장음표시 사용
11쪽
sequuntur uerba legunt κατα μηρῶ καχύφας et κρυπτυν τ' Ἐρας Sed, cii tu hanc interpretationem reprobas fortasse obiecerit quispiam. Ut breuissim quia Euripides omnino in carmine chorico tam moleste loquax esse non potuit, et, si potuit, nostro loco non potuit Aliter haud dubie et aliquanto pluribus uerbis poeta epicus hanc de Bacchi ortu fabulam narrasset, quem tameti re tam apertas, ut uel segniter audienteni effugere non possent, memoraturum uisse prorsus nego. Inter ulmina et tonitrua Iupiter Semelae se offert haec, niet perterrita, praematurun moribunda partum edit; puer-perum cubiculiani totaque regia agrant ulminum iii inflammata. viae omnia sunt ad punctum temporis Periculum in morat Iamniae urgent: euigilat aemulae Iunonis ira implacabilis uuis Bacchum, Iovis filium, e flammis eripiet quis ex insidiis, quas Iuno eius uitae iani factura est quic praeter Iouem ipsunt, patrem, in cubiculo adest hic mihi quisquam putat, Euripidem tam odiosum in narrando. tam hebetem atque adeo iesanum suisse, ut omnibus quae modo attuli narratis et iis quidem eadem breuitate, quae audientium antino in sumnium exspectationem adduceret, multis ierbis adderet, in ipso puerperae cubiculo Bacchum a Ioue e flammis ereptuni essed quo quid absurdius dici aut existimari potest Sed de hoc argumento uerbosior esse nolo.
Iani intellexerinius, ii ulgatam seripturani Sanun esse non posse et, quia
interpreten in angustias compellit, quibus, quomodo se expediat ualde ambigit, et, quia ad sanun hii ius itici Sensum, quoquo modo interpretere, nihil ueri momenti assert Uellem Hermannus dixisset, quid de ea sentiret quum
igitur mutandi necessitas imposita sit, tentemus, uni sorte huic loco manum medicani feliciter admouere possim iis , At non est, quod diutius de tollenda dissicultate cogitemus praesto est coniectura uiri, qui saepissime ito tantum ineruditorum scribarunt ei etiam editorum uitia ingenii sui felicitate correxit
Iacobsit in animaduerss. in Eurip. p. 107. pro λοχίοις θαλάμοις egi uult
, , λοχίαις παλάμαις Haec mihi coniectura certe uiri ingeniosissi uti sagacitateni redolet haec insigne quoddani pondus ad sensum habet Uellem lacubsit liber ipse in mainibus esset, ut, qua ratione sententiam 4uani deleu-deret, ex ipsius explicatione cognoscerem, quo efficeretiir, ut breuius m meum plecti possent. Miror autem Elinsteium, cui hanc notitiam debeo, nihil de
ea dixisse, quum aliorum alias interpretum inepta et uana coin menta tractare non Spernetur. - Sed, ut ad rem ueniam, quam breuissima potero uia inlaeobsu sententia examinanda procedam Mentonstraui supra, narrationen de ortu Bacchi, quae totam antistropham I. explet, ita esse ab Euripide cum- paratam, ut, quod par erat in carmine chorieo, artissima factorum ompressione
audientilina animos non posset non in summani exspectationem adducere. Quod profecto tam prospere euenit, ut omissis omnibus rebus illinuris momenti in iis quae ad sub illam cognoscendam necessaria sunt enarrandi uerbum paene iterbo, iit ita dicam, laetum facto prematur, usquedum tota narratio ita absoluta est, ut omnibus satisfactum sit. Demonstraui porro, nec Schoenianam inte pretationein ieque alteram quana ipse proposui recte accommodari posse ad totam comparationem nostri loci aut cum antecedentibus aut cum sequentibus; alterum, quoniani merum pleonasmum praebeat, alterani, quoniam poetam nimiae, ita huic loco miniine conueniat, loquacitatis arguat. - Iani considerenuis Iacobsit coniecturam uideamusque, numquid lucri ex ea habeamus. Mater filio relicto tortua est uuis Op πνριγενον miserebitiir tibinam lucorum commoratur ea, quae ninium ii ortaliuni liberorunt ii et uiuis matribus
adiutrix est fidelissima, obstetrix, in partu subolis de iliatre in ortu i quis huius certe munere fuligetur uuis etiannauit dubitabit, quin et ad omnia haec responderi debuerit et Euripides ipso nostro de ii agimus loco responderit Ilipiter igitur ipse iiiiii auxilio orbato filio dilectissimo opem fert;
Iupiter ipse obstetricis partes suscipit. Hoc autem omni emorare sane maxinii erat nonienti: erat enim prorsit nouum et an illauditum , ut audientium animi admiratione asscerentur neceSSe SSet. Atque hoc praeclarissime, ut
erat ingenium iere poeticum, Euripides dixit uerbis: λοχίαις δανείκα νιν δόξαε παλάμαις σι ιδας nila, i. e. consestim illum Iupiter Saturnius ni altibus obstetriciis in custodiam suam recepit L uuae quum ita sint, neminent altiplius intercessurum credo, quin sagacissimi uiri Iacobsit coniecturain uulgatae lectioni praeseram. Chori carmine finito actio ipsa incipit ingreditur prosceniunt Tiresias uates et deinceps Thebarunt conditor, Bacchi auus laternus Cadmus, uterque iam Sellex bacchico iterque uestitu indutus ut Dionysi numen, quem uerum delini Iouis Senielesque siliuni crodulit, celebrent, in Cithaeroneni montem se sunt collatiiri. Obviam iis ruit Thebarum rex entheus, Agaues et Echionis filius, insatio abreptus furore, qui, quod se absente ningus ille Dionysus iu-lieres turpiter deceperit effeceritque, ut quam flagitiosissime pudicitiae plane oblitae degerent, hunc iurat capite temeritatis ac turpitudinis poenas daturum, illarum aliquot captas iam et catenis uinctas in carceribus publicis teneriliarrat, ceteras mo a Satellitibus suis captum et uinctum iri pronuntiat. Deinde uituperat quani uehementissime deridetque et adnium et Tiresiam, alterunto niale sanam mentem, alterum, quia lucri faciendi caussa ductus nouos deos indiicat aliisque, ut eos olant, perSBadeat.
12쪽
Luenienter Euripides instituit, quod profanis Penthei uerbis choriam, Tiresiam, Cadmum uariis modis arietos alium aliter Pentheum admonentes facit, ut Bacchi numen ipse comprobet, aliter de mulieribus orgia eIebrantibus Ogitet, neu falsis opinionibus occaecatus ea faciat, quibus sibi interitum paraturus si horus nini, qui et ipse omniuni maxime Dionysum pariter atque feteros deos pie sancteque ueneratur et omnes ienthei propinquos atque cognatos idem facere intellexit, misericordia permotus regem adhortatur, ne deos iniuria, proximos cognatos, qui ipsi optimo exemplo iam fuerint, probro
et ontumelias alsciat. Tiresias coiitra, ut sacro deorum nati conuenit a gumentis e latione petitis entheo persuadere conatur, Dionysum Semeles filium non solum uerum deum esse, sed etiam eunt, qui mortalibus maxima commoda asserat; quapropter fore, mi per totani Graeciam mox hic deus omnium maxime colatur atque adoretur Deinde eum orat, ut sapiat, Dionvia
cultum Thebis excipiat ipseque ei sacra iaciat: nihil enim valere potentiam quae prudentia areat suo mulieres intemperanter et flagitiose in montibus
degere eontenderit, non Dionysum, ut intemperantes sint, eas cogere, sed unatura atque ingenio cuiusque inesse temperantiam et moderationem In rebu8
omnibus. Itaque etiam in sacris Bacchicis, si qua femina pudicis moribus sit
eam eonseruaturam astitatem. Tum Cadmus paterno rega nepotem aninio eum obsecrat, ut Tiresiae consiliis confidat Bacchumque deum esse, etiamsi hoc ita esse non persuasum habeat, publice pronuntiet, ut uitiuersae Cadmeae genti honos inde pariatur Postremo eum iiselicissimas Actaeonis sortis admonet, qui, quoniam superbius se in Dianani gesserit, a dea in ceruum conueraus a suis canibus deuoratus sit. quod ne patiare , inquit einge caput hedera ac nobiscum deum Bacchum honora et adorat Sed nec uerba hori iisericordia commoti nec Tiresiae consilia praeceptaque sapientia atque humanitate reserta nec preces Cadmi suriosum obstinatumque enthei animuni domare ualent ira uehementissima atque odio insatiabili stimulatus auo stultitiam exprobrat, uatem contumeliis afficit, seruos uaeelium uinetum ad ipsum, ut lapidetur, ducere iube quibiis actis non amplius diuinatione se egere Tiresias dici ut, quod ex eius agendi ratione stultisque uerbis quiuis iacile cognoscere possi praeuideat, summam Pentheum calamitatem Cadmeae genti allaturum esse: Πενθευς 'ὁπως, πένθος εἰςοισε αμοις τοῖς μῖσι, Κάδμε μαντικη μεν οὐ λέγω,
τοῖς πράγμοσιν M. μῶρα γὰρ μῶρος γει. u. 364.-366. At horus quidem impiis uerbis enthei insanisque iussis uehementer
perterrefactus et laeessitus in eo quod sequitur . 367. cantico, de quo iam acenratius acturiis sum, Sanctimoniam inuocat, ut audiat nefariam superbiam, quam entheus in deridendo sanctissimo numine eius dei demonstret, quipnlcerrima et diis et hominibus semper iunera praebeat. Quo larius e gnoscatur, quantum intersit inter beatitudinem, qua iam in terra mantur ii, qui uti Iouis filium colant et inter infelicissimam sortem eorum, qui pariterae entheus contumeliis atque iniuriis nesariis eum assciant, longior est ehorus in describendis iis gaudiis, quae Bacchus, praecipuus in conuiuiorum oblectationibus deus, iis destinauerit, quicunque pios se erga ipsum praebeant uli. 375. 382. . Contra effrenati oris et exlegis amentiae finem insoriunium essem antistropha I. commemoratur; nam omnes mortalium res intueri et aut praemiis aut poenis asscere deos coelestes. Reminiseens deinde chorus, quam comiter ac benevole ubique terrarum quo Bacchum secutus est ab
omnibus exceptu sit, atque contemplans, quanta superbia, inimicitia, iniuria Thebis, ducis sui lirbe patria, ab eo, quem omnium minime deeeat, quia Bacchi cognatus sit, tractetur naturali quodam desiderio corripitur in alias terras perueniendi, eas scilicet, in quibus nihil impeditus orgia, , laborem illum iucundissimuin uide . M.), celebrare possit, quippe in quibus aut Bacchi aut aliorum deorum, hominum generi quam maxini propitiorum, qui omnium gaudiorii homines participes iaciant, cultus iani ex uetustissimis temporibus recepti sint. Cur autem praeter Cyprum, ubi Veneris cultiis maxime florebat, in Aegypto potissimum et Macedonia ommorari optet, de hoc id ea quae ad uv. 403 et 407 adnotauimus. Si intellegitur, nomodo nu. 399.-412. cum iis quae antecedunt cohaereant. ostremo denuo, ac si totus penitusque nihil aliud curans in iis sit, omnibus illis delectationibus atque gaudiis onimemoratis, quae Bacchus iis largiatur qui eum uenerantur, eos se odisse chorus praedicat, quibus pariter ac Pentheo tales delectationes despicatui sint malleque non ita docti uulgi his de rebus sententias ae ritus
ἰsequi quani eorum, qui supra modum sapientes se habeant. Sed iam tempus admonet, ut accuratius hoc canticum, de cuius sententiarum connexu cum antecedentibus uersibus modo dixi, pertraetem breuiterque
exponam, quomodo mihi in uniuscuiusque ueteris scriptoris siue totum opus sine operis cuinsdam partem aliquam inquirendum esse uideatur. Et quidem dubitari uix poterit, quin eius qui ueterem aliquem scriptorem illustranduin suscipit duplex potissimum sit omeluin alterum, quod in critica exercenda cernitur, alteriim, quod in interpretatione positum est. Utrumque in hac Euripidi tabula eoniunetas uere habet difficultates, quae singulae in singulis 2.
13쪽
scripturibus reperiuntnr Sine enim spectas criticam, ea propter magnam eodd. Ss penuriam, qui nec multi nee letusti nec botii supersunt, saepissime dissicultates asser vix superabiles siue spectas interpretis ossicium, id arduum quam maxime et impeditum esse in permi illis locis iam sententiarum diuersitas es coniecturarum multitudo, tuae a manca plerumque scriptoris intellegentia proficiscitur, , unumquemque AEducere possunt Primum dicamus laes critica, qualem exercebitnus in lectione singulorum docorum constituenda. Subsidia' quae ad textum emendandum adhibeam, praeter ea. quorum usus unicuique ex accuratissimis omniunt qui supersunt codd. ollationibus patet, habeo nulla. Quibus ' qui destitutus est, ei acquiescendum est in copiis Brunckianis, Matthiaeianis, inisleianis, aliis, quarum clam coni modum facilemque parauit usunt lingleius in edit Baccharunt, ut nouis tutus sabulae editoribus opera Sua quam niaxime consuluisse putandus sit. Ipsa autem haec tant sedula atque operosa Elmst ei diligentia eam uiuis sententiani confirmabit. neminem post
horum quo modo nomiitaui uirorum eruditissinioruni ac sagacissimortim studia nouani texti receiisionem cum proSpero successu isse institutiirunt, nisi qui
prorsus noua subsidia adeptiis fuerit. Nam codd. niss. qui nobis toti simisere nulla auctoritas est; munt en in fere omnes insinae aetatis it ut uitiis Scripturae inquinati, ut qui denuo coii ierantur uix digni uideati tui cf. iiiisl praeiat ad Eurip. Bacch.) quamobrem uulgatis lecti uitibus sine cutissa non reeedam, quas aut Elmsteti aut Hernianii aut alioritin editiones exhibent. uuod ad alterunt ossiciunt iistrum pertinet, quod ii iii iei pretatione recte itistituenda uersatur, hoc quoque loco itide incipietidum est, ut de sunt ma difficultate queramur, quibus iusta singuloriani verborunc singularumque Sententiarunt interpretatio premitur Caussa cur hoc ita sit, profecto originen nonii ipsius poetae uitio quodam habet, sed iterum in Meliorum codd. nis. et in similium, qua in auxilium uocare possis, sabularuni poetarum qile penuria. lubi quid mihi ab interpretibus aut missum aut pei perant intellectunt uidebitur tantum aberat, ut id silentio praetermittam, ut me ipsum in eo errasse ab aliis
persuaderi mihi uelim quaniquam non saepe 4n dissentietidi necessitatem adduear; nam iani nunc non possunt non profiteri, 'ueniaduiodum in criticis duees habuerim quos sequerer optimos, ita me iii interpretis quoque ni unere recte obeundo trium praecipue uirorum opera et dabore plurini uni adiutum suisse, Imsteti, inquani, et Hermanni et Schoenii, quoruni tanta in hac fabula explieanda sunt merita, iis ut ex prioribus nemo comparari, nedum anteferri possit. Sed iam ad singula transeamus Frimum quod ad metra prioris stropharuinparis attinet sequor Hermanni diuisionem, qui totain stropham ex ionicis a
iti inori intermixtis allapaestis constare censet in elanienti docis meis. p. 499.
8 sq. Idem uir doctissimus . l. hoc iudicium protulit uerissimum, ut mihi uidetur, sanissimumque uideri hoc metrum Bacchicis rebus proprium esse. Nani profecto, siue rem per se consideras, est hic numerus talis, natis Maenadum Bacchicis i. e. furore plenis choleis conuenit, siue huius sabulaμ arminum rhythmos spectas, in omnibus sere hoc eorum genus inuenies. Et Si forte, quod magnopere optandum est, aliae posteriore tempore huius generis sabulae, in Italiae fortasse bibliothecis reconditae ab aliis, quorum nomina nobis nequaquam ignota sunt, poetis tractatae inueniantur, non equidem dubito, qui laturum sit, ut Hermanni iudiciunt iis confirmetur. Quod et apud Sophoclem et apud Euripidei obseruari potest, ii Rin liuiti apud Soph. niuit rarius sed tamen apud iitruntque, non ubique in antistrophis syllabas syllabis respondere id in hoc quoque stropharum pari reperitur.
Erat haec plane propria poetarum Graecoriani libertas, ut non stricta alicuius pedis ornia inclusi tenerentur, sed ut eius quod ni temperamento uterentur, ita ut pro diuersa fere argumenti ratioti aut ex grauiore aut ex leuiore pedis forma quaedam asciscerent, ilibus numerus mirum quantum uariaretur. Verissimum est de iniit re iudiciunt Hermatini in leni docti . nietr. p. 48., cuius uerba hic apponam. Νostrum est quidem ait, , quilin nrtein quandam doctrinamque artini rerum condini iis, ubique regulas et leges circumspicere: sed qui obliuiscuntui totum hoc genus in eo uersari quod placeat ipsumque
se auribus commendet, non animaduertunt, dum morosas regulas Xcogitant,
plus se scire uelle, quam ipsi poetae sciebant, risuri prosecto, si uiderent, quani obselira eos et inutili diligentia iisos putamus, uni nihil nisi sensuin suum Sequebantur, aliquando etiam aliquid quod non satis placeret sibi indulgentes. Sic s. u. 369 et 385., quorum in priore secunda ionici syllaba longa soluta est. Aptius contra u. 385. in grauiore sententia, qtiae omnium ait imis et iocis intentione et gestuum motu inculcetur το τέλος νςTDχία .duas longa syllabas se excipere, non est quod peritioribus dicam. orro cl. u. 379 et 395. iraeterea notanda est allaciasis in tersibiis 382. t 398. Llersus 367.-369. Uσία, πότνα θεῶν, σία r. α κατὰ rῶν
memoratur Semele Chaeremonis Dionysus Iophontis, Sophocli filii, Pentheus et Bacchae Cleophontis Baechae Xenocli Baeeliae Lycophronis Alexandrini Bacchae. Ex latinis poetis Ariti us scripsit Bacchas euius tragoediae aliquot fragmenia
14쪽
Impio illo sermone, quo Pentheus in Baechum, eius cultum omnesquo imus erat, qui ei saera iaciebant, laeserat quam uehementissime sanetam illam lem sanetumque morem, quae propria esse solent quasique innata hominibus in omnibus rebus iis, quae pertinent ad rationem illam, quae intercedit inter deos et homines a praesertim ad hos colendos. Atqui quomini in mentibus penitus consedit sancta illa lex, a quibus in omnibus agendi rationibus sanctus ille mos obsereatur, hos graece οσίους, latine an et os et habemus et nominamus. Non igitur, si siue sane timonia est nomen proprium deae cuiuspiam, quae situm cultun apud Graecos habuerit, sed nomen abstractum, naturam eius indicans, quem σιον siue sanctum nominari solere inodo diximus quam ganeumoniain id quod et apud ,eteres et apud nostrates poetas saepissime
fit, hie Euripides finit deam esse, eui alas tribuit, quia, riuum, quicunque nere sancti sunt, ii ubique pariis et ipsi sentiant faciantu et de aliorum
hominum rebus siue iuste siue iniuste gestis iudicent, quasi per auras volitans omnium omnibus locis hontinum res adspicere uideatur Chorum lotur hie Sanctimoniam deam, quae nihil nisi omnium sanctorum hominum de Penthei agendi ratione iudiciunt repraesentet, ut enthei uerba audiat, innocare, tam id aptuni est ac tana manifestum, ut neminem fore credam, qui aliter sentiat. Sed quid dicamus, quum ante Hermannum solos meiskium et usgrauium
hoc perspexisse, relicuos intereretes omnes in nummo errore nersatos esse
legimus quo iactum est, 'it mirum in modum huius loci integritatem an bauerint quamquam autem Hermannus in adn. ad 4ers. 369. rectissime intellexit, quaenam dea sola hoc loco apte inuocaretur tamen eius interpretandi rationem sequi non possum ciam quod dicit, quum duplex Sanctimonia sit, altera deorum, altera hominum, quoniam alia diuitiis legibus, alia humanis sancta habeantur, pro duplici illo respectu etiam bis inuocari deam. nt, si simplicior oratione istam inuocationem proferamus, ea talis sit I upi παρὰ θεοῖς, ὁσία δ παρ ἀνθρωποι νομιζομένη id uidendum, ut ei concedi possit. Urimum enim quod ad discrimen attinet, quod statuit uir doctus inter leges diuinas et humanas inter eaque, quae diuinis et ea, quae humanis legibus
saneta habeantur: itis est, qui videat, nostrum locum ita comparatum esse,
ut hoc discrimen, licet ingeniose excogitatum sit, prorsum statui nequeat Nam ut diis ipsis sint leges quaedam, quibus siue respectis iuste siue neglectis iniuste saeiant deorumne an hominum secundum eas facta indicabuntur Si,
Sermata sunt: piorum quaedam ita similia sunt iis quae apud Euripid seripta sunt ut inde expressa esse quibusdam sint visa. es. Umst edit. Raech ad verss. 370 371.
ut opinor, deorum, quo sum hi spectat deorum nomen, ubi de impie facto agitur unius hominis in quamuis alto humani honoris gradu positi Ut philosophi ueteris accurate de sanctimoniae natura disputantis magni intersueri ut de hoe diserimine profundioris sapientiae expertes docerentur, ita in choriore praesertim e Bacchis constantis, qui u. 392. ipse dicit: - σοφον Ἀνσοφία i. e. subtiliorem de diis exquisitioremque doctrinam non sapientiam me, id tam mihi ineptum idetur, ut tale quid Euripidi, quum haec criberet,
uersatum esse nulli homini sim crediturus, quamquam non sum nescius uripidem quoque philosophum suisse linime contemnendum. Et quum ueteres Graeci ne Amorem quidem duplicem distinxerint, alterum, cuius in deorum, alterum, cuius in hominui regendi ac domandis animis potentia cerneretur: cur Sanctimoniani eos, quam nescio, ait solus hic Euripides deant esse sibi finxerit, duplicem sibi statuisse, si uenia uerbis - credamus Quodsi quis ex iis, quae adhuc disserui, sibi persuaserit illeam interpretandi rationeni Hermannianae praeserendam esse, is simul intelleget etiam particulam δ' quam Matthiaeus non debebat in δ' mutare, aliter accipiendam esse atque Hemanno uisum est. Is enim, ut suam sententiam fulciret, aliud simile exemplum ex Elmst ann. ad . 371. petitum attulit ex urip. Hec. u. 951 sq. ω φίλτατἀνδεῶν Πρίαμε, ελεάτη δε σν, 'Eκώβη, α νω ' εἰςοροι πόλιν τε se .
eui alterum addi poterat ex Suppl. u. 1034 ῶ ν άλαινα, δυςrώλας 'εγὼ γέρων, in quibus pariter ac nostro loco particula δέ duobus ditiemis subiectis
una eademque qualitas attribuatur. Hoc itini eum censere ea, quae . . disputat, ostendunti Nostra autem interpretatione adnitissa non duobus subiectis una eademque qualitas, sed uni subiecto duae attribuuntur qualitates; nam hoc quiuis iam sponte intellegit, quod uocem Orici repetiit, uripidentea figura orationis usum esse, quam anaphoram dicunt rhetores, ut ita con-Struendum sit: σία, πότνα μεν εν θεοῖς ουσα , φέρουσα δε κατὰ ῶν χρυσέαν πτέρνγα. Illo igitur apposito πότνα θεῶν nihil aliud sibi uult chorus, qtiam ut ostendat, Sanctimoniam se, quam ipse deam esse fingat, pari modo uenerari atque relicuos deos atque uni demum eius nomine apte repetito, cur eam ipsam inuocauerit, eius rei rationem reddit. Sic omnia optime quadrant, quapropter uerbo tantum admonuisse satis sit pro χρύσεα πτέρνγα, quae iam Aldi lectio est, cum Matth et Herm. legendum esse χρυσέαν, quod unice uerum; nam Musgraui κρύφια πτερὰ et κροφίαν πτυχα atque Elmsteti χρύσεα σκηπτρα scribentium uana commenta, quae e salsa totius loci intellegentia exorta sunt, quis probet De uocis ποτν significatione atque origine prorsus idem sentio, quod
15쪽
Bntim. V. mpl. tum. I. g. 64. . not. . disgeruit. Demonstrauit ibi uir doctissimus formam πότνα ton esse contractam e longiore illa πότνια neque umquam, quod salso in exicis inueniatur, adiectivum in usu suisse trium terminationum πότνιος, ' ον, sed lamatum esse potius πότνια a πάσα sicuti
ν άτιος ab σεατος et esse hanc orniani substantiu non adiectivi, unde declarandiani esse genitivum, qui plerumque uni ea coniungatur, ueluti γ-νωθηρ- λαῶν. Ρosteriore demit in tempore constriictionem uocis πότνα, quae substantivorum uerit, transisse in adiectivoruin ueluti πότνα θεά, πύτνια, ηρ. Postrein addit utiniannus etiam furniani exstitisse, quae generi masculino indicando inseruisset, uerisinii te esse sibique eius uestigia inueniri in uocibus potis , potens uideri Atque haec quidem Butini sontentia est cui Hermquoque in adn. ad . 367 astipulatiir, nisi quod formam γεινα solo uocativi
Musgrauius quia nesciebat uocis χρυσεος syllabant primani apud poetas graecos lyricos et tragicos corripi haud apte coniecit κρυνια πιερώ s. κρυφίαν πτισα. At Elnisi iam ad . uilis sabulae 97. et ante eum Herni exempla attulerunt, qui biis uetas hane Syllabae χρ D correptionem si hi indillsisse de-
L. 372. Πρώμιος est Dionysi cogitoni ei de iuuiuii a uerbo βρ μειν. ,, tremere ' a fragore tonitru lim scilicet, quae in partu eius excitata sit ni . Ab hoc tonitruum fragore postea fremendi uerbum ad multa alia translatum est, quae eum Bacchi sacris aliquo modo coniuncta erant. Sic uidio dicunturii agri , in quibus Baccharum thiasus orgia sua celebrabat, frPin re Silii eius uerba haec e mei. lib. III. u. 528.: Liber adest festisque fremunt millitatibus agris. Ululatus graecis sunt ἰαχαί, λολνγμοί sis esti autem dicuntur. quia coviuncti erant huiusni odi ululatus cuni sacris Bacchicis Sic ipso iace hiis de se in nostrae fabulae verss. 23. 24. ait:
tuinque iterum solumque hi matrem.
Thebas in Graecia primas ululatibus compleui. inani , ,ολο t)ζειν et , ululare de Bacchia ipso, prae gaudio exclamare et ululare de si tribundo Bacchantium cluinore potissimum dicitur. Lilulabant autem uoces has: Do Πάκχε, ὼ Ἱακχε, ι Πύκχε, ενοῖ σαβοῖ unde ,ευάζειν τα οργια quod Vergil. Aen. VI. 17. reddidit: euare orgia G. e. euando celebrare orgia ). iiiiii in adnotatione quani inodo absolui uoces vo et Dia ιν scriberent, milii iii ientem uenit vomitii locorum e parodo huius abii lae, qui mea sententia ab iiterpretibus aut omnibus aut pluriniis salso litellecti esse uidentur. uua propter non ab re milii ore uidetur quam seri lioterit breuissini meam de iis sententiain proterre. lint nuteii uersus parodi in et 72. lers. 68 legendunt puto G κχιον ευαγμένα θεόν iiiii Elnisi aliisque
coiitra auctoritatem codd. ni SS., quorallit alat et Latirent. u. pr. m. et uocem
9εόi et articuluin εόν, quem id ante titiκχιοι liabet, inittiint quod di addidit Aldiis, lecisse hoc uidetur lius uersus napaestos esse ratus: quapropter eum etiam ii ii lino uerSi parodi pro γαίας ,γας Scripsisse crediderint. Vocein θεών utein niti ino iecessariam esse nenuitelli effugere poterit, qui considerauerit, quantopere chori tu i incipio carni inis interesse debuerit, ut innues Thebnnii accliuili toti uni dei cultureni, proplietam, quain ipsum delini QSSe utili, qu ni celebraret, coin perirent. - ro εναγμένα uerbo, quod et omni lim iudit uiicturitate nititii et iiii loco aptissi in uni est, Herni noli debebat, ομένα erib re innitu in struptias orditi an duritia uersuum studio ductus; nuni lusit alteram SSe imitationis uiisSuin uitii lit, uix alibi ierbii in via σθαι rolusi iii inedia sumitii usurpatiun adeo lubricus, ii ipse in praes ad Eurip. Baccli. p. XII. dixit, Si lii locus qui iii raritatis de uersatur, ii uerelidum sit, ite io Stru quo sile luco euenerit, quod in iii ultis aliis rebus ab oninium teniporuui nil inlatici colit miSSuna itideinus, ut qui se praua et cumipta currigere putaret, ni egia et Sana currumpet et Euripidi sabularii in uix undeclinam parieti relicua in inbellius Panique niuitis partibus iii ancam ac uitilam, villis
uolneribitis, liuiliis cicatricibus deformata in Sopliocli uix quintani decimani, Aeschyli decimam tot aliorum liuetaritin tragg. subulae perierunt: et ex illis fractis ac laceri quae ad nos peruenerunt tragici sermotiis reliquiis fiurni arenti deum iis, si iiii ii iis noli reperiatiir, id apud ueteres in usu non itisse uualitu credibilius est noua ni ulta atque inusitata ii obis uideri, quae, Si eorum sub illae exstarent, ii frequentissinio tisi pusita suisse constaret se in re igitur tali ancipiti una tali tum est uia, quae illedium uter incolis ideratam temeritatem
16쪽
emendandi et superstitiosam religionem tuendae librorum scripturae teneat quae in eo est posita, ut quaeratur, num ea, quae propter raritatem suspecta sunt, certam aliquani rationem habeant. Nam si ratio reddi potest uitii suspieio aut tollatur necesse est aut minuatur salieni. Et viden ne se et εναζομεν et αγμένα omiae aptuni sensunt praeberent; sin aut i totius orationis tenorem atque colorem ab initio pro odi usque ad nostriini locunt respicinius 'escio ' ἄρεσθαι ieri, uni cum antecedentibus praesertini cuineorreptum se periis uerbis indu dixit chorus nutabili nitido subito ita auinioquit ' intelleginius, quis ni dicinius ζεμαι λύν tuae iii , cernitur in animi trai
m Xue eo an ini est paullo ante peregis Si stillationen Bacchicani, laboren
cii audis an 'ae media toruia saepisse inseruit, nustro lue apii,si i 'Alter locus erat uti. 72. 73. ubi legondum censeo:
n. luis adn. ad a. l. intellegi potest et tamen uelletii scriptu in esset in
uno alioue aliud pro ἀεν , quod tu omnibus rei oritiis, beabul uti, quia i '
modum, quod mani, interpretiana genuinam aptumque id esse sibi pe uadere
potuerit. Posse enim hoc adverbium αε neque cum τὰ νομισθέντα neque eum et νζσω apte coniungi, in omnines uno ore consentitant quapropter aliam alius interpretandi satiandique loci iam ingressus est quum igitur hic coniectiirae omnino locus sit, num aptior ulla atque elegantior fieri potest ea, qtiam Iacobsi debemus, pro αε nobis Dor commendanti profecto nihil aliud quani id ipsum est εο νομισθέν, vo clamari. Sed operae preti uni Stquaerere, tum forte aliqua tamen ratione lectionem δε de senilere possimus. ut leni ad sileni prius appositioni, ita est in uerbis τὰ νομισθίνια γαρ adii urbium αε inseranius quo factu legemiis: μνζσω νιύννων ο uel e ἀεὶ ε νομέω i. e. celebrabo acclium, id quod semper 80llemne legitimumque iiii et seni per esse solet . quae mihi ista Socordia atque adeo mentia est, 'lii ne uetalno in Tauem, tam Seueriani tana pro iii duili, qualem Euripidem per totam uitam fuisse et audiuimus et e tragoediis cognouimus, tanta uehementia abripere potuerit, ut illi an ini aduertens, cuius dei numen alii a sempiterno tenipore celebi uri solituni fuisse menturasset, eum ni ortuli naatre ortum e paucis interiectis uerbis anuum loquacium more narraret scf. antistr. I.). viiiiiiii igitii uocem ει coniungas cuni uerbo 'ν idea inus statim, quid linc collocatione profecturi simus. - εὶ μνῆσω Λιένν ν δ iel ως νομίσθη i. e. , Seni per celebrabo Bacchia in id quod iam pridem sollemne legitimumque est uiue illitior huc ni odo rursus apte dici posse et credo niuitis haliccollocationen uerb0runt, 'lilippe ilae optimum Sensum praebeat, non modo unicati iterani sed ualde probabilein iii sum iri uuid enim conuenientius choro diuino spii4 tu tacto, intimo ex corde Bacchi nunte ueneranti, quani perpetuose deum illiini esse celebraturiiiii de Se praedicaret At enim aliud est quorunidani lierbori in extra Sententiarum istXum p 0Si toruni sensiim per se intellegere, aliud eoruni deni cum ceteris totius alicuius loci uerbis conuenientiam perspectani habere. uodsi apertum est chorum uerbis τὰ νομισθένεα χννσω cauSSani asserre, cur onine profanos loco ipsi cedere linguisque fauere iusserit, quis uni quam an Stolidus sit tamque aduersis Gratiis natus, quin intellegat prorsus desipere et delirare chorum talia uociferantem set nusquisque mihi cedat loco linguisque omnes aueant; nam semper Seniperque celebrabo Bacchunt, ut sollentne esti uid sempiterni temporis commemoratio ad rem quid quod Bacchus in prologo hoc se Spectantem cum litas Thebas uenisse dixit, ut in ipsa patria sua ab ipsisque propinquis suis, qui deum se esse ne-gRSSent, numen Suum coleretur Suaque sacra instituerenturi Thebis igitur celebrare Bacchum quani diu praesens adest chori solum interest, ut Thebani quoque Bacchico cultu initientur; quo facto sores hune inultum sempiternum 3.
17쪽
Bacchumque semper semperque etiam Thebis celebratum iri tam id manifestum est, ut per se intelle ratur. Quid plura reiicienda est quae nullo uulo adsensum aptari possit uocilla ἀει legendiimque eum Iacob Sio vor: euoel exclamationiblis Bacchum celebrabol Sed haec hactenus. U. 374. EDφροσνναι et mox u. 38l θαλίαι sunt conii tui; hilaritatis locique pleiia, qtialia Bacchamini esse utent. U. 375. Ο τὰ δ' ἔχει est: qui haec ni unera habet , scilicet ea, qtiae
U. 376 θιασε νε ιν ε χοροῖς. - ωιασενειν signiscat aut transitiva potestate: asciscere aliquent sodalem in thiasum ali si iein , Bacchicum potissimum, ut in Elarili Iuli. u. 551. ος ι φίσιν κύραις θιάσενσ' - αιιώσι γε Βακχίον aut in traii Sitiua thiasi sodaleni esse omitiaque Iacere, quae hortini sodali uni propria siliit , 'at noStro luco θιασε νειν χοροῖς esse iii thiasis choros ducere , lieni salso Elmsi iii adii ut ad i. 378. liuellexi θιασεύειν
transitive usurpatiani esse ratus quod fieri noti potest misi addito ibiecto quod dicitur perso itali, ut eo loco Hiiem X Eurip. Iun. attulinuis. - uod
quoniam in sacroruni rituum celebratione magia uni Situm esse inuinentiam solet
ad purificandas conspcrandasque rumini iiiiii a S, AElii loriani rituum participes Suiit, eo factum si, ut Euripides noli audacter iii agis initam poetices i. 77. hutiis sabulae diceret: ιασει ει αλιις vin οσίοις καθαρμοῖς 'liud ii in nisi multis uerbis circuitiscrit, tunc in latina iii ierniani canitie diligitatim transferre puSSumuS, ueluti, Si recte in t etpretari potuero: eo. quod Aliis citi numeraim sudati lim thiasi iacchici ascit iis Quolutas iacchici cultus caerimoniac rite celebrat Funse lititur et iis an inia macris purgati iuubiis consecretiir; et Germanice sedurch ulnahine ii dei Thiasus u. hellua hine ait ilosson hei e Caeri inunien eth Iemaiid ei ne Seel iiii helliger Eliis iiiiiiiiii g. Ceterum accusativus ira ν eodem nudo explicatillus est, quo βι orti, ii. 76. et
is εν γον v. 70 quod eniti alibi seres bi euius εὐν μειν dicitur, deinu. 70. est σι όμα is μοι ἐξοσιοῖσθαι. Sigili sica auteni sei nus sitisque lingua faueat uel tacendo uel bona uerba dicetido, ne ii id in sacris habetidis male fiat. 'am Cic. de diuiti. II. 34. g. 71.: id silenti lim , inquit, dicinius inauspiciis, quod nini uitio caret Sic et Horat Gild. III. I. u. 2. fauete linguis et Uergil. Aen. lib. V. 1. ores sauete nin est Sunt en in haesere duae illae formulae, quibus utuntur ii, qui sacris alicuius dei initiati sunt
quum aut sacra sunt facturi aut sacra praecepta traditiiri aut sacra cantica decantaturi: ,εξιτε βέβηλοι i. procul este prolatii l sacris noli uitiati)et: ευν 'μελε , sauete linguisl Uerbuni autein ξο υσθαι, quod recte
interpretatur Hesych. ὁσιον γενέσθαι, constructum est cum accitfatiuo illo
liti uulgo dicitii relationis uel accuratioris definitionis; item coniungere solent ueteres Graeci cum uerbis intransitivis nominibusue adiectivis, ii quibus, ut ita dicam, generalis quaedam notio inest, ut aut partein aliquam aut certam rem quo gelierali illa notio reserenda sit, accuratius dei totent Romanoruml, oetae hanc loquendi consuetudinem imitati lint, quia in pedestris seimonis
scriptore pro nec ilSatiuo seXt casu, nostri praepositionibus , an in Anseliuiig ii latitur. Xein plurum magnilin numerunt utriusque ueteris linguae graminatici congeSserunt, ituriim unum tantillii alterum ite, quunt res notissi in Sit, asserre placet. Sic erit κάμνω τους φθαλμους se assectus lini morbo, qui cernitur
in oculis , ich ab Icranklieit, velche sicli an ei Augei litisseri , i. e. . octilis laboro . Sic dicemus δύκει io ἀλγῶ πόδας κε ς έχιλλεος nostro
de ii aginius l0co ἄπας στόμα MVI'μον domo D ω: unus illis ille a Stosanctitate, liue cognoscatur e dicendo bona uerba te e tacendo Τ).Lerss. 377.-382. Iam silpra exposuimus cultu in Bacchicuin id honimii in generi tempus repraesentare, quod uetere poetae aure in asstatem nominant, qtia terra iaculta omnia omnibus producat; ita homines celemini et ita ex iis nascuntii iriniorum expertes semper elicissime omneni aetatelli suam degant. Cititura longius progressa uni ne genu Scelera prorumpebaiit insontes pariter ac solites durissima liaeque patiebantur: quae inturn ultro iis ii coacta dederat, ea sinities summa ui ei extorquerelit neceSSe erat, quo factilin St, ut uariae artes exsisterent aureae aetatis homillibus prorsiis ignotae. Sed quo lotagius illiseri boni lites progrediebatitur, quo pii ira aduersus intulerabiliani ala reni edia inueniebant, eo isperiur euru in conditi facta est, atque hodie etiamnuli sit. Infelices auteni uitilites, impriinis ita sontes, a diis petulit medicinam, quam ii, qui sapientes nuntinantur, in philosophia inuetiiunt et inoniniunt artium liberalium studio, cui penitus se totusque traduiit. Contra, qtii ad hunc altioren humanitatis graduin ascendere nequelint, iis latura ipSa, ut diuinus iam Homerus cecinit, reni ediuiti ninium in axitii simplex sacillimeque coni parallite osseit, ornuendi, edendi, bibendi. am et uel miserrimi cibum ac potuit suo teinpore desiderant et, quamdiu his mi utitur, lacrimae arescutit. Atque hoc Euripides dicere uult et his uersibus et verss. 271.-280.: ο γαρ ῶ νεανία, τα πρῶτ αν ἀνθρώποισι Λημήτηρ θελγη 'ἐσιέν, νομα δ'οπότερον βοDλει, κάλει' αν ἐν ε ξθροῖσιν κτρέφει βροωνς'
Romanorum poeit exempla id Zumpi gramin. q. 458
18쪽
Sed ne quis putet uripidem nostro loco intemperantiam defendere hominesque pro sutidae et intempestiuae gulae laudare uoluisse, is admonendus uidetur ueteres Graecos AEninibus cingiuiuis ebrietatem summo dedecori uertisse meminerit. Atque profecto cibis ac potibus detractis teque hilaritas exsistit et hilaritate inter edendunt et bibendulii exorta malorum temporumque iniuriarum obliuisci, curas tellere quapropter et Alcaeus ciam linum λαγικοεις oin inauit et oratius si cis iamia delim dura proposuisse Vixit hontines ninium ordiniani omni uinique aetatii in pares, denique felices esse sentire solemus. in primorunc honi in uni selicissilii a sorte ruentium tempora
Uerss. 383.-385. Gaudiis iis omnibus commemoratis, quae Bacchus iis, qui pie eum colunt penitusque se ei traduiit, ruenda dat, chorus leni initatrocii in illorum ierboruni Superbiae linaruntque plenorum, quibus entheus uerss. 12.-259. et quamquam a Tiresia diuollitus, ne ita saceret, verss. 340.-354. ustis est et quasi iani praesagit nitimo iniseram, cui ille occurrit Sortem: ἀχαλίνων rLομλων ανέμου et ἀτροσύνας το τελος Dςσχία. Sententiani hanc excerpsit tubaeus serni sede garrulitate , quam sic expressit Grotius:
Ceterum lite locus, cui simillimus est hic ex Aesch. rom. u. 329.: γλωσση ματαί ae ζ μία προςrρίβεται,
et a multis ueteribus scriptoribus laudatur, uel ui a tui. II i. 503 a Luciano T. . p. 573. et T. II. p. 189. et a Gelli I. 15. commemoratur,
quomodo Favorinus uni interpretatus sit Favorinum enim, ait, haec uerba: παλίνων στομάrων - λ i χία dixisse non de iis tantuni facta accipi debere
qui impia aut illicita dicerent quod Pentheus secit), sed uel maxini de honii'
nibus quoque posse dici stulta et inini odica laterantibus; quorum lingua tam
prodiga infretiisque esset, ut ueret semper et aestuaret colluvie uerborum teterrima quod genus homines a Graecis significantissimo uocabulo καταγλώ ιον appellari. Lers. 386 sq. Tranquillitatis uita hic eodeni sensu dicitur, quo Eurip. iii iragni Belleropli. u. 25. dixit m ευσεβούνTων σιο καθ' μέραν. Uers. 388. Ἀσώλε43χύν νε μένει seincussa manet scit tranquilli- tuti uitu. Haec metaphora, qua tragici Graeci saepius tulitur, a nauibus maris fluctibus correptis sumpta est. Ut en in mari uentorum ui concitato iiihil, lilod in eo est, intactum resin quitur, ita ut omnia uetuent in summoque periculo uersentur, ita etiam metaphorice aliae res, in quibus sum ni uni aliquodpPriculum cernitur, iit innia pertimescenda sint, fluctuale dicitiatur. Sic in Sopli. Aiace u. 343. edit. Vulider Aiax se comparat cum taui, circum qiiuii coorta tempeState undique fluctus ita uoluantur, ut emergere iani non posse uideatur. 4Jerba haec sunt:
Similliina ratio est Oedip. yr. u. 22 sqq. ubi ciuitas Thebaiia, murtis era
Et Antig. u. 162. Sq.: - αχεν ὁ πόλεος ἀσφαλῶς θεοι λλω σάλω σείσαντες ἄρθωσαν πάλι V., ad item locum Brunckius contulit lutarch. ut Fab. e. 27. 'θν γεμονίανώς ληθῶς πολλω σάλω σεισθεῖσαν ἄρθωσε πάλιν. Uerss. 389. 390. Magnani hic inuenies lectionum uarietatem, quia ni libriiiiiiiiii exarati et δῶμα et δώματα, mox et πρήσω γαρ, αλλ' μως et πορρωγ&ρ, αλλ' ὁμως exhibeant. Diabitandum non est, quin ermanii assentiri
oporteat scribetiti δώματα πόρσω γαρ ὁμως αι θέρα ναίονεες . . . . niSi quod coniniatis Signum post uocem ναίοντες, quod nescio, an typothetae culpa illa tuni sit, delendum est. Uerba eni in arctissime inter se cohaerent hoc iodo: Nam procul itidem aetherem incolentes intuentur tam ei res mortalium coelestes h. e. Si longiore oratione ut iniur: nam quamquam dii in enlotissimis aetheris regionibus habitant, intuentur tamen onines mortalium res, ut nihil
iis ignotum sit . - Coniunctionem ἀλλὰ qua ninino nihil opus est, libri,
19쪽
Miruili, quantum hic locus, qui niihi planissimus esse uidetur, torserit inter-lire teS, quum, fluunt id orati cohaereret, quoni odo interpungendunt, quo deni lii Sensu praepiis itio a accipietida esset, discelitarunt. Id Singula respolidennius. Primiani lieni inem, iii 'laullo accuratius totiani hunc locum considerauerit, effugere lio terit, MXanitissilii mihi iespotadere talio diaec inuntiata: Iὐνδ'ου νία et Ῥη νοτὰ ρονεῖν βραχν αἰών shmι i. e. ut Hermannus iani recte uertit: quae sapietitia uidetur, ii iii est Supietitia, et Iion iii ortalia spirarebretiis ii ita est uel pariani diu dii rat uia sequitur, ut Aldi Xenildum post uerba ραχὴ αἰών delii uni pletie interpungeniis imitentur necesse est; nam ιο ζ νζaὰ Iρονεῖν i. e. ut Aeschyl. alicubi dixit: ro μειζον και ανθρωπον ιρονειν, quod plani idem est, quod νόν, i. e. ii ostia lingita se die lu- gelude, sicli sellis enu gelide eis heit iii antecedenti ei iuutiato, olim iliuiis ii potest les uri ad tuae dicatu ni OD Gogici Grix ininio noli uni est Subiectum, cui suo praedicato piis est aliter entin merus pleonasiam esset, qui ni ruinquantuni natilium liuius loci sint plicitatem turbaret At lites hoc Iiouunt praedicatuiti est: βρειχυς ωών σι ι uitam efficit breueni uel separtim diu durat *, siquidein tortales iii ortalia tniatum spitare debent, ita ait Turipides Alc. u. 799. edit. Fix. V νως δε θνητον χνθεὰ καὶ Ἐρονεῖν χρευIν Huic autem sapientiae, ita ii in est, Sed uidetur tantum Sapientia esse, apte opponitur
τὰ 'ἐξω νόμιμα δίκας εκβαλόν -
Sic enim cuili Schoeilio hunc locum legendunt censeo. ut sensus sit: is Sapientiani lion unio nialo uenari haec alia, magii et illustria sempor ad honesta uitani per dieii usque ad noctein recie dirigens pie agere, iitus uero iniustos reiiciens uenerari deos : et gernianica lingua: die Sich selbs genu-
iii terplinctioneni Aldinae, quae sensuit praebeat uti loco maxime accomnlo-datuni suo acto Statili appatet, ii umodo quae Sequuntur Piba rri Τυν νει τις αν - νέροι explicanda sint. Non posse ierba ha et ovio in Soletilius deliit dici pro ν οὐι m. in huc nutes consentient; immo litterpretanda Sunt: hac conditione scii επὶ ω μ θνητὰ gρονεῖν), Si quiS, ita humanae metatiS sitie. excedunt Sectans, mi agna semper et sublimia tersequitii r. lieri acile potest, ii praesentibus ite fruatur , uel, ut Herninii illi uertit: ut ea, quae ante pedem sunt, mittat quod Schoenius nostra lingua ii Bacch. edit. Sici xpressit: deiiii ierbei d. h. ahron distat in Solchein usterueisen Lebei irrellen elangen si xvii l mali, indem mali enim uileia dein t erreichbarennacliju t, nichi ei uina das aheli egelide, das iret clibare orlatagen LAd vers. 396. Herniatiniis adnutauit, selitasse Se Iiρει. quod et Euripidi tibi et Stob seriit. XXll. Περὶ περος έας liaberent: critico optatiuilinposuisse. Nihil esse, cur imi usui odi quidem in sententia ἄν cum indicativo praeSentis cun Strii nequeat, alii loco se ostensurum nitu satis liabere illud Homeri altillisse Iliad. a. 434 sq. His κω κέ τις εὐχεια ἀνηρ γνωχἀν ενιμ εγώροισιν ἀρη ἀλκὶ θρα λιπέσθαι. - uitamquam iuia Suni neSeius iure, ut iii ali litani riugalitiae suspici litem hi curram, quiani de Hermaniau, in queuiuii uni omnes iit in inagistrum granimaticae atque acutissimiliti legalitISstinumque uetorum o silendi consuetudinis existiniatorem tuerit intuentur, cuiuSque lagoniihi ipsi semper alii quatit ἄγαλμα ante oculos uersatur, tale ii adicium dicam: tam eu inuitus ego quidem, sed mole lateo ingenue ac libere Fontendo ualde in miratum esse uirum doctissim uin diuersa hic raniscuiSse Iieque cogitasse, aliani esse rationein P aliam κέν particulae. uuam breuissime potero meam hae de re sententiam dicam. . Ρarticula re cum indicatiuis praesentis et perfecti ratione usus huius narticulae habita coniunσi non potest, quia id, quod praesen est, Sive nondum plane absolutum siti iam persectum est, c0nditionibus, e quibus pendeat, Subiectunt esse nequit. Ubi igitur in ueterum Graecorum Scriptoribus loci inueniuntur, in quibus haec particula cum horum temporiim indicatiuis coniuncta
est v aut ex errore nati sunt aut salso intellecti, si qui obliuiscerentur Grae-
20쪽
cOS. ut erant homilitim gelius alacre atque agi leo sapissime relicta subito a Da ii ceperant ruerborum constrinendi ruin ratione rad taliam Ἀν&κολονθως transisse. Sic Xenoph. conuiu. IV. 37. ἐγὼ δῶ set πιν πολλὰ πω, ὼς μολις ανιὰ καὶ ἐγὼ φανιος Γρίσκω qui iiii rei Scriber l, optatiuunt restino μιp0Sitiarii erat: ego tant ni ulta posSideo, ut ea iii ipse inustitiaiii scilicet si inuenietus periculi ini suciani); Subito aliten sentetitia nullata ad indicativum transiit, quo id. tu ad c iii tetidebat, rrauius etiani fieret Sintillinius est lat in is lociis e legibb. V. p. 712. H ἐγώ di os ima H ἐζαίνι ζ Πν oω 76hic
iam iudicatiuii in scripsit, particulatii αν sequenti hiis uti, culis iiiserit it, ut illiid iudiciunt de aliqua conditio iti liender i , viellei est miteisuch Pr veni Si h'Νsu trissi . - Aliter explicati di sinat ii luci, in ilia ibiis liarticula ἔν coniuncta illa quid eiu esse uidetur cuia uerbis sere οἴμαι δοκῶν. γοῆναι νομίζω, ελπίζω. sed referenda est ad iii sutili uos olui lierbis illis pendetit, ueluti Xenoph. unab. II. 7. 4. οἶμαι Πι DP sq. Ἀμῶς -ολαλῖν. is, ibid. II. l. 12M 3. III. l. 38. . . . uuod autetit ad particulani κεν κώ ut tinet, Sciti ego quid mi uetere, Dorienses atque Aeole ea Pin per usus esse, tibi Attici P usurpabant, Sed apud picus is tui uni uino par est particulae ἄν, itum quam hi quoque iii sententiis cotiditis, italibus ea Attici , loco utebunt iii . quod inde alii collisti potest, quod cuin plures in Iumeri carmillibus inuetiti uitur loci, ii quibus utraque particula uni ei deiii lite tu ibo adiuticta est. Sic saepius legitur o te'
ticulae κέν usus apud pie is latius patet, quippe quae noli solam iii enuntiationibus conditionalibus in quibus Attici seu nimiit, adhibeatur, sed etiam in simplicibus, et ea quidem lini iudicatiuis imi tuin teinpumina, etiam praeSelitiS coniuncta, ubi clinique de rebus Serino est, quae naturali quodani modo ex aliis derivandae sitit uuae uuii ita sint, omerus ferte aptissi in dicere potuit et illo lieni Hermatinus attulit loco: τῶ καί κέ ς ενχεεαι ἀνήρ:. daruin unSch aucti hen de gemolinlicii in Mensch et Odvss. . M.
μέλεις δέ κε μῶμον ἀνάφαι sidia ills mi Wol gar inen Schan diappen hangen , multo aptius ἐθέλεις legitur, quani quod olsus in textuni uisuit,
ἐθέλοις. lituit Antinuus talia Telemachuin spectare persuasissim uni habeat. At particulam αν hoc inodo usitani nusquam inuenieS: quapropter contra librorum auctori tutent νεροι pro φέρει legenduli PSSe ceu Seo. Sellii itii iterss. 399. - 426. alterum stropharum par e pherecrateis et
glycunei cum positu in qui illi mi illius sodalium anitu uehenienti desiderio in pulcri ita loca perueniolidi colicitati sint, ii ultis adhibitis longurini syllabarum solutionibus celerio rein decursum habetit. Et quid eui herecratei lintuerss. 399. - 413 400. - 414. 402. - 416. 405 - 419. 408. 422. 410. - 424. Glycii neu rii in uariae ortii ne inhieniuntur, et haec: o e uerss. 40 l. - 415 - 417. cui respondet Strophicus u. 403. hac ornia: de quibu verss. uide infra): et haec: uel Ss. 404. l8 m. ii id. infra haec:
uerss. 407. - 421. et haec: O 409. - 423. id. infra et haec: uerss. 411. - 425. Stimpliam claudit uersus e dipodia iambica hypercatal secta et tityphallico coni positus hac forma: Multa in hac stropha corrupta esSe pli ira et inin salsi intellecta primo
statim adspectu ilii tuis cogit oscet, qui Inagitani Singulorum interpretum coniecturarii in ni ultitudinent iii agnamque codd. mss. lectis milli diScrepantiani cou- siderauerit. Et misectu totus ii lucus ita cum purnitis St, ut ei, qui accuratius eum tractatumis est, emeti dati di et Ii oua coniiciendi necessitas niposita sit. mihi uiderii nemodum iiiiiiiiiii iii runt editi in ilianibus Sunt interpretum uilini ex parte recte et de totius loci connexu et Me Singulis eius uerbis sensisse uidetur Sed ne sine huius libelli excedani, quam breuissime meam de iis uersibus sententiam proferam prolatainque sulcialia. Uerss. 399. usque ad ii 409. sic legendo censeo: Ἀοiμαν Ποεὶ et νοενῶ ν τὰς δ Istodiet ac, ἔν' o. θελξίνρονες νέμον - ται θνατοῖσιν Ἐρωεες, ιαν χθόν αν καεύσεομοι βαρβάρου ποταμον ροαὶ καρπίγνων νομβρον 'OP, ὰ καλλιστενομένα μερία μουσειος deo, σεμνὰ κλιτνς υλωπον.