장음표시 사용
111쪽
u I L Sa. V. pag. I IS. Isto. cel. Elafilomius Introd a. in M. T. Part. I. san486. sequ. et imprimis Perillustr. D. David. Misistas in Bibliottica orientac elaxegetis. Pari. IX. num. I 2. xu. Is 3. ISI. quibus adde celeb. in emi obse vita in Repertorio Merat. biu a brientia. Part. XI. pag. 8a. III. Omnes ae singulae Pentatevehi Arabici versiones accuratisitime reeensenme. ab Auguso Antonio Georgio in epistola sua dotatana adiecta Andreae Christiam A Visi Specinita venionis ineditae Arabico. Samaritanae Prauateuchi, euius potiora rapita enarrauit S. V. Doederisus in Bibliotheca theologica tim. Trem. I. Pari. IX. PQ. 6 9. 66I-- Quo etiam spectant ea, quae Bio latitur in M,
Pag. 433. Nonnullas Psaltersi Arabies editiones memorat et datae opera de tibii b. Io. Frideris. Hirtiura in Bibliotheea orientia. et exegetis. Pari. IV. num. XXI. xXII. pag. 29 I. 3I6. Vberrimam autem atque literatissimam omnium sero ae tar cum alterii Arabies editionum suppeditavit recensionem S. V. A. orisoph. Doedeianus in Repertoris fur diibsistae πώ morgentaeniastae Litteratur. Part. II. num. VII. pag. I79. P-LIV. ni . III. pag. I. ys. . Ibid. ad mo De veris fontibus ex quibus hausta est verito Arabio, quae in hibitis Polygionis tam Pariseno ur quam Angliciniis legitur . uberius et doctis. sime eommentati sunt celeb. Gmur Gerinis. Tyri tuus mi Repertorio citato Pare. X. nam. III. pag. ys. MO. . et Schmu rus in dissertatione supra ad pag. 43 2. citata. Pag. 4 o. lin. 4. seqv. Reeensetur hare editio Penea levehi AraHes a Bom- rartento in Viathrichten oon .einec abiblioth L. Iom. V. Pari.
Pax Mo. et IV. I 66. Ad historiam de Mesone glarea Alis AEdrina s rei LXX. Interpretum, ut vulgoe appellatur quod attinet, liber sis antiquum est. Dissiligo by Coral
112쪽
qui sub Arseae nomine de origine et historia huius translationis agit. Duae eiu dem idiomate Anglico prodierunt editiones, altera quidem Londini Is 33. altera
vero ibidem lTI . 8. minori, cruae data opera recensentur a Mumgaraenio in
richten oon meremurdigen Buqurn. Tam. X. Pret. pag. 29. 32. Alias eiusdem libri editiones et wanslationes varii generis , quae in eruditorum mani- 'bus versantur, in medium adduxit L. Alberi. Fabricius in Bibliotheca graeca Lib. III. cap. XII. , a. Volum. II. pag. 3i8. Conseras hic quoque ea, quae infra ad pag. 443. de historia in hoe libro narrata obseruabo. Ibid. lin. 3. a fine, Humphred. Hodius Dissertatio eius contra historiam Arimae de in X. Interpretibus prodiit Oronii i68s. 8. et uberius recensetur in iis eruditorum Limiens. latin. ad annum i 686. pag. 2os. Hane excepit liber eius de Bibliorum originalibus textibus, versionibus graecis et latina vulgata. Ox I7ως. sol. quem uberius et doctissime recensent Io. Clericus in Bibliotheca δε- kaa. Tom. pag. 34s. Rei ramus in Catalogo Bibliothec theolose. sel 1 pag. 2s9. et Ran arterius in Gacbrichten oon nier urbigen Bucher n. TOm. X. Part. LV. pag. 26. 28. Varia contra Hodii asserta de versone graeca Alexandrina, quae mi ur pag. 343. seqv. adduxit, erudite observavit Anonymus in Symbosis litera rus Bremensbus. Tom. II. fescit. I. pag. I 2. seqv. Pag. 44 l. lin. I 6. ad verba: mPlisto sit hose inter eruditos Horum, nisi me omnia fallunt, primus suit Ludovis, iura in motis ad Augustuum de Civitata Dei Iub. XVIII. cap. 42. Interim suerunt nostris temporibus ductissimi viri, qui licet, dum legerent historiam, fabulam eogitarent, per omnia tamen
eandem fictam esse asserere non auderent, sed media potius via incedendum esse perhiberent, et a re certo gesta originem eius figmentis et mendaciis deformatam repetendam esse assirmarent. Quo reserendus est praeter alios b. D. Ernest. Faber in Descriptiona Commentarii in Septuaginta Interpretes d ret. I. ρου. I.. ubi eo licit, septuaginta istis viris, qui vulgo huius versiunis auctores seruntur, ab Al xandrivis religione et reverentia erga eodicem hebraeum plenis curam legis Mosai- ,
eae in graecam linguam transserendae quidem commissam fuistis, qui vero post a quinque tantum viris ex uio medio hunc laborem iniunxerint, a quibus absolutam Pentateuehi versionem eum LXX. isti viri approbauerint, reliquos libros Veteris Testamenti hebraicos ab aliis viris e suo medio ad id negotium selectis non multo postea, fortasse aetate Ptolomari Philometoris graece translatos fuisse, unde verso ista populi iussu et auctoriiste scripta publicam auctoritatem deinceps obtinuerit. Eadem sere ratione ante eundem Carolus Lagdovicus na elius in dissertatione, quam de quaestionibus nonnullis criticis et philologicis sub praesidio D. Henrie. Mare Gieliae I o7. defendit. Thef. F. negat, versionem hanc procurante Ptolomaes Philadelpho prodiisse, id quod neque IoseFus assimare volueria, sed potius μα-tateuchum saltem per viros LXXII. a RI 3 commemoratos graeee esse translatum, quod postea occisonem aliis dederit, ut tota deinde versio graeca succcssive et ab .ara II. . ' N ince
113쪽
incertis auctoribus moad reliquos libros composita versionis septuagintaviralis nomen a primis Pentauudi graeci auctoribus obtinuerit. Idem vir doctus simul damnat sententiam D. LMMDothi, prodiisse hane ipsam versionem iussu et auctoritate Synedrii Hi 1rosolymitani, et liquido demonstrat, testimonium Tatauris, quod praeter alia idem in Hbris suis hebraicis et nisuescis, in pendice ad priorem epis' ad Corinthios eap. VIII. adduxit, ita comparatum esse, ut ea solide in non prober, quae ipsi essent probanda. Vid. Miscellanea Gmni Mana Tom. I. D-
sic. u. pag. 323. 32S. Varia quoque contra ea, quae de transmisse ab Eleazare Pontifice IudaeorunI maximo ad Ptolomaeum Regem exemplari saeri eodicis hebraei literis aureis consignato narrat Iosephus Antiqvitat. Iudaicar. m. XII. cap. 2. observavit D. Iacob. Quantiat in dissertat. de Atramen Io Hebraeorum. Regiona. I 13. MXlII. pag. 42. seqv. Caeterum sontes, ex quibus derivanda est univerissa, quae de graeca afflexandrina versione cireumferri solet, historia, clarissime detegere studuit, et accuratissima omnium sere antiquorum scriptorum de origine eiusdem sententiarum collatione optime meritns est celeb. noster Io. Gothosted.
Euhlornius in Repertorio fur biblisti und mergeniandisiae Litteratur. Part. I. mon.' IX. pag. 266. seqv. Pag. 442. ad III. lin. in tredecim loris cet. De quo argumento plura seruarunt Io. UghtDothus in Horis hebrateis et Tataudicis, in inpendice ad priorem visolam Pauli ad Corinthior ev. VIII. et S. U. Frideris. Unigeta. Dre dius in Pxogrammate, quo examini subiicitur sententia Benjamin. Remisotti de lotis
tredecim a Iudaeis in codice Gram Ptolomaeo regnante pranrem'. treberg. I 773. quod postea insertum est eiusdem Trigae commentationum academicarum crisicam textus hebraei hodiern conteruentium nam. I. Uid. D. Hirtii Ethliothee. oriratat et exeget. Para III. FV. I 4s. I 2. Pag. 44 . ad finem numeri III. Tempus, quo eomposita est haee versio , graeca, quod attinet, de eo etiam non una eademque est eruditorum sententia. Vulgo a plurimis meditur, adornatam esse eandem longe ante tempora nati Christi, quod vero negavit recentiori tempore S. U. Semlirus in inparatu ad liberalim
κ T. interpretiuionem Q. V. eap. I. affirmans, tempus istud haud procul abistis temporibus discedere. Ibidem ad IU. In numero eodicum versonis pareae septuagintavisasis prae reliquis tum ob antiquitatem tum ob praestantiam Ram sese commendat eodo Coininianus III. qui hoe tempore aseruatur Pasiis in bibliotheca Sangaraminensi quem uberius descripsit Montfautonius in Bibliotaeca Coistiniana pag. I. 32. es euius potiores varias lectiones satis accurate et diligentissime excerpsit S. V. nosternio. Iacobus Griesbaesitus , quae exerepta ex hoc codice idem postea Repertoriosis biblis e uia mo*mlaurifthe Litteratur. Part. I. num. III. Fag. 23. IψI. Part.
II. num. IV pag. I94. 24α inseruit, quorum eontinuauonem omnes , harum rerum periti mecum optabunt.
114쪽
Alius eodex graeeus huius versionis asseruatus sitit quondam in hollaurea Gibertina Parisiensi, qui hodie exstat in bibliothera Regia Parisielisi teste eeleb.
Frid riso Andrea mothio in Indita manufer torum hiatu verponis codicum infra eutando erum. 39. qui continet fragmenta nonnulla ad textum septuaginta Interpretum, prouti in Hexapsis Origenis exstitit, pertinentia. Foliis tantum XXII. in pergam, no seriptis constat, quorum septem ad Godum, tredecim ad Levitieum, et duo ad Numerorum librum spectant. Memorat hune codicem praeter Monte tantumri eundem in Palaeograpstia graeca pag. I 87. seq. uberius descripsit, quoque D. nasus Gradius in epistola ad Minium infra adserenda, eumque in plurimis lo- eis Alexandrino eodici respondere contendit. Plura de eodem in medium adduis
xit Dariis mictilius tu Tractatu de praecipuis Bibliothecis Parisenstas Parta cap.
Codex graeeus Veteris Testamenti tenetur Henetiis in bibliothera S. Mares, euius lectiones nonnullas et recensionem domssimam suppeditarunt celeb. Frideris. Anis. Strottius tum in Programmate doltissimo, quod lectiones nonnullas codicis
graui κ T. qui in bibliotheca S. Marci Mnrtiis asservatur, exhibet, Quedlinburg. . a s. tum in Repertorio jur biblistae und morgentanistae Litteratur. Pan. II pag.
67. 68. et Anonymus in eodem opere Pari. IV. POL. 279. 282. Vid. quoque Pe ui. Michaelis Bibliothac. orient. Fart. XVI. pag. I 84. I9o. Alius codex graeeus V. T. exstat in bibliotheca amismica L sensi, qui Exodi partieulam, Leviticum, Numeror et Deuteronomii pariem eontinet, quae graecae versionis fragmenta ex hoe eodice collecta cum notis suis doctissimis duo. . bus voluminibus in lucem publicam edidit Gleb. D. Frideris. Fifcherus Lipsae I 67. I 68. g. Excerpta huius eodicis quoque nonnulla celeb. Carolus Fridis, s Bahraius editioni suae Hexaplarum Origenis inseruit. Caeterum ipse hie e dex est venerandae antiquitatis, et Fischero, eiusmodi rerum iudiee eompetente, teste ad aetatem septingentorum annorum exsurgit. Uberiorem catalogum omnrum ferme codicnm versonis graecae Alexandrinas manustriptorum orbis eruditus in acceptis refert celeb. Frideris. Andri Strothio. . . qui eundem in Repertoris saepius memorato Part. V. num. U. pM. 94. I 3 . ParcυHI. num. VI. Fae. I77. 2os. exhibuit, quo in loeo simul plurium eodieum, quos ieeensuit, deseripuo diatissima et eriti eo. acumine se maxime commendans suppeditatur.
Reeentiori aetate ante aliquot demum annos Romaι in bibliostita repertus est eodex manuscriptus exhibens Uersionem Alexandrinam iraeeam libri Danissis, quae Mitinus in vulgaribus huius versionis editionibus desiderata sitit, Editio eiusdem, quae in libro Gallorum periodico Biliothegueris Seientes iidempto Tom. XXXII. pag. 233. promissa Rit, tandem non sue plausti orbis eruditi edita est sub titulor Daniel secundum LXX. Imarpreter ex Turapsis munus nunc
primum ediιus r codiu Clusano. M M Upis S ietatis de propaganda fide I7 2.
115쪽
plagul. I 3. sol. ' Quam editionem iterum recudi curavit Perillustri Io. David II
ehaelis tum sine notis Goettingae I 773. 8. tum vero eum annotation bus uberiori
bus Romamre editionis et appendice dissertationum quarundam. Goettineae, I 74. q. Continet haec editio posterior praeter dedicationem et praesitionem Romance ediationi praefixas testimonia eruditorum virorum de hoc ipso Dariistis codice, textum Danielis addita versione latina cum notis, Chronologiam Danielis seeundum LXX. Interpretes. HiπMyti Interpretationem in Danielim, dissertationem de titulo ve sonis Theodotioneae, Dunissem iuxta Theodotionem cum variis lectionibus ex eodbee Gifano, eomparationem versionis Danielis septuagintaviralis eum fragmentis Theodotionis ad Danielem spectantibus et Apologiam sciitentiae Patrum eeelesiasti eorum de versione LXX. Interpretum, cum indicibus itecessariis. Plura, quae de hoe eodice graeco Danielis memoratu digna sunt, et quae imprimis ad eondiationem eius spectant, legi possunt in Perili. Michaelis Bibliotbera orientali et exege- tua Pari. IV. num. so. pag. I. 44. Ernesii Bibliotheca theologica novissisa Tom. III. Pari H. UC. I9s. 2II. Bibliotheca Lemovisset litteratur. germanici felicta Din. IV. pag. 3 3. 36o. VIII. 83. Ic9. et Mashii Bibliothera sacra Tom. II. δε-
Ium. II. Sra. I. pag. 32o. seqv. Egregie quoque de notitia huius codicis promeritus est celab. D. Gothostedus Sthar ectergius in Specimine animadversonum, quia hus Dei nonnulli Danielis et interpretum eius veterum praesertim graecorum illufranis 't- et emendantur. Lips 3 7 . 8. quod pluribus recensuit D. Hirtius in Biblioth
ea orientali et exegitis. Part. II. pag. 232. 243. Plura de hoc argumento in medium satis erudite adduxit et arisi . M. Samuel Theophilus Wald, in diisera. quae sistit
Spetimen I. aurarum in hi foriam textus vaticiniorum Danielis. Lips I 83. 3. Ad editionu versionis graecae LXX. Interpretum quod spectat, inter rari res omnino reserendae sunt imprimis eae, quae prodierunt una cum Novo Testamento Uraeco V etiis apud Aldum Isi 8. tol. et Mecheliana Franco furti I 39 . sol. quas uberius recensent Timphiatis Sinereus in Collectione nova librorum anci mrum et rariorum. Iom. IL Parι. Ill. pag. 25s. 2s . et in Analectis litterariis descriptis rorioribus mg. 4 squ. Io. Fasricius in Historia Bibliothecae Fabritianda. Iom. I. pag. g. Frictris. GMtHIL. Fr tagius in Anaratu litterario Tom. I. .
Edilio D. Ernes. Gabii, quae prodiit Oxonii ITOT. 37O9. uberius recensetur quoad Partem eius secundam in x eo librorem no rum. Part. II. pag. 89. 98. Ibidem quoque Part. x. pag. 76I. 77 I. reperi mr insertum iudicium Theo Ἀ- Ingi cuiusdam Hispani in epistola eius ad Abbatem Renonium eXpressum. Plura de eadem obseri avit D. Henris. Bolnius in dissertat. vi codice Graeo resiluendo. pag. I 4. seq. . Aliast easque longe plures versionis huius editiones praeter Fabricium a Mogo eitatum Opiose reeerissent B. Georg. Scanaornius in Amoenitar. luterar. Tom.
116쪽
III. pag. 24. Iss. D. Georg. I simius Bibliothec theologic flea. Thm. IV. parsi. seqv. Raumgarte nitu Bibliothec. Hatens Tom. VII. Pan. XLII. pag. 48r: 488. et Moschius iii Bibliotheca saera Tom. it. Vesum. II. SesI. I. pag. 2s6. sequ.' Caeterum, quibus hodierna aetate instructus esse debeat futurus huius ve sonis editor, et qua ratione haee versio tandem sit accuratissime er emendatissime
edenda, pluribus docuit Uraite in stripto Angli eo inscripto:-lriter io
edition V LXX. - ω ord i 779. 8. cuius argumentum doctissime delinearit S. V. Doederiinus iii Bibliotheca theologica flecta. Tom. I. Part. V. pag. 342. Quo etiam spectatu ea, quae de vitiis editionum Hesionis Alexandrinae praestantis. simarum Perili. Michaelis in Bibliotiet. orientat et exegeris. Pari. IX. num. Is 3. I 6a. I 66. doctissime obseruariti
ientia, quae priscis temporibus maxime inter Philologos obtinuit, varii eruditi antiquiorum et retentiorum temporum in alias partes discesserunt. Alii enim eum miti gero a citato sibi persuadent, interpretes Alexandrinos in adornanda sua graeea versione , praesertim in Pentateucho securos fuisse textum Samarisanum, quo pertinent Wilhelmus Postellus, Lusivitus de Dieu, Iohannes Buxtorsus itor indissertat. de litteris hebraicis f. 4. aliique, quibus retentiori aetate aecesssit celeb. D. nati ias H mea tu, in disseriati de Peritatevrio LXX. Interpretum non ex hebraeo, sed ex Samaritano textu conuerso. nacturgi ντ6s. quae doctissima disseristatio recensetur ab Emestio Abdothec Geologic. non. Tom. VI. Pari. IV. pag. 379. 384. Urget hie 'Mictor pio adfinienda hac sententia imprimis miram eonvenientiam, quae inter hane versionem et Samaritanum textum obtinet, praese tim iis in loeis, in quibus hare versio a textu hebraeo discrepare videtur. Licet autem sententiam suam idem Auctor ingeniosissime ornauerit, varia tamen loco citato ab Emesis contra hanc sententiam monentur. Alii contra propugnant se tentiam, interpretes Alexandrinos neque ex exemplari pure hebraeo neque ex Samaritieo textu, sta potius ex eodice hebraeo - graeco, qui hebraicum textum graevis litem, exhibuerit, versionem stam eonfecisse. Fovent hanc sententiam imprimis Io. hs Ilus apud I altonum in Apparatu riblito. Cap. VII. g. XII. pag. m. 282. edit. Tuur. D. Horis. HUMorus in Tractatu vori Nabren ursache
Id nouer. IT I. 4. Pag. 33. S. V. D. Sal. Semlervs in Apparatu ad liberalem VP Trhi terpretationem. Lib. II. cap. r. et, qui prae ceteris eandem uberius conis firmi studiiit, ,eeleb. Olaus Geris . Tychfemur tum in Tentamine de variis eodL. tum hebraeorum montismpl. teneribus pag. S seqv. tum in suo Tentamine liberato, quo hane simae am suam ab obiectionibus Perill Micaesis, S. V. Dathii et ali riim vindicare ustinuit.' Argumenta eius potiora pro hae sententia in medium adia
117쪽
terum plura de hae ipsa sententia in medium adduxerunt Ernesius in Bibliotheea
theo Mic. noui . Tom. II. Para. IV. pag. 37s. seqv. D. Graumannus in dissere. quae exhibet Hypomnemata eritio ad ita bationem hypotheseos de coiisibus hebraeo.
Part. II. Via. II. pag. sq. Praefat. et cel. Hel tornuu in Introductiona in V T. Part. I. pog. 33 q. Pag. 446. lin. 7. et IV. pag. I 68. ad S es, verba: Hrsonem, qualis fi Ha exsat, d/prauali am esse cet. Uitia et varia menda huius versionis, varia que eiusdem discrepantias a textu liebraico Veteris Testamenti pruribus obsere runt Io. Emus. Grabius in Tractatu de variis vitiis versoni LXX. Interpretum ansa - Origenis aevum illatis. Oxonii I7io. 4. et in annotationisus ad Genes. XLIX. ex eo dice manuferipto Bibliothecae Bodlejanae a celeb. Paulo Lacobo Brunso editis et imseriis Repertorio jur biblisiae und mo*ιne distita Litteratur. Pari. IV. num. I. pag. I. U. celeb. Ioh. Gottfrid. Et ornius in eiaem Repertorio Part. I. num. IV. I r. I 68. vir doinis Anonymus Uirim Part. VI. pag. IΟΑ. Ia . 8. 263. et stra . bene multi scriptores. Saepissime haec ipsa vetito discedit a eonsueta accentuum hebraicorum consecutione, quod praeter alios D. irre in dissert. de usu accentuum hebrauorum psal. I 737. inde derivandum esse censet, quod hi Interpretes grae- ei Auxandrini adhibuerint codicem hebraeum non punctatum. Confundunt hi ipsi interpretes siepius unam voeem hebraicam cum altera, quId variis exemplis in medium adductis elarissime demonstrarunt Io. Gottsibius Bidermamus in
schen Gebopser. Tom. IV. pag. 38. et D. Rudolph. Βαιιierius in Miscinasutis Di, burges,ur. Tom. H. Fascit. L pag. I 28. I 29. deceptos esse praeterea LXX. Interpretes transsitionibus crebrioribus vocum in hebraeo Veteris Testamenti eodice obviis, luculenta ratione demonstravit Io. Frishmuthius in disivi t. desebili Myssiae in eruta pendentis gemita Hi cet. cap. I. 36. Simili ratione quoque idem
Frishmuthius in Hssertationa de Prosopographia Messiae ad LU. IX, . in hoe ipse
Ioeo Cap. I. a6. discrepantiam Alexandrinae versioliis a textu hebraico atro ea bone notavit. Forte ex hoe ipso sonte derivandum est, quod Patres ecclesiae prisseae dista Testamenti veteris in Novo Teltamento citata non ex L . in quibus interdum corrupta sunt, sed potius eodem fere modo, quo in Novo Testamento Ietuntur, adduxerint, quod praeter alios de dicta Zachar. XII, rO..egregie o servavit Io. Fristhmuthius in disserti de Mesia αγnfixo ad Zachar. XII, io. Cap. III., I s. ubi quoque 3. 33. potiores causae diserepantiae huius versionis a textu heis braico notantur. Vid. quoque D. Georgii Geret Commoti de canyis discrepantiae vim sonis LXX. virasis a textu hebraico. Mitteberg. I7 2. Certissime de Hieroumo h braice et graece doctissimo constat, eundem in interpretationibus suis limpidis textus hebraei ma rethiel potius sontibus quam versioni Alexandrinae immanere voluisse, e
ius rei clarissima specimina praeter alios adduxit IVVenfri in Comuntatio Dissiligod by Corale
118쪽
interdum in seriptis sitis de textu hebraico satis honorifice loquamr, quod praeter alios testatur Io. Frifchmuthius in dis era. de perforatione manuum pedumque Messiae. Cap. II. g. In in nonnullis locis sacri codicis Veteris Testamenti tamen ab eodem in gratiam Alexa drinas orsionis textum hebrat eum deseri iampridem observavit Arnoldus motius in Vindulis seu apodixi apologenea pro hebraica verita te. Paris 4. - Ι 8s. 2I . seqv. subinde quoque idem Hieromimus ver sionem A ullae vehementer laudare eamque versioni Alexandrinae praeserre solet. Sic enim, ut saltem unicum hie adiiciam locum, in quaesionibus suis ad Geras III. scripyt: ,,Melius puto illud, quod habetur in hebraeo, 'Aquila transvlit.,, Cui loco addantur verba eiusdem Hieronymi, quae exstant in episola eius ad Marcellam de voce Diapsalma, Tom. II. Operum pag. 7o7. edit. Martianaei. Eadem fers ratione Origener in Philocalia sua. Cap. XPU. pag. II 4. edit. Tuxini de Aquila interprete graeco haec perhibet: ὀ κυριωτατα ἱρμηνέυειν φιλοτιμουμενος Ἀκυλας, quibus verbis Aquilam aptissimum hebraei eo dicis interpretem suisse haud obscure innuitur. Quid reliqui Patres de lectionibus versionis huius et reliquarum versi
num graeearum statuerint, abunde constat ex simbolis eritieis ad versionem Al xandrinam ex Iustino Martyre aliisque Patribus ecelesiasticis eoilectis a celeb. Fris do. Aiadrea Stroiluo, quae insertae sunt Repertoris fir biblisia und morgonMηώstae Urferatur. Pan. II. num. III. pag. 66. I 24. Part. III. num. VI. pag. 2I3. et s8. Part. VI. num. IV. pag. 2 . I 63. ex quibus simul clarissime patet, qua ra tione ex scriptis Patrum primitivae ecclesiae emendandae sint reliquiae versionum
graecarum Veteris Testamenti. Quid Flauius Iosep us de hae versione senserit, uberius disquirunt Io. Frideris. Cotta in dissert. δε nova hypothesi Guili M. Maus
ni δε eodite hesuram ex Flam Iosephi libris emendando. Goettingae ν736. Perillustr. D. David Michaelis in praestantissima commetuatione germanica de Uu scriptorum Iosephi in re eritio Veteris Testam resti, quae inserta est eius Bibliothecae orientali et exegesita/ Part. V. pag. 22I . 233. VII. pae.' i 3'. 2I6. seqv. Ludouitur Tim theus Spitulerus in programm . de usu versonis Alexandrinae apti. Iosephum. Goet- tkig- 1779. et L. Gollyrid. Schamenbergius in Prolas de Iosephi et Molaris Auxandrinae congenio. Llas I 8o. g. Omnino mirandum est propter vitia, quibus haee ipsa versio scatet, Bediarminum aliosque romanae ecclesiae doctores auctoritatem Alexandrinae versionis adeo euehere, ut assirmare non erubuerint, LXX. Interpr tes emendatiora, quam hodie prostent, exemplaria manuscripta textus he-hraei tos fuisse, quod Ponti larum commentum praeter alios solide resut runt Mayerus in disssertat. de LXX. Hebdomadibus Danielis Idips is et 80 'ru. I 6 . et Chrisian. Xortholtus de variis Scripturas sacrae aditionibus pag.
s. seqv. Obseruarunt quoque iampridem doctissimi viri, Isaarum Hsfium hule
ipsi translationi maiorem, quam par est, tribuisse auctoritatem, dum eandem procissentita habendam arbitriiniri et textui hebraeo utpote corrupto Praeserendam
119쪽
esse, de qua hypotnesi Vosyi eonserendus est Mosui ram. II. Bialis . Ee r. pan
3 o. quae lententia, cum a plurimis iisque donissimis viris satis et abunde consul ta sit, hodie ab omnibus eisibilatur teste Chris. Matth. Uosso in Introductione in Historiam Τ eot litterariam. Tom. I. pag. 63. Tempus ipsum, quo varia mendaret corruptelae in hanc versionem irrepserunt, licet maxime sit incertum, id tamen negari vix poterit, Christi et Apostolorum temporibus hane versionem satis aecur te textui hebraico respondisse, quod b. D. Gotthb. Carpetouius in Vindicus eriticis codicis saeri hebraei contra Gisirim. Inisonum. Lips. 3724. q. pag. 4. 8. solide comprobauit. Forte originem suam traxerunt hae corruptelae versionis Alexandrinae ab ipsis Iudaeis, qui versioni Alexandrinae alias in maximo pretio ab ipsis habitae saerilegas manus inferre ausi sunt, quod ipsum Iustinuι Martyr in dialogo 'eum Tryphone , Origenes Homilia XVI. in Ieremiam, Hieronymus aliique Iudaeis e probrarunt , et illi ipsi ingenue consessi sunt. Loca quaedam Patrum liue specta tia et R. A Vae in medium adduxit Iohannes Balthasar Γωrahardus in miscellaneis Duisburgesibus. Tom. II. Fascis. I. pag. 29. I . Plura de vitiis et interpolati nibus, quae in versione graeca Alexandrina deprehenduntur, in medium adduxerant ID. Eheriarac Busmannus tin oratione de genio singuae hebraeae, Io. Fraeer. Cotta in dissertat. de eodise hebraeo ex Fluvii Iosephi libris emendando. Gaetii g. f. ao. Perillustr. D. David Mithariis bu Bibliothua orientali et inegetis. Pari. IX. pag. Ics.sequ. eeleb. Georgo Chrisian. Manius in dissertationibus duabus de versisne Alexandrina in emendanda textur hebraei lectione caute adhibenda. Halae Magdeburg. II s. i 76. D. Chrisib. Menniti in programmate de variis cau-ss dissensus versonis Alexandrinae ab Archetypo. Magdeburg. ITTI . et alii, quos in superioribus iam adduxi. Interim, licet multa omnino menda 4n hae versisne graeea LXX. Interpretum a docti stimis viris deprehensa fuerint, tantum abest, ut ei omnem usum in interpretatione sacri codicis denegarent, ut potius haec ipsa versio a nonnullis pro primario fere adminiculo eiusdem habeatur. Singularis omnino usus est, quem imprimis haec verso in interpretando Novo I esamento exhibet, de quo etiam molpus noster hoe in Deo verba fecit. Qito etiam spectant D. Henrie. Michaelis disp.rt. de usu LXX. Internia cis Nom TFflamento, a Wolato citata, quae prodiit Halae i7o9. et Christiaen. Friderie. Schmidii dissertationes duae de versioηe Agrixandrina optimo laserpretationis sacrarum librorum N. T. praesidio, in quibus loca plurima epistolae ad Hebraeos et Ialobi doctissime ex hae vertione illustrantur. Li'
me I 763. II 64. Neque minorem usum exhibent versiones graecae a nexandrin rum et reliquorum Interpretum iraeeorum in indaganda Vera et genuina tum signis ficatione tum interpretatione vocum i ebraicarum , quod argumentum prae caet
ris doctissme pertractauit eeleb. D. Frictric. Fifcherus in Prolusionibus de veryoniabus graecis librorion V T. Merarum habraicarum magfris. Lipsae i77a. 8. cuius
argumentum a me indicatum est in b. Hirtii di siυtheca ori rasi et exegetici
120쪽
Part. V. pag. I 6si I 8 . Caeterum pluribus de hoc usu verilonis Alexandrinae
conserenda est Mannis Pearsonii Commendatis et risenso septuaginta interpretam versionis, quam Bibliis graecis C tabrigiae I 66 s. impressis idem praemisit, quae postea una eum Pinlini Melanctionis epistola eiusdem argum ti Bibliorum graeeo. rum editioni recusi est Hes adsi I 694. 4.
Uaria sunt, quae eruditi viri de versione graeca LXX. Interpretum obse variant, quae vero hic loci non in medium adseram, eum nimis longum esset. Unucam saltem iis, quae memorata sunt, adiungo obseruationem, quam infra testimoniis Hieronymi confirmabo. Interpretes Alexandrini, quotiescunque vocem z'r' N de Deo vero adhiberi reperirem in hebraeo textu, pro eodem substituunt unitatis numerum, unde suis leelionibus subduxerunt id, quod hebraea legentiabus eoneeptum pluralitatis personarum in divina essentia suppeditare poterat, quod praeter alios observavit b. Io. Andreas Damius in dissert. de divina inter eoas quatis de primo homine tondendo deliberatione ad Ge L. I, 26. Ien. ITI r. g. 2I. Ca sani, quare LXX. hoc Aeerint, indicat Hieronymus in Prassatione in Pentateuchum.
Operum Tom. III. pag. Io. edit. Ligyienis his verbis: Aradati prudenti factum dicunt, a conssio, ne Ptolomaeus unius Dei eiator etiam apud Hebraeos duplicem divvutarem deprehenderet. Quod mariine ideirco faciebant, quia in Platonis dogma cadere videbatur. Denique ubicunque facratum aliquid Scriptura tesatur da Filio et Spiritu sancto, aut aliter interpretati sunt, aut omnino tacuerunt, ut et Reini sui faterent et arcanum sidei non vulgarent. Et nescis, quis primus auctor septuagint, cessulas Alexandrina mendacio suo exstruxerit, quibus divis eadem Ieriptitarint, eum Arisaeas - et multo pos tempora Iosephur nihiI tale retulerint, sed in una ho Maeongragatos contuisse scribaut, non propietase. Aliud es enim vatem, aliud es esse interpriam. - ut aliter de eisdem libris per septuaginta Interpretes, aliter per Uolas Spiritus Sanctus tesimonia texuit, ut, quod illi tacuerunt. hi scriptumas mentisi t. - Ilii interpretati sunt ante adventum Christi, et, quod nesi bant, dubiis protulere sententiis. - Sicubi in translatione tibi videor errare, intem roga Hebraeos, diversarum urbium magistros e fuis. Quo illi habent de oris tui codicis non habent. is Idem in praefatione in Iosuam inerum De. citat. pag. Ir. seripsit: ,,Apud Latino tot fiunt exemplaria, quot codices, et unusquisqua pro arbitrio suo veI ad sit vel f traxit, quod ei visum s. - Dolere Iudneos ibidem memorat, quod eis calumniancti et i se si Christo ablata sit Oreo . cet. si Idem in praefatione in translationem latinam Esaiae Operum loc. citat. pag. I 8. profite- tuu rio sua coniectura nolit e septuaginta Intemretes tunc temporis fidei suae Der iam a sera ciu Ethnicis prodere, ne sanctum canibus et margaritas porcis darent. rig. 447. De versionibus Symmachi, 2Deodotionis. quinta, femia et sepiima graeca versione plura obseruarunt Io. Drusius in Tractatu de quae