장음표시 사용
51쪽
ter meus, solis decori cornibus Lepores autem sunt iij nostri, modicae virtuti, timidi. De quibus nactuo,nc impugnantes Ecclesiam, diuinam incurrant ultionem. Quapropter sub obtestatione diuini timoris, praemonuit eos, ne quid impium cogitarent aduersus Ecclesiami Pastorem, neVelaederent etiam hunc aut illum,quorum iniuria redundet in Christum. Haec ille surdis auribus praecepta reliquit Magnus enim filius Ordulfi fili Bernardi, collecta latronum multitudine, non eo modo Ecclesiam ma- pugnare conatus est, quemadmodum parentes eius,Verum ipsum Ecclesiae pastorem persecutus , ut contentionem diutinam sinisse videretur,aut membris truncare,aut sim-ditus interficere quaerebat Episcopum . Nec tamen illi dolus ad cauendum defuit, auxilium vero in militibus nullum habuit prorsus. Ips ergo tempore Archiepiscopus a Magno Duce obsessus, clam metu fugit ossariam, ibique secure apud Loctunam in praedio suo per dimi, dium annum mansit,castra autem S seruitiacius ab hostibus direpta sunt.Tandem faedus cum Magno pepigit, os
ferens ei beneficium de bovis Ecclesia mille mansissiamplius,ut qui hostis crat, milc fieret, eo nimirum tenore,ut Comitatus Fresiae,quorum alterum Bernardus, alierum Ecbertus inuito retinebat pontifice, Magnus absque
omni dolo iuri Ecclesiae vendicaret, atque defenderet. Ira pro lsus diuiso in tres partes Epistopatu Bremensi, Una in partem Udo,alteram partem Magnus possedat, tertia vero vix remansit Episcopo, quam etiam ipse postea Bernardo;
aliisque Regis adulatoribus distribuens, sere nihil sibi retianuit. Nam curtes Episcopi j, Ddecimae Ecclesiarum Omnes cesserunt in usum Laicorum Tantis ergo largitionibus nil erga donem 5 Magnum incratus est, quam nee pelleretur a suo Episcopatu a caeteris vero nihil aliud struiti meruit, nisi ut Dominus vocaretur. Eo tempore GHde chalcus,de quo supra dictum est, a Sciauis est interui ctus, quos ipse ad Christianitatem nitebatur conuerte- se Et quidem vir omni aeuo memorabilis magnam par
52쪽
tem Stauorum conuerterat ad diuinam religionem. pa sus est autem ita urbe Leontia, quae tengin v II Idus Iuni cum presbytero Ippono,qui super altare immolatus cst, S aliis multis tam Laicis, quam Clericis, qui diuersa pro Christo tulerunt stupplicia. Assuerus etiam Monachus, S cum eo ali apud Racis burg lapidati sunt Quicum ad paslsionem venisset, rogauit paganos,Vt prius socη, quos deficere metuebat,iapidarentur. Quibus coronatis,
ipse gaudens cum Stephano genua posuit. Huius sancti
Assueri seruatur brachium uategruapud Stadium, in Ecclesia beatae Virginis QSlaui igitur potit Victoria,totam Hamburgensem parochiam ferro, igne demoliti sunt: Sturmaris i Holsati iere omnes aut occisii, aut in captiuitatem ducti: Castrum Hanaburg funditus excisum est, Scin derisionem Saluatoris nostri etiam Cruces a paganis truncatae sunt Ciuitas etiam liasai excita est funditus. Huius auctor cladis Plulso dicitur fuisse qui sorore huius
Godes chalci habuit domumque reuersus,d. ipse obtruncatus est. Itaque omnes Staui facta conspiratione, ad paganismum denuo sunt relapsis cis occisis, qui perstiterunt in fide. Dux Ordulsus saepe contra Stauos dimicans, per XII. annos, quibus patri superuixit,nullam obtinuit victoriam. Igitur expulsio Archiepiscopi & mors Godes halci, anno Henrici regis VIII Archiepiscopi xxii praesenti anno Domini contigit. Ab hoc autem Anno vacavit sedes Al-denburgensis ubeke,annis Lxxxiit i. Haec est lavorum tertia negatio quos primo Carolus conuertit, secundo
Otto tertius, tertio vero tunc Princeps Godschalcus. Et
haec mala signauit ille horribilis Cometa, qui ipso anno apparuit circa dies Paschae. Eodem quoquo anno clades maxima per Uilhelmum Nordmannicum in Anglia iacta est.
Anno Domini M. Lxv I I. surrexerunt depopulo Hol- satorum amplius quam DC. familiae, transmissoc amne, abierunt via longissima, quaerentes sedes opportunas, bisurorem persecutionis declinarent Veneruntque in montes Hata
53쪽
tes Harthicos,&manserunt ibi ipsi& fili ce nepotes eo-ium usque in hodiernum diem. Eodem tempore Albertus, Bremensis Archiepiscopus,etelo, ut aiunt, Coloniensis
Episcopi a curia perturbatus,Bremae sedit priuatus solitarius Sc quietus Cum autem nihil residui haberet, de apbnis pauperum vixit, ct de bonis sanctarum congregationum Toto autem septennio,q uo superuixit Archiepiscopus, ex illo famoso&opulento Bremensis Ecclesiae hospitali nulla prorsus data est eleemosyna. Quod ex co miserabile&inhumanum videbatur, quoniam tempus famis incubuit, S mulpi pauperes ubique in plateis reperti sunt
Anno Domini M. L X VIII. Albertus Archiepiscopus post triennium expulsionis suae, o eompos cilectus, in pristinum curiae gradum restitutus est.Moxque succedentibus prosperis, summam rerum, quod est Vicedominatus,tam septies Consul meruit. Deliberans vero iam tunc
caute ambulandum esse erga principes, d non os sicut antea, ostenderet, Coloniensi primum pontifici reconculiari voluit, deinde caeteris, in quos ipse, vel qui in ipsum peccasse videbantur. Deinde remotis Ecclesiae suae imp dimetis, pro cuius exaltatione tam in ambitu curiae,quam in profusione pecuniae videbatur improbior, non fuit ocio sus. Quo tempore Plisnam, Dusburg,Groningini Sinci- cum acquisiuit Uildestius en praeposituram, Bremae Vicinam,prope in manibus habuit, S Rosenucide amburg
proximam. Disposuit vero Archiepiscopatui suox II.subiicere Episcopatus, quos ex sua diuideret parochia propter eos suffraganeos, quos inmania caeterisque gentibus Bremensis tenet Ecclesia, ita ut primus esset in Palmis, secundus in Hilgenstat,tertius in Racis burg,quartus inAl-dζnburg, quintus in Mikilinburg, sextus in Stade Septimus in Lismonia, Octauus in Wildeshusen, nonus in Br mis,decimus in Ferda,undecimus in Ramsola, duodecia. mus in Fresia Nam Ferdensem Episcopatum si facile pinc adipisci, non semel gloriatus est. Postremo autem in
54쪽
Hamburg iam aperte laborauit Patriarciliatum esscere. Henricus Rex adolescentiae usus libertate, Saxoniam solam ex omhi Romano imperio coepit incolere, Principes despicere,nobiles opprimere,inferiores sustollere,venatui, lusibus,caeterisque huiusmodi exercitiis plus quam iustitiis faciendis, ut accusatus est, opera dare filias illustrium, qui sibet obscure natis coniugare, priuata praesidia, nimirum potentibus regni non satis fidens, instituere. His discordiae seminariis contigit Regi quam plurimos insidiatores tam vitae quam regni succrescere. Qui tamen cum maturitatis necdum plene attigisset annos, erant qui non tam ipsum, quam Albertum Bremensem Archiepiscopum culpandum iudicarent, quod eius consilio haec omnia agerG. Anno Domini M. LX IX. Agnes ImperatriX, mater regis Hinrici, obiit.Eodem anno famosum illud colloquium Hilarici regis cum rege Danorum habitum est iniunt
burg, ubi sub obtentu faederis,contra Saxoncs arma laudata sint. Eodem anno rcstincta est illa conspiratio prima
in Regem facta. In qua Dux Otto S,Magnus, deuastata per annum Saxonia,tandem consilio Archiepiscopi in potestatem Regis se dederunt Archiepiscopus autem bona
Ecclesiae recepit, quae ante Magnus habuerat. Anno Domini M. LXX. Albertus Archiepiscopus in summa rerum gloria positus, licet crebra corporis molestia pulsaretur, negociis tamen publicis deesse noluit, a Rheno ad Danubium, indeque in Saxoniam cum Rege
portatus est in lectica Dicunt quidam , regia sponsione laudatum esse, ut in proxima solennitate paschali, conuenientibus apud traiectum Riaeni Principibus, ibi confirmarentur ei omnia, quae de Lauressu vel orbelavi caeteris desiderauit anima eius fili autem asserunt, callidua Rege dilationibus protractum esse,quo scilicet Lauressam dimittens, ubicunque mallet in regno, bis tantum siuae reciperet Ecclesiae donandum. Verum ille pertinax incepti, dum nihil aliud velle respondit, tandem stustrato nisu decidzias,
55쪽
decidens, una& vitam Laresiam cum caeteris Ecclesiae bonis perdidit. Siquidem mores Viri licet sempera communi mortalium habitudine dissentirent, circa terminum tamen inhumani intolerabilesque,& alieni a semet ipso videbantur, maxime post diem expulsionis suae, vel parochiae deuastationis. Post illum inquam diem,ira, pudore doloreque maiori, quam sapientem virum decuit, permotus, quia recuperandi bona Ecclesiae non inuenit consilium, ex nimia sollicitudine impos mentis effectus est.Porro quae per eum deinde gerebantur, alicuius errantis vel desipientis videbantur, sicut ostillud, quia noctem
integram vigilando, diem transegit dormiendo illudque
quod a veritate auditum auertens, ad fabulas&somnia conuersus est Item illud, quod Uumosynarum oblitus in pauperes,omnia quae habere potuit, dispersit in diuites, praecipue in adulatores: 5 quod dispersis bonis Ecclesiae, cum nihil haberet residui, de rapinis miscrorum vixit, legitimis sanctarum congregationum,S quod de praeposi-xura villicationcm , 5 de hospitali praeposituram fecit. illud etiam quod facilius solito prouocatus ad iram, ali-
quoa manu percussit usque ad effusionem finguinis. Multos etiam ignominiosi exasperans verbis, non minus sequam illos inhonorauit. Talis ille ante finem, a se totus
alteratus, S pristina virtute cssundatus, quid vellet,quid nollet, nec sibi, nec ulli suorum satis poterat esse notum.
Caeterum talis cratioquentia eius usque in finem ut si
cum audires concionantem,tibi facile persuaderetur,Om
nia per illi in plena ratione magnaque auctoritate fieri. Igitur insignis vir,germanus eius, scilicet Palatinus Comes Fredericus audita fama deteriorationis viri, ad corripiendum fratrem usque Lismoniam peruenit. Sed frustra
commonens cum de his,quae honori eius attingerent et
saluti,molestus abscessit Nothebaidum,qui erat Vir maleficus adulator, mendax apertistimus, suosque pares accusans,qui . suis maleficiis illustrem virum circumuen runt, suisque dementem reddiderunt consiliis Pontifex
56쪽
autem eo tempore ad tantam peruenit infamiam, ut magicis inseruisse artibus diceretur. In principio autem introitus sui unum dixit verbum,quod utinam non dixisset: Omnes scilicet Episcopos, qui ante eum praesederunt,obscuros fuisse ac ignobiles,solium se generis de diuitiarum titulis excellere,porro,dignum, qui maiorem sortiretur cathedram,vel ipsam sedem Apostolicam Talia non semel iactantem visio magna perterruit. Vidit igitur nocte intempesta, sic in conuentum Ecclesiae raptum, ubi Missarum solennia debereut celebrari, astantibus xiiii suis ex ordine praedecesibribus;ita Vt proximus,qui ante eum fuit, Alebrandus perageret Missarum solennia. Cumque lecto Euangelio,sacerdos ad suscipienda offerentium munera conuersius, perustasset ad Albertum, qui stabat in vltimo chori loco, mox toruis in eum intuens luminibus oblationem eius repulit, dicens: Tu homo nobilis, clarus non potes habere partem cum humilibus. Et abscessit in haec verba Sane ex illa hora paenitens super his, quae incaute protulit,verbis,omnes praedecessores in ingenti veneratione habuit, seque multis gemitibus testabatur indignum sanctorum consertio virorum. Vnde etiam mox statuit, per singulos antecessorum suorum anniuersarios de curis Bramstede conuiuia fratribus dare plenisissima, atque pauperibus. Nam, alia paenitentiae signa reliquit, sicut est illud,quia post diem vastationis Ecclesiae, siue expulsionis suae, nunquam balneis usus est,nunquam hilaris visus, raro processit in publicum, vel ad conuiuium, nisi ad curiam isset,aut diei festi necessitas poposcisset Multotiens etiam amarisissime fleuit,si quando vastationis Ecclesiae recordatus est, siue cum ipsos vastatores conspexit. In die itaque natalis Domini, cum Dux Magnus praesens adesset,magnaque recumbentium multitudo, hilares conuiuae, finitis epulis, plausum cum voce leuauerunt quod tamen non parum displicuit Archiepiscopo. Itaque innuens fratribus, qui tum aderant simul, praecepit cantorivi in poneret antiphona H ymnum cantate nobis. At vero laicis
57쪽
laicis denuo perstrepentibus, inchoari secit, Sustinuimus
pacem, S non venit,Domine Tertio vero cum adhuc in poculis ulularent, iratus valde, leuari mensam praecepit,
magna voce pronuncians: Converte Domine captiuitatem nostram; resipondentibus fratribus, Sicut torrens in Austro. Ita fugiens in oratorium, sequentibus fratribus, inclusius fleuit amare. Haec alia in eo compunctionis lamenta videbantur, adeo ut Monachus multotiens fieri desiderarit, aut in ministerio legationis suae in clauania, vel in SNedia, siue Issandia mori optauerit, aut pro Christo decollari mereretur. Tandem saeua morum perturbatione infractus, cum simul fortunae exterioribus quateretur aduersis,etiam corpore debilitari caepit Dumque medicorum auxilio studuit valitudinem recuperare, in grauiorem mox incidit infirmitatem. Quo etiam tempore ad curiam tendens, graui casu de equo lapsus est. Tunc ergo compunctus, fleuit amare, correctionemque Vitae suae Deo promittens, statim conualuit, totumque superuiuens triennium multa compleuit, non tamen omnia quπpromisit. Ex eo nimirum ballacis, quae fere cotidie sueuit habere, Lale recoctis abstinuit, reliquis multis,
quae populo grauia esse persensit. In istis diebus peruenit quaedam mulier, habens spiritum Pythonicum. Haec voce publica dixit omnibus celerem Archiepiscopi transitum
affore infra biennium, ni sorte conuerteretur. HOC& medici testati sunt. Erant autem cum Pontifice Nothebaidus, Mali Pseudoprophetae, vaticinantes illum tam diu Victurum, donec poneret omnes inimicos ad scabellum
pedum suorum quibus melior fides adhibebatur. Visiae
sunt co tempore apud Bremam cruces sudasse lachrymis, porci canesque violasse Ecclesiam adeo ut viue possent ab ipsi albaris crepidine repelli Visi sunt & lupi in suburbanis locis gregatim lulantes, horribili iurgio certasse cum bubonibus.Haec ab omnibus sinistra nunciabantur in Episcopum respicere Quatuor autem dies ante obitum suum GOssariae positus,ex consuetudine sua nec potionibus nec
58쪽
phlebotomiis contineri voluit. Quare grauissimodysenteriae morbo correptus,& usque ad ossa attenuatus, sua adhuc immemor talutis, Reipublicae negocia usque ad extremam transitus sui horam tractauit Aderat ibi Magd burgensis Episcopus Mezel,5 alij fratres, petentes, tintromitterentur: quos tamen ipse excludi praecepit ianuis, dicens se prae immundicia infirmitatis indignum, ut ab aliquo videretur Soli tamen Regi concedebatur aditus
aegrum visitandi, quςm dilexit etiam usque in fincm. Illum crgo suae fidei admonens, & diuturni scruith, multis generibus commendauit ei Ecclesiam suam. Adamatus quidam medicus ante triduum mandauit Archiepiscopo,
obitus sui diem praximum adesse. Quod ille dissimulans, Nouaebaldum solum prae oculis habuit, qui spopondite murationis suae horam cito affuturam.
Anno Domini M. LXX II. Albertus Archiepiscopus, cum adhuc depraesenti vita speraret, die medio sextae feriae, bais ad epulas sedentibus, in agone solus iacens exhal
uit spiritum, V II Kal. Aprilis, Indictione x anno Al
xandri Papar x I. Henrici regis quarti xiv I. Praeter libros sanctorumque reliquiaad vestimenta secra, fere nihil inuentum est in thes iuris eiusdem viri. Quae tamen omnia Rex accipiens, una cum praeceptis Ecclesiae, tulit etiam macum an ii Iacobi Apostoli,quam dono Vitalis, Vcia tiarum Episicopi, ab Italia Archiepisicopus rediens quondam siccum deportauerat. Igitur corpus Arcbiepiscopi magno totius regni stupore a Gosaria Bremam deportatum est decimo demum die, quod est in annunciatione
sanctae Mariae, sepultumque est in medio chori, nouae,
quam ipse construxit, basilicae Asserunt tamen quidam, quod cum ita lus iacuisset, de omnibus gestorum suorum ostendiculis amaram gesserit paenitentiam, siens ciulans, se dies sa os perdidisse. Eodem anno Hamburg bis incenset bis vastata cst Pagani victores totam Nordalbingiam deinceps habuerunt in sua ditione, bellatoribus. que occisis, aut in captiuitatem ductis prouincia in solitudinem
59쪽
dinem redacta est. Hanc Pontifex Albertus incut praede-ces res sui, omni semper amore censuit esse colendam: Ferturque saepe antea rogasse ut in ea sepeliretur ibi namque dum adhuc viveret, plerumq; totam aestatem transigens, praecipuas solennitates cum magna gloria celebrauit. ibi promotiones Ecclesiasticorum ordimum legitimis temporibus impleuit. Ibi tempus&locum, quo a Principibus, seu a Stauorum gentibus siue a caeteris arctoae gemtis legatis adiri posset constituit.
LEiM A, VAE, natione Bauarus, sedit annis x x x. hic deministerialibus Henrici regis at 1 i. originem trahens, vir literatus S prudens Episcopatum suscepit ab ipso Henrico, adhuc exulante Pontificum lectione. Ordinatus est autem a suffraganeis pallium ei misit Papa Alexander. Anno Domini M. Lxxxi Henricus ex Romam profectus est,habens in comitatu suptile marum Bremensium Archiepiscopum, penes quem tunc summa consit herat. resistente sibi Papa Hildebrando cum Romanis, Mate Castellum Sancti Petri castra posuit ubi etiam crebris per biennium incursibus Romanorum infestatus, parua manu multa viriliter peregit. . Anno Domini M. Lxxxix. Imperator nuptias Coloniae celebrat, quandam Vtionis Marchionis viduam ducens uxorem Post haec obsedit castrum Glisce sed Albertus
Marchio eum inde fugauit, ibique occisus est Burchardus Lassanensis Episcopus, qui lanceam regalem serebat. Ibi etiam Liemarus,Bremensis Archiepiscopus, captus .st
Comite Ludero, qui postea regnauit, qui dedit pro re-dpmptione sua Advocatia Bremae S CC C.marcas argen-xi, Gita restitutus est Episcopatui suo. Hic basilicam,quam Albertus praedecessior suus caeperat aedificare, de incendio vilia parumper maculatam, sunditus destruxit, 'fundamentis hanc, quae hactenus cernitur, construxit. Illis
60쪽
temporibus claruit Anselmus Cantuariens Archiepiscopus. Eclipsis solis secta est i x. Kal Octobris rora tertia diei S: Draco visus est,ic mortalitas magna subsecuta est.
Anno Domini M. XCvIII. O. Kalend. Aprilis, Indictiones i. epacta, V concurronte Ilia. sumpsit initium Cisteriense collegium. Anno Domini M. C. instituta est congregatio Monachorum in Hersenuelde. Anno Domini M. Ci Liemarus Archiepiseopus obiit. xvii Kalend. Iunij.
HVMBERτvs Archiepiseopus Bremensis, sedit annistribus,postea obiit, anno Domini millesimo centesimo quarto, in Brema est sepultus, vir simplexa rectus apud Deum & homines.
DE RE DERICO FREDE Ricvs Archiepiscopus Bremensissedit annis
octo Iste obiit anno Domini M. CXXIII. III Kal. Februarij. Luderus Dux Saxoniae Castrum Vordae aedificauit ab annis Domini M. cxa I. Eodem tempore Elimarus iunior,Comes de Aldenburg, filius Etlinari S Rihen- .cen, filiae Idae de Et torpe, mouit quaestionem de haereditate eiusdem Idae contra Principes Stadenses. donem
Marchionem, filium eius Henricum, qui eandem limreditatem, quoad vixerunt, quiete possiderunt. Sed C mes Fridericiis eum a quaestione summouit Ista namque Ida, nobilis mina de Sueuia nata, in villa Eisthorpeis,nens, haereditatem habuit,quae adhuc haereditas Id, dicitur. Haec fuerat filia fratris Imperatoris Henrici ci . filia quoque sororis Leonis Papae, qui Bruno. Haec nupsit Lippolds,filio Domin Ghsimodis, &peperit Odam sanctimonialem de Rinthelen,quam postea claustro absoluit,