Upalekhae de kramapâṭha libelli particula prior, prolegomena, textum, versionem

11쪽

multo pejorem esse quam alterum, Chamb. 714 id quod nobis eo magis lugendum est, quod in illo oodico 394 commontarius ad capita X et XI kramapatham tractantia, de quibus infra loquemur, reperiatur.3 Katyayanae ratical hyasutram UajaSaneyisauhitam Spectans, Chamb. 3b, cum ejuSdem Uvatae commentario optimo dirimodast dicto, h. 454, qui codex textum etiam Praticakhyi repetit Cat. Wob. 163 ot 164. 4 Rigvodasanti ita codd. Chamb. 67 604 61, 41 a oti in manibus nobis orant, quorum descriptionem vide apud ob in numeris 4 9 et 10 15.

Praeter enumeratos passim alii tiam codices collectionis Chambersianae laudati invenientur, quo tamen in pauci quibus citantur locis nominare sumetet.

Deara mapatha, quem Sequente plagulae tractabunt, quod ego quidem sciam, usque ad hoc tempus quatuor viri docti locuti sunt. Primam jus mentionem, Sed eam Solam nominis mentionem, repori in celebri Colebrookii commontation AdoVodis inscripta, A s. Res VIII, p. 390 Misc. 8S. I. s. Qua vero sit ramapathae ratio primus explicaro studuit V. D. Bolit lingkius, Panini II, p. 393 et 447 deinde V Cl. Lassenius, . . . . . . III, 469, praecipue vero IV, 248sq. quam assenii sententiam olit lingkius quoquo Secutus est in Chrestomathia sua p. 353 sq. Quod si olit- lingi ius in Paninis dition modum scribendi textum cohaerentem et singulis orbis seuphonicis legibus inter se conjunctis sauhitapatham pada patham, ramapatham vero Separationem Singulorum verborum pudoniim esse dicit, quum contra Las- Senius adapatham quidem recte definiat, ramapatham vero cohaerentem teXtum Sanhitapatham esse contendat, errores

12쪽

attulit, satis obscuris, quae tamen antequam . . Rothius Praticakhya apperuit, Solus fons erant, e quo d0finitio hauriri posset, facillime, quin etiam neceSSario provenerunt ). Othius tandom, nisus ratiuakhyorum auctoritate, recte quido quid sit ramapatha explicavit gur Lit. u. Gesch. d. V. p. 3), attamen, ut locus ille et commentationis ratio exigebant, tantum quaSi extremis lineamentis modum hunc scribendi

adumbravit. Kra mapatha vox, derivanda a radice stram, quam grammatio commentatoresque Surpant Sensu duplicandi vocabulum litoramve os inde S. v. stram , eam ut notum est ex Ro-

ihil obsorvationibus modo laudatis sanhita toxium scribendi rationem Significat, qua usque ad cujusvis omistichii nom

bina componuntur vocabula, ita ut primum eum altero, alterum cum tertio, tertium eum quarto ultimum denique et cum antocedente conjungatur, et Vocabulo it interposito repetatur.

At quaerentibus nobis, quo consilio inanem hanc, ut videtur, taedii quo plenam verborum repetitionem instituerit Pancala ille, Bilhrus gente oriundus, qui a B Prat. XI. Lot ab Uvata ad hia ramapatha inventor nominatur, jam Rothius es. vorum attulit, eam ab caussam adhibitam eam esse ratus, ut quam CertiSSimia redderetur textus Quum nim nihil aliud agat adapathae ratio quo recentior est Era mapatha ) , nisi

sententia, prahram vocabulum idem signiscare, quod ramapitha, aut vox ubha-yath apud Patafhalim falsa est alterum enim alteri contradicit. Nam si ubha-yath recte positum sest, prahram nullo modo idem esse potest quod ram 4the, quia alter eXemplo, pro ali modo ramapathae scripto pro no um it uni nati . . . . cf. not. ad M. r. IV. 9. 21. Proleg. p. XV.), quae sequuntur Verba, bhὰnin apy oti quamvis in an hila o scribendum sit sensu prorsus carent, nati. enim in ram atha quoque nonnisi cum pro unum in ramam coactum Occurrit. Sin vero pra rama revera idem significat quot kram 4tha, eodem modo ubhagatha 1alsum sit necesse est, nam soli alteri exemplo, pr no muncata, definiti illa Dad api rum 4th s okὰro a sti, samhitopithe tu bh 'ti, naream a pra-- artate se aptissima est haec enim verba Si modo ramapathae scribantur prano muncat in membro priore o sanhitae mittitur, ita ut certe n0 Supervacaneum sit, addere, quod nihilominus vox his dentale suum n servet. Ceterum neque in p. neque, quod Sciam, in ratic. hujusmodi praeceptum exstat, nec denique anhitae usus auinis decretum sequitur. 1 r. inde prat1horum a

nobis editus sub pr nati et pari niti, resp. o. Cf. p. IV, 4. 12. 19 V, 1 2 4 5 VI, 6 VII, 19 et loci ratisakbyi regulae p. IV, 4 respondentes.

13쪽

ut obsoleta jam tune nec amplius communi obvia intelligentiao Vedorum lingua ita explicetur, ut 0rborum quidem divisio plana et perspicua reddatur, ratio Eramapathae praeterea quoque do genuina lectione vocabulorum bis in conspectum prolatorum dubitandi locum omnino praebet nullum. 4Sos Vero Indos ramapatham sauhitae et ada conjunctionem esse dicere, simul utriuSque virtutibus praeditam, ex loco Panjikae apparet, quem Statim asseremus.

Kra mapatham aliquando post adapatham inventum esse, jam inde probabile videtur, quod prius in simplicem verborum divisionem Commentatores incidere oportuit, quam in difficilius intricatumque scribendi genus kramapathae Accedit vero, quod et raticalthyam et palehlia in legibus, quas de Scribendo ramapatha proferunt, de ad quasi jam perfecto loqui solent cfr loci in pag. IV. not. 2 allati), et quod praeterea ram nullo modo intactus et Sancta inviolabilique auctoritate praeditus, sicuti ada, habebatur. Qua se re loco a Rothio . . relato nonnulla haradus a verba adjicere nobis liceat, quae in Passi ilia sua utro I. 14, quod primum de Scribendo hi amapatha praeceptum tradit, praemittit dicit enim fol. padusamhitayor ityatro hecit adcini pathanti, hecit samhilom ei a pathanti l .... 4e samhitcim ei a pathanti, pa-dubhogam a indanti l adamadhye s Danascinam kurranti tat s sy brahmaryayanam samjotam rishts kaicci Chilhalyddibhibi adaniblisio arcitat, cidam adam dum spadamiti Masinin arcite unar api amhit cim sumdeham samjύ- tam rishin kaiocis ramo rishtali l atra Vra padum latrat Vr samhite' i l eram heci rarnayanti l kecit una evam

14쪽

iripi akdram phalam situr adhye riuum tridli sthitum annam si argo cod si argy, s haydhhyam ' ca redubrahma Sancitanam iti lenam nena ambandhena siddhasya ramasya laaeana bru-rann ha raramo naipadae ili l ty'Antiquissimus fons undo haurienda est ramapathae ejusque minutiarum notitia, decimum undecimumque Rikpraticakhyi sunt atata, qua Rothiu primu aperuit, undeque depromsit, quae de hac re inposuit. Nobis vero, quoniam in notis, quas palelisa adjecimus quoad fieri potuit ad locos Praticakhyi veri pal0hha fontis, ut infra demonstrabimus), quo auctor noster reSpeXisSe videtur, relegavimus, totum cum ieetoribu communieemus oportet, qualem praebent tres illi codd. mss. bibliotheca regia Berotinensis, de quibus jam Supra locuti sumus. Operae pretium praeterea quoque facturi nobis videmur, si doctis viris ad Indicas literas incumbentibus, quibus rumotis a majoribus bibliothecis quotidianus codicum mSS. Su non Contigit, majus hocce Styli Rikpraticalthyi specimen praebemus Versionem vero addere eam ob caussam omisimus, quod decimum quidem caput, cujus sensum ipsi accurate persperimus, cuivis lectori et commentarii interpretationibus et sespondentibus Upal0klia locis adjectis non minusquam verSione ipsa clarum et perspicuum apparebit undecimi Vero nos ipso magnam partem nullo modo intellexisso confitendum est, idque eo liberius, quod praeter magnam et linguae cibo difficultato codex otiam Ch. 394 in und0cimo capito

adeo incertu a corruptu est, ut eum saepe neque intelligere neque huc adScribere potuerimus.

16쪽

VIII

natam a purrena parasya stranam

18쪽

adrishtarurne pratham pradarcanam

19쪽

19. p. V. 6 V. 1, 2, 3, 4 IV. 18 V. T; r. X. 13 h. - 20. p. VI. 6 VI. 1, 2 VI. 7 VI. 3, 4 b. - 595 itide ca 691 ad eva. - 21 Up. III 3, 4 5. - 22. p. IV. 12 not. ad Up. IX. 7. - 23. Comm.hetuSamgrahe, quod tamen mutatum est in helvasumstrahe. - 24. vi ritali Comm. - 'tar Comm. - 25. 6atali su , teXtus c0dd. - 26. Inde ab hoc versu commentarii codex s. h. 391 muli magis etiam corniptus est quam praeterea, ita ut eum, ut jam supra diximus, multis locis neque intelligere neque huc adscribere potuerimuS.