Incerti auctoris Carmen panegyricum in Calpurnium Pisonem

21쪽

Manus eripit Alrobalensis apographum i alti, i lilia ut vi lolii r rion ipsum codicem habuit Jos Maligerus o simul usus editione Lucani Pulmanitiani Antverpine 564 , in qui legitur pomassim ad Pisonem, adrimi Iunii benescio auctori suo redditum, M. timue L emuod ad minimiis in junegyriem in Appendice Virgilii 1573 ita vulgavit, ut cuni Iunio ferius amen oditionen non laudat o cum Pulinanno vel in errore vivo librarii sivstupographi, o ita restrua pro securis, e cuui Pulmanno solo in seriplura inepta s. 2l6ι-- pro emisse alii id in iudico, nisi quod Soligeriis panegyrieam pro poemium habet, prorsus consentiai. indo sequitur ei annium ei soli genim sua ex eodem lanie hausisse sive primitio sive derivato. Diseoptari quidem polosi, uim Scaligerus odieeΛlrebalens ipso an opographo citis sns sit, Iutini v d libriim, quem iubebat. nox sebedain camo auratam ), mox amiseri lum vel codicem dicat et praeter indi

cem, quem armini inseripsit, alium gerat, quem in in sesteda manu ripia vidisse testatur Geoni eat Hrelon de uinde Pis-s; sed quoniam solum neque Atrebatensem,

nequo alium codicem panon trici nominat atquct infimipli uti Lueant catalectis c. nillil tribui ), quam in solo codico trebalensi fuisse constat 9, eum apograpbo potius codicis sivo sebeda, ut ipso dixit, cuam eam ala usum fuisse verisimilo est. S. Soligero

surgat mihi carminis ordo Quamobrem v. d. arbitratur, ii lituo Beckium ' sibi assentientem habet, initium nostro poemali deesse; sed recto monet ornsdo ius ii verba illa,

o Virgilii iri hausta glossonia esse, quod ut inlorrogationi primi versus mideret, a librario osse superseris lum. Sivo id si odie Atrebaidati, si vo in v grapta eius Scingeriano additum si glossema neque in editione Sichardiana nequo hi

Iuniana ei Pulmanniana apparel. In eodem codico Scalio oriis 3 et sinen poenialis Pisoniani invenit, quem diu absentem nivei polisis diuo Lucani non omiserui. Ideni

negat.

matio deesse.

aliquot dieisum ino ride in re eae flue, opinionem laus selieiter retulare sinisi enudori. p. 43, reete damma Bee p. a.

22쪽

sinis si, iuun ad lanius, id quod Malieorum irimi, in Animadversis evulgaverat, ei prem Miuiger imba in non quasi novum, qui onusin des mei, sed in ni ius, ut

putatisi, alio versuum orditio restitulum. Itaque Fulla con eurrunt, quae in se. erum apographo odicis Atre tonsis, non alteriug, sunt suisse indicent. Gregorii Bersm m libri tres qui commemorantur . Qvs S et 8 non sunt odiues

panegarici sed editionis i uuis, iamanniana ei soldormiccoelemi Ebusronesum Casp. Ba, o ), apud Eburones hospitam, dum panegra cuni

nihil non moliretur, filii contigisse dicit, sed nihil do lio codico constat, nisi quod Barthius . . reseri Versuu ob exaraium fuisse, et me serutaris eualia retor deatra,

qualem coleri coleos non habent codex deniquo muris is, quem Merpserat mires qgum, in-- ου, νbibliotheca quadam arsuriensi repertus, partem Calaleelo eidii, quae Gestast edidit in iisque ameu ad Pisone n nullo auctoris nomine adaeripis continetuit. Cui quidem ipse Mart Laguna param tribuit, quod recentem admodum es inscite emptum Meriau, sed varietatem seri urinis vilis er dorsis nitas eum mimi uni iunin codex sano mendosus es eorruptus eonsenu in Utilino versuum eum Atrebatensi, in verbis maximam partem cum Stehardo, sed et suas habet lissiones, semini ad amitando raro probandas, ut s. 23 decuere, quod solus praebeti Ex quibus palei non recensionem dupliem Mimini panegyrie esso statumidam euius Vestigia l. Meldius D inmisso sibi visus est, sed familiam duplicem, euius indicia variis laesiones, quemadmodum apud alios seriplores, exhibent, nequo uiuam arminis Pisoniani

roeensionem constitui posse nisi ope melioris eo dieis, quan quilius nunc uti iis editores. Iam ad ultimai dissertationis pariem ad editiones earminis usoniani pervenimus. cum sere mila, ut vidimus, i. De amnino dubia atque ambigua sint, espereo , qua laudibus effertur, et auctor laudationis, ei M., quibus montis

continetur, non est mirandum, si et editio princeps eiusdem carminis a novissimis oditoribus Heldio et Beckio, addubitatur, quorum isse Milionem Lugdunensem Minhies, Basileensem 534 Melus est primam.

23쪽

Alii in larum in volunt editionem hoc indie evulgalain: oviii N. opera

Ebeel Lindie mihim uinio e carmen ad Pisonem, quique uno secutus est Schwe eer J. Sod quunt os editio solius Hirschii testimonio nitatur, ii ulu a miliatrio nequo abra. A. Fabrici contineuioretur, ei a me frustra in bibliothecis Germaniae si invisi gata, denique in indie habeat mi solum v. in mula limi, quibus Ormen in meditum non Milo eorum datur, sed etiam noluen marini Petri bibliosi ilao, qui in typographi ea aput Basileenses post annum delinitII 527 praeerat i), initi persuasum est illam editione in , quae esse nnui lo23 dieitur et pro prima habetur, nullati esse nisi numeris a Ilici clito commuialis editionem anni 1532, quam . A. Fabricius et ex eo Schweuer' bi tamen signo dubitationis addito, laudanti bis autem an ro duee' conligit, ut principem carminis Pisoniani editionem rarissimam reperiremus omnemque de ea dulii lationem lollere possimus coniuncium enim et simul editum es carmen panem ricum primum cum Uvidi operibus in binis voluminibus, sodeontinuo duorum mero signatis, lamia o vae ' hoc inaim: P. Didii Maoma opera. Cuiusuis ud Mem ecterim e rem -- α μα- siri uiam ueraxerim Onuitum M

tionsima, quae in hune diem aetant, fragmenta quaedam et Iii ueten si oti tisa die libris qui, ere pigrammato et carmen cruditissim ut at Pisoνὲem lol. 1 - 263. Alterum volumen, cuius in praesaliuncula Adam Petri do divortio si vo separation operum Ovidii

in duas paries pavea monet, isne habet indiem: P. Didii maiori, Amrubria Beroidum

Epistolae Au Sabini vi creditiιr Epistolae tres. Elegiarm hesis es. De re duo umoris libri tres. In Din. Ad inimi de morte Drusi. De nuce. De medieamine 'eiei nocens ecessero munient quaedum in Epigrammatis Nasonia Camen d

theo semii mi, mi id Mopima.

24쪽

carnion nostru in t)pis descrip luna es sol. 546-549 eum Indi eo hi Pison m n quemeaeis es ortiti Ar poetiea. Edilio habet fleriscos, quibus vel lacuns vel cornipleias significat P, et signuin , quo Varias scripturas Vel soritisse coniecitariis ridieat dim

eo erisione nihil tu mi novi nobis diuida ad amae Pisonianum re, ueniluni, nisivs in varia risura proluptus quam Bas in eontextum recopii, sed .esset Milo,

quid in odie anonymo scriptum fuerit, melius Ilii constet. Reliquus Miliones quod attinet in qualiuor lamilias distribui possunt, in Sicta

Ad Sehard unam pertinent, quas u illos versus non in fine carminis, sed postvs. 7 habent ol eontextum Stehardia ira plerumque ita repetunt, ut vel nihil vel parum in eo commulaverint. Huc reserendae sunt Basileensis 15M, LugdunenSis I 1540,

Mi illam is 15M, Lugdunensis ili550 Lugdunensis ut i555, coloniensis Mys. n.

eollationes aliis ut mi indisfallim est. 5 Ex editione teli ariliana ruitii l. vht i l l lite est, altera, inni benignissimus . . . E a ti inqtie bibliotheeis Parisinis et eo in Germania Nastra quaesivimus, ita ut de ea dubitare o si sed lautiat eam ho iudiea critii opera ama imi Carmen ad Pisonem ineret ati horas Paris. Sim. Colin us 529.

vs. 20 lat unam ne aliuto mens supplet, s. 5 mutilam sinens liabet et variam Melpturam es. 37.

25쪽

Mierliati II i l 5 5 Mierlliana III 1579, coloniensis u loso, Friinosuriensis sive meritiana fio et infleta amensis 3 1649. uinae autem Iamilia miscriptae sunt editiones, quae mi quam Bodr. Iunius es enm is ex odie Atrebatem evulgarii, in se lae Miliomitiis prioris temporis non emittis vel neelaesis it illos vereus in o panegyrie reposueriin novasque, quas prolittera liinius, scripturas praetor paucas propagarun cuius familia stin editiora niuna 15b6, Pulmannianam lo64, Scaligeriana lora, ealigeriana II 575,

Iam vero hos editores, qui plerumqtie religiosi scripturam odientii inmutaro dubita verant et filii bilos asu receptum conservare liti luerant, ii sunt seculi, qui contextuli tar- minis Pisoniani suo arbitratu novabant ei consorinabant, alter Gres Beramurinua limidior

e cautior, arias lectiones inprimis averni ei Iunii colligens ei ex iis sua eligens, ita ui reeensionem Sebardianam si vo terili et Iunianam ommiseere brevibus eholiis additis, alior Goul Corsi post Casp. Baribit em iis audacior Rus ineo lautior

-320. fi lii animadversDruni lib. V trip. l. uanium ipsi in edito reetiusqae eonstitulo hae taenii ne debeatur non onstat.

7 Puli nnus Iunium solum in editione sua Lucant secutus tere ibi ad eamne Anoarmi restituenduin attulit nisi quod praes insuit et cossius s. si et V, 142 in e lis eo tendat.

iteque a iuniana, nisi . t traie-- pro ea emus. Neque inter se dicima lues Maii geri ad ni singulis mendis irrompturis ei. o. s. o. iro, ei acti- plura es. s. siet. 255. 9 in Lucano neque reredi editio a priore Pul-maniliana iis seriptura. L s. s. ita, et varialectione s. 0 ubi d. i praestingua habet pro praestrinse Ed. I . s. 42 ex torrigendis prioris

26쪽

m sitas conlaetura es s. 8 202 207 l l aliorum Briasqtie Ieclistns s promiseu promeas, ita ut ceruim arsis critidae gem non servaret. Inde familia editionum orta es Berm una,

Lemairiana TL 1924, eberian 1Μ32. Ex novissimis diloribus alter ivi. Rela de textu, quem vocant, bene erilita

non solum variam lectionem ex XIV editionibus diligentissimo excerptam ei pro m

eo ululam una cum coniecturis v. d. apposuit, sed etiam verba panem rici mi remissionem Sichardianam sive Micyllianam magis revocavit mi in ut vinci, 254 non pro nos)praeter necessitatem emendare studui Attamen non omnem inbuit suppellectilem, quae

noeessaria si deerat ei editio princeps et Micritima ibis et neglexit, nescio eur, Ilamimi ae M observat aes a Weriise so in supplemni additas Miris maiorem an

1 primuincia Oradii 5S2 Carmina amator. p. lo 4 is et Mep as, et Fabrie. . . . t p. 47 Etrudrinde in Lueano ibS9. Nihil discriminis reperi, nisi, quini posterior editio vilia aliquot γpographio me darii; l. s. G. 216. vir quo auleni eum Minidissenis eum Lugd. uel Praes. p. I plerumque eoa- , mi, nisi in ollocatione versuum 72-84. Bers- Umis primis tribus Miris a. editioni inis ulnaanni,

iurimis obseeuius M. Variis se mitio et tonie- eiuras xv. d. non distinguens arti uiui eae in panegr-rie recte adhibendae plus obfuit quam proscit. 4 hipontina a Cottiana non nisi seri plura ivs. s.

guuntur, ita tamen ut prior in riptura magis eum cortiana eo ordet vf. 4. 136 , posterior sit torreelior I. 92 . IJ in Poetis ut Fin. I. I p. 236-282. quihuscum e niungenda sua p. 36-48 dissertatio de Saleio Basso p. 72-7d testinisaia p. 829-ss nota Martyni-Lagunae et T. V p. 1469 sq. et p. 1476 additamenta . In eontextu verbor post cortium emendando, quamquam habebat nondullas editioue nonduis tollatas, ero nihil praesiili neque omnia, qua ad rem triticam pertinent, iij genter notavit, ut

dors observationes interpretant, en dat, caligeri, Lindenbrogii ollegit eaque re et suis animadverti nibus additis do explieando panegyie praeclare -- muti Praeterea Mari Ini-Lagustae notas adjecit pleri qua erat eas, ex deeem editionibus et ex cod. vase inviens congestas communieaverat eas Marti Laeuis Z.ictaviensis lida agonia Pol tu iteynio excitanto eum Wemsdorfio, qui nonnulla tantum iam dicta Mimiam neeessaria omisit; et rectent

neque omnino quidquam sive in reeensendis sive in plieandis panegyrici verbis praestitit, in seriptura hie illi a Vera ortiana dis eden1 quum s. I. 39. pro eum et Mibneolo s. l. id , ira liquid raro adspergens, idque nullius prelu . da pila p. 287 et de lati uneutorii ludo p. stl es negligentereo illans et olligens. S Quam euravit . . eber in Cory poe . a . p. 41 - 1ll. in malim Curtiant, ut ait illM 'stri . p. Lxx Vlli remitas nisi uno loto sed pro et s. l 22 a hie illi in geri plura tu . Id -- ρο --s; vs. atim ιtus pro adtonitus'. 9 meret auetoris ad Calpurnium ιsonem ea mem. ratistav. Sal. 4. Erravit in illulo Berinstarp. 458.

27쪽

loeos paneorie sanasse sibi visus est sed bsidiis vel nimio non usus, ut oditione l. o lilii, si recto utendi nescius, alia temere correxi nus M. alia non inondavit. qu propositum ei amitius a iuri suo restituendi et in orbis rectius constituendi asso-

director bibliotheea rariae Monaeeasu, Dr. . e

a prael. Mei p. v. a Ptoler omisi. Dein imponere non possumus, quin animum graium minoinu cosia in Mamus viri,

29쪽

inde prius eo pii surgat mihi earinitus ordo ubilos dubius serim. hine i , Piso,

inter siletentia genies; hine uin me virius res et mi ea per omnes viis modos quain si deesse sibi sorte reaio nobilitas eudem pro nobili uti fuisses. ni ipsi imaginibo, quid visis silia triumphis aula, ipsa pleni mineroso onsule a si Merini, M vina labui perii minis in lo

30쪽

28 gentis honos, uilis ius es in Origine via. at tu, qui laniis nisunt Malam se iis et i artem inuit, in sui iam ponis in illis, his emendus eris; nam quid nimi uali, ut d uis a culpo nomm calpurnia duo i, elumquo Pisonis tulerii cognomina prima, linimida Gnosin uni inseres Ardea dextra'

nee uncia Hii breviter decurrere possim, ex prius aeuiema moles circumvaga ammaem annua bis senis reu ubi mensibus astra, quam mihi priscorum titulos operosaquo bellaeonii geri memorare nianus sed bellies armor uiuo labor veteres decuero uiriles atquo illos cecinero siti per armina Blos. et nos quoque aeria Pisonem laude nitenteni