장음표시 사용
21쪽
aententiae integritatem desideravit in eo post toturn adjicere. Cf. praeter locum ad Q. r. 3, 1, 1 ab ipso adlatum ad Atti 2, 22, 5 sed oιum es in eo, si ante, quam ille inea mailistraιum
et 13, 32, 1 in eo enim totum est positum id quod ent,samus. Ad Atti 6, 1, 8. Fleria mihi meam famam commendasti. Quae epistula tua est in quia mentionem non sucias Ultima verba quae Mediceus ita exhibet in qua mentionem facias non recte in editionibus constituta sunt. Et genetivus deest, ad quem mentionem referatur, nee particula non in duplici negatione, quae pro adfirmatione est, Verbo adhaerere solet. Itaque scribendum est in qua non ejus mentionem sticias. Ad Att. 6, 1, 15 ilaque cur e satisfacio adhue omnibtis cur hic minus etiam, quam loco, quem supra tractavimus, explicari potest. Scribendum est eura et dirigentia satisfaeis adhue omnibus, nisi quod pro diligentia etiam aliud similis notionis vocabulum ponere licet. s. 5, 3, 3 nostra eontinentia et diligm si esse satis taetemus salis, quo loco prius satis delendum est, in voce esse fortasse late νεμεοει, ut est b, 20, 6 Iaboras ut etiam Ligurino sitiasti. satisfaciamus. Ad Att. 6, 1, 16. si ilia jam habent pleno modio, verborum honorem, invitationem erebram. Dixerat Cicero, e publicanos ita tractare, ut, cum eos Verbi et obsequio coleret, efficeret tamen, ne cui molesti essent neve Grileeos nimiis oneribus premerent. Hoc ipsum, quod ei maxime eura erat, si adsequebatur, cetera meta, nibus illi admodum gaudebant, libenter iis c meedebat. Ad quam sententiam verba st illaesam habent adcommodabimus, si scribemus sibi illa jam habeanι cs ad Att. 14, 20, 2 jam vel sibi habeat nummos. Ad Att. 6, 1, 22. Filiola uaciratum mihi steti, quod tibi diligenter mandavit ut mihi su-ἐuιem adscriberes, stratum etiam Pilia, sed illa osticiosius, quod mihi, quem jam pridem umquam vidit Verba jam pridem et numquam prorsus inter se pugnare quoniam adparet, alii jam pridem Meluserunt, alii Voci numquam Substituerunt nusquam. Sed Piliam re vera tum nondum visam esse a Cicerone cum eluceat ech, 19, 1, numqvtim mutare nefas it jam pridem autem quin modo inrepere potuerit, vix quisquam dicet. Jam eum ipsa signiscatio duorum vocabulorum doceat, ea contrario inter Se referri, reStat ut hanc relationem contrariam persciamus eribendo quem a mina jam pridem, numquam vidit. Ad Att. 6, 2, 1. E respondebo primum postremae tuae paginae, quae mihi magnae molestiae fuit, quod ad te scriptum es a cineis de Statii semone, in qu hoe molessissimurn est, tutium dicere, a me quoque hoc onsilium proburi. Probari autem De isto hactenus. Diserim me me plurima vincla ieeum summae eonjunctionis litare. Hic injuria verba de isto uetenus temptavit Bootius. Quod uiui di it 1 ormula haec hactenu eo uti, qui Sermoni alieno vel argumelitationi nem imponant, equidem non repugno Sed hie nou hiae hactenus, sed simplex hactenus habemu8, quod ad Sequentia quoqΗe relerri, docet locus, qui inVeuitur do nati deor. 1,
24, nunc autem hia ιentis mirabor eorum urditatem et quae seqv. Ad Att. 6, 2, 4. ilia multae civitaιes sum aere alien liberatae multae valde levatae sunt: omitem stiis eilibus e juviciis usae. Det ονοMi t adeptae, reviserunι. In his offendit cum inauis
ejusdem sententiae iteratio, quoniam ii, quibus suis legibus et j inliciis uti ieet, hac ipsa ro
αυτονο/ua adipiscuntur, tum quod participia usae et adeptae non eadem temporis notione comtinentur, tum denique quod omnino mirum est illas civitates imperio Romano subjectas dies avr γνοριι ci adeptas esse. Quibus omnibus difficultatibus medebimur, si id quod Medicem habet judieiis sue υτονομίαν mutabimus in judiciis visae αυτ ονοιιέαν Nimirum non adeptae erant αὐτονο ιίαν illae civitates, sed adeptae esse sibi videbantur, ut est 6, 1, 15 de Graecis Asiani
incolentibus Tamen se Drονομίαν adeptos putant.
Ad Att. 6 6 4. At nune Caelius non dici equidem, quod egerit, sed tamen nitdιο minus laboro. io ubi agitur de Caelio quaestore, quem eum meliorem non haberet, fratrem autem pluribus de causis nollet, provinciae praefecerat ieero, Verba codicis quod egeri solo quod in quid mutato sanata esse, non credo Bootio. Quod enim arbitratur, significare Ciceronem se non inquirere in ea quae Caelius prius egerit, cum ejus famam non curet, et tacite voci meo substituit aliam nec explicavit quomodo cum tali sententia verba sed tamen multo minus laboro eonveniant. Atque haec ipsa Verba si spectamus, adparet, in proximis superioribus id contineri necesse esse, quo signiscet scriptor, etiamsi multo minus laboret homine illo praesecto quam si fratrem praeseeisset, non tamen omni cura et sollicitudine se esse liberum. Quod adsequemur seribendo non die equidem quod bene eveniat, quod est hominis securi et O tunae fidentis. Ad Att. 7, 3, 2. Quodsi ista nobis ostituti de triumpho injecta non esset, quam tu quoque adprobas, ne tu haud multum requireres illum virum, qui in VI libro informatus est. Ouid enim tibi faciam, qui illos libros devorasti. Quin nune ipsum non dubito rem tantam a ieere, si id eri reetius. Cum Cicero haud ignoret, cupiditatem suam triumphi adipiscendi non eam esse quae conveniat vir omnia sola virtute metienti, qualem ipse in sexto libro de republica proposuerat, peccatum, quod ipse adgnoscit, amicum eo minus celaturus est, quo is saepius et adcuratius libros illos legerat Quam ipsam sententiam verbis quid enim tibi faciam contineri intellexerunt qui faciam mutarunt vel in taceam vel in insitier. Manum scriptoris, nisi fallit, adsequemur scribendo Ouid enim fueum faeiam es. Quint. de pet cons. 35 Iam illud leneto
diligenter, si eum, qui tibi promiserit, audieris Deum, ut dieitur, facere, aut senseris, tit te id audisse aut seire dissimules. Ad Att. 7, b, 4. Non enim boni, ut putant, eonsentiunt. Hic ut reponamas quod in consuetudinem Tullianam maxime conveniat, cribemus u putaram cs. 7, 18, 1 ita putaram; 7, 3, b quo plures esse insellego quam putaram 12, 23, 1 putaram te aliquid novi. . . seripturum; ad lam. 15, 16, 3 metu ne plus nervorum si quam ego putaram de Off. 1, 8 nee committere, in aliquando dieendum siι non putaram.
Ad Att. 7 6, 2. Es illa quidem postulati opiniori valentior. Quomodo postulatio Caesaris opinione valentior, in qua voce nec impudentiae nec nimiae cupiditatis noti inest dici possit, non intellegitur. Scriberem impudentior, ut scriptum invenimus 7, 17, 1 praesertim eum impudentissime postiuarit, nisi etiam facilior emendatio praesto esset violentior es defin b, 2 atque in hoc vere dieitur parva esse ad beaι vivendum momenta ista orporis om-
22쪽
modorum, si ninnis violentum est nulla dieere in Vat. 15 si jam molentior aliqua in re c. a sar fuisset. Ad Att. 7. 10. Gnaeus noster quid onsilii emerit apiaste neseio, adhue in oppidis eoam latus e stupens. Vocem Oartatus perversam esse demonstravit Bootius Vitium tollemus scri
Ad Att. 8 6 3. Spero etiam quoniam adhue nihi nobis obfuit, nihi mutasset ne tegentia hoe quod eum forιiter e diligenter tum etiatuωmehereule Modo enim audis quartanam a te diserasisse. Recte perspexit Bootius, in mutasse ne tegentia latere nisi levitas e neglegentia. Totus oeus ita refingendus esse videtur Spero etiam, quoniam adhue nihil nobis obfui nisi Ievitas et neqIessentis, hoe, quod eum fortiter e diligenter tum etiam prudenter faetum est, melius eventurum. Iudivi quartanam a te discessisse. s. 10. 18, 3 ipse eonpeior, venisse tempus, eum jam ne fortiter ne prudenter quidquam facere possim et , 5, 2 praesentisque temporis ognoseens emeritatem ignaviam neglegentiam. Ad Att. 8, 14, . Omnia intellego nullum fuisse tempus post has fugas e formidines, quod magis debuerit mutum esse a litteris. Is qui litteras non scribit, mutus esse dici potest, tempus non item, praesertim adjuncta praepositione. Scribendum est aevum, s. rvt. 272 nullum tempus illi umquam vacabat aut a forensi dietione aut a ommentatione domestiea 309. Ad Att. 8, 14, 1. Eo modo autem ambula Caesar et iis diariis militum eteritatem inelia ut imeam, ne eitius ad Brundusium, quam pus sit, aeeesserit. Diariis quin hic ineptum sit,
dubitari nequit; sed ne dictis quidem, quod Peerlkampius invenit, placet, quoniam nemo non
quaeret, quaenam illa dicta suerint, notio autem promissorum, quae sane huic loco conveniret, solo dictorum vocabulo significari non possit. Jam cum Mediceus habeat eusdiaris seribendum esse videtur ejusmodi artibus. In eadem epistula gra verba de Domitio -- aeeessisse attrectare non audeo; quae sequuntur quod item falsum vide esse vera ηου nequeunt, quoniam de nulla alia re dixit Cicero, quam salsam esse viderat. Itaque aut utrumque scribendum est, aut quod malim jam amen, quae duae voces conjunguntur etiam ad Att. 8, 15, 2 quae me eonvellerunt de pristin statu jam tamen . . . Iubantem: 7, 13, 5 jam intelleae tamen Brut. 70nondum yronis sutis ad veritatem addueta jam tamen quae non dubites pulchra disere. In proximis at enim 'pidus eum neseio quo penetrasse itineribus; oeeultandi sui ausa an maris
apiseendi ne is quidem seu unice verum vidit Lambinus conjiciendo itineribus deviisi es ad Att. 4 4 4 Metellus eam prima ue furtim in eampum itineribus prope deriis eurrebat ad Atti 14, 10, 1 ut Trebonius itineribus d viis profieiseeretur in provinetam. Muret enim inventum itineris sive ad sequentia resertur, inepte componuntur itineris occultatio et maris adeptio, sive ad superiora, admodum dubito, num Ennianum illud quo se resteaeere viai satis sit ad dictionem
Ad Att. 8, 16, 2. Demum quem aespeeto. Et quidem eum hae aeribebam, I Mnas jam easpeeiubam aliquid a Brundisis Ouid autem aliquid quam inde turpuer fugisse et vietor his qua se referre e quo. In verbis primis emendandis proficiscendum est a particulis e quidem,
quibus proxima superiora confirmari adparet. Atqui cum in iis, quae sequuntur, de turpi Pompo fuga et de Caesaris victoris adventu, quo nihil magis Cicero timebat, sermo sit, non sine
probabilitate conjicere licet scribendum esse Formido nuntium, quem aespecto. Ad Atti , a, . in eum potuero non venero, tum erit inimicus. Quod Bootius vocem jure ad sententiam sane neceSsariani in voce tum latere putat, lacilius scribemus tum meritoJeri inimicus. Ad Att. 9, 10, 2. Neu ε, ιοις ἐρωτικοῖς alienantur immunde insulis unde deeor tit sic messiius fugae teste'ntiaeque deformilus arerti ab uniore. Ilinc Victorius effecit alienant immundae insulsae indecorae, sic, quem ita sequendum esse censeo ut scribatur alienant sutrum im
Ad Att. 9, 13, 3. Nihil me adjuvit, eum posset e postea fuit amicus etiam valde; equam ob avsam, tune nescio. Et recte seclu8it Bootius Sed ne equam quidem, pro quo Mediceus habet et quum sanum est, quoniam unam aliquam causam fuisse Pomprianae amicitae sano praeterire Ciceronem non potuit. Itaque scribemus quam ob ausam, plane nescio. Paulo post verba mihi tamen, quod fecit, gratisSinium nee est nune eum juvare qua re possim, seis
ita demum Tullianam elegantiam iecipient, si post gratissimum adjecerimus te eit, quod ante ne saeile intercidere potuit. Ad Att. 9, 15 4. Mandata Caesaris ad onsules e ad Pomptium, quae rogas, nulla habeo; e deseripla attuli illa e via misi ad te ante, e quibus mandata puto intellegi posse Corruptelam horum verborum qui sanare posse sibi visi sunt L. Caesare inserendo, quem mandata Caesaris ad Pomptium detulisse , 14 narratur, nihil prosecerunt. Ut enim mittam, illum mense
Januario missum esse, hanc epiStulam esse Scriptam iense Martio, e Ciceronis verbis e quibus mandula ut intellegi posse e mandula, nulla habeo, adparet, ipsum rumorem de ejusmodi Caesaris mandatis pervulgatum resutari. Ut locus rectius constituatur, primum Vocante, quam Medice omissam temere intulerunt editores, cum alter ejicienda est, reliqua ita seribenda
esse videntur et Pedio eripi a te quae adsuli iti Baebius misi ad te. Epistulam a Caesare ad Pedium datam legimus , 14, 1 ibidem inveniuntur quae Baebius narraverat. Et ex epistula ilia et ex hujus sermonibus perspicere poterat Atticus, mandata de pae a Caesare non jam exspectari posse, ut dicit i. c. Cicero epistula illa descripta ubi est illa uae, de qua Balbus seripsera torqueri sep equid aeerbius ecquid ex elius pAd Att. 9, 18, 3. inde exspeet equidem λαλaγευοa illam tuam. Hic inde serri non posse vidit Bootius Seribendum esse videtur valde, cf. g. 4 valde sucis litιeras nune aespeeιο et 10 1, 2, ubi rellius meum de tenes recte in valde tenes mutasse videtur. Ad Att. 10, 1, 3. io in verbis dum oratores eant redeant prorsus immerit et contra consuetudinem Tullianam Bootium et alterum opulam ab Ernestio positam, ab Orellio omi Mιm revocavisse, ostendit Phil. 2, 77 eleriter isti redisti et 89 eum elari eonsulares iren redirem; es etiam ad Atti 15, 11 4 Ave genus legationis, ι, eum velis introire exire liceat 15 5 30uis porro nοιιercitus reduus. ωιus ineessus inter ειοspinor epp. I, 7, 5 I redi e narrat.
23쪽
o post in verbis quar si quid ejusmodi venerit, ut areessamur, quod equidem non eum: tum essem de pace disrurus, disi ipse valde repudiavi - mendo8um egi non curo, quoniam non sua non interesse se arcessi, Cicero dicere potest, sed improbabile sibi videri, quod sua de pace consilia tam vehementer a Caesare repudiata sint. Itaque scribendum est quod equidem
Ad Att. 10, 8, 4. Inniva dehi in absenιis solus tuli seelus ejusdem eum Pomptio et eum reliquis principissius non seram Formam totius sententiae cum praecepisset advigius, in veri,ia emendandis multa moliti sunt interpretes. Atque Bootius quidem eur feem in posteriorem sententiae partem detruserit, non intellegitur. Quod enim dicit, sceleri furorem vel simile quid opponendum fuisse, cardo rei vertitur in voce solus remanserat Cicero in Italia, quamquam a Caesare omnia ei timenda erant in Graeciam si transiisset et cum Pompo se conjunxisset, videbatur sibi multo facilius illius scelus laturus esse. Itaque hoc quidem nomine Hosmannus
rectius sententiam constituisse censendus est cum scripsit: In invadentis in absentia solus tuliseelus Sed verba invadentis in absentia nee per se intelleguntur, quoniam Caesar non tantum in absentes vel in hos potissimum invasit, et hic, ubi de solo Cicerone ejusque periculis agitur, omnino perversa sunt. Scribendum esse videtur In am σι de hie saevientis solus tuliseelus pM ML M, 10, 3. Omnino Meipium hominem. Era autem Cison venturus vesperi, des hodie cras igitur ad te fortasse venieι. Temptabo audeam nihil properare, missurum ad Caesarem elamabo me. Antonius eum Ciceroni per litteras petenti, ut sibi Italiam relinquerolieeret, magna cum acerbitate respondisset et ad Caesaris arbitrium ejecisset, jam ille, eum eum ipsum ad se venturum Me audivisset, aliam viam ingressus consilium dissimulare et quam vehementer sugere cuperet, prorsus occultare constituit. ano ipsam verae sententiae dissimul tionem verbis temptabo audeam expre8sam fuisse cum verisimile sit, cribemus: Tempιabo
Ad Att. 10, 14, 2. uamobrem quidquid habes ad onsolandum, ollige e illa seribe. Vox uis post quidquid habes ad onsolandum quae non minus ad seribe quam ad ollige pertinent,
prorsus vitiosa delenda est. Ad Att. 11, 6, 3. Sed ingem praeteritu. Vide quaeso igitur ea quae restant. ro verbis non ingero olim conjeceram non integra nunc Bootium conjicientem sed urgeo ita sequendum esse censeo ut seribatur sed in ιe Hego me risere praeterita. Ad Att. 11, 7, 1. rviae uae mihi iιιerae sunt, quibus aeeuriae perseripsisti omnia quae ad me pertinere acturaιus es ea meιum igitur u aeribis itiis Iaeera iisden istis ieιoribus ιiquod eanemum Sesιis siι eui non puιο suos esse concessos, sed ab ipso datos. Haec ut probabiliter emendentur, tenendum est, ut alii viderunt, metum ferri non posse eum infinitivo eonjunctum, deinde voce talis significari Balbum et Oppium Seripsisse autem ita sere videtur
Cicero arbitraιu es Per spee ιum igitur u seribis istis laeere otidem te toribus meuιi, quo eo ne essum Ses ιi sit. Alterum in superiore iterato ortum esse videtur.
Ad Att. 11, 8, 2. Id - videbitur, velim ures litteras meo nomine. Litteras ad aliquefaenrare eum non sit ullianum, scribendum est eures litteras dandas meo nomine, quemadmodum invenitur 11 7 7 quod laeteras inbus putas pus esse euras dandas, meis enmmode; os etiam 12, 17, 1 iis velim meo nomine reddendas litteras ures 14, 16, 4 et velim ures episti
ιam, quam ad eum misi, reddendam.
Ad Mi. 11, 14, 3. Et advideo tamen te aespecto quem videre si ullo modo post enim res pervelim. Hi primum Bootius a Graevio, qui correxit si ullo modo potest pose enim res pervelim recedere non debebat, deinde in verbis e advideo latore necesse est quo tamen referri possit, ita ut scribendum esse Videatur Et si quid impediJat, video, tamen ta eaespecto; es. 11 17 3 ι justa ausa impediri quominus ad nos venias video idque mihi valde molestum esι 13, 28, 3 nisi quid te aliud impediet mi Optat veneris 13, 2, 2 Cum poteris ergo Etsi impediet fortasse Faberius. Ad Att. 12 5 4 cum Romae essem e te jamjamque visurum me putarem, otidie tamin horae quibus aespectabam longae videbantur. Hic si otidie non esset additum, difficultas esset nulla et conferre liceret Hor epp. 1, 1, 20 V noae longa quibus mentitur amica, diesque Longa ridetur opus debentibus. Nunc longae necessario, si quid ideo, mutandum est in long iores.
quod ipsum suadere videtur Medicet auctoritas, qui habet longas. Ad Att. 12, 37, 4. Quare ιiam Othonem vide. Petierat Cicero ab Attico, ut ad Scapulae hortos ipsi parandos Othonem, qui unus ex heredibus illius erat, conveniret, praeter Othonem
nominaverat neminem. Unde adparet, etiam serri non OSSe quid Verum sit, ostendunt verba, quae paulo ante inveniuntur: uare antequam discedis, Othonem, si Romae est, eonvenias pervelim.
Nimirum pervelim illud hic quoque reddemus scribendo etiam atque etiam vide es 13 19 etiam atque etiam videbis. Paulo ante in verbis tu mihi de Canini naufragio quasi dubia misisti dubitari nequit quin vere scripserit Manutius quasi dubia re misisti.
Ad Atl. 12, 45, 2. Nam eteroqui ἀνεκτμερα erant asturae ne haee, quae restieant, hieme magis angunt. Etsi tamen, ubicumque sum illa sunt metum. ertinent haec ad Ciceronis in Tusculanum se conferendi consilium, quod in superioribus epistulis saepe jam ostenderat, ubi quamquam acerba Tulliae mentoria multo magis se affectum iri praevidebat, tamen animum vincere constituerat. Itaque primum cum Schuelgio scribendum est angent, totus locus autem constituendus est: Nam et era, quae ἀνεκτόιερα erant sturae ne aeque refricabant, hieme mauis angent. Ceteris, quibus Asturae dolorem minus resticari quam in Tusculano dicit, ipsa Tulliae memoria significatur. Ad Att. 12, 46. nam dolor utem manebit, antum modo etius. In his latere videtur tantum
Ad Att. 13, 25, 3. Sed tamen est non despero, probatum iri arroni et id, quoniam impensam ferimus in maeroeolla, melle patior teneri Verba probatum iri cum ad libros Academicos reserantur, quos Cicero Varroni missurus erat, admodum dure insertur id, quo consilium
mittendorum illorum librorum editores significari volunt.' Quae significatio etiamsi ferri posset,
24쪽
quod nego, restaret tamen alterum vitium vocis et Atticus enim eum de libris illis Varroni tradendis etiamtum dubitaret, id enuntiatum, quo Cicero ipse se sperare, eos illi placituros esse, proruetur et alterum illud, quo moram mittendi se non aegre erre adfirmat, particula eteonjungi nequeunt Omnia plana erunt, si verba e id mutabimus in eis i. Ad Att. 13 30, 3. Volo aliquem Olympia au ubi visum πολιχικον συλλογον, more Die arehi, familiaris tui. Verba Olyrnpia au ubi visum quae Vitiosa esse ambinus intellexit, Bootius ita emendavit Olympieum aut Isthmicum. Codicis apices melius reddemus scribendo tuismpleum aut Lesbia eum; confer de Dicaearcho, quem imitari Ciceroni propositum est, locum, quem ipse adtulit Bootius Tusc. 1, 77 Is enim ris ibros scripsit, qui Lesbiae voeantur, qvod
Mytilenis sermo habetur, in quibus Du esseere, animos esse mortalis. Ad Att. 14, 13, 2 ue meumque enim hae pars perditorum aetatum Caesaris morte putabuhune in hostium numer habebit Pur Vitiosum est, eum nec una pars perditorum alteri opponatur nec pars idem Valere quod partes vel adjectum hiae Ostendat. Scripsit Cicero haee ea terra perditorum similiter ac , 18, 2 quae eaterva scelerum quo loe cum olim alia temptassem nunc verum vidisse appeytie an de oppello libenter sateor. Ad Att. 14 18, 2. De usu ei an nomine, quod mihi suspendiatus est, gratissimum est risimile omnium tuorum. Non sanavisse hunc locum Vel eos, qui eum correctore Medice scripserunt suppeditatus es vel Montagnanum, qui suppetiatus es conjecit, quoniam utrumque Verbum, quod intulerunt, a Cicerone abjudicandum est, recte ensuit Bootius. Qui quod verum esse putavit suppeditiavisti sane hoc ferremus, nisi codicis Scriptura ita prorsus neglegeretur. quidem in
voce importuna suspendiatus latere puto eum impendio solutum.
Ad Att. 14 20, 2. De tuo autem Buthroto cum in Pompejan essem nisenum veni a tonius inde ante iseessi quam illum venisse audissem; a quo in Sumnium. Vide quid speres. quo ferri non posse esenbergius eum Vidisset, conjecit audissem, in Samnium. A quo idoquid speres. Sed quo Antonius diScessisset nec omnino attinuit commemorare hic, ubi hoc unum agit Cicero, ut de causa Buthrotia eum a se conVeniri non potuisse Ostendat neque commemoravit altero loco 1b, 1, 2, ubi de eadem re ita scribit De Antonis jam antea tibi seripsi
non esse eum a me eonventum. Veni enim Misenum, eum est essem in Pomptiano, inde me proseetus est, quam est eum venisse Og vi. Quae eum ita sint, scribendum esse videtur: au
dissent, a quo insanie ιιι vide quid speres. Ad Att. 15, 8, 2. Graeeejus ad me seripsit C. Cassium sibi seripsisse homines omparari. qui armati in Tusculanum miιιerensur. Id quidem mihi vis videbaιur; sed eavendum tamenti ut que plures videndae. Corruptelam ultimorum verborum tollemus scribendo uigiιiae qua plures videndae.
Ad Att. 15, 12, 2. Marcellus praeelare, si praeeipit Osiro nostri In his latere videtur: si praeeipi saι utaria nos ιris. Nostri sunt Brutus et Cassius, qui paulo ante nostri letiam voeantur, et Marcellus praeclare agere dicitur, si Octaviano ea praecipiat, quae his saluti sint vel ut aliis verbis utar, si ei praecipiat, ut saluti eorum consulat
. Ad Att. Ib, 2b. ι ι etiam seire, quo die timui rerum. Verba Et tu etiam seire Bootius sine probabilitate mutavit in Id tu etiam seribes et lenius et ad Tullianam consuetudinem aptius
est elim etiam seire: s. 12, 3, 1 12, 14, 2 12, 28, 3 12, 48 13, 20 1 16, 26, 1.
Ad Att. 15, 29, 1. suo non solum mea verum etiam tua me expedis gratum Hie deesse id, quo reserantur voces mea et tua, adparet cogitabam de fide inserenda, sed probabilius etiam seribetur tua re me expedis.
Ad Att. 16, 7 2. Sed haee etiamsi non prudenter, amen ανεειρσιμα sunt primum quod de mea sententia et sunt, deinde, etiamsicie auetore, quid debet qui consilium dat praestara praeter fidem Adverbium prudenter cum nec pro adjectivo esse possit nec interpositis illis tamen νε ιε σνντα sum referri ad proxima aeta sunt, scribendum est prudenter laetaJ
Ad tam 1 9, 20 repentinam ejus defensionem Gabinii, quem proximis superioribus diebus acerrime oppuqnasset. Hic obet judicium, qui vocem superioribus uncinis inclusit injuria seeutum esse alterum, docent loci qui inveniuntur de nat deor 2, 3 huic autem proaeimum inferiorem Orbem tenet m)ροεις et r. 216 adjungo . . . proaeimum superiorem a Nipperdej ad Tae ann. 1, 7 adlati, ad quorum similitudinem, nisi me fallit, adcommodandus est is, quem editores intactum reliquerunt, de nat deor. 3, 5 tertiae Musae Piem natae et Antiopa, quas
Pieridas e Pierias solent poetae appellare isdem nominibus et eodem numero quo prooetae superiores, ita ut ibi quoque scribendum sit proximae superiores. Ad sana 3, 4, 1. quod egome mulιis argumentis jam ante judicaram vivaeimeque illo libro augurali quem ad me amantissime seriptum suavissimum misisti. Hic cum recte intellexisset Martyni-Laguna amantissime pertinere ad misisti, et suavissimum mutandum esse in suavissime. quod ad seriptum reserretur, immerito tamen ordinem Verborum mutavit. Novissimi editores eodicum scripturam securi transierunt.
Ad tam 3 9, 2. Longi subsestii, ut noster Pomptius appellat judieatis e mora si quem tibi item unum alterumve diem abstulerit, quid enim potes amplius, tua tamen dignitas suum Ioeum obtinebit. In his, ubi de triumpho agitur, quem a senatu Appio decretum iri Cicerosperat, cum ad eas res, de quibus senatus consulitur, judicationis vocabulum adhiberi vix possit et requiratur quod moram illain longi subsellii acrius ac melius significet, vide ne scribendum sit udi fleat in e mora. f. pro est. 75 in re simili eum omni mora ludi leat one alumnia
senatu auetoritas impediretur pro Milone 5 morae ι erstiversationes.
Ad sam. 6, 9, 1. et a te ut tuam consuetudinem e liberalitatem in me absente defendesido mihi praestes. Tulerunt hic editores consuetudinem et liberalitatem juxta posita, cum in loco qui invenitur 15 1 3 quique nostram eonsuetudinem integruulemque perspeaeerant, a Ferratio via monstrata, practer lolgium omnes onsuetudinem in mansuetudinem mutavissent. Sed ea est locorum illorum similitudo, ut divelli nequeant et aut neutri aut utrique mutatio illa sit adhibenda. Atqui cum in Ciceronis provinciae administratione describenda saepius mansuetudo Hus commemoretur, id quod monuit Balterus, idque argumentum in loco ab editoribus mutato
25쪽
Meedat ad incommoditatem, qua verborum illorum conjuncti per se Iaborat, non dubito, quin idem librariorum error utroque loco adgnoscendus sit. Adriam 5, 17, 4. Sed tamen pmdentissime facies si illius pietatem virtutem industriam
ubicumque eris, tuam esse eeum esse duces nee enim minus nostra sunt quae animo Omplectimur
quam quae oculis intuemur. Hic tecum esse si recte se haberet, equi deberet non nostra sunt sed nostra sunt nobiseum sunt, neque incommodun illud vitavit Martyni-Laguna, qui verbis ieeum esse ante tuam esse positis contendit, ut haec ad nostra sunt, ita illa ad ubieumque eris referri, quoniam hoc ipsum dicit Cicero, bleumque simus, etiamsi ea, quae loco mutato nobis erepta esse videantur, oculis intueri nequeamus, nostra tamen esse, modo ea animo complectamur. Itaque verba ieeum esse ut additanientum librarii delenda sunt. Adriam 5, 21, 2. Ego sum qui nullius vim plus valere volui quam honestum otium idemque
eum illa ipsa arma, quae semper i ueram, plus posse sensi, quam illum consensum bonorum, quem ego idem effeceram, tisvis tuta Ondicione pacem eripere malui, quam viribus eum valentiore pugnare. Tuta condicio pacis cum omni bello praeserenda sit, non modo ei, cujus exitivi timetur, Cicero hic, ubi ei proposituni est ostendere, quantopere a bello isto abhorruerit, dicere nequit se tutam nedum quanavis tutam condicionem pacis accipere paratum fuisse. Mendum, quod latet, si quis ita sanare posse sibi videatur, ut ut deleat, sane nihil illa voce sublata desideretur, sed aliud verum esse ostendunt hi loci: 6, 4 4 in quo prima illa onsolati est, vidisse me plus quam eteros, eum et iebam quam ris iniqua condieione pacem; quid ego praetermisi aut monitorum aut querellarum, eum vel iniquissimam pacem justissimo bello ant ferrem 7, 3, 6 qui si me audissent, quamvis iniqua pae honeste amen viverent ad Att. 8, 11m mea quae semper fuerit sententia primum de rae vel iniqua eondieione retinenda, deinde de urbe . . . meminisse te arbitror. Ad quorum locorum similitudinem hic quoque seribendum est quamvis iniqua eondicione. Ad sam. 6, 1, 5 sero enim nos iis armis adversari videbam, quae multo ante eonfirmata per nosme ipsos erant dolebamque pilis e gladiis non onsiliis neque auctoritatibus nostris de jura publico disceptari. Disceptare cum non unius partis it sed utriu8que, nostris autem ad Pomprianos tantum referri posse verba proxima nos et per nosme ostendant, nostris delendum est;
cs. 4, 14, 2 quanto perieuιο de jure publie diseeptaresur armis ad Att. 8, 11 Dra ego e diaetontibus . . . illi armis disceptari maluerunt.
Ad sam. 8, 17 2. Vos orni uis neque adhue mihi videmini intellegere quam nos patetimus et . quam simus imbecilli. Pateamus quod vereor, ne ad exemplum Ioel ulliani de oss. 1, 7bin philosophorum vita minus multa patent, quae fortuna feriat, explicari nequeat, mutandum esse
videtur inciae eamus cs Acad. 2, 79 105 134 de n. 2, 44 117, et saepe.
Ad sam. 10, 24, 3. Ouod onsilium nostrum, etsi quanta si aviduas hominum non sine eausa talis istoriae, scio, tamen vobis probari spem Vocem talis in museo Rhen. 12, p. 268 mutavi in satalis jam ideo, eam prorsus esse delendam, quippe quae ex proximis superioribus Verbis ut . . . eos alis vobis praestare possem inrepseriti
Adriam. 10, 33, 1. ametsi tantam alamitatem reipublieae quam tardium avitire optimaum est, sed illis qui prodesse nihil possunt neque mederi. Hic sed pro quo exspectandum erat pror sertim, delendum est. Adriam. 12, 14, 1. itaque eadem superbia in pravitate utuntur. Haec eum nee ita explicari posse videantur, ut in pravitate idem sit quod qua sunt pravitate, nec ita, ut superbia in pra--ate sit superbia eum pravitate eo uneta, scribendum esse videtur superbia a praeitclue. Ad tam 14, 18, 1. Hae autem regio, in qua ego sum, nostrorum est eum oppidorum, tum etiam praediorum ut e multum esse mecum et, eum abieritis. Ommode et in nostris esse possitis. Voces ommode et in nostris male inter se aequantur, quoniam commoditatem, quam Terentiae et Tulliae Ostendit, Cicero eo ipso effiei significat, quod etiamsi abierint, in praediis ipsius morari possint ita ut aut e delendum aut, quod malim, scribendum sit eommode et tui
Ad sam. 16 8 2. ι υχος ὁ λεπτῶν χρωτὶ πολεμιώτατον, inqui Euripides cui tu qua se tum redus nescio. φο ferte singulos ejus versus singula ejus testimonia puto. Alterum ejus, quod sententia respuit, quis putaverit ut superiore inlatum prorsus abjiciendum esse. Sed cum vox estimonia vix genetiVo aliquo carere possit, scribendum esse videtur singula dei ιieujus testimonia pino es ad lam. 14, 7, 1 statim ita sum levatus, ut mihi deus aliquis med tinam fecisse videatur Lae 87 ιque hoe stirime judicaretur, si quid tale posse eontingere, ut aliquis nos deus eae hae hominum frequentia tolleret. Ad Q. r. 1, 1, 30. - eura ut hie annus qui ad laborem uum aeeessit, idem ad salutem Asiae prorogatus esse videatur; quoniam in te retinendo fuit Asia felicior quam nos in dueendo pertiee, ut laetitia provineis desiderium nostrum leniatur. Hi ante quoniam non magis particulam copulativam deesse posse quam 2 et quoniam ea molestissime ferre homines debent, ubi ab editoribus addita est, neminem semel monitum praeteriturum esse persuasum
habeo. Ad Q. r. 1, 1, 40. Sed quoniam primus annus habui de hae reprehensione plurimum se monis, redo propterea, quod tibi hominum injuriae, quod avaritiae, quod insolentia praeter πι-nionem aeciderat et intolerabilis videbatur, secundus autem vito lenior, quod Deonsuetudo et in eo arbitror meae quoque litterae te patientiorem lenioremque fecerunt, tertius annus ita debet esse emendatus, ut ne minimam quidem rem quisquam possu ullam reprehendere. Hic primum
amaritiae quod per se defendi posse non nego, cum insolentia conjunctum intolerabile duco, non dubito cum Manutio in avaritia mutare, praesertim cum Mediceus, qui hic avaritis habet, similiter habeat 1, 2, 3 prudenti et 2, 13, 1 laeentis, quibus locis de veritate formarum prudentia et laeentia dubitari nequit Paulo post ante enior ut addatur fuit consuetudo Tulliana postulat. Ad Q. h. 2, 7, 3. Ouid vita testen omnia, idque iis omnes intellegere volunt. Meo intellegi nequeunt, nisi post ita addimus esse es ad lam 2, 16 6 de quo mihi e laratum est iis esse in tu seribis 10 20, 2 priusquam iis esse tu nos seeeris eruores et saepe.
26쪽
Meedat ad incommoditatem, qua verborum illorum conjuncti per Se Iaborat, non dubito, quin idem librariorum error utroque loco adgnoscendus sit. Ad sam 5, 17, 4. Sed tamen pr dentissime facies si illius pietatem virtutem industriam
ubieumque eris, tuam esse eeum esse duces nee enim minus nostra sun quae animo Ompleetimur
quam quae eulis intuemur. Hic erum esse si recte se haberet, sequi deberet non nostra sunt sed nostra sunt nobiseum sunt, neque ineommoduin illud vitavit Martyni-Laguna, qui verbis ieeum esse ante tuam esse positis contendit, ut haec ad nostra sunt, ita illa ad bieumque eris reserri, quoniam hoc ipsum dicit Cicero, ubi 'umque simus, etiamsi ea, quae loco mutato nobis erepta esse videantur, oculis intueri nequeamus, nostra tamen e88e, modo ea animo complectamur. Itaque verba tecum esse ut addita inentum librarii delenda sunt. Ad sam. 5, 21, 2. Ego sum ti nullius vim plus valere volui quam honestum otium idemque
eum illa ipsa arnis, quae semper senueram, plus posse sensi, quam illum consensum bonorum, quent ego idem effeceram, quaris uia ondicione paeem accipere malui, quam viribus eum valentiore pu9nare. ut condicio talis eum onmi bello praeserenda sit, non modo ei, cujus exitus timetur, Cicero hic, ubi ei troposit uni est Stendere, quantopere a bello isto abhorruerit, dicere nequit se tutam nedum quamvis tutam Pondicionem paci accipere I aratum fuisse. Mendum, quod latet, si qui ita sanare posse sibi videatur, ut ut deleat, sane nihil illa voce sublata desideretur, sed aliud verum esse ostendunt hi loci: 6, 4 4 in quo prima illa onsolati est,
vidisse me plus quam eteros, eum eupiebam quam ris iniqua condieione pacem 6 6 5 quid ego praetermisi aut monitoruin aut querellam , eum vel iniquissimam pacem justissimo bello anteferrem 7, 3, 6 qui si me audissent, quamvis iniqua pace honeste tamen viverent ad Att. 8, 11 6 mea quae semper fuerit senimitia prinium de rae vel iniqua eondicione retinenda, deinde de urbe . . . meminisse te arbitror. Ad quorum locorum similitudinem hic quoque seribendum est quamvis iniqua eondicione. Ad sam. 6, 1, 5 sero enim nos iis armis adversari videbam, quae multo ante eontirmatu per nosmet ipsos erant dolebamque pilis et hιdiis non consiliis neque auctoritatibus nostris de jura publico uiseeptari. Disceptare cum non unius partis it Sed utriu8que, nostris autem ad Pomprianos tantum referri posse Vertia proxima nos et per nosmet ostendant, nostris delendum est;
cs. 4, 14, 2 quanιο perieu o de jure publie disceptaretur armis ad Att. 8, 11 ego condi-eionibus . . . illi armis disceptari maluerunt.
Ad sam. 8, 17 2. Vos ornitis neque adhue mihi videmini intellegere quam nos patetimus e quam simus imbeeilli. Puteamus quod vereor, ne ad exemplum loci Tulliani de T 1, 75 in philosophorum vita minus multa patent, quae fortuna feriat, explicari nequeat, mutandum esse
videtur inciae eamus es Acad. 2, 79 105 134 de fili. 2, 44 117, et saepe.
Ad sam. 10, 24, 3. Ouod Onsilium nostrum, etsi, quanta si aviditas hominum non sine eausa tali vietoriae, scio, tamen vobis probat, spero. Vocem talis in museo Rhen. 12, p. 268 mutavi in fatalis jam video, eam prorsus esse delendam, quippe quae ex proximis superioribus Verbis ut . . . eos alis vobis praestare posset inrepseriti
Ad tam 10, 33, 1 tametsi tantam alamitatem reipublieae quam tardissime audire optandum est, sed illis qui prodesse nihil possunt neque mederi. Hic sed pro quo exspectandum erat pra sertim, delendum mi. Ad tam 12, 14, 1. itaque eadem superbia in pravitate utuntur. Haec eum nee ita explicari posse videantur, ut in pravitate idem sit quod qua sunt pravitate, nec ita, ut superbia in pravitate sit superbi eum pravitate eonjuneta, scribendum esse videtur superbia a pravitate. Ad am 14, 18 1. Hae autem regis in qua ego sum, nostrorum est eum oppidorum, tum etiam praediorum ut e multum esse mecum et cim abieritis, commode et in nostris esse possuis. Voces ommode et in nostris male inter se aequantur, quoniam commoditatem, quam Terentiae et Tulliae ostendit, Cicero eo ipso effiei significat, quod etiamsi abierint, in praediis ipsius morari possint ita ut aut e delendum aut, quod malim, scribendum sit eommode et tutoJ
Ad sam. 6 8 2. v υχος δε λεπτων χρωτι πολεμώτατον, inqui Euripides. Cui tu qua tum eredas, nescio. Ego serie instutos ejus versus singula ejus estimonia puto. Alterum ejus. quod sententia respuit, quis putaverit ut superiore inlatum prorsus abjiciendum esse. Sed cum vox restimonia vix genetivo aliquo carere possit, scribendum esse videtur singula dei ιieujus testimonia puto es ad fam. 14, 7, 1 statim ita sum reatus, ut mihi deus aliquis med tinam fecisse videatur Lael. 87 ινι hoe maxime judiearetur, si in tale posse eontingere, ut aliquis nos deus eae hae hominum frequentia tolleret. Ad Q. r. 1, 1, 30. Oua re eura ut hie annus qui ad laborem uum aeeessit, idem ad salutem Asiae prorogatus esse videatur quoniam in te retinendo fuit Asia felicior quam nos in dedueendo pertice, ut aetitia provineis desiderium nostrum eniatur. Hic ante quoniam non magis particulam copulativam deesse posse quam 2 et quoniam ea molestissime ferre homines debent, ubi ab editoribus addita est, neminem semel monitum praeteriturum esse persuasum
Ad Q. r. I, I, 40. Sed quoniam primus annus habui de hae reprehensione plurimum se monis, redo propterea quod ibi hominum injuriae, quod avaritiae, quod insolentia praeter opinionem aeciderat et molerabilis videbatur, secundus autem multo lenior, quod Deonsuetudo et, ut est arbitror meae quoque litterae te patientiorem lenioremque fecerunt tertius annus ita debet esse emendatus u ne ninimai quidem rem quisquam possi ullam reprehendere. Hic primum
avaritiae, quod per se defendi posse non nego, cum insolentia conjunctum intolerabile dum, non dubito cum Manuti in avaritia mutare, praesertim cum Mediceus, qui hic avaritis habet, similiter habeat 1, 2, 3 pruderiti et 2, 13, 1 placentie, quibus locis de veritate formarum prudentia et Placentia dubitari nequit Paulo post ante enior ut addatur fuit consuetndo Tulliana postulat. Ad Q. r. 2, 7, 3. Ouid multa tenen Omma, idque iis omnes inιellegere volunt. Me intellegi nequeunt, nisi post ita addimus esse: s. ad sam. 2, 16 6 de quo nihi e Ioratum est iis esse in tu seribis 10 20, 2 priusquam iis esse tu nos feceris ertiores et saepe.
27쪽
Ad Q. 1, 2, 10 b. quamquam ei modi frigus impendebat, u summum perimum esset, ne Appio suae aedes urerentur. In Medice duetibus, cujus prima manus haltet ne uppius ne edes, altera ne appio sue edes, latere Videtur ne Appii onsulis aedes.
Ad Q. r. 3, 1, 2, ubi consilium atrioli, quod in porticu fieri se Velle seripserat, Quintum
statrem abjicere jubet Cicero, verba nune hoe vel honestare testudinis vel valde boni uestiuum Ioeum obtinebi ita mutanda esse videntur: nune hoc vel honestae estudinis re valde boni aestivi ita jam cum Schuelgio Vserus loeum obtinebiι cf. g 14 id nune honeste remi inteetum interioris porticus. Q. Cic. de petit cons. . tiae rura ut teneas commendundo e rogando et omni rationa
efficiendo u intellegunt, qui deben tua ausa, referendae gratiae, μι volunι, obligandi tui uni a sibi aliud nullum fore. Admonet Q. Cicero fratrem, ut eorum hominum Studia, tuos jam antea sibi conciliaverat, ad ipsum petitionis tempus parata et prompta essetat. In qua admonitione quae vis sit vocis ommendando, admodum incertum est, quippe quae ne ad ipsum Ciceronem illis hominibus se commendantem nec ad homines illo aliis commendandos satis apto referri posse videatur. Atqui cum idem praeceptum g 19 ita scriptum inveniatur Ouare
tib sariendum est, hoe tempore ut ab iis quod debent exigas saepe commonemo, rogando, eon firmando, urando ut intellegant nullum se umquam aliud tempus h ibituros referendae gratiae. probabile sit, hic quoque egendum esse ut teneas commonendo e rogando. Q. Cic. de petit cons. 10. qui nullum in Ioeum tam arietum ac cun religiosum accessi cinquo non, etiamsi aliis ulpa non esset, tamen eae suci nequitia dedecoris suuspitionem relinquereti In voce aliis latere videtur se eleris, e Catilina loca illa sancta, quamvis seelus in iis non commisisset, dedecoris tamen suspitioue polluisse dici trir es. 2 sine magna culpa neglegentiae. Q. Cic. de petit coiis M. Deinde habes tecimi eae Iuventute optimum quemque et studi sissimum humanitatis. Tum autem emi quod equester ruti tuus est seruntur autem illi auctoritatem ordinis, si abs te adhibebitur e ditissentia ut non ordiuis solum oluntate sed etiam singulorum amicitiis eas centurias Onsirmatas habeas. Haec, quae, ut supra seripsi, in codice Ersuriens exhibentur, ut intellegi possint, ita refingere licet rumumtutu tuum mi eum, quod equester ordo tuus est Sequentur autem illi te. Q. Cic. de petit. 0n8. .H. E quoniam adsietati tuis mentio facto est, id quoque eurundum e4t, ut quotidiana cujusqui eneris e ordinis e aetatis lare. Cum admodum dure verba quotidiana, aetatis ad antecedens adsectationis reseruntur, tum ex proximis hujus autem rei res partes sunt: una salusatorum, ulsera deductorum, tertia adsectatorum adparet, illis non solum
adsectationem, sed etiam Salutationem et deductionem signifieari ita ut non improbabile sit, post utare excidisse frequenιia es 36 magnam adfert opinionem . . . quotidiana in deducendo frequenιia 3 quotidianum amicorum adsiduitatem et frequentium; M omnium generum freque1μ
Q. Cie de petit cons. 44. Benignisus autem uis pateι ea ita Hermus pro vulgata et)
est in re familiari quae quamquam ad nniisitudinem pervenire non potest, tamen ab amicis au datur multinulini grata est. Quoniam elueet, Ciceronem dicere, benignitatem ad amicos conlatam ipsi multitudini ejus laudes ab amieis elebrari audienti gratam esse, ut sententiae ratio constet, scribendum est ab umieis si laudatur. Acad. I, 9. hmmumque poetis nostris omnino pue I Atinis et uteris luminis et verbis adtulisti. De Varronis si riptis, nibus antiituitates Romanas inlustravit, posteaquam Cicero dixit, transit ad curant ab eo positis adhibitam, denique omnes ejus laudes comprehendit et omplectitur verbi omninoque te in ejusmodi igitur sententia nemo non videt, quam languidum sit verbis illud, etsi verba quoque explienVisse Varronem Sati constat, praesertim eum ne recte quidem inter se referantur litterae et verba. Inie verum Videtur quod Manutius suasit ei rebus quo recepto duae illae partes, quibus omnibus temporibus philologorum curae contiuebantur, optime significantur. Aead 1, 26. Eryo illa initia et ut e Graee i)ertam, elementa leuntur e quibus aer etiquis morendi vim habent et efiiciendi reliqua partis accipiendi et quasi patiendi aquam leo et terram. Hic eum codices habeant reliquae partes, quod dubitanter proposuit Halmius reliqua partis, recepit alteriis; sed nec offendere potest, quod aeeipiendi objecto caret, quoniam patiendi quoque absolute ponitur, quae duo verba hic eodem modo aequiparantur atque de nat. deor. 3. 29 nullum est eorum, quod effugiat accipiendi aliquid aetrinsecus id est quasi serendi et patiendi neeessita em et codicum lectionem egregie confirmat locu qui invenitur Tusc. 1, ω bi, posteaquam ex iisdem illis elementis duo nominavit criptor, pergit reliquae duae partes, una
ignes, altera nimia is. Aeud. 1, 27. sed subjectam utunt omnibus . . . materiam quandam . . . quae tota omnia aeripere possit omnibusque in lii mutari atque e. omni parte. Adsentiri non possum editoribus,
qui plerique hunc locunt pro eorrupto habent et conjecturi temptant. Atque ad defendendum tota an adtulit oerengius quae leguntur materiam ipsam totam commutari. Omnia autem defenditur loco, qui invellitur 2, 11 Pluto eae materia in se omnia recipiente mundum
Acad. 1. 39. Diserepubat etiam ab iisdem, quod nullo modo arbitrabatur, quicquam esset posse ab ea quae inpers esset orporis. Hiemavisius, cum intellexisset ineommodissime ex ante-eedentibus, hi tantuni de quinta illa natura ad quattuor initia addita dictum est, naturam repeti ad verba ab ea explicanda, proposuit u re a Simplicius eribemus ab eo quod, ut paulo post invenitur nec vero aut quod socere aliquid ut quod spiceretur, posse esse non
Acad. 1, 43. Breviter sane minimeque obscure Myosita est, inquam, a te, Varro, et veteris Academiae ratio et Stoieomon verum esse autem arbιtror, ut Antiocho, nostro timiliari, placebat, eorrectionem veteris Aericlemiae potius quam novam aliquam disciplinvim litandum. Hae non aut verum aut autem deleto sanari, ex eo adparet quod quovis paeto ad Stoicorum rationen ea quae
28쪽
altero nuntiato Ontinentur, referri, ipsis scriptoris verbis significandnm erat. Itaque scribem
dum esse videtur quorum esse rationem arbitror.
ad 2, 2. quaesturae diuturnum empus Murena bellum in Ponto gerenis in Asia paee eonsumpsera Immerito novissimi editores Asia delere maluerunt quam lenissimam Gulielmi emendationem adsciscere in Asia in paee. Qui si, ut merengius, aurium offensionem veriti sunt, a simili offensione jure non abhorruerunt in loco, quem Mutherus restituit ause 2 40pe Oetant venatores in nive in montibus es etiam pro Fontriora dicun qui eae oris eae Cn. Pompei deeret deeedere sunt eoaeti. Acad. 2 8. Me autem iberiores e soldutiores sumus, quod integra nobis es judicandi potestas nee u omnia quae praeseripta e quasi imperata sint, defendamus, ulla necessitate eost mur. Hic quae odices habent praeseripι e quibus e quasi Goerengius ita explicare posse sibi visus est, ut ad quibus cogitando adderet verbis, sententiam autem hane erueret quae praescripta sint, et quibus Verbis, et ita quasi imperata sint. Quae refellere cum sane opus non sit, novissimi editores Verba et quibus prorsus deleverunt. Praestare videtur leni mendatione adhibita scribere quae praeseripta a quibusdam e quasi imperata sint: sause 2, 5 quod i ferun animo iniquo, vi ertis quibusdam destinatisque sentenιus quasi a leti et Ona
Acad. 2, 13. Repetunt i a P. Valeris . . . eommemoran hos reliquos . . . um ad hos notiores Miror oerengi confidentiam, qui contra Davisium ad sollicitantem haud dubitanter pronuntiaverit, saepe ita locutum esse Ciceronem, exempla adferre supersederit. Intercidisse post tum veniunι, loci oeere possunt quales sunt Aead 2, 2 tum perveniunt ad eam partem et 144 deinde ad illa veniam maxime qui simillimus est Tusc. 1, 116 Repetun ab Erechtheo veniunt inde ad propiora. Acad. 2, 32. eaque se uti requia. Hic V cum habeat eamque se uti secuti corr. regulam, vide ne seribendum sit eamque se sequi requιam. Acad. 2 80. oe es verum esse, eonsidere suis testibus et importata insistere Bie, bi leuru sensuum Veritatem mordicus tenens neque ullis argumentis a sententia abduci seu tiens acerbe peretringitur, primum cum advigio verum in virum mutandum est, deinde verbae importata, in quibus vel e tertio loco positum vitiosum esse, recte advigius monuit, ita emendanda esse videntur ut scribatur: ι iam omni spe orbatum es ad fam. ad pietum et jam omni spe salutis orbat uni de n. 3, 36 etiam omni impunitute proposita 2 82
De n. 2, 18. Sed dum dialeeιieum Torquate e lamni Epieum . . . ruu in dicendo ut mini quidem videtur, ne ea quae Oem το/ι, vita arte distinguiι. Verba in dieendo inepte addita sunt, quoniam ad aliud quam ad rationem ruinae illae pertinere nequeunt. Atqui eum ne id quidem, quod Bakius proposuit in Oeendo in tanta vicinitate verborum quae docere volt ullo modo tolerabilia videatur, nihil restat nisi ut verba illa ejiciantur.
De n. 2, 3. ιuque hi ipse Erillus jam pridem es rejectus pos enim orysippum non
sane es disputatum. Dicit scriptor, Chrysippum ultimum suisse qui Erillum oppugnaret, ab iis qui sequerentur, eum neglectnm esse quae sententia prorsus obscurabitur, nisi scribemus 3- sane es leontra eum disputatum, ut paulo ante, ubi de Aristone et Pyrrhone sermo est, inVenitur: reete jam pridem eourea eos desitum est visputari. De n. 2, 109. Quid si etiam bestiae multa sariun duce sua quaeque natura. Sprevit Madvigius, quem secutus est alterus, lectionem Erlangensi sua quaque natura, qua adscita eandem orationis consormationem habebimus, quam ipse de n. 5, 46 doctissime inlustravit. Et cum etiam codices alter A et B conspirent in lectione illa, non video, quid vetet eam pro
Tulliana adgnoscere. De n. 2, 118. tute introspie in mentem tuam ipse eamque omni cogitatione pertractans pereontare ipse te. Admodum in8uave vel potius intolerabile prius ipse si deleverimus, optime allarum voci tute respondebit. De n. 3, 6 neque ut ea Ognoscas, quae tibi notissima sunt, ad te mitto, Obiectum, quod verba ad te muto postulant, cum nec ex proximis superioribus verbis repetere liceat neque ex iis quae pluribus enuntiatis separata antecedunt haec ad te sermo, ante ad addendum
est hae e. De n. 3, 2 si in vita non ea quae primo loco sunt, sed ea quae secundum locum o
sinent, προηγμένα, id es producta nominentur. Hic cum codice optimi habeant primorie, poste quam recte docuit Mailvigius, nec primari nee primore hujus aetatis esse idemque primo unice verum esse fidenter pronuntiavit, non obsecutiis est Balterus et in utraque editione lolgi conjecturam priore recepit. Sed ne hoc quiden ferri po8se, praetor consuetudinem Tullianam vel proxima docent omne quod es bonum primum ocum tenere licimus, quoniam ridicula esset in hae quidem re orationis variatio. Quae cuni ita sint, restat ad primo stabiliendum, ut mendi origo exploretur. Nimirum latet in primori primo ordine, quam Vocem adscripsit, qui
hae ad antecedentia quorum ordo proaeime accedit, ut secundus sit, adcommodare Studeret. Tusc. 1, , . quasi rem intellegunt qualis sit ante in ipso orpore . . . ut, si jam possent in homine viro terni omnia, quae nune tecta sunt, usurusne in conspectum videatur animus an
tanta si ejus tenuitas, ut fugia aciem. Prorsus adsentior Heinio statuenti, hunc locum a Lambino, qui ut si mutaVit in aut si emendatum non esse, cum nec quasi vero cum interrogatione bipartita conjungere liceat nee e voce intellegant quam admodum dure ad aut intellegi volunt, ejusmodi interrogatio pendere possit. Sed quod ipse posuit ut, si jam possint asurus an tanta est, propterea non placet, quod conjunctione ut retenta tollitur gradatio elegantissima, quam inter duo g tentiae membra intercedere, ex verbis si jam possent in homine vivo cerni omnia adparet, quibus id imperatur, quo perversita illorum, qui animi in ipso corpore conso mationem intellegere sibi videntur, etiam magis inlustretur. Quocirca auet vere Lambinum invenisse tenendum est, cetera ita scribenda sunt ea surus in onspeetum videatur ae non tanta si ejus tenuiιus u fugia uetem. s. simillimam sententiae consormationem in loco qui invenitur ad lam. 3, 2, 2 pluribus verbis ad te scriberem, si aut tua humanitas longiorem rationem em
29쪽
speetaret in id fieri Matra amicitia pateretur aut res verba desideraret a non pro se ipsa is ereιur. Tusc. 1, 109, 110. Ouam pium enim sensus abieriι, tamen intimis e proprsis ortis laudis e gloriae, quamvis non sentiant, mortui non arent. Etsi enim nihil in se habet gloria eur eae- petatur, amen virιutem tanti uam umbra sequitur Herum multitudinis judierum de bonis siquando est, magis audandum est, quam illi ob eam rem beati. Non possum autem dieere, quoquo modo De aeeipietur, Lyeurgum . . . arere gloria. Hic proreus adsentior Sofferto censenti, Verba verum multitudinis judietum et cetera nullo neque rationis neque rationis vinculo cum ii quae antecedunt, conexa esse. Sed quod ipse vinculum illud invenisse sibi visus est Nutι ante verum posito, nihil si quid video, profecit. Quid enim Ea quae Ciceronem dicere voluisse statuit, nihil referre quomodo multillido de bonis sentiat sive vere sive secus sentiat, tamen se hoc adfirmare, m irtuos Vera laude non carere, num ullo pacto ex verbis Tullianis elidere licet Nimirum in proxima superiore ententia cardo rei in eo vertitur, ut significetur, gloriam quasi necesSitate undam iuia Virtute conjunctam esse, in altera de multitudinis judicia, tu Cicero quidem gloriam ni metitur, ita disputatur ut si verum sit, illam propterea laudandam Nise, bonos eo beatiores non fieri, demonStretur. Haec, si uitur additur, non magis eohaerent, quam Si deest, neque alia rertae Sententiarum rationis restituendae via restat, quam ut verba illa ut insitiva ejiciatnus. ruse 2, 1. M versentur peries honesto vero ita odices): Zeno proponatur Eleates etc. Tregderi conjecturam viro, in qua eum Inniter etiam Seyffertum aequievisse video, recte ab Reini improbata est: nam emphasis, qua ille in vim tuendo utitur, propterea hic locum non habet, quod n0n Vir ignavo opponitur, sed de ipso illo tomine sorti, in quo perfecta inesto pientia, jam in proximi superioribus sermo est. Itaque hoc nomine cum Heinio vero prorsus delendum esse censerem, praesertim cum in eodem capite bis inveniatur vero ita ut in hune I trui librariorum neglegentia inrepsisse videri possit, nisi alia mutatio praesto esset, qua Ciceronis manus, nisi me fallit, restituetur. Scribendum enim est obversentur speetes honestae e verae; f. or Sat. 2, 3. U species alicis veris seelerisque tumultu permissas apiet eommotus habebitur praeterea ac ann. , t vero quoque et honesto dem dempsit ad Att. 4, 5, 1 Sed valeant recta, era honesta consilia. Tusc. 4, 36. uod nisi eo nomine irtute eontinerentur, tumqtiam ita pervol9 itum illud esseι, ut jam proret tui oeum obtineret, hominem frusti omni reete sueere. Dicit ieero de frugalitate, cui te ut , i latiorem significationem subjicit, ut non pro una temperantia sit, sed, ut altero loco scriptum inVeuitur, omnem etiam abstinentiam, Omnem innocentiam, reliquas etiam virtute contineat. t nde equitur, hi quoque scribendum esse nisi eo nomine omne si
Τusc. 4, 3 3. Ouid, si eum id ferre modiee mors ibemrvm aeeessisset posta esse aestri-tud novia se ea modiea Miagna tamen faeta esse secessio. te recte non tulerunt Bentleyet Bahe vertia sed ea quibus sententia ita concluditur et absolvitur, ut quae adduntur aqna
fortitudo. Non de ea sortitudine dicit Cicero, quae, cum antea infirma suerit, deinde fiat robusta, sed adfirmat, sortitudinem, quae vere hoc nomine digna sit, tum demum, eum constitutum habeamus, contemnendas esse res humanas, mortem es8e neglegendam et quae reliqua in superioribus adseruntur, elucere atque eminere. Quam sententiam efficiemus, si es tu eae sistit mutabimus cs de n. 5, 24 ita finis bonorum exsisti seeundinu naturam vivere 40 si exsistite remum omnium adpetendormn 67 quando igitur inest in inui virtute cura quaedam quasi foras spectans . . . aesisti illud. ι Mulci . . . propter se expetendi sint Tusc. 3, 28 estque hoc quidem pervietrum est, u segritudinem aesistere, cum quid ita remni sis, ut aqui/m quoddam malum adesse et urguere videatur: b, 7 hae tracta ιιι eaesistit ilia adeo Delphis praeemia e gnitio; 71. Tusc. 4 56. I etia in e uari utile est, obtrectare misereri. Vitiosum etiam effffertus
mutavit in enim, praestat Omnivo delere, quippe quod ex proximis quod id etiam alius habeat, inrepserit Tusc. 5, 87. sequetur igitit horum ratione re ad supplicium beata vita Dirtutem . . . nee eam minimis lavdimentis eorrupta deseret. Quod alterus esenbergium secutus obelo hunc locum notavit, rectius secit, quam Seyffertus et Heinius, qui Seripserunt minis blandimentis, quoniam asyndeton hic non magis tolerari potest praesertim in zeugmate quam 3, 6, ubi idem iterus non dubitavit consuetudinem ullianam cs. 3, 25 omnibus viribus atque opibus repugnandum est exprimem scribendo opibus atque iribus. quidem in minimis nihil aliud latero puto quam volupta ι is, quae Voluptas, i hic non modo cogitatur sed nomine appellatur, sententiae Vis ac pondus multum augetur os de rep. 1, 1 in simili sententia omnia blandimenta voluptatis: de fili. 1, 33 blanditiis primentium voluptatum delevit atque eorrupti.
De deor nat. 2 84. et eum quattuor genera sint orporum, vicissitudine eorum mundi conjsinuata natura est; nam eae terra aqua, eae aqua oritur aer, eae aere aesher deinde retrorsum
vicissim eae aethere aer inde aqua eae aqua terra intima Bic nec per se intima aptum est, ita positum, quasi infima terra ab alia, quae non sit infima distinguatur, et offendit ejusmodi adjectivum uni ex quattuor generibus oppositum, reliqui non item. Itaque vox infima delenda in De deor nat. 2, 132. artes denique innumerabilis ad victum et ad vitam necessariae. In rebus humano generi salutaribus, quas natura procreavit, quoniam artes locum non habent, Balterus Moseri inventum res adscivit; sed cum aries in codice eidens in Mura sit, sed tesa antiqua manu, scribendum esse videtur utili ι ut es cs. 145 nares, quae semper propter cessarias utilitates patenι 1M longum es midorum persequi utiliautes e asinorum 161 herbis quarum uuluare longiiuiui temporis usu et periclitatione percepimus. .
30쪽
De deor nat. 3, 62. Meetum a fili caelum, vinetum itidem ratio Saturnum, hae et alia oeneris ejusdem ita defenduis. υ ii qui ais tinorunt non modo non insani sed etiam fuisse sapientes videantur. Collocatio vocis fuisse, quam iis hyperbati exemplis, quae apud Ciceronem inveniuntur, excusare non Ileet, suadet, ut leni Vel potius nulla sere mutatione seribamus non modo non insanisse, sed etian fuisse sapientes a Tusc. 3, 18 omnes insipiemtes igitur insaniunt et saepius. De divin. 1, 2. Gentem quidem nullam vide neque tam humanam atque Getam neque tam inmanem ιamque barbaram. Hi quod eodices habeant tamque doctam non video cur editore rejecerint, cum etiam duorum membrorum aequabilitate vel maxime Tulliana commendetur.
De divin. 1, 12. observata sunt hae tempore inmenso et in signitieatione eventus anima uersa e notata. Conlatis locis 1 72 quae vero aut onjectura explicantur aut eventis anima versa a nowι sun et 1, 2b eum paene innumerabi uer res eodem modo evenirent isdem signia antegressis, ars est effecta eadem saepe animadverιendo Me notando verisimile fit, haec ita seribenda esse et siqnifieationum eventis animadversu e notata. De divin. 1, 40. Num te a fabulas revoco e nostrorum e Graeeorum poetarum Insomniorum exemplis enumerandis quomodo Cicero ita significare potuerit, se jam ad ea somnia transiturum, quae sabuli prodantur, non video debebat saltem dicere quid te revocem illud non magis dicere licuit, quam num omniemoro pro sormula usitatissima quid commemorem p Unde sequitur, ut aut in scriptura odiei Erlangen8i nune acquiescamus, aut, quod magis placet, quoniam paullo post missis illis sabularum somniis ad ea, quae historiae memoria propagata sunt, transitur, non te revoe seribendum sit. De divino, 95. idemque de rebus majoribus semper aut Delphis raelum aut ab Hammoneati a Dodona petebant. Concinnitas rationis ut servetur, ante Delphis a quod B supra lineam habet, addendum est. Paulo ante in verbis mitto nostros, qui nuu in Mi sine eatis agunt,nihi sine auspieiis domi habent, ubi odices addunt auspiria, Christius, quem secutus est Baiterus, habent artificiosa interpretatione tuetur unice veram vidisse Schuelgium qui habent auspieia
tamquam librarii additamentum delevit, Me loeus similis 1 3 nihil publie sine auspieiis nee
domi nee militiae gerebatur. De divin. 1, 107. que ille Romuli auguratus pastoralis, non urbanus fuit, nee fletus ad opiniones imperitorum, sed a erus aeeeptus e posteris traditus. Auertis et per se male dictum
est pro a reιis hominibus es de domo 28 pro Sestio 1 pro Mare 16 pro laee 94 de lege agr. 2 6 15 63 70 nee adparet relatio contraria, quam inter hane vocem et proximam posteris intercedere exspectes Seribendum me videtur a veteribus. De divin. 2, 20. Si omnia fato quid mihi divinatio prodest quod enim is qui divinat, praedicit, id vero futurum est. Fer intellegi nequit, quoniam nec oppositioni ne adfirmationi locus est Cicero, cum a sat divinationem repeti poMe neget, quod ea ars, quae rerum ortubiarum sit, non congruat eum aetem futuri temporis veritate fataliter constituta, seribendum est id verum futurum esι os de sato 13 ille enim id solum ieri posse dieiι quod si verum
m futurum si serum placet uitur Diodoro id solum seri potis 4uod aut erum sit aut
De divin. 2, 29 ea rerum natura tanta tamque praeelaea in omnis partis motusque δή tua quid habere potes e minime . . alimaeeum et notus qui inlaetum reIiqueruli ne 10 an interpretati sint voce Germanica Riebiungen , cujus significationi exen,pla desunt. λόmendum latere suspicatus est avisius, qui quod conjecit Oeosque, debebat saltem Oeaque. Sed vereor ut corruptela una voce motusque contineatur, eum vel partis propter nimis incertaia
notionen displiceat. Scribendum Me videtur in omnes partus animantesque. De divin. 2, 109. I inipudentes sumus, qui eum tam perspicuum sit, non oneedamus.
Quid es perspievum . Mutis vera' inquis evadere'. Quamvis ex Ciceronis argumentatiotie' mi perspieuum esse dicat, adpareat, tamen, eum statim interrogatione praecedente ipsum id- verrarium demum quasi nescienti ipsi respondentem faciat, multo lacilius sermo fluet, si seribemus quod am perspieuum sit.
De divin. 2, 1: Ouid ergo ad hae mediocri pus est prudentia an et instento praestantie eruditione' tu mi autem ognovimus neminem. Non omnino se ejusmodi ingenio et eruditione praeditum hominem ignorare Cicero dicit, sed rerum divinarum interpretem. Itaque scribenassim est: atem autem divinum eοyn imus neminem, ut statim 131 invenitur eide Uitusne . . . mittem amen divinum reperire possimus.
De divin. 2, Irri omnium somniorum, Ouinte una ratio est, quae per deos inmortales, vivine nostra superstitione e depravatione Nperetur. Cicero dicit, humana superstitione impediri, quominus quae sit vera rati somniorum intellegatur, ad quam sententiam quomodo adcommota dari possit vox superetur neseio. Verum esse videtur obseuretur. De sat 22. eae quo efficitur, etiamsi a stoentis qNe declinet, declinare sine ausa. Hic
eum codices habeant ut jam si sit, probabile fit, seribendum esse ut jam si ea dieendi forma, ina, ut o exeniplo utar, de divin. 2, 33 invenitur ut enim jam si aliqua in natura, rumeontagio quod ipsum paulo post Cicero explicat verbis demus oe es etiam ad am 1 9 13
In quo, ut jam si in iis utps qui me non defenderunt, non minor est in iis qui reliquerunt ad Att. , , 5 qui autern meus eris nobis tutus, ut jam placatis tantur luetibus, antequam ad illum venerimus. Lael. 101. Ouoniumque a ratis Omparatu est vitae naturaeque nostrae. ι alia aetasoruaιur maxime quidem optandum est ut eum aequalibus possis, quibuscum tamquam e areeriabus emissus sis, eum isdem ad ea em pervenire Verba ut alia aetas oriatur si inlaeta relinquuntur, maneam 88 sententiam, non est quod dentonstretur. Vitium aliquo modo removeturlsetione relliana alia eae alia, pro qua qui voluerunt alia e nostra, neglexerunt, vocem proximam nostrae idem valere quod horninum. quidem in illa lectione aequieseerem, nisi in sententia, qua enum potissimum condiei deseribitur, requirerem, quod eam aetatem, quam alia