장음표시 사용
21쪽
XVII stiterit, hic a. Dcxxxxvii natum Pompeium necesse est perhibuerit. atque liac re a celeris fortasse omnibus scriptoribus discessit.
itaque illa 'solus superro. ponit ' intellegimus de Liciniano solo
superiore anno i. e. Dcxxxxvii Pompei natalem ponente, cum
idem Ciceronem in se litenti anno natum traderet, a librario adno- lata esse. quae eum ad Q. Seruiliti in C. Atilium cos. pertinuissent, qui factu in sit ut ad P. Rutilium Cn. Manlium cos. reserrentur tamque inepte interponerentur, divinandum sollertioris ingenii uiris relin luimus. En libri de cuius genere disputaturi eramus obliti iam in singulis uerbis haeremus. sed cum haerendi causSa sit grauissima, pertractemus illa. quid enim hoc loco Manlit nepionisque exilia 3 qui si L. Saturnini rogatione o cillitate sunt ei eicii, Rntio Dicta cum tribunus plebis ille- esset damnati sunt. atqui de Manlio condemnato ita narratur quasi eadem antea de Caepione pluribus dicta suerint. quod si sactum erat, qui eiusdem iudicii iii eutio prodigiorum enumeratione potuit interrumpit igitur mira et prorsus singulari librarii oscitantia locum turbatum esse statueremus oporteret, nisi id ipsum, ut Licinianus Saturnini rogationem narrationi pugnae biennio ante insoliciter commissae adiecisse crederetur, nullam ueri haberet similitudinem. ea enim est huius generis Scriptorum ratio, ut potius praetermissa aptis locis posterioribus ), quam prioribus postea facta ponere soleant: neque enim uerba L VI r ' 17 in alteram partem speramus prolatum iri. uidentur igitur duae fuisse adnouitiones margini adscriptae dei aepione et de Manlio. sed ne hoc quidem ab omni parte probabile est. nullam enim caussam indagaveris, cur factum sit ut quae ad eandem pertinebant Saturnini rogationem, duobus locis non multum inter se distantibus seiungerentur. an tu ueri putas esse
similius ea quibus suus paullo ante fuerat locus ad Manli nomen 'li ) adnotata esse, quam collestam Manli Rutilium ideo uocatum esse, quod modo de Manlio dictum erat Τ quare si is qui de Saturnini rogatione adnotauerat, idem Rutilium dixit Manli collegam, ille autem Licinianus suisse nequit, intelleges quae iam nobis suspitio moueatur.
quae ueremur ne in sententiam argumentis firmatam mutetur. Praesto enim sunt quae certiores nos faciant multa. inspi
22쪽
cias s. 11 r Is ipse Mithridates cuin Sulla . . . conpositis gratia P. R. reconciliata Ariobardianen ut seruum 1 rapuit in Pontuin proficiscitur . scriptor cum recensuisset pacis condiciones quas per Archelaum regi Stilla inposuerat, ipsius regis coii loquiuin Dardani cuili Sulla habitum his uerbis ita tetigit, ut de singulis nihil adderet. erat ex hoc genere illorum de Cappadociae regno dissensio: ad quam pertinere apparet uerba ineptissimo loco inculcata 'Ariobardianen - reSpuit'. quorum cum nullus uSquam
locus, qualis quidem hic Liciniani liber est, rogitari possit idoneus,
intelleges eum qui haec scriberet uberiore sonte ita usum esse, ut modo quae placerent transeriberet innita tala, modo in breuius contraheret. nam Pa tantum ratione, si quae breuit uiis nimio studio praetermissa erant iplae memoratu digna uiderentili , liet i potuit ut orationis filo temere interrulito intexerentur. Prorsus Eodem modo orta sunt quae s. Iit finitae de Scauro narrationi tam pia in pannum adsi ita legimus et nec ipsis petentibus ducem se tradere sustinuit uerecundia ut .... esset . quae rum olim ut probaretur Scaurum nihil indignum uiro roinano aut secisse aut dixisse , nam ala suissent, uset memorata Scauri morte non sustinuit qui has historias excerpebat omittere hoc romanae uirtutis specimen addiditque illius suae ijam nouimus particulae ope. eam enim quis tanto cum fructu ) in his reliquiis celebrauerit et cui rerum uarietatem tam concinno dispositam debeamus, iani non putamus
obscurum esse. Uuid quod eliam de tempore quo in compendium redacti uideantur Liciniani libri coniectura capi potest, si ii iidem
recte emendauimus uerba s. IIII r nam Sullustium non ut historicium scribunt sed ut oratorem testendum. quae a Liciniano scribi non poterant, sed ab eo tantum qui Frontonem oratoresque illos e gnosset qui ad Sallusti Crispi regulam uerba sua exigere solebant. neque enim uerba inde obsoleta solum, grauia, acute dicta eligebant, Sed sententias i pioque cs. Fronto ad M. Caesarem ill 11 p. 74 nom.), murum notationes cs. id. ait Antoninum II 6 p. 162 sq. , epistulas cs. id. ad Veriim 2 p. 1783 et admirabantur et imitabantur. ita sactum uidetur quod sagaciter coniecit Orellius, ut Ma-
IJ CL Ll Ilii hi 3 pestilentia ii astatus exereitus' IlIri T et copias Me tolliis - duxerat'. in primis aduertendiis locus f. tu β 23 insignis etiam subiectorum mutatione noli indicata.
23쪽
tiones epistulae lite ex Crispi liistoriis ab illis excerptae ad liaec tempora peritenerini. si id quidem monemus idcirco, quia haud scimus an ad Sallustium reserenda Sit, cuius nemo neque eloqtientiam neque scriptas orationes testatur, M. Lepidi illa oratio, quam uerbis 'et extat oratio' s. IIII r ' 17 editam esse et superstitem indicatur. neque aliis eiusdem fere aetatis indiciis destituimur. nam ut monuit uir liuidam et doctrina et beneuolentia erga nos insignis aedem Olympi C Iouis allieniensem diu inperfectam perinaii sisse' is. X ri dicere non poterat nisi qui persectam uidisset. atqui ab Hadriano demum susceptum denuo praeclarum Opus et ad finem perductum est. Summa igitur disputationis nostrae haec est: quos scripserat Licinianus Sallustio aequalis ab urbe condita annales, ex eis Antoninorum aetate uirum mediocriter doctum suis admixtis adnotationibus ea extortisisse quorum has nunc tenemus reliquias. III. Restat ut de nominibus scriptoris quem Peri Eius Gaium Granium Licinianum uocatuni sibi persuasit, quid statuendum sit exponamus. de Liciniano constat: non item de relicuis nominibus. illud enim sexiens Perigit in schedarum marginibus legerunt.
Grani' quod pater s. VIIII r per XV sere dies sine ullo dubio
legit' si lius dispicere non potuit. prorsus dubium eSt praenomen cuius ii stigia inuenit pater in eadem scheda a ductibus litterarum G. I haud multum diu rsa, quae tamen distingui non poterant'; filius, qui in ea scheda in qua paler G. I lpgerat solum cognomen inuestigauit, L IIII ii in quo pater nihil tale ocuIis adsecutus erat, litteram C. nomini Liciniani praepositam testatur. At tamen praesto Sunt quae patris de Granio' testimonium ut in dubilationem uocetur dissuadesiit. Grani enim Liciniani mentio inicitur a Macrobio sat. I l6. 30 apud Granium Licinianum libro secundo' et a Seruio in Verg. Aen. I T3T Granius Licinianus coenae suae Liciniani' a Solino polyh. II 12. qui scriptores quae ex Liciniano adserimi, ex annalium libris petisse non uidentur. quae enim Solinus D. III) de Messapiae nomine tradit, etsi ab annalium a gumento non prorsus Sunt aliena, tamen ad quem uis alium librum eodem iure referri possunt. de nundinis sis. Iὶ annalium 'libro secundo' disputasse Licinianum, si quis eortina quae a Macrobio expromuntur rationem perspexerit, uix sibi persuadebit. de Seruii coenae suae: fr. Il) hariolari nolumus. Sed celetiores simul
24쪽
et incertiores Censorini nos reddit testimonium 3, 23 Granium Flaccum' ad Caesarem de indigitamentis scripsisse. a quo disi tingi nequit Granius Flaccus cuius a Paullo dig. L 36, 144 memoratur de iure Papiriano' liber; eodem auctore utitur Macrobius sal. I 18, 4 D. V). neque alium intellegere uidentur qui uno nomine Granium de rebus sacris testem proseruiit Arnobius III 3l. 38 VI T si . VIII - XJ et Festus u. ΙUCΛΕ D. XI). Tenemus igitur Granium laccum Caesaris aequalem librorum de indigi lamentis et de iure
Papiriano Scriptorem . quem eundem esse ac Licinianum contenderunt Carrio emend. 1 4 Gruteri lamp. III p. 97ὶ et Orellius ad Λritob. III 31, negarunt vossius op. IIII p. 26l et Ilaackhius in Paulyi eiicyclop. III p. 960. neque hi quidem sine aliqua probabilitatis
specie. etenim apud eundem Macrobium, qui in Scriptorum quorum testimoniis utitur uoininibus adserendis semper sibi constat ), quasi diuersa nomina Grani Flacci et Grani Liciniani legimus. argumentum sane non leue: nisi ab altera parte grauiora essent parata. uide enim quam bene is quem paullo post Sallustium annales condidisse probauimus ad Caesarem pontificem maximum de indigitamentis librum scribere poluerit. uide quo tandem libro de nundinarum ratione tis. 13 aptius exposuerit Granius Licinianus , quam eis quos Granium Flaccum de rebus sacris scripsisse constat. denique quid obstat quo minus plenum p criptoris, utpote
qui liberum rem publicam uiderit, nomen Isaiuvi J Granium Flaccum Licinianum i fuisse coniciamus 3 quare Macrobium, si quidem duos sibi finxerit Granios, auctorum quibus utebatur discrepantia deceptum eSse statuimuS.
Pauca addenda sunt de reliquiarum quae ab aliis scriptoribus Seruantur pristina sede. atque ex libro de indistilamentis sile quibus cs. Ambrosius de Ilom. lib. sacris p. 3 et 613 excerpta uidentur praeter fragmentum IIII a Censorino seruatum ea quae legimus apud Arnobium I. I. fragmenta VH - X et apud Macrobium sat. I 18, 4 1 r. v. ad libros de iure Pupiriano pertinent quae extant in dig. L 16, 144 D. V1ὶ et apud Macrobium ex libro se-
1ὶ unum enim Sextum Festum quod semel sat. III 8, 9 Iulium Festum appellat, inde pro ri nihil potest. 23 Grauiae Liciniaeque geniis nominaeoniuileia 0 LICINIVS GRAN: ΛΝVS quoque testatur consul suffect iis anni
25쪽
cuiuio' petita D. IJ: neque aliunde ducta itidentur quae Festussi'. XI tradit. prorsus incertae sedis sunt quae auctor Granio Solinus polyh. II 40 sis. VIIJ de cicadis ad Rhegium mutis narrat. Habes omnia quae Granio certo tribui possunt. Scientes enim negleximus quae emendatu aut a uiris doctis aut e libris melioribus nomine ad Granium iam nullo modo referri possunt. quibus si quis gaudeat, ex bibliothecae tenebris P. P. Iusti promat obseruationes criticas Viennae 1765. 4. , qui illa p. 30 Sq. congessit. sed ne hic quidem omnia. adicere enim possis Diomedem p. 365,l6 K., Nonium p. 202, 20 M., Festum Pauli p. 369 u. VΕΤΕΒΑ-TORES. talia igitur nostro iure missa secimus. illas uero qua Spost londinenses schedas conlocauimus Grani reliquias ad nominis prout a scriptoribus adsertur uarietatem distio fuisse satius du
IIaec habuimus quae praesaremur libello nostro. spiem etsi longe abesse a persectionis laude scimus, lamen ne apud prudentes in uituperationem incurramus non ueremur. etenim quod ingenue prolitemur, nullum aliud huius editionis suit consilium nisi ut eis qui post nos doctiores paratioresque ad sanandum Granium acceSSuri eSsent, subsidium praesto esset paullo limatius at pie politius editione Principe. Denique iucundissimo nobis sungendum est officio, ut gratiam
publice testemur LUDOVICO DEI II MANNO hibliothecae guel serblatanae praesecto liberalissimo qui gudianum Solini codicem rogatus a nobis inspexit, GEORGI 0 ΤΙIII DNI qui e Gallia amicissimo de Liciniani aliud Serilium fragmento certiores nos fecit, ALFREDO FLECΚΕISENO qui qua prostensa uoluntate haec Studia fouet
noStrae quoque opellae deesse noluit. Scr. Bonnae kal. decembr. a. CLIII CCCI VII Dissilired by Cooste
26쪽
XXIIIIaec cum typis iam essent descripta. adlatae ad nos sunt
epliemerides litterariae gol tingenses n. l92 sq.) in quibus de edito
a se Liciniano C. Perigi iis rettulit atque de codice non nulla quae in eius praelatione frustra quaesiveris tradidit. duo ex eis in primis digna sunt quae men orentur. uiginti enim uel triginta libri syriaci solia etiam tunc extilisso narrat eum primum patri sibi lite ille a
Boetii chero oblatus esset cs. Philologi VIIII p. 394ὶ eorumque
alterius partis postea nullum extilis Se uestigium. praeterea de grammatici latini fragmento paullo accuratius disserens eius litteras si Liciniani scripturam spectes inuersas legi docet. Rursus liaec scripseramus et tradideramus operis, cum BO-BΕRΤl Vi , Elii ii iri immanissimi docta Iuppilor ot lilboriosa epistula nobiscum communicata est quast in prima codicis pagina explicanda et emendanda uersatur . e qua quae hic non omittenda nobis uidebantur haec habeto: B 9 et equites celsos dixerunt con l. Festo Pauli p. 55 et Varrone apud Nonium p. 4. qui autem factum sit ut Castorem et Pollucem Granius commemoraret conlata Hygini sab. LXXX Vngerus declarat: Ibide etiam Romani Seruant institutum, cum desultorem mittunt. unus duos equos
stubet sed pileum in capite Iet det equo in equum transilit quouille Pollum suu et fratris uice funstatur . 16 - 19 quos Spartiatae, Amyclaei et quidam alii ἱππαστας, διμάχας, καλλίππους appellantita ut flexuntes uocabulo graeca nomina Granius interpretatu A sit. ceterit m αμίππους quoque Vi gero in mentem uenit.
2i pensilium item amicus Ungeri coniecit. ipse ustro Vngerus haec scribi uolt: si exutes a genere puerilium, quos Troiam ii Oeabant, Iudorum, quoniam ephippion iuuenes milita ros ducebant) coni. Suida ε φιππιον αγώνισμα εφ' ιππων τρεχόντων. Diuitiam by Corale
28쪽
B Iacobus Bernnysius. M se Theodorus Moinmsenus. P - Georgitis IIonrieus Pertzius. y πα Carolus Pertzius. S - editores Honnenses. Scriptura cuius reuetor nullus memoratur a eodice uel ab editi otio Principe repetenda est . qnae adnotantur ad singulas codicis ipsius paginas litteris inclinutis expressa, non nostra sunt, sed Caroli Pert Zii.
30쪽
... CACUI EAM E . . . . . . 'RII DE MILIS . . . E CAIUS AT II 1 8. . . ISSE IEM ... Ο . . . HOSTIB INNISI TJ. . .
. . . DIU ESSE IMI. . CI. . . . . .
. . . TRAUERUNT ISUI I . . . 12. . . UERINT TRI h . . . . . . . IN IIS HEIIo DIERUN. . .
LIAM UET. . . E'. . . . I DII ELSOS DICET CONII. E
E A cIST I QUI IAM IUS AANI ADMONUISSE . . . C
NITARIS Lic. . . II ia) Μ usso exterior auuisus est, ita ut 2 uel 3 Iere litterae priores . siderentur. b) CORItan e) linea l8ma et 1 a, Olim diremtae, male Omlutinatae Sunt, quare membrana nunc illo in loco complicata vices iamiam distingui fere non possunt. ἀ) lineae 21 - 24 perforatae sunt. e) an: i Nieta li LIAMVENiuE D legendum ut uidetur CASTORIA. 9 sic pro POI. LUCus cod. hin Pii iiDILIUM 2 t) haec linea una cum duabus antecedentibus perforata eSt.