De veterum Germanarum gentium regibus (ad Taciti de morib. Germ. c. VII. [sec.] 1) [microform]

21쪽

senioribus quibus res commissa esset, eorum sententiam, si displicuerat,

aspernari esset integrum. Ita enim Tacitus ,,De minoribus rebus Prin--espes consultant, de majoribus omnes. Coeunt nisi quid fortuitum et sesubitum inciderit, certis diebus, quum aut inchoatur luna, aut impletur. , am agendis rebus hoc auspicatimnum initium credunt. Ut turba pla-rieuit, considunt armati Silentium per sacerdotes, quibus m Et coe secendi ius est, imperatur. No ren vel PrincepS, Prout aetas cuique, seprout nobilitas prout decus bellorum, prout facundia est, audiuntur, a rictoritate suadendi . magis, quam jubendi potestate. Si displicuit sentenistia fremitu aspemantur; sin Placuit, frameas concutiunt. Honoratissi--mum assensiis genus est, armis laudari. 'Fi Ipse autem populus non

do reconciliandis solum inimicis, sed de adsciscendis quoque Principibus, do bello ac pace iii conviviis consultavit Sui arbitrii, et sine imperio etiam fuisse, qui reges admiserunt, e

maniae populas, ememse ipsa satis demonstrant. Servitutis vincula, O jumque omne ita abhorruerunz, ι ---ἀsavios citataoin eius interisse ex stare Paterentur. Regum Germanorum Priscorum ejusmodi fuisse imperia,

ut non minus haberet in ipsos Iuris multitudo, quam illi in multitudianem, Ambiori ipse reri fatetur. 7 Et ne conventus quidem publicos indicere regi contigisse multorum eae opinio. Quorum haec sententia est, ii Caesaris, maxime auctoritate ducuntur, qui Induciomarum concilium quidem coegisse, ego autem communi, non regis jussu uberes armatos convenisse commemorat. Sed etiamsi hanc comitiorum diem constituendi facultatem regibus non denegemus hoc tamen in ipsis conciliis

libertatis indicium fuit, quod non simul, ne jussi comparuerunt sed al-

22쪽

ter et testius dies absumtu est coeuntium cunctationa. ' Inferre autem et geret bellum, et inire Pacem, non regum sed populi unum erat Belli initium armatum fuit concilium, quo se coriferre lege communi tenebatur Populus nec hostis aliquis his in eo concilio iudicari potuit. In ipso bello gerendo ad populi voluntatem se accommodasse reges, testis est iterum in biorix se id quod fecerat de oppugnationaeastrorum, prae seuerens, non suo judicio aut xbitrio fecisse, sed voluntate civitatis Neque tributa imponere, pecuniamque imperar et Nigere, regiuus fuit concessum; non tamen uinibus caruerunt reditibus fructibusque. Donorum enim, quae a finitimis gentibus mittebantur, non solum Pars ad eos pervenit sed mos fuit etiam civitatibus, ultro ac viritim conferre armentorum vel frugum aliquid, quod pro honore acceptum n cessitatibus eorum subvenit. 63 Partem praeterea mulctae, quae civibus irrogabatur, perceperunt reges. Ne autem factio esset reEis nec qui honores magistratumque nent consecuti, eonspiratis artibus, ejus cast sequerentur, hoc etiam magistratuum creandorum jus populus sibi servandum curavit Electi enim sunt in conodiis Principes, qui jura Per P gos redderent, controversiasque minuerent. F Sed neque his in cives, quicquid libuit, licuit. A Popoluo enim accePta habebant munera, ad cuius etiam nutum et voluntatem so fingero debebant, si diutius, quem consecuti erant, honore Perfrui vellent. Centeni Praeterea singulis Prin- neu de morib Germ. c. I. -

23쪽

eipibus ex plebe omItes, consilium simul et auctoritas adfuerunt. DRetinuerunt etiam auno morem posteri Begni Francici rimores mdignatos esse refert imoinius, quod quibusdam honores dederat rex fae illorrim confusi, et ob id adversis eum conisi se Beliquum est ut de judiciis exercendis quaedam addamus. Sed et hoc loco nihil integrum ac liberum fuit regibus. Sive enim hane quae in causis privatis versatur, jurisdictionem sire quae publicis Propria erat

quaestionem respicimus, utramque populo remittunt script res. In conciliis electoruni principum non rata fuit sententia, nisi populi accelline auctoritas. Reges autem tantum abest ut vitae necisque habuerint in Lue Potestatem, ut ne alia quidem an iadversione uti illis fuerit licitum. Animadvertere enim, et vincire et verberare nemini nisi sacerdotibus fuit permissum. His legum etiam ferendarum potestatem nonnulli tribuisti Plus quidem in Germania antiqua valuerunt boni mores, quam alibi leges ex suo amo effici non potest, sine omni iusta cognitione, iudiciorumque qualicunque forma, vinia maiores nostros. In eo autem inprimis versatum videtur sacerdotum munus, ut ad justitiam formarent hominum mores. Vitae morumque Praecepta, aut si mavis, leges non quidem literis mandarunt, librisque cliptis eriplicarunt versibus autem

eas complexos esse, sueto Aegyptiis P sis, Scythis aliisque Celticis in-

mis gentibus more, a vero non abhora et si Rotharide legum Lombardicorum conditore, Warnefridae, scribit, eum, quas scrineorum

feri co ofuerit leges, ante sola memoria et se retinuisse. βλ Sed

Progr. de primit legg. Poet. Remanni histor literar Germ. P. II. P. I seqq. R Histor. Longobard. lib. II. si P. 154.

24쪽

paveas et intellectu faciles eas fuisse haud dissitemur. meque eadem omisnibus delictis constituta erat poena, sed apud veteres jam Germanos I. stinctio poenarum e ipso delicto, eaque subeunda semper fuit, quam C lere dignam putarunt. Gravissimae illis cenae erant sacrorum interdictio, capitisque supplicium. axima tamen et acerbissima habebatur proscriptio: omniumque in odium incurrebat a sacerdote Proscriptus sacris

teresse, nec concilium inire ius fuit ignominioso. ' Quibus ita fuit

interdictum. ii numero impiorum ac sceleratorum sunt habiti Decesseis. Tun his omnes, aditum sermonemque defugerunt, ne quid e contagionis incommodi paterentur: neque iis petentibus jus redditum, neque honos, est communicatus Proditores et transfugas arboribus suspenderunt; ignavos et imbelles et corpore infames coeno ac palude, injecta insupeecrate, merserunt: deviora autem delicta certo equorum Pecorumque mero emptata sunt. 7 ab

Iudiciorum alia fuit belli, alia pacis tempore ratio. Belli tempore

hium. Pacem autem quum habuerunt, in communi concilio disce latae sunt controversiae Licuit enim apud concilium accusare quoque et

discrimen capitis intendere. Sed et in hisce Germanorum conciliis coercendi jus fuit sacerdotibus. F Quamvis autem non magni momenti causae ad Pagorum vicorumque Principe sunt delatae, omnino tamen Pro- D macie de morib Germ. c. 6. I. Cain de B. G. VI. c. 13.7 Tacit de morib Germ. c. R. 3 Nem ibid. Q 17. v dem ibid. C. 12. J Taeie de morib Germ. c. H.

25쪽

habile est , iudices, quo Pondus accederet decisioni, ad sacerdotes sive Druides, siue alios' qualescistique deorum interpretes confugisse. De eo tum enita iustitia tintina Iuno tempόri omnium fuit opinio. si Eam ' g- -Diu fuisse in nonnullis saltem Germaniae civitatibus Druidum au.ctoritatem qua in Gallia floruerunt, haud paucorum sententia. est assirmantium, Druides Gallorum nisi et nomine, munero saltem fuisse simillimos Germanorum sacerdotibus. Cui quidem sententiae etsi me subscribi non patior, non tamen dubito quin venerabiles, et inter ornatissi-inos summes splendore maximaque 'auctoritates auexinc sacerdotes De Burgundionibus Ammianus Marcellinus Sacerdos eorum maximus, i quit vocastur Sinistus, es repetuus nullis e discriminutis b- noxius seue reges. Sed et feminae, si non primas, aliquas tamen in judiciis Germanorum xercendis interdum egerunt partes Inesse enim sis sanctum aliquid ac providum putarunt, nec consilia eorum aspernati

V Patet ita in ' ex omnibus quae congessimus scriptorum fide dignissimorum testimoniis, aut nihil, aut Faucissima tantum, Tegum diorummo manorum lentium arbitrio fuisse relicta. Instituta et mores majorum inissequenti etiam tempore secuto esse Francos, eKemplis multis egregie docet Lehminnus Qualis autem Togum illorum conditio fuerit, jam ex eo intelligitur, quod legatos eo miserunt, quibus Praeerant populi,

26쪽

i massu Me reges Iusceperunt legationes. ornam ad Ner em amissior es et , , , rues, Frisiorum . principes; ad Domitis in pqim ditisu marc ria orum re legati venerunt. , atque alia mi ira adhuc facile agmae possem, si instituti mei ratio permitte et hujus re eris inja. Unicum alimen non praetermiti Mum videtur de Herulomm aegibu Proc istimonium L Ouamquam, scribentis, et antea nomen qui mutidiem rex habes a prisaeo iro nihil disserebast Nam et assidere et om nates, et una comesei et myudenter e cuique actuum, convivari Pyrgarique solebant Sunt qui exilliment, generis magis flendi Tein, quam regiam potestatem. Illis temporibus regis indicasse nouis

Qui si etiam populi, qui Taciti aetate a reliquis disserebant, ut Suiones, quibus unus imperitabat nullis exceptionibus, non precario jure pociendi hi tamen temporis successu Gm, servitutis vinculis abjectis, libertatem, . .. . qua caruerant, sibi vindicat uoti Rahue e enim, bdam Bremensi a. Uinae de reges ex getiere quidem utiquo, suomm amm miriget Mnili is opuli senemeia 'od ciu ommune laudavercinc mura, tum eonfirmaro Portuit Domi Pares esse gavis sussit.

. Sed ne longius dicendo Lectorum Patientia abuti videar, praefatio. rarum iam abrumpam ad eum me converturos, qui lusio qualicungus

disputationi dedit occasionem. Etenim est hic juvenis ornatissimus hum nissimusque CAROLus nivini Cus GuILELΜus EaNICRA Ne u Strelisio--- galopolitanus disciplina et institutionibus nostris Per septennium e 4-