장음표시 사용
111쪽
, t g rdias babentes,stu quocumque auio nomine censeantur, atraviminibus Ecclesiarum cessari, nihilque in Vsis praeter antiquos in moderator reditus a locorum Episcopis instituto
Eodicus seu defensor Ecclesiae. Eius potestas. Defensores eligebantur e clero per Episcopum Iniquioribus temporibus ab Imperatore postulati. Defensores Patrimoni S Petri.
N recensione Adiutorum Episcoporum non praetermittendi Defensores, qui Graecis εκδ-κοι , dicuntur , non modo enim Episcopis necesse fuit Oeconomos constituere, qui resin praedia Ecclesiae administrarent,sed ne inanis esset ratio Oeconomatus,eadem cura dignum eis visum est Defensores Ecclesiasticos creare, qui Ecclesiam,vi res eius, plebem sibi creditam a potentiorum iniurijs tuerentur. Hoc cosilio Defensores, seu Ecdici ab Episcopis ordinati, hique ex clericis assumpti sunt, vel cert eius dem iuris fuere quo sacri ordinis viri, acclesiastici
Magistratus quare in Concit Chalcedonens can. II. vetitum, ne Defensores, non secus ac Clerici per pecuniam ordinarentur, an Si quis Episcopus. I. u. I. can. saluator. I. qu. III quod constitutione Iustiniani comprobatum L. omnem. et S. praeterea. C. deipisC.&claricis:& alijs locis Defensorum ordo resertur im
112쪽
terminores ordines Ecclesiassieos Gelas episti . ad spisc. Lucaniae: Motrachm vero novitiin, si mom bomstate
Iustitur, continuo Lector, vel Notarius, aut certe defensior
steri , post tr/s menses existat colythus can Monachusi xxv I. Dist. Nonnumquam tamen ex ordine Presbyterorum e sensores legebatur Iuliani Defensoris Presbyteri meminit GregoriusTuronens de vita Patr.cap. vii apud Suriu Nam cum Iulianus Defensor Presbytera quartano typho correptus grauiter cruciaretur. Et si quando Desen res Ecclesiae ex laicis assumebantur,erant plerumque qui aspirarent ad sacros Ordines, ad quos tomen promoueri non potuere, nisi seruatis interstitijsrZolimus epist. r. ad Isychium e Defensiores etiam Ecelo M.qui ex Micissiunt,supra dicta obseruatione teneantnraan. in singulis,ead i xxv It dist. Huiusmodi Defensorum munus fuit Ecclesiam, clerum,plebemque ab iniurijs,& vi potentiorum tueri : Monachos in urbem con fluentes,&passim turbas cientes eiicere,in compellere, ad sua redirent. Concit Chalced can. XXIII. dc Decrcto Pelagij,can Monachi can. Probinum xv I. qu. I. eorumdem fuit iudicare de causis libertatum, nec non de causis tenuiorum, qui iniurijs assiciebantura potentioribus ot cie causis eorum qui praesidij
causa confugerant ad Ecclesiam, ut docet Balsam in Can. Lxxv. Synod Carthag. in responclito de Char- tophulac.&Protecdico.Consiletudo etiam irrepserat ut testamenta insinuarentur apud Defensores Ecclasar,
sed hoc vetitum Constit Iustinianisquia turpe est Clericis, si peritos se velint ostendere rerum orensium,l repetita l. C. de Episc.4 Cleric mi consulta 23.
C. de Testament quae ratio etiam insinuat quod mo- χ
113쪽
do distum Defensores lectos cx ordine Clericorum.
Verum quia inermis, mi piscopali autoritate tantum septa Desensorum potestas, non satis valibat ad compescendam maiorum tyrannidem , placuit in Concit.
Carthag. U. can. Ix ut Defensores Ecclasiarum abri se Imperatore peterentur.can.ab Imperatoribus.xxl D.
qu. Di quo securior esset Ecclesia, Principali simul Pontificiae tutelae comendata:& ne per imperitiam iuris, legum Defensorum ossicium enervaretur, in Concit Mileuitano II can. xvi additum est , ut ab Augusto peterentur periti Defensores Scholastici, id est Advocati forenses, qui in actu essent, vel in os ficio defensionis causarum Ecclesiasticarum, more Sacerdotum.& haberent facultatem pro negotijs Ecclesiarum,quoties necesse esset ingredi secretaria iudicum. De hoc genere Defensorum memini Possidius vitae Augustin. cap. xl I. De quare nepacis Ecclesiis a bus impediretur projectas , Defenso Ecclesia ime Mes nam Fuit.
Aliud fuit genus Desensorum Ecclesiasticorum, qui erant Missi Pontificij patrimoni S. Petri in Sicilia, Co sica δε alijs regionibus curandi causa, habebant cum
rationem coniunctam cum iurisdictione in clericos, ut liquet ex Gregorio lib. I epist. I. lib.Ix .ep xxxΙl can.
valde necessarium xciv. gφ.can peruenit. XII. qu.I.&alijs locis.
114쪽
Iuris amnici, Lib. II. tot CA VI. Episcopi proprium munus est docere verbumDei. Conciones habita e suggestu , dominico potissimum die Auditorum plausuis acclamationes in concionibus scripto excepta ab audiatoribus conciones Pr sb3teris quandopermissum radicare Monachi interdicti praedica
tionis ossicio Ecclesiastes adjutor Episcop,
in praedicationis munere. N eadem linea Adiutorum Epistbporum censeturri Ecclesiastes is enim in praedica tionis officio vices gerit Episcopi et praec,pu namque munus Episcopi est, docere, verbum Dei apud populum praedicare et idcirco ne Episcopus rem familiarem per se gerat, sed lectioni,
orationiis verbi praedicationi totus incumbat, iubet Concit Carthag. IV. E Hcopus nullam res familiaris seram adte reuocet, edistitioni P orationi,s verbi Deipraedia carroni tantummodo vacet,can Episcopus. Lxxxv IH dist. Ideoque Episcopus qui docendi curam insuper habet, excommunicatur,4 si diutius in ea culpa torpuerit d ponitur, Can Apostolor. xv III. unde Episcopus dicitur Clementi, lib. II cap. xxv I. γου διακον , γνωσεως φυλαξ, αφτης Θεου εὐηριων minister verbi,scientiae custos,mediator Dei in hominu. aeessent partes Episcoporu non latuit ipsos Paganos imperatores. Christians
115쪽
sensos quo edicto Gallienus persecutioni iustitium in dixit, Episcopos agnouit Praesides verbi Dei τις
λιγου ποεςω i, apud Euseb. lib. II cap. xl. Hoc iure Episcopus tum aliis diebus, cum maxime dominiciet, clerum populum docere debet. Concit. I. in Trullo, can. xi κ. id moris fuisse locuples testis Augustin. sermon. xxx de Verb Apostoli. Nunc autem cum die Dominico, debito reddenssi sermonis recitaretur eademvictio, d uiuitus mihi inspiratum esse credidi,vt inde tractarem. Et idem sermon. de tempor. xx GH.Sed quia in sacratissimo die reddendum expectationi vestrae est Sacerdotalis sermonis officium.
Idem etiam in Ioannem tract.xLVII. Fratres quaeramus hoc paulo attentius, non nos artat hora quaesolet,die Dominico,
cat nobis, hoc lucrentur quiad Verbum Dei etiam die hodierna conueniunt. Ambrosium singulis dominicis orantem se audiisse assirmat ipse August. vI. Consesscap. II. Et eum quidem in popuIo verbum veritatis recte tractantem, omni die Domini.o audiebam,Episcopi suggestu verbum faciebat pro gradibus altaris, intra Cancellos qui clerum a plebe diuidebant. Idem August. xxta de Ciuit Dei cap. NH. God cum ex dominica Paschae die tertio seret in gra dibus exedrae, in qua de superiore loquebar loco feci parι ambosfratres. In concionibus passim audiebantur plausus auditorum,passim videbatur pugillares scriptorum, qui orantis sermonem scripto excipiebant Gregorius NaZianzen.orat.xxxiI qua ultro abdicato Episcopatu Constantinopolitano extremum valedixit cathedrae
116쪽
Iuris Canonici , Lib. II. io 3
cursus concursiones calami ram perspicui, quam occulti, atque huius Iuggesti cancelli, a multitudine compressi hominum audiendi studio se mutuo protrudentium. Quam frequens esset plausus auditorum in sacris concionibus testatur Chrysostomus multis locis, ut ho- mil. I i. ad Popul. Antiochen τνριοι τῶν κρeτω cis τουτων τ δε τοὐν πιαινοε, - τῶν Θορυρω , παν γὲμιοι, ν δ α των πων μαῖς δεδάξας τα γο αενα
α rotio: duae mihi horum plausum utilitas: quae laudum. tumultuum Naus mea Vi,ut per opera vos omnia quae dia euntur exhibeatis,4 idem orat x Iv. ad Antiochenos,
ου πύος RA3ν, ta κροτους λέγομιεν - , αλλακος Θεραπειαν τω μιετερω φυχω : Non enim ad ostentationem, neque propter applausum nunc dicimus, sed ob
medelam animarum vestrarum. Et idem ante, rat xxv III.
quae dixi, magno cum tumultu, o plausu admonitionem accepistisa sed velim curam quoque adhibearis, ut facto vestra opprobati ostendatur. Et Augustin. lib. v. de doctrin Christian cap. xxiv. de concione a se habita apud Caesaream Mauritaniae urbem, de tollenda annua pugna
inter ciues, quam Cateruam vocabant: Non tamen egisse aliquid me putaui, cum eos audirem acciamantes,sed camflentes νιderem,acclamationibus quippe is doceri in delictori,
flecti autem lacbrmis indicabant. Plausu apud posteros famam Euenit unus exauditoribus Cyrilli Alexandrini Hierax nomine, Minde notus , quod nus esset ex studiosioribus Cyrilli applausoribus, de quo Socrates lib. vii cap. xiii , ξ γ κέρτους ἐν αἰ Mας-
117쪽
καλιας ting εγειρειν ta σπουδαοὶατς Quod sacri sermones stylo passim exciperentur, de suis significat Augustin. in Psalm. LI. Neque enim possim praetereunia
Iunt haec , quandoquidem placuit fratribus non tantum aure, corde, sed di stylo excipienda quae dicimus, m non audit rem tantam fedo lectorem cogitare debeamus. piscopi vero e suggestu verbum faciebant sedentes a stante populo audiebantur Augustinus, in Ioannem tractat. cxII. uomodo autem inter Ie omnes Euangelistae conueniant qui ui nosse desiderat, non in his termonibus edun alijs horiosis litteris quaerat , nec stando mauotiendo sed potius sedendo in legendo. Idemque vel alius quisquis est serm. L I. ad fratres in Eremo . Ut ergo vos non diu teneam, pr sertim quia ego sedens loquor , vos tundo laboratis. Praedicandi autem munus ut eo redeam adeo proprium
est Episcopi, ut in Ecclesia Latina non licuerit Presbyteris dicere apud populum,praesente Episcopo. Primus Augustinus postquam Presbyter factus a Valerio Hipponensi Episcopo ad dicendum minus idoneo ob Latinae linguae imperitiam, praedicandi potestatem ac cepit, etiam coram ipso Episcopo,teste Possidio eius Vi t. cap. v. quam ob rem forte iuniorem se coepisse dicere apud populum de se scribit ipse Augustin. lib. I.R .
tractat in Prolog. uanto minus cum iuuenis coepi scribore, vel apud populos dicere, tantumque mihi tributum est, tubicumque me praesente loqui opus esset adpopulum, rarib cIacere, atque alios audire flermitteret. Primus inquam ,
Latinis Augustinus aditu intra Presbyteri gradum constitutus,populum docere coepit praesente ipso Episcopo, cuius rei novitate perculsi omnes, donec inuidiamfacti leuauitValerius,adducta Orientalium Ecclesiarum
118쪽
Itiris canonici, Lib. II. Tioue
siarum consuetudine, ut addit Possidius. Et vero Chrysostomus adhuc Presbyter elegantes orationes habuit ad Populum Antiochenum,in in ea quae est xxxvir. sermonem conuertit ad Episcopum , quem forte tum auditorem habuit i ιδουμα του ταπος τίω παρου-- cim , ιδψχω τουλυμιετερον σολμύα Vereον O patris praesentiam , o vestram reuereorpromptitudinem Certe in Alexandrina Ecclesia solus Episcopus Eua gelium docuit ex quo rius Presbyter Alexandrinus,' dicendi libertate in necem Ecclesiae usus,nefariae haer sis virus inde per totum sere orbem effudit, auctores
Socrat. lib. v. cap. XLI. E OZOmen. lib. VII. cap. XIX.
& in Orientalibus Ecclesj utcumque Presbyteri praedicationis ministerio functi legantur, etiam coram Episcopis Vtamen praedicandi ratio ita distributa fuit, ut ad solos Episcopos doctrina fidei, ad Presbyteros morum, ad Diaconos disciplinae institutio pertineret ex Epistbla iii Clementis Rom. can. audires, xxv dist. In Oriente sub tempora Chalcedonensis Concilij, cum monachi passim turbas facerent d praedicandi ilice tiana sibi arrogarent, ne ea uterentur vetuit Leo I. epist. Lx iri ad Theodori tum Episcopum Cyr. Adijcimus
illud etiam, quod nobis propter improbitatem quorumdam monachorum religionis vestrae verbo mandastis per Vicarios v siros boc specialiter statuentes , ut praeter Domini Sacerdotes nullus audeat praedicare, siue monachus, sue laicus ille sit, qui cuiuslibet scientiae nomineglorietur. Et idem epist, Lxxxi I. ad Iulianum Coensem Episcopum Ut autem imperialis est potestatis tumuisus publicos , cseditiones acriugas seuerius coercere, ita authoritatis es sacerdotalis moliachis praedicandi aliquam contra sidem icentiam non praebere, G omni
119쪽
mirtute resister , ne ea quae ad Sacerdotes pertinent sibi isti deant vindicare Serius in Gallia praedicandi potestas Presbyteris tributa hoc iure manente penes Episcopos. Primum Presbyteris praedicandi Euangelij,& his desi
cientibus Diaconis Homilia Patrum recitandi licentiam dedit Conc Vasens. II. can. II. Hoc etiam pro aedisi .catione omnium Ecclesiarum, in pro utilitate totius popoli
bis piacuit, ut non solum in ciuitatibus , sed etiam in omnibus parochiis verbum faciendi daremus resbtem potestatem, ita ut si Presbyter aliqua Urmitate probibente per se ipsum
non potuerit praedicare, Sanctorum Patrum Homiliae a Diaconibus recitentur. Inde secutus can. X. Conc Arelat. v. De praedicatione prouidimus enim pro aedificatione omniam
Ecclesiarum in pro viditate totius populi, ut non solῖm in Auitatibus sed etiam in omnibus parochiis, Presbyteri ad populum verbum faciant, edi ut bene vivere studeant , populo sibi commisso praedicare non negligant. Ac demum Episcopi cum ob varias occupationes, per se non sufficerent ministerio verbi Dei, viros idoneos sibi adsumpserunt in sacra functionis administros ot saeuiente persecutione Vincentius Martyr partes Euangelij praedicandi suscepit a Valerio Caesaraugustanes, quas ipse linguae vitio per se obire nequibat,in adulta iam pace Ecclesiae, Augustinus Presbyter factus a Valerio Hipponensi episcopo, in partem laborum4 dispelationis verbi vocatus. Ita& Flauianus Antiochenus Episcopus in conuentibus Ecclesiasticis minime concionatus est, quod dicendi facultate minus valeret scillis tamen qui id muneris eius vice obibant; copiam argumento rum,& sententiarum e sacris litteris suppeditavit: auro Tmitu est Theod. lib.Iv. cap. xrsiit. His excplis in Eccle-
120쪽
sa Constantinopolitana instituti concio natores δεδαώσκαλοι id est, Doctores, Graecis dicti, qui Patriarchae vice populum docerent,eisque ex Nouella Alexij Com-neni decretae annonae,in proximus gradus post qui
que ossiciales Patriarchae quos Exocatacoelos vocabant, ut refert Balsamo ind. can. xIx Synod. Truli., ex Conc Lateranensi laabito sub Innocent. III. constitutum,ut Episcopi tam in Cathedralibus,quam in Coblegiatis Ecclesiis idoneos viros sibi eligerent in adiutores,in coperatores in praedicationis ossicio, cap. i ter caetera, de ossicio Ordinarij.
Episcopi munus est doceresacram litteras Scho
D in Ecclesiis Scholasticus, seu magiriter
scholarum. Eisuccessit Cancellarius.
PI si pia proprium munus est docere, cuῆius partes aliae sunt in praedicatione verbi Dei, de qua modo dictum est, aliae in docendis sacris litteris. Sed quia & istud onus grauius fuit, quam ut Episcopus huic per se susceret, iam ab ipso ortu Ecclesiae Episcopi scholas instituere,&magistros imposuere, qui sacras litterasis liberales artes docerent. Hac ratione Doctores instituti in rcclesia Antiochen iam ab ipsis Apostolorum temporibus, Actuum xi II. Ex huius scholae magisterio prodiit Malchion, qui Paulum Samosatenum Antiochenum L p:- scopum palam erroris coarguit, teste Eusebio lib. vi I. O