratam memorant, vix ulla
est editio Tibulli, quam non Lut olim aut nunc inspexerim, et leelio unde deducta sit, inuestigaverim. Nec, ut vitam Tibulli retractarem et vanis ariolationibus resectis ea, quae cum fide aliqua dici possunt, relinquerem, ab officio b ni interpretis alienum esse putaui: quo omnino ita me deiunetiam esse velim, ut adolescentes, qui in hoc genere virium suarum periculum fac re volunt, habeant eXemplum, quo ad alia eaque grauiora tractanda uti possint. Scr. in Georgia Augusta d. v1. Mali
14쪽
TIBULLI LECTIONE, PERLIBROS SCRIPTOS PRELO EXCUSOS
CO DICIBUS ET EDITIONIBUS. Inter poetas similis argumenti Tibullus puritate, facilitate et nativa aliqua elegantia, praestare semper - habitus est. Non assectat eruditionem intempestiuam, quae saepe in Propertio taedium facit, nec flagitiosam impuritatem Catulli. Hominem liberalis indolis et amoeni ingenii, mores urbanioris notae, et animum bona institutione informatum et praeceptis sapientiae imbutum, aequum, modestum, probum, facile agnoscas. Eundem videas esse mollitie animi et facilitate mira a rebus agendis alienum, in otio honesto Musis et amoribus vacantem, nec minus procliuem ad affectus maeroris tristitiaeque ac vitae taedia. Ab omni honorum fortunarumque cupiditate et ambitione alimnus, seruauit idem institutum ac propositum in sulselegis. Non , ut carmine inclaresceret et poetae nomen consequeretur, sed sibi et amicae scripsit. Itaque simplicitatem illam orationis et sententiarum, veritate sua et nativa aliqua elegantia commendabilem. HIus omnium maxime prae se serti idem sibi semper smissis eundem otii et ruris amorem, sortunarum
in Maliger Hypererie. p. 79s. dem pene gyro ineluitur. Ni- .formis illa pene totus es, hil itaque mirum, si iummis visque a Minoa πιι ino, eo- -m vula in deliciis fuit.
15쪽
contemtum, eandem morum orationisque formam retinet. Animi assectiones et curas, amoris aestum et tormenta, suspiciones, timores, gaudia, repentinas vices, prae ceteris poetis ad naturae veritatem egregie
expressiit, quoniam ad eas deliniendas et sedandas ipso horum carminum solatio utebatur; multum in hoc praestantior Ouidio . qui ingenii potius lusum sectatus esse quam animi senuis reddidisse videri debet. Ti
bullus vero in ipso amoris aestu, cum vel maxime animus commotus esset, et amicae desiderio ureretur,
elegias suas scripsisse videtur; tam vere, tam viui de singula exprimit: prorsus ydissimilis poetarum 1io-srorum, qui non tenent, sed fingunt puellam, quam
tenere se decantent; amoris non sentiunt vim et asse
ctum. sed ingeniosi sunt in eo imitando et probabili
ter exprimenὸo. Poetae Ita hardinal Is de la Vallette dἱώctus eum plurimi faciebat. V. Balsae. In epiliola inserta his . Acad. Francicae ab oliueto seriptae. p. 62. ed. Par. 17ῶ9. Tom. II. Pius Annotat. poster. c. is. Princeps eligor- FOctarum - est dubio procul ADbius Tibullus, quia vere nou dissimulanter aut obnoxie amantem agit, et consequenter infanum, modo Iuperbit, modo supplicat, annuit, reis nuit, minatur, intercedit, dedignatur, qvod volait, non vult, quod optauit, refugit, secum dissidens, ut in vera Cupidinis rota circumagi cre.
tas nostri ingenium' induisse plane vIder; potest Hereules
StroΣZa, cuius Amoribus nihil mollius, nihil ingeniosus vidi, in comparandis vero illis eum multis nostri Iocis singillarem voluptatem percepi. Sed et Sanna rarius, ubi a Propertio suo discedit, non infeliciter nostrum exprimit. Addere posises Pontanum, nisi is nimis mollis et solutus diffueret. Inter Gallos dulcissimus meta fare Tibulli elegantiam aequat, interdum vincite sua vero i terpretatione elegiae principis libri primi, quicquid Romanae venustatis detraxit, Gallieo leo Pore compensavisse videri pot
est ; ne enumerem eos, qui nostra aetate cum inter nos tum
inter Britannos Tibulli ingenium induisis videri potant.
16쪽
Poetae igitur huius in summa simplicitate tam v nusti et tersi optandum erat plura liaberemus carmina, aut saltem integra et incorrupta ad nos peruenissent ea quae supersunt. Enimuero multarum elegiarum fragmenta habemus tantum et membra. Seruauit enim Casus, cui maiorem. veterum scriptorum partem debemus, veterem aliquem codicem, sed temporis iniuria male habituin et truncatum, e quo ii codices, quos habemus, fluxere. Sunt itaque omnes Tibulli codices saeculo XIV. et XU. exarati; nec extare videtur
vllus antiquior, si sorte Scaligeri excerpta cum fragmento Cui aciano, nescio an unum quoque Hein id Λnglicanum, excipias. Λrgumento huic rei hoc ipsum est, quod in locis mutilis, etiam in manifeste corruptis, conspirant omnes libri in corruptelam; id ruod fieri non posset, nisi ex uno omnes sonte fluxisenti Antiquiorem illum librum nunci periisse prob bile fit; non enim cum Propertio illio, qui ex cella vinaria fuit protractus, Pontano adplescentulo h. e. ci Ca a. I 44o. , Tibullus videtur coniunctus fuisse; nee Culacianus liber,' cuius fragmento usus est Scaliger, ceterorum sons esse potuit, quia lectiones habet a reli, quorum omnium fide alienas ac diuersas. χid y quod nec illud satis exploratum est, codexne ille, cui lacunas Tibulli debentur. fuerit is ipse, e quo recentiores illi deseripti sunt. Potuit iam is, et eius exemplar adeo, prodire ex antiquiore aliquo, qui vetustate ac situ aut casu vitiatus erat, isque hanc fortunam experiri potuit haud multo post Tibullum tempore. Nam Augusteiaeui monumenta, ingeniorum quoque, maximam partem interiisse videntur, primis statim saeculis, incendiis maxime urbis, quae sub Nerone et per bellum civiles. Maliger In prIne. Casti- extant, exemplaria recratio-gation. in I ibuli. Huius poE 'ae ra sunt, quiam ut inur velu-
ea omnia, quotquot in Italia flos libros censeri debeant.
17쪽
vile, quod eius mortem insequutum est . facta sunt. Colligo hoc etiam ex eo, quod Domitiano laudi datum est, quod bibliothecas,l incendio absumtas, impensissime reparare curauit, exemplaribus undique petitis: Sueton. Domit. ao.
Cum sub saeculi XU. exitum sub prelo ex di libri
veteres coepissent, traditi sunt operis Tibulli eodius,
qui ad manum erant, neque adeo emendatissimi, ut
in aliis quoque scriptoribus antiquis factum. Editio. nem principem 14Ta nondum quisquam satis accurate excussit; fit tamen probabile, venerum I 47s xx ea esse expressam, quippe quae etiam Statii Siluas complo stitur, quas prior illa continebat. Ex liac, diuturna comparatione instituta, intellexi ductas esse editiones Regiensem I 48I, Vicenti in r48a, Lipsiensem sa. sed, aliam aliter, in nonnullis locis correetis. Pra serunt eae editiones plerumque eas lectiones, quas elibri, seriptis viri doeti restituerunt. Neglecta tamen, nescio quo salo, a sequentibus editoribus est haec editionum antiquarum classis, nec inspecta, nisi forte M reto, una et altera Dousae patri. Obtinuit enim principatum altera' etsi deterior, lectio, per Venetas et Aldinas propagata, quam tandem deprehendi ex R mana manasse. Haec igitur Romana quasi pro altera intipe trahenda , ducta et ipsa haud dubie ex codice, sed minus emendato, diligenter oliin a me excussa, prodiit x 4 s. subiectis Cyl lenii commentariis. quos ille ad codicem suum scriptum adornauerat. Ex haceertatim expressae sunt Brixienses 3486. Venetae r 487.149 I. 1493. oo. et Isao. sed passim ac varie ex Cyllenii commentariis forte et aliis edd. interpolatae, quibus alius, ut dixi, codex pro fundo fuit. Succes.sere his editiones Aldinae, quae olim, cum Dresdae
viverem, ad manus non erant, nunc autem partim in
bibliotheca Georgiac Augustae, partim virorum omni ingenii humanitatisque cultu expolitorum et amicissi-
18쪽
morum, Duuii et Brandesii, tum Rutenhampi, Collegae coniunctissimi, beneuolentia, mihi sunt oblataeae inissae r atque liorum demum exemplarium comparatione in tramitem eum deductus sum, quo lectionis Tibulli propagatae vestigia certa deprehenderem. Nam in superiore recensione intellexeram equidem, isse re inter se plurimum editiones Colinaeanas, Gryphia.
nas, Basileenses, et reliquas, nec tamen certam rationem, ad quam earum discrepantiam reserrem, reperiore poteram. Brou khusus enim, qui magnam molem variae lectionis habuit, de editionibus et earum auel ritate parum laborauerat. Nunc igitur intel lexi, Aldianam primam a. Iso a. Venetas modo dictas expressisse, nec tamen unam, sed correcto hinc inde contextu.
partim ex comparatis inter se pluribus huius generis editionibus, partim viri do fit iudicio; nam codex scriptus adhibitus non esse videtur. Insequuta est a. a sis. Hiera Atana, a doctissimo viro curatat, et magno eruditionis apparatu correcta, si non libria seriptis comparatis, etsi et hoc esse factum probabile fit, erisitamen subtili, et, si pauca excipias, felici. In hae editione sublati sunt aut asteriscis notati plerique ex uersibus suppostitiis, et omnino iactum est emendati ri Tibulli lectioni sundamentum praeclarum. Alte utram ex his Aldinis sequutae sunt editiones sequentes omnes, sed, quod mirum est, delectu non semper eum bono iudicio iacto: nam priorem, altera haud dubie longe inseriorem, unice expressiere Colinaeanao et Basileenses; alteram autem Veneta per Scotum Is 3I. et Gryphianae, numero plures. Nec quicquam innovatum vidi ante Muretum: cui doctissimo viro Tibullus non parum debet, plus etiam debere putaretur , nisi Scaliger eum debita laude fraudasset. Nan
editus est a Paullo Manutio, aut verius ex ed. Aldinadltera repetitus, a. Is sq. Tibullus cum Catullo et Propertio a Mureto diligenter Mistigatus, tib . ytique unob et
19쪽
et altero adhibito, uno saltem quem suum appellat; sed coiisuluerat, quantum comparatione diligenter savia intellexi, liinc illinc editiones veteres ex Veneta pr. ductas, quas tamen more illius saeculi et ipsas veterum codicum nomine declarat; saepe etiam, dum alios sic vel sic legere narrat, non libros seu scriptos seu prelo vulgatos, sed virorum doctorum emendationea protulisse putandus est. achilles Statius iam tum Catullo doctis commentariis instructo clarus, Venetiis r 367. Tibullum cum commentariis edidit. Sequutus ille est Aldinam secundam, Mureti, quod saepe miratus sum, vix verbo mentione iactar ut tamen nec eum conuicio vel obtrectatione vellicare videri possit. Fertur tamen, cum Italiam adiisset, cum Murem vixisse, neque adeo eius de Tibullo merita ignorare potuit. Is librorum bo- nam copiam habuit, non minus enim decem usus esΙ; certe laudari vide8s duos Vaticanos, quorum alterum valde antiquum fuisse, ex nota ad I, 3, 34. colligas, veterem bonae notae librum Guidonis Ascanii Ssortiae Cardinalis, Angeli Colotii librum, e quo tamen, Vt etiam ex Florentino bibliothecae S. Laurentii et alio vetere libro excerpta tantum habuisse videtur; ait enim serer in libro Colotii, in Horentino, in veteri Itabro . sic fuisse o mist, totantur; et similem aliam collationem etiam Heinsio contigisse paullo post videbimus; porro librum Marcelli, Pontificis Maximi, Patauinum et duos veteres libros suos. Idem alios, quieodices contulerant, consuluerat. Non paucae eius
lectiones, id quod per se intelligitur, cum Vaticanis
Iamur Dotio pater a Lipso lectionum in Tibul-
sum varietates acceperat, quas ille, dum Romae es se
20쪽
set, ex antiqua membranaceorum codicum fide excerpserat, e quibus insigniores memorauit iii Praecidaneis in Tibullum c. I s. 26. Sunt inter cas nonnullae, quae
in nullis aliis libris reperiuntur, ut facile possit suspicio subnasci, libro nostris antiquiore Lipsium usum esse; verum sunt eae sere eiusmodi, ut e viri alicuius docti ingenio prosectae esse videri possint. Nam quod hoe
saltem loco a me monendum est, cum, litterarum antiquarum studio reducto, ad poeticen Romanam multorum ingenia saeculo XIV. et XV. se conuerterent, Tibullus inprimis suit is, quem exprimerent certatim Itali. Laudaui iam supra Herculem StroZZam, Sann Earium, Pontanum; videbit alios is, qui Italorum poetarum delicias adierit. Hoc ingeniosissimorum hominum studio iactum est, ut Tibulli exemplaria circumferrentur passim a viris doctis emendata, lacunis etiam suppletis, adeoque eiusmodi exemplaria, quae, vero nomine, interpolata erant. Multa igitur eliminanda. suere in primis Mureti recensionibus; de quibus singulis locis monuimus. Atque haec cum non fugissent Ios. Maligerum, virum tuaicii et ingenii vi praestantis. simum, cum sibi videretur non pauca loca in Tibulli elegiis deprehendere, quae nullo sensus vinculo inter se comprehenderentur, cum in eo subsistere deberet, ut pIurium elegiarum excerptis primam et secundam libri primi constare diceret, eo deuenit, ut versus noninnullos ex minus commodo in commodiorem, ut ei viis.
debatur, locum transferret; quod institutum idem in Propertio, etiam in Manilio, et in Sulpiciae satira, Dousa quidem et Barthio probante, seruauit. Et nostri quidem poetae elegiam primam, ut plerasque libri Paetoris, plane discerpsit, et tanquam Adserti alicuius
IRC pra membra, partes eius dispersit. Enimuero, ut concedam, aliquot paginas, aliquot versus, quod in- teidum , v. c. in Luciano, factum vidimus, transpossib a . cos: