De Aristoxeni fragmentis quisdam gravissimis atque de senarii graeci caesura inde diiudicanda [microform]

1쪽

aS par of the 'Fo dations os ester Civiligatio Preservatio Project

Funded by the

NATIONAL ENDOWMENT FOR THE HUMANITIES

Columbi a Universit Library

2쪽

inoulo involvs violationis in Copyriunt ictis.

3쪽

DA TE:

4쪽

COLUMBIA UNIUERSIT LIBRARIES PRESERVATION DE PARI MENT

BIBLIO GRAPHIC MICRO DRM TARGET

Origina Matoria a Filmodo Existin Bibliograpluc Record

TECHNICA MICROFORM DATA REDUCTION RATIO:

5쪽

-- ---

. 25

3640

6쪽

ARISTOXENI FRAGMENTIS

QUIBUSDAM GRAVISSIMIS ATQUE DE SENARII GRAECI CAESUl: INDE DIIUDICANDA .

QUAM SCRIPSIT

7쪽

'eaallat Ioatam

8쪽

Prooemium. Quamquam de ea esura omnibus temp0ribus permulta disputata Sunt, tamen adhue certum aliquid n0 decretum est, sed etiam nunc inter viros doctos tanta est dissensio, quanta haud scio an de nulla alia parte artis metricae. Cuius rei causam Siquaeris, magna e parte in eo p08itam S8 puto, quod plerique de caesura disputantes non lege rhythmicas, ex quibus pendet tota ars metrica, ob ServaVerunt. Itaque Sunt, qui contendant, nullam esse coniunctionem poesi cum rhythmo Versumque praebere tot caesuras, quot verba siniantur. Recentiore demum tempore Preussius caesuram Studuit diiudicare e Ver8uum rhythmo, intelligens, valde eam disserre natura ipsa atque vi ab incisionibus fortuiti 8, quus diaereses nominat. Vere dicit in libro De senarii Graeci caesuris, Regi motiti 1859, pag. 75 ,,CaeSurae Vi Sea eSt, quam rhythmiconiu8icam voces est membrorum distinctio, quae auribus placeat. et ibid. pag. 7: Caesura Versum duas in partes distinguit per se bene sonantes et ibi invicem respondentes altera pars quasi unda magno cum sonitu surgit, dein altera de cacumine in aequor de8stendit. Sed quales sint partes rhythmicae senarii, Sibi invicem reSpondenteS, nuSquam XpreS- sis verbis edocet nos Enumerat tantummodo quinque caesuras ),

1 Do seu Graec caes pag. 8 Senarius, alvo trimeter iambicus catalectus, ita compositus est, ut Re iambis utatur: hoc est

ile pedum varietato hoc loco non est agendum, de caesura agamus. Per se quinque caeSurae SA POSSe identur:

9쪽

et comprobare studet versibus Aeschyli, 0ph0elis, Arist0phanis. Qua diiudicandi ratione nos e0, quo Volumus, perduei non p08Semanifestum St, nam quum quiSque VerSu Praebeat complureS.

incisiones ambiguumque sit, quae Sit fortuita, quae in rhythmo ipso p0sita, t0ta disputati certis fundamentis caret. Omnia posita sunt in sensu quodam c0ncinnitatis et conVenientiae, pr0ptereaque haud raro sit, ut aliis placeat alia compositio rhythmica, pr0ut cujusque ser Sensu naturalis vel ingenii conformatio. Itaque ut exemplo utar ad hanc rem accommodatissim0, Selimidiius, vir in arte metrica eminentiSSimus, caesuram enthemimere . 1 quam reu88iu omnium usitatissimam habet in legitimam esse negat ), qu0d Versum in partes duas dividat, quarum altera alteram duplici magnitudine superet Quum p0rro reu88iu neget, caeSuram in Senario neglec-

tam esse ), Schmidicinis inter centum senarios invenit in viginti quinque caesura carentes. Sed liae hactenus, nam suem non invenirem, Si omnia enumerare vellem. Itaque ne PreuSsius quidem,

quamquam caesurae vim dieit rhythmic0musicam, leges rhythmicas recte intellexit. Quam ob rem, priu8 quam quaeram, quaesit caesura senarii, artem rhythmicam atque musicam explicabo e fragmentis Aristo Xeni, veterum rhythmicorum et peritissimi et diligentissimi ne sorte contendas, alium Sse antiquum rhythmum, alium hodiernum. Itaque ut iam, qua disputatio mea procedet, paucis praemuniam primum docebo, apud veteres quoque artem muSicam aret coniunctam fuisse cum arte rhythmica, deinde vim atque naturam rhythmi ex fragmentis Aristoxeni explorabo, denique de senarii Graeci caesura disseram. Caput T. Maaeritur, num res motrica posita Ait in rhythmo. Postquam iam muture Vetere pernoVerunt, posiSi intimam esse coniunctionem cum arte rhytlim ista, Mar. Vici pag. I 86, Inter pedem autem et rhythmum h00 interest, quod e sine rhyllimo esse n0n potest, rhythmu autem Sine pede decurrit), legesque rhythmica permagna cum Subtilitate ut infra videbimus, per8crutati unt, permirum Sine dubi est, quod n0stris temporibus permulti viri docti in tractanda re metrica rhythmum ullius momenti esse negant, putante hunc ad musicam et cantum, illam ad poesin pertinere. Quae Sententia vera sit necne, quaerere hic licet.

Versus ad restitati0uem destinatos, in quibus et syllabae

4 De Sen. Gr. ae8. pag. 8 Scio, recentioreS, quando caeSura versus displiceat, dictitare, carere Versum caeSura. O minu Probamus. Verum cense

mus, qui Antigonam aut aliam Veterum tabulam legat, ne semel quidem inci-

Sionem omittere OSSO.

10쪽

longae duplex tantum tempus brevium vindicant, neque rhγthmi incessus a praesinit ordine recedit unusquisque poesis aliquo sen8 imbutu numerose modulatur. Neque multo difficili 0res sunt recitatu trimetri iambici, in quibus Saepe substituuntur pondei pro trochaeis

nam quamquam in iis pede continuantur inaequales, Si contendis, syllabas a vulgari suo simplici et duplici tempore non recedere, tamen rhythmi incessus facile imprimitur sensu nostro. Itaque omnes, quos adhuc Stropham Alcaicam recitantes audivi, pedes forma inaequales in modulando aequales reddunt, quamquam rhythmum in metro negant, quomodo sit, ut pedes nihil disserunt a pedibus rhythmicis, quos h0dierni musici tactus

nominant. Qua rudi tractandae artis metricae ratione in carminibus oratii uti potuerunt, quod neque Strophae eiuSdem carminis a praefinito rhythmo recedunt, et permulta carmina eodem rhythmo utuntur. Aliter autem res se habet in strophis lyricis tragoediarum, nam in iis pedes, si formam metricam Spectas, tam dispare Sunt, ut ad certum ordinem non referri posse videantur. Quos si simplicibus tantum et duplicibus temporibus metiri velis, ut hodierni metrici solent, omnem ordinem subvertas et frustra elabores, ut tam variam atque diffusam Sylla

barum Seriem memoria teneas. Attamen Versu ordine non ea

rent, sed tr0pha et antistropha ita ordinatae sunt, ut pedes

Singuli primu prim0, Secundus secundo sic deinceps ibi respondeant. Licet denique animum paululum coniicere in p0esin Germanam antiquam, in qua tam accentus quam quantitas Illa-

barum spectatur. Etiam hie elevati natura aut 0sitione longa Hebung) totum pedem rhythmicum, quem tactum nominamus. complet. Quae licentia, ut inter omnes constat, interdum tanta est, ut quatuor elevationes nulla depositione interia ente eo ut inuentur. Non inutile erit, exemplum app08ui 88d: Hildebra nil sit ed. v 44 8eolidante V. 1: Starii utui. e. Si tenapus elevationis et depositionis par ponimus nostro tactu duorum quadrantium *l.

Itaque metrici, qui contendunt, syllabas implex tantum et duple tempus Vindicare, coguntur, omnes sere versu Olfrie dii habere orationem pro Sam. Ex quibus omnibus iam satis, credo, apparebit, rem metricam positam esse in rhythmo tempusque syllabarum et brevium et longarum modificari posse, prout serat rhythmus. Priusquam

autem transeamus ad caput equens, paucis hic disseram, quid

intersit inter artem rhythmicam et metricam. Jam Vetere recte intellexerant, artem rhythmicam continere muSicam, artem Orchesticam, p0e Sin, prout materia, qua rhythmus Xprimitur, quod Aristoxenus nominat γυ μιζομενου, 8 80HUS, Orpori motUS, verbum. Sed iam mature huic universae disciplinae supposita erat ar metrica Cujus rei causa e oratione repetenda est. Nam quum artis musicae et orchesticae rhythmiZ0mena, sonus et corporis motus, ad tempus nondum desinita, universis legibus rhythmicis accommodarentur, rhythmiZ0men0 PoeSis, Verbum, in longas et breves syllabas divisum erat proptereaque non ex

arbitrio uniuscuiusque legibus rhythmicis subiici 0tuit. Quam ob rem disciplina metrica saeta est, ut de formi ageret, qua Soratio prosa accipere deberet, ut rhythmi ea fieret. Quibus tandem missis ad rhuthmum transeamuS.