Albii Tibulli Carmina libri tres cum libro quarto Sulpiciae et aliorum. Nouis curis castigauit Chr. G. Heyne

71쪽

Patrimonium, quod peramplum habuerat, repe te inuninutum defleuite V siue illud luxuria sua ipso prodegerit, υ siue militum Caesarianorum vi et latrocinio, quibus tum omnia vastabantur, pessumdatum fuerit. 0 Hoc alterum verum existimor Horatius enim. Epistola superius memorata, eum laudat a frugalitate, quod opibus recte ac moderate frui sciret: Non tu, inquit, torpus arar Me pectora. Dii tibi fommam, Dii tibi divitiai dederant, artemque fruendi' Vnde etiam planum sit, Tibullium non esse decoct . rem illum et gurgitem, de quo idem Flaccus Satyra 4. libri I. Nora vides, Albi ut male vivat filius y - --εnvm documentum ne patriam rem Perdere quis velit. Aliud quoque argumentum affertur verae caussaς pRu. . pertatis Tibulli; nempe Octavianum Caesarem, tanti nominis principem, et de litteratorum laboribus opti-mς meritum, ad quem laudibus ornandum reliqui poetae undique certatim accurrebant, a Tibullo, tam. quam indignum, prorsus omissum, et quantum in i p. in erat, obliuioni traditum: υ ob odium, credo. Equitis V vide I, 2, 39. seqq, IV,

1, 38 . seq.s Contra hane sententiam, quae sontem et originem habet

veterem Commentatorem Ho

ratii ad I, epist. 4. nisi versum Tibulli II, 4, 3 3.

quin etiam sedes iubeat fl

vendere avitas.

Ite sub imperium .sub ιι

rerumque, Laresas deflexere viri docti quamque post Scal erum verbis exornavit Dacerius ad e, i. Hora iii, Dousa primum Praecid. C. D. φt post hune Broukhusius ad IV, 3, I 8 . decl3mauit; tanta quidem hic contentione, ut ipsim viri optimi famam et sor tunas agi putares.

o siue, quod probabile est,

communem illorum temporumc3lamitate in expprius, agro suos ab Triumuiris assignari viis die militibus. U. Ayrman. g. 7, Broukh. ad IV, t. ga. Dousa Praecid. c. an. Recte Cyllenius in nostri pol tae vita: bellarum

ciuilium perturbatione egeo factas. v His argumen is a silentio

et omissione petitis nunquam, ut magnam fidem tribuerem,

induci potui, - Quis enim dcfiniat, quis status, quae condi-ώψ xerum Tibulli tu is, ut nihil

72쪽

Equitis nostri, et moerorem, quo, direptis bonis,

eonficiebatur. Non ideo tamen ad summam inopiam

redactus est: sed illi benigno semper Copia cornu suppeditauit, unde famem despicere posset. U Ruri certe

vitam agere decreuit, D ubi remotus a flavitu rerum

Octauiano intercederet Et, si tuna, si non lauta, at nec te- intercessit, cur propterea carmi- nui et cle specta, diei solere. nibus statim eum celebrare de- cf. Broukh. ad e. I. Et praebuit Z Ita etiam mirabimur, dium sihi fuisse, noster ipse i .

cur Maecenatem non memora- statia eadem elegia, cerat ver

verit otiosa et inanis quaein illud in regione Pedana, hocstiol Et tamen in his sibi pla- est, in eo loco situm, ubi olim cent viri docti et nimium quan- Pedum , Latinorum oppidum,

tum argutantur. Sic, cur nu- fuerat, medium inter Praeliestester Horarium, a quo tamen et et Tibur. V. Horat. I, epist. 4,

en et epistolain ad ipsum a. cf. Ayrman. 9 9. IO. ct missam legimus, nullo carmine quidem paternum, siue auitum; ornauerit, inuiola quaerunt, nam I, 3, 4. antiquum Larem et tandem eo deueniunt, ut ei I, O, is . patrios Lares inulta haud dubie Tibulli per- memorat. Ea res in nouas di Diis te tragice declament. Idem ficultates inducbat Ayrmannum in aliis fecerant alii. Virgilium f. I 8. qui omnia ipsi bona pro- de Horatio, a quo ipse aliquo- scriptionis tempore erepta fuinties honorifice appellariir, pla- se pronuntiauerat. Eae tamen ne nihil memorare, mirantur nullae sunt, s illud cogites, nonnulli et fere indignantur: partem ei tantum bonorum fuis- fieri omnino non posse, dicunt, se ademiam, parte relicta. vid. vi amicum suum silentio prae- I, elog. I, 29. Raque etiam

termiserit. Quid multa In- Iegere malim IU, venit ecce tibi nuper ingenio- I, 189.sssimus Britannus, inretius, it histrissimus Comes, in epistolis C Amore vitae mastieae, ad filium suum et quidem ea- tranquillae illius et securae, ab rum XXIII. Horatium in Cre- omni cupiditate et ambitione theo, Aen. IX, 774. sqq. de alienae, eum praecipue ductum quo ea fere diei putabat, quae filisse, ex nullo non eius carmi- Horatii ingenium et indolem ne apparet. Huic amori nos Qxprimerent. aequabilitatem illam et simpli-xJ V. I, eleg. I. cxtr. No- chatem elegiarum harum debe- tum Paupertatem, quam noster re puto.

73쪽

urbanarum satabres inter fluas vi Epimri reptaret, euraretque per otium quidquid sapiente bonoque maxime dignum foret. M. Valerii Messalae Coruini, summi

viri. triumpho Aquitanico notissimi, cliens et comes

perpetuus fuit; c quem quum in Asiam O proficis

centem itinere maritimo secutus esset, Corcyrae graui morbo correptus decubuit. Quum esset in amores paullo procliuior, quibus etiam colendis et agitandis propter oris elegantiam o iactus videbatur, inprimis Deliam puellam, vero nomine Plautiam, uti Apu

leius o testis est, dilexit. Nemesin deinceps D li

bertinae G Habet hoe Vulpius ex im2erpretatione Brou khusi et aliorum versus Horatii I, epist. 4, 4.

An tacitum siluas inter reptare salubrεS, Curantem, quicquid dignum sapiense bonoque est.

Sed has siluas eur Epicuri n. eiane viri docti caussam non .ideo a In eius eontubernio fuit noster, ut auctor vitae eius testatur, et ipse Tibullus I, 3, 2. eumque in Gallias sequutus est, Ut ex I, eleg. 7. constat. Si ' Messala ab Actio protinus in Aquitaniam missus est, ut ad I, eleg. 3. probabimus, et ipsum Tibullum in classe fuisse probabile est. Nisi Messalam, ante. quam in Aquitaniam pergeret, Romam adiisse dicas. Huic noster librum primum et alterum inscripsisse videtur: non UeIO totum opus; ut Cyllenius

in eius vita: Ad Misalam hoc opus misi in IV. libros

digestiam.

F Ex Galliis in Asiam contendisse Messalam, satis constati vide ad I, 3, pr.e Hanc ipsi tribuit auctor

vitae eius.

vi Libertinam, vide I, 6,

67. temere contra id pugnant. Ayrmanno S. 6 . Hanc primum innuptam, I, 1. I, 3. mox alterius coniugem, I, a. I, s. I. 6. amasse videtur. cf. eod. 66. sqq. H Apolog. I. ubi alii Planciam, vel Planiam, vel Flauiam legunt. Planiam post alios de fendit Broukhusius ad Tib. I, , s 7. Plancam Αyrman. g. 73. D Nemesin esse eandem cum Horatii Glycera lib. I.

Od. 33. vulgo existimant. P tuit tamen etiam alia esse, quam post ceteras, adeoque tum amas se vἰ detur, cuin iuniorem amatorem ei praeferri mirum non esset. Pro eadem puella eum Nemesi Glycera vix haberi pota est, nam de Nemesis auaritia,

non fastidio, quoil senem se

74쪽

bertinae conditionis mulierem, ut videtur. Neaeram. pueruliaque Marathum, Sulpiciam quoque ac Ceri thum, amatorum par, carminibus celebrauit. D Miror autem, cur ab Ouidio duae tantum eius amicae nominentur, Delia et Nemesis; quarum alteram lecto morientis adstitisse, manuque illius deficiente pressam tmsetur. Fortasse υ nihil enim commodius in mentem venio sub Lygdami et Neaerae nominibus cuipiam amicorum gratificatus; non suis, at alienis iamoribus, castis tamen et coniugalibus, inseruiens. Parum libenter se militasse ipse non semel significat: nam et Pacis cultorem se profitetur, diramque sitim humani sanguinis idemtidem abominatur. Macrum et Horaiatium i) poetas in familiaribus habuit: etiam J'. Vala

sperneret, conqueritur. De

Deaera dimim est ad lib. III,3 , prog) Sunt ea in librum IV. re- Iecta, eque viri doctissimi iudicio adeo ad Tibullum auctorem referenda. De qua re tam untum alii dubitarunt, tum ipse Tibullum auctorem habere ea nego. Uerum de hac controversia amam est diligentius ad lib. IV, 2, pr. . De Maratho V. ad Ι, 4, 8 I. Obss. et I, 8.

hin Modestius quidem haec,

nee minus tamen otiose, quam

Ayrmannus I. 64. qui mιllum dubium isse contendit, quin per Sulpiciam et Neaeram aut eaedem illae Delia et Nemesis avt plane a nostri amore alienae puellae inteIligantur;

quoniam, se diversae fulsent,

eas una eum reliquis Ouidius ommemoraturus fuisse vid

tur. At eodem argumento affirmabo, non modo Sulpiciam et Neaeram, sed etiam Nemesin fuisse eandem cum Delia, quia hanc unam Apuleius loco laudato memorat, et Martialis

ea ,. quae Tibullus de Delia

Pronuntiauit:

Et iuuet in tota me nihilos e domo.

ad Nemesin retulit. Quid, quae se, ea definire refert, quae assirin mare et defendere nec licet, nec quicquam interest. Potuit Ouidius e pluribus Tibulli amiacis nominare duas, forte potiore loco habitas aut aliis de caussis inter ceteras insignes.

Q quem ad nostrum oden 3 3. libri I. et epist. 4. libri I. scripsisse dotii istini interpretcs existimant: qitanquam n licit mab omni dubitatione exemtai laopinio, mihi quidem, elle vidcis

tur. De Macro Tibull. II, 6, 3.

75쪽

LXXIV . v ITA TIBULLI.

gii. heroico versu excellentis ,l honorificam mentionem facit. υ Eius autem immaturus obitus Nasonis

illustii Epicedio defietus est, I qui matrem et sor rem supreuia illi pietatis ossicia persoluisse scribit. Quanti autem Elegiae Tibulli aestimandae sint, vel ex uno Fabio ininctiliano πυ colligere possumus; qui

quum tei sum iudicet atque elegantem maxime, simul ei priticipatum in hoc genere carminis facile tribuit. Horatius Cassio Parmensi praeponit. nouidius eu tum 6 appellat, eiuβque carmina nunquam intermoritur vaticinatur. Equidem Tibullo suaviorem poetam, plandorem, aut magis aptum ad motus animi pingendos non inuenio. p) sunt, quibus Panegyricus ad Messalam minus arrideat; nec iniuriar voluit enim

Audior in illo poemate egredi gyrum ingenii sui; adeoque nil minim, si ei non successerit. 9

IU, r, 3go. si modo η- maea, quae non magni habe-lud carmen Tibulli est. Etiam hantur. Itaque, cum Horatius Catulli III, 6, 4 i. dixit Tibullum ιὶ Hl. Amor. elag. 9. sit bie- Scribere, quod C. Parictam etiam hic inter testimonia. menses opustula vineat. min Lib. X. lnst. c. l. Heis non tam eum laudare, quamgia Graecos quoque prouoca- hunc sugillare voluisse dicem mus: cuius mihi ter s atque dus est, elegans maxime videtur σμ' H I. Amor. 1 s, 28. Eor Tibullus. Quinctiliani hoe iudicium explicat ac defen- 30 Voluit, puto, Vulpius

dii Ayrman. 6. 99. OO. Ingc- suauitatem et facilitatem cumnium et characterem elegorum sententiarum tum numerorum,

Tibulli nuper vir doctus bene cum felicitate mira in redden- exposuit in diff. de poetis Eleg. dis affectibus mollioribus animi Rom. sin Nachtragen Zu ML praedicare. zern II B. I St. vide, quae aa eum dicen-κ Composuerat Cassiua ille tur infra. Verbo: Tibulliearia ragoedias, elegias et epigram- men illud vix. essecvidetur.

76쪽

Ex vetusis codicibus et editionibus. OAlbius Tibullus, eques Romanus, insignia forma

cultuque corporis obseruabilis , ante alios Coruianum Messalam oratorem dilexit: cuius et contubernalis suit, et Aquitanico bello militaribus donis ornatus est 6 Hic multorum iudicio, et maxime intinctiliani, viri in studio litterarum acerrimae licentiae, hi nister elegiographos principem obtinet locum. Epi stolao quoque eius amatoriae, O quanquam breues, omnino non inutiles sunt. Obiit adoloscens, tempore Ut filii, ut indicat epigramma infra scriptum: Te quolue Virgisio comitem et

Q Scallem hane vitam ex libris scriptis prorulerat, sed

iam in edit. Ven. I 47s. et Reg. Lepid. exeusam esse Broukliuissus p. a. monuit. Idem eam in quatuor libris inuenerat, unde correctiorem, ita ut nunc est, exhibuit. Deprauatior erat

in Codice Regio: mendosaminiam ex editione principe I 47 a. Vulpius proposuit. Mendosa quoque est in ed. Romana et iis, etiam in Coruin. subiecta sere esse solet Carmini XIV.

Iibri I v. In Comin. Eques Regalis legitur, et Corvinum Messalam origine dilexit;

utrumque compendiosas scri- priuae isnoratione, sin Hoe ex Tibulis seriptis. vel aliunde, non constat. Elicitamen potest ex I, 7, 2. Non

μι me es tibi partus

honos.

in diiudieandis et reprchendendis veterum scriptis. Male Ayrmannus f. 98. emendabat

nullas alias fuisse, qu*m carmisna libri IV. vel a Sulpicia ad Cerinthum, vel ab hoc ad Sulpiciam missa putabat Αyrmau. S. I Os

77쪽

M. VALERII MESSALAE

VITAE

Gmpsis chronologis, confecta primum a CD. M. Ayrmanno, nunc recisis iis, quae vel leui vel nulla Me tradebantur, aliis, quae certiora erant, adiectis, recognita et emendata. Hoc anno secundum Eusebium, aut saltem

duobus vel tribus ante, natus est praecipuus Tibulli patronus, Valerius Mess.-la Coruinus. Natus est anno hoc exeunte, ut Ayrmannus putabat, aut, quod contendebat, non ante annum V. C. IIcc. Albius Tibullus. Λt vulgo viri docti natales Tibulli in annum V. C. 69o. coniiciunt: Neutrum certa et ex plorata fide. Hirtius et Pansa, Coss. in praelio ad Mutinam occiderunt. Sub anni exitum aduerissarum partium proscriptio Romae a Triumviris facta, per quam Tibullus quoque maxima paternarum. auitarumque possessionum parte,

78쪽

OISI 67a3 39parte, praeter unam sorte villam in agro Pedano, exutus esse videtur, patre iam ante id tempus amisso. Tunc proscriptus est Messala, ideoque ad Brutum et Cassium se recepit. Eodem anno natus est Ouidius, neque multo ante Propertius. Λt Catullius post a. Tos. Obierat. Devicto Bruto et Cassio, Messala ad Amtonium , atque inde ad Caesarem transiit. Messala in bello Siculo, a Caesare cum Sex. Pompeio gesto, Caesari assuit, et in mercedein sortitudinis ac fidei Λugur extraordinem creatus est. :

Salassi, Taurisci, Iapydes, aliique rebellantes populi, Pannonii item, a Gesare debellati sunt, cui militiae Messalam quoque interfuisse probabile est. v. Dio XLIX,

34-3T. Hoc aut sequente anno Messala, Legatus Caesaris missus, Salassos aliosque cum iis iterum rebellantes populos deuicit. v. Dio XLIX. 38. inter quos Iapydas, Pannonios, et Arupinos fuisse e lib. IU, I, Io I. sqq. discimus. v. ibi not. Ad hunc annum Sanadonius Horatii Epist. 4. lib. I.- strorum s. refert Consul una cum Caesare factus est Messala, et cundem, cum aduersus Antovium iret, sequutus, pugnae Actiacae intersuit; aqua nee Tibullum absuisse contendebat Sanadonius, nulla cum fide. Hoc anno aut proxime antecedentium aliquo in patrocinium Messalae receptus esse ereditur Tibullus. Et certe se commendare

studuisse putatur priino libri IU. carmine in laudes

79쪽

laudes Messalae per eius consulatum, et quisdem ante aestatem, scripto; si quidem is a Tibullo scriptus videri potest. Uerum etint,insi Seholastici alicuius fetus ille est, potuit tamen ille rerum gestarum fidem ad tempora sequi. Amasse videtur Tibullus iam tum latiam

fiam, nondum eo tempore viro: ouptam.

- Statim a pugna Actiaca Messala contra rebellantes Aquitanos niissus, eos debellauit. et Λquitaniam in prouinciae semiam redegit. v. ad lib. I. El. 7.' se Eum in Gallias sequutus noster Albius, ipsius contubernalis, hel io Aquitanico inte . fuit. v. ibid. Roma pmficiscens scripsisse ereditur libri I, eleg. I .

.Per Tibulli absentiam Delia alteri nupsic

se videtur. . Hoc anno ineunte Messala, cumque eo zibullus, ex Gallia in Asiam nauigasse via detur; sed hic, cum ad insulam Corcyram peruentum esset, in grauem morbum incidit ibique a Messala relictus est. Inde mox, valetudine pristina recuperata, Romana re. versus esse videtur. Scripsit in Corcyra libri I, eleg. 3. Eodem et proxime sequentibus annis Messala, Caesaris exercitui praesectus, ipso absente, res in Asia, Cilicia, Syria, Phoenicia et Aegypto constituit. Interea Romam reuersus Tibullus ad

amorem Deliae, tunc coniugis et alii nuptae. reddi, in eoque per hunc et sequentes annos

perdurauit. ino temporis spatio scripsit libri I, elen I, 6, et a.

80쪽

26 Λ. d. vii. Κί. Oistobr. Messala, ex Asia Romam reuersus, de Aquitanis triumphum egit, atque Augusti iussu, inter alios triumphales viros, partem viae Latinae muniendam suscepit. v. lib. I. eleg. r. fBreui post triumphum Messalae seripta est in eius natalem libri I, elegia T. porro

lib. II, eleg. I. Vbi cs. v. 32. 33 a.

Intra idem tempus, si elegiarum ordinem sequi limi, quod tamen. admodum lubricum esse fatendum est, amauit noster puerum Marathum. Huc reser libri I, eleg. . Is infelici in Pholoen amore urebatur, quam ei conciliari studet Tibullus libri I. elag. s. Idem puer mox Tibullo relicto.

alii se dedit; in quam perfidiam scripta libri

I, elegia 9, IEdidisse tum librum elegiarum primum, prima ei elegia praemissa, videtur, in quai Messalam alloquitur; exemplo aliorum eX illo tempore. v. Benileii praef. in Horat. Messala primus urbis Praesectus creatus est; quo tamen magistratu se post paucos dies abdicauit. Eodem anno Cornelius Gallus, primus Aegupti praefectus Augustalis, in inuidiam Augusti adductus, ad necem sibi inserendam

compulsus est. Sueton. c. 66. Hoc circiter anno, aut certe non longe

post tempore, Messalinus, alter Messalaestiorum, in Quindecimuirum collegium cooptatus est. In cuius Sacerdotii aulpiciis seripsit Tibullus libri II, eleg. s.

Cirea idem tempus Nemesin amauit, auaram puellapi; de cuius moribus conquerituri libri II, elusia g. Ipsa, eo spreto, cum ditiori