Castruccii Bonamici Commentariorum de bello Italico liber 1. libri 3. pars 2. 3.1

2쪽

Commentariorum de Bello Italico LIBRI TERTII

DUCEM

SENATUM

UNIVERSOS REIR GENUENSIS

PRAEFATIO.

V M in Galliam GHalpinam iter

facerem, Gemamque venissem,

3쪽

qua in Urbe permulta vcciderant eorum, de quibus ego scribere constitueram, , ibi essem a Vo ais P. C. honorisce, liberaliterque tractatus , variae sum equidem affectus, maximamque animo volvt tem , atque uno tempore mole amc epi. Nam re venisse ad homines, qui in summa generis nobiliatate nihil de morum benignitate remitterent, Perquam jucundum videbatur, ρο eorum i orum hominum debere facta , consiliaque

ita explicare narrando, haberetur ratio veritatis, erat Mane

mollissimum. Vuamquam emmmutita a Vobis acta esse fortiter, ac sapienter in illis Reipublicae t nebris antea etiam intellexissem .

4쪽

quom me amexpertus , non multa item a multis inculcata

fuisse mihi, qua si Hem illorum

factorum convellere omnino non poterant , addubitare quidem certe cogebant hominem in me is adhuc rebus peregrinantem, vehementerque vereri, ne, si omnia dixisset, minus gratus , se quadam reticuisset, nimis obsequens videretur. ua me dubitatio cum diu, multumque anxium, ac sollicitum habui et, vicit tandem, vincere profecto debebat , amor veritatis,

quidem in hisoria praesertim

conscribenda tanta esse vis debet,mm quacumque ratione imfuscare sagitium, obruere autem essem humanitatem inficiabor tamen

5쪽

scelus etiam sit. Itaque asseverare possum firmi me hoc animo me ad

GENUENSIUM res cognoscendas, accessisse , ut eas, si a virtute proiecta essent omnes, libentissime scriberem, sin minus, s berem t

meu , eorumque benignitatis me moria nihil adeo de veritatis cura detraheret, ut multum etiam adinderei diligentia, oe cautionis, ne quid in noWram narrationem per cauom irreperet incit, quod videri posset assentatione, aut gratia depravatum. Sed ego de GENUE

siEUs diligenter, attente que cum c gitarem , quarerem omnia , non crederem omnia, nihil sane reperi,

esse ab illis proximo hoc Italico bello cogitatum nisi summo confi

6쪽

lio, nihil si ceptum, nisi side ν

stanti nihil denique actum, nisi

virtute singulam atque omnia ita esse nota omnibus, atque temta, ut ea mihi scribenti magis interedum veniat in mentem vereri, ne propter ingenii mei tenuitatem imminuta, quam dubitare, ne propter benevolentia sudium amplicata esse videantur. Vuamobrem gravisema liberatus molestia, gaudeo P. C. , magnificeque iator, oblatum mihi tempus, in quo g ti animi mei pietatem Vos amo-

sceretis, incorruptι sdem hisorici nemo desideraret. Non enim esse arbitror, aut tam injusos, G NUENSIUM qui fuerunt hostes, ut urgere calumniis velint, quos pe

7쪽

secuti sunt armis, aut tam isse nos , qui sunt invissi, ut vocare audeant in dubium, quod explor tum omnibus, certissimumque s. Asorum vero laborum si qui sunt obtrectatores , quos homines jejunos, ineptos ne summis quidem scriptoribus defuisse vιdeo, accusent ii me licet ut rudem,

inelegantem impedio in

ut mendacem autem, ιnfe

ritum sudio partium jure nunquam

certe accusabunt, cum libertatem in scribendo meam acerbius etiam, oporteret, reprehensam esse omnes sciant, eno senseram. Sed

nulla sunt simutitates, nulla pra

ma, non non metus, qui

possit constantem hominem, atque

8쪽

ingenuum a proposito deterrere: neque in Castris Eorboniorum quod fuerim, quodque in acie suerim

contra Austriacos, minus idcirco licere mihi sum arbitratus, Nyπ- hendere in Borboniis, laudare in Austriaris,' reprehendenda, laudanda videbantur. Non enim, scribimus, animum retinemus armatum, eamdem esse bellam

di . scribendi licentiam exsismamus. Nam militi, adversus hostem ferocius sese gerat, datur, id hisorico turpissimum, dicam adversario maledicere, Ied paulo scribere cupis

dius . Maxime quidem vellem, ut mea legunt, animo legerent e

dem quo uo scripsi, in scrι-

9쪽

plorem culpam conferrent, quam ipsi fiuilinent. Etenim dum nimis favent, invident , mentiri me, ac maledicere iactitant, non

quod ita sit, sed quod ad libidia

nem non scripserim i orum, eorumque aut hostes laudaverim, aut amicos reprehenderim. Vua in re non illi studium, libemtatem meam coarguunt, sed subiatiam, inviolentiam indicant suam; s cum isdem me cupidum, liberum dicant , es certe quod suseicer esse me in utroque moderatum. Equidem, ia libera

tem quod attinet, ι- moderate exercui, arrogantis

erat hominis, serviliter quod erat abecti, unum c

10쪽

natus sum, ου mihi videor perfocisse, ut omnia libere, nihil scribe-- contumeliose In quenquam.

si uod se quis es, qui, rim

pia etiam contumelia, innocuam quidem ferat in scriptore liberi Principum videlicet fama, potentiaque LiaIur, is νι- sententia vehementer, In ipse errat, in causa, dignIt tique Principum caveri mc xime putat. Sublata enim libertate,neroria extinguuntur ingenia, ejusmodi extinctis ingenus, his oria aut nussuam audet emergere, aut

infuscata jordibus adulationis comtemnitur satim , s jacet; ipsoque propterea Principum fumo , qua praesaris rerum gestarum monu-