Annotationum in Plutarchi vitam Caesaris specimen primum [microform]

11쪽

δ'επανῆλθεν εις Συρακουσας- ευθυς ἀποθέσθαι τῶν μοι αρχίαν. Lysand X. ἐφορμουντ υν τρατευματι ρευναρ χουμενυ etc. etc. Ubique Vero summi cujusdam imperii

notio obtinet, quod quibus artibus sit partum, qua ratione administratum ex aliis omnibus potius, quam ex hoc cognoscitur Vocabulo. Simili modo, quo nostro laco cinna audit O μοναρ χήσας, Sullam Videbis notatum Viti Cicer. c. XXVII. επε δε αὐστος, Συλλα του μοναρχ,ήσαντο etc. s. ibid. c. XVII. et apud Latin formulas, quales sunt: Sullanum Nynum, Ci ep. ad Attic. VIII, 11, 2. - Sulla Cn. Pompej opibus rey--οί , Philipp. V, 16, 44. quibus nil requentius. Male igitur Flander, vertens Cinnae, qui tyrannidem Romae cevaria; pejus etiam interpres apud Relin Cinnae, qui Romae

Rome optime Dacerius qui aurit eu la Ouveratne uissance.ως επεκράτς σε υλλας. At Ot Sylla se trouvant a demus de se aflaires. land et interpr. Reia Sylla victor Dacer devenu matre a Rome. - Accuratius paullo de vi atque usu hujus vocis agendum. Et illud quidem in Vulgus uotum, κρατος vocab non solum vim denotare atque robur quo quis est instructus, sed id quoque, quod virium contentione paratur, seu victoriam, seu hanc quod consequitur, summum aliqua in re imperium, summamque auctoritatem vel quasi jurisdictionem. f. modo Homer. d. I, 355 μυθ ο ὁ ἀνδρεσσι ιελ σε σι ειώDστα ὁ ἐμοι, του τὰ κράτος ἴστ εν ο πιο, et nostr Caes. vit. c. XXV το δ συμπαν αιρεθHς κράτος εἶχε του πολεμου μερ- γεντοριξ - Aemil. Paul. X, 3 καὶ φανεὶς ευθυις - δοξεν ἔκν ν κα κράτος πολεμου κομίζων - καταβαiνε ν εἰς το πεδίον, et quos asser ibi Heldius v. l. Iocos ex fario

XVII, 4 et Sulla XXVII, 3 Quod inde derivatur verbum κρατεῖ igitur, aut

idem est quod alere, visere, validis instructum esse tribus, aut his viribus uti significat ad debellandos alios et fausto quidem successu, incere igitur, siverare, in ditionem Vel potestatem erigere, aul de eo denique usurpatur, qui summum in alios exercet imperium, Summa inter eos fruitur auctoritate, quem nostrates Deineri Machthaberse dicunt. Quo fit, ut aut a solute ponatur, aut cum genitivo ejus rei, quam quis superavit, aut cum dativo, Iocalem quem vocant, conjunctum reperiatur. Eadem omnia de verbo composito ἐπικρατε ἐν Ibi enim κράτος πολεuo quid sibi velit, intelligi nequit, nisi summum id esse belli arbitri lim, victoria partum tibi sumseris. Vertendum igitur erit: ubi in eorum numero, qui consulatum petebant, visus est ita est exceptus ut non magistratum petiturus in campum descendere videretur, sed velut si victoriam, ideoque summum belli arbitrium asserret civibus atque redderet; καi Vero, ut latinor Mque, saepe sententi RS ddere nexu consecutivo cum antecedentibus conjunctas, atque tum vernaculo sermone per istin baher' reddendum esse vix Si quod moneam.

12쪽

valere videntur; in quo praepositionis re ubique eas utem esse vices, ut superiorent statum, erectioremque super alios Vitae conditionem, qua Victor utitur, Per prolepsin quandam innuat, eandemque plane habeat vim, quam in crnaculo sermone praefixum illud: ob in compositis obherri en obrvasten, ob gege re habere omnes concedunt Et absolute quidem positi exempla inde ab Homero omnibus graeci sermonis scriptoribus re mentissima, L. Hom. Odyss. XVII, 320 ευτ ὰν ιζκετ επικρατε σιν ἄνακτες. Ilias XIV, 98 ὀψις ετ μὰλ λον ρυ ο με ευκτὰ γενητaι πικρατε Ουο περ ἔμπζς. Herod. I, 173. ως πεκράτησε τ οτάσει Μίνως - Polyb. V, 9 s. ῶν δε πεζῶντο μεν πρῶτον επεκρὰ τουν οι του Γκολάου, Schweighaeusero adnotante hin proelio absolute positum hoc vocabulum est victoriam reportare recte quidem quod adaoriritim attinet tempus, salso, Si de imperfecto cogitat vir clari, quo tempore adhibitum numquam non statum Victoris denotans, idem est quod victorem esse; s. quae similia de verbi κατέχειν impers et Orist vari usu adnotavit Halmius meus in IIementarb hergr. Ehnta p. 14, 28. Appian boli civit. I p. 389 παρα δοξαν δεχρων, τόλμζι α τῶν υD-

vide sis Baehr et Creueter. Cum genitivo conjunctum nostro usitatissimum cs Caes. XVI. και του σκ άφους πεκράτησε. Pomp. XXVI lΙ. πόλος δε πέμφαντες ἷκετζρiας παρε-

τῶν ἐπεκρώτεε, Wyitenbachium probare videtur, in Seleut Historta p. 370. πικρα- τε ι non tam imperare, quum insuper imperare igniscare monentem; quod equidem haud optime actum putem. Nam illam novae cujusdam necessionis signiscationem praeposit. 7 e in iis tantum compositis habere contenderim, quae activo vel transitivo potius ponuntur Sensu, ut επιλαμβάνειν, πιδιδονα , ἐπιδιζjσθαι, πορέγεσθαι, ad quod respexisse videtur Baehr. Herod. IX, 34. ἐπικτῶσθαι, alia, non habere in iis, quae statum quendam subjecti sive conditionem innuunt, in quorum numero verbum ἐπέκρατειν, imperfecto tempore si ponitur, labendum esse, post ea, quae Supra disputavimus, dubium mplius non erit. Nec ullum alium inveniri posse locum, quo verbum aliquod regnandi, imperandi, illa e praepositione conjunctum, qua vult Wytten, notione adhibeatur, pro certo affirmarim Is quidem locus, quem unum huc trahere aliquis posset, Isocrat. Pn-

κχε τῶν ὀμ όρων ζζτεD πάρχειν, optime ex vulgari hujus vocab notione explicari poterit Aegyptii scilicet non jam ipsi quod essent Iiberi contenti, imp iam in Vicinos suos assectabant. In Ioco autem erodote vocabulo ἐπέκρατεt imperium in Graecos tamquam armis partum, atque id sere, quod nos berherrii chlei vocamus, bene opponi putem ciρχῆ, regno legitimo quod in Persas, populares suos, exercebat Persarum rex.

13쪽

δωκαν αυτους κα πολεις καὶ νῆσους, οὐν ἐπεκράτουν εντειχισαμnot. Demeir. I. Πλει- στων ὁ επρ κρατODντες, πλεῖστα δ' ἀποβαλλοντες. Pomp. XIX, b. s. πικρα- των δε τυς θαλάσσ17ς, quocum f. Herod V, 36. πολλὰς εἱχε ελπιδας πικρατήσειν τ6ς θαλἁσσ17ς, et I 17. της γὰρ θαλάσος οἱ Μιλ, σιοι πεκράτεον. IV, 16 1. καiεπικρατήσας τῶν πραγμάτων etc. Cum dativo constructum, quae construendi ratio Homero non inusitata, o m. I, 245 οσσοι γὰρ νήσοισιν πικρατεουσινώοιστOt, II. X, 214 Ἀσσο γὰρ νήεσσιν πικρατεουσιν ἀοιστο , vix apud Plutarchum reperietur. Sed ut ad nostrum revertamur locum, jam patet, absolute positum illud iπε άτνς σε

Don recte verti cum Victor Met, Seu Simili ratione reptaguat uim oristi temporis usus et natura, quod Statum per quoddam temporis spatium porrectum atque durantem numquam significat Vertendum potius erit atque intelligendum: o,tquam armis eliciter emsessit, cum debellares Omnibus Suis adversari)S, Victor asisses etc., quo oristi um, Ut

scilicet ad actionem praeterito persectam tempore significandam adhibeatur, ut apud optimos quosque obtinet scriptores, ita apud Plutarchum nil requentius cs modo, si tanti est, Caes. XXVI. Λαχα - αρας χώρει ταῖς αυταις δοις, ἁ διθλθε etc. Aemil. Paul. XXXIV, 3. ADτος ὁ τῶν τεκνων δ Περσευς - κατοχέν επορευετ et q. s. r. - αιτο προς επεμφε o Ailathioa εομενος μὴ πομπευθῆνα etc. Neque vero de temporum enallage in talibus est cogitandum, sed id tenendum, ubicunque sententiarum

uexus, totaque nunciatorum confirmatio, Per Se spectata satis perspicue rationes indicare

videretur, quae inter primariam intercederent atque secundariam sententiam, quid prius, quid posteriore actum esset tempore, etiam Graecos aliquantulum sibi indutiisse, neque raro oristo, tritissimo illo tempore, esse usos, ubi accuratius locuturi plusquamperfectoui debebant. f. illine gramm. gr. g. 414. Ceterum non Videtur praetermittenda esse constructionis nomalia quaedam, seu, id si mavis, singularis plane singulas sententiae partes ordinandi atque disponendi ratio, qua in nectenda hac periodo usus est Plutarchus Protasis enim duabus si constat sententiis, quarum altera et universum alicujus rei statum, aut personae cujusdam conditionem, consilia, conatus, seu id quod in nostrum locum cadit, factum aliquod praeterito tempore absolutum atque ad finem perductum indicat, altera singulare quoddam facinus, durante illo rerum statu, Obtinente illa conditione perpetratum, aut tale, quod ex consilio illo proflux rit aut prior illo facto quasi undo nitatur, ideoque subjunctionis lege cum priori illa Opulata est sententia universalis, participio, pro diversa sententiae ratione atque indOIe, aut relativo aut absoluto nunciata, primum obtinere locum, altera, Secundaria, particulae

relativae ope priori subjungi solet Ita ut incipiamus ab Herodoti loco supra jam laudato I, 173. prior sententiae particula: Λιενειχ λεντων δε ε Προτοῦ πεο τῆς βασιλζῖς των

suerint Europae filii, nos docet quod subjungitur, ως ἐπεκράτ σε ν στάσει Μίνως, Si

14쪽

VIII

gulare quoddam factum addit, ex animorum studiorumque illa discordia quasi natum. Eadem prorsus ratione structuram Videbis constitutam in Caesaris nostri . V. 'O δε Λαῖσαρ ευγυς πω τῆς στρατἴγίας τὴν Ιβρηρια λαβων - ως ην δυσδιάθετον αυτωτο περ του δανειστὰς - επὶ Ηράσσον κατεφυγε. c. XVII. 'Εν δῶ δε ποτε συνελασθεὶς - χειllaesa Oς εἰς παυDν ωρυόπου ἐν γ TOς, ως υνδε ευρε πλεον ἐκήματος δεος - οππιον κέλευεν ἀναπαυσαοctat. c. XVIII. κακεῖ συναγαγων κα παρατάξας τις δυνα/ειν ω ιππος αυτυβ προς χθV- φ37. c. LXIV, καὶ μικ9ὼν εμεν αυτῶ προελθοντι τῶν θυρῶν Oiκετζς ἀλλοτριος εντυχειν προθυμ ωυμενος ὁ ζ Tτατο του περὶ ἐκεινον ωθισμου καὶ πλαθους - βιασά ιειος ἐς . OH iαν - παρεδωκεν αυτον τῆ Λαλπουρνίμ etc. x hac igitur lege, ubique sere et ab aliis scriptoribus et a Plutarcho ipso obser-Vata, rationem hic quoque conformare si voluisset noster, dicendum ei fuit: Συλλας επλκρατήσας . R. etc. - ως υτ ελ tot etc. εδυνῆ ΘΓ ποσπάσαι . - ὁ f ευσε . p. α. Atque hanc vel similem huic orationis consormationem jam ob id exspectaVeramus, quod ,. Protaseos atque apodoseos idem Si est subjectum, Vocabulum, quo continetur illud, in sententiae principio poni solet, ita ut legentis animus initio statim ad id advertatur, quod, ambabus sententiae partibus proprium est atque commune nunc vero sententiae per relatiVum Sub junctae attractionis quodam genere additum illud Dλλα delitescit quasi atque legentium animos fallit, ita ut hac nova et inaudita paene ratione verba collocandi haud optime sermonis perspicuitati atque simplicitati consuluisse Plutarchum crediderim Sed ideo sortasse impeditiorem hanc praetulit vulgari atque simpliciori structurae, ut lectores initio hujus libri non tam ad Sullam attenderent, quam ad eum, de cujus ita nunc maxime in animosuit singularem instituere πραγματεων, Caesarem scilicet, atque cam, quae matrimonii vinculo ei erat conjuncta, Comeliam. ουτ ελπiσιν υτ φ Odi' DPVθεὶς ἁ ποσπώσα Λαiοαρος. s. ad rem Sueton. Caes. Ι: neque ut repudiaret Comeliam c. compelli a Dictatore Sulla ullo modo potuit. Veliri Paterc. II, 41ci Cinnae filiam ut repudiaret nullo modo compelli potuit. - Ad quorum locoram similitudinem omnes uno ore Plutarchi interpretes, verba supra adscripta explicuerunt; Amyot Sylla Oulut que Caesar epoudiast a semnae, mais ne luant uis par promesses, ny a menace iud uire a ce satre etc. Interpr. γ. Reiu COmeliam neque spe neque metu Perpellere Caesarem potuit, ut dimitteret sacer Sylla, Vant uobliger ni par promesses ni par menaces a repudier a sem me Cometie Xylan D Pr sius Chaeronensis verba secutus, ita tamen, ut vocabulo diuellere pro vellere substituto

incertum reliqueril, ipse quid sentia de hoc loco : Comeliam, Sylla cum neque pollicitationibus neque minis a Caesare divellere posset. Addit Schmiederes, Caesarem hac in re imitari noluisse nec Pompej exemplum, qui Syllae jussu Antistiam dimiserit cf.Plut Pomp. IX nec M. Pisonem, iram consularem, qui Vellei Paterc. II, 41 Anniam uxorem, Cinnae viduam in Syllae gratiam repudiarii. - Attamen ut recte em

15쪽

sati sint in explicando hoc loco viri doctissimi summopere verendum est. Primum enim ἀποσπέφν, idem prorsus quod apud Latinos avellere, Sive Proprio ponitur eum, sive tralati cio, eam ubique rem seu personam objecti loco sibi habet adjunctam, in quam fit impetus, diriguntur conatus ejus, qui duo vel plura, conjuncta Prius disjuncta vult vel abalienata.

csmerod. I, 17. υτ θυρας ἀπεσπα, quod recurrit III, 159 κα τὰς πυλας πάσας ἀπεσπασε; Plut Cat. m. XL. Ἐπεὶ ὁ Πιαύρων - τὰς Γμαρχικὰς δελτους, ας Ηλώδιος Θζκεν ἀναγράφας ἐς το καπιτωλιον ἀπεσπασε M. Pomp. LXXVI. ουδεν γὰρ ἁμάρτινεια Πομπηιον μεῖζον - TV μἁΥζ ODτω μωρὰν ποσπάσασθαιτθς ναυτικ6 βοζΘεiας. Ibid. LII. οἱ δε περὶ Πομπήων φοβ νθέντες τον τονον τODRατωνος, μῖν τὴν βουλα εχωνώπασαν ἀποσπάσοὶ καὶ μεταβάλ, του δίνμου τὼ για δενον, etc. - Accedit, quod Plutarchus etiam alio Ioco idem adhibuit vocabulum, ubi de uxore, marito invito, alii cuidam desponsata loquitur, in Sullae vitiis XXXIII. IIo

πήων γε τοι βουλομενος ἐκειώσασθαι . Μάγνον ῆν με εiχε γαμετήν ἀφεῖναι προσετα- ξεν , iusλων ὁ Σκαυρουἶ θυγατερα καὶ μετελλ ς ζ εαυτου γυναικος ἀποσπάσας ΜανiOD Lαβρίωνος ἐγκυμον συνώκισεν αυτ ii. Haec sedes nobis nec mente testimoniis Ceterorum scriptorum praeoccupata epulantibus omnis, opinor, eximetur dubitatio de ea, quae unice vera est h. l. interpretatio, Sullam scilicet adducere Omnino non potuisse Corneliam ut a Caesare abiret, atque matrimonium cum eo initum dissolveret. - . At enim hoc cum iis, quae apud Suetonium leguntur et Velirium aperte pugnat, cumque is, qui ἀποσπασθα Ου δυναται , aut ipse avelli se non Patiatur, aut ab alio quodam, quominus avellatur, impediri possit, omnino non intelligitur, qua necessitate coacti Plutarcho, in rebus romanis saepius jam lapso, quam quis cuperet, novum hunc atque putidissimum Obtrudamus errorem. Sed ut concedam, quod Sane potest concedi, lut si scripsisset: Πορνζώαν Συλλας ουδενὶ τρο πω δυνηρθεὶς ἀποςπάσαι, ita id poluisse intelligi, ut Ca

sarem, divortium ne fieret, obstitisses putemus multum Prosecto interest inter eum, qui divo tium ab uxor ne si/ι6 Obstat et intercedit, atque eum qui ipse, ut nuncium ei remittat, compelli nullo modo potest. Tum vero id quoque haud praetermittendum, non egi apud Chaer nensem, quae Supra posuimus vocabula Udεν τρυπω, quae, si modo caetera recte se

haberent, nullam facerent difficultatem, priorem explicandi rationem amplecti si quis maluisset Ieguntur D ελπίσιν υτε φύβω, quae animi affectus denotantia, quibus concitandis Sulla quod in animo habebat assecuturum sese confidebat, ut avelleret Comeliam, nisi ad verbi, conatum istum significantis objectum, Corneliam c. retuleris, quo recte quidem possint referri non habebunt; ad NαiσαρO illud, quod adversarii contendant necesse est, ea posse referri ne dicam, esse reserenda qua ratione, si viserent, probaturi essent Viri illi, id scire summopere cuperem; equidem quominus id fiat et logices praecepta et grammatices regulas aeque obstare contendo. Sed tu quae Plutarchum dicentem

facis, pugnant ea eum luculentissimis, planeque indubitatis Suetonii atque Veliri testim

16쪽

ntis Verum hoc est, atque probe notandum, neque vero talis narrationis discrepantia in Plutarcho ostendere potest. Pugnant tam multa in hac Caesaris vita cum iis, quae sunt apud Suetonium aliosque, quaeque apud utrumque simili modo narrata exstant, tam diverso ordine sunt disposita atque inter Se conjuncta, ut omnino dubium esse non possit e diversis utrumque sua hausisse sontibus. Quid igitur mirum, si etiam hac in re alios auctores Plutarchum, alios Suetonium atque Vellejum secutum esse deprehendamus pImmo id contendam, nostra demum . . explicatione probata, Singularum narrationis Plutarcheae artium nexum atque conjunctionem posse intelligi atque explicari, ceterorum interpretationi si te adscripseris, omnia videri incredibilia atque planetiνιγματωδ'. Caesar Comeliam ut dimittat nullo modo adduci potest, hostis enim fuit atque adversarius Sullae, oderat Sullam ob necessitatem cum Mario sic enim explicant vulgo, quae sequuntur quam vere infra Videbimus . Nihilo minus Sulla, dum tu alios saevit, inlaetum Caesarem atque inviolatum relinquit, quod ille non satis habens, sacerdotium petiturus in pu licum prodit etc. Cur tandem per Deos immortales Sulla tantopere Caesar ut dimitteret Comeliam nitebatur Nolebat enim Schmiederum Si audias, quemquam amico m Per uxorem hostium suorum esse Propinquum. - Ain tu Sullam, qui paullo post amicis quibusdam Caesaris, ne interficeret eum deprecantibus, responderit, stultos eos esse, si huic puerulo multos inesse Marios non Viderent, Sullam illum dico et ipsum tam stultum fuisse putemus, ut Caesarem,mariorum cognatum, et quasi Vindicem relictum, amicum sibi esse, aut, si modo Cinnae filiam dimisisset, amicum sibi futurum arbitraretur pAut qui potest credi, iram illum vehementissimum Cic Philip XI, 1,1 L. Cinna crudelis, C. Marius in tractvidia perseverans, L. Sulla vehemens satis habuisse, ut Caesarem, qui Comeliam non dimittendo, non dico animum hostilem, at tamen animum o stantem, flectique noscium testatus esset ipsi, Xoris dole Privaret, hoc facto omnino rati nem ejus amplius non habuisse Haec certe ab omni verisimilitudine tam sunt aliena, ut Plutarchum, sapientissimum scriptorem, de iis ne cogitasse quidem persuasum habeam. Nostra vero ratione omnia plana Sulla timebat Caesarem atque Oderat; eam enim inesse sententiam verbis quae sequuntur αἰτέα δε Λαίσαρι θ προς Συλλαν πεχθείας etc. statim probabimus videbat juvenem erectioris ingenii, Mariique junioris caede exasPeratum, divitiis, quas simul cum uxore Oti nomine acceperat non arsurum, ut ipsum impum ret, turbasque excitaret in civitate armis Vixdum subacta Comeliam igitur ab eo abalienare studuit; qui conatus ut secus essit, dotem ejus publicavit, ita Caesarem, quippe quem nervo Privasset rerum gerendaram, ab omni novandi spe atque studio avocatum iri confisus quod se frustra sperasse cum ex Caesaris pontificii petitione cognosset, Inaudita plane in ejus aetatis adolescentulo, vel paene puero, tum demum de morte ejus cogitare coepit, quem, nisi morte, innoxiiii sibi, reipublicaeque formae a se constitutae reddi posse jam desperabat.

17쪽

Notum autem est extremis reipubi rom temporibus, divortia haud raro a mulier bus quoque esse facta. s. Cic. ad divers. VIII, 7. Comificius adolescens Orestillae filiam sibi despondit Paulla Valeria, soror Triarii diuortium sine ausa, quo die Vir a provincia Venturus erat, feri Nuptura est Decimo Bruto ... Multa in hoc genere incredibilia te absente acciderunt. s. Adam antiqt. Rom. T. II. P. 283 qui praeter h. l. citavit Seneta

de benes III, 16. Juvenal. Sat. VI, 28. artiat. VI, 7. - ita ut Sullae si obtempera

set, nil, quod quidem exemplo caruisset in se commisisse videretur omelia; φοβους autemet ἐλπίδας , quibus ad commovendam eam Sulla usus esse traditur, eo utem constitime, ut obsequenti dotem a Caesare exacturum se pollicitus, repugnantem, id quod postea fecit, dotem privaturum minitatus sit. - Ceterum, quod ad dicendi rationem, notabis formulam, quam vocant, effectum pro Raciente, ita ut, cum addere deberet scriptor, quae aut spem sacere, aut metum injicere poterant, pollicitationibus atque minis ad Comeliam a Caesare abalienandam Sullam esse usum, προλλοὶπταῶ hos ipsos animi affectus, quibus eam eon-cuandis in suam Perducere conatus erat sententiam, dativo instrumentali posuerit, quaera cendi ratio, ubi de animi aflectibus concitandis agitur et in prosa latina haud infrequens,

A. Liv. XXI, 3. - cum admiratione tam ancipitis sententiae omnium oculos in se Convertisset. - ibid. 39. unxissetque metu Gallos adcolas Padi. Sallust Jug. c. LXXXIX, 1. consul oppida metu aut praemia ostentando avertere ab hostibus LXVI, 1 civitatis, quae ab se defecerant, formidine aut praemia ostentando affectare, Gatissime apud ejusdem linguae poetas pater Videtur. s. modo Virgil Aen. II, 529 ellium ardens infesto vulnere pro hasta vulnus impactura Pyrrhus insequitur. εδέν μευσε τὴν φερνῆν αυτθς. Ad haec Schmiedems: Ex mente Plut . Inquit, et Suetonii haec poena arbitraria suit. Ex Plut vero in v. Sullae c. 1 mulcta inflicta est ex lege Comelia de proscriptione, qua proscriptorum liberi et nepotes honis patriis privabantur. Quid hoc ad Comeliam laciat, ejusque dotis publicationem addere oblitus est Schmiedems in loco e Syllae vita laudato, praeter haecce τῶν γαρ πρυγεγραμ- μενων ῆτίμωσε καὶ 1Oυς .a Diusvους καὶ τὰ χρίγματα πάντων ὁ μενοε - quod huc trahi possit, nil inVenitur Corneliae autem pater in proscriptoriam numero vix habendus erit, quippe qui ante Sullae reditum in urbem a militibus intersectus sit. - Sed alius ex eadem Sullae vita locus ad nostrum explicandum conferre aliquid videtur est is cap. XXXIII: ip cpίσ9 7 ὁ αυτο Sullae c. πὰντων ἄδεια των γεγονότων, ποδ δε ο με λον ξουσία θανάτου ὁ ζ μευσεως, κυ ρουχιων, κτiσεως, πορθυσεω et q. . . ita ut Sulla ex potestate legitime ad eum delata egisse hac in re pulandus sit.

18쪽

necessitudo Marii erat. lander ambigue satis Causa autem Caesari Inimicitiarum cum II fuit et . Iam id neminem fugiet, quae supra de Verbor Ηορνς αν - έαiσαρος sensu disputavimus, si Vera sunt, ne has quidem sententiae supra adscriptae interpretationes pro Veris amplius esse habendas In praecedentibus enim quae a Sylla In Caesarem facta memorantur, cum haud dubie insestum atque hostilem hujus Viri in Caesarem animum prodant atque testentur, ita ni iis inest, quo aut aperte declaretur, odio Caesarem in Syllam fi grasse, aut innuatur saltem Sententiam vero, ad cujus sensum investigandum iam processimus, eo additam esse Consilio, ut rerum, in Superioribus enarratarum caussae cognoscerentur et quasi patefierent, et irta vocab in sententiae principio magna cum D αργελPosiluna, et articulus Prεχθεία voci additus, satis superque evincunt Exspectandum igitur erat, ut jam de caussis fiamus certiores, quae Syllam animo tam parum placato ut suerit in Caesarem adduxerint, cum ex vulgari hujus loci explicatione Plutarchum id haberemus Bgentem, ut caussas nobis eXplicaret rei, quam ipse hucusque ne verbo quidem tetigit quod eum re vera egisse, id quidem credat Judaeus Apella. - Ε vides, quid egeris D priora intacta si reliquisses, nunc non Iaborares At etiam sic Vel maxime laborarem . nam ne sic quidem verbis illis saepe laudatis ulla Caesaris in Syllam odii inest mentio, quod quamnam ob rem conceptum fuerit quaeri possit. Quod enim Caesar uxorem suam ut dimi teret compelli Diali modo potuit, sortem sane, imperterritum atque constantem hac in reprobavit animum . infesti atque in Syllam irati equidem nulla videre possum q/4εια. Jana igitur circumspiciendum his dissicultatibus quanam ratione nos extricemus, qua in re egregie adjuvabiniur sormulae αλιο Vel iriαν έναι υ γενεσμα τινί τ νος, natura atque indole accuratius expendenda. Et in ea quidem Pro certo aflirmare ausim, subjectum, quod dicunt, logicum nunciationis secundariae, quae aut substantivi genitivo, aut infinitivi, addatur articulus an omittatur nil interest, es inten ad Themist XXI, p. 149 continetur, attractione qui idam dativo casu in Primariam assumtum ubique ita cogitari, ut aut patiatur aliquid ab eo, quod sententiae primaria est subjectum, aut rei alicujus aciendae facultatem ab eo accepisse, aut denique statu aliquo uti dicatur, per subjectum illud esseclo. Cujus usus cum haud pauca inveniantur exempla, haud tamen supervacaneum duxi, addere quaedam rem, ut mihi certe videtur, egregie illustrantia. Conseras igitur primo loco nota illa Homerica Il. I, 150 ubi Achilles de Troianis, ODτι μοι αἰτεο εiσtv c. 'κακου Οὐβενος- nil unquam mali se esse perpessum profitetur II III, 161 ubi Prianius Helenam solatio erecturus, Dre uot iτix εσο inquit, Θευέ νυ ιμο αιτ tot iσιν c. TOD πολεMον, belli, quo urgeor, quod premit nos atque vexat. Iul. Pomp. I. ιτία δετο μii uίσους ὰκεivm Pompej II patri ρεια, χρDγμάτων πλύστως πιθυμία - τουτευ

19쪽

XIII

τῆς σωορρίας ἐτιώτατος γενέσθαι. Demosth. orati adv. Leptiu rim I pag. 469. d. Lips. ουτος γὰρ νὴ του μὴ τυ λιμῶ πάντας αποθανειν αiτιώτατος γένετο, et quae huic loco simillima ad Thucyd. I. 74. Tom. I. p. 14s. GOellerus V. clari excitavit ex

p. 69. καὶ τουτοις Τermillensibus c. -tτιος ἐστι Αυκίου κεὐῆσθαι - plura, quae ibi videnda Locus autem ex Plut Pelop. VI, ibi allatus non repugnat, ubi cum legatur, τους Θοβαιους μάDστα συναιτίους γενομενους τί δή μευ του quod post atting. et Goelierum erit expimgendum κατελθεῖν, O id dicere vult scriptor, hebanos persu

sisse Atheniensibus ut redirent, redeundi his suisse auctores, sed Athenienses ut redire possent, Atheniensibus ut redire liceret Thebanorum maxime ope et auxilio esse essectum. Hoc si igitur, haud paucis comprobatum exemplis, constat, jam alius, et ut quiadem spero, aliquanto melior emerget vocabulorum, de quibus agimus, sensus, quem hunc

esse puto Illud Vero, propter quod Caesar Syllae invisus erat, in Syllae odium atque in micitiam venerat, caussa infesti Syllae in Caesarem animi etc. ad igitur digressione hac

haudquaquam, ut videtur, inutili assecuti sumus, quod nunciatorum nexu atque conjun

tione efflagitatur; quod cum etiam ab usu linguae comprobari demonstratum sit, de pri rum interpretum illa et h. I. et superioris explicatione amplius haud laborabimus. Nam άπεχθειαν vocabulum proprie non significare quod quis pectore conceperit odium in at quem, sed ejus statum atque conditionem, qui alicui est invisus, ter init inem verseinde iri cs modo Iguis verb. απεχθάνεσθαι et Bl. ἀπεχθVς atque Praepos. προς- accus s Iemnem esse locum, ubi id agatur, ut quae inter duos Iuresve mutuae intercedant rati nec cf. so . διαβεβλῆσθαι προς τινα explicentur, cum inter omnes constet, non est quod acta acturi pluribus comprobemus.' Η προς Μάριον ἐκειοτ' etc. adem de Caesaris cum Mario sanitate narrantur Plui. Mar. I. Velis Patere. II, 41. - Ιουλiα γὰρ ... ὁ πρεσβυτερος οDνυ -κει Μάρρος. ale me habet imperfectum de Marii majoris cum Julia matrimonio, quo tempore, quae hic narrantur, facta sunt, iam dudum vita desunctI. Quare cum quae de vario imps usu inter omnes constant, quaeque Baehrius ad Philop. III. p. 13. annoti, Heldius ad imoleontem XXXIV, p. 85 de . temporis usu apud Plut latius patente docuerunt, huc transferri non possint, collat IOc ex Caes. nostri . X, ubi simili in caussa

legitur 1 Λευ κουλλυ συνωκήκει - ut nostro quoque loco IuSqPL ουν ρκῆκε r stituatur auctor sum, quod et ad sensum est neceMarium nec a Palaeographica ratione I-3 In nominibus Chaeronensem hic illic errasse negari nequit; quare i quis morem vellet gerere Schmiedero, qui, cum ex Ciceronis Coeliana XIII et XVI constet, Clodiam . Metelli Celeris suisse uxorem, pro Aευκουλλν - Μετελλυ esse corrigendum conjecit, jam ob id summopere ei verendum esset, me Iuti verius, quam clibrariorum quendam

20쪽

lam habere videtur dissicultatem xylander quidem quid legerit, ex versione ejus Julia... uxor Marii senioris mater junioris suit, cognosci nequit Amyot, quod restituendum uos duximus, expressit, Vertens La Parent RV marius, eque auri evra semme Julia, de laquelle it ori , εγεγονεί Ieciem Marius. Idem dedit Meritis carrae vi x Marius ori epous Julia. - ξυνοικει Vocab de uxore pariter ac de marito dici adnot verunt Baehr. ad Pyrrh. IV. eld ad Aemit Paul II. Exemplis ab iis hanc in au sam allatis addas ex Plut Aemil. P. VIII, 10. 1εγεται δἐ μζδ γνήσιος φυναι, λαβεῖν

λω συνώκει Clodia sci . Adeas praeterea mitendi ad ora II, M. et Herod. I, 3I, 108 et 173 ed Baehr.'Ε ης γεγονε Μάριος ὁ νεωτερος ἀνεφιος εὐν Λαίσαρος. Cum Pluti C. Marium hunc natu minorem, filium fuisse Marii septies consulis et hic et Syll. XXVIII, Mari XXXV et XLVI elaris verbis narrante iacit m Epit L. LXXVII: C. Marius filius in Africam trajecit LXXXVI: Cum C. Mius C. Marii filius eo

sui ante annos viginti per vim creatus esset. Vellei Pasere. II, 26 Inde consulas Catho III et C. Marius septies consulis filius. Valeri Maxim. VII, 6, 4. D versa narrat Appian 'μμα . mpDλ. P. 402. οὐ δε πιοντος τους πατο μεν γεῆστην Παπiριος τε Παρβων αυδις καὶ Μάριος ὁ ἀδελφιδου Μαρi OD το περινα-νους. Quare quid moverit rellium et alterum, nomastici Tulliani auctores, ut Marium hinc uerum cs Cic. Philipp. XIII, 1, 1. seniorismarii filium ex adoptionassiisse statuerint, equidem non expulo apud eos certe ipsi quos hujus sententiae laudant testes, ni tale invenitur. - Quod autem Appianu ἀδελφιδουν eum Marii του περ φα-νOD vocat, id sine dubio consusione cum alio illo Mario factum est, de quo rv. Epitom. LXXVIII: Marium senatorii ordinis virum cruribus brachiisque Pactum, auribus praesectis et effossis oculis necavit, ad quem, quae in eodem nomastico ad Marium filium referri videntur, Sallustii verba in stagmt ex histor I . Marius fractus prius Crura Per artus exspiravit Pertinent, et quae avd Valer Maxim legu tu lib. IX, c. 2, 1 Quam Porro crudeliter se in M. Mario praetore gessit quem per ora vulgi ad sepulcrum Lutatiae gentis pertractum, non Prius ita privaVit, quam ocu-

corrigeret. Sed ab omni abstinendum esse conjectura Ioc docet in vita Cic. e. XXIX,uhi explicatius eadem narrantur: ευκουλλος δε καὶ θεραπαινίδας παρετριεν ως συγ

Schmielerus, non de Iodia cogitandum; sed de Clodii sorore natu minima, cujus nomen praeterinisit Pluto, alii non commemorant.