장음표시 사용
41쪽
ta fraude atrociter aliquando ultus est Archiepiscopus Et res quidem domesticae a principio ab illo bene S laudabiliter prouitatu iit hoc autem foris pro legatione gentium it. Statim ut ingressus est Episcopatum,ad leges Aquilonis pro amicitia legatos misit. Epistolas quoque commonitorias per omnem siparii Daniam, siue ordinataniam, ac Suediam,&vsque in fines terrae, exhortans Episcopos presbyteros in illis partibus degentes, ut Ecclesias Do-imini noliri Iesu Christi fideliter custodirent atque ad conuersionem paganorum intrepidi accederent. Eo tempore cum Rex iuuenis Suein tria pro libitu suo regna, Danorum videlicet, Nordmanorum,& Anglorum teneret, mOX succedentibus prosperis,regis caelestis est oblitus:quia consanguineam suam a Suedia duxi uxorem. Qiiod dum Alberto Archiepiscopo valde displiceret, stirentem rogem,mimis ad eum legatis de scelere tanto terribiliter in crepavit, postremo ni resipisceret , excommunicatiotiis gladio feriendum esse minatus est. Tunc ille in furorem Conversus omnem amburgensem parochiam vastare exsicindere minabatur. Ad quas minas imperterritus Archiepiscopus, arguens, obsecrans, perstitit immobiliter, donec tandem per literas Papae Danorum tyrannus
flexus,libellum repudi dedit consobrina . Anno Domini M. i.Synodus generalis habita est apud Maguntiam, praesidente Domitio L one Apostolicori Henrico imperator cum Episcopis Bardone Mogimeti-nO,Euerhar Treuirensi, Hermania Coloniensi, Alberato Bremensi,Engelhardo Magde burgensi,caeterisque prouinciarum sacerdotibus. In qua quidem Spirensis Episcopus Subico cui adulteri crimen intendebatur, examinatione sacrificij purgatus est praeterea multa ibidem sincitatiunt ad utilitatem Ecclesiae prae quibus simoniaca haeresis nefanda facerdotum coniugia Olographa synodi manu perpetuo damnata sunt. Albertus Archiepi copus Bre-mqnsis eo temp6re, quo tam clari in Ecclesia homines fuerunt sapientiae ae virtutum merito fero omnes prycebdo luit.
42쪽
luit. Tantus itaque apud Papam , talis apud Caesarem ia-bebatur, i de rebus publ/cis absque eius consilio nihil ageretur. Quapropter, nec in procinctu belli, ubi vix in cuna habet Clericus, Imperator illuna sibi deesse noluit, cuius inexpugnabile consilium pe ad euitandos expcrtus est inimicos Eodem anno maius aliare tribunalis Brema dedicatuit aest in honoropa genitricis Domitii nostri Iesi Christi. Eodem temporςCφsa Heliri ingentibus
regni diuitiis uteris,in xonia ossariana sun uit, quam de paruo, ut dicitur, molendino vel tugurio venatorio br-mans, in tam magnam, sicut nunc videri potest, ciuitalcm bono auspicio S celeriter perduxit. In qua etiam sibi construens palatium, duas a mnipotenti Deo, congregationes
institi it unam donans ex hi regendam tenendamque Pontifici .eo quod idi individuus comes et cooperator nomnibus existerςt. Tunc etiam sibi data est spes acquirendi vel accipiendi Comitatus,ac Abbatias, vel praedia, quae
magno deinceps Ecclesiae periculo mercata est Bremensis Ecclesia x pote coenobia Lauressae S corbeiae. Comit,
tus autem urnardi S Egberti:praedia vero Suilicum,Plis..na, Groniqgmor, Dispergum S Lismona Quibus iam dubia fide possessis arbitratur Archiepiscopus, sic aut per
mare ambulatus um, aut per terram nauigaturum postremo omnia,quae in animo habuit,facile perhiaturum praesertim co fultus adminiculo, quod potentissimus Papa Leo pro corrigendis Ecclesiae necessitatibus, xenit in Germaniam,quem iret sibi pro veteri amicitia nihil negatu-ium, quod iure cuiquam praestari deberet.
Auno Domini M. La Iacobus,Sueonum Rex Christia-
mssimus , obiit,&successit ii eius Emund Gamul pessimus. Nam iste a concubina Olaphnatus erat, S cum baptizatus esset non multum de Christiana religione curauit Habuitque secum quendam Episcopum, nomine Osinund Acephalum, quem dudum Sigastidus, Nord- mannorum Epistopus, Bremae scholis docendum c0mmendauit. Quo egresso, Bremense claustrum , regula, disciplina
43쪽
ARCHIEPISCOPORUM REMENS IN M. Ga
disciplina fiutrum M concordia defecit acephalis omnia
turbantibus.Vcru in hiis postea beneficiorum oblitus Romam pro ordinatione accessit; indeque repulsus, per multa loca circumluit erroneu ac sic domum meruit aquodam Poloniae ordinari Archiepiscopo. atri veniens in Suediam , iactauit sic a Papa consecratum ad illas partes Archiepiscopum. Sed cium Albertus Archiepiscopus legatos mos ad regem dirigeret Emuhdum inuenerunt ibi cundem gyrouagum sinund, crucem Archiepiscopali more ante se ferentem. Audierunt etiam, quod barbaros adhuc neophytos non sana doctrina fidei Christianae corruperit. Quorum ille territus praesentia, solitis Regem populum que dolis impulit, ut legati repellerentur, quas Apostolici domini non habentes sigillum. Erant autem legati fratres Bremensis Ecclesiae. quorum potissimus suit Adalwardus, Bremensisaelaustri Decanus, verum tunc Sueonum genti ordinatus Episcopus. Hos igitur a Sueonibus taliter expulsos,quidam Regis hems,nomine Steinheli prosecutus suppliciter ecbmmcndauit orationibus eorum. Iste namque inlusium fratres misericordia motus, obtulit eis munera, transmisitque eos per montana Suedorum aluos, Vsique ad sanctissimam Gudeteginam, quae rege DanOrum Proconsanguinitate separata, in praediis suis trans Daniana commorabatur, hospitalitati eleemosynis' vacans,&caeteris sanctitatis insistens operibus: Quae legatos cum ingenti honore, quasi a Deo istas, recipiens magna percos enia Archieniscopo misit. Interea Sucones qui Episcopum in repulerant, diuinavi subsecuta est. Et pri ino quidem lius Regi .i mine A mdilataretiinperiunt, cum ad magonas peruenisset vene- ,quod illi 'ntibus ina miscuerunt, tam ipse quam Xercitu eius perierunt. Deinde cum aliis cladibus,tanta etiam laetias frugii sterilitas Sucones afflixit, ut missis ad Arvii episcopum legatis, cpisicopum sitium cum satisfactione reposcerent ,fidem gentis pollicentes Gauisus ergo ponti
sex petenti regi Adal ardum praefecit pastorem. Qui
44쪽
perueniens in Sueoni'm, tanta omnium acceptus cst alacritate vigentem Viriai anorum& Scritifingorum int igram Christo lucratus,etiam miracula Virtutum in populo fecerit. Eodem tempore mortuus est Amund Rex Sueonum: Post quem Steinhil, nepos eius leuaturin regnum qui fidelis erat Domino Iesu Christo AdalKardus Episcopus a tege Haraldo inuitatus venit in Nordmanniam ibique corpus cuiusdam viri,qui ante annos X.defunctus est,nec omnino putrescere potuit,facta absolutione reconciliationis, mox in puluerem redegit. Erat enim ille homo quondam a Libentio Archiepiscopo propter piraticam excursionem excommunicatus, sicut ipsi Adab ardo per visionem reuelatum cst. Anno Dominii LVII. Heinricus quartus, Heinrici Imperatoris filius V X X a L ab Augusto, regnare carpit 6 regnauit annis X L M. Saxones congregatoςxercitu, gentem csteram viticiorum hostiliter inuaserunt diuersisque maliscam affligente , Romanae ditioni subdiderunt, SI acceptis obsidibus,ad propria redierunt. Ex illo
tempore Bremensem Ecclesiam omnes calamitates oppresserunt, Alberto Archiepiscopo tantum curiae negotiis ualento Ad gubernacula enim regni mulier cum puero magno imperi praefuit dςtrime0to. adignantes enim psuNipes,au . muliebri potestate cose Mingi, aut infantuli
ditione reo, primo quidem communiter vindi runt se
in pristinam libertatem, Ut non seruirent, deinde conten tionem mouerunt inter se,quis eorum ideretur esse maior, postremo armis audacter sumptis, Dominum 5 Regem situm deponere muliti sunt.Tandena stagionibus ad
pacem inclinatis Albertus Bremensis S anno Coloniensis Archiepiscopi, Consules declarati sunt,&inc orum consilio deinceps summa rerum pendςbax, Anno Domini, et vati in Nor gia Rex Haraldus crudelitate sua omnes Tyrannorum sutores excessit illo tempore. Multa enim per illum Ecclesia dirutae multi
Christiani ab illo per supplicia sunt necati oblationes
45쪽
quoque ac thesauros, qui summa fidelium deuotione ad tumulum fratris sunt collati, ipse Vnca manu corradens, militibus suis disipersit. Pro quibus causis Albertus Archi piscopus legatos suos direxit ad eundem Regem, literis suis tyrannicas eius increpans praesumptiones, specialiter vero admonens de oblationibus , quas non liceret cederem usus laicorum:&de Episcopis, quos vel in Anglia vel in
Gallia contra fas, se contempto, fecit Ordinari, cum per cum auctoritate sedis Apostolicae iure conuecrari deberent. Ad haec mandata tyrannus commotus in iram, legatos
Pontilicis spretos abire praecepit, dicens se nescire, quis sit Archiepiscopus aut potens in or gia, nisi solus Harol-dus. Et alia plura deinde fecita dixit, quaesuperbiae eius proximam intendebant ruinam. Nam Sc Papa Alexander, confestim missis ad eundem Regem literis, praecepit, Tiam ipsi quam Episcopi sui Vicario sedis Apostolica dignam exhiberent subieci ionis reuerentiam. Sequitur siriptum iterarum Apostolicarum:
lex asser Episcopis, seruus seruorum Dei Haraldo, Nor annorum Egi, Salutem p Apostolis
Quia adhuc rudes in fide existitis, in Ecclesiastica
disciplina quodammodo claudicatis, oportet nos, cui t tius Ecclesiis commissum cst regimen, diuinis admonitionibus vos frequentius visitare. Sed quia oblongarum difficultatem viarum per nos hoc agere minime valemus,
sciatis nos Alberto Bremensi Archiepisse apo vicario nostro, haec omnia firmiter commisisse Praedictus itaque venerabilis Archiepiscopus, legatus noster,suis nobis est conquestus Epistolis, quod Episcopi vestrae prouinciae aut non sint consecrati, aut data pecunia contra Romana priuilegia, quae suae Ecclesiae sibique data sunt, in Anglia vel in Gallia pessime sint ordinati. Vnde ex auctoritate Apostolorum Petri, Pauli vos admonemus,ut sicut Apostolicae sed reuerentiam subiectionis debetis exhibere, ita praefata venerabili
46쪽
3 Avenerabili Archiepiscopo, vicario nostro,in vice nostra fungenti, vos vestrique Episcopi impendatis,&C. His apud ordinanniam gestis, magnoperc studuit Arachiepiscopus, ut regi Danorum conciliaretur, quem prius offensum habuit in repudio consobrinae: Sciuit enim sit lem ad se colligeret virum,leuiorem sibi ad caetera, quae in animo gessit,introitum fore Venit igitur Stiaswig, ubi facile notus,&superbo Regi reconciliatus,muneribus atque conuiuiis certauit Archic pistopalem potentiam regalibus anteferre diuitiis. Denique ad confirmandum pactum faederis, sicut mos est inter barbaros,habito vicissim per octo die conuiuio,& rebus Ecclesiasticis ibi dispositis, pontifex cum gaudio domum reuersus, persuasit Caesari,ut euocatus Rex Danorum in Saxoniam, uterque alteri perpetua confaederaretur amicitia Cuius confoederationis beneficio multum lucri Bremensis Ecclesia suscepit, egatio borealium nationum,cooperande Suein rcge, prosperis semper aucta est incrementis Trans Albiam quoque, in Slauania, adhuc res Ecclesiae magna gerebantur prosperitate Godeschalcus enim de quo supra dictum est,uir prudentia dc fortitudine praedicandus, accepta in uxorem filia regis Danorum, Stauos ita perdomuit, ut eum quas Re-gcm timentes tributum offerrent, pacem cum subiectis ne peterent. Qua temporis occasionem amburg,
pacem habuit, Iclauania sacerdotibus Ecclesiisque pleiam fuit. Godeschaleus igitur Virreligiosus&rimes Deum, Archiepiscopo etiam familiaris, Hamburg soluendorum,
causa votorum solitus erat requenter venire Proculdubio m omni lauania nemo unquam surrexit potentior, S tam feruidus Christianae religionis cultor. Igitur omnea
Slauorum populi, qui ad amburgensem pertinent curam, toto tempore, quo Odeschalcus superuixit, Christianam fidem deuote coluerunt, Tunc etiam per singulasvrbei coenobia febant sanctorum virorum canonice xi- vcntium, item Monachorum atque fanctimonialium,
si ut est aliis haec,quae in Lubico Aldenburg,Racis burg,
47쪽
Leontio,&in aliis ciuitatibus singula videntur. In Magnopoli vero, quae est ciuitas Obodritorum , tres Deo seruientium dicuntur fuisse congregationes Gratulabatur crgo Archiepiscopus de nouella plantatione Ecclesiarum, misitque de suis Episcopis sipresbyteris viros ad principem Gode schalcum sipientes, qui rudes in Garistianitate
populos confortarent Ordinauit autem in Aldenburg, defuncto Abelino,Eigonem Monachum.Iohannem co- tum constituit in Magnopoli Aristonem quendam, ab Hierosolymis venientem,m Racis burg destinauit. Sicque
Aldenburgensis Ecclesia in tres diti ita est Episcopatus, quod quidem Imperiali minime factum inititutione, sed Alberti Archiepiscopi adinventione. Ipse enim vir magnificus S praepotens in regno, cum Papam S Caesarem propitios, atque voluntati. suae per omnia constentaneos haberet, in omnibus borealibus regnis Daniae, Suedia S Nordwegiae functus est auctoritate Archiepiscopali, IJegationis Apostolicae ministerio. Nec his contentus, pa-xriarchatus honorem assequi voluit, atque infra termimos suae parochia vici. latuere Episcopatus disiposuit. Anno Domini M. LXII. Bernardus Dux Saxon mobiit, quia tempore senioris Libenti iam per X L. annos
Stauorum atque Nordalbingorum res strenue administr uit. Cuius, reditatem Ordolphusi Herimannus filiueius, inter se partiti sunt. Hicrgo memores antiqui odij,
quod patres eorum, licet occulte, contra Bremcnsem E clesiam exercuerunt, statuerunt aperto iam Vltionem repetendam in Episcopum , totamque Ecclesiae familiam. Et duidem Dux Ordulfus vivente adhuc patre .hostili stipatiis musti idine, Bremensem in Fresia deuastauit Episcopatum,hominesque Ecclesia caecauit,alios etiam leg
xQ ad se pro pace directos, publice verberaria decalvari iussat Postremo omnibus modis Ecclesiam S suos impugnare, poliare, caedere. pro nihilo habere caepit Ar- hiepiscopus crgo querelam ad curiam deferens, nihil cliud meruit,quam derideri. Nam de Rex puer a Duce Sce 2 fratre
48쪽
fratre eius primo derisui habitus est. Quapropter Archiepiscopus, ut fratres ab inuicem diuelleret, Herim annum Comitem adoptauit in militem, profectusque eo in Ungaricam expeditionem cum Rege, quasi princeps militiae eius, relicto super ne ci Regni Annone, Coloniensi Archiepiscopo Restituto autem in Regnum Salomone, quem Ungari bello expulerant, Albertus cum Rege puero victor ab Ungaria regressus estTunc Comes Henio annus magnum ambiens beneficium, quod dare noluit Episcopus,statim in furorem versus est,Venitque contra Bremana cum exercitu copioso,diripiensque omnia, quae ibi crant, seli peperci Ecclesiae Castella veroinania, quae pontifex diuertis construxerat locis, diruta sunt Archiepistopus eo tempore primatum Curiae tenebat. Cuius auditaquerela, Comes secundum iudicium palati exilio relegatus, post annum lena entia Regis absolutus est. Deinde vero idem Comes, wfrater eius Ordolsus, ad satisfactionem
Ecclesuae venientes, pro delicto suo L. mansos obtulerunt, terra quieuit dies paucos. Tunc etiam Rex vastationi Bremensis Ecclesiae condolens, transmisit ad solatium sere centum pallia,cum aliis vasis argenteis,itemque libris,canis delabris, thuribulis auro paratis. Haec autem sunt munera,quae Rex misit ad reaedificationem Ecclesiae tres c liccs aureos, in quibus erant librae auri x. unum vas Chris male argenteum,scutum argenteum deauratum Psalterium aureis scriptum literis, thuribulari candelabra argentea, dorsalia LX regalia casulas xxxv cappas, Dalmaticas S subtilcs, III1.4 unum plenarium, cuius tabula a X. libras auri habuit,4 alia multa. Tunc etiam Corbeia atque Lauressa coenobia,pro quibus dium tabumque Episcopus laborauerat, Ecclesia Blemensis praeceptis tradita sunt. Tunci& Lismona in ditionem venit Ecclcsiae, quae cortis septingentos mansos habet, do maritimas Hathel
riae regiones posJidet, pro qua soluenda Archiepiscopus Agnet rcgina dedit Inc libras auri, quoniam haec in partam suae dotis cessit. nainquaginta ergo Cortes dominiaciles
49쪽
cales habuit Archiopiscopus ex quibus valde maxima unius mensis persbluit seruitium , caterarum Vibergon minimari IIII dicrum Tanta erat opulcntia huius Episcopi Statuit autem Omnes Comitatus sua parochiae, qui in sua dioecesi aliquam iurisd:ctionem videbantur habere, in potestatem Ecclesiae redigere, ad instar aliorum Praesulum, maxime Virce burgensis, qui in Episcopatu suo neminem dicitur consoric habcre. Ipsi cnim cum teneat omnes CC mitatus suae parochiae, Ducatum tiam prouinciae gubernat. Quapropter ab initio quidem illum maximum Fresiae Comitatum de Fiuelgo a Rege adeptus est,quem prius habuit Dux Gotafridus, tunc vero Ecbertus Pensioncm annuam dicunt esse mille librarum argenti,quarum CC. Ecbertus soluit suitque miles Ecclesiae. Archiepisicopus autem obtinuit eundem Comitatum per X annos,vsque adcxpulsionis sua: diem. Alter Comitatus erat donis qui per omnem parochiam Bremensem parsim distunditur, maxime contra Albiam, pro quo Archie- Uscopus doni tantum obtulit de bonis Ecclesiae, quod singulis annis mille libras argenti luit. Cum utique tanta quantitate preci maior posset fructus Ecclesiae omni anno parari nisi quod sussicit,iaco pauperes esse, ut diuites seruos habeant Tertius erat Comitatus in Fresia, Bremensi
parochia vicimas, qui dicitur Emisi e pro quo Archiepiscopus Regi pactus est, se mille libras argenti daturum.
Cuius pecuniae summam cum facile non posset habere,
iussit cruces, altaria,coronas,& caetera ornamentaEcclesiae
deponi inbus denudatis, infelicem maturauit contractum perficere Gloriabatur autem pro argentea cito se auream facturam Ecclesiam , omniaque ablata restituere in decuplum,sicut S prius in destructione claustri visus es egisse. Tunc, ornamcnta aurea, quae tibtulit domina Emma,confracta sunt. Aurifaber autem illa conflans ad senitum mallei audiuit quasi vocem gementis pueri. Tali modo thesauri remensis Ecclesiae a veteribus summo labore, magnaque fidelium deuotione collecti, tunc pro nihilo
50쪽
nihilo sunt pessundati Vix tamen ex pecunia eadem media pars debiti constata est. Gemmae autem distractae qui-bvidam meretriculis donata sunt. Ab illo ergo die ruentibus in occasum prosperis, omnia Bremensi Ecclesiae ad uersa fuerunt Archiepiscopusvi sui ab omnibus incuti haeretici exsibilabantur. At ille omnium voces parvipendens, simul etiam relicta rei domesticae cura,totus in curiam VC-hemcns,S in gloriam praeceps ferebatur. Anno Dominii LX vi Albertus Archiepiscopus consulatum curiae adeptus est aemulisque rem otis,sbius primatum arcemque Capitoli possedit, non tamen sine inuidia, quae semper gloriam sequitur. Tunc vero quadam aurea renouaturus secula inconsulatu suo cogitauit disperdere de ciuitate Dei omnes operantes iniquitatem, prae cipue lios, qui vel in Regem manus miserunt, aut Ecclesias depraedasse videbantur. Cuius delicti conscientia cum fere omnes Episcopiri Principes regni tangerentur, nanimiter conspirabant,utille bius periret,ne caeteri periclutarentur.Igitur omncsTriburiae congregati,cum Rex praesens adesset, Albertum Archiepiscopum, quasi seductorem dc magum , a curia depulerunt. Audientes autem Duces Ordulfusa filius eius Magnus, Comesque Her mannus,pontificem ab ordine Senatorum esse eiectum, gauisi sunt, atque ut eum penitus a suo Episcopatu depcl- .lerent, cogitabant. Ipse autem eo tempore cum nihil tutius haberet, Bremae sedit, inimicorum custodia undique vallatus. Cumque tota Ducis familia pastorema Ecclesiam persequerentur, Magnus ante omnes saeuiebat, glorians se reseruatum esse, ut rebellem domaret Ecclassiam.
Aiunt Ducem Bernar dum,futurorum praestium, hoc ipsum pu cum gemitu narrasse, qui in extremis positus dixit, filios suas ad excidium Bremensi Ecclesiae fataliter destinatos Vidit enim per somnum, ex penetralibus suis ogressi,s in Ecclesiam ursos aprosque, deinde ceruos,ad Vl-aimum lepores Vrsi, inquit, Iapri erant parentes nostri, sortitudine,sicut dentibus armati Cerui sumus ego de fra