장음표시 사용
11쪽
seripsit sine ulla suspitione perieuli cum quodnam perieulum hi intellegatur, nemo facile dixerit. Scribendum esse videtur sine ulla dubiιatione quo significabitur, nullis rationibas prohiberi Rullum quominus sua lege optimas leges illas tollat De lege agr. 2, 25. Cum ad omnia vestra pauci homines viditatis oculos adjecissent. Vocem piditatis, quam Tullianae orationis integritas respuit, deleverunt alterus et vferus qui reeepitetnmptius ne ipse quidem insolentiam ejus diffitetur Latere in ea videtur eupidi impudentis es loeum quem Zumptius adfert Phil. 11,5 impudentissimos euios spe et menta deligere in talieujus possessiones atque Orιunas et praeterea de lege gr. 2, 20 Rulius homo non eupidus
De lege agr. 2, 29. Reges Onstituuntur, non deemviri, uirites, itaque ab his initiis
fundamentisque nascuntur, ut non modo cum gerere coeperint, sed etiam eum eonstituentur, omne
vestrum jus potestas libertasque ossaιur. Hic primum itaque perversum esse ambinus cum intellexisset recte eum Juntina lique scripsit. Sed alterum vitium latet in voce gerere. Quae cum objecto carere nequeat, conjecerit quispiam addendum 88 magistratum, munus vel simile quid. Sin autem ad initium enuntiati respiciemus, lacile intellegemus, ut verba sed etiam eum eonstituentur referantur ad vocem Onstituuntur, ita hic requiti quod voci reges respondeat ita ut scribendum sit eum regnare coeperint. De lege agr. 2, 30. Neque tamen nos id querimur, esse hane tribunorum plebis potestatem. tantummodo si quis ea potestate temere es usus, mistimamus. Explicari haec non posse eum alii vidissent, Zumptius codice suo deceptus de vocis existimare significatione mira neque ullo pacto probabilia adtulit. Scribendum est tantummodo si quis ea potestate temere usus est, sui ιuperandum eaeistimamus. De lege agr. 2, 32. Deinde ornat adparitoribus, seribis, librariis, praeeonibus, arehitectis, praeterea mulis tabernaculis, centuriis, supellectui. Quod Zumptius pro corruptis enturiis conjecit servitiis ferri non posse quod adparitores, scribae, ceteri jam nominati sint, recte monuit censor in diariis Zarnckianis addere poterat, ne apta quidem esse servitia inter mulos, tabemacula, supellectilem. Scribendum est vecturis, de qua Voce exempla conserenda sunt inlexicis ex Caesare potissimum adlata. In eadem paragrapho paulo post scriptum invenitur formam adhue habetis, uirites, e speciem ipsam tyrannorum, insignia videtis potestatis, nondum
ipsam potestatem. Hic cum prius ipsam, quod nihil aliud signiscare potest nisi solam et alterum, quod solitam notionem habet, pessime tantulo intervallo se excipiant, prius, quod nemo desiderabit, delendum est. De lege gr. 2 49. te mihi parumper mentes vestras, uirites, e movere videor, dum palesaei nobis quas isti penisus abstrusas insidias se posuisse arbitrantur contra Cn. Pomptii dignitatem. Hic primum vehementer offendit eommovere, pro quo futurum tempus exspectatur;
sed vel sic moderatione satis mira Orator se non commoturum esse auditorum mentes, sed commoturum esse sibi videri diceret, ac novisse velim qui dieat commovebo te addito non explieandare sed dum e lieo prorsus autem absurdum pari mper illud est, quasi provideat, commotionem
illam brevissimum tantum tempus mansuram esse. Ulcus pertum sanabimus scribendo his mihi paremper mentes vestras. uirites. ommodate, si videtur, dum patefacio vobis. J modi sententiae ad audientium animos erigendos adcommodatae multae apud Ciceronem Inveniuntur conser, si tanti est, de har resp. 20 adhibete animos et mentes vestras non solum aures ad hamspieum voces admovete in Verr. 2, 5, 42 me dum breviter eaepono, quaeso, ut seristis adhue, diligenter attendite pro Sulla, Merigite mentes amesque vestras e me de invι-diosis rebus ut illa putat, dieentem altendite. De lego agr. 2, 57. I si est privatus ager Censorius ita praeclare umptius), quid eum exeipis sin autem publicus quae est ista aequitas eteros etiamsi privati sint perinittere ut publie judirentur, hune eaeeipere nominatim, qui publicus esse fateatur. Hic primum eteros in tantis hujus orationis corruptelis in eo teri mutare praestat quam vel inauditam attractionem Ciceroni obtrudere vel decemviris quam vocem nullo pacto mittere licebat, cogitando addere. Sed portenti instar est deponens fateatur passive positum, quod miror suisse qui Ciceroni tribuere sustinerent. Ut sententia e Verbis misere corruptis eliciatur, scribendum est hunc eaecipere
minatim, quem qui possident pubii eum esse fateantur. Do lege agr. 2, 7 L in Sipontina ieeitate aut in Salpinorum pestilentiae inibus. Jox rubus eum per se prorsus supervacanea vel potius ridicula est, tum altero membro in Siporuina ieeitate juxta posito etiam perversior videtur. Vumptius quidem quid secutus sit cum dicat, eam Salpini agri partem, quae pestilentia laboret, significari, non intellego. Scribendum esse videtur in Saepinorum pestilentibus paludibus, ut statim invenitur arenam aliquam aut paludes ' Dd Iegd a, 2, 79. iit si ne ab se telum negat e satisfacere omnibus nobis cogitat. proferat in justera dena deseriba Hic serri nequit quod et profera et describat objecto carent; nodsi ad deseribat sortasse pronomen aliquod aliquo modo cogitando addere liceat, quid ad proferat addendum sit, nemo facile dixerit. Itaque scribemus proterat in quos jussera dena deseribai: es. 85 adjungi Stellatem eampum agro Campano et in e duodena describit in singulos
homines jugera. De lege Ur 2, 103. Nam si ii qui propter desidiam in si vivunι, tamen in sua turpι inersia apiunt voluptatem eae ipso otio quo vos fortunam regitis si hune statum quem habetis. non qnavia quaesitum sed virtute parium ita advigius codicum scripturam quem ateιι esse non ignoravi non quaesitum sed vita partum eium recte mutavit tenueritis quod ego et ea Madvigius eoneordia quam mihi onstitui eum ollega limitissimis iis hominibus, quos vos meonsulatu nimie esse et orporis immisisti e eot poris I aetibus jactibus G provissi praevidiis Oninibus prosperi perspeae F sane revocavi. Idem r. plebis innuntiavi ne qua turbulenti me eonsule conflarent. Summum e firmissimum est illud ommunissius fortunis praesidium, Quirites ut, quales vos hodierno die maaeima eontione mihi pro salus praebuistis, ales reliquis leuisoribus reipublieae praebeatis. Hic prinium ommsenium verum Vidisse puto, qui pro verbis quo vos oriunam regitis leuissima mutatione scripsit quo vos fortuna melior eritis. Jemda
12쪽
seripsit sine ulla suspilione perieuli cum quodnam perieulum hi intellegatur, nemo facile dixerit. Scribendum esse videtur sine ulla dubiιatione quo significabitur, nullis rationibas prohiberi Rullum quominus sua lege optimas leges illas tollat. De lege agr. 2, 25. Cum ad omnia vestra paue homines cupiditatis oculos aleeissent. Vocem eupiditatis, quam Tullianae rationis integritas respuit, deleverunt alterus et vferus qui recepit Zumptius ne ipse quidem insolentiam ejus diffitetur Latere in ea videtur eupidi impudentis es locum quem Zumptius adfert Phil. 11,5 impudentissimos oeulos spe et mente deligere in alie us possessiones atque 'rιunas et praeterea de lege gr. 2, 20 Rullus homo non eupidus
De lege agr. 2, 29. Reges eonstituuntur, non decemviri, uirites, itaque ab his initiis
fundamentisque naseuntur, ut non modo cum gerere coeperint, sed etiam eum eonstituentur, omne
vestrum jus potestas libertasque ossatur. Hic primum itaque perversum esse ambinus cum intellexisset recte cum Juntina lique scripsit. Sed alterum vitium latet in voce gerere. Quae cum Meeto carere nequeat, conjecerit quispiam addendum 8Se magistratum, munus vel simile quid. Sin autem ad initium enuntiati respiciemus, lacile intellegemus, ut verba sed etiam eum eonstituentur referantur ad Vocem constituuntur, ita hic requiri quod oe reges respondeat ita ut scribendum sit eum regnare coeperint. De lege agr. 2, 30. Neque tamen nos id querimur, esse hane tribunorum plebis potestatem. tantummodo si quis ea potestate temere es usus, eaeistimamus. Explicari haec non posse eum alii vidissent, Zumptius codice suo deceptus de vocis existimare significatione mira neque ullo pacto probabilia adtulit. Scribendum St tantummodo si quis ea potestate emere usus est, Ini ιuperandum eaeistimamus. De lege agr. 2, 32. Deinde Ornat adparitoribus, seribis librariis, praeeonibus, architeetis, praeterea mulis, tabernaculis, enturiis, supellectili. Quod Zumptius pro corruptis enturiis conjecit servitiis ferri non posse quod adparitores, scribae, ceteri jam nominati sint, recte monuit censor in diariis arnckianis addere poterat, ne apta quidem esse servitia inter mulos, tabemacula, supellectilem. Scribendum est e et uris, de qua Voce exempla conserenda sunt inlexicis ex Caesare potissimum adlata. In eadem paragrapho paulo post scriptum invenitur formam adhue habetis, uirites e speciem ipsam tyrannorum, insignia videtis potestatis, nondum
ipsam potestatem. Hic cum prius ipsam, quod nihil aliud significare potest nisi solam et alterum, quod solitam notionem habet, pessime tantulo intervallo se excipiant, prius, quod nemo
desiderabit, delendum St. De lege gr. 2 49. Hi mihi parumper mentes vestras, uirites, commovere videor, dum patefaelo vobis quas isti penitus abstrusas insidias se posuisse arbitrantur eontra Cn. Pomptii dignitatem. Hic primum Vehementer offendit eommovere, pro quo futurum tempus exspectatur; sed vel sic moderatione satis mira orator se non commoturum 8Se auditorum mentes, sed commoturum esse sibi videri diceret, ac novisse velim qui dicat eommonebo te addito non e lieandare sed dum e lieo prorsus autem absurdum parumper illud est, quasi provideat, commotionem
illam brevissimum tantum tempus mansuram esse. Ulcus pertum sanabimus scribendo his mihi parumper mentes vestras. Quirites. ommodate si videtur, dum patefacio vobis. Rusmodi sententiae ad audientium animos erigendos adcommodatae multae apud Ciceronem inveniuntur conser, si tanti est, de har resp. 20 adhibete animos et mentes vestras non solum aures ad hamispreum rores admovete in Verr. 2, 5, 42 Haec dum breviter e ono, quaeso, ut fecistis adhue, diligenter attendite pro Sulla, Merigite mentes auresque vestras et me de invidiosis rebus ut ille putat, dicentem attendite. De lege agr. 2, 57. I si est privatus ager Censorius ita praeclare Zumptius), quid eum ripis sin autem publicus, quae est ista aequitas releros etiamsi privati sint permittere ut pubIte judirentur, hune eaecipere nominatim, qui publicus esse fateatur. Hic primum eteros in tantis hujus orationis corruptelis in eteri mutare praestat quam vel inauditam attractionem Ciceroni obtrudere vel decemviris quam Vocem nullo pacto mittere licebat, cogitando addere. Sed portenti instar est deponens fateatur passive positum, quod miror fuisse qui Ciceroni tribuere sustinerent. Ut sententia e verbis misere corruptis eliciatur, scribendum est: hune eaeeipere
minatim, quem qui possident publieum esse fateantur.
Do lege agr. 2, 71 in Sipontina iecitate aut in Salpinorum pestilentiae sinibus. Vox inibus eum per se prorsus supervacanea vel potius ridicula est, tum altero membro in Sipontina ieeitate juxta posito etiam perversior videtur. Zumptius quidem quid secutus sit cum dicat, eam Salpini agri partem, quae pestilentia laboret, significari, non intellego. Scribendum esse videtur in Salpinorum pestilentibus paludibus, ut statim invenitur arenam aliquam aut paludes
De lege agr. 2, 79. Aut si ne ab se telum negat e satisfacere omnibus nobis cogitat.
proserat in justera dena describa Hic erri nequit quod et profera et describat Hecto carent; quodsi ad deseribat sortasse pronomen aliquod aliquo modo cogitando addere liceat, quid ad proferat addendum sit, nemo facile dixerit. Itaque scribemus proferat in quos jugera dena deser
ωι es. 85 adjungi Stellatem eampum agro Campano et in e duodena describit in singulos homines jugera. De lege agr. 2, 103. Nam si ii qui propter desidiam in si vivunt, tuanen in sua turpi inertia apiunt voluptatem eae ipso Otio quo vos fortunam regitis si hunc statum, quem habetis. non lynavia quaesitum sed virtute parium ita advigius codicum scripturam quem habetis esse non ignoravi non quaesitum sed vita parium eium recte mutavit tenueritis: quod ego et ea Madvigius eoneordia, quam mihi onstitui eum collega invitissimis iis hominibus, quos vos ineonsulatu inimico esse et orporis immisistis et orporis I aetibus baetibus G providi praevidi I Omnibus prospeaei perspeae F sane revocavi. Idem r. plebis denuntiavi ne quid tur senti me eonsule conflarent. Summum e firmissimum est illud ommunibus fortunis praesidium. Quirites, ut, quales vos hodierno die mclaeima eontione mihi pro salute praebuistis, tales reliquis temporibus reipublicae praebetitis. Hic primum ommsenium verum vidisSe puto, qui pro verbis quo vos oriunam restilis lenissima mutatione scripsit quo vos tortuna meliore eritis. Deinda
13쪽
mete, nisi me sallit, gumptius, cum intellexisset, enuntiata, qualia adhuc seruntur, non esse ita ut postulat Tulliana elegantia conexa, conjunctionem eum post est addi eique reliquam orationem adeommodari jussit. A ceteris umpti mutationibus vehementissime dissentio, qui cum conjecit quos nobis in onsulatu inimicos esse et upiditatibus proripi omnibus perspexi non cogitavit oratorem, qui de concordia invitissimis inimicis cum collega constituta dixerit, non posse non de calumniis, quibus homines illi in hanc ipsam concordiam invecti erant, plura adjungere. Quod si tenebitur, viam, quam adviguis scribendo qui nos in onsulatu inimicissimos fore praeivit insistenti non ita dissicili mutatione totum hunc locum ita consormare licet quem
ego eum ea eoneordia, quam mihi onstitui eum ollega, invitissimis iis hominibus, qui nos in consulatu inimieissimos fore eon ιionibus omnibus professi sunt, re voearim idemque tribunis plebis denuntiarim, ne quid turbulenti me eonsule constarent, summum etc. Professicum in prospeae corruptum 8Set, providi margini adscriptum rep8it. Quod quem scripsi, sa-essiorem pronominis relationem effeci, quam umptius, qui in proximis plura mutavit. De lege gr. 3, 15. E quoniam qua de causa e quorum ausa ille Oe promulgaverit, ostendi, doceat ipse num est quem possessorem defendum eum agrariae est resisto. Ne dicere potest orator unum aliquem possessorem a Se defendi cum legi agrariae resistat, quippe tui ipsius populi Romani possessionem sibi curae esse totis tribus rationibus prae se serat, nec pronomen euo hic, ubi nemo dicenti opponitur, explicationem habet. Itaque seribemus doceat ipse
sua esse quem possessorem defendam.
Pro Sulla, 1. Improbi a perditi ires redomiti atque vicit. Vox edomiti, in qua explicanda laborant interpretes, inde originem duxit, quod ex proximi praecipiιunte republica inrepsit re, ita ut scribendum sit domiti. Pro Sulla, de rogatione Caecilia, quae ne per vim perferretur, erant qui vererentur).
Atque in ipsa rostatione ne per vim quid asteretur quis uin nostrum Sullam au Caecilium rerebatur Hic ne nescio quo retulerint editores ad rogationem non pertinet, ad verebatur si relatum erit, misera Sententiae perturbatio sequetur, cum nec Graecae attractionis figuram Cicero noverit nec passivum steretur ferri po88it. Atqui sententiam cum eam esse pateat, ut in timore seditionum et actionum violentarunt pervagato non Sullam et Caecilium, sed Autronium respexisse homines dicantur, scribemus atque in ipsa rogatione te timorei, ne per vim quid ageretur. In eadem paragrapho paulo post inVenitur ejus Autronii adspeeius, concursatio, stipatio, reges hominum perdilorum metum nobis seditionesque adferebant. Hic duobus nominibus vitiosum est seditionesque, quoniam nee eum Verbis nobis adfereban quomodo recte conjungi possit intellegitur nec pluralis numerus ferendus est. Itaque scribemus metum nobis sus mi ιionesque adferebant: cs de leg. gr. 1, 23 sollicitam mihi civitatem uspitione suspensum metu . . . tr didistis. Pro Archia 31. Ouae de ausa pro mea eonsuetudine breviter simpliciterque disi judices, ea eontido probata esse omnibus; quae tirme a me judicialique consuetudine . . . locutus Auin, ea judices, per a vobis esse in bonam partem aecepta. Verba eorrupta quomodo emendanda
sint, ostendit locus qui invenitur pro Arch. 3 hoe uti genere dieendi, quod non modo a eo suetudine judiciorum rerum etiam a forensi sermone abhorreat, ad cujus similitudinem hic quoque scribemus quae aliena a forensi sermone judicialique eonsuetudine etc. Pro Flacco . In tam varia jurisdietiosi tam multa deerela tot hominum ratiosorum
luesae voluntates quae est umquam aeta non suspitio . . . sed iracundiae Oae aut doloris. Et
copula in superiore membro desiderata et sententia parum eleganter conexa et denique verbatam multa et tot aperte cum primo tam exaequanda suadent ut scribatur in tam varia juris diesione, iam multis deerelis, tot hominum stratiosorum laesa voluntate quae est te.
Pro laeeo 14 in conquerenda accusatoris cupiditate et iniquitate). Sed ut hane vim
omittam, quanta illa sunt, quae, quoniam accusatori jure et more sunt facta, reprehendere non possumus, queri lumen ossimur. In proXimis non Vim tantum accusatoris commemoraverat
orator, sed cum vi conjunxerat manum arma copias, ut non possit haec omnia vocibus hanc vim complecti, praesertim pronomine addito, quo singularis aliqua vis significatur. tque cum jam antea se totam hanc partem cupiditatis et odii accu8atoris praetermissurum esse confirm verit et nonnihil tantum, quod eo pertineret, ut recordarentur, a judicibus petiverit, adparet, eo unctione sed ad verba illa itaque hanc partem totam relinquam rediri et scribendum esse:
sed ut ho erantum mulum. Pro Flacco 19. Mirandum ver est, homines eos quibus odio sunt nostrae secures, nomenaeerbitati, seriptura, decumae, portorium morti, libenter adripere facultatem laedendi, quaecumque detur. Ferri nequit, si quid video, quod in enumeratione rerum sociis invisarum inter secures et vectigalia, quae certa notione circumscribuntur, interp0nitur nomen populi Romani, cum praesertim requiratur, quod ipsum quoque servitutis gravitatem significet. Scribendum esse videtur nomen imperii J, ut paulo ante invenitur propter nomen ipsum imperii cs. 8 non imperium,
Pro Flacco 38. cera deprehensa considerem totius testimonii stelam audaeiam manifestoeomprehensum a1que oppressam teneri. Audaciam testimonio fingendo conspicuam ipsam nequaquam fietam dici posse quoniam satis adparet, scribendum esse Videtur totius testimonii stultam
Pro Flacco 77. uae quam sanete solita in observari, scitis omnes. Quod alterus conjecit, ante solita sint addendum esse Iim, recte intellexit, requiri, quod sequenti enuntiato nune aeci amur ab iis qui in onsilio nobis fuerunt respondeat; sed probabilius et arti adcommodatius erit scribere quam sanete ante solita sint: cs pro Fontri 18 uos si antea non legistis,
nunc ea nobis . . . cognoscite.
Pro Flacco T. Sed tamen ureonem, quamquam pro sua dignitate moderatus es in estι- monio dicendo religioni suae, tamen iratum luce vidistis. Cui Cicero dicere debeat Lurconem irae, quam in laeeum susceperat, quominus in testimonio dicendo inmoderate indulgeret, religione prohibitum esse, verba moderatus est religioni suae magi contrariam Sententiam continere videntur, quoniam qui religioni m0deratur, id ipsum, quod ab ea alienum sit, lacero
14쪽
han nefas esse facilius sibi persuadet. Quod sententiae vitium cum perspexisset remius, quem alii secuti sunt, religioni mutavit in orationi. Sed ut nihil dicam de mutandi audacia, vox religionis eum in aliis Ciceronis orationibus tum in hac ipsa toties, cum de testibus et testimonio sermo est, usurpatur cf. raestimoniorum religionem e fidem numquam ista natio oluis; 10 de eodem Lurcone nihil disit, quod laederet, vin eriperet impedieba enim reliqὶ 11 de
Septimio teste ejus iracundiae religi nonnumquam repugnabat: 23 iee enim nati minime intestimoniis dicendis religiosa), ut hunc quoque locum suo jure vindicare videatur. Quae eum ita sint, ut vitium removeamus, relicta remi ratione non religioni, Sed moderatus est temptabimus praesto autem est mutatio lacillima morigeratus est. In senatu 26. Itaque aestiti non modo salutis defensor, qui ante hoc unum bene telum fuerat inimicus, verum etiam adscriptor dignitatis meae. VOX unum prorSus superVacanea atque adeo absurda mutanda esse videtur in divinum cs. 28 P. Lentuli beneficio eaeeellens atque diuino 36 divinorum in rempublicam bene iciorum; eum pop. grat egit 1 divino inmortaluiue
Cum pop. grat egit 11. qui provinciarum foedere irinuti totum illum annum querellas senatus . . . pertulerunt. Ex his Parisini reliquiis eliciendum est foedere infrenati es in
Pisonem 44 horum alterum ι fuisse infrenatum eonscientia seelerum. Cum pop. grat egit 13. Cum omnia eum omnibus foedera reconciliatione gratiarum sanguine me sancirentur. Ita P. Scribendum est re eone Hiationesque gratiarum. Cum pop. grat egit, 23. Postremo qui in ulciseendo remissior fui in eorum aperte utitur: a gravissime vituperatur, qui in tantis benestetis . . . remunerandis est tardior. Is Verbis codiruptis in eorum aperte utitur latere, quod contrarie reseratur ad Verba gravissime vituperatur,
perspexerunt Lambinus et Ioepius. Atque ille quidem longius a codicum ductibus recessit; quod hic conjecit in eo rumore erte utitur placet, nisi quod rumore utitur quid sibi velit intellegi nequit Verum esse Videtur in ea re venia certe utitur. De domo 12. Ouid si utrumque fuit, ut e fames stimularet homines e tu in ne ieere
tamquam inguen eaesisteres, nonne sui eo major adhibenda medietMa, quae e illud nativum etho delictum malum sanare posset. Quod rellius scrilisit delatum malum nihil est neque eum Homerico illo επισπαστον κακω, quod Si malum a nobismet contractum, ullo modo comparandum Acerbam ironiam, qua in proximis superioribus Cicero dixit Clodium in ulcere tamquam inguen exstitisSe, hic quoque exprimemus scribendo delieatum ma ιum Nativum malum est ulcus illud famis, qua plebs vexabatur, delicatum vel obscaenum talum es de M. deor. 1, 11 delieatae et obscaenae voluptates Clodius, homo libidinosissimus, qui cum operam daret, ut concitatum vulgus etiam magis stimularet, tamquam inguen ulceris illius gravitatem
augebat. De domo 21. Atque in hoc solum ineonstantiam redarguo tuam, qui in ipso Catone, quem tu non pro illius dignitate miluaeras . . . ad hune honorem e imperium aetra ordinem et
nominatim rogatione tua detulisti Dixerat Cieero de Clodio consiliis suis secum ipso pugnante,
qui cum semper contra extraordinarias potestates declamasset, ipse ejusmodi potestatem Catoni tribuisse Deinceps quam non in ipso Catone sibi constiterit, exponit, cum ad eum honorem deferret, quem summis contumeliis cumulasset. Quae cum ita sint, ut difficultates hujus Ioel cum in primo enuntiato sententiae contrario tum in verbis in Catone ipso, quae non habent, quo reserantur, positas tollamus, initium ita scribemus eque in hoc solum inconstantiam redarguo
ιuam hoc cum almio sed in ipso Cutone, quiJ. Restat ut quaeratur de turbis odicis
Parisini, qui prMima altera manu ita exhibet quem tu in eo non, sed ante in eo erasam litteram et litteras i et O a correctore, in quibus latere videtur quem in turbine illo non; cs. 24 tum in illis reipublisae tenebris aecisque nubibus e proeellis 3 in illa reipublicae flamma 108 in illa tempestate: 116 in illis tantis tenebris 129 in illo reipublicae naufrauu : in illo ineendi eivitatis, quae omnia ad tempus seditionum Clodianarum referuntur.
De domo b. uid eum Gabinio Syria dabatur, Macedonia Pisoni . . . ut . . . sibi suos speratos enturiones tibi pecuniam, ibi familias compararent te. Speratos centuriones Clodio praestari non potuisse cum aliis Wolfius intellexit Scribendum esse videtur speetalos. De domo 17. In senatus, an ordines, an ii, qui cuncta eae Italia ad me revocandum convolaverunt, segniores . . . fuissen Non commemoraverunt novissimi editores Garatonii comjecturas ad ordines vel omnes vel elem addendum esse Statuentis. Atqui omnes Verum esse ostendit 132 princeps senatus, tum autem ordines omnes, deinde Italia tota. De domo 76. Uno enim maledicto bis a me putrium serviatum esse concedis semel eum id feei, quod omnes negent immortalitati si fieri potest mandandum, tu supplicio puniendum putasti. Conjecturis non negen Vel conceden locum non Sanari inde probatur, quod omnes Clodio voce ti significato opponi nequeunt, quippe quem a multis vel publicis vel clandestinis fautoribus adjutum esse Cicero omnium minime negare possit. Itaque Scribemus: quod omnes
boni ensent; cs in senatu 12 17 cum p0p. grat egit 13 de domora 99 122.
De domo 116. Posuit catone n illum, hominem sua virtute egentem, ut is, thi in Marsis, tibi natus est, tectum, ut imbris vitandi causa succederet, jam nullum haberet, aedes in Palatio nobilissimas emisse diseret. Sua virtute egentem cum ne ita accipere liceat ut significet eum qui cum sua virtute careat, egeat aliena nec ita, quod nonnullo Voluisse video, ut virtute per simulationem quandem idem valeat quod ulpa, vitium adguoscemus, quod sanabimus scribendo hominem in sua civitate egentem, quod ad proxima adcommodatissimum esse adparet.
De domo 133 de . Servilii et M. Lucilii auxilio in domo Ciceronis consecranda frustra
a Clodio petito). Verbis gravissimis te proterruissent neque sibi fas esse disissent furori insem esse tuo atque in patriae parricidio et scelere. E scelere ferri non posse vidit Halmius cum nee patriae scelus defendere liceat et interesse pessime ad Verba in patriae parricidio adcommodetur. Idem cum recte intellexisset verbum requiri, quod posuit eaecellere parum aptum est ad furoris Clodiani societatem significandam, a qua viri illi abhorrebant. Scribendum esse videtur atque tu putriue parrisidi eae sultare; s. de har resp. 1 hominem furentem multantemque eontinui; pro Sest. 9 ejus furorem aesultantem repressil.
15쪽
De domo 134 in verbis ut mutam in deliet personam nomenque praebere adcuratius definiri exspectamus, quodnam delictum dicatur; cumque adpareat, ab illo, qui mutam personam praebuerit, ipsum scelus removeri scribendum erit: ιι mutam in alieno delieto ut paulo
post de eodem homine est fierique particeps invitus alieni sceleris Ogeretur es etiam r. in senatura qui eum per se rempublieam lacerare non posset, sub alieno seelere delituit. De domo 13 verba corruptissima ab aequitum nota doloris bonorum omnium, in quibus equitum mentionem latere frustra suspicati sunt viri docti, ita emendare lice ut scribatur: ad perpetuam notam doloris es. 87 ad sempiternam memoriam temporis 10 ad memoriam omnium gentium sempiternam 111 ad memoriam sempiternam turpitudinis. De domo 141 verbis iste metus furore instinetus scelere praeeeps recte Halmius notam adposuit, cum homo, de quo agi apertum St, metus nomine significari non possit. Itaque scribemus iste metu ιerritu si, ut paulo ante invenitur itaque istius vaecordissimi mentem eura
De harusp. resp. 4. Videbam, illud seelus am importunum . . . non posse areeri otii sinibus erupturum illud malum aliquando, si impunitum fuisset, ad perniciem ivitatis otii finesqnomodo ivitati opponi possint, nemo explicaVit. Scribendula esse Videtur non posse areeri priva ι is inibus. De harusp. resp. 38. Ne id quidem sentis Onirentes illos oeulos abavi tui mastis optandos fuisse quam hos flagrantis sororis. Non de sororis, sed de ipsius Clodii oeulis agi viderunt Nipperdejus et almius Scribendum esse videtur: quam hos flagrantis soror iis
De harusp. resp. 40. Ne per optimatium discordiam dissensionemque patribus prineipibusque aedes perieulaque ereentur auaeilioque diminuisis deliciantur. In voce corrupta diminuitis latere videtur divini numinis es. 2 Cat. 29 di inmortales, qui . . . suo numine atque auaeilio nos delendunt: r. pridie quam in exsilium iret 2 in meis miseriis divinum aliquod
auaeilium e numen Ostendite. De harusp. resp. 62. Recordamini illud etiam . . . quod eodem fere tempore saetus in agnonem risentiae nuntiatur terrae motus horribilis et- quibusdam multis metuendisque rebus. Num recte secerint editores novissimi, quod Verba multis metuendisque rebus obelo notaverunt, dubito propter locum Ovidianum Met. 15, 24 Et nisi paruerit, multa ac metuenda minatur, unde eum adpareat, verba illa in formulam in rebus aeris usitatam abiisse, hoc quidem certum videtur, multis temptandum non esse, ut secit uommsenius, qui invisis conjecit dubitari potest de voee quibusdam, quam si quis delendam esse putaverit, equidem non repugno. Pro Caelio 12. Habui enim ille, sieu meminisse vos arbitror permulta maaeimarum none ressa signa, sed adumbrata virtutum. Concinnitas orationis Tullianae postulare videtur ut seribatur: non e ressa signa, sed adumbrata simul aera virtutum e Tusc. 3, 3 nullam eminentem effigiem virιuιis, sed adumbratam imaginem gloriae, ubi τιrιutis cum Bentiri deleu-
dum est, et praetera de offra, si suoniam autem vivitur non eum perstetis hominibus planeque sapientibus, sed eum iis, in quibus praeelare agitur, si sunt simidaera virsutis. Pro Caelio 16. Est ejus modi eupidus, ut magis inseetari alterius innocentiam quam de se timide ogitare videatur. Musmodi cum adjectivo conjungi non posse dudum viderunt viri docti. Scribendum est: est ejusmodi eupid ita esus. Pro Caelio 48. Hic ego jam rem deliniam mulierem nullam nominabo tantum in medio relinquam. Cicero in Clodia vexanda cum se nominibus praetermissis in universum rem adumbraturum esse simulet, primum adparet, pro Iam aptius tantum scribi deinde alterum tantum, quo retento non intellegitur quid tandem in medio relinquatur, mutabimus in totum: cs locum, de quo anto diximus, pro Flacco 13 sed ut hoc totum omittam. De prov. cons. 15. uid Est primum dissimile res in Sardinia . . . est et bellum mnnisaeimis Syriae stentibus etc. Ouid interrogativum ante sententiam adfirmativam ferri non posse en intellexisset Seyssertus conjecit Ouid Estne primum etc. Sed ne illud post quid num ita ponere liceat ut idem sit quod nonne cum admodum dubitem, cumque praeterea offendat neutrum dissimile, ut Tullianae consuetudini satisfiat, Scribendum esse censeo Quid es primum
Pro Balbo 41. Non foedus sibi nobiseum sed iniquissimas leges impositas a nobis arbitrabantur. Hic aequalitas membrorum, qualis oratori conVeuit, postulat, ut scribatur nobiseum
In Pisonem 14. Idem illo sere biduo productus in eontionem ab eo eui sic aequatum praebebas onsulatum tuum, eum esses interrogatus, quid sentires de consulatu meo . . . respondes . . .
erudelitatem tibi non plueere. Hic quod Halmius sic aequatum in quasi addictum mutandum esse censuit, sententiam recte intellexit manum scriptoris, nisi sallit, restituemus scribendo: cui solo aequatum; cs iv. 6, 18 solo aequandae sunt dictaturae consulatusque ut aput astollere plebes Romana possit. In isonem 15. Volui ille senatum interlicere, vos sustulistis leges incendere, vos abrogastis Leges incendere, quod vereor ut vel explicari vel exemplis probari possit, mutandum esse videtur in leges rescindere. Incendere e lacilius inrepsit, quod Statim sequitur incendere illa eo uratorum manus voluit urbem. In Pisonem 20. Quod mihi igitur ertamen esse hujusmodi eum Mario se ieet aut eum
aliquo pari, an eum altero, barbaro Epicureo eum alter Catilinae anternario, eonsule Cum
multi Romani Epicuri doctrinae dediti essent, non erat tanti Pisonem barbarum Epicureum appellare, nec recedendum erat Halmio et altero a scriptura codicis M pleuro, qua Piso tamquam alter Epicurus isque barbarus Graeco voluptariae doctrinae auctori opponitur. Similiter g b in verbis eae argilla et luto ictus Epicurus unus V habet Epicurus, ceteri codices
Epicureus. In Pisonem 4 non irilirmitas ingenii sustinet, non insolentia rerum secundarum tantam personam. Quamvis saepe non minus difficile sit res Secundas erre quam adversas, non tamen
16쪽
dieere lieni Ciceroni Pisonem rerum secundarum insolentia consulis personam sustinere non potuisse, quoniam consulatus illis quidem temporibus non in fortunae amplitudine, sed in laboribus periculisque pro reipublieae salute suscipiendis cernebatur. Quid verum sit, ostendit Ieetio odiei rerum se arium, in qua latet rerum saι utarium. Harum rerum insolens erat Piso, erius omnia consilia ad perniciem et pestem civitatis conserebantur, ut ieer g 14 dieit: nam relatio illa salutaris e diligens mera eonsulis animadversi quidem et judicium senatus . . quae eum reprehendis, Ostendis qualis tu si ita sorte aeeidisset fueris illo tempore eonsu futurus. Ceterum res salutares inveniuntur etiam de deor nat. 1 38 2, 34. In Pisonem 44. Eae qua provineia modo vir omni dignitate matissimus L. Torquatus maquis rebus essis me referente ab senatu imperator est appellatus. Donec exemplis probetur pariter atque triumphare vel triumphum deponare ex provincia Latinum esse ex provincia imperatorem appellari, seribemus eae qua proxineia modo rediens vir: s. 61 eae a Macedonia si redii: 38 eae qua aliquo praetori imperio, eonsulari quidem nenis rediit.
In Pisonem 2. Quod quidem tu qui bene nosses eo unctionem meam et Caesaris, Iudebas, eum a me trementibus omnino abris sed tamen cur tibi nomen non deferrem, requirebas.
0uod cum non habent, quo reseratur, scribendum esse videtur in quo es 43 55 78 90);
novam autem disse ultatem, quae ita creari videri possit voce eludebas objecto carente, nullam esse, ostendunt loci qui inVeniuntur de pt. gen. r. 17 non enim in eis versatur e ferro. sed quasi rudibus ejus eludit ruti et de harusp. resp. 22 servomun Iudentium 'hiludinti Pro Pinneio 13. Desiderarunt te, in uit, et Ii mei, eum tu esses Cyrenis me enim quam sneios tua frui virtute malebam et quo plus interera e plus aberas a me mecum te non μdebam. Iberat TE; a meemia te ΤΕ. In bis offendit cum inani ejusdem sententiae ne conjunctione quidem posita iteratio aberas a me et meeum te non videbam, tum Verba e plus aberas, quae nec ad diuturnitatem absentiae reserre licet nec interpretari eo magis te desι- rabum Codices ipsos si adcurate tenebimus, Verum adsequemur seribendo e quo plus intererat, eo pejus habeba me mim e non videbam. Pro Plancio 78. Suepe Oneurrvnt aliquoi in bene de me meruormn eontentiones. aelectione et odiem nuctoritas violatur, quorum ΤΚ habent propter aliquorum, et sententia absurda esseitur, eum non pluribus amieorum contentionibus in unum congruentibus et concurrentibus se dolere Cicero dicat sed omnino, quod viri bene de se meriti nonnumquam ad contentiones descendant. Itaque seribemus saepe eonturbor propter aliquorum bene de me
meritorum inter ipsos contentiones.
Pro Planei 95. Nunc venio ad illud aetreinum, in quo dixisti, dum Planesi in me meri tum verbis aetollerem me arcem sueere e loae lapidemque e sepulero venerari pro eo. io non intellegitur, quid sit arcem facere e cloaca, cum arx et cloaca nulla societate conjuncta sitit Requiritur quod ad eloacam ita reserre liceat, ut dei simulacrum ad dem lapidem sepular impositum refertur, ut e utroque perspiciatur, quantula fuerint lanei merita, quae Cieero extollendo auxit et amplificavit. Itaque scribemus me reum faeere e ιοaea.
Pro C. Rabirio post. 2. Satis es homines imprudentia lapsos non erigere urgere vero jacentes aut praeeipitantes impellere erte est inhumanum. Nec quae relatio intercedat inter satis es et eri es inhumanum nec quomodo per se dici possit, satis esse homines lapsos non erigere adparet. Scribendum est non satis est humanum homines imprudentia lapsos
non erigere. Gani elegantissimam orationis gradationem adgnosces. Pro C. Rabirio post. 26. Delieturum ausa et voluptatis non modo Nobiles adulescentes sed quosdam etiam senatores summo loco natos non in hortis aut suburbanis suis sed eopuli ineeleberrimo oppido eum maceispella saepe videmus. Loco conelamat ut medeamur non magno molimine opus est. Scribendum enim erit: cum so e eis ac pallio Saepe Videmus es paulo post eonsularis homo soccos habuit a pallium. Pro C. Rabirio post. 33. Nam non redeundo in gratiam cum inimico non violabam Pomptium: si per eum reductus insidiose redissem, me scilicet mclaeime se proaeime illum quoque
fefellissem Agitur de Gabinio, quocum Ciceronem invitum et insidiose in gratiam rediisse, inimici ei exprobraverant. In ejusmodi igitur insidiosa gratiae reconciliatione Cicero ipse seminimo sesellisset, quippe qui sane animi sententiam non ignoraret. Dicendum erat, suturum suisso ut non Gabinium tantum, sed etiam Pomprium salleret. Itaque seribendum St: si per
eum reductus insidiose redissem, Mum e scilice mazime etc.
Phil. 2, 2. Quid enim plenius, quid uberius, quam mihi e pro me e contra Antonium dicere. Mihi propter collocationem ad plenius et uberius reserri nequit cum voce dicere conjunctum ineptum est, nisi Ciceroneni an inii causa ibi ipsi, non ut cauSam apud senatum obtineret, dicere voluisse putabinius. Mendum Sanare studuit Sejssertus Scribendo quid uberius leuiquum quam mihi sed aliis quoque sorsitan ejusniodi rationem plenam et uberem videri posse Ciceronis omnino non interest. quidem aute cogitabam de inserenda voce licere post dicere, jam video praestare mihi, quod ex proximi superioribu verbis nisi mihi esse inimicus acile inrepere potuit, delere. Phil. 2, 12. Plueuit idem quod consularibus M. Caunii Agitur de Ciceronis consulatu,
quem multi Viris praeclari placuisbe antea conimemoratum erat. Quod igitur cum non habeat quo reseratur, scribeuius idem qui consuliaribus. Phil. 2 67. Nihil erat e ausi , nihil obsiunusum, lihil scriptum Signiseatione, quam Balni ius voci seripsum tribuit nis orbanden auigegeichnet, inventaristri , nihil profici et ipsa sententia probat, cum oratori propositum Si dentonstrare, Antonium alienae domi surantem nihil tam munitum et saeptuni utSSe quod effugere potuerit, et duo reliqua verba docent, quorum simile desideratur. Itaque scribemus nihil obstructum. Phil. 8, 17. Res eritur, eonductae lineae Vliniae sunt, pugnatur aeerrime. RectiSSime Halmius professus est, non ingis nos onipertum habere quid lectio codicum, quam editionum eonduetae vineae sunt aleat. Quamquam lineae cum in re illitur prorSus igitulae sint, vineas hie adgnoscendas esse negari nequit Vitiuin latet in onduetve, quae VOX cum Vinei numquam eonjungitur. Atqui euin saepissime apud Caesarem et alio inveniatur vineas agere, ODSuetudinem
17쪽
in ejusmodi rebus dominantem secuti hic quoque scribemus ae ιae vineae sunt. Ex iis quae restant res geritur eon essciendum est res geritur gladio. Phil. 12, 11. Sulla eum Seipione inter Cales e Teanum . . . de auesoritate senatus, de suffragiis populi, de pae ciuitati leges inter se e eondiciones ontulerunt. In pace concilianda nec omnino Iocus est legibus nec dictionem leges eonferre consuetudo sermonis admittit, nec denique vel leges vel condiciones apte eum proximis de auctoritate senatus te conjunguntur. Itaque cum libri Di habeant eois inter se eondieiones, scribendum est de pace eivitatis agentes
inter se condiciones ontulerunt.
Phil. 13, 10 Cum hos ompello, praetere animo eae rege latrocinii neminem. Cum non adpareat, cur voci praetere adjectum sit animo et offendat, quod latrocinium non adcuratius definitur, scribemus praetereo In ιoniani eae rege laιrocinii neminem es Phil. 14, 10: de tendus upiditates latrocinii sui; ad lam. 12, 2b, 6 republica Antoniano quidem latrocinio liberata ad Att. 4, 3, 3 occidi homines eae omni latroeinio Clodiano notissimos. Ad Att. 1 13, 2. Sunt autem pos discessum a me tuum res dignae litteris nostris. Suvι ita poni posse pro eo quod Germanice dicimus es in Vorgesallen, cum, nisi exempla adserantur, vix sit credibile, adjiciendum esse Videtur post autem aetae; s. I, 18, 2 num ι ea
breviter, quae posι uum discessum acta sunt, colligam. Ad Att. 1 13, 2. Consu autem ipse parvo animo e pravo . . . nihil agens eum republica.
Respublica t quam persona saepe inducitur, sed hominem lentum et consiliis ab optinia reipublicae gerendae ratione abhorrentem dici nihil cum republica agere non credo. Sequitur ut eorreetionem ipsius Medice in republica adsciscamus, quam commendat locus qui invenitur 2, 7, 4 quod gestia auimus aliquid agere in republica. Ad Att. 1, 16 12 eujusmodi diuisores habitarent, adsersus rempublieam. Hanc edicet lectionem integram reliquit Bootius, nisi quod e usmodi in eujus domi mutavit. Sed cum amsurdum sit divisores illos in magistratuum domibus habitasse dici, hoc nomine rectius osmanuus seripsit qui domi divisores haberen et in ejus sententiam concederem, si editionis Aldinae eetio haberen codicis auctoritate niteretur. Nunc in eo quod ediceus habet habitarent quoniam aliud
lateat necesse est, scribendum esse Videtur cujus domi divisores utitarenι.
Ad Att. 1, 17, 10 Unus enim eontra diaera Metellus Onsu designatus. sui era dicιurus heros ille noster Cato. ui, quod iustra defendere conatus est euignerus in ann. Jahit. 95, p. 704, mutandum esse videtur in posι quem. Ad Att. 1 17 11. Quid aliud scribam ad e quid mulι sunι; sed in aliud empus eaespectari velis ures ut sciam. Quae vulgo hic ferebantur sed in aliud empus. I si in speeιare velι eures ut seiam e margine Cratandri petita esse adfirmanti rellio credideram, jam errasse illum ex novissima alteri editione modo adlata didici. Sed undecumque petiis sunt, vera esse non posse, inde adparet, quod non tam id scire cupere Ciceronem consentaneum est, num omnino exspectari velit Atticus quam quando. Itaque haec quidem suo jure alter rejecit, sed corradi conjecturam sed si in aliud empus exspecιure velis, ad quam rediit, vereor
nt cuiquam probaturus sit. Scilicet nimis mirum esset, si Cicero ea quae ipse in promptu habebat Atticus quae essent ignorabat, non vel continuo scriberet Vel in aliud tempus reponeret, Sed ab Attico peteret, et quidem tantis ambagibus, ut se certiorem saceret, num ea in aliud tempus differri vellet Omnia plana erunt, si ita locum constituemus sed in aliud tempus. Te quando nos exspeetare velis rures ut seiam. s. 4, 16, 1 ad quae tempora te aspectemus meias me
Ad Att. I, 18, 1. Ibest enim frater ἀφελέστα co et amantissimus. Metellus non homo, sed itus atque aer et solitudo mera In loco corruptissimo non dubito quia sequendus sit Sehuelgius, qui conjecit abest enim frater ἀφελεστατος et amantissimus mei, et illius nunc domus est litus ιque aer et solitudo mera cujus emendationem perficiemus scribendo amantissimus mei, domi ejus non homo sed litus atque aer et solitudo mera. Ad Att. 1, 18, 2. Etenim post profectionem tuam primus, ut opinor, introitus fuit in ausam fabulae Clodianae. Duarum explicationum, quas Voces in causam admittunt, nescias utram perversiorem dieas. Verba enim fabulae Clodianae si cum introitu conjunguntur, Iuaenam
fuerit causa, in quant sabula, quam dicit Cicero, introiverit et quam vim omnino ille introitus habeat, prorsus non intellegitur; sin autem verba illa ita accipiuntur, ut e verbis in causam pendeant, saltem dicendunt erat introitus sui in causam Clodianam , quamquam ne sic quidem omnis ostensio tolleretur. Quid hic requiratur, vidit rellius cum pro verbis in ausum conjecit in scenam, sed verum adsecutus non est. Scripsit enim Cicero introitus fuit in aveam fabulae Clodiana ρ es. Lael. 24 Qui laniores tota area nuper in sabula nova M. ueunti et praeterea ad lam. 9, 16, 7 non ut olim soleba Atellanam sed ut nunc i, mimum intro aetati. Ad Att. 1, 18, T. Unus est qui euret onstantia magis et integritate quam ut mihi videtur, eonsilio aut ingenio, Cato. Hic nec vocem curandi ea significatione, qua apud Salustium et Tacitum invenitur, consuetudo Tulliana admittit, nec si maxime admittat, tollitur altera difficultas, quae posita est in ablativis, ad quos praepositio eum desideratur. Quae cum ita sint, dubitari nequit, quin vitium lateat, quod sanabimus scribendo qui areat non eon
stantia . . . magis quam . . . eonsilio.
Ad Att. 1, 18 8 si eae iis quae seripsimus tanta etiam a me non scripta perspicis, revisenos aliquando. Frustra conatum esse Bootium tanta ita explicare, ut per attractionem d. proxima superiora reserretur, adparebit cogitanti Vocibus a me non scripta omne ejusmodi additamentum excludi. iunio tanta corruptuni est ex tua sponte, quemadmodum est ad Att.8 6, 2 nune ut ego non seribam, tua sponte te intellegere ei quanti reipublieae intersit omnes eopias in unum Ioeum primo quoque tempore eonvenire. s. etiam ad lam. 4, 3, 1 multo enim ante tamquam eae a iqua specula prospeae tempestatem futuram neque id solum mea sponte sed multo etiam magis monente et denuntiante te ad Att. 5, 12 quam ego eum mea sponte, tum tuis sermonibus aestim plurimi.
Ad Att. 2, 1, 5 ex Medice reliquiis eum in seieilia hereditatem sepe hereditasse nihil aliud eliciendum est quam eum in leuis aedilitatem se petere dietitasset. In superiore here ne uerae
18쪽
latet, nec nuper, nec fere, quod novissime commendatum est, sed alterum here a librario malo inlatum Paulo post sententiam Verborum quod eos in hoc esse mo est ser recte expressit emendatio veterum editionum quod eos mihi esse amicos moleste fert, codicis uetus artius tenebimu scribendo quod eos mihi adesse moleste fert. Ad Att. 2, 7, 1. De geographia etiam atque etiam deliberabimus. Orationes autem me duas postulas quarum alteram non libebat mihi scribere qui abseiram alteram ne laudarem eum, quem non amabam. Hic primum difficultatem creant verba autem me cum nec me cum postulas conjungi grammatica patiatur ne autem in hac epistulari plurium rerum enarratione locum habeat. Seribendum esse videtur orationes habitas a me duas. Deinde Verba qui abseiram mutanda esse in quia abjeeeram suspicatus est Bootius, sed abjicere rationem idem esse posse quod celeriter et neglegenter componere, non probavit loco, quem contulit, de r. 3, 102, ubi Roscius versum abjecisse dicitur ut in proximos indideret. Seripsit, nisi me fallit, Cicero quia obsoleverat, quo significavit, se propterea illam rationem litteris mandaturum non e: se, quod ob minorem causae gravitatem oblivione esset oblitterata nec Satis digna esset cuius memoria resuscitaretur. Cf. de imp. Pomp. 52 obsolevit jam ista oratio, re mulio magis qwιm
Ad Att. 2, 7 2. De Publio quae ad me seribis sane mihi it unda sunt eaque etiam velim omnibus vestigiis indagatu ad me adferas. Dium post eaque ita dicitur quasi alia quoque sibi adferri voluerit Cieero, quamquam vel sic item potius dicendum erat. Scribendum esse videtur etiam atque es iamJ.
Ad Att. 2 9, 1. ι vero, quae de me pacta sunt, ea non servantur in caelo sum, ut elathie noster ierosolymarius traductor ad plebent, turm bonam meis titissimis rationibus gratiam retιulerit, quarum aespecta divinam παλιν οδιαν. Hic verba ut sciat quomodo reliquae orationi
adcommodare liceat nescio. Quod enim Bootius diei optare Ciceronem ut Clodius fidem saltat, ut Sentiat Pomprius, quam ingratum se ieeroni praestiterit, sane si verbo olitandi Cicero us esSet, nemo in Voce ut offenderet. Ut nunc Seriptum legimus, quivis non ut seia sed quod sciet exspectabit, quod ipsum Sehuelgius, cum sententiam ita enarrat gaudeo primum quod nunc Pomprius intellegat quam bonam gratiam meis orationibus rettulerit, Ciceronis verbis tacitus substituit. Neque fugit telandium difficultas interpretantem ua e dann Selin . . . Welehen elione Dan e mi gegeben at, quae ab ipso inventa esse, e verbis nullo modo elici posse adparet. Restat, ut conjectura offensio tollatur, id quod ita facillime fiet, si statuemus, ante u sciat lutercidisse e faeiam. Scilicet ipsa illa divina παλιντδιει quam Attico promittit, Cicero, ut Pomprius illud sciret, effecturus erat. s. 3, 18 2 me, obsecro, ut omnia, quae perspici a se possunt, seiamus 3, 22 4 inde eum ad la me eonvertam faciam u scias 4, 8b 1 verum statim me ut seiam, si modo tibi. est eommodum; b, 4, 3 de quinque praefeetis . . . faciam vi eius 8, 15, 1 quod eum scies, Reies ut sciamus. Ad Att. 2, 14, 2. Basilicam habeo non villam frequentia Formiunorum. A quam parem basilicae tribum Aemiliam. Haec quae Lambinus ex lectione codicum ac Med. ad) quam partem
basilieae licuit, Vera esse nequenni Cicero eum dicit, Formianum frequentia visentium non villae sed basilicae speciem praebere, addere poterat, hanc ipsam basilicam, cui villam comparavit, parem non esse tribu Aemiliae, in qua Formiani censebantur, tribum parem non esse basilicae, non poterat, quippe quibus verbis id ipsum, quod dicendum erat, in contrarium mutetur. Verum esse videtur Basilicum habeo, non villam freq-ntia Formiariorum, atque ante portam basilicae tribum Aemiliam. Ad Att. 2, 19, 2. Est autem neque puqno eum illa causa propter illam amicitiam neque adprobo, ne omnia improbem, quae antea gessi utor via. Hic priinum vox illam, qua Caesaris amicitia significari vix potest, mutanda esse Videtur in illius deinde adparet, verba ne omnia improbem, quae antea gessi, quoniam eodem modo pertinent ad Verba neque adprobo, quo propter illius anticitiam ad neque pugno turn illa eat: su non recte Bosium majore interpunctione ab illis separasse. Restant verba utor via, quae idem valere, quod ratione, consilio utor, merito Faemo non credidit Bentirius. Ac proxima qui consideraverit, saeile inveniet, eam viam hinsignificari, quae ab illius causae et adprobatione et improbatione aequo spatio absit. Ergo seribendum erit: media utor via os opp. ad sam. 4, 7, 3 medium quoddam tuum consilium fuit de sat 39 videtur . . . Chrysippus tamquam arbiter honorarius med um ferire voluisse; Liv. 32, 21 33 nam quod Cleomedon modo tamquam mediam . . . viam consilii . . . ostendebat.
ea non media, sed nulla via est.
Ad Att. 3, 3. Sed te oro ut ad me Vibonern statim venias, quo ego multis de causis converti iter meum. Sed eo si veneris, de toto itinere ac fuga mea consilium capere potero. Altero. enuntiato cum nihil contineatur quod superiori contrarium Sit, Sed Significetur tantum adcuratius cur Cicero Atticum Vibonem venire Velit, sed ante eo, qu0 alterum sed male repetitum genuit, delendum est. Ad Att. 3 8, 3. votum in republica non tantum est impendere video, quantum tu aut vides aut ad me onsolandum adfers. Hic non intelligitur, cui impendere, quod pr. . non habet, inlatum sit, cum et verba quantum tu aut viil et ea quae inveniuntur 3, 13, 1 quem autem motum te videre scripseras ejusmodi additamentum neceSSarium non Sse demonStrent
es etiam 10 4 9 eum autem eae eo quaererem, quid videret quod eaeemplum fortasse quem eventum ut Bootius voluit quam rempublicam . Ad Att. 3, 14, 2. Ii Epirum ideo ut scripseravi, non veni, quod subit nuhi timuerat nuntii venerant et litterae, quare nihil esset necesse quam proxime Italiam esse. Universi quod ita tantum ferri posset, si scriptum esset aut nuntii qui Venerunt, universi nuntiabant aut,nuntii venerant qui universi nuntiarent , cum Ascensiana mutandum est in adversi es 3 11 1 me e tuae litterae e quidam boni nunt . . . adhuc Thessalonicae tenebant. Ad Att. 4, 2, 4. Quisque horum Ioe sententiam rogatus multa secundum causam nostram disputauit. Vitium vocis quisque sublatum est lectione marginis Cratandri Itaque suo quisque Restat horum quod cum, ut a Bootio intellectum est, eo nomine vitiosum sit, quod non pontisces tantum rogabantur, Red omnes senatores, mutandum est in senatorum.
19쪽
Ad Att. 4, 2, 5. Dιees, qui 1 9uti emisae fuit Dicunt illi quiden , pudoren meum quod neque iis garim neque vehementius postularim. Sed non es id nam ho quidem ιiam profuisset. Reselluntur ii, qui putabant, a Cicerone illiberaleni possessionum aestimationem vitari potuisse. si vel oblatam ejecisset vel liberaliorem vehementius postulasset. Ad quam sententiam verbanam ho quidem etiam profuisset adcommodari non posse, quippe quibus id quod res postulat, prorsus invertatur, viderunt alii. Vitium tollemus seribendo nam hoc quidem etiam no euisset magis quam profuisset. Ad Att. 4, 6, 1 nullum habes proprium servitutem: ommuni fueris nonne. Quid hic requiratur, vidit l0tZius, qui scripsit eommuni tu eris condicione, modo ne tempus futurum intulisset, quod post habes ferri nequit Perseienius ejus emendationem scribendo omni uni uteris condisione es pro Caelio si quos intellegebat non ommuni condicione servitutis uti sed
Ad Att. 4, 8a nihil venustius quam illa tua est nuta, postquam mihi sillybis libros inlustra-run valde. Et seribas ad me velim de st adiutoribus. Nec valde seribus, quod rellius voluit nec vale e seribas vel vale. Tu seribus, quod Oronovius et Bootius, probabilitatis speeiem habet. Scripsit Cieero, nisi me fallit inlustrarunt a de lepide . Ad Att. 4, 11, 2. Ego mecum praeter Dionysium duae neminem nee metuo tamen, ne mihi servio desit abs te opere eleetor. Si quid audere licet in loco conclamato, propono desit. si abs te aere per aliquid it ιerarum es 4, 15, 3 vere te seribis aecipere aliquid ama uti rarum et ad sana. 7, 32, , jucundus est mihi sermo litterarum tuarum. Ad Att. , T l. uin tu hue advolas et inrisis illius nostrae reipublieae germanue. Qui germanae in germanam mutaverunt ironiae adminiculo adhibit germanam idem esse voluerunt, quod dissimillimam sed haec ironia cum non ea sit, quam Ciceroni qui sano judicio utitur 1acile obtrudat, quaerenda est Vox qua per se miser reipublicae praesentis status superiori ejus praestantiae opponatur, quam Vocem praestabit oeu qui invenitur epp. ad sani. 3, 3, 2 quid me ista res consolatur in tantis tenebris e quasi parietinis reipublieue, ita ut scribendum sit illius nostrae reipublicae parieιinas. Ad Att. 5, 3, 1. Ouid de his eoqites e quando, se ire velim. Post verba et quando, ad quae si, ut par St, e proximi eogites reseremus, sententia peribit, intereidisse videtur pro- feeturus sis. De profecti me, quam Atticus tum meditabatur, ut certior fiat Cicero petit etiam 5, 1, 5 reliquum es u ante quam propcise ire mandata nostra Haurias seribus ad me
omnia Poniplinium aetrudus eum proferturus eris rure u sciam.
Ad Att. 5 7. Sed tamen ι mandatum seias me et russe, quod ante, at se Pompeius quinos praesertos delaturum novos vacationes judietariam ausum. Hic recte mutavit Bootius verba qito ante in quod dedisti. Verba ultima quoniam adparet ad eos pertinere, qui optarent, ut Pomptius sibi vacationem quominus judiciis operam darent, concederet, quorum numerum haud parvum suisse verisimile est, ita ad aptam sententiae sormam adeontinodare licet delaturum:
novas arationes judiciorum recusat.
Ad Att. 5, 11, 6. Nun redeo ad quae mihi mandas in praefectis aecusatio iis, quos voles deserto. Quid sententia hujus loci, quem olim minus recte tractavi, requirat, vidit Gronovius
conlatis locis b, 21, 1 praefecturam petivit neIavi me euiquam negotianti daturum et , 1, 4. Verba ita refingere licet: nune redeo ad quae mihi mandasti praefectos aeceptas ne sotiatoribus quos voles deserto. Ad Att. 5, 13, 3. deinde exhauri mea mandata mainimeque, si quid istest, de illo domestico scrupulum, quem non ignoras dein de Caesare. In his verbi constituendis inde proficiseendum est, quod adjectivum domestico aliquo modo cum substantiVO scrupulum OuSocietur nece8Se est. Jam ne scribamus, quod alii voluerunt, eaeime vel evelle do inesticum scrupulum prohibent verba dein de Caesare, quae cum ad antecedentia Mauri me mandata reserenda sint, nihil restare video nisi ut proxima quoque hac eadem constructione complectamur Scribendo de illo domestico serupulo. Scripsisse ita jam Ursinum, nunc cognovi ex novissima alteri editione.)Ad Att. 5, 16, 3. Mehercule elium doentu nostro reviviscunt justitia, abstinentia, lenientia tui Ciceronis itaque opiniones omnium superavit. Hic nec elium Sanum Sse nec adventu nostro et tui Cieeronis recte una sententia conjungi intellexit Bootius idem viam emendandi significavit majore interpunctione post reviviscunt poSita. Cetera ita mutanda esse videntur: Mehercule ei sitates adventu nostro reviviscunt. Iustitia, bstinentia, elementia tui Ciceronis opiniones omnivin superavit. Vox itaque inrepsisS Videtur ex proximo enuntiato isaque in eredibilem in modum oueursus iunt. Ceterum s b, 21, b os . . . Dicimus omnes . . . cum abstinentia, tum justitia, facilitate, clemeruia 6, 2, ita multae civitate . . . levatae sunt omnes
Ad Att. , 18, 2. Tuto coiisedimus, copioso a frumento, Ciliciam prope conspicienIe, inpedito ad mutandum loco parvo mercitu, sed, ut spero, ad benevolentiam erga nos consentiente quem nos ejοlari adventu eum suis omnibus copiis duplicaturi erumus. Hic prinium non possunt non dubitare de veritate verborum ad musiandum. Si locu tutus erat idemque c0pioAu a ruiniento,
sane nihil opus erat de eo mutando cogitare. Immo, ut paulo poS inVenitur, aut ipso loco se defendere aut occasione blata manus conserere in animo habebat Cicero. Quod duplex consilium hic quoquo indicabitur, si scribemus nulla sere mutatione e edito ad dimicandum. Paulo post ni s ante Dejotari, quod, cum nullo pondere esseratur, tolerari nequit, delendum est.
Inlatum est voce nos ni confientiente.
Ad Att. b, 19, 2. Filiolum tuam sibi jam Romae jucundam esse gaudeo. Quoniam nec Romae tantum filia Attico jucunda erat nec illo tempore demum, quo quintum aetatis innum agebat, jucunda fieri coepit, verba jam onus Sana esse nequeunt. Veri inveniendi viam praeivit Orcilius conjectura postea ab ipso spreta tantopere nos lenissima mutatione scribemus
tam leuiram a Iucuiuium cs. Brut 10 pro Cluentio 202 de r. 2, 304 4 Cat. 11 16;Q. Cic. de et cons. 16, quibus locis omnibus duo illa adjectiva conjunguntur. Ad Att. b, 20, 7. A te Romae non ore Sed es totum, quod Kal. Martiis futurum est. Satis mirari non possum, quod Bootius in alia omnia abire maluit quam ea quae ipse ad
20쪽
sententiae integritatem desideravit in eo post totum adjicere. f. praeter locum ad Q. r. 3, 1, 1 ab ipso adlatum ad Att. 2, 22, 5 sed totum est in eo, si ante, quam ille ineat abstratum et 13, 32, 1 in eo enim totum es positum id quod cogis mHιs. Ad Att. 6, 1, 8. Fleia mihi meam fumum commendusti. Quae epistula tua est in quia mentionem non sacias Ultima verba quae Medi Peus ita exhibet in qua mentionem metas non recte in editionibus constituta unt. Et genetivus deest, ad quem mentionem releratur, nee particula non in duplici negati alie, quae pro adfirmatione est, verbo adhaerere solet. Itaque scribendunt est in qua non ejus mentionem iacias. Ad Att. 6, 1, 15. itaque cur e satisfacio iadhue omnibus. Cur hic minus tiam, quam loco, quem supra tractaVimu8, explicari polost. Scribendum est eura et dirigentia satisfaeis adhuc omnibus, nisi quod pro diligentia etiam aliud similis notionis vocabulum ponere licet. s. 5, 3, 3 instra confluentia et diliyimila esse satis faciemus salis, quo loco prius satis delendum est,
in voce esse ortaSse late νευε σει, ut est 5, 20, 6 Iuboras ut etiam Ligurin ιιιόuo salissariamus. Ad Att. 6, 1, 16. si ilia jam habent pleno modio, verborum honorim, invitationem erebram. Dixerat Cicero, e publicanos ita tractare, ut eum eo Verbi et obsequio coleret, efficeret tamen,
ne cui molesti essent neve Graecos nimiis oneribus premerent. Hoc ipsum, quod ei maxime cura erat, i adsequebatur, cetera Teia, nibus illi admodum gaudebant, libenter iis concedebat. Ad quam Sententiam verba si illa uni habent adcommodabimus, si scribemus sibi ubi jam habeanι es ad Att. 14, 20, 2 jam vel sibi habeat nummos. Ad Att. 6, 1, 22. Filiola uuisratum mihi 'eis, quod tibi diligenter mandavit, ut mihi su- ωιem adscriberes; ratum estum Pilia, sed illa osticiosius, quod mihi, quem jam pridem umquam vidit Verba um pridem et numquam prorsu inter se pugnare quoniam adparet, alii jam pridenι
BeeluSerunt, alii Voci numquam Substituerunt nusquam. Sed Piliam re vera tum nondum Visam esse a Cicerone cum eluceat ex , 19, 1, numqvtim mutare nesa Sit jam priueti auten quomodo inrepere potuerit, Vix quisquam dicet. Jam eum ipsa significatio duorum vocabulorum doceat, ea contrario inter Se referri, restat ut hanc relationem contrariam perficiamus scribendo quem amat jum pridem, numquam vidit. Ad Att. 6, 2, 1. E respondebo primum postremae tuae paginae, quae mihi magnae molestiae fuit, quod ad te seriptum es a cinei de Statii seratione, in qu hoe molessissimum est, tu tum dicere, a me quoque hoc consilium proburi. Lobiari auteni De isto hactenus. Diserim me te plurima vi1icla tecum summae eonjunctionis opture. Hic injuria verba de isto velenus temptavit ilootius. Quod uim di it formula haec hactenus eo uti, qui ferinon alieno vel argumentationi num imponant, equidem non repugno Sed hic nou hue hactenus, sed simplex hactenus habemus, quod ad Sequentia quoqΗe relerri, docet locus, qui inVeuitur de nat deor. 1,
24, nunc autem iactenus mirabor eorum turditatem et quae e tu. Ad Att. 6, 2, 4. ii multae civitaιes omni aere alieno libeιatiae, multae valde levatae sunt: omnes, stiis eilibus e juuic is usae. Detoνου ire adeptae, levi.rerunt. In his offendit cum inanis
ejusdem sententiae iteratio, quoniam ii, quibus suis legibus et judiciis uti lieet, hae ipsa ro
αυτον ηιίαν adipiscuntur, tum quod participia usae et adeptae non eadem temporis notione comtinentur, tum denique quod omnino mirum est illas civitates imperio Romano subjectas dici auror' sit adeptas esse. Quibus omnibus difficultatibus medebimur, si id quod Mediceus habet judieiis sue atroνο ι. mutabimus in judiciis visae αυτ δενοριίαν Nimirum non adeptae erant aut ornula illae civitates, sed adeptae esse sibi videbantur, ut est 6, 1, 15 de Graecis Asiam
incolentibus Tamen se Drονοιιίαν depto putant.
Ad Att. 6, , 4. At nune Caelius non dis equidem, quod egerit, sed tamen muli minus laboro. Hic ubi agitur de Caelio quaestore, quem eum meliorem non haberet, fratrem autem pluribus de causis nollet, provinciae praesecerat Cicerat, Verba codicis quod egeri solo quod in quid mutato sanata esse, non credo Bootio. Quod enim arbitratur, signifieare Ciceronem se non inquirere in ea quae Caelius prius egerit, cum ejus famam non curet, et tacite voci dico substituit aliam nec explicavit quomodo eum tali sententia verba sed tamen multo mimι laboro eonveniant. Atque hae ipsa Verba si spectamus, adparet, in proximis superioribus id contineri necesse esse, quo signiscet scriptor, etiamsi multo minus laboret homine illo praesecto quam si fratrem praeseeisset, non tamen omni cura et sollicitudine se esse liberum. Quod adsequemur seribendo non dic eqvidem quod bene eveniat, quod est hominis securi et is tunae fidentis. Ad Att. 7, 3, 2. Quodsi ista nobis cogitati de triumpho injecta non esset, quam tu quoque adprobus, ne tu haud multum requireres illum virum, qui in V libro informatus est. Quid enim tibi faciam, qui illos ibros devorasti. Quin nune ipsum non dubito rem tantam Uieere, si id eri rectius. Cum Cicero haud ignoret, cupiditatem suam triumphi adipiscendi non eam esse quae conveniat viro omnia sola virtute metienti, qualem ipse in sexto libro de republica propo-8uerat, peccatum, quod ipse adgnoscit, amicum eo minus celaturus est, quo is saepius et adcuratius libros illos legerat. Quam ipsam sententiam verbis quid enim tibi faciam contineri intellexerunt qui faciam mutarunt vel in taceam vel in insitier. Manum scriptoris, nisi sallit, adsequemur scribendo Ouid enim fueum suetam es. Quint. de pet cons. 35 Iam illud leneto diligenter, si eum, qui tibi promiserit, audieris fueum, ut dicitur, facere, aut senseris, ut te id audisse aut seire dissimules. Ad Att. 7, b, 4. Non enim boni, ut putant, eonsentiunt. Hic ut reponamas quod in consuetudinem Tullianam maxime conveniat, cribemus u putaram cs. 7, 18, 1 ita putaram 7, 3, 5 quos plures esse intellego quam putaram 12, 23, 1 putaram te aliquid novi. . . seripturum; ad lam. 15, 16, 3 metuo ne plus nervorum si quam ego putaram de off. 1, 8 nee eommutere,
ut aliquando dieendum sit non putaram.
Ad Att. 7 6, 2. Es illa quidem postulati opinione valentior. Quomodo postulatio Caesaris opinione valentior, in qua voce nec impudentiae nec nimiae cupiditatis notio inest diei possit, non intellegitur. Scriberem impudentior, ut scriptum invenimus 7, 17, 1 praesertim eum impudentissime postularit, nisi etiam acilior emendatio praesto esset violentior es defin b, 72 atque u hoc vere dieitur parva esse ad beate vivendum momenta ista orporis om-