Upalekhae de kramapâṭha libelli particula prior, prolegomena, textum, versionem

21쪽

Iam vero, quum animum ad duo illa ratiosi hyi capita advortimus, primo obtutu offendit, quod alterum praeter Xpeetationem non pergit Xponere quae prius incepit, Sed omninooado continet docetque aliis tantum iisque pluribus verbis, adjectis nonnullis rebus, de quibus ut d accentibus ducimum caput praecepta tradere omiSit, quae tamen paene omne egeneralibus quibusdam legibus alibi a ratioti khyo datis porSe sequuntur. Qua e ratione, qua est inter duo illa rati-oahhyi capita, nostra quidem sententia apparere videtur, non eundem auetorem, non aurialiam, cui ab Indis Prattealthyam Riksamhitae tribuitur, utrumque caput compoSutSSe. Alterum Vero, idque undecimum, posteris temporibus textui insertum esse omnino non dubitandum esse videtur, primum quod locu8 post decimum caput ei assignatus originem ejus poSteriorem

22쪽

arguit, deinde quod sustu copiosiusque, ut jam diximus, de iisd0m robus agit simulque Saepissime diverSa grammaticorum sontentias citat. t quod attinet ad eam quam modo attigimus quaestionem, quid in ratiou khyo hoc primum sit genuinumque, quid posteri temporibus insertum atque adjeetum, quum digna sit, quae ingulari commentatione illustretur, hoc in libollo passim tantum locos memorabimus, qui omnem detextus retractatione aliquo modo facta dubitationem tolloni us not. ad p. I. 1). Qua in re metrum quoque, ut OS quidem cenSemus, magni momenti est, quum capita clohis composita ante ea quae agat vel rishtub metrum Xhibent, CompoSita esse videantur. Praeterquam nim quod res difficiliores magisque explicationibus indigentes pertractant Pat. III.

Reeentus, X. kramapatham XV-XVIII metra), etiam eorum sermonem dicendique modum simpliciora putamuS, eorumque phraseologiam minus expolitam atque artificiosam. Quam tamen Sententiam ut pro orta argumentisque satis munita accipiamus tantum abest quum non nisi leviter adhuc ratica-khyam perlegerimus), ut accuratius nos in hanc rem inquisituros esse futuri temporis otio coneesso promittendum sit.

Priusquam vero de paleklia ipso pauca disseramus, liceat nobis, quoniam haud raro hujus quoque operi typis nondum impressi testimonio utemur, a j a Saneyi-Ρratica-khyi Katystyanae rati calthya Sutrorum quoque locum, qui dearam atha agit, asserro Reperitur enim in codd.

23쪽

At quod in notis quas palelilia adjecimus Saepius citata o ratioti khyis dosumta ipsis verbis non adjectis lectorum ob oculos venient, ita ut tanquam e longinquo prospicientes de eo tempore cogitaverimus, quo totum ratical hyam typis e resSum doctorum virorum in manibus Sit, a reprehensionutamen satis muniti osse nobis videm ur praeterquam enim quod minus arcte cum hujus libelli consilio cohaerent, nihil ostiontis, nisi ut ramapatha explicetur, ipsi loci e ordine nexuque sententiarum sublati ut intelligerentur haud raro commentario egerent ampliore et copiosiore quam ipse patet hae locus, ad

quem O attulimus.

Deniquo, ne illustrissimi recentioris artis grammatista operis plano obliti osso videamur, Paninis de urnaliram quidem

1 T. p. IV. 13 - 18. p. I. T. - 19. p. I. 17. Comm. ca-

24쪽

VIII. 4. 46 G2 git, de padahram vero utra tradere neglexit. In ipso enim ejus opere in solo utro IV. 2. 61 quod tamen, quum in ahabhaShyo non Xplicetur, posteriore tempore adjectum esse non improbabile est, adaliram significari videtur, quum praeterea gana, thdGyas distincte iam nominet. II. Iam vero, ut ipsius palelilia rationem habeamus, primum de ejus auctore, de tempore quo conscriptus Sit, designifieatione nominis quaerendum St. Nihil omnino de auctore nos reperisse eonfitendum St, quum ejus nomen neque in ullo textus codice s. neque in alterutro commentario Oeeurrat, nisi fori in primis anjihau

foliis exstet, quae of eat. eberi n. 42 in manibus nobis non erant. Neque tempuS, quo confectus Sit, definiri potest, nisi aliorum operum ordine, id quod jam satis assuevimus, in universum comparato. neidit enim palekha oditio in recontiora tempora quam Praticalthyi, cuju rei argumentum, idque gravissimum non deest, quum paleklia, ut infra demonstrabimus, omnino pendeat ex Prattealthyo. Spatium vero temporis interutrumque opus interjectum breve non 8Se videtur quum enim Praticakhyi auctorem Semper Verbi bru, ah, ac ef r. ind. s. vv. pro verbis Scribendi Significatione praeditis usum temporo vixisse quo ars scribendi nondum Satis innotuisset, improba bilo nullo modo nobis videatur, fieri vix poterit, qui UpH0khae auctorem Scripturae gnarum putemus, qui radicem lik in titulo opseris sui adhibuerit. At quod ipse haud raro radico

bru utitur, nunquam Vero verbo Scribendi SenSum Xprimente,

inde factum videtur, quod omni modo Pratteakhyam ejusque terminologiam sequi solet Denique, quam tituli patokhao ipsum hashyam tradit explicationem, fol. 19 : ramam imam ubhuydbhigitam Cod um' upa, samipe adrica riceshilli, sumnthis it arthah likhyante asmin, dia lekhayati, ga nugati, striisnaso nirupayuti it upule hali l ut pol vere Indi-

25쪽

cam, minime accipiendam esse, per se intelligitur. Immo vocabulum pale ha compositum esse videtur ex lekha, libellus, scriptum Wils et Haught. a letire, an epiSue), et upa, quam praepoSitionem persaepe ad Xprimendam inferioritatem quandam adhibitam esse voces demonstrant ut pastatha, psa, et aderata, padharma, panuman, et quae Scriptorum genera denotant papurona, paveda, pasydsthyona, pactaea, pa-khydna quin etiam in propriis nominibus peculiarem illam vim

praepositionem OStram Servasse, nota illa undae et I asundae nomina testantur. Quod si his nisi auctoritatibus titulo Upalohlia sensum libelli inferioris momenti et ex alio quodam opere pendentis vindicamus id quod vernacula lingua diceremus ei soliundare Soliris ichen quod solum inter hunc titulum et illos modo allatos intercedit, id est, quod vocibus papurana, pareda te reSpondent librorum tituli purcina, reda etin, quum titulum e ha eodem modo nostro palestha respondentem neque unquam inVenerimuS, neque omnino exstare ob parvam vocabuli concinnitatem pro certo habere possimus. Quod vero attinet ad sensum, ut ita dicam, interiorem, nil est, quod non sub lekha duo illa ratieakhyi apita intelligenda es8e cenSeamus, quae auctor noSter, quum titulo aliquo accuratiore careant, generali illa voce lestha designarit. Auctorem enim ignotum in conscribendo pal0klia rovera raticakhyi auctoritatem secutum Sse, Statim apparebit, quum perlegente ejus opuSeulum locorum l. Pratteahhyirationem habebimus videbimusque, nonnullo versus totos ad

verba e ratiuakhyo depromptos esse. Accedit etiam, quod ipse palehlia se e raticakhyo pendere subscriptione sua nama Vaunahclya, amuli avnahuya significat, hastisque auctor satis claro idem dicit, subscriptioni illi quo magis illustretur hae verba adjiciens fol. 19'h castronte riddham cod. riddhad dodryam namus aroti l numali s una clysi, a

mali s una cly l dardi thali paritoshartho a Dirabhyassi lΡraeterea etiam Panjika saepissime id quod praecipue ex

26쪽

XVIII

notis ad secundum pale ae aput apparebit ad ratica-khyam respicit. At quum locos rati khyi eum pal0khao respondentibu conferimus, docemur palekham, quum paene omnia ejus utra inde a capite VII excepta appendice IX. 6 sqq. de quo vide infra nil nisi communes generaleSque proponant leges ad kramam et parigratiam relatas, in praecepti contra quae tradat ad cognoscendum ramapatham plane necessaria I. 14-VI inci. gradatim paene et intordum ad verba deo mum sequi a talam, omissi omnibus undedimi a tali additamsentis cau8Sas irregularitatum diversasque grammaticorum Sententias tractantibus. Quae quum ita se hab0ant, fieri saltem potuit, ut nondum noverit palehliae auctor undecimum pa- talam, solumque decimum in manibus habuerit. Nec mirandum ost, quod e contrario haradu a undeuimum semper laudat patulam quam primum enim undeeimum atatam, On- scriptum quia accuratiore opus erat et copiosiore tractatione earum rerum, de quibus decimum agit, exstabat, decimum minus in usu fuisso probabile est.

Partium libolli nostri distributio hunc in modum laeta est: I. 1 - 13 generales continent grammaticas notiones, quibus opus est ad intelligendum palekham. 14 - 16 in universum explicant, quid sit ramapatha.17-II. 30 loco et exempla recensent, in quibus plura

duobus verba in unum ramum Coguntur. III. 1 2 accuratius explicant utram I. 16.3-6 exponunt, quomodo quod attineat ad singularum vocum formas disserant aut congruant inter se kramae sanit ita.

TL euphonica iti partieula cum voce in parigratia ei praecedente conjunctio. Vm. 1-6. eadem cum inSequente Oee.

7 12. leges continent de ramae et prioris parinaliae

vocis aecentu.

27쪽

IX. 1 d. leges de accentu vocis in parigratia post it positae.

6-26. appendix additamenta asserens agit enim Sutr. 6. de Sama padyiS. 7 - 18 de ampa. 19. de compositis suppl. ades. 14 . 20-23. de Samaya suppl. ad IV. b).24, 25. iterum de ampu.26. de versibus, qui in ad quoque et rama

Νotandum ceterum est, in utroque commentario Omnia inde a sutro VIII 1 octavo adnumerari capiti, nonum ab iis

Quamvis ramapatha eam ob caussam, quod non Sine magno et temporis et laboris impendio adhiberi posset, minus in usu fuisse videatur, et, quod nos quidem Sciamus, nullus codex eum in modum scriptus innotuerit, tamen nostrum libellum in India maximo divulgatum esse, et fortaSSe etiamnunc adhibori in scholis, praecipue ea res nos docet, quod in una codicum collectione, quod ad numerum attinet non admodum magna, tres reperiuntur textu libri Ss duoque commentarii, et quod in quinquo his codicibus tres diversa inter so di-Stingui poSSunt reconsiones Tres enim textus codices, qui hac in re paene omnino inter se consentiunt ), longe copiosissimum

y nisi quod in A versus VIII. 13 et 14, in B VIII. 13 et 14 IX. 23, 25p0stea adjecti sunt.

28쪽

textum tradunt, quum non solum omnia quae . h. et .

P., sed otiam alia ab his omissa contineant Us 6, 7 IX. 8, 9, 13, 23, 2b), ita ut nullo modo in error nobis versari vi

deamur, si textum codicum BC pro recentissimo habeamus ). Praeterea commentarii quoque duas textus recensiones praebent, quae, quod attinet ad Sutrorum quae asserunt numerum. magnopere disserunt inter se. Bhaghyo enim sui. III. 6, 7 IV.

20 V. 4 VII b IX. 8, 9, 13, 23, 2b, Panjihae tota appendix

indo a IX. y simul cum iis v0rsibus, quos textus odice in fine capitis octavi ponunt, tum tiam III. - et VII b, 20 omnino desunt. Sutram V 4 omissum in V. h. reperitur quidem in Passitha, sed aeque ac sutr. 5 sine commentario, ita ut veri simile sit, a primo in aliuth quoque omissa po8tea posterioris aevi librario quodam conserent Passitham cum restentiore plenioreque textu inSerta esse Attamen, quamquam haec ita se habunt, non quod ad 0mpus attinet diversitas, sed, ut ita dicam, localis quaedam inter duo textu a QOmmentariis oblatos intercedere mihi videtur Appendix enim inde a IX. 6, quae, quum in . . non inveniatur, gravissimum illius diversitatis signum praebet, maximam partem, ut jam primo obtutu inspicientses libelli nostri dispositionem Supra propositam videmus, de adhibendo ampa disserit. Qui quum in loco illo Uvatae, quem in nota ad p. 7 18 attulimus, vitium pronunciationis Indorum meridionalium proprium appelletur, nos quidem non dubitamus, quin hashyam in India moridionali et praecipue in ejus incolarum usum compoSitum Sit Praseterea vero quod alter altero plura utra continet, duo

commentariorum textu uno tantum loco recensionem vere diversam asserunt, IV. 18 et 20 ad quom locum vide notam . Et ho quidem loco sextus codico ABC cum Passitha congruunt, quod attinet ad appendicem vero eum Bha8hyo, ita ut ap-δ Solum enim utram quod post IV. 12 addit . h. non tam utram est, quam expositio libera nec ullum Sutram spectans, quam melius praeterea utro p. IX. 3, tamquam exceptionem adjecisset commentator. ' D tamen nota ad IV. 17.

29쪽

pareat, codices illos omnia undique congerere quam aeeuratam textu recenSionem conficere maluisse. Denique, quod pertinet ad rationem quae est inter appendicis recensiones a textuScodicibus et a Bhashyo oblatas, notandum est, haShyam neglecto ordine quem exhibeant BC quae retinuerit sutra sic disposuisse: . 24. 18. b. 16 17. VIII. 13. IX. 7. VIII. 14. IX. 10. 11. 12. 14. 19. 20. 21. 22 26. Ne solum VerSuS, quOStextus codices octavo adjiciunt capiti, sed etiam utra 24, 2bin hashyo aptior loco quam in BC posita putamus, ubi tamquam explicativa praeceptorum quae de ampa tradita

erant appendix ut ita dicam, assuta videntur si tris illis 20 22 Samayas tractantibus. Attamen alicujus momenti est locus, quem in textus codicibus occupant duo haec utra quod eo Spuria et posteriore tempore adjecta produntur. Alicujus momenti hunc ossu nostrum libellum quum quod accurate Xponat ramapatham, tum quod desuper explicet,

quomodo Indi ipsi de multis rebus dialecto Vedicae peculiaribus judicaverint, facile apparebit legentibus viris doctis Accedit, quod Indiu sedulitat ac diligentia loci et analogias hie illic congosti sunt ut loci in capite secundo allati, vipa-dae et hapada III. 1, alia), animique nostri advertuntur ad res haud leves ei, qui artem criticam applicat ad textus Vedicos cf. IX. 26J. Qua quidem omnia futuro quodam tempore

e raticakhyis eorumque commentarii accuratiu perveStigatis melius, subtilius, plenius recensere licebit tamen ad id tempus, quod ne satis remotum sit verendum est, fore Speramus, ut noster hic palehlia, manuissima quidem nec ullo modo absoluta, attamen non prorsus inutilis in raticakhyaisagoge proprium uiam Valorem SerVet. Iam vero nihil restat, nisi uti ratione qua hanc nostram instituerimus editionem nonnulla adjiciamus. Textum enim, sicuti oportuit, plenissimum proposuimus, ita tamen, ut IOCOS,

qui deessent in Panjiha, uncis angulatis, qui vero in Bhashyo,

curvi inclusos significaremus. Praeterea textum ita imprimendum curavimus, ut utrorum sensu inter Se cohaerentium Com-

30쪽

XXII

plexus et majore et minore typographie etiam distinguerems, utraque in codicibuS,SS. Secundum euphonicas leges inter se conjuncta, quo facilius clariuSque apparerent quaerentibus Separaremia Simulque numero alieeremus. Ad versionem quod attinet, praecipue clarita perspicuitasque appetendae videbantur, sed ita, ut quoad fieri posset singulorum etiam verborum significationes redderentur; qua quido in ro difficillima Sane, quum rebus in textu tractatis minus apta sit lingua Latina, lectorum indulgentiam Xpectare poSSe putamuS. In locis vero impeditioribus, ut in grammaticis libris vertendis opuS St, clare vertere quam ad verba maluimus saepissime praeSertim verba activa, quibus auctor vocabula a tu vololistrari subjecta addenda cogitabat, passiva Verborum constructione reddere coacti sumus. Noti nil nisi ea contin0ntur, quae ad textum intelligendum opus Sse viS Sint praetereaque, quoad fieri potuit, respondentes raticakhyi loci. Commentarios, anjiham praeSertim, excerptos tantum adjecimus, quum quia, ut jam Supra diximus, Panjiha codo ita

laesus est, ut raro alicujus regulae commentarius totus certe legi possit, tum quia fieri non poterat, ut toto commentarios adjiceremus, nisi ultra legem OpuSculum nOStrum extenderemus. Indicem denique adjicientes operae pretium facere putavimuS, quum eum etiam ad Praticakhyam quod attineat non inutilem fore peremus. Et omnia quidem in eum recepimus vocabula, quae aliqua e parte gravia esse viderentur, aut quia technicieSSeu termini rariores minusque noti, aut quae nota quidem grammaticisque et commentatoribus recentioris aevi satis usitata, tamen in rati khyis jam adhibita videre alicujus mo

Priusquam vero finum imponamus huicce praefationi, D. VV. eber, utin, Roth, qui et consilio et apographis codicum liberalitor nobis concessis operam nostram Omnibus modis adjuvere gratias agamus oportet quam OSSumu maXimaS; nec non V. D. Gosche, bibliothecae Regiae custodi, qui nobis semper quotquot libri et impressi et manuscripti, quo-